OORSPRONG
De Schrift vermeldt nergens een bovennatuurlijk wezen dat Satan wordt genoemd en dat vaak wordt voorgesteld als een wezen met hoorns, gespleten hoeven en een staart, onder andere. Hoewel er in Openbaring 12:4 sprake is van een grote rode draak met een staart, is dit de opvatting uit het Jodendom die we zien in: “Hij heeft Beelzebul, en door de overste der boze geesten drijft Hij de geesten uit.” [Marcus 3:19]. Dit is waar het idee vandaan komt dat “Satan” de heerser van de duivels is. De meeste kerken zijn Joods-christelijk en dit is hun populaire geloof. “Joods-Christelijk” betekent niet “Christelijk” of “Bijbels”. Het woord “Judeo” verwijst naar de geloofsstructuur die Juda aannam toen het in gevangenschap in Babylon was. Dit was het populaire geloof in Judea in Bijbelse tijden. Jezus heeft deze traditionele geloven altijd veroordeeld. Maar de kerken accepteren ze.
Het Gnostische, Cabalistische (Joodse), Saduceeër en Christian Scientist idee is dat het kwaad niet bestaat -[Handelingen 23:8]. De Joodse Encyclopedie zegt: “Zoals het Goddelijke het ware wezen heeft, is het kwaad datgene wat geen wezen had”. Het gevolg van dit geloof is te zien in de immoraliteit die wordt bepleit in de Joodse Talmoed. Wat zij allemaal ontkennen is wat de Bijbel zegt over de aard van het menselijk hart als de bron van het kwaad.
Het is populair om te zeggen dat God de wereld uit het niets schiep, maar ons wordt niet verteld dat dit zo is. God schiep eenvoudigweg. Deze daad gaat het bevattingsvermogen van het menselijk verstand te boven. Wat we wel kunnen begrijpen is dat deel waarover God ons vertelt, namelijk dat God wetten maakte waaraan goede gevolgen verbonden zouden zijn als men zich eraan hield en “kwade” gevolgen als men zich er niet aan hield. Hij gaf Zijn volk een keuze en liet hen de consequenties kiezen. Maar God liet Zijn volk niet “verloren” achter onder Zijn oordeel. Hij zorgde voor verlossing voor hen die geloofden wat Hij zei.
Ons wordt gezegd: “Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij, gelijk ook enige van uw dichters hebben gezegd: Want wij zijn ook van zijn geslacht.” – [Handelingen 17:27]. Dit betekent dat de enige vorm van interactie die God met de schepping kan hebben, die van persoonlijke relatie en persoonlijke actie is. Er is geen plaats voor onpersoonlijke mystiek. God is volkomen persoonlijk, en de enige relatie die Hij met de mensen heeft is persoonlijk. God communiceert met de mensen door middel van taal (woord) en handelingen (daden).
Nu, wat de eeuwige Wet van God betreft, dit zou iets kunnen zijn dat ofwel terecht met Hem in verband kan worden gebracht, ofwel verkeerd in verband kan worden gebracht. Wij zien dit in het gewone leven. Wij kunnen ons terecht tot onze vrienden verhouden, of wij kunnen vijanden van hen maken door ons verkeerd tot hen te richten. Wij kunnen een juiste verhouding tot de schepping hebben door haar goed te beheren, of wij kunnen een verkeerde verhouding tot haar hebben door haar te verontreinigen en te vernietigen. Wij kunnen ons terecht tot God verhouden door in onze daden te geloven en het met God eens te zijn, of wij kunnen ons ten onrechte tot God verhouden door tegenstanders van God te zijn. Het christelijke wereldbeeld is dus uitputtend relationeel van aard. Wij noemen deze relatie met het bijbelse woord “verbond” of “verbondsrelatie”.
Wat betekent dit voor het zogenaamde “probleem van het kwaad”? Het kwaad is geen substantie, maar eerder een verkeerde relatie met God. “Kwaad” en “satan”, in de morele zin, zijn slechts andere woorden die verbonden zijn met zonde, die wetsovertreding is. Zonde maakt een mens tot een tegenstander van God. Maar “satan” is een woord dat de voorkeur heeft van heidenen en religieuzen, omdat het een persoonlijkheid lijkt te suggereren en zo de verantwoordelijkheid wegleidt van de menselijke verantwoordelijkheid. Het woord “satan” wordt handig gebruikt om de corruptie van het menselijk hart te verhullen. De vraag wordt vaak gesteld: “Hoe kan een goede God toestaan dat het kwaad bestaat?” Het antwoord is: “Het kwaad bestaat niet als een enkelvoudige identiteit”. Het kwaad is het gevolg van verkeerde keuzes en slechte daden. Het gevolg is altijd veroordeling.
Johannes 3:19 “Dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is en de mensen de duisternis liever gehad hebben dan het licht, want hun werken waren boos.”
Hieruit zien we weer precies wat de bron van het kwaad is. Opnieuw is het niet “Satan”!
In feite ligt de mogelijkheid van “kwaad” of zonde besloten in de scheppingsdaad zelf. God stelde de regels vast en gaf de mens vrije keuze, God vestigde de mogelijkheid dat de mens als aanvoerder van de schepping ervoor zou kunnen kiezen om verkeerd verbonden te raken met Hem; de mens zou ervoor kunnen kiezen om het verbond te verbreken en in opstand te komen tegen het verbond. In de verbondszin geldt dit alleen voor Israël, hoewel de wetten van God gelden voor ieder mens op aarde – [b.v. de wetten van de wetenschap].
De Israëliet werd niet geconfronteerd met een keuze tussen God en “Satan” als twee afzonderlijke entiteiten. Hij werd eerder geconfronteerd met de keuze of hij zich op een juiste manier tot God wilde verhouden (trouwe gehoorzaamheid) of op een verkeerde manier (trouweloze rebellie). Wij weten welke keuze Israël maakte, en wat daarvan het gevolg was.
Wanneer wij in Jesaja 54:16 lezen dat God zegt: “Zie, Ik ben het, die de smid geschapen heb, welke het kolenvuur aanblaast en naar zijn kunst het wapen vervaardigt, maar Ik ben het ook, die de verderver geschapen heb om te vernielen.”, dan klinkt dit alsof “de verderfzaaier” een persoonlijkheid is, maar de “verderfzaaier” is datgene wat God in werking liet treden als een belofte of gevolg voor het maken van een verkeerde keuze. Het woord “schiep” is bara’ zoals in Genesis één.
VERLOSSING
Het doel van de verlossing was niet om de mens te redden van een kwade invloed van buitenaf. Noch was het om “het kwaad” te verslaan. Het doel van de verlossing was veeleer de mens te herstellen in een juiste relatie met God, Israël te onttrekken aan Gods verbondswoede en hem te herstellen in Gods verbondszegeningen. “wie de zonde doet is uit de duivel, want de duivel zondigt van den beginne. Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou.” [d.w.z. de werken van de tegenstander en de toorn van God-1 Johannes 3:8].
Wanneer christen-Israëlieten deze zaak niet goed voor ogen houden, vervallen zij in één van twee dwalingen. De eerste is het probleem van de mens te zien als “Satan”, en Gods werk als het redden van de mens van
“Satan”. De tweede is een meer subtiele fout. De tweede is een subtielere vergissing, die erin bestaat “het kwaad” te zien als “niet-zijn” en een illusie, en te zeggen dat de verlossing komt wanneer de mensen beseffen dat “het kwaad” niet bestaat. Dit is het standpunt van het Judaïsme, de Oosterse Mystiek en van Christian Science. Hoewel het waar is dat “het kwaad” niet bestaat als een “wezen”, is het “probleem van het kwaad”, of wat dat “probleem” is, nog steeds zeer reëel. De mens bestaat, en God ook. Wanneer de mens van God vervreemd is, moet de mens zijn rebellie onder ogen zien en verlossing zoeken in de Persoon en het werk vanJezus Christus. Er is geen verlossing in het negeren van de kwestie! De Bijbel stelt “verlossing” voor als een huidige bevrijding in dit leven, niet als een “hemel” bij onze dood, zoals de kerken leren. Ja, ons wordt verteld dat God het kwaad schept [teweegbrengt] als een gevolg van ongehoorzaamheid. Nogmaals, God doet dat, niet “Satan”.
Wat wij beschrijven als “kwaad” is de manifestatie van vervreemding van God. Alles wat zich in deze vervreemdingspositie bevindt, is een tegenstander van God. Deze vijandige positie is wat de Bijbel “satan” noemt. Dit illustreert het bijbelse gebruik van het woord “satan”. Ons wordt verteld in de zegeningen en vloeken onder de wet in Deut 28, dat gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid elk een verschillend eeuwig gevolg zouden hebben.
Psalm 119:160 “Heel uw woord is de waarheid, al uw rechtvaardige verordeningen zijn voor eeuwig.”
OCCULTE MANIFESTATIES
Mensen die God opzettelijk tegenwerken, vertonen geestelijke toestanden waardoor zij een hele reeks occulte manifestaties hebben. Deze geestelijke toestanden leiden tot wat de Bijbel noemt “betoveraars”, “bezweerders”, en waartoe “heksen”, “tovenaars” en “necromanten” [bekende geesten-Deuteronomium.8:11] behoren, en “astrologen”; dingen die God “gruwelen” noemt. God zegt: “Ik beproef de teugels, om een ieder te geven naar zijn wegen”.
Romeinen 1:24-25 “Daarom heeft God hen in hun hartstochten overgegeven aan onreinheid, zodat bij hen het lichaam onteerd wordt. Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen.”
Merk op dat God “aan ieder mens geeft” en “hen opgaf”, niet “Satan”.
Het occulte is een realiteit. Wanneer we het occulte van dichtbij beginnen te bekijken, wordt het noodzakelijk om termen te definiëren. Er is een groot verschil tussen sekten en het occulte. De term sekte verwijst naar een groep mensen die gepolariseerd is rond één individu dat vaak een magnetische persoonlijkheid is. Dit individu heeft zijn of haar eigen opvatting over de waarheid, wie God is, de verhouding van de mens tot God, het bestaan van hemel en hel, alsmede een aantal andere geloofszaken. In de meeste gevallen verwerken zulke individuen een zekere mate van bijbelse waarheid in hun leerstellingen om een zekere mate van geloofwaardigheid te verkrijgen en zo de onoplettende mensen te misleiden.
Volgens woordenboekdefinities betekent de term occult “verborgen” of die dingen of leringen die “onbekend” “bedekt” of “geheim” zijn. Het occulte is dus het zoeken naar kennis van onbekende informatie, kennis die wordt opgedaan buiten de normale menselijke ervaringen. Daarom wordt gezegd dat de kennis wordt verkregen door een bovennatuurlijke betrokkenheid of verbinding. Dit noemen zij “Satan” met een hoofdletter “S”. Satanisten geven toe of staan erop dat hun god “satan” is, dat wil zeggen dat zij totale tegenstanders van God zijn geworden.
Satanisme betwist de bijbelse leer betreffende de relatie van de mens tot anderen. Ieder van Gods volk moet anderen beter achten dan zichzelf, en moet teamspelers zijn. In 1 Korintiërs lezen we dat Gods volk een deel is van het lichaam van Christus, terwijl Satanisme het “eigen ik” boven anderen stelt.
Jonge Satanisten geloven dat de sterken zullen heersen met wat zij zien als “Satan”. Als ze eenmaal voldoende betrokken zijn, sluiten ze vaak een pact met de vermeende Satan. Zij verbinden zich tot een toekomstige datum waarop zij zichzelf van het leven zullen beroven door zelfmoord te plegen. Zij geloven dat als zij zich in de dood aan Satan onderwerpen, zij in een ander leven als een sterker wezen zullen terugkomen en voor altijd met hem zullen heersen. Dit reïncarnatie-idee is de aard van het bedrog van harten die “bedrieglijk zijn boven alles”.
Macht is een obsessie geworden voor jonge Satanisten. Het wordt nagestreefd op fysiek, mentaal en spiritueel niveau. Volgens een voormalig occultist is “macht” en “kennis” de grootste verlokking tot het occulte. Niet alleen bedrijfsmacht, maar persoonlijke macht. Het vergaren van kennis die anderen niet bezitten is een ander aspect van het occulte. Wanneer individuen meer kennis hebben, geeft dit hen een zekere mate van macht over hen die geen toegang hebben tot die kennis. Satanisme leidt iemand in slavernij door middel van gedachtenbeheersing en angst, terwijl het geloof het individu de vrijheid van keuze geeft om aan die slavernij te ontsnappen door de verlossing die in Christus Jezus is.
