Voorgangers misleiden Christenen
De meeste predikanten negeren deze punten en citeren meestal alleen uit de verzen 23 en 24 van Johannes 19 om te proberen te bewijzen dat het de Romeinse soldaten waren die Jezus daadwerkelijk aan het kruis spijkerden. Vers 23 begint met: “Toen zij Jezus gekruisigd hadden, namen de soldaten zijn kleren en maakten er vier delen van” en dan volgt het verhaal van de soldaten die het lot trokken om de kleren van Jezus. De predikanten zeggen: “Zie je wel, er staat dat de Romeinse soldaten Jezus gekruisigd hebben!” Maar het moet duidelijk zijn, uit wat we zojuist in de voorgaande verzen 16 en 18 hebben gelezen, dat degenen die in vers 23 als zij worden aangeduid, niet de Romeinse soldaten zijn, maar de overpriesters, schriftgeleerden, farizeeën en heersers van de synagoge! Het zou volstrekt logisch zijn om vers 23 als volgt te lezen: “Toen de soldaten, toen zij (de overpriesters, enz.) Jezus gekruisigd hadden, namen zij zijn kleren…” Deze lezing zou in overeenstemming zijn met wat we al gelezen hebben van de onberispelijke getuigen, Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes.
Het verhaal van het scheiden van de klederen van Jezus onthult een andere belangrijke waarheid. Johannes 19:23 zegt dat de soldaten “…. vier delen maakten, aan elke soldaat een deel”, wat op zijn minst impliceert dat er slechts vier soldaten aanwezig waren bij de kruisiging! – nauwelijks mogelijk als het een officiële Romeinse executie was van de Romeinen.
Waarom waste Pilatus zijn handen?
De conclusie dat de Joodse priesters en hun bende de eigenlijke moordenaars van Jezus waren, in plaats van dat de Romeinen verantwoordelijk waren voor Zijn dood, zou ook het vreemde ritueel verklaren waaraan Pilatus en de Joodse menigte deelnamen, toen Pilatus zijn handen waste “… zeggende: Ik ben onschuldig aan het bloed van deze rechtvaardige; ziet toe (gij doet het); en de Joodse menigte antwoordde en zei: Zijn bloed zij op ons, en op onze kinderen.” (Matteüs 27:24-25)
Deze zelfde handeling wordt genoemd in de wet van Mozes in Deuteronomium 21 en werd uitgevoerd door de oudsten wanneer een moord werd gepleegd door niet-geïdentificeerde personen. De hele uitleg van de wet is te lang om hier te citeren, maar u zou hem moeten lezen. In het kort komt het erop neer dat de burgerlijke autoriteiten het ritueel moesten doorlopen om hun handen in water te wassen en te verklaren: “Onze handen hebben dit bloed niet vergoten, noch hebben onze ogen het gezien” (Deuteronomium 21:7). Deze handeling ontsloeg de ambtenaren van schuld.
Pilatus zou dit oude ritueel niet hebben uitgevoerd als hij van plan was geweest zijn soldaten Jezus te laten doden! De Joodse priesters, die de Wet kenden, begrepen de betekenis van Pilatus’ handelingen en het feit dat Pilatus Jezus niet ter dood zou brengen. Bovendien zei Pilatus hun dat te doen (zie er op toe), en zij beantwoordden Pilatus’ verkondiging van zijn onschuld door te zeggen dat zij het zouden doen (Zijn bloed zij op ons, en op onze kinderen). Zij wisten dat Pilatus’ daad en woorden ook bij voorbaat verklaarden dat Jezus het onschuldige slachtoffer was van MOORD! (Matteüs 27:24)
De Apostelen en Discipelen die het Nieuwe Testament schreven, zouden de waarheid van deze zaken betreffende Jezus’ dood gekend hebben, en nergens in de Evangeliën of in de Epistels worden Pilatus of de Romeinse soldaten beschuldigd van het ter dood brengen van Jezus! Dat Jezus de Joden als de grotere schuldigen beschouwde, blijkt uit Zijn woorden tot Pilatus in Johannes 19:11: “Die Mij aan u hebben overgeleverd, heeft de grootste zonde”.
Ondanks al dit bewijs proberen de meeste hedendaagse predikanten de Joden vrij te pleiten van deze misdaad door christenen voor te houden dat het Pilatus en de Romeinen waren die de Heer der Glorie ter dood brachten. Een voorbeeld van deze opzettelijke misleiding door Billy Graham, staat in Bijlage 2 achterin dit boekje.
In tegenstelling tot de evangelisatie van Paulus heeft de evangelisatie van Billy Graham nooit de vijandschap van de Joden over zich afgeroepen. Misschien komt dat omdat Graham de christenen beschuldigt van vooroordelen of afgunst jegens de Joden, maar de Joden nooit beschuldigt van vooroordelen jegens christenen! Graham schrijft dat de Romeinen eigenlijk Jezus Christus hebben gedood. Maar de apostel Paulus beschuldigde de Romeinen nooit van het doden van Jezus, noch leerde hij dat christenen en vele volken een aandeel hadden in de kruisiging van Christus. In plaats daarvan schreef Paulus over de Joden: “die zowel de Heer Jezus als hun eigen profeten hebben gedood en ons hebben vervolgd;….” (1 Tessalonicenzen 2:15).
Billy Graham citeert de Schrift uit de context om te impliceren dat er geen verschil is tussen Joden en andere mensen (“…. want er is geen verschil: – Romeinen 3:22). Maar Paulus wist dat er een verschil was; en hij maakte het heel duidelijk toen hij in vers 15 van 1 Tessalonicenzen 2 zei dat de Joden “…God niet behagen, en in strijd zijn met alle mensen:”.
Terwijl hij de christenen beschuldigt van vooroordelen en afgunst jegens de Joden, prijst de moderne evangelist Billy Graham het Joodse volk door te zeggen dat zij zeer intelligent zijn, en… gewoonlijk buitengewoon succesvol in alles wat zij ondernemen. Dit is natuurlijk een zeer subtiele belediging van christenen, die impliceert dat christenen minder intelligent en minder succesvol zijn, waarom anders die afgunst? Maar Graham (of wie het ook is die zijn column en boeken schrijft) is een meester in het verwarren en degraderen van de christenen en het christendom, recht in hun gezicht, en toch lijken ze het nooit te snappen!
Graham vertelt zijn beledigde lezers niet waar de Joden deze intelligentie vandaan halen, hij zegt dat ze die hebben, hoewel die niet van God kan komen zolang ze Christus ontkennen; noch geeft hij aan wat het is dat de Joden met zo’n eminent succes ondernemen.
En dus, mijn liefhebbende christen, aangezien uw predikant deze zaken waarschijnlijk nooit met u heeft besproken, zullen wij in het slot van dit artikel nagaan waar de intelligentie van de Joden vandaan komt, en, wat het is dat wordt ondernomen door deze kinderen van hen die de profeten hebben gedood, deze afstammelingen van de schriftgeleerden en Farizeeën, die CHRISTUS hebben gedood.
Conclusie en waarschuwing
Met zoveel bewijs in de Bijbel, zou iedereen die het Woord van God gelooft, moeten weten wie Jezus Christus heeft vermoord. En aangezien de Heilige Schrift vertelt over de verdere dood en vervolging van gelovigen door de handen van deze zelfde mensen, en aangezien de geschiedenis van de laatste 1900 jaar overvloedig bewijs geeft van hun voortdurende haat tegen alles van Christus en Zijn christelijke volk, zou het misschien in het voordeel van het christendom zijn om iets verder te studeren in de hoop de toekomstige relatie te voorzien tussen christenen en die …. die zeggen dat zij Joden zijn,…. (Openbaring 2:9).
Ten eerste moet men begrijpen dat de mensen die ten tijde van Christus de zetels van de religieuze macht in het oude Jeruzalem bezetten GEEN ISRAËLIETEN WAREN! Zij waren afstammelingen van Ismaël en Esau, die zich hadden vermengd met Kanaänieten en daardoor een volk hadden voortgebracht dat eeuwig vijandig stond tegenover het ware Israël, zoals wij zullen zien.
De anderen die in de verte toekeken, …. die Jezus uit Galilea volgden, …. waren WARE ISRAELIETEN! (Mattheüs 27:55; Marcus 15:40-41; Lucas 23:27; Johannes 19:25-26) Zij hadden geloofd, zoals Jezus had gezegd dat het volk Israël dat zou doen, en de schapen (Israël) “volgen Hem; want zij kennen Zijn stem, en Mijn schapen horen Mijn stem, en Ik ken ze, en zij volgen Mij”. (Johannes 10:4,27) Alleen Israëlieten, uit alle volkeren ter wereld, worden in de Heilige Schrift schapen genoemd.
Vóór Zijn kruisiging had Jezus Zijn moordenaars duidelijk geïdentificeerd als een niet-Israëlisch volk. Sprekend tot hen in Johannes 8, zei Hij dat zij Abrahams zaad waren (vs. 37), maar Hij ontkende dat zij Abrahams kinderen waren (vs. 37). De nakomelingen van Ismaël, Abrahams zoon van Hagar, worden Abrahams zaad genoemd in Genesis 21:13, maar nergens worden zij of de nakomelingen van Esau kinderen genoemd. In Genesis 22:16 noemt de Almachtige God Abrahams andere zoon Isaak uw enige zoon, wat aangeeft dat zij alleen door Isaak zonen of kinderen zouden worden genoemd.
Ditzelfde patroon werd gevolgd in de verwerping van Ezau en zijn nakomelingen en de uitverkiezing van Jakob (Israël) en zijn nakomelingen.
Jezus Christus, die het einde van het begin kent, wist dat de schriftgeleerden en Farizeeën en de overpriesters tot wie Hij sprak, geen Israëlieten waren, maar de nakomelingen van Ismaël of Esau. Dat zij wisten dat Hij hun afkomst kende, blijkt uit hun valse uitroep: Wij zijn niet uit hoererij geboren; wij hebben één Vader, namelijk God (Joh. 8:41). Ezau wordt in Hebreeën 12:16 een hoereerder genoemd. Hij trouwde niet van zijn eigen ras, maar met vrouwen van de Hethieten, Kanaänieten en Ismaëlieten (Ismaëls kleindochter), die Izaäk en Rebekka tot verdriet waren (Genesis 26:34; 36:2-3). Genesis 36 maakt duidelijk dat Ezau’s nakomelingen bekend zouden staan als Edomieten, wat “Roden” betekent. De moeder van Ismaël was niet Abrahams wettige vrouw, waardoor haar nakomelingen ook nooit kinderen werden genoemd.
