Het verschil tussen de twee onderscheidingen van de aard van het “boek des levens” kan getrokken worden vanuit de positie van wie wanneer en onder welke voorwaarden lid werd van het “teamrooster”. Een coach kiest misschien wel een eliteteam van spelers en verlaat dan het trainingskamp voor een bezoek aan huis. Wanneer hij terugkeert naar het trainingskamp, ontdekt hij dat vele anderen die hij niet had uitgekozen zich bij het team hebben gevoegd en op het rooster (het boekje van het team) hebben getekend. De teamgenoten kunnen allemaal beweren dat ze bij het team horen, het teamuniform dragen, de teamoefeningen doen en met de teambus meerijden. Maar niet alle leden behoren daadwerkelijk tot het door de coach gekozen team. In de ogen van het publiek vertegenwoordigen ze allemaal het team, maar de coach weet wie hij gekozen heeft en hij kan het team op elk moment van de bedriegers ontdoen.
We zien dat dit scenario ook het geval was in het oude Israël, omdat het boek des levens een lijst bevatte van iedereen die deel uitmaakte van het nationale Israël. Hiertoe behoorden degenen die uit dat rooster van het nationale verbond (het boek des levens) verwijderd konden worden en degenen die er niet uit verwijderd konden worden (omdat ze vanaf de grondlegging van de wereld geestelijk in het ware boek des levens van het nationale verbond waren geschreven).
Zowel de ware gelovigen als de valse tijdelijke gelovigen stonden in het “boek des levens” van de nationale vergadering toen Mozes, in opdracht van God, hen uit Egypte bracht. Judas herinnert ons eraan dat de dingen niet veranderd zijn sinds die oude dagen. We kunnen oneervolle vaten hebben in de nieuwtestamentische vergadering, net zoals de nationale vergadering van Israël toen valse aanspraakmakers op het verbond had.
“Want er zijn sommige mensen ongemerkt binnengeslopen, die tevoren tot deze veroordeling verordineerd waren, goddeloze mensen, die de genade van onze God veranderen in wellust (valse NT-leraren van binnen), en de enige God en onze Meester Jezus Christus verloochenen.
Ik zal u dan in herinnering brengen, hoewel gij dit eens wist, dat God, nadat Hij het volk uit het land Egypte gered had, daarna hen verdelgd heeft die niet geloofden.” (Judas 4,5) (Judas 4,5)
We weten dat “zij die niet geloofden” in het levensboek van het nationale Israël werden geschreven omdat God zei dat Hij hen uit het boek zou moeten verwijderen. Laten we eens kijken wat God deed toen het volk het gouden kalf maakte terwijl Mozes op de berg in gesprek was met God:
Exodus 32:
30 “En het geschiedde des anderen daags, dat Mozes tot het volk zeide: Gij hebt een grote zonde gezondigd; en nu zal ik opgaan tot God; wellicht zal ik verzoening doen voor uw zonde. 31 En Mozes keerde weder tot God, en zeide: O, dit volk heeft een grote zonde gezondigd, en heeft hun goden van goud gemaakt.
32 Maar nu, indien Gij hun zonde wilt vergeven – en zo niet, schrap mij dan, bid ik U, uit Uw boek, dat Gij geschreven hebt.
33 En God zeide tot Mozes: Wie tegen Mij gezondigd heeft, hem zal Ik uit Mijn boek uitwissen.”
Mozes was een zondaar zoals wij allemaal. Maar hij kon niet worden uitgewist omdat hij toen al een ware verbondsgelovige in Christus was (Hebreeën 11:26). Door de vooraf bepaalde genade van God was het alsof Mozes vrij was van zonde omdat hij vanaf de grondlegging van de wereld in het boek des levens geschreven stond. Door het bloed van Christus werden Mozes’ zonden “voor de grondlegging van de wereld” vergeven en uit de vergelijking verwijderd. Maar, zoals Judas uitlegt, werden degenen die echt niet geloofden maar wel in het boek des levens van de nationale vergadering stonden, vernietigd – uitgewist uit het boek – uitgewist uit de zichtbare “kerk in de woestijn” (Handelingen 7:38).
Dit beantwoordt onze vraag hoe iemand in het “boek des levens” (de zichtbare gemeente) kan staan en toch uit dat boek kan zijn uitgewist. “Niet alsof het woord van God geen uitwerking heeft gehad. Want zij zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.” (Romeinen 9:6) Alleen zij die vanaf de grondlegging van de wereld in het boek des levens geschreven staan, zijn van het ware verbonds-Israël door het bloed van Christus, ook al zijn velen in de vergadering, die tijdelijk in het boek des levens vermeld staan, niet eeuwig geredde gelovigen door voorbestemming.
God zei: “Laat Mij alleen, opdat Ik hen verdelg en hun naam uitwis van onder de hemel; en Ik zal van u een volk maken dat machtiger en groter is dan zij.” (Deuteronomium 9:14) Mozes smeekte God om Israël niet te vernietigen op de berg Sinaï omwille van Gods reputatie. De goddelijke vernietiging werd toen een tijdje uitgesteld, maar overviel Israël uiteindelijk toen die generatie het Beloofde Land niet mocht binnengaan vanwege “hun ongeloof”. Dat wil zeggen — het land Kanaän (de rest na 40 jaar omzwervingen), want zij stierven door de plaag voor God, en hun karkassen vielen in de woestijn, voordat zij er kwamen. (Numeri 14:29,37,45).
Laten we in gedachten houden dat al deze mensen voldeden aan de gehoorzame verbondseis van besnijdenis (het teken om op het “rooster” te staan) en officieel deel uitmaakten van “de kerk in de woestijn”. Toch werden ze uitgesloten van het leven in het nieuwe Koninkrijksland, waardoor ze nooit dat volgende tijdperk binnengingen. Dit was op zichzelf zeer profetisch en had duidelijke vertakkingen met betrekking tot de hedendaagse nieuwtestamentische vergadering over iemands geestelijke status. De Schrift vermeldt duidelijk dat iemand ofwel door voorbestemming is uitverkoren voor eeuwig leven in Gods Koninkrijk, ofwel niet is uitverkoren. Alle pogingen van onze eigen daden om het Koninkrijk binnen te gaan door de hoop op een vrijwillige daad hebben daar niets mee te maken. Zonden zullen je buiten het Koninkrijk houden. We hebben allemaal gezondigd.
De verzoening van de Heiland moet van toepassing zijn om toegang te krijgen, maar die verzoening geldt niet voor iedereen. Ter illustratie: Een nieuwtestamentisch lid dat is opgenomen in het “boek des levens” (het zichtbare ledenrooster van de gemeente) kan net zo min rekenen op de waterdoop om het eeuwige Koninkrijk binnen te gaan als de Israëlieten die besneden werden op dat teken konden vertrouwen om het beloofde land binnen te gaan. Niemand wordt een waar christen door zich te laten dopen met water. Dat is een valse doctrine die voornamelijk door de Rooms-Katholieke Kerk wordt omarmd. Het is een valse hoop doctrine die iemand op het verkeerde pad van andere valse doctrines van de menselijke religie zal sturen in een domino-effect van vernietiging. Een ware verbonds-christen was al een ware verbonds-christen voordat hij/zij in dit leven geboren werd, omdat God soeverein is en God het zegt. De Almachtige hoeft niet uit te leggen waarom Hij bepaalde mensen heeft gekozen op de manier waarop Hij dat heeft gedaan; ook hoeft Hij Zijn wil niet te rechtvaardigen.
Het feit dat Hij heeft gedaan wat Hij heeft gedaan is al voldoende om in te stemmen met Zijn rechtvaardigheid. God weet wat er in ieders hart leeft, zelfs als iemand door dat hart wordt misleid. Zo iemand kan in de gemeente zijn (geschreven in het boek des levens) die Gods huis op aarde vertegenwoordigt en toch de dronkenschap van valse leerstellingen van ongerechtigheid volgen:
Deuteronomium 29:
“18 Opdat er onder u geen man zou zijn, of vrouw, of familie, of stam, wiens hart zich heden afkeert van onze God, om de goden van deze volken te gaan dienen; opdat er onder u geen wortel zou zijn, die gal en alsem draagt;
19 En het geschiedt, als hij de woorden van deze vloek hoort, dat hij zichzelf zegent in zijn hart, zeggende: Ik zal vrede hebben, al wandel ik in de verbeelding mijns harten, om dorst bij dorst te voegen; 20 God zal hem niet sparen, maar dan zal de toorn van God en Zijn jaloersheid tegen die man roken, en alle vervloekingen, die in dit boek geschreven zijn, zullen op hem rusten, en God zal zijn naam uitwissen van onder de hemel.”
Er is één doop (Efeziërs 4:5) en die is van de Geest van God.
“Eén Meester, één geloof, één doop” (Efeziërs 4:5)
“Want door één Geest zijn wij allen tot één lichaam gedoopt (ondergedompeld), hetzij Judeeërs, hetzij volken, hetzij slaven, hetzij vrijen; en allen zijn wij tot één Geest gedoopt (gedoopt).” (1 Korintiërs 12:13)
“In wie wij ook een erfenis verkregen hebben, omdat wij voorbestemd zijn naar het voornemen van Hem, die alle dingen werkt naar de raad van zijn wil:
Opdat wij zouden zijn tot lof Zijner heerlijkheid, die eerst op Christus vertrouwd hebben. Op wie ook gij vertrouwd hebt, nadat gij het woord der waarheid, het evangelie uwer verlossing, gehoord hebt; in wie ook gij, nadat gij geloofd hebt, verzegeld zijt met die heilige Geest der belofte,” (Efeziërs 1:11-13).
(Efeziërs 1:11-13 i.e. De Geest valt samen met het ware geloof (niet met de waterdoop). Iemand wordt graag in water gedoopt omdat hij een christen IS, niet om een christen te worden. De waterdoop vertegenwoordigt de ware doop – ondergedompeld in de Geest tot leven in Christus).
“Maar indien de Geest van Hem, die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door zijn Geest, die in u woont.” (Romeinen 8:11)
Aangezien er slechts één doopsel is (geestelijk) dat tot eeuwig leven leidt, is de waterdoop formeel een voorstelling van het ene ware doopsel. Iemand kan met water gedoopt zijn en zich bij het zichtbare lichaam van gelovigen voegen en zelfs het Huis van God op aarde vertegenwoordigen. Op deze manier is hij (voorlopig) in het boek des levens geschreven, net zoals velen in het gemeentelijke boek des levens van het oude Israël werden geschreven en besneden werden. Maar als die persoon nooit vanaf de grondlegging van de wereld in het boek des levens is geschreven (voorbestemd), is hij in het boek geklommen op een manier die niet blijvend of geldig is en zal hij in een toekomstig vastgestelde tijd worden verwijderd, net zoals die besneden zelfmisleide “gelovigen” in het oude Israël uit het boek werden “uitgewist”. Zij geloofden niet echt. Ze veronderstelden dat ze geloofden.
Samenvattend dan: Het Boek des Levens vertegenwoordigt het rooster van allen die in Gods zichtbare vergadering op aarde zijn. Waterdoop noch besnijdenis zijn in staat om toegang te krijgen tot het eeuwig beloofde Koninkrijk, omdat deze handelingen symbolisch zijn. Evenmin is opname in het Boek des Levens (het zichtbare lidmaatschap van Christus’ kerk) een garantie tegen een “uitroeiing” uit dat boek. We hebben herhaalde Schriftteksten opgemerkt die deze Evangeliewaarheid aantonen. Alleen uitverkoren en voorbestemde christenen dragen de gewaden van gerechtigheid die hun uit vrije wil zijn gegeven door hun Verlosser, de Heilige van Israël. Alleen zij kunnen niet uit het boek des levens worden uitgewist.
