DE LAATSTE DAAD
Als we ons wenden tot de laatste akte in Gods Schrift zien we dat het verschillende interessante en opzienbarende scènes bevat die van diepgaand belangrijk zijn voor het wereldgebeuren. Hier vinden we de climax in het conflict tussen goed en kwaad. Deze episode vertelt over de de uiteindelijke voltooiing van het koninkrijk van God, de ontmaskering van slechte personen, het overwinnen van moeilijkheden door Gods volk, de tijd van herstel van alle dingen, en de vernietiging van het door mensen gemaakte wereldlijke systeem bekend als “Babylon”. Het heeft taferelen van oorlog en vrede, van “blijdschap” en van “geween en tandengeknars.”
De scènes en gebeurtenissen in deze akte brengen dus een keerpunt in de manier waarop de mensen in de wereld en hun leven leiden. Hier vinden we ook een drastische verandering in het leven van Esau en Jacob en de manier waarop de wereld deze twee karakters ziet.
Vertrek Esau-Edom
In deze laatste handeling van Gods Draaiboek voor de wereld staan dezelfde twee personages centraal die voor het eerst in Genesis 25 hun opwachting maakten, namelijk Ezau en Jakob. Het einde van het script leest zoals de meesten zouden verwachten en hopen met gerechtigheid en een gelukkig einde. Hier zien we Gods volk (Israël) bevrijd worden uit de hand van hun vijand (Edom) die uiteindelijk vernietigd wordt:
Want de dag des HEREN is nabij over alle heidenen; gelijk gij gedaan hebt, zal ook u gedaan worden; uw loon zal op uw eigen hoofd wederkeren.
Maar op den berg Sion zal verlossing zijn, en er zal verlossing zijn, en er zal heiligheid zijn; en het huis van Jakob zal zijn bezittingen bezitten.
En het huis van Jakob zal een vuur zijn, en het huis van Jozef een vlam, en het huis van Ezau tot stoppels, en zij zullen in hen ontbranden, en hen verteren, en er zal niet overblijven van het huis van Ezau, want de HEERE heeft het gesproken.
Waar in deze verzen over gesproken wordt is de uitroeiing van Ezau als een volk “Er zal niets overblijven van het huis van Esau, want de Here heeft het gesproken” Met dit decreet heeft God Esau’s doodvonnis getekend en bezegeld bevel. In deze scène maakt het karakter Esau-Edom zijn zijn laatste uittocht van het toneel, wat betekent dat hij voor altijd is geëlimineerd van het wereldtoneel (zie ook Jes. 34:5-6). Het Boek Jubileeën zegt dat wanneer Esau de heerschappij zou krijgen over Jakob, Ezau “een zonde tot de dood zou begaan, en al uw zaad zal uitgeroeid worden van onder de hemel” (Hfdst. 26:35).
Hier hebben we dan de uitroeiing van een heel ras of groep mensen, de Edomieten. Tegenwoordig wordt dit vaak “genocide” genoemd. De Bijbel voorspelt in feite de genocide van Ezau-Edom! Dit wetende, moeten we ons opnieuw onszelf in de rol van Esau plaatsen om te begrijpen wat er wat er vandaag gebeurt. Als jouw rol opriep tot jouw vernietiging zou je dan die scène niet willen veranderen of omzeilen?
Waarom probeert de Jood wetten aangenomen te krijgen, internationaal en nationaal, om alle daden te voorkomen die zouden kunnen worden opgevat als leidend tot of veroorzakend van genocide? Als uw leven op het spel stond, zou u dan niet hetzelfde doen?
De Joden hebben het genocideverdrag, de genocideconventie en genocidewetten in het leven geroepen en bevorderd, en hebben zelfs het woord zelf en de betekenis van “genocide” uitgevonden. Eind november 1944 verscheen een boek getiteld Axis Rule in Occupied Europe, geschreven door een Poolse Jood en advocaat, Raphael Lemkin. In dit boek introduceerde Lemkin een nieuw woord, “genocide.”
Lemkin zei met een grimmig hyperbolisch oordeel: “De nazi’s… hebben hele naties vernietigd, een misdaad waarvoor de huidige… schrijver het woord ‘genocide’ heeft bedacht, naar analogie van… moord en broedermoord.”
Genocide, volgens zijn definitie – “was een groepsaanval tegen een andere groep.” Het was in zijn ware betekenis een internationale… misdaad van een ras of natie tegen een andere.
Raphael Lemkin’s nieuwe misdaad, en zijn nieuwe woord ervoor, genocide’, werd een duizelingwekkend succes. Minder dan tien jaar, nadat hij het voor het eerst had verzonnen, waren er genoeg staten vertegenwoordigd in de Verenigde Naties vertegenwoordigd, het verdrag te ratificeren, dat het opnam als een nieuw internationaal misdrijf, en de meeste van hen omringden het met wetgeving om het ook tot wet van hun land te maken. Dit alles werd bereikt in 1951 (ibid., p. 13).
Om de wereld te laten zien dat deze nieuwe misdaad van genocide een potentiële bedreiging is, vonden de Joden het nodig om de monsterlijke leugen van hun holocaustverhaal te verzinnen, waarin 6 miljoen van hun ras zouden zijn vermoord door Nazi Duitsland tijdens Wereldoorlog II. Dit werkte effectief om te spelen op de sympathie van de meeste mensen, vooral wanneer het gepresenteerd wordt op een dramatische en emotionele manier.
De Joden hebben verschillende groepen en organisaties opgericht om hun bevooroordeelde propaganda te verspreiden en om toezicht te houden op daden waarvan zij menen dat ze hun uitsterven kunnen bedreigen. Eén zo’n groep, het Simon Wiesenthal Centrum, wijdt zijn energie aan “Holocaust studies”. Het spoort ook wereldwijd “nazi-oorlogsmisdadigers” op, zodat zij kunnen worden berecht en geëxecuteerd door hun kangoeroe-rechtbank in Israël of het Wereldgerechtshof van de V.N. Zo worden zij als voorbeeld gesteld voor iedereen die het in z’n hoofd zou halen om Joden kwaad te doen of hen de oorlog te verklaren.
Er is ook de Joodse Anti-Defamation League die “streeft naar institutionalisering van Holocaust onderwijs in de nationale… schoollokalen.” Bovendien “werkt ADL’s Nazi Oorlogsmisdadigers Task Force samen met regeringsinstanties in binnen- en buitenland… om deze [oorlogs] misdadigers voor het gerecht te brengen.
Waarom is geen enkele andere groep, natie of ras van mensen zo bezorgd over het concept van genocide als de Joden? Omdat in Gods Schrift voor de wereld de Joden zullen worden uitgeroeid, en die dreigende realiteit is de reden waarom zij zo paranoïde zijn over “genocide”. Het lijkt erop dat de Joden bang zijn om de vergelding te krijgen die ze verdienen. Zoals de Jood Karl Marx ooit verklaarde:
“De problemen van de wereld kunnen niet worden opgelost zonder de vernietiging van de Joden en hun godsdienst, het Jodendom.”
Jacob als Gods werktuig van wraak
Er is meer aan de hand met het verhaal over Edom’s ondergang, het Schrift dat moet worden overwogen, en dat is de manier waarop waarmee Edom wordt vernietigd. Het is Jakob die God zal gebruiken om Ezau-Edom te vernietigen en te doden. In de profetie van Obadja staat dat “Jakob een vuur zal zijn.” (Obad 18). Dit is geen zuiverend vuur, maar een verterend en vernietigend vuur. Dit vuur zal zowel het huis van Esau aansteken als verteren. dat beschouwd wordt als “stoppel”, een stof die gemakkelijk verbrand en vernietigd kan worden. Net als stoppels, is Esau een katalysator die zijn eigen ondergang bewerkstelligt.
Het is interessant dat de Joden het woord “holocaust” hebben gekozen, dat het geheel van iets dat verbrand wordt betekent. Het hele huis van Esau wordt beschreven als zijnde opgebrand een ware holocaust staat op het punt plaats te vinden. De Joden roepen “nooit meer” in verwijzing naar het Holocaust verhaal, maar het feit is dat het nog niet gebeurd is. Deze vernietiging zal de Joden overkomen en wel door de hand van Israël, het blanke ras, zoals door Ezechiël wordt geverifieerd:
Zo zegt dan de Here GOD: Ik zal ook mijn hand uitstrekken over Edom, en Ik zal mens en dier van haar afsnijden; en Ik zal haar woest maken van Ternan; en zij van Dedan zullen door het zwaard vallen.
En Ik zal mijn wraak over Edom leggen door de hand van mijn volk Israël; en zij zullen in Edom doen naar mijn toorn en naar mijn verbolgenheid; en zij zullen mijn wraak kennen, spreekt de Here Gon.
Hier is nog een profetie over de vernietiging van Edom door de hand van Israël. Deze profetie, van zowel Obadja als Ezechiël, werd gegeven rond de tijd van de Babylonische gevangenneming van Jeruzalem (586 v. Chr.). Er is dus geen periode in de Bijbelse geschiedenis waarin deze profetieën ooit zouden kunnen hebben plaatsgevonden of hebben plaatsgevonden.
Wat deze profetieën dan onthullen, is dat Israël, het blanke ras, op een dag het hele huis (familiekalk) van Esau zal uitroeien, waartoe ook de Edomitische Joden behoren. Dit is de ultieme schok en verschrikking voor mensen met een wereldse denkwijze, want dit is het enige waarvan de wereld geleerd heeft dat het nooit mag gebeuren. Zelfs de geringste inbreuk op of schade aan een Jood door een blanke brengt kreten teweeg van “vervolging”, “antisemitisme”, en de herinnering aan de Joodse “holocaust”.
Dit is weer zo’n geval waarin het wereldse perspectief tegengesteld en in strijd is met wat God voor Esau op de aarde heeft gepland. Esau heeft het grootste deel van de wereld misleid en beïnvloed dat dit plan van zijn vernietiging door Jakob (het blanke ras) slecht is, dat het nooit zou mogen gebeuren, en dat alle maatregelen moeten worden genomen om te verzekeren dat het nooit kan gebeuren.
Het verhaal van de Holocaust is door Esau (de Joden) verzonnen om leven en betekenis te geven aan dit wereldse perspectief van genocide. Zij proberen te zeggen dat genocide bijna heeft plaatsgevonden! Blanke mensen (d.w.z. Duitsers) roeiden de Joden bijna uit en we mogen nooit toestaan dat dergelijke omstandigheden ooit nog bestaan, die een nieuwe holocaust van Joden zouden kunnen veroorzaken. Dit is wat de wereld is geleerd en gelooft. De Edomiet-Canaanietische Joden hebben het verhaal over de holocaust van 6 miljoen Joden verzonnen om de wereld weg te leiden van hun onvermijdelijke profetische lot. Zij zeggen dat dit gedeelte van Gods Geschrift nooit op het toneel mag worden uitgevoerd.
De populaire gedachte en opinie vindt de plannen van God in dit opzicht absoluut weerzinwekkend, omdat God het recht van de Joden om te blijven bestaan niet erkent. Daarom durft geen prediker of theoloog de waarheid te spreken over de Joden of de wegen van God. Toch zegt God dat de dag komt waarop “er geen Kanaäniet meer zal zijn in het huis van de Here der heerscharen” (Zach. 14:21).
Er is niet één vers in de Bijbel dat ons vertelt dat het van nature slechte Edomiet-Kanaänietische volk zal worden gered. In plaats daarvan moeten zij worden uitgeroeid. Alleen al in het boek Psalmen zegt God vijftien keer dat Hij de goddelozen zal vernietigen; niet één keer zegt Hij dat zij in Zijn Koninkrijk zullen worden opgenomen. De antichristen van deze wereld moeten vernietigd worden, en Joden zijn toegewijde antichristen zoals blijkt uit hun eigen “vruchten”.
Het idee dat God genocide zou toestaan moet niet worden beschouwd als iets nieuws en unieks, want God had Israël bevolen de zeven andere volken of rassen die zich in Kanaän bevonden te doden en “volkomen te vernietigen” (Deut. 7:1-2). Dit zou een genocide op deze zeven rassen zijn geweest, als de Israëlieten Gods bevel hadden uitgevoerd.
De Edomieten vinden ook een parallel met de “kaf” in de gelijkenis van het koren en de tarwe. Het onkruid werd samen met de tarwe op de akker, of de wereld, geplant en mocht samen met hen blijven bestaan tot de tijd van de oogst. Op het moment van de oogst “wordt het onkruid verzameld en verbrand in het vuur; zo zal het ook zijn in het einde van deze wereld” (Matt. 13:40). Het onkruid wordt geopenbaard als de “goddelozen”, net zoals op een dag Edom “de grens der goddeloosheid” zal worden genoemd (Maleachi 1:4). De Joden rennen rond als kippen met afgehakte koppen omdat sommigen van hen beseffen dat “de tijd van de oogst” nadert.
Edom was een oorzaak van Jakobs moeilijkheden. Moeilijkheden worden doornen genoemd, omdat zij de mens prikken, kwellen en opsluiten (Hos. 2:6; 2 Kor. 12:7). Wat “doornen en doornstruiken voortbrengt, wordt verworpen, en is nabij de vervloeking, en het einde ervan is te worden verbrand” (Hebr. 6:7-8). De Edomitische Joden hebben ons generatie na generatie geplaagd, geprikt en getreiterd, en zijn dus voorbestemd om totaal te worden opgebrand. Er zijn vele rassen die nu op de rand van uitsterven staan. Is de wereld bezorgd over een van deze rassen die van de aardbodem zullen verdwijnen? Nee, dat zijn ze niet. Haar bezorgdheid concentreert zich op de Jood. Dit is het enige volk waarvan de wereld gelooft dat het beschermd moet worden en moet overleven, maar het is het enige ras dat God voor vernietiging heeft bestemd.
Edom en Babylon
Het boek Openbaring identificeert Ezau-Edom wanneer Jezus zegt: “Ken de godslastering van hen die zeggen dat zij Joden zijn, en het niet zijn, maar die van de synagoge van satan zijn en leugens verspreiden” (Openb. 2:9; 3:9). Hiermee kan Edom geïdentificeerd worden met het corrupte Babylonische beestensysteem dat “vol van namen van godslastering” is en door zijn “toverijen alle volken bedrogen heeft” (Openb. 17:3; 18:23). Natuurlijk is er niemand die Christus meer lastert of leugens vertelt en alle mensen bedriegt dan de Edomitische Joden.
De band van Edom met Babylon begon met het verlangen van Esau om de “kostbare klederen van Nimrod te bemachtigen, waarmee Nimrod over het gehele land zegevierde” (Jasher 27:10). Nimrod was de koning van Babel of Babylon (Gen. 10:9-10), en zijn gewaden vertegenwoordigden zijn goddeloze heerschappij.
Nimrod is het prototype van een opstandig volk, zijn naam wordt geïnterpreteerd als “hij die het hele volk opstandig maakte tegen God. “
Esau had Nimrod gedood en “vocht een wanhopig gevecht” met twee van zijn helpers en doodde hen. Hij nam toen Nimrod’s kleding en vluchtte voor zijn mannen. Dit putte Esau uit en hij “kwam van het veld, en hij was vermoeid” (Gen. 25:29). Toen verkocht hij zijn eerstgeboorterecht aan Jakob voor een potje, wat een passend gevolg is van zijn actie. Toen hij Nimrod doodde en zijn gewaden nam, nam Esau een ander geboorterecht op zich, dat van Nimrod en zijn Babylonische heerschappij, een geboorterecht dat niet kon samengaan met het Adamitische geboorterecht. Babylon werd een symbool voor alles wat in strijd is met de wil en de wegen van God. De Toren van Babel was een plan om de mens te verheffen boven God te verheffen om zo een universele heerschappij over de wereld te hebben.
Het Schrift van God onthult vele interessante parallellen tussen Rood Edom en het Rode Beest-systeem van Babylon. Zoals aangegeven hebben zij beiden de kleuridentificatie van rood. Er zijn ook overeenkomsten tussen hun profetieën en oordelen. Deze moeten worden onderzocht om verder te identificeren wie en wat Esau-Edom is. De Hieronder volgen enkele van deze parallellen:
-Verbrand en vernietigd door vuur: In Obadja 1:18 wordt Ezau verslonden door de vlam van Jakob. Babylon zal ook “geheel en al verbrand worden door vuur” (Openb. 18:8).
-Omvergeworpen worden als Sodom en Gomorra: Zowel Edom (Jer. 49:18) en Babylon (Jcr. 50:40) zullen eindigen in vernietiging “zoals als bij de omverwerping van Sodom en Gomorra.”
-Woestenijen verlaten: Edom zal zijn woonplaatsen “verlaten” worden door “de minste van de kudde.” (Jer. 49:20). Deze Precies hetzelfde oordeel wordt gegeven voor Babylon (Jer. 50:45).
-Heerschappij over, en oorlog tegen, Israël: Zoals aangetoond, zou Edom de heerschappij over Israël krijgen en Israël teisteren. Het systeem van Babylon zal ook heerschappij hebben over Gods volk en oorlog tegen hen voeren (Dan. 7:21-25; Openb. 12:17; 13:7; 17:6).
-Heeft een heimelijke heerschappij over de wereld: De laatste fase van de heerschappij van Babylon is een “mysterie” (Openb. 17:5). Edom wordt ook zeer “hoog” verheven, wat “verborgen dingen” inhoudt (Obad. 1:3-6).
-Israël om te vernietigen en om van verlost te worden: Zowel Edom (Obad. 1:16-18) als Babylon (Openb. 18:4) zijn heerschappij over de wereld. -Israël om te vernietigen en om van verlost te worden: Zowel Edom (Obad. 1:16-18) en Babylon (Openb. 18:4) zijn datgene waarvan Gods volk bevrijding voor nodig heeft. Deze bevrijding komt doordat Gods volk zijn onderdrukker vernietigt (Dan. 7:26-27; Openb. 18:6).
Wie is het vandaag de dag die het Babylonische systeem bevordert? Het zijn degenen wier godsdienst en levenswijze gebaseerd is op de Babylonische Talmoed – de Joden.
Jacob’s bevrijding
Obadja’s profetie over Jacob verklaarde dat zijn bevrijding “op de berg Sion” zou zijn. Hier zou de voornaamste wurggreep die de anti-God krachten van Rood Babylon hadden op Jakob. Jeremia sprak over die periode als een tijd van “barensweeën” en als de “tijd van Jakobs benauwdheid,” waaruit hij beloofd gered en verlost te worden. Deze zijn de profetische woorden over Israël en Juda:
Want zo zegt de HEERE: Ik heb een stem van beven gehoord, van vrees, en niet van vrede.
Vraag nu en zie, of een man barensweeën heeft? Daarom zie Ik een iegelijk mens met zijn handen op zijn lendenen, als een vrouw in barensweeën, en alle gezichten zijn bleek geworden?
Helaas, die dag is zo groot, dat hij aan niemand gelijk is; het is zelfs de tijd van Jakobs benauwdheid; maar hij zal er uit gered worden.
Want het zal te dien dage geschieden, zegt de HEERE der heirscharen, dat Ik zijn juk van hun nek zal breken, en Ik zal afrukken, en vreemden zullen hen niet meer tot hun slaven maken.
Hier zien we opnieuw dat er een juk op Jakob zal rusten. Het juk is slavernij en dienstbaarheid aan een ander ras dat een heerschappij over Jakob heeft. Toen Esau het juk van Jakob brak van zijn nek, zou hij heerschappij krijgen en een juk over Jakob. Het is dit juk van Ezau dat God beloofd heeft op een dag van Jakobs nek te breken. God profeteerde over Israël dat Hij “de staven van hun juk zou breken en hen zou bevrijden uit de hand van hen die hen tot slaven maakten” (Ezechiël 34:27).
De blanke volkeren van vandaag zijn werkelijk een “slaaf” van de Edomitische Joden die de verschillende gebieden van regering, financiën en dagelijks leven, die essentieel zijn voor hun vrijheden, beheersen en controleren. Laten we de woorden van de Amerikaanse patriot Patrick Henry overwegen:
” … zeg mij wanneer er ooit vrijheid is geweest toen het zwaard en de schatkist van het volk werden weggegeven? Tenzij een wonder tussenbeide komt heeft geen natie ooit haar vrijheid behouden, noch kan zij dit ooit behouden na het verlies van het zwaard en de beurs. Helaas zal niets de vrijheid van het volk kunnen behouden dan regelrechte dwang en wanneer je die kracht opgeeft, ben je onvermijdelijk geruïneerd.”
Wie heeft de controle over het “zwaard en de schatkist” in Zion (Amerika en Europa) of enig ander blank volk? Iedere natie die een gewillige partner is geworden van de door de Joden gecontroleerde Verenigde Naties, heeft haar leger overgeleverd aan haar verordeningen. Elke natie die haar monetaire systeem afhankelijk heeft gemaakt van een gecentraliseerde, door Joden gecontroleerde bank, heeft haar “beurs” overgegeven in de handen van de Joden. De mensen van die naties hebben hun vrijheid verloren en hebben het “juk” van Esau-Edom op zich. Het zal door een “wonder” van God zijn dat dit juk zal worden weggenomen en het volk zal worden bevrijd.
Een verdere openbaring van het proces en de aard van Jakobs uiteindelijke bevrijding van zijn vijand Esau wordt gevonden in de Apocriefe Bijbel:
Toen antwoordde ik en zei: Wat zal de scheiding der tijden zijn? Of wanneer zal het einde van het eerste tijdperk zijn, en het begin van het tijdperk dat volgt?
En Hij [de Heer] zeide tot mij: Van Abraham tot Izaäk, toen Jakob en Ezau uit hem geboren werden, hield Jakobs hand eerst [of vanaf het begin] de hiel van Ezau vast.
Want Ezau is het einde van de wereld [het tijdperk], en Jakob is het begin van de wereld die volgt.
Dit herinnert ons aan de gebeurtenis van de geboorte van Esau en Jakob en de betekenis van waarom Jakob Esau’s hiel vasthield bij hun geboorte. Alles in de Schrift heeft een betekenis of doel. De hiel vertegenwoordigt het einde en de hand het begin van de mens. Esau’s tijd zou een einde hebben dat het begin zou markeren van de tijd van Jakob. De bevrijding van Jakob uit de onderdrukking en dienstbaarheid van Ezau kan dus alleen tot stand komen door het einde van Ezau of zijn uitroeiing uit de wereld.
Een belangrijk aspect van Jakobs slavernij is dat het volk niet kan onderscheiden wat kwaad is en wat niet. Ons volk was eens bezorgd over de corrumperende invloed van de antichristelijke Joden in de samenleving, maar nu heeft hun gebrek aan bezorgdheid de Joodse overheersing in het land teweeggebracht.
Het joodse Talmudisme dankt zijn bestaan vandaag de dag aan de onverschilligheid waarmee het wordt beschouwd. De Jood is bevooroordeeld tegen de Bijbel en doet wat hij kan om de publieke eer van het Boek te vernietigen.
De christenen zien de Joden niet als de antichristen die zij zijn, maar veeleer als bijbelvolgelingen en “Gods uitverkoren volk”. Deze toestand zal veranderen met de bevrijding van Jakob:
Zo zult gij weer onderscheid maken tussen de rechtvaardigen en de goddelozen, tussen iemand die God dient en iemand die Hem niet dient.
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat als de blanke christelijke mensen allemaal zouden weten dat de Jood de goddeloze is, en dat de Jood God niet dient, dit het einde van de Jood zou betekenen en zij verlost zouden worden van de verdervende invloed en het juk van slavernij van de Jood. Zij zouden dan precies doen wat in de volgende verzen van Maleachi wordt voorzegd:
Want zie, de dag komt, die zal branden als een oven; en alle hoogmoedigen, en allen, die goddeloos handelen, zullen tot stoppelen zijn; en de dag, die komt, zal hen verbranden, zegt de HEERE der heirscharen, dat hij hen met wortel en tak zal uittrekken.
En gij zult de goddelozen vertreden, want zij zullen as zijn onder de zolen uwer voeten, ten dage, dat Ik dit doen zal, zegt de HEERE der heirscharen.
Dit is opnieuw een belofte van de vernietiging van de goddelozen door vuur of verbranding door de hand van Israël. Merk op dat de goddelozen die verbrand zullen worden, beschouwd worden als “stoppels”, net als Esau in Obadja 18. De doctrine van universele verlossing is duidelijk geen Bijbelse doctrine, omdat er geen hoop, verlossing of redding is voor Esau-Edom, alleen volledige vernietiging.
Het moet begrepen worden dat het het plan van God is dat Edom heerschappij krijgt en een verheven positie in de wereld inneemt, om uiteindelijk, in een laatste daad, ten val te worden gebracht en te worden vernietigd, om nooit meer terug te keren. Edom lijkt dus veel op de rijke man in de gelijkenis van Christus over de rijke man en Lazarus (Lucas 16:19-31).
Het juk en de tegenspoed van de Edomitische Jood zijn over ons (Israël) gebracht door onze eigen daden van overtredingen tegen God. Evenzo, toen Salomo Gods “verbond” en “inzettingen” ernstig had geschonden, had God “een tegenstander voor Salomo opgewekt, Hadad de Edomiet” (1 Koningen 11:6-14). De vorm van remedie of bevrijding van deze toestand wordt geschetst in Deuteronomium 30:1-4; 2 Kronieken 7:14; en Jeremia 3:12-13.
God is niet alleen de auteur van het Schrift dat op aarde wordt gevolgd, maar is ook regisseur en producent, en bezit in feite het toneel en alle personages en rekwisieten die zich daarop bevinden. Zoals de psalmist zegt: “De aarde is van de HEER en haar volheid, de wereld en wie daarin wonen” (Psalm 24:1). Ja, de gehele wereld is als een toneel, en het toneel wordt nu opgevoerd voor Ezau’s ondergang en Jakob’s bevrijding. Zo staat het geschreven.
