De rol van Kaïn
KAÏNS OORSPRONG
De vraag naar de oorsprong van Kaïn is een centraal punt en argument van de Satanische Zaadlijn doctrine, aangezien Kaïn de nakomeling van de slang of satan zou zijn. De eerste vermelding van Kaïn is in Genesis 4:1, waarin staat:
En Adam kende Eva, zijn vrouw; en zij werd zwanger en baarde Kaïn, en hij zeide: Ik heb een man van den HEERE gekregen.
Er zijn verschillende bezwaren tegen dit vers geuit, omdat het door zijn gewone lezing impliceert dat Adam de vader van Kaïn was. Een voorstander van de Satanische Zaadlijn doctrine zei: “Dit vers is één van de ergst vervuilde en slechtst vertaalde verzen in de hele King James Bijbel. “Dat is een nogal stoutmoedige en verstrekkende uitspraak, één die veel rechtvaardiging vereist. Eén verklaring is dat het woord “wist” slechts betekent waarnemen of gewaarworden. Zij beweren dat Adam waarnam dat Eva zwanger werd, of dat hij zag dat zij zwanger was. De bewering is dan dat het vers niet zegt dat Adam seksuele relaties met Eva had waaruit Kaïn voortkwam.
Dit idee wordt ondersteund door erop te wijzen dat nergens in de Schrift staat dat Adam Kaïn verwekte. Dit wordt als kritiek beschouwd omdat nageslacht in de Bijbel gewoonlijk wordt aangeduid met de term verwekt. Deze redenering en interpretatie om Adam niet als de vader van Kaïn te beschouwen is niet in overeenstemming met de Schrift, want we lezen in hetzelfde hoofdstuk: “Kaïn kende zijn vrouw, en zij werd zwanger en baarde Henoch” (Gen. 4:17).
Merk op dat het woord “kende” hier op dezelfde manier wordt gebruikt als in Genesis 4:1. Merk ook op dat er niet staat dat Kaïn Henoch verwekte, maar dat het woord “baarde” wordt gebruikt, zoals ook in Genesis 4:1 werd gebruikt om de geboorte van Kaïn te beschrijven. Het verslag van Seth’s geboorte onthult ook de ware interpretatie van Gen. 4:1.
En Adam leerde zijn vrouw weer kennen, en zij baarde een zoon, en noemde zijn naam Seth (Genesis 4:25).
Hier wordt dezelfde taal gebruikt om Seth’s ontvangenis en geboorte te beschrijven als die gebruikt wordt om Kaïn’s ontvangenis en geboorte te beschrijven. Het enige verschil is dat de naam Seth wordt gebruikt in plaats van Kaïn. Aangezien er geen twijfel over bestaat dat Seth de zoon van Adam was, of dat Henoch de zoon van Kaïn was, kan er ook geen twijfel over bestaan dat Kaïn de zoon van Adam was.
Als we de Schrift zichzelf laten verklaren, en als we consequent willen zijn, dan is dit de enige conclusie die we kunnen trekken. Het woord “wist” in deze verzen is duidelijk een eufemisme om seksuele relaties aan te duiden. Dezelfde taal wordt gebruikt in de beschrijving van Samuels geboorte:
En Elkanah kende Hannah, zijn vrouw; en de HEERE herinnerde zich haar. En het geschiedde, als de tijd gekomen was, nadat Hannah bevrucht was, dat zij een zoon baarde, en noemde zijn naam Samuël (1 Samuël 1:19,20).
De termen kennen of gekend worden gewoonlijk gebruikt in verband met seksuele relaties (Gen. 24:16; 38:26; Jgs. 11:39; 19:25). Genesis 4:1 zegt alleen dat Adam seksuele relaties had met Eva, wat resulteerde in de geboorte van Kaïn.
Merk ook op dat in het bovenstaande vers niet staat dat Elkanah (Samuël) verwekte, en dat staat ook nergens in de Schrift. Er zijn veel gevallen in de Bijbel waar nakomelingen niet worden beschreven met de term “verwekte”. Nergens wordt gezegd dat Adam Abel “verwekte”, of dat Adam de vader van Abel was. De termen “baarde”, “verwekte”, “kinderen”, “wist”, “ging in haar”, “zaad”, “zoon” of “dochter” worden allemaal gebruikt om seksuele relaties of nageslacht aan te duiden.
Zoals gezegd, een ander argument om de duidelijke betekenis van Genesis 4:1 te weerleggen heeft te maken met genealogie. Hun argument is dat Kaïn nergens in Adams genealogie wordt genoemd. Men zegt dat hij ontbreekt omdat hij niet de zoon van Adam is, maar de zoon van Satan. Er wordt soms verwezen naar Genesis 5 of de genealogielijsten in I Kronieken 1 of Mattheüs 1. Het feit is dat vervloekte of verworpen mensen, zoals Kaïn, nooit zijn opgenomen in de ware genealogie van Adam, Noach, en Abraham. Esau was een echte Hebreeër en afstammeling van Abraham, maar wordt niet in de genealogie vermeld omdat hij door God verworpen werd. Kanaän was een Adamitisch, maar wordt niet vermeld in Adams genealogie omdat hij vervloekt was. Ismaël was Abrahams zoon, maar staat niet in Abrahams genealogie omdat hij niet tot het uitverkoren zaad behoorde. Ook mensen die stierven zonder kinderen te krijgen, zoals Abel, of die trouwden in een ander geslacht, staan niet in de genealogie van Adam, hoewel zij echte afstammelingen van Adam waren. Het feit dat Kaïn of anderen niet vermeld staan in de genealogie van Adam betekent niet noodzakelijkerwijs dat zij geen afstammelingen van Adam waren.
Laten we eens kijken naar de veronderstelde satanische aard van Kaïn. Als de slang een satanische entiteit was, en als Kaïn de nakomeling was van deze slang, dan zou Kaïn ook satanisch zijn. Hij zou ook de vloek van de slang geërfd hebben, “vervloekt boven al het vee” (Gen. 3:14). Dit brengt ons tot de vraag, zou God zo iemand als erfgenaam van Adam hebben aanvaard? Geen enkele gezonde redenering zou kunnen zeggen dat Hij dat zou doen. Toch was dat precies de houding van God tegenover Kaïn. Toen Kaïn een ongepast offer had gebracht, zei God tegen hem:
En de Here zeide tot Kaïn: Waarom zijt gij vertoornd, en waarom is uw aangezicht gevallen?
Als gij goed doet, zult gij dan niet worden aangenomen? En als gij niet goed doet, ligt de zonde aan de deur.
God had deze uitspraak terecht kunnen doen tegen Abel, Adam, of welke Israëliet dan ook. Zij zouden “aanvaard” worden als zij deden wat God verlangde. Maar was God bereid een vervloekte, halfbloed, satanische bastaard te aanvaarden? Nee! Hij was echter bereid Kaïn te accepteren omdat hij Adamisch was, niet satanisch. God plaatst Kaïn ook op gelijke voet met Abel door Abel Kaïn’s “broer” te noemen (Gen. 4:9).
De Bijbel is duidelijk dat Kaïn de zoon van Adam was. Om te zeggen dat hij de zoon van de slang of Satan was, vereist een nogal verdraaide redenering en een slechte interpretatie.
VAN JE VADER DE DUIVEL
Ter ondersteuning van de Satanische Zaadlijn doctrine wordt een beroep gedaan op verschillende verzen in het Nieuwe Testament. De meest voorkomende en controversiële verzen staan in Johannes hoofdstuk 8. Hier redetwist Jezus met sommige van de “Joden” over hun religieuze overtuigingen en zegt:
41 Gij doet de daden van uw vader . Toen zeiden zij [de Joden] tot hem. Wij zijn niet uit ontucht geboren; wij hebben één Vader, namelijk God.
42 Jezus zeide tot hen: Indien God uw Vader was, zoudt gij mij liefhebben; want ik ben van God uitgegaan en gekomen; ook ben ik uit mijzelven niet gekomen, maar hij heeft mij gezonden.
43 Waarom verstaat gij mijn spreken niet? Ook omdat gij mijn woord niet hoort.
44 Gij zijt van uw vader den duivel, en de begeerten uws vaders zult gij doen.
Volgelingen van de Satanische Zaadlijn beweren dat deze verzen duidelijk aantonen dat deze “Joden” tot wie Jezus sprak, de letterlijke afstammelingen van de duivel of de slang waren. Zij zeggen dat het gebruik van “vader” letterlijk moet worden genomen. Tegenstanders van deze doctrine zeggen dat het geestelijk moet worden opgevat. Hier is nog een voorbeeld waar beide zijden van het debat in dwaling verkeren. Het woord “vader” moet niet letterlijk of geestelijk worden opgevat, maar metaforisch.
De termen “vader” en “kinderen” worden vaak gebruikt als metaforen. Het woord vader kan gebruikt worden om iemand aan te duiden die een leider, initiator, of stichter is van een concept, systeem of instelling. Het woord kinderen kan worden gebruikt voor degenen die de concepten volgen die door de vader of stichter zijn neergelegd. Zo zeggen wij dat Karl Marx de vader van het communisme is, en dat degenen die het communisme aanhangen zijn volgelingen, discipelen of kinderen zijn.
De woorden vader en kinderen die Christus in Johannes 8 gebruikt, betekenen niet biologische afstamming of voorgeslacht. Op dezelfde manier spreken wij over George Washington, Patrick Henry, James Madison, enz. als zijnde onze “Founding Fathers”, ook al hebben wij geen fysieke afstamming van deze mannen. Wij noemen God onze Vader, of zeggen dat wij “zonen van God” of “kinderen van God” zijn, maar niemand kan met recht zeggen dat wij biologische afstammelingen van God zijn. In Mattheüs 12 genas Christus een man en de Farizeeën zeiden dat Christus dit deed door de kracht van Beëlzebub. Christus antwoordde:
En indien Ik door Beëlzebub duivelen uitdrijf, door wie doen uw kinderen ze uitdrijven? (Matt. 12:27).
Elk goed bijbelcommentaar zal erop wijzen dat het woord “kinderen” dat in dit vers gebruikt wordt een metafoor is om de discipelen of volgelingen van de Farizeeën aan te duiden. Christus verwees niet naar hun biologische kinderen.
Dus toen Christus tegen sommige van deze mensen uit Judea zei dat zij van hun vader de duivel waren, gebruikte Hij een metafoor. Deze mensen volgden leugens en valse doctrines, en dit feit maakte de duivel tot hun vader. De duivel vertegenwoordigt leugens, onwaarheden en goddeloze leerstellingen, en is er dus de aanstichter of vader van, zoals Jezus zegt:
Wanneer hij [de duivel] een leugen spreekt, spreekt hij van zichzelf; want hij is een leugenaar, en de vader ervan (Johannes 8:44).
Van de duivel wordt gezegd dat hij de vader van de leugen is, in dezelfde zin als Karl Marx de vader van het communisme is. De gevolgtrekking is niet biologisch of geestelijk, maar eerder metaforisch, een soort stijlfiguur.
Jezus impliceerde dat deze Joden God niet als hun vader hadden, omdat zij niet de wegen van God volgden, maar leugens en valse leer. In plaats daarvan hadden zij als vader of leider de duivel, een term die gebruikt wordt voor de antithese van God. Als zij volgelingen waren van waarheid en gerechtigheid en van Gods wetten, dan zou men kunnen zeggen dat de Almachtige God hun vader was, want God is de grondlegger van deze dingen. God wilde dat Zijn volk Hem “Vader” noemde, want dat betekende dat zij God erkenden als hun hoofd, leider of stichter.
Jezus zei ook dat deze Joden in Johannes 8 niet “Abrahams kinderen” waren (v. 39). Ook hier gebruikt Jezus een metafoor in het gebruik van “kinderen”. Zij waren niet de kinderen van Abraham omdat zij niet de wegen van Abraham volgden. Zoals Jezus uitlegt:
Als jullie Abrahams kinderen waren, zouden jullie de werken van Abraham doen.
Maar nu zoekt gij Mij te doden, een man, die u de waarheid gezegd heeft, die Ik van God gehoord heb: dit heeft Abraham niet gedaan (Johannes 8:39-40).
De Joden (of correcter, Judeeërs) tot wie Jezus in Johannes 8 sprak, waren echte Israëlieten. Zij waren geen hybriden zoals die tegenwoordig “Joden” worden genoemd, en zij waren niet het zaad van de slang of van Kaïn. Jezus identificeert duidelijk de biologische afstamming van deze mensen toen Hij zei:
Ik weet dat gij Abrahams zaad zijt (Johannes 8:37).
Uw vader Abraham heeft zich verblijd toen hij mijn dag zag (Johannes 8:56).
Heeft Mozes u [Judeeërs] niet de wet gegeven? (Johannes 7:19).
Er is niets metaforisch of geestelijks in deze verzen. Ze worden letterlijk uitgesproken, wat betekent dat deze mensen de letterlijke nakomelingen van Abraham waren. Niemand zou ooit “Abrahams zaad” genoemd zijn die van een gemengde afkomst was, zeker niet door Jezus (Matt. 15:24-26).
Een ander vers dat verkeerd gebruikt of geïnterpreteerd wordt ter ondersteuning van Kaïn die uit Satan geboren is, is dat van I Johannes 3:12, waarin Johannes zegt dat wij moeten zijn:
Niet gelijk Kaïn, die uit den boze was, en zijn broeder doodde.
Men beweert dat dit vers betekent dat Kaïn de letterlijke afstammeling van satan was, de “goddeloze”. Ook hier worden de woorden metaforisch gebruikt. Er wordt niets fysieks of letterlijks bedoeld, zoals duidelijk wordt aangegeven in de voorgaande verzen:
8 Wie zondigt, is van den duivel; want de duivel heeft gezondigd van den beginne. . .
9 Wie uit God geboren is, die doet de zonde niet, want zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, omdat hij uit God geboren is.
10 Hierin blijken de kinderen Gods, en de kinderen des duivels; wie de gerechtigheid niet doet, is niet uit God, noch wie zijn broeder niet liefheeft.
Wanneer iemand “uit God geboren” is, wordt hij doordrongen van een geest van gerechtigheid van God, en wordt hij er aldus toe gebracht de wil van God te doen. Door de wil van God te doen is men een “kind van God”, of is men “van God”. Maar zij die gewoonlijk zondigen zijn “kinderen des duivels”, of men zegt dat zij “van de duivel” of “van de goddeloze” zijn.
Bij uitstek zondige, onrechtvaardige mensen, en ook zij die doordrongen zijn van de geest van leugen en moord, worden figuurlijk kinderen des duivels genoemd (Johannes:44; 1 Johannes: 8, 10).
De uitdrukkingen “kinderen des duivels” of “kind des duivels” zijn vergelijkbaar met:
- Kinderen des toorns (Ef. 2:3).
- Kinderen des lichts (Joh. 12:36; Luk. 16:8).
- Kinderen van de wereld (Lukas 16:8; 20:34).
- Kind van de hel (Matt. 23:15).
- Kinderen der ongehoorzaamheid (Kol. 3:6).
- Zoon des verderfs (Joh. 17:12; 2 Thess. 2:3).
Dergelijke uitdrukkingen worden figuurlijk gebruikt om de aard of de geestelijke gesteldheid van de betrokken mensen te beschrijven. Er wordt niets gezegd over afstamming of biologische ouders. Niemand stamt letterlijk af van de toorn, of het licht, of de hel, of de wereld, of de duivel. “Duivel’ is gewoon een uitdrukking voor kwaad, goddeloosheid, dat wat tegen God is, of iets abnormaals. De uitdrukking “Je hebt een duivel” (Johannes 8:48), bijvoorbeeld, betekent alleen dat “je gek bent”. Evenzo betekent de uitdrukking “van de duivel” degenen die slecht of goddeloos zijn in de dingen die ze doen.
Hoewel deze woorden of uitdrukkingen metaforisch worden gebruikt op grond van de geestelijke gezindheid en/of de lichamelijke werken van de betrokkenen, is de interpretatie niet geestelijk of letterlijk. Dat wil zeggen, de mensen over wie gesproken wordt zijn geen geestelijke kinderen van God of van de duivel, noch zijn zij hun letterlijke of lichamelijke kinderen. Als “kinderen van de duivel” letterlijk is, dan zijn “kinderen van God” en “kind van de hel” dat ook. Niemand stamt af van een entiteit die “hel” heet.
Voorstanders van de Satanische Zaadlijn verwijzen ook naar het feit dat Jezus de schriftgeleerden en Farizeeën “slangen” en “generatie van adders” noemde (Matt. 12:34; 23:33). Men zegt dat het woord “generatie” in het Grieks (generf) nageslacht of ras betekent. Zij beweren dat Jezus deze mensen identificeerde als afstammelingen van de slang. De fout in de interpretatie is hier dezelfde, want de woorden “slangen” en “adders” zijn slechts metaforen voor listige en achterbakse mensen. Het zijn geen fysieke verwijzingen. Het is hetzelfde als wanneer we iemand een ezel noemen omdat hij dwaas en dom is geweest. Ezel is een metafoor. We bedoelen niet dat ze fysiek afstammen van een ezel, of dat ze geestelijk een ezel zijn. Ze zijn een ezel vanwege hun daden. Evenzo noemde Christus deze schriftgeleerden en Farizeeën slechts slangen en adders vanwege hun daden, waarbij hij de termen als metaforen gebruikte.
Christus gebruikte vaak metaforen. Hij sprak over “brood dat uit de hemel neerdaalt” dat, als iemand daarvan eet, “eeuwig zal leven” en “niet zal sterven” (Johannes 6:50-51). De woorden brood, leven en dood zijn niet lichamelijk of geestelijk bedoeld, maar metaforisch. Zij staan voor iets anders. Ook toen Jezus sprak over de tempel die Hij zou herbouwen, gebruikte Hij tempel als metafoor voor Zichzelf (Johannes 2:19)
Bijbeluitleg is niet zo simplistisch als we dingen letterlijk of geestelijk nemen. Woorden kunnen figuurlijk, symbolisch, allegorisch, poëtisch, typisch of anti-typisch gesproken worden. Ze kunnen gebruikt worden als eufemisme, idioom, slang, of sarcasme. Om de Schrift te begrijpen is interpretatie alles. Door juiste interpretatie werd niemand in de Bijbel letterlijk een slang genoemd, of het zaad van de slang, of een kind van satan.
Het gebruik van metaforen door Christus, en de verkeerde interpretatie die de schriftgeleerden, Farizeeën en godsdienstige leiders daaraan gaven, was een deel van de reden waarom zij Zijn dood en kruisiging bewerkstelligden. Zij die blindelings een strikte letterlijke interpretatie toepassen op de Bijbel in alle gevallen, volgen dezelfde fout van de Joden en de Farizeeën.
HET BLOED VAN DE RECHTVAARDIGE ABEL
Onmiddellijk nadat Jezus de Schriftgeleerden en Farizeeën slangen en adders noemt, brengt Hij een aanklacht en oordeel tegen hen waarbij onschuldig bloed werd vergoten. In Mattheüs 23 verklaart Hij:
33 Jullie slangen, jullie generatie van adders, hoe kunnen jullie ontsnappen aan de verdoemenis van de hel?
34 Daarom, zie, Ik zend tot u profeten, en wijzen en schriftgeleerden, en sommigen van hen zult gij doden en kruisigen; en sommigen van hen zult gij geselen in uw synagogen geselen, en hen vervolgen van stad tot stad:
35 Opdat over u al het rechtvaardige bloed kome, dat op de aarde vergoten is, van het bloed van de rechtvaardige Abel af tot het bloed van Zacharias, den zoon van Barachias, dien gij gedood hebt tussen den tempel en het altaar.
36 Voorwaar, Ik zeg u. Al deze dingen zullen over deze generatie komen.
Zij die het Satanische Zaadlijn concept aanhangen citeren vers 35 en zeggen dat dit bewijst dat deze mensen tot wie Jezus sprak Kaïnieten waren (afstammelingen van Kaïn). Zij beweren dat Jezus hier Zijn vijanden opspoort, de kinderen van de slang (het slangenras), door de eeuwen heen naar diegenen die de rechtvaardigen, de profeten, vermoordden. tot Kaïn, die Abel doodde.
Het probleem hiermee is dat Jezus nooit heeft gezegd dat deze mensen of hun voorouders Abel vermoordden. Hij zei dat het bloed van Abel en anderen over hen zou komen. Dit is één van de vele gevallen waarin Jezus een komend oordeel over de Israëlische natie voorspelde. In feite was het een oordeel over de Adamitische mens, waarvan Israël de erkende erfgenaam en verantwoordelijke partij was. Maar de meeste Israëlieten waren nu van God gescheiden en niet langer onder het Oude Verbond en konden dus niet als verantwoordelijke erfgenaam worden geoordeeld. Maar de Israëlieten in Judea waren nog steeds onder de oude orde, zij waren de laatste Israëlieten die nog verantwoording moesten afleggen onder de voorwaarden van het Oude Verbond. Met het einde van de oude orde en het verbond en de instelling van het Nieuwe Verbond, moest het oordeel worden geveld over het Adamitische ras voor datgene wat het onder de oude orde had gedaan. Deze Judeese Israëlieten moesten het oordeel dragen voor alle onwettige daden van moord, of hun directe voorvaderen die nu wel of niet hadden begaan. Dit omvat ook de moord op Abel door Kaïn, omdat Kaïn een Adamiet was.
God is echter barmhartig en bood deze Judeeërs een manier om deel uit te maken van het Nieuwe Verbond zonder dat er een hard oordeel over hen zou komen. Zij kregen een keuze:
“Bekeer u of ga verloren” (Lucas 13:1-9). Deze verzen voorspellen het oordeel over de vijgenboom, die Israël voorstelde. Voor hen die zich niet bekeerden, kwam het oordeel door de dood bij de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Christus, of door een vervloeking van de overlevenden. De vijgenboom die Jezus vervloekte (Matt. 21:19) was symbolisch voor het lot van de meeste van deze mensen. Christus kende de harten van deze mensen en wist dat de meesten zich niet zouden bekeren en Hem niet zouden aanvaarden, zoals Hij tot hen zei: “hoe kunt gij ontkomen aan de verdoemenis van de hel?”
Jezus zei niet dat deze Judeeërs verantwoordelijk waren voor de dood van Abel, maar veeleer dat zij verantwoordelijk zullen worden gemaakt. Hij zei echter wel dat zij, als een nationale, raciale entiteit, verantwoordelijk waren voor “het bloed van Zacharias, die gij tussen de tempel en het altaar hebt gedood” (Matt. 23:35). Zacharias werd in de tempel gestenigd door het volk van Juda, dat Israëliet was (2 Kron. 24:21). De mensen tot wie Jezus sprak, moeten dus hun nakomelingen zijn. Jezus identificeert verder wie deze mensen zijn toen Hij tot hen zei:
Daarom getuigt gij voor uzelf, dat gij kinderen zijt van hen, die de profeten gedood hebben (Matt. 23:31).
Er is niet veel Bijbelstudie voor nodig om te onthullen dat het Israëlieten waren die de profeten gedood hebben. Zij werden niet gedood door Filistijnen, of Kanaänieten, of Kaïnieten, maar Israëlieten (vgl. Handelingen 7:52). De uitdrukking “Abel tot Zacharias” werd gebruikt om alle moordenaars in het Oude Testament, en heeft betrekking op “al het rechtvaardige bloed dat op de aarde vergoten is.” Niemand kan met recht zeggen dat Kaïn’s nakomelingen verantwoordelijk waren voor al van al deze moorden. Dit kan alleen een verwijzing zijn naar de Adamitische mens, waarvan Israël het uitverkoren zaad is. Deze woorden van Christus zijn woorden van oordeel over Adamitisch-Israëlieten, omdat alleen Israëlieten geoordeeld konden worden onder de wet en het verbond. Geen bastaard of niet-Israëliet kon ooit dit oordeel over zich krijgen. Het argument dat Jezus deze mensen terugvoerde tot Kaïn is een miskenning van het grote geheel.
In dezelfde lijn noemen de voorstanders van de Satanische Zaadlijn Johannes 8:44. Nadat Jezus zegt dat de schriftgeleerden en en Farizeeërs van hun vader de duivel zijn, zegt Hij:
Hij was een moordenaar vanaf het begin, en bleef niet in de waarheid, want er is geen waarheid in hem.
Er wordt gezegd dat Jezus de Joden terugvoerde tot Kaïn, die vanaf het begin een moordenaar zou zijn geweest. Maar in dit vers wordt Kaïn niet genoemd. Het onderwerp is de duivel, en het is deze duivel of slang die vanaf het begin een moordenaar was. De slang is “de duivel” vanwege zijn verzet tegen Gods bevel. Maar hoe was deze duivel of slang de eerste moordenaar? Het was deze entiteit die de dood bracht tot het Adamitische ras:
Hij was een moordenaar vanaf het begin. Door hem (de duivel) heeft Adam gezondigd, waardoor de dood in de wereld kwam en hem en zijn nageslacht doodde.
De mensen tot wie Jezus sprak, waren volgelingen van deze duivel of slang, omdat ook zij een moordzuchtig verlangen in zich hadden. Zij vertoonden dit in hun verlangen om Christus te doden. De duivel was dus hun vader in deze zin.
Kaïnieten
Voorstanders van de Satanische Zaadlijn gebruiken vaak de term “Kaïnieten” om degenen aan te duiden die afstammen van Kaïn. De term heeft wel degelijk Schriftuurlijke waarde, daar Kaïn een geslacht en nakomelingen had, zoals vermeld in Genesis 4, tot in de zesde generatie.
Een probleem met het gebruik van de term Kaïniet is dat deze vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd met de term Kanaänieten, een naam die is afgeleid van Kanaän, niet van Kaïn. Er is geen bewijs dat de nakomelingen van Kaïn zich vermengden met de Kanaänieten. Het is dus niet juist om de termen door elkaar te gebruiken.
De term “Kaïnieten” wordt ook gebruikt om te verwijzen naar de Joden, zowel in de tijd van Christus als nu. Het gebruik van die term in verband met de Joden in de tijd van Christus is volkomen onjuist, omdat die “Joden” eigenlijk Israëlieten waren. De term “Jood” is gewoon een verkeerde vertaling voor “Judeeër.”
Het belangrijkste wat we hebben om Kaïns nakomelingen te identificeren is de aard van de vloek die God over hem uitsprak. God zei tegen Kaïn:
En nu zijt gij vervloekt door de aarde, die haar mond heeft geopend om het bloed uws broeders van uw hand te ontvangen.
Wanneer gij de aarde bewerkt, zal zij u voortaan haar kracht niet geven; een vluchteling en een zwerver zult gij op de aarde zijn.
Hier vinden we dat Kaïn niet langer in staat zou zijn om gewassen van de aarde te oogsten zoals hij vroeger had gedaan. Hij zou niet kunnen overleven als boer of door een agrarische levensstijl. Hij zou van anderen afhankelijk moeten zijn voor voedselbronnen. We zien ook dat Kaïn “een vluchteling en een zwerver” zou zijn. Hij zou geen eigen land van herkomst hebben, maar voorbestemd zijn om een zwerver op aarde te zijn. Daar deze vloek zou worden doorgegeven aan Kaïns nakomelingen, zouden ook zij deze vervloekte eigenschappen bezitten.
Het is waar dat de Joden van vandaag deze beide kenmerken bezitten. Zij zijn geen boeren, en staan er niet om bekend goed te zijn in landbouwactiviteiten, omdat zij typisch stadsmensen zijn. Historisch gezien zijn zij zwervers, zonder eigen land. Op grond hiervan is er reden om aan te nemen dat de Joden van vandaag een zekere mate van Kaïnitisch bloed bezitten.
Er is een andere groep mensen die ook deze kenmerken vertoont, namelijk de zigeuners. Zij leven geen agrarische levensstijl, maar staan bekend om hun handel, verkoop en verhandeling van snuisterijen en waardeloze goederen. Zij zijn zwervers op aarde geweest en hebben nooit een eigen natie gehad. Een auteur over het onderwerp zigeuners verklaarde:
Met betrekking tot de zigeuners hebben sommige onderzoekers niet geaarzeld hen te zien als de vervloekte nakomelingen van Kaïn. Met name in de teksten van Genesis wordt de nadruk gelegd op de vloek die rust op de broer van Abel, waarmee terecht de geboorte wordt opgeroepen van een nomadenvolk dat wordt voortgedreven door de ongunstige winden van het lot.
Sommige schrijvers hebben ook gewezen op een verband tussen zigeuners en Joden, in die zin dat sommige van hun raciale achtergrond en kenmerken vergelijkbaar zijn.
Voorstanders van de Zaadlijn verwijzen ook naar de nakomelingen van Kaïn met de term “Keniet”, die in het Oude Testament voorkomt.- Twee verschillende woorden worden vertaald als Keniet of Kenieten. Het ene is het Hebreeuwse woord Qayin (kah’-yin, # 7014). Het betekent “de naam van het eerste kind, ook een plaats in Palestina, en van een oosterse stam: Kaïn, Keniet(en). “8 Dit is hetzelfde woord dat gebruikt wordt voor Kaïn in Genesis 4. Het komt ook voor als “Keniet” in Num. 24:22 (dat volgens sommigen gelezen kan worden als “Kain”), en in Rechters 4:11. Beide verzen verwijzen naar “de Keniet”.
Het andere woord dat vertaald wordt met Keniet is Qiyniy (#7017), dat is afgeleid van en verwant met woord #7014, en verwijst naar iemand die van de stam van Kajin is, die een Keniet wordt genoemd. De Kenieten waren bevriend met de Israëlieten. Hun natie werd vernietigd door Amorieten en de overlevenden werden verspreid onder de Amalekieten. Toen Saul werd gezonden om de Amalekieten te vernietigen, werden de Kenieten gespaard en mochten zij vertrekken vanwege hun vriendelijkheid jegens Israël.
Sommige bijbelautoriteiten zeggen dat de Kenieten één van de tien stammen van Kanaän waren ten tijde van Abraham. Anderen wijzen erop dat de Kenieten uit de tijd van Mozes Midjanieten waren, die afstamden van een man uit Midjan genaamd Kaïn, en niets gemeen hebben met de Kenieten die in Kanaän woonden. De Kenieten van Kanaän ontlenen hun naam aan de naam van een plaats genaamd Kain, niet aan de afstamming van een of andere man. Het lijkt erop dat geen van de autoriteiten zelfs maar suggereert dat deze mensen afstammen van Kaïn uit Genesis 4.
Sommige van Kaïns nakomelingen waren zeer vooraanstaande personen in hun tijd. Jabal “was de vader van hen, die in tenten woonden” (Genesis 4:20). Jubal “was de vader van allen die de harp en het orgel hanteren” (v. 21). Tubal-Kaïn was “een leermeester van alle werkers in koper en ijzer” (v. 22). Dit lijkt erop te wijzen dat Kaïn’s nakomelingen goed gevestigd waren op de aarde, waardoor het waarschijnlijker is dat Kaïn’s bloedlijn tot in de moderne tijd zou kunnen hebben overleefd.
De vraag of de Joden van vandaag Kaïnieten genoemd kunnen worden, komt neer op de vraag of de bloedlijn van Kaïn al dan niet tot in de tegenwoordige tijd heeft overleefd. Als Kaïns bloedlijn wel heeft overleefd, dan is het waarschijnlijk dat Joden, of althans sommige Joden, Kaïnitisch bloed hebben. Dit omdat Joden zo’n gemengd volk zijn. Voorstanders van de Zaadlijn tonen echter zeer weinig aan dat er een verband bestaat tussen Kaïn en de hedendaagse Joden.
