CONCLUSIES EN PROBLEMEN
HET VALSE CONFLICT
Hoe meer men de oorsprong van ras, beschaving of enig ander “controversieel” onderwerp bestudeert, des te meer blijkt dat de sleutel tot de oorsprong en de aard ervan ligt in het woord en de werken van God. Het wordt ook duidelijk dat er veel onnodige en kennelijk opzettelijke verwarring is ontstaan over zulke zaken, vooral wat betreft de oorsprong van het ras. Wij moeten in overeenstemming zijn met onze waarnemingen. Dan beseffen wij dat al die conflicten die er zijn, conflicten zijn tussen de ideologieën, rechtsbeginselen, ethiek en religieuze leerstellingen van twee rassen. De twee antagonisten zijn Gods uitverkoren ras en een ras dat door God vervloekt of verworpen is:
15 En Ik zal vijandschap zetten tussen u [de slang] en de vrouw [Eva], en tussen uw zaad en haar zaad.
22 En de kinderen [Ezau en Jakob] worstelden samen in haar [Rebekka];.
23 En de HEERE zeide tot haar: Twee volken [rassen] zijn in uw schoot, en tweeërlei volk zal uit uw ingewanden gescheiden worden;
Deze verzen uit Genesis beschrijven de oorsprong van een rassenconflict – een eeuwenoud conflict dat vandaag de dag nog voortduurt en dat de basis vormt van “Mysterie Babylon” uit Openbaringen. Het ene ras (het blanke ras) heeft overwegend de wegen van God gevolgd, het andere ras (de rode Edomitische Joden) de wegen van de mens. Dit is het echte conflict. Zowel evolutionisme als creationisme zijn beïnvloed en gecontroleerd door de Joden om te dienen als een vals conflict om de feiten betreffende ras te verbergen.
Men heeft ons doen geloven dat er sterk uiteenlopende en tegenstrijdige standpunten bestaan tussen deze twee grote concepten over de oorsprong. Een nauwkeurig onderzoek van evolutionisme en creationisme toont aan dat zij beiden veel van dezelfde principes onderwijzen met betrekking tot ras, soort en genetica. Bijvoorbeeld, beide theorieën onderwijzen de volgende ideeën:
- Ze stellen beide dat alle rassen van een gemeenschappelijke oorsprong zijn.
- Zij beweren beide dat de verschillende rassen het resultaat zijn van milieu, klimatologische invloeden en groepsisolatie.
- Zij erkennen beiden het principe van speciatie – dat een soort andere kan voortbrengen.
- Beiden geloven zij dat de vroege mens een grote verscheidenheid aan genetische eigenschappen bezat, waardoor de verscheidenheid aan rassen mogelijk werd. Er zijn dus slechts kleine variaties in rassen vandaag de dag.
- Beiden ontkennen dat God de afzonderlijke rassen schiep.
- Beiden beweren zij dat er niet zoiets bestaat als een zuiver ras, omdat genenstroom tussen alle soorten kan plaatsvinden en ook heeft plaatsgevonden.
Er zijn andere gebieden waarop deze twee zogenaamd tegengestelde concepten overeenstemmen, maar toch zijn zij het altijd met elkaar eens om één en dezelfde reden – om het idee over te brengen dat alle rassen hetzelfde zijn.
Ras is de enige kwestie die koste wat kost moet worden verdoezeld. Het maakt dus niet uit welke theorie iemand aanhangt, want hij zal evenzeer geconditioneerd zijn om te denken dat de rassen fysisch en biologisch hetzelfde zijn door hun eenheid van oorsprong. Dit geloof blijft bestaan ondanks het historische, bijbelse en wetenschappelijke bewijs van het tegendeel. De kwesties waarover gedebatteerd wordt tussen evolutionisme en creationisme zijn slechts oppervlakkig en zijn zo bedoeld om de aandacht van de mensen gericht te houden op het verzonnen conflict tussen de wetenschap en de Schrift. Wetenschappers en religieuze leiders zouden er goed aan doen de woorden van Dr. Nott in acht te nemen:
De mens kan in wetenschap of godsdienst niets anders uitvinden dan onwaarheid; en alle waarheden die hij ontdekt zijn slechts feiten of wetten die van de Schepper zijn uitgegaan. Alle wetenschap kan daarom worden beschouwd als een openbaring van HEM; en hoewel nieuw ontdekte wetten of feiten in de natuur in strijd kunnen zijn met godsdienstige dwalingen, die eeuwenlang zijn geschreven en gepredikt, kunnen zij nooit in strijd zijn met de godsdienstige waarheid. Er moet harmonie zijn tussen de werken en de woorden van de Almachtige, en overal waar deze met elkaar in strijd lijken te zijn, is de onenigheid veroorzaakt door de onwetendheid of boosaardigheid van de mens.
SOCIALE EN POLITIEKE PROBLEMEN
Sociale idealen en politiek beleid gedurende de 20e eeuw zijn opzettelijk beïnvloed en gestuurd door verschillende socialistische Joden die een niet-Bijbelse en niet-Amerikaanse gelijkheidsleer aanhangen. Prof. Hankins had het volgende verklaard over deze bevooroordeelde doctrine over ras:
Het lijkt mogelijk om te zeggen dat er geen enkel opzicht is waarin de blanke en de neger gelijk zijn, —fysiek, intellectueel of emotioneel.
Het lijkt misschien vreemd dat dit punt argumentatie nodig heeft. Maar er is een aanzienlijke opinieschool, die in academische kringen vaak de “Boas School” wordt genoemd, die erin geslaagd is de indruk te wekken dat zij gelooft dat de rassen gelijk zijn in geërfde capaciteiten.
Deze interpretatie van rassengelijkheid zou zijn ontleend aan Boas’ The Mind of Primitive Man uit 1911. Hieruit kunnen we afleiden dat er vóór die tijd in wetenschappelijke kringen geen formele of gevestigde doctrine van rassengelijkheid bestond. De promotors van deze nieuwe doctrine waren niet de wetenschappelijk ingestelde schrijvers zoals voorheen, maar waren “sociale antropologen”, een pseudo-wetenschap die was opgericht met het doel opvattingen over ras te verspreiden. De promotors van de “Boas school” van rassengelijkheid waren overwegend Joden. Tot de eerste generatie van deze Joodse sociologen behoorden: Isidor Chein, Otto Klineberg, Melville Herskovits, Ashley Montagu, Gene Weltfish, Max Gluckmann, Claude Levi-Strauss, en vele anderen. Hun rassenpolitiek maakte deel uit van de nieuwe golf van socialisme die de Oost-Europese Joden over de christelijke beschavingen verspreidden.
Sinds de jaren dertig bestaat er een bijna wereldwijde beweging die het geloof in de gelijkheid van alle menselijke rassen wil bevorderen:
Vanaf het begin van de jaren dertig durfde bijna niemand buiten Duitsland en zijn bondgenoten te suggereren dat een ras in enig opzicht superieur zou zijn aan een ander, omdat het anders zou lijken alsof de auteur de nazi-zaak steunde of goedpraatte.
Door Roosevelts “New Deal” programma van de dertiger jaren, onder leiding van zijn Joodse adjudant Henry Morgenthau, ontwikkelde zich een revolutionaire verandering in het sociale en politieke klimaat van Amerika. Misschien is geen enkel deel van Amerika’s wettelijke basis meer vervormd dan de zin uit de Onafhankelijkheidsverklaring – “alle mensen zijn gelijk geschapen”. Welk rationeel verstand kan nu geloven dat de intelligente mannen die deze verklaring met hun handtekening bekrachtigden, de betekenis ervan zagen in een fysieke en biologische betekenis zoals vandaag de dag wordt onderwezen. Zijn alle mensen even lang, even sterk, geboren met dezelfde gaven of talenten? De Verklaring bepaalt dat de mens wordt geboren “met bepaalde onvervreemdbare rechten”, hetgeen geen enkele raciale of biologische gelijkheid impliceert. En zoals opperrechter Taney verklaarde, “het is te duidelijk om te betwisten, dat het niet de bedoeling was het tot slaaf gemaakte Afrikaanse ras in de Verklaring op te nemen, en dat het geen deel uitmaakte van het volk dat deze Verklaring opstelde en goedkeurde”.
Veel van de Joodse sociologen werden de ontwerpers en medewerkers van de UNESCO, die in 1949-50 een panel van sociaal-antropologen samenstelde “om de rassenleer in de moderne politiek in diskrediet te brengen en een algemene verklaring op te stellen over de aard van het ras, zoals het vandaag de dag wordt begrepen. ” De kern van het UNESCO document was dat: “De mensheid is één; … alle mensen behoren tot dezelfde soort.”
Ondanks consequente pogingen om de sociale en politieke objectieve voorwaarden gelijk te trekken, zijn de ongelijkheden in individuele capaciteiten en prestaties van de rassen nog even groot als voorheen. Zelfs met alle indoctrinatie op basis van gelijkheid in onze scholen, kerken en media, erkennen de meeste blanken, wanneer zij naar een Pygmee of Tasmaniër kijken, dat deze rassen niet van dezelfde oorsprong zijn of fysiek hetzelfde zijn als zijzelf. Ze zullen het misschien nooit openlijk zeggen, maar diep van binnen weten ze dat het waar is.
De rassen van de mensheid. — Onderscheid in vorm, kleur en fysionomie verdeelt de menselijke soort in drie hoofdtypen, of rassen, bekend als de Zwarte (Ethiopische, of Neger), de Gele (Turanische, of Mongoolse), en de Witte (Kaukasische). Maar we mogen niet veronderstellen dat elk van deze drie types scherp afgelijnd is van de andere; ze gaan in elkaar over door onmerkbare gradaties.
Er is geen waarneembare verandering geweest in de grote types gedurende historische tijden. De schilderingen op de oudste Egyptische monumenten tonen ons dat aan het begin van de geschiedenis, ongeveer vijf- of zesduizend jaar geleden, de voornaamste rassen even duidelijk waren afgetekend als nu, elk met zijn raciale badge van kleur en fysionomie. Reeds in de tijd van Jeremia was het blijvende karakter van de fysieke kenmerken overgegaan in het gezegde: “Kan de Ethiopiër zijn huid veranderen?
Van alle rassen vertoont de blanke, of Kaukasische, verreweg het meest volmaakte type, lichamelijk, intellectueel en moreel.
Het zwarte ras. — Afrika is het thuisland van de volkeren van het zwarte ras, maar wij vinden hen op alle andere continenten, waarheen zij door de sterkere rassen als slaven zijn meegevoerd; want sinds onheuglijke tijden zijn zij “houthakkers en waterzuigers” geweest voor hun meer bevoorrechte broeders.
Het bovenstaande is een weergave uit A General History for Colleges and High Schools, door P. N. Myers (1895), en zoals de titel aangeeft was het een algemeen leerboek dat op scholen werd gebruikt. De tekst onthult dat bepaalde fundamentele en voor de hand liggende feiten over ras, die nu worden gemeden, vroeger op onze scholen werden onderwezen.
Enkele van de grootste vervormingen in het denken van de maatschappij over de oorsprong van ras en beschaving, zijn te wijten aan veranderingen in het onderwijssysteem. De Bijbel en het gebed zijn verwijderd, en evolutie en atheïsme zijn ervoor in de plaats gekomen. Als gevolg daarvan, hebben we nu communistische indoctrinatie in Amerikaanse openbare scholen. Zowel de Sovjet- als de Amerikaanse scholen onderwijzen nu hetzelfde over de oorsprong van de mens en het ras – dat “alle rassen op hetzelfde niveau van fysieke organisatie staan,” en dat “het niveau van de cultuur van een volk niets te maken heeft met de rassensamenstelling. “Dit komt uit een boek over Sovjet antropologie dat eindigt met de woorden:
De gelijkheid van rassen en naties is een van de belangrijkste elementen van de morele kracht en macht van de Sovjetstaat. De Sovjet-antropologie ontwikkelt het ene juiste concept dat alle rassen van de mensheid biologisch gelijk zijn. De werkelijk materialistische opvatting over de oorsprong van de mens en van de rassen dient de strijd tegen het racisme, tegen alle idealistische, mystieke opvattingen over de mens, zijn verleden, heden en toekomst.
Vandaag de dag wordt dezelfde “Sovjet antropologie” onderwezen in onze scholen onder het mom van “sociale antropologie”. Beide zijn een “materialistische opvatting”, en beide zijn afgeleid van één groep mensen, de Asjkenazische Joden (Esau-Edom), met het doel één bepaald mensenras, het blanke ras (Jakob-Israël), te misleiden.
Het blanke ras is het ras bij uitstek dat bedrogen moet worden (door Edam), want zij zijn het die God heeft uitverkoren, zoals blijkt uit de profetie en de geschiedenis; zij zijn het die de bouwers waren van alle grote beschavingen, zoals blijkt uit de monumenten en de geschiedenis; en zij zijn het die, door hun vindingrijkheid, een zegen zijn geweest voor alle andere volkeren.
De christelijke beschaving is in hoge mate misleid door de door Joden beïnvloede godsdienst die “joods-christendom” wordt genoemd – zoals door Christus was voorzegd (Matt. 24:4-5). De enige manier waarop christenen niet-bijbelse of anti-christelijke concepten, zoals interraciale huwelijken of de totale gelijkheid van alle rassen, zullen overnemen, is onder het mom van het christendom.
Communisme is, net als Joods-Christendom, een geesteskind van Joden, ontworpen om alle natuurlijke onderscheidingen uit te roeien. Het Communistisch Manifest van Karl Marx geeft duidelijk de noodzaak aan van het afschaffen van onderscheid tussen stad en land, sociale klassen, naties, rassen, sexen, enz. Dit hele plan vereist dat alle mensen van de wereld “één” zijn, net zoals zij dat waren bij de bouw van de toren van Babel (Gen. 11:1-9).
“Eén” enkele massa is gemakkelijker te beheersen dan talrijke afzonderlijke entiteiten. Deze “eenheid” is nodig voor de vervulling van het Joodse plan van wereldbeheersing via één wereldregering. Het grootste onderscheid dat dit plan tegenwerkt is het onderscheid tussen de mensenrassen. Om dit uitgesproken onderscheid te onderdrukken, heeft de Jood Christelijke seminaries geïnfiltreerd, waar hij de doctrines van het “creationisme” promoot. Tegelijkertijd financiert de Joodse Rockefeller Stichting archeologische expedities die meer bewijs voor “evolutionisme” aan het licht zullen brengen. Beide theorieën bereiken hetzelfde doel met de afschaffing van het onderscheid tussen rassen, omdat beide beweren dat de rassen van de mens “één” zijn (d.w.z. van één gemeenschappelijke oorsprong).
Rassenonderscheid is een gevolg van verschillende scheppingen, hetgeen de reden is waarom God het Bijbelse principe van segregatie heeft verordend. Maar overal waar Bijbelse principes worden vastgesteld, zien we ook de verdraaide mentaliteit van de Jood zijn lelijke kop op steken in oppositie. De meeste mensen zullen deze denkwijze overnemen en er nooit bezwaar tegen maken “uit vrees voor de Joden” (Jo. 7:13).
De mens laat zich gemakkelijk overtuigen door zijn emoties, en de waarheid kan niet worden verkregen als wij ons verlaten op die emoties of op de filosofieën van de mensen. Een studie van onze oorsprong eist dat wij altijd vragen naar de bedoeling en plannen van onze Schepper. Wij weten nu dat wanneer de ongelijkheden en aangeboren verschillen die God aan elk ras heeft gegeven, worden onderdrukt door de onzin van “eenheid” en “broederschap van de mens”, wij in groot gevaar zijn.
BIBLIOGRAFIE
Baker, John R. Ras. New York: Oxford University Press, 1974.
Blumenbach, Johann Fredrich. Over de natuurlijke variëteiten van de mensheid Londen: 1781. (N.Y.: Bergman Pub., 1969).
Boyd, William C., en Asimov, Isaac. Races and People. New York: Abelard-Schuman, 1955.
Brown, Walter T. Jr. In The Beginning. Fourth Ed. Phoenix: Centrum voor Wetenschappelijke Schepping, 1986.
Breasted, James Henry. De verovering van de beschaving. New York: Harper & Brothers Pub., 1926.
Butterworth, Hezekiah. Het verhaal van Amerika. Akron: The Werner Company, 1898.
Camper, Petrus. Difference Des Traits Du Visage – Dissertation Physique. 1791.
Connolly, Cornelius J. External Morphology of the Primate Brain. Springfield, Ill.: Charles C. Thomas, 1950.
Coon, Carleton S. The Living Races of Man. New York: Knopf, 1965.
Coon, Carleton S. The Origin of Races. New York: A. Knopf, 1962.
Coon, Carleton S. Het verhaal van de mens. New York: AlfredA. Knopf, 1955.
Coon, C & Garn, S & Birdsell, J. Races. Een studie over de problemen van rasvorming. Springfield: Charles C. Thomas, 1950.
Cuvier, Georges. Het Dierenrijk. Vol. I – The Class Mammalia. Londen: William Clowes & Sons, 1827.
Darwin, Charles. De oorsprong van de soorten. Londen: J.M. Dent & Sons, herdruk-1928, 1956.
Did Man Get Here By Evolution or By Creation. New York: Wachttoren Bijbel en Traktaatgenootschap van New York, Inc., 1967.
Duckworth, W. L. H. Morfologie en Antropologie: A Handbook for Students. 2nd Ed. Vol. I. Cambridge University Press, 1915.
Gobineau, Arthur de. De ongelijkheid van de menselijke rassen. (1853-54) Trans. door A. Collins. New York: Howard Fertig, 1915, 1967.
Gobineau, Arthur de. De Morele en Intellectuele Verscheidenheid der Rassen. Philadelphia: J. B. Lippincott & Co., 1856.
Gunther, Hans F. K. De raciale elementen van de Europese geschiedenis. New York: E.P. Dutton & Company! 1927.
Haberman, Frederick. Het opsporen van onze voorouders. 1932.
Hankins, Frank H. The Racial Basis of Civilization, New York: Alfred A. Knopf, 1926.
Hawkes, Jacquetta. De eerste grote beschavingen. New York: Alfred A. Knopf, 1973.
Herrman, Paul. Het grote tijdperk van ontdekkingen.
Trans. door A. J. Pomerans. New York: Harper & Brothers, 1958.
Howells, William. De mensheid in wording. New York: Doubleday & Company, 1959.
Howells, William. De mensheid tot nu toe. New York: Doubleday, 1944, Hutchinson, H. N.; Gregory, J.W. & Lydekker, R. The Living Races of Mankind. Londen: Hutchinson & Co., 1901.
Jefferson, Thomas. Aantekeningen over de staat Virginia. Ed. door William Peden. Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1955.
Jeffries, John P. The Natural History of the Human Races. N.Y.: Edward O. Jenkins, 1869.
De Joodse Encyclopedie. Editor, Isidore Singer. 12 Volumes. New York: Funk and Wagnalls Company, 1901-05.
Keeton, William. Biological Science. Derde Editie. New York: W.W. Norton & Company, 1980.
Keith, Sir Arthur. De oudheid van de mens. Vol. I & II. Londen: Williams & Notgate, 1925.
Keith, Sir Arthur. The Differentiation of Mankind into Racial Types. Smithsonian Report voor 1919. Pub. 2612. Wash.: G.P.O., 1921.
Lind, G. Dallas. Het wonderbaarlijke verhaal van de mens. Chicago: Thompson & Thomas, 1900.
Mixtex, Russell L. Evolution and Christian Thought Today. Grand Rapids, Michigan: Wm. B. Eerdmans Pub. Co., 1959.
Morris, Henry M. Wetenschappelijk creationisme. Instituut voor Scheppingsonderzoek. El Cajon, Californië: Master Books, 1974.
Myers, P. V. N. A General History for Colleges and High Schools. Boston: Ginn & Company, 1895.
Napier, John. R. The Roots of Mankind. Washington: Smithsonian Inst. Press, 1970.
Nesturkh, Mikhail. De oorsprong van de mens. (Foreign Lang. Pub. House-Trans. by Geo. H. Hanna) Moskou, 1959.
Nott, J. C. & Gliddon, Geo. R. Types of Mankind or, Ethnological Researches. Philadelphia: Lippincott, Grambo & Co., 1854.
Nott, J. C. & Gliddon, Geo. R. Indigenous Races of the Earth. Philadelphia: J.B. Lippincott & Co., 1857.
Partridge, Eric. ORIGINS-A Short Etymological Dictionary of Modern English. New York: Macmillan Company, 1958.
Prichard, James C. The Natural History of Man. 2 delen. Londen: 1855.
Reuter, Edward B. Rasvermenging, New York: McGraw-Hili Co., 1931.
Sayce, Archibald Henry. The Races of the Old Testament… 2nd Ed. Londen: The Religious Tract Society, 1893.
Smith, Chas. Hamilton & S. Kneeland. De natuurlijke geschiedenis van de menselijke soort. Boston: Gould and Lincoln, 1851.
Smith, G. Elliot. De geschiedenis van de mens. New York: W.W. Norton & Co., 1929.
Snelling, A. Casebook I – The Case Against Evolution, The Case For Creation. Sunnybank, Australië: Creation Science Fnd, 1984.
Strong, James. Strong’s Exhaustive Concordance. (Eerste Pub. 1894). Herdruk door Crusade Bible Publishers, Nashville.
Topinard, Paul. Antropologie. Londen: Chapman & Hall, 1878.
Waddell, L. A. The Makers of Civilization in Race & History. Hollywood: Angriff Press, 1929.
Webster, Noah. Een Amerikaans Woordenboek van de Engelse Taal. In twee delen. New York: S. Converse, 1828.
Weidenreich, Franz. Apen, reuzen en de mens. Chicago: University of Chicago Press, 1946.
Wells, H. G. De schets van de geschiedenis. New York: Macmillan Co., 1921.
Wilder, Harris H. Stamboom van het menselijk ras. New York: Henry Holt & Company, 1926.
Winchell, Alexander. Preadamieten. Chicago: S.C. Griggs & Co., 1880.
