REACTIES OP EEN EXCLUSIEF ISRAËL
Door heel het nieuwe Testament zijn er veel onderwerpen en woorden die van oorsprong zijn uit het Oude Testament. In het Oude Testament, zijn er woorden zoals beloften, weten, kiezen, geroepen, zaad en variaties ervan die over het algemeen zijn overeengekomen om alleen te verwijzen naar de Israëlietische natie. We moeten ons afvragen of er voldoende reden is om een overstap voor te stellen die het mogelijk maakt om dezelfde Griekse woorden toe te passen op een zekere vele-rassen kerk in het nieuwe Testament.
Eerst zou het goed zijn om te bekijken wat er in het laatste hoofdstuk is geschreven. Het kan worden gezien dat er een overweldigend gewicht van bewijs is van eenvoudige, directe uitspraken tegen de traditionele leringen. De traditionele leringen komen niet voort uit enig gewicht van eenvoudige, directe uitspraken. In een apart hoofdstuk zullen we kijken naar aspecten van de grondslag van de traditionele leringen.
Om woorden als bedrog te gebruiken en een ander evangelie kan niet lichtvaardig worden gedaan. Dit zijn zeer serieuze overwegingen en als het gewicht van het bewijs wordt aanvaard zoals dat in de vorige twee hoofdstukken wordt getoond, moeten de populaire leringen cultische elementen hebben. De implicaties van deze conclusie zijn enorm en bijna verwoestend voor veel christenen en kerken. Het zou ook op zending activiteiten van invloed zijn. Maar let wel, het is niet gezegd of gesuggereerd dat alle niet-Israël-landen niet onder de wet van God mogen worden gebracht. Er is ook niet gezegd dat ze door God veroordeeld zijn. Deze kwestie is een latere overweging in dit boek. Wanneer we naar God komen die de wereld zo lief had, zoals onderwezen, moeten traditionalisten onmiddelijk gaan naar elke verwijzing naar de exclusiviteit van Israël (in beide testamenten), als ze willen om de natie van Israël te veranderen in een vele-rassen kerk, of als ze willen zeggen dat er zowel een nationaal Israël, als een kerk bestaande uit niet-Israëlieten is. Dit is onmogelijk te doen vanuit elk voorbeeld van herhaalde, directe uitspraken. We zouden het moeten omzeilen van het begin van de wet, de Psalmen en de profeten, en dat kan niet.
God heeft ons verteld dat hij niets zal doen dat hij niet eerst aan zijn dienstknechten, de profeten van Israël, openbaart. Hij zal zijn woord aan Israël vervullen. Enkele delen van wat al in dit boek is geschreven, zullen directe (en gemeenschappelijke) reacties veroorzaken onder christenen, die denken dat ze hun Bijbel kennen. Daarom is het nodig geweest om een goed begin te leggen voor beide Testamenten en om de richting en het gewicht van bewijsmateriaal in die richting aan te tonen.
Nu kunnen we een aantal van deze veel-voorkomende reacties bekijken. Er worden slechts korte opmerkingen gemaakt over deze reacties, want ze zijn allemaal uitgelegd op verschillende plaatsen elders in dit boek.
REACTIE ÉÉN [DE MEEST VOORKOMENDE]
“Ja, dat is waar, maar God sprak tot hen, en niet naar ons. Nu spreekt God tot iedereen”.
Dit zou de gedachte zijn van de meerderheid van de kerk gaande mensen van vandaag, en is een gedachte die ten onrechte wordt aangemoedigd. Moeten we het dus met die reactie eens zijn , alleen maar omdat het goed klinkt? Zodra het wordt gevraagd, “wanneer in deze (kerk) tijd zijn Gods woorden veranderd van “hen” naar “ons”, komt er helemaal geen antwoord. Als deze vraag niet uit de Schriften kan worden beantwoord, dan heeft zij geen grondslag.
Het zou winstgevend zijn voor iedereen die deze specifieke gedachte en reactie zou willen behouden, om naar het woord grapho te kijken dat in het nieuwe Testament 194 keer wordt gebruikt. Het wordt gebruikt in de uitdrukking het staat geschreven en verwijst naar de geschriften van het Oude Testament. Het zou ook winstgevend zijn om te kijken naar geschreven in een concordantie waar het opnieuw zal worden gezien dat vele malen de grondslag van alle leer is, het staat geschreven. Het staat geschreven betekent geschreven in het Oude Testament en dus deze citaten verwijzen naar Israël.
Als de grondslag van een geloof of leerstelling alleen in het nieuwe Testament lijkt te liggen, moet dat verdacht zijn omdat het niet geschreven is in de wet, de Psalmen en de profeten. Dit is belangrijk omdat er een aantal van dergelijke ideeën zijn die algemeen worden aanvaard, maar die niet zijn geschreven als grondslag. In feite kan gezegd worden dat veel van wat er wordt besproken, helemaal geen beginsel heeft in de wet, de Psalmen en de profeten. Sommige traditionele leringen kunnen niet een duidelijk voorbeeld van eenvoudige, directe uitspraken uit het Oude Testament presenteren om deze standpunten te ondersteunen.
Ze zijn voornamelijk gebaseerd op gefabriceerde types, schaduwen en overeenkomsten. De traditie van de mens is dus niet vastgesteld in de mond van twee of drie getuigen zoals vereist door de Schrift. Israël kan niet worden veranderd in de betekenis van niet-Israël alleen maar door een dergelijke verklaring zonder de juiste grondslag te hebben.
Als een nieuw Testamentisch boek, geschreven in deze ‘Christelijke tijd,’ [voorbeeld: Jakobus’ brief aan de Twaalf Stammen] was geschreven en geaddresseerd aan Israëlieten, dan was of de schrijver fout, of er was sinds Pinkster iets anders gebeurd, om te kunne zeggen, God spreekts nu tot iedereen [alle rassen].
REACTIE TWEE
“Ja, maar Israël is nu de kerk geworden, dus al deze dingen behoren tot de kerk”.
Dit zegt dat “Israel” en “de kerk” geen enkele verbinding meer hebben en dat Israël is verdwenen. De kerk wordt verondersteld te bestaan uit niet-Israëlieten, de zogenaamde “heidenen”. Echter, het Hebreeuwse woord Goi, waarop de “heiden” gedachte is gebaseerd, wordt ook gebruikt voor Israël. Dus Goi komt niet altijd overeen met zogenaamde niet-Israël “heidenen”. Het hele onderwerp is vereenvoudigd als we accepteren wat we vinden als we voortbouwen op de juiste grondslag en de hoeksteen hebben.
Efeze 2:20 gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus Zelf de hoeksteen is,
De Hoeksteen, de profeten en de apostelen zijn het allemaal eens. Aangezien dat “apostelen” wordt gezet vóór de “profeten”, wordt deze tekst gebruikt om te zeggen dat de apostelen van het nieuwe Testament nieuwe profetie en leer hebben die niet in het Oude Testament was opgenomen of voorspelt. Om gewoon zoiets te zeggen maakt het niet duidelijk. In de boeken van Galaten en Romeinen in het bijzonder, zegt modern onderricht dat de apostel Paulus een ommekeer heeft gemaakt van wat in Handelingen is geschreven, waar hij koning Agrippa vertelt dat hij niets anders sprak dan wat in de wet en de profeten werd gezegd! In Romeinen en Galaten moet hij nu schrijven naar bepaalde zogenaamde heidenen, die geacht worden niet-Israëlieten te zijn. De interne verklaringen tonen aan dat elke brief in het nieuwe Testament alleen naar Israëlieten geschreven is. Dit wordt besproken met meer uitleg in een hoofdstuk met de titel Dat Ongelukkige Woord “Gentile”. (Heiden/Soort)
Laten we eens kijken naar de beroemde toespraak van de apostel Paulus in Handelingen 13, die lang na de dood en herrijzing van Jezus werd gegeven. Hier, in het tijdstip van het nieuwe Testament, is Israël nog steeds een geslachts term. Er is nog steeds geen teken van “de kerk” zoals dit vaak wordt waargenomen. Overweeg alle volgende gemarkeerde woorden uit handelingen 13:17-42:
v17 De God van dit volk Israël heeft onze vaderen uitverkoren
v23 Uit zijn nageslacht heeft God voor Israël, volgens de belofte, de Zaligmaker Jezus doen voortkomen,
v24 nadat Johannes, voorafgaand aan Zijn komst, eerst aan heel het volk Israël de doop van bekering
v26 Mannenbroeders, kinderen van het geslacht van Abraham,
V32 En wij verkondigen u de belofte die aan de vaderen gedaan is, namelijk dat God die vervuld heeft aan ons, hun kinderen,
v39 en allen die gelooft, door Hem gerechtvaardigd wordt van alles waarvan u door de wet van Mozes niet gerechtvaardigd kon worden.
In het laatste vers zien we de eerste “allen” die mensen het meest willen generaliseren om iedereen op aarde op te nemen. Maar de “u” in het verband, verwijst alleen naar Israël als degenen aan wie de wet van Mozes werd gegeven. Alle gemarkeerde woorden in deze verzen geven een zeer specifieke definitie van wie in het nieuwe Testament wordt behandeld, het is altijd een genetisch Israël! We kunnen niet langer zeggen dat deze kinderen van de vaders (Abraham, Izak en Jakob) uit ander zaad komen. Dit zijn de mensen die onder de wet van Mozes waren geweest! In de bovenstaande verzen, Paulus richtte zich tot degenen die hij beschreef als MANNEN VAN ISRAËL, die God vreesden. De enige manier waarop we kunnen zeggen dat “de kerk” Israël heeft vervangen is om te bewijzen dat de nieuwe Testamentische Kerk uit Israël komt via het mechanisme van het nieuwe Testament; Dit wordt later in dit boek besproken.
REACTIE DRIE
“De heidenen worden nu in Israël opgenomen, dus de beloften aan Israël worden nu gedaan aan iedereen die in Jezus gelooft!”.
Een kort antwoord op deze reactie is niet mogelijk omdat er zoveel aspecten zijn die moeten worden behandeld. Deze worden behandeld als afzonderlijke secties op “heidenen”, “de kerk”, “vreemden” en “adoptie/aanneming”, en de beloften aan Abraham en zijn zaad.
REACTIE VIER
“Het zaad van Abraham is nu het zaad van Jezus geworden … het is nu een geestelijk zaad”.
De beloften werden gedaan aan Abrahams zaad, maar niet aan Jezus, die hen kwam vervullen. De beloften werden gedaan aan Abraham en zijn nakomelingen, die genoemd zijn in Izak [Gen 21:12]. De beloften werden dus aan het Israëlietische volk als geheel gegeven. Nu, omdat Jezus werd geboren als een Israëliet, wordt hij beschouwd als het zaad van Abraham en David [Matt1:1]. Maar de beloften werden niet specifiek aan Jezus gegeven als het ‘ene zaad’ van Galaten 3:16. En natuurlijk had Jezus geen ‘zaad’. Als Jezus dat ene zaad was, dan zou iedereen tussen Abraham en Jezus zijn onterfd, waaronder Izak en Jakob. Israël kon dan niet bestaan als het zaad van Abraham door Izak en Jakob, als Jezus dat zaad was. Een nauwkeurigere vertaling van Gal 3:16 leest:
Welnu, zo zijn de beloften aan Abraham en aan zijn zaad gedaan. Hij zegt niet: En aan de zaden, alsof er sprake zou zijn van velen; maar van één: En aan uw zaad; dat is gezalft.
Opmerking: “Zaad” wordt hier en elders gebruikt als een collectief, zelfstandig naamwoord.
REACTIE VIJF
“Er wordt gezegd dat de middelste scheidingsmuur tussen Jood en heiden is afgebroken zodat ze nu allemaal één zijn in Jezus.”
Hier hebben we nog een koppel-punt van veel van wat er vandaag in de evangelische kerken wordt geleerd. Maar in de wet, de Psalmen en de profeten, wordt de scheidingsmuur gevonden tussen het huis van Israël en het huis van Juda. Het is niet tussen Israëlieten en niet-Israëlieten [zie Jesaja 11:13 Efraïm zal niet meer Judah plagen]. In alle in het nieuwe Testament genoemde Schrift teksten, waar de exclusiviteit van Israël werd getoond, zijn alle mensen die door Paulus, de apostel aan de heidenen, worden aangesproken, kennelijk Israëlieten. Alle boeken van de Bijbel geven hetzelfde bewijs. Het zal worden aangetoond dat het huis van Israël was “verstrooid” onder de volkeren en dat elk voorbeeld waaruit een bijeenkomst of de samenvoeging van Israël met niet-Israël rassen, niet kan worden gevonden in profetie.
REACTIE ZES
“De Joden zijn Gods natuurlijke kinderen, maar de leden van de kerk zijn Gods geestelijke kinderen”.
Twee reeksen parallelle beloften zijn niet te vinden in de wet, de Psalmen en de profeten. Evenmin zijn de beloften aan Abraham’s zaad specifiek gericht op Jezus. De beloften aan de vaders worden altijd gepresenteerd als vervuld in ons hun kinderen. Israëlieten zijn de kinderen van de belofte. In dit opzicht is er maar één belofte. Er is geen tweede soortgelijke belofte gevonden voor niet-Israël rassen.
Opmerking: de “kinderen” moeten nog steeds individueel worden ingewisseld tegen de vloek van de gebroken wet. Zij worden geboren als erfgenamen van de zaligheid. Deze zesde reactie is het resultaat van een poging om het probleem van een nationaal en raciaal Israël te omzeilen en tegelijkertijd de traditie te behouden. Het woord Jood moet gelijkgesteld worden aan Israël en het woord heiden moet gelijkgesteld worden aan niet-Israël. Dit is niet de wereld van de werkelijkheid! Toch is het ingeprent in de meeste Christenen, ingeprent in al hun denken, onderwijzen en schrijven, op bijna elk onderwerp.
REACTIE ZEVEN
“Dat lijkt waar te zijn, maar niemand weet wie er vandaag een Israëliet is.”
Mogen we 2 Timoteüs 2:19 citeren? Niettemin, de Stichting van God zal zeker weten, diegene met de stempel, die van Hem zijn. Er is een heilig [apart] volk dat steen, uitverkoren en kostbaar is, boven alle andere mensen die nu barmhartigheid hebben gekregen. Zij zijn broeders uit de baarmoeder (dat is, van boven verwekt) en worden gezalfd [Christos]. Ze zijn geboren van bovenaf (dat is, verwekt van bovenaf). De Bijbel geeft wel identificatie-markeringen die duidelijk en onmiskenbaar zijn, maar deze identiteits factor valt buiten de reikwijdte van dit boek.
REACTIE ACHT
“Dit is allemaal heel goed, maar nu is alles geestelijk.”
Het is jammer voor zo’n overtuiging dat de Twaalf Stammen van Israël blijven verschijnen in het nieuwe Testament. In het huidige tijdperk van het nieuwe Testament worden ze niet weg vergeestelijkt! Om op deze manier te reageren is om te zeggen dat Jezus en Paulus verkeerd zijn. Paulus zei: die onze twaalf stammen hopen te bereiken door voortdurend, nacht en dag, God te dienen. Om deze hoop, koning Agrippa, word ik door de Joden beschuldigd. [Handelingen 26:7]. Hoe kunnen twaalf individuele stammen worden vergeestelijkt?
REACTIE NEGEN
“De wet is vervuld, dus niets in de wet is meer van toepassing.”
Jezus zegt in Matteüs 5:17,18:
Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen. Want, voorwaar, Ik zeg u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota of één tittel van de Wet voorbijgaan, totdat het alles geschied is.
De wet heeft verschillende aspecten. In Romeinen 13:8-10 hebben we een gesprek over het vervullen van de wet die eindigt met, dus liefde is de vervulling van de wet. Deze tekst wordt soms geciteerd als bewijs dat alles wat met de wet te maken heeft, is voltooid, maar vers 8 gaat over mensen, als individuen, die de wet vervullen door hun daden. Het gaat niet om God die zijn verbonden en beloften vervult. Dit wordt bevestigd in Matteüs 7:12, waar Jezus zegt, Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten. Jezus heeft voldaan aan wat in de wet over zichzelf is geschreven [Lucas 24:44]. Zijn offer heeft het deel van de wet inzake vervulde offers.
Misschien is het korte antwoord op de rest van de kwestie van het naleven van de wet dat de hemel en de aarde nog niet zijn vergaan. Als ze vergaan, zal alles zijn vervuld. Wat is geschreven in de wet, de Psalmen en de profeten zal gebeuren. De beloften aan het zaad van Abraham bestaan nog steeds en zullen nog komen en gebeuren!
REACTIE TIEN
“Iedereen is nu hetzelfde omdat alles één is in Christus Jezus.”
Dit is de samenvatting van de traditionele leringen.
Gal 3:7 Begrijp dan toch dat zij die uit het geloof zijn, Abrahams kinderen zijn.
Gal 3:26 Want u bent allen kinderen van God door het geloof in Christus Jezus.
Het klinkt goed op het eerste gezicht, vooral wanneer de voornaamwoorden worden genegeerd. De gij zijn de mensen die worden aangesproken. Daarom is het noodzakelijk om vast te stellen dat de zogenaamde heidenen in de brieven Israëlieten waren. Een later hoofdstuk is gewijd aan dit onderwerp. Er is geen voorbeeld in de wet, de Psalmen en de profeten om de traditie te ondersteunen. Het is er niet, dus er moet iets mis zijn met het traditionele onderwijs.
REACTIE ELF
“Het maakt nu geen verschil omdat alle volkeren gezegend zijn in Abraham. Alles is nu van genade.”
Geloof het of niet, sommige leraren zeggen dit; als dit nu waar was, betekent dit dat het oude testament ongeldig is. Het is net als het rooms-katholieke idee om te zeggen dat de kerk het gezag is in plaats van de Bijbel en toch citeren zij ten onrechte van de Bijbel, over Petrus en de rots, om hun mening te ondersteunen.
Maar aan wie is God genadig als alles van genade is? Is het iedereen van elk ras op aarde?
Exodus 33:19 Maar Hij zei….. Ik zal genadig zijn voor wie Ik genadig zal zijn, en Ik zal Mij ontfermen over wie Ik Mij ontfermen zal
Rom 9:15-18 Want Hij zegt tegen Mozes Ik zal Mij ontfermen over wie Ik Mij ontferm en zal barmhartig zijn voor wie Ik barmhartig ben …. . Zo ontfermt Hij zich dan, dien Hij wil, en verhardt die Hij wil.
Deze kwestie van de genade van God is een onderwerp op zich; maar de allesoverheersende principes zijn de soevereiniteit van God. Het is wie hij wil. Lichtvaardig zeggen, alles is uit genade, is iedereen erbij betrekken en de soevereiniteit van God bespotten. Als verlossing voor ieder mens van elk ras is, dan is de hele keuze de keuze van de mens en dit is een ander evangelie [2 Kor 11:6 en Gal 1:6].
In het Nieuwe Testament verwijst ‘genade’ naar de goddelijke invloed op het hart. We kunnen geen verwijzing naar God vinden de wet in hun hart te schrijven anders dan naar Israël, noch kunnen we een woord van profetie vinden over een nieuw hart dat wordt gegeven aan iemand anders dan Israël.
ZIJN ER TWEE OF DRIE GETUIGEN VOOR “EXCLUSIEF ISRAEL?”
2 Kor 13:1 In de mond van twee of drie getuigen zal elke zaak vaststaan.
Eerste getuige:
Het Oude Testament is vervat in de Wet, de Psalmen en de Profeten.
Het Nieuwe Testament is opgenomen in de evangeliën, de brieven en openbaringen.
Tweede getuige:
Het Oude Testament spreekt dat verlossing ALLEEN voor Israël is.
Het nieuwe Testament spreekt van verlossing ALLEEN voor Israël.
Derde getuige:
Het Oude Testament (verbond) werd alleen met Israël gemaakt [Psalm 147:19,20 enz.].
Het nieuwe Testament (verbond) wordt alleen met Israël gemaakt [Hebreeën 8:8].
Laten we deze kwesties verder onderzoeken en tegemoetkomen aan de bezwaren en de dingen die mogelijk niet lijken te verschillen.
We zullen kijken naar een hoofdstuk gewijd aan de wereld zoals gevonden in Ga de hele wereld in en volgen dit met een hoofdstuk over specifieke struikelblokken die in de weg staan om de hele Bijbelse getuigen te begrijpen over de exclusiviteit van Israël.
