Verwarring over Rein en Onrein — Wat Zegt de Schrift Echt?
De God van Abraham, Isaak en Jakob gebood het volk Israël dat zij bepaalde dieren, vissen, vogels en insecten niet mochten eten, waarvan sommige worden opgesomd in Leviticus 11 en Deuteronomium 14. Vervolgens wordt in die twee hoofdstukken het principe gegeven hoe men kan onderscheiden of zij rein of onrein zijn.
Leviticus 11:45-47 “Want Ik ben de HEERE, die u uit het land Egypte heb geleid, om uw God te zijn. Gij zult daarom heilig zijn, want Ik ben heilig. Dit is de wet van het vee, van het gevogelte, van alle levende schepselen die in het water wemelen en van alle dieren die op de aarde kruipen, om onderscheid te maken tussen het onreine en het reine, tussen de dieren die gegeten mogen worden en de dieren die niet gegeten mogen worden.”
Deuteronomium 14 bevestigt dit grotendeels, en ook profeten als Jesaja verwijzen ernaar. In het hele Oude Testament is er geen enkel teken dat deze wet werd gewijzigd. En toch zijn er miljoenen mensen die beweren te geloven in de God van deze Bijbel, die zich ook christen noemen, maar die deze geboden negeren.
Sterker nog, zij beweren dat ze dit doen op gezag van God zelf. Ze beroepen zich op het Nieuwe Testament, op bepaalde passages daaruit, om hun ongehoorzaamheid te rechtvaardigen. Zij noemen zichzelf “heidense christenen” en verklaren dat zij in de Heer Jezus Christus geloven.
En als u het niet met hen eens bent — als u probeert deze geboden met betrekking tot reine en onreine dieren te gehoorzamen — dan zullen zij u veroordelen. Ze halen dan verzen aan uit Handelingen en de brieven, en beweren zelfs dat als u deze wetten probeert te gehoorzamen, u Jezus Christus verloochent en een ongelovige bent.
En altijd hebben ze wel enkele van die bekende verzen paraat. Ze citeren ze volledig of gedeeltelijk. Laten we er een paar kort aanhalen die we vorige week volledig hebben gelezen:
Romeinen 14:14 “Niets is van zichzelf onrein.”
Kolossenzen 2:14 — dat meestal verkeerd wordt geciteerd — om te beweren dat Jezus de wet aan het kruis heeft genageld, en dat daarmee de wetten van het Oude Testament zijn afgeschaft. In sommige vertalingen, zoals de Living Bible, wordt dit zelfs letterlijk gezegd:
Efeziërs 2:15 (Living Bible) “Want Hij, verwijzend naar Jezus, stierf om dat hele systeem van Joodse wetten teniet te doen.”
Ook gebruiken ze:
1 Timoteüs 4:4 “Want alle schepselen van God zijn goed, en niets is verwerpelijk, indien het met dankbaarheid wordt ontvangen.”
Ik heb ooit voorgesteld dat sommigen van jullie zo’n christen of predikant eens een geroosterde muis zouden aanbieden bij het avondeten. Maar daar komen ze dan onderuit door simpelweg te zeggen dat ze het niet met dankbaarheid kunnen aannemen. Dan ben je meteen uitgepraat.
Toch zou ik het prachtig vinden als iemand het toch eens probeerde. En als je dat doet, laat me dan weten wat er gebeurt. Dat wil zeggen: als een van jullie dames het lef heeft om een muis of een ander knaagdier te braden.
Veel van hen — en ik heb het zelf meegemaakt — krijgen die zelfvoldane glimlach als je zegt: “Ik eet geen ham. Ik eet geen varkensvlees.” En dan zeggen zij:
Titus 1:15 “Voor de reinen is alles rein.”
Hoeveel van jullie hebben dat al eens gehoord? En natuurlijk: je durft daar nauwelijks op te reageren zonder het risico te lopen een levenslange vriendschap te verliezen.
Het Visioen van Petrus als ‘Bewijs’ — En de Werkelijke Betekenis
Handelingen 10, waar we in de vorige hoofdstuk waren gebleven, wordt door velen gezien als het ultieme bewijs. Dit is hun zwaarste geschut. Dit is het “grote werk”, dat men bewaart voor wanneer je — volgens hen — dom genoeg bent om het Nieuwe Testament letterlijk te nemen en denkt dat we nog steeds God moeten gehoorzamen wat betreft reine en onreine dieren.
Ze zeggen dan: “Weet je dan niet van het visioen van Petrus?” En daar stopt het meestal. Maar impliciet zeggen ze tegen je: “Jij dommerik, snap je het dan nog steeds niet?”
Er zijn miljoenen oprechte broeders in dit land die oprecht geloven dat het Nieuwe Testament de oude wet afschaft en hen het recht geeft om alles te eten — dieren, schepselen, insecten, vogels — wat hun hart begeert.
Ze zullen toegeven dat vóór Christus varkens verboden waren. Ze erkennen dat dit in de wet stond. Maar ze beweren dat we na Christus wél varkensvlees mogen eten. En als je ze onder druk zet, zeggen ze: “Nou, als het goed gekookt is.”
Ik heb ooit iemand persoonlijk gevraagd: “Laat me zien waar in de Schrift staat dat je varkensvlees mag eten — als het goed gekookt is.” Met andere woorden: heeft Jezus het varken gereinigd, maar niet volledig, en moet jij het afmaken met een fornuis?
Dat leidt ons naar de kernvraag van vandaag: Heeft Jezus de onreine dieren gereinigd, of heeft Jezus onreine mensen gereinigd? Dat is wat het visioen in Handelingen 10 moet verduidelijken.
Sla Handelingen 10 opnieuw open.
En vergeef me als u denkt dat ik een grapje maak — want dit is geen grap. Dit gaat over gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid aan Gods wet, een wet die is gegeven ter bescherming van ons welzijn. Sommigen van ons geloven zelfs dat veel ziekte en kwaad onder christenen voortkomt uit het niet gehoorzamen van die wetten.
Het tragische is dat christenen niet alleen ongehoorzaam zijn — ze halen ook nog eens bijbelverzen aan om hun ongehoorzaamheid te rechtvaardigen. En dat maakt het voor ons des te moeilijker om hun dwaling te weerleggen, omdat zij de Bijbel citeren, en wij ook, maar we begrijpen die totaal anders.
We hebben eerder gelezen dat Petrus een visioen kreeg waarin dieren in een mand uit de hemel werden neergelaten, en een stem hem zei: “Sta op, slacht en eet.” Petrus weigerde, en de stem antwoordde: “Wat God gereinigd heeft, zult gij niet onheilig noemen.”
Dan komt vers 17.
Handelingen 10:17 “En terwijl Petrus in zichzelf twijfelde, wat het gezicht dat hij gezien had mocht betekenen, zie, de mannen, die van Cornelius gezonden waren, hadden naar het huis van Simon gevraagd en stonden aan de poort.”
Let op: het vers direct na het visioen zegt dat Petrus niet wist wat het visioen betekende. De betekenis is dus nog niet bekendgemaakt. Toch zijn er duizenden predikanten die u met volle zekerheid uitleggen wat het betekent — terwijl Petrus, de discipel van Jezus, het nog niet begreep.
Het voor de hand liggende antwoord is: er is meer aan de hand.
We ontdekten dat het visioen een onderdeel is van een groter verhaal. Dat verhaal begint met Cornelius, een centurio van het Italiaanse legioen.
Handelingen 10:1-2 “Er was een man in Caesarea, met name Cornelius, een hoofdman over honderd van de bende genaamd de Italiaanse; een godvrezend man, met geheel zijn huis, die veel aalmoezen gaf aan het volk en voortdurend tot God bad.”
God gebood Cornelius om contact op te nemen met Petrus. Cornelius stuurde zijn dienaren naar Joppe om Petrus te halen. Terwijl zij onderweg waren, kreeg Petrus zijn visioen. En direct daarna klopten Cornelius’ dienaren aan de deur. Het contact werd gelegd — maar de uitleg van het visioen was er nog niet.
Laten we verdergaan vanaf het punt waar we gebleven waren. Petrus dacht nog steeds na over de betekenis van het visioen. En op dat moment sprak de Geest tot hem:
Handelingen 10:19-20 “En terwijl Petrus over dat gezicht nadacht, zei de Geest tot hem: Zie, drie mannen zoeken u. Sta daarom op en ga af, en reis met hen, niet twijfelende; want Ik heb hen gezonden.”
Nog steeds geen uitleg van het visioen. Wel een nieuwe instructie. En deze keer gehoorzaamt Petrus direct.
Petrus gaat naar beneden en zegt:
Handelingen 10:21-22 “Zie, ik ben degene die gij zoekt. Wat is de oorzaak waarom gij hier zijt? En zij zeiden: Cornelius, een hoofdman over honderd, een rechtvaardig man, die God vreest en een goed getuigenis heeft van het gehele volk der Joden, is van God door een heilige engel gewaarschuwd om u in zijn huis te doen komen, en te horen wat gij spreken zult.”
Petrus nodigde hen uit en ontving hen in huis. En de volgende dag reisde hij met hen mee, samen met enkele broeders uit Joppe.
Nu wil ik dat u dit verschil opmerkt: Petrus kreeg een visioen met een stem uit de hemel die hem zei te eten — en hij weigerde. Maar toen de Geest hem zei om met deze mannen mee te gaan, gehoorzaamde hij direct.
Begrijpt u wat dat betekent?
Er moet een reden zijn waarom Petrus in het ene geval weigerde en in het andere geval gehoorzaamde. Hij weigerde om Gods wet te overtreden — maar hij gehoorzaamde onmiddellijk toen hem werd gezegd mensen te ontvangen.
Hoeveel predikanten hebben u ooit gewezen op dit vreemde contrast? In het ene geval gehoorzaamt Petrus niet — in het andere wel.
Het Begrijpen van het Visioen — Mensen, geen Varkens
Handelingen 10:23-24 “En de volgende dag vertrok Petrus met hen, en enige broeders uit Joppe vergezelden hem. En de volgende dag kwamen zij in Cesarea. En Cornelius verwachtte hen, en had zijn familieleden en beste vrienden bijeengeroepen.”
Petrus komt dus aan bij het huis van Cornelius, een Romeinse hoofdman, die intussen zijn verwanten en naaste vrienden had verzameld. En let op wat er gebeurt:
Handelingen 10:25-26 “En het geschiedde, toen Petrus binnentrad, dat Cornelius hem tegemoetkwam, aan zijn voeten viel, en hem aanbad. Maar Petrus richtte hem op en zei: Sta op, ik zelf ben ook een mens.”
Petrus weigert de aanbidding en erkent dat hij een gewoon mens is. En dan:
Handelingen 10:27-28 “En terwijl hij met hem sprak, ging hij naar binnen en vond velen, die bijeenwaren. En hij zei tot hen: Gij weet hoe het een Jood niet geoorloofd is om omgang te hebben met, of tot te gaan, een ander volk; maar mij heeft God getoond, dat ik geen mens gemeen of onrein mag noemen.”
Hier komt de sleutelzin: “Geen mens gemeen of onrein.” Dat is dus wat het visioen betekende.
Petrus zegt niet: “God heeft mij getoond dat varkensvlees nu rein is.” Nee, hij zegt: “God heeft mij getoond dat ik geen mens onrein mag noemen.”
Dat is de uitleg van het visioen — door Petrus zelf, geleid door de Geest. Het ging niet over voedsel. Het ging over mensen.
Let ook op het woord dat in de grondtekst wordt gebruikt voor “volk” in vers 28. Het is niet het gebruikelijke ethnos, maar het Griekse woord allophulos, wat “van een andere stam” of “ander ras” betekent.
Petrus zegt dus: “Jullie weten dat het voor een Judeeër onwettig is om omgang te hebben met mensen van een andere stam.” Hij erkent dat Cornelius niet van het huis van Juda is, en toch zegt hij: “God heeft mij getoond dat ik geen mens onrein mag noemen.”
Dat is de betekenis van het visioen. Het had niets te maken met varkens, vleermuizen, slakken, mollen of welk ander onrein dier dan ook.
Petrus begreep het. Hij zegt: “O, nu snap ik het visioen. Ik mag niemand die God reinigt onrein noemen.” Het visioen ging dus niet over wat Petrus op zijn bord mocht leggen, maar over met wie hij het evangelie mocht delen.
En vandaag de dag zijn er tienduizenden predikanten die beweren dat Handelingen 10 hen het recht geeft om varkensvlees te eten, terwijl het visioen zelf nooit over voedsel ging.
Het is tragisch.
Want mensen worden ziek, sterven vroegtijdig, en zeggen: “Prijs Jezus! We zijn vrij van de wet en mogen alles eten wat we willen.” Maar wat zij prijzen is geen vrijheid — het is misleiding.
Ik heb eens gesproken met een arts, die zei dat veel zogenoemde spijsverteringsproblemen gewoon worminfecties zijn. Veroorzaakt door varkensvlees. Wormen die in het vlees zitten. En predikanten zeggen dat het geen kwaad kan. De artsen zeggen het hun patiënten niet, want dan verliezen ze hun verdiensten. En dus gaan gelovige mensen Jezus prijzen terwijl ze ziek en stervende zijn — vanwege een leugen die op Bijbelverzen is gebaseerd.
Als die predikanten gewoon door zouden lezen tot vers 17, zouden ze zien dat Petrus het visioen niet begreep. En als ze dan verder lazen tot vers 28, zouden ze lezen dat Petrus het visioen later wél begreep — en dat het over mensen ging, niet over voedsel.
En ja, ik word hier serieus van.
Want als je hun leer tot zijn logische conclusie volgt, dan zeg je dus: “De dood van Jezus Christus aan het kruis heeft de wormen uit het varken gehaald.”
Maar dat is niet wat Jezus deed. Hij stierf om mensen te reinigen — niet varkens.
Cornelius: Een Gereinigd Man, Geen Gereinigd Dier
Laten we opnieuw kijken naar wie Cornelius werkelijk was, want dat is van belang voor de betekenis van het visioen.
Handelingen 10:2 “Hij was een vroom man, die met heel zijn huis God vreesde, die veel aalmoezen gaf aan het volk en voortdurend tot God bad.”
Handelingen 10:3-4 “Hij zag in een visioen duidelijk, ongeveer op het negende uur van de dag, een engel van God tot hem komen… en deze zei: Uw gebeden en uw aalmoezen zijn opgestegen als een gedachtenis voor God.”
Met andere woorden, God hoorde Cornelius’ gebeden. En dit alles gebeurde nog voordat hij van Jezus Christus had gehoord. Hij was dus — vóór zijn kennismaking met Christus — al een gelovige in de God van Abraham, Isaak en Jakob.
Handelingen 10:22 “En zij zeiden: Cornelius, een rechtvaardig man, die God vreest, en een goede reputatie heeft bij het hele volk van de Joden, is door een heilige engel gewaarschuwd…”
Petrus wist dus, vóór hij Cornelius ontmoette, al dat deze man een rechtvaardig man was, God vreesde, en gerespecteerd werd onder de Joden. En later, toen Petrus bij hem kwam, zag hij: deze man is gereinigd door God — niet het varken.
Dat is de ware betekenis van het visioen. “Wat God gereinigd heeft, zult gij niet onheilig noemen.” En wat had God gereinigd? Niet de dieren in het laken, maar de mens Cornelius.
Dat is de ware boodschap. En het is een prachtige, krachtige boodschap vol hoop: dat ieder mens, uit welk volk dan ook, die God vreest en gerechtigheid doet, door Hem aanvaard wordt.
Handelingen 10:28 “Maar God heeft mij getoond, dat ik geen mens onheilig of onrein mag noemen.”
Wat een krachtig getuigenis. En toch — deze boodschap wordt vandaag massaal genegeerd of verdraaid.
In plaats van deze waarheid te verkondigen, leren predikanten dat God met dit visioen heeft gezegd dat onreine dieren nu rein zijn verklaard. Maar dat heeft Petrus nooit gezegd. Dat heeft niemand in het verhaal gezegd. Integendeel — het visioen wordt uitgelegd als betrekking hebbend op mensen.
En het wordt zelfs nog eens bevestigd in Handelingen 11, waar Petrus het verhaal opnieuw vertelt.
Handelingen 11:4-8 “Maar Petrus begon en zette het op volgorde uiteen, zeggende: Ik was in de stad Joppe aan het bidden, en ik zag in een visioen een voorwerp neerdalen, als een groot linnen kleed… En ik hoorde een stem die tot mij zei: Sta op, Petrus, slacht en eet. Maar ik zei: Geenszins, Heere, want nooit is er iets onheiligs of onreins in mijn mond gekomen.”
Hier herhaalt Petrus dus zijn eigen reactie: zelfs na de dood en opstanding van Jezus, hield hij zich nog aan de wetten van rein en onrein. Hij wist wat God had geboden, en hij weigerde het visioen te gehoorzamen totdat de juiste betekenis duidelijk werd.
Want Petrus begreep dat God hem nooit zou aanzetten tot overtreding van de wet.
Dubbele Getuigenis: Wat Petrus Werkelijk Leerde
Petrus begreep dat het visioen niet ging over eten, maar over mensen. Hij wachtte op de uitleg, en die kwam — via zijn ontmoeting met Cornelius. En die uitleg wordt ook in Handelingen 11 bevestigd. Laten we die herhaling van het verhaal erbij halen.
Handelingen 11:5-10 “Ik was in de stad Joppe aan het bidden, en in een geestverrukking zag ik een gezicht… En ik hoorde een stem die tot mij zei: Sta op, Petrus, slacht en eet. Maar ik zei: Geenszins, Heere, want nooit is er iets onheiligs of onreins in mijn mond gekomen. En de stem antwoordde mij voor de tweede keer uit de hemel: Wat God gereinigd heeft, zult gij niet onheilig noemen. En dit geschiedde tot driemaal toe, en alles werd weer opgetrokken naar de hemel.”
Zelfs jaren na Jezus’ opstanding hield Petrus zich dus nog aan de spijswetten. Hij weigerde om onreine dieren te eten, ook toen een stem uit de hemel het hem beval. En waarom? Omdat hij wist dat Gods wet niet veranderd was — en hij wachtte totdat het hem geopenbaard werd.
Dat is nu net wat de meeste christenen vandaag niet doen.
Zij nemen het visioen en trekken hun eigen conclusie: “God heeft het varken gereinigd.” Maar Petrus — die het visioen ontving, die de stem hoorde, die in contact stond met de Heilige Geest — weigerde het bevel te volgen omdat hij wist dat het visioen een diepere betekenis had.
Handelingen 10:35 “Maar in elk volk is hij die Hem vreest en gerechtigheid doet, Hem welgevallig.”
Hier begint Petrus zijn preek aan Cornelius en zijn huis. En let op: hij begint met een erkenning van wat het visioen hem heeft geleerd. Vervolgens begint hij te prediken over Jezus Christus:
Handelingen 10:36-38 “Het woord dat God heeft gezonden tot de kinderen Israëls, verkondigende vrede door Jezus Christus (deze is Heer van allen); dat woord, dat door heel Judea gegaan is, begonnen in Galilea, na de doop die Johannes predikte: Jezus van Nazareth, hoe God Hem gezalfd heeft met de Heilige Geest en met kracht, die het land doorging, weldoende en genezende allen die door de duivel overweldigd waren; want God was met Hem.”
Petrus herinnert zijn toehoorders eraan dat hijzelf getuige was van Jezus’ werk en opstanding.
Handelingen 10:39-41 “En wij zijn getuigen van alles wat Hij gedaan heeft… die zij ook gedood hebben en opgehangen aan een hout. Deze heeft God opgewekt op de derde dag en gegeven dat Hij zou geopenbaard worden — niet aan het hele volk, maar aan ons, de getuigen die door God tevoren verkozen waren, die met Hem gegeten en gedronken hebben nadat Hij uit de doden was opgestaan.”
Petrus preekt dus niet over voedsel. Hij spreekt over het evangelie van Jezus Christus, zijn dood en opstanding, en de vergeving van zonden.
Handelingen 10:43 “Van Hem getuigen al de profeten, dat een ieder die in Hem gelooft, vergeving van zonden ontvangen zal door Zijn naam.”
Hier zie je dat Petrus opnieuw naar het Oude Testament verwijst — naar de profeten — om zijn boodschap te onderbouwen. Nergens in dit verhaal zegt hij: “En toen zei God dat je varkensvlees mocht eten.” In plaats daarvan zegt hij: “God heeft mij laten zien dat ik geen mens onrein mag noemen.”
En dan gebeurt het:
Handelingen 10:44-45 “Terwijl Petrus nog deze woorden sprak, viel de Heilige Geest op allen die het Woord hoorden. En de gelovigen, die uit de besnijdenis waren, zoveel als er met Petrus gekomen waren, waren buiten zichzelf dat de gave van de Heilige Geest ook op de heidenen werd uitgestort.”
Let op: de gave van de Heilige Geest werd niet uitgestort na het eten van onrein vlees, maar na het horen van het evangelie. En dat bevestigt dat het visioen ging over de reiniging van mensen — niet van dieren.
Het Volledige Verhaal – Geen Vlees, maar Geloof
Handelingen 10:46-48 “Want zij hoorden hen spreken met tongen en God groot maken. Toen antwoordde Petrus: Kan iemand soms het water weren, zodat dezen niet gedoopt zouden worden, die evenals wij de Heilige Geest ontvangen hebben? En hij beval hen gedoopt te worden in de Naam van de Heere. Toen verzochten zij hem enkele dagen bij hen te blijven.”
Daarmee eindigt het hoofdstuk. En wat is de uitkomst? Niet dat het varken is gereinigd, maar dat mensen uit andere volken — zoals Cornelius — door geloof en bekering gereinigd worden door het bloed van Christus. Dat was de betekenis van het visioen. En dat is de boodschap die Petrus begreep.
Toch wordt dit in de meeste kerken vandaag volledig genegeerd. Predikanten halen slechts enkele verzen aan uit Handelingen 10, meestal de eerste 5 of 6, en bouwen daarop hun leer. Maar het hoofdstuk telt 48 verzen. Het hele verhaal wordt nauwelijks gelezen, laat staan gepreekt.
En dat is het probleem in het christendom van vandaag: predikanten lezen een paar stukjes en laten het grotere geheel weg. En zo kunnen ze de mensen wijsmaken dat God nu toestaat dat wij onreine dingen eten — terwijl de Bijbel zegt dat Hij ons heilig wil maken.
Petrus begreep het. Hij had het visioen zelf, hoorde de stem, twijfelde, en wachtte op de uitleg. Hij kende de wet en weigerde die te overtreden. En toen God het hem duidelijk maakte, begreep hij dat het over mensen ging, niet over dieren.
En vandaag de dag… gebruiken mensen datzelfde visioen om te zeggen dat de dood van Christus de wormen uit het varken gehaald heeft.
Dat is geen grappige overdrijving — dat is letterlijk wat hun leer inhoudt. Maar Jezus Christus stierf niet aan het kruis om onreine dieren te reinigen. Hij stierf voor mensen. Voor hun zonden. Om hun harten te veranderen. Niet hun spijskaart.
We lezen dat Cornelius gereinigd werd door zijn geloof, zijn gebed, zijn vrees voor God, zijn rechtvaardige daden. En hij ontving de Heilige Geest. Petrus herkende dat. En dat was de echte betekenis van het visioen: “Noem geen mens onrein, die God gereinigd heeft.”
Handelingen 10 is dus geen toestemming om ham, garnalen, kreeft of spek te eten. Het is een getuigenis van de kracht van Gods genade die mensen reinigt — niet voedsel.
En dat wordt vandaag de dag helaas verdraaid en zelfs omgekeerd gepreekt.
Als christenen in Amerika en elders zouden stoppen met luisteren naar halve preken, en het hele hoofdstuk zouden lezen, zouden ze zien wat God werkelijk bedoelde. En misschien — als God het wil — zou er dan een herleving van gehoorzaamheid aan Zijn Woord plaatsvinden.
Want het probleem is niet dat mensen ongehoorzaam zijn. Het probleem is dat ze denken dat hun ongehoorzaamheid wordt goedgekeurd door God. En dat maakt het zo gevaarlijk.
De boodschap van Handelingen 10 is niet: “Het vlees is rein.”
De boodschap is: “De mens die in Christus gelooft, is rein.”
Laat daarom niemand u misleiden met halve teksten en verdraaide citaten. Lees zelf. Onderzoek zelf. Vergelijk vers met vers. En ontdek de waarheid zoals God die heeft gegeven.
