Het onderwerp wat ik met jullie wil bespreken is een onderzoek naar wat het Woord van God ons werkelijk vertelt over de zogenaamde hemelse geestelijke wezens die “engelen” worden genoemd, en over alle leringen die uit dat geloof zijn voortgekomen.
Het gezin van God, het christelijke volk, heeft lange tijd te maken gehad met de leer dat God Almachtig een geestelijk ras heeft geschapen, onzichtbare, machtige, godgelijke wezens die naar believen zichtbaar zouden kunnen worden en op allerlei manieren omgaan met sterfelijke mensen. Maar als we het geschreven Woord van God onderzoeken vanuit de Hebreeuwse en Griekse grondtekst, zoals opgetekend door de profeten en apostelen, laat het licht van de waarheid van Gods heilige Schriften zien dat de leiders van de institutionele kerk het volk opnieuw hebben misleid met nog een valse leer van het mysterie van Babylon.
In tegenstelling tot eeuwen van onderwijs door de wereldkerken, verklaart het getuigenis van ons oorspronkelijke geloof — dat, zoals de Bijbel zegt, “eens is overgeleverd aan de heiligen” — stellig dat er geen geestelijk ras van engelen te vinden is in het Woord van God. Er zijn dus ook geen engelen die zich bezighouden met of ingrijpen in het dagelijks of nationaal leven van mensen op aarde. Zulke occulte leerstellingen zijn geboren uit de vleselijke verbeelding van mensen die religie hebben uitgevonden als middel om de massa te controleren, uiteraard voor eigen voordeel. De Bijbel zegt niets over kerk en religie zoals wij die vandaag kennen; het gaat over Gods wetten voor Zijn volk en de naties, dat wil zeggen bestuur, geen religie. Gods goede en rechtvaardige bestuur begint bij het individu, gaat verder met het gezin, dan de gemeenschap, vervolgens de provincie of staat en ten slotte de natie.
Prediker 12:13 “Vrees God en houd Zijn geboden, want dit is de hele plicht van de mens.”
Wanneer wij onze Vader gehoorzamen, brengt dat wonderlijke zegeningen voor gezin en natie. Wanneer wij ongehoorzaam zijn en Zijn geboden negeren, oogsten wij wat wij zaaien: frustratie, ellende, een verstoring van de harmonie met de natuur, conflicten met onze medemens en een scheiding van de Schepper, God God Almachtig. Alles wordt verloren wanneer de mens in opstand komt tegen God, die hem heeft geschapen.
Een groot deel van deze opstand komt voort uit afleidingen en verleidingen van valse religies die ons verstand en hart afwenden van Gods goede raad. Waar het ons geloof betreft, kunnen dergelijke afleidingen onze relatie met God verstoren. De centrale leer die mensen de weg op stuurt naar goddeloze en schadelijke religies is het spiritisme: het geloof in zogenaamde onsterfelijke geestelijke wezens, waarvan de geestelijkheid zegt dat ze overal om ons heen zijn en invloed hebben op ons leven.
De wereldkerken hebben miljoenen mensen ervan overtuigd dat er boze en goede geesten zijn, duivels, demonen, cherub-engelen, gewone engelen, beschermengelen, en dat wijzelf onsterfelijke geesten zijn die God uit de hemel nam en in een menselijk lichaam plaatste voor een tijdelijk verblijf op aarde, waarna we zouden terugkeren naar de hemelse sferen vanwaar we zouden komen. Deze occulte leerstellingen, die worden gepresenteerd als christendom, zijn precies wat de apostel Paulus bedoelde toen hij schreef:
2 Timotheüs 4:3-4 “Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar, kittelend aan hun gehoor, zullen zij zich leraars naar hun eigen begeerten bijeenhalen. En zij zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot fabels.”
De ware betekenis van cherubs
Er zijn veel mensen die zich hebben gewend tot religieuze fabels, gepromoot door staatsgelicentieerde kerken, de amusementsindustrie, de literatuurwereld en zelfs de wereldwijde internetmedia. Ik zal niet in herhaling vallen door de vele spiritistische leerstellingen te noemen die we in eerdere lessen al hebben behandeld; vandaag richten we ons volledig op het onderwerp engelen. Wat zijn engelen precies? Zijn er onzichtbare engelen die vechten tegen onzichtbare demonen? Is dat werkelijk de kern van de strijd tussen goed en kwaad? Of wordt het kwaad overwonnen door eenvoudig Gods goede en rechtvaardige wetten te volgen voor gezin en natie, door de gerechtigheid die in het bloed van Christus is? Wat zeggen de vroegste Hebreeuwse en Griekse Bijbelteksten werkelijk over engelen?
Dit zijn de vragen die we moeten beantwoorden. We gaan daarom het spiritisme van de angelologie onderzoeken, ontdekken waar deze leer vandaan komt, en nagaan of de bewering van kerkelijke geestelijken klopt dat geestelijke engelen overal aanwezig zijn en dat, als wij contact met hen maken, zij onze problemen in deze wereld zouden helpen oplossen.
Voordat we deze reis door het Woord van God beginnen, is het het beste als de luisteraars het geschreven essay over “cherubs in de Bijbel” al hebben gelezen. Dat essay staat op onze MP3-pagina, met de link vlak voor deze eerste audiopreek over dit onderwerp. Wie het artikel nog niet gelezen heeft, raad ik aan deze les even te pauzeren, terug te gaan naar die pagina, het stuk over het woord cherub op te zoeken en te lezen, zodat je een belangrijke achtergrond hebt over de betekenis van dat woord in de Schrift.
Voor wie het artikel wel heeft gelezen, is het duidelijk dat de Bijbel ons leert dat een cherub geen hooggeplaatste engel is, maar een condensator — een object dat een lading energie opslaat. De definitie en werking van een condensator wordt in dat artikel uitgelegd, inclusief illustraties. In feite is het woord cherub in de oude Hebreeuwse tekst vrijwel gelijk aan het Engelse capacitor, zoals een elektrotechnicus dat begrijpt.
Een concreet voorbeeld van zo’n energiecondensator in de Bijbel is de Ark van het Verbond — een houten kist van acaciahout, aan de binnen- en buitenkant met puur goud bedekt. Dit ontwerp bevat de basiscomponenten van een condensator: het hout als diëlektricum (isolator) tussen twee geleidende oppervlakken (het goud). De Ark was afgedekt met een deksel van massief goud, in de Schrift de verzoendeksel genoemd. Goud is één van de beste elektriciteitsgeleiders die er bestaan. Op die verzoendeksel stonden twee gouden, gevleugelde figuren: cherubim (meervoud van cherub). Ze stonden tegenover elkaar, hun vleugels naar elkaar toe gebogen, naar de deksel gericht. Dit is een specifiek ontwerp voor een vonkspleet — een plaats waar energie kan overspringen — precies zoals te zien is in de illustraties in het cherub-artikel.
De Ark van het Verbond als energiecondensator
Wanneer een condensator, in dit geval de gouden cherub-constructie van de Ark, volledig is opgeladen, kan hij enorme hoeveelheden energie vrijgeven via de vonkspleet. Deze ontlading is te vergelijken met de verblindende flits die we zien bij bliksem. Het Bijbelse ontwerp van de Ark van het Verbond vinden we in Exodus 25:10–22, waar duidelijk staat dat het tussen de gouden vleugels van de cherubfiguren was dat God sprak met bepaalde vertegenwoordigers van het volk.
Exodus 25:22 “En Ik zal daar bij u komen, en Ik zal met u spreken van boven het verzoendeksel, van tussen de twee cherubim die op de ark van de getuigenis zijn, alles wat Ik u gebieden zal voor de Israëlieten.”
Deze plaats — de vonkspleet tussen de gouden figuren — was dus het punt waar de heerlijkheid van God verscheen om met Zijn volk te spreken. De Schrift zegt niet precies welk soort energie in deze cherub-condensator zat. We weten niet of het gewone elektriciteit was, een hogere vorm van energie, of zelfs een goddelijke kracht die zich manifesteerde in de materiële wereld. Maar dat de Ark een energiebank was, een opslagunit van hout en goud, staat buiten kijf.
Zoals bij alle condensatoren geldt: grote voorzichtigheid is geboden. Raak ze niet op de verkeerde manier aan, want de opgeslagen energie kan zich ontladen in een persoon, met ernstig letsel of zelfs de dood tot gevolg. Elke elektricien weet dat je nooit de aansluitklemmen van een condensator mag aanraken, zelfs niet wanneer het apparaat is uitgeschakeld, omdat hij nog lang lading kan vasthouden nadat de stroombron is verwijderd. Een citaat uit de veiligheidsverklaring van High Volt Capacitors Limited, een bedrijf dat industriële condensatoren ontwerpt en produceert, zegt het zo: “Schokpreventie: de energie die wordt opgeslagen in hoog-energiecondensatoren kan dodelijk zijn. Raak nooit de aansluitklemmen aan, tenzij de condensator volledig is ontladen.”
De Bijbel bevat een duidelijk voorbeeld van wat er gebeurt als iemand een geladen cherub-condensator verkeerd aanraakt. In 2 Samuël 6 lezen we over Uzza, die stierf toen hij de Ark van het Verbond aanraakte terwijl koning David deze liet vervoeren:
2 Samuël 6:6–7 “En toen zij bij de dorsvloer van Nachon kwamen, strekte Uzza zijn hand uit naar de ark van God en greep haar vast, want de runderen struikelden. Toen ontbrandde de toorn van God tegen Uzza, en God sloeg hem daar vanwege zijn onachtzaamheid, zodat hij daar stierf bij de ark van God.”
Uzza maakte een fatale fout: door de Ark aan te raken, werd hij letterlijk een zekering tussen de grond waarop hij stond en de geladen condensator van hout en goud. Hij werd kortgesloten en stierf ogenblikkelijk, precies zoals bij iemand die onvoorzichtig hoogspanningsapparatuur aanraakt.
Cherubs in de natuur en misvattingen over Lucifer en engelen
Er zijn nog meer plaatsen in de Schrift waar het woord cherub voorkomt, en die bevestigen dat het gaat om een condensator die enorme energie kan opslaan. De meeste daarvan zijn al behandeld in het artikel over het woord cherub, maar één voorbeeld is belangrijk om hier aan te halen, omdat het ons verder helpt in deze les. In Psalm 18 wordt God Zelf beschreven als “rijdend op een cherub”. Koning David riep God vaak aan om hem te verlossen van zijn vijanden. In poëtische taal wordt gezegd dat God op een cherub rijdt wanneer Hij te hulp schiet.
Psalm 18:10 “Hij reed op een cherub en vloog; ja, Hij zweefde op de vleugels van de wind.”
Dit is geen beschrijving van een engelachtig wezen zoals in mystieke voorstellingen, maar beeldspraak voor Gods heerschappij over de natuur. Zoals een ruiter een paard bestuurt, zo bestuurt God de “cherub” in deze tekst. De volgende verzen maken duidelijk wat hiermee bedoeld wordt:
Psalm 18:11–14 “Hij maakte duisternis tot Zijn schuilplaats, donkere wateren, zware wolken van de hemel omringden Hem. Uit de glans voor Hem week Zijn dikke wolken, hagel en vurige kolen. God donderde in de hemel, de Allerhoogste liet Zijn stem klinken, hagel en vurige kolen. Hij schoot Zijn pijlen en verspreidde hen; Hij wierp bliksemschichten uit en bracht hen in verwarring.”
De “cherub” waar God op rijdt, wordt dus geïdentificeerd als een donkere onweerswolk vol bliksem — een natuurlijke condensator. De profeet Jesaja zegt hetzelfde in Jesaja 19:1: “Zie, God rijdt op een snelle wolk en komt naar Egypte.” Een onweerswolk werkt als een condensator: de wolkenmassa en de aarde vormen de geleidende platen, de lucht ertussen is het diëlektricum. De Ark van het Verbond werkte op hetzelfde principe, met goud als geleider en hout als isolator.
Een beschrijving uit Hypertextbook.com legt uit dat bliksem ontstaat doordat wolken en aarde als condensatoren fungeren: “Spanning is het verrichte werk per ladingseenheid. De spanning van bliksem varieert met hoogte en de dikte van de luchtlaag. Deze variaties worden veroorzaakt doordat de wolk en de aarde als condensatoren werken. Een condensator is een apparaat dat wordt gebruikt om een lading op te slaan. Wanneer de afstand groter wordt, is er een hogere spanning nodig om bliksem te produceren.”
Het is belangrijk op te merken dat de Bijbel nergens leert dat er een “aartsengel Lucifer” uit de hemel is gevallen en zo Satan werd. Deze opvatting is ontstaan door een verkeerde interpretatie van Jesaja 14, waar “Lucifer” een titel is voor de koning van Babel (zie vers 4). Hetzelfde geldt voor Ezechiël 28, waar de koning van Tyrus “een cherub” wordt genoemd, omdat hij extreem rijk was en met goud werd vergeleken, net als de cherubim van de Ark. Het woord Satan betekent eenvoudig “tegenstander” in zowel het Hebreeuws als het Grieks, en kan op mensen of situaties slaan, niet per se op een bovennatuurlijk wezen. De kerkelijke voorstelling van een gevallen engelenschare is dus een toevoeging die niet uit de Schrift zelf komt.
De hemelse heerscharen en het evangelie in de sterren
We gaan nu kijken naar wat de Bijbel werkelijk bedoelt met de term “het heerleger van de hemel”. Veel kerken leren dat dit een schare van geestelijke engelen is die God voortdurend prijzen en Hem dienen in de hemel. Maar wanneer we de Schrift zorgvuldig lezen, blijkt dat deze “heerscharen” in werkelijkheid verwijzen naar zon, maan, sterren, planeten en andere hemellichamen.
In Deuteronomium 4:19 waarschuwt God Israël:
“En dat gij niet uw ogen opheft naar de hemel en, wanneer gij de zon, de maan en de sterren ziet, heel het heerleger van de hemel, u laat verleiden, u voor hen neerbuigt en hen dient, die de HEERE, uw God, aan alle volken onder de hele hemel heeft toebedeeld.”
En in Deuteronomium 17:2–5 wordt het aanbidden van zon, maan en het hele hemelse leger afgoderij genoemd, waarop de doodstraf stond. In 2 Koningen 23:4–5 lezen we hoe koning Josia afgoderij uitroeide: hij verwijderde en verbrandde alle voorwerpen die gemaakt waren voor Baäl, het gewijde beeld en “heel het heerleger van de hemel”. De priesters die wierook brandden voor zon, maan en sterrenbeelden werden afgezet.
Jeremia 8:1–2 kondigt Gods oordeel aan over leiders die het volk tot deze aanbidding hadden aangezet:
“En zij zullen de beenderen van de koningen van Juda, van zijn vorsten, van zijn priesters en van zijn profeten, en de beenderen van de inwoners van Jeruzalem uit hun graven halen. En zij zullen ze uitspreiden voor de zon en de maan en heel het heerleger van de hemel, die zij hebben liefgehad, die zij hebben gediend, waar zij achteraan zijn gelopen, die zij gezocht en die zij aanbeden hebben; zij zullen niet verzameld of begraven worden, tot mest op de aardbodem zullen zij zijn.”
Het is dus duidelijk dat het “hemelse heerleger” in letterlijke zin verwijst naar de lichten aan de hemel — en dat het volk werd gewaarschuwd deze niet te aanbidden. Voor de rechtvaardige Israëlieten hadden deze hemellichamen echter een heel andere betekenis. Zij zagen de sterren als een door God ontworpen hemelse boodschap — het evangelie in de sterren.
De oorspronkelijke dierenriem, beginnend bij Maagd (de geboorte van de Messias) en eindigend bij Leeuw (de terugkeer van Christus als Koning), vertelde het verlossingsplan van God. Psalm 19:1–4 beschrijft dit als een taal zonder woorden:
“De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt het werk van Zijn handen. De ene dag spreekt overvloedig tot de andere, en de ene nacht verkondigt kennis aan de andere. Er is geen sprake en er zijn geen woorden, hun stem wordt niet gehoord. Hun richtlijn is uitgegaan over de gehele aarde, en hun woorden tot het einde van de wereld.”
Paulus citeert deze psalm in Romeinen 10:17–18 om te laten zien dat het evangelie altijd en overal zichtbaar is geweest voor Gods volk. In Job 38 vraagt God aan Job of hij de banden van het Zevengesternte (Pleiaden) kan vastbinden of de gordel van Orion kan losmaken. Job 9:9 noemt ook Arcturus en zijn “zonen” (de sterren eromheen). Psalm 147:4 zegt dat God de sterren bij name kent.
Veel oude sterren en sterrenbeelden dragen namen met directe verbindingen naar Messiaanse profetieën. In het sterrenbeeld Maagd draagt de helderste ster de naam Al-Zimak (“de Loot”), wat herinnert aan Zacharia 3:8:
“Zie, Ik zal Mijn Knecht, de Loot, doen komen.”
In Steenbok vinden we sterren met namen die “Het offer komt” betekenen, verwijzend naar Jesaja 53. Orion bevat sterren met namen als “de Machtige” en “de Heerser”, passend bij Christus als komende Koning. Dit alles is geen astrologie, maar het oorspronkelijke getuigenis van God in de schepping. De heidenen hebben het verdraaid tot afgoderij, maar het volk van God zag er een bevestiging van de Schrift in.
De geboorte van Christus en de werkelijke hemelse boodschappers
Wanneer we met deze kennis kijken naar het geboorteverhaal van Jezus in Lukas 2, zien we dat de “menigte van de hemelse legermacht” die aan de herders verscheen waarschijnlijk niet bestond uit vleugelige geestwezens, maar uit een bijzondere verschijning van de hemellichamen zelf. Het kon gaan om een uitzonderlijke samenstand van sterren en planeten, een meteorenregen of een andere opvallende hemeltekening die door God was geordend om dit moment te markeren.
Lukas 2:11–15 beschrijft:
“Want heden is u in de stad van David de Zaligmaker geboren, Hij is Christus, de Heere. En dit zal voor u het teken zijn: u zult het Kind vinden in doeken gewikkeld en liggend in de kribbe. En plotseling was er bij de engel een menigte van de hemelse legermacht, die God loofde en zei: Eer zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in mensen een welbehagen. En het geschiedde, toen de engelen van hen weggegaan waren naar de hemel, dat de herders tegen elkaar zeiden: Laten wij dan naar Bethlehem gaan en dat zien wat er gebeurd is en wat de Heere ons bekendgemaakt heeft.”
De beschrijving “toen de engelen van hen weggegaan waren naar de hemel” kan eenvoudig betekenen dat het hemelteken uit het zicht verdween. Net zoals bij de wijzen uit het oosten die de ster zagen en volgden, gebruikte God hier de “hemelse boodschappers” om Zijn volk naar Zijn Zoon te leiden.
Mattheüs 2:9–10 vertelt over die wijzen:
“En zij, nadat zij de koning gehoord hadden, gingen op weg; en zie, de ster die zij in het oosten gezien hadden, ging hun voor, totdat zij kwam en bleef staan boven de plaats waar het Kind was. Toen zij de ster zagen, verheugden zij zich met zeer grote vreugde.”
Deze ster stond natuurlijk niet letterlijk vlak boven het kind in de zin van nabijheid, maar haar positie aan de hemel wees op de plaats. Het is goed mogelijk dat de “boodschapper-engelen” voor de herders hetzelfde fenomeen waren als de ster voor de wijzen: een door God gecreëerd en geleid hemelteken, dat Zijn plan in de schepping weerspiegelde.
Zo wordt duidelijk dat de lofprijzing van de hemelse legermacht niet per se gezongen woorden waren die door menselijke oren werden gehoord, maar een hemelse “vuurwerkshow” — een uitbundige vertoning van licht en beweging aan de hemel, bedoeld om Gods eer te verkondigen en de komst van de Verlosser aan te kondigen. Dit past in het patroon dat we overal in de Bijbel zien: de schepping zelf getuigt van Gods macht, Zijn beloften en Zijn daden.
Deel ook deze inzichten met anderen die Christus liefhebben, en kondigt aan dat er een vervolg zal komen waarin verder wordt ingegaan op het woord “engel” in de heilige Schrift. Dan wordt ook getoond hoe geestelijke leiders door verkeerde vertalingen en uitleggingen leerstellingen hebben ingevoerd die niet in de oorspronkelijke teksten voorkomen.
De afsluiting luidt:
“We zien u hier graag terug voor deel twee over het woord ‘engel’ in de heilige Schrift. Wees altijd gezegend in Jezus Christus. Halleluja.”
