Mysterie Babylon: de moordenaar van de heiligen
Wie regeert er werkelijk over Amerika? Zijn het de mensen zelf, of zijn de mensen gevangen door datgene wat de Bijbel noemt: Babylon? Sinds 1918 hebben de rode antichristen grote delen van Azië en Europa bijna volledig ontdaan van christenen. En nu beginnen ze hun laatste offensief in Afrika — geholpen door de leiders van onze eigen natie.
Ondertussen blijft de leer van de ‘rapture’ groeien, alsof het niets te maken heeft met wat er werkelijk gebeurt. Het lijkt bijna ongelooflijk voor hen die Gods Woord lezen en daarin de huidige verdrukking herkennen — een verdrukking die de blinden niet willen of kunnen zien.
“En ik zag de vrouw dronken van het bloed der heiligen, en van het bloed der martelaren van Jezus.” — Openbaring 17:6
Maar God zij dank — als we Openbaring 17 en 18 lezen, dan lezen we niet over de opkomst van deze grote antichristelijke wereldmacht. We lezen over haar oordeel en einde.
Naarmate Babylon zichtbaarder wordt voor het volk, zullen ze haar ondergang zien. Haar laatste stuiptrekkingen. God is bezig haar naar het oordeel te leiden. En vrijwel zonder uitzondering doet de moderne geestelijkheid één van twee dingen met de visioenen van Openbaring:
Ze negeren ze compleet. Of ze beweren dat bijna alles nog in de toekomst ligt.
Toch zijn de woorden van hoofdstuk 17 glashelder. Deze vrouw is verantwoordelijk voor de dood van talloze volgelingen van Jezus Christus. De vervolging is geen aankomende gebeurtenis — ze is gaande. De vrouw is dronken van het bloed van de heiligen, zegt de Schrift. Niet dorstig, niet beginnend, maar dronken. Vol.
“En in haar werd gevonden het bloed van profeten, en van heiligen, en van allen die gedood zijn op de aarde.” — Openbaring 18:24
Er is geen sprake van een toekomstige antichrist. Wat we zien, is de voortdurende uitroeiing van christenen op wereldschaal. Meer ware gelovigen zijn mogelijk gestorven in deze eeuw dan er nu nog in leven zijn. En toch blijft men prediken dat de ware gelovigen zullen worden ‘weggerukt’ vóórdat dit alles gebeurt.
Maar dat is een valse hoop. Er komt geen plotselinge opname vóór de verdrukking. Want Gods volk is het doelwit van deze wereldmacht. Mystery Babylon the Great — zij probeert het christendom van de aarde te vegen. En als je denkt dat je als gelovige niet hier zult zijn wanneer dit gebeurt, dan mis je niet alleen de ernst van de tijd, maar ook je roeping.
We zien in Openbaring 17 twee symbolische entiteiten:
• De vrouw, genaamd Mystery Babylon
• Het beest waarop zij zit
Om Babylon te begrijpen, moeten we ook het beest begrijpen. In vers 3 staat:
“En ik zag een vrouw, gezeten op een scharlakenrood beest, vol namen van godslastering, met zeven koppen en tien horens.”
Dat beest komt ook terug in Openbaring 13 — waar het wordt beschreven met diezelfde zeven koppen en tien horens, maar ook met de kenmerken van een luipaard, een beer, en een leeuw.
Deze beelden zijn niet nieuw. Ze komen rechtstreeks uit Daniël 7, waar we de vier grote wereldrijken zien als beesten:
• De leeuw: Babylon
• De beer: Medo-Perzië
• Het luipaard: Griekenland
• En een verschrikkelijk vierde beest, zonder naam: Rome
De apostel Johannes kende Daniël. Hij herkende onmiddellijk deze symboliek. Dus wanneer hij het beest in Openbaring 13 beschrijft, herhaalt hij exact de volgorde van Daniëls visioen. De zeven koppen komen overeen met de hoofden van de beesten in Daniël. De tien horens met de horens van het vierde beest.
“De draak gaf hem zijn kracht, en zijn troon, en grote macht.” — Openbaring 13:2
De draak — dat is satan — gaf zijn gezag aan dit beest. En dus ook indirect aan Babylon. Want de vrouw zit op dit beest. Ze rijdt het. Ze werkt erdoorheen. En ze regeert over de koningen der aarde.
Deze vrouw is geen gewone stad, geen individuele vrouw, geen politieke leider. Ze is een geestelijk systeem — een machtig netwerk van religie, politiek en economie — dat zich over de hele wereld verspreidt. En dat systeem is in oorlog met het volk van God.
En wat dan met de ‘opname’? Die leer, hoe wijdverbreid ook, verdoezelt de ware ernst van deze teksten. Want als je denkt dat je weg zult zijn voor het moeilijk wordt, zul je niet voorbereid zijn wanneer Babylon zich tegen je keert.
“Want gij zijt kinderen van het licht… laat ons dan niet slapen gelijk de anderen.” — 1 Thessalonicenzen 5:5-6
Het beest ontmaskerd: oude rijken, blijvende macht
Om Babylon volledig te begrijpen, moeten we haar fundamenten blootleggen — de structuren waarop zij rust. En dat fundament is het beest: een systeem van wereldrijken, dat al eeuwenlang actief is in verschillende vormen.
De symboliek is geen mysterie voor wie de Bijbel kent. Johannes zag een beest met zeven koppen en tien horens. In Openbaring 13 lezen we over datzelfde beest:
“En het beest dat ik zag, was als een luipaard, en zijn voeten als die van een beer, en zijn mond als de mond van een leeuw. En de draak gaf het zijn kracht, en zijn troon, en grote macht.” — Openbaring 13:2
Deze combinatie van dierlijke kenmerken verwijst direct naar Daniël 7, waar vier beesten beschreven worden die opkomen uit de zee:
• De leeuw: het Babylonische rijk
• De beer: het Medo-Perzische rijk
• Het luipaard met vier koppen: Griekenland, opgedeeld na de dood van Alexander de Grote
• Een gruwelijk vierde beest met tien horens: het Romeinse rijk
Als we de hoofden optellen, komen we precies uit op zeven koppen. En de tien horens uit Daniël 7 komen terug in Openbaring 13 en 17. Het is duidelijk: Johannes en Daniël zagen hetzelfde. Een lijn van wereldrijken die allemaal één ding gemeen hebben: ze verdrukken het volk van God.
En dit vierde beest — het Romeinse rijk — is van bijzonder belang. Want het is dat rijk dat in Openbaring doorgaat. Eerst als heidens Rome, later als pauselijk Rome. De klassieke protestantse interpretatie, zoals je die terugvindt in de Geneefse Bijbel uit 1560, noemt dit zonder omwegen.
“Het beest dat was, en niet is, en toch is.” — Openbaring 17:8
Met andere woorden: Rome leek dood (bijvoorbeeld onder Nero, die zelfmoord pleegde), maar werd hersteld (onder Vespasianus) en ging vervolgens verder in kerkelijke vorm. De lijn van Romeinse keizers ging over in pauselijke macht. En die macht werd herkend als de voortzetting van het beest door de reformatoren — Luther, Calvijn, Knox — allemaal noemden zij de pauselijke Romeinse kerk het beest uit Openbaring 13.
“En er werd hem gegeven een mond die grote dingen en godslasteringen sprak… en hij werd gegeven om oorlog te voeren tegen de heiligen en om hen te overwinnen.” — Openbaring 13:5-7
Dat is precies wat er gebeurde tijdens eeuwen van kerkelijke vervolging. De inquisities, de brandstapels, de onderdrukking van Bijbels en gelovigen — het waren geen ongelukken van de geschiedenis. Het was het beest dat oorlog voerde tegen de heiligen.
En Babylon? Die zat erop. Ze gebruikte deze macht. Ze zat als een hoer op de rug van het beest, zich verbeeldend dat ze regeerde, terwijl ze in werkelijkheid slechts meeliftte op demonische macht. De vrouw — Babylon — is niet alleen Rome. Ze is het hele systeem dat zich bovenop deze rijken heeft geplaatst: religieus, commercieel, cultureel, politiek — alles wat zich verheft boven God en zijn volk onderdrukt.
“En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: Verborgenheid, het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen der aarde.” — Openbaring 17:5
Dit is geen simpele stad, geen toekomstige antichrist. Dit is een wereldwijd netwerk van controle dat al eeuwenlang leeft, werkt, overheerst en doodt.
Wie Babylon wil begrijpen, moet de geschiedenis van de beesten kennen. Want zij is gebouwd op hun rug. En zolang die structuur niet wordt herkend en verworpen, zal Babylon blijven verleiden — met religie, met macht, met rijkdom, met schijnbare goedheid.
En Sion, als ze haar ogen niet opent, zal blijven slapen — zittend aan de tafels van koningen, niet wetende dat de beker vol is van het bloed van haar eigen broeders.
De zeven hoofden: wereldrijken en de val van Babylon
Johannes keek met verwondering naar de vrouw op het beest. Niet omdat hij haar schoonheid bewonderde, maar omdat hij haar herkende — haar macht, haar invloed, haar gruwelen. En dan komt de uitleg:
“De zeven hoofden zijn zeven bergen, waarop de vrouw zit.” — Openbaring 17:9
Velen denken hierbij meteen aan Rome, de stad op zeven heuvels. Maar het vers zegt meer:
“En het zijn ook zeven koningen: vijf zijn gevallen, één is, en de andere is nog niet gekomen; en wanneer hij komt, moet hij een korte tijd blijven.” — Openbaring 17:10
De zeven hoofden zijn dus ook zeven koningen of koninkrijken — wereldrijken die invloed uitoefenen op het volk van God. En als we die lijn volgen door de geschiedenis, ontstaat er een helder patroon:
• Egypte — onderdrukte Israël in slavernij
• Assyrië — nam het noordelijke rijk van Israël weg
• Babylon — voerde Juda in ballingschap
• Medo-Perzië — regeerde Israël tijdens herstelperiode
• Griekenland — bracht Helleense invloeden, verdrukking en afgoderij
• Rome — het rijk dat er “nu is” in de tijd van Johannes
Een laatste wereldmacht — maar kortstondig van aard
En dan komt er nog een achtste:
“En het beest dat was en niet is, is ook zelf de achtste, en is uit de zeven, en gaat ten verderve.” — Openbaring 17:11
Het beest is dus een heropleving — een soort synthese — van al deze rijken. Het is geboren uit de zeven, maar manifesteert zich als een aparte, ultieme macht. En Babylon zit erop. Niet als passagier, maar als ruiter. Zij bestuurt het systeem — religieus, commercieel en politiek.
Babylon is de geestelijke kracht die door al deze rijken heen heeft gewerkt. In Egypte via afgoderij, in Assyrië via wreedheid, in Babylon via mysterieculten, in Griekenland via filosofie en menselijke wijsheid, in Rome via wettelijkheid en religie. En uiteindelijk smelt het allemaal samen in één eindtijdig systeem — één beest, rijdend door de geschiedenis, gevoed door de draak, geleid door de hoer.
“En de vrouw, die gij gezien hebt, is de grote stad, die het koninkrijk heeft over de koningen der aarde.” — Openbaring 17:18
Deze stad is geen geografisch punt — zij is een systeem. Een macht. Een geestelijke hoofdstad. En zij regeert via het beest, via wereldrijken, via valse religie, via de economie, via de cultuur, via media en ideologie.
Maar haar einde is vastgesteld. De tien horens — symbool van volken of koningen — zullen haar haten en haar vernietigen. De machten van deze wereld, die eerst door haar verleid werden, zullen zich tegen haar keren wanneer ze haar niet langer nodig hebben. Babylon wordt opgegeten door haar eigen bondgenoten.
“En de tien horens, die gij gezien hebt op het beest, die zullen de hoer haten, en zullen haar woest maken en naakt, en zullen haar vlees eten en haar met vuur verbranden.” — Openbaring 17:16
De wereld zal Babylon verslinden. En dat oordeel is van God:
“Want God heeft het hun harten gegeven om Zijn wil te volbrengen, en om één wil te hebben, en hun koninkrijk aan het beest te geven, totdat de woorden Gods vervuld zullen zijn.” — Openbaring 17:17
Sion moet deze woorden begrijpen. Dit is geen ver verleden, en ook geen verre toekomst. Dit is de geestelijke werkelijkheid nu. En wie wakker is, herkent Babylon — in regeringen, in religie, in systemen. En wie ontwaakt, hoort de roep: Kom uit haar, Mijn volk.
De stem van God in een wereld vol bedrog
Babylon spreekt, luid en duidelijk — via media, politiek, religie en educatie. Haar stem is overal. Ze zegt wat goed is en wat kwaad, wat wenselijk is en wat moet worden verworpen. Maar te midden van al dat rumoer spreekt God ook. Zijn stem is niet die van spektakel of massa’s. Het is een smalle weg, een zachte maar duidelijke stem die zegt:
“Gaat uit van haar, Mijn volk.” — Openbaring 18:4
Het is een roep tot afscheiding. Tot heiligheid. Tot ontwaken. Want Babylon’s kracht ligt niet alleen in de zichtbare wereld — haar grootste invloed is geestelijk. Ze verleidt de zielen van mensen. Ze verkoopt leugens verpakt als waarheid, en waarheid als haatspraak. Haar invloed is zo wijdverbreid, dat zelfs vele gelovigen haar niet herkennen.
“En zij heeft verleid door haar hoererij de naties.” — Openbaring 18:3
Wat vandaag plaatsvindt is geen politieke omwenteling, maar een geestelijke strijd. Babylon wordt door God geoordeeld, maar haar tentakels reiken nog diep in kerken, scholen, overheden en harten. Zij vermomt zich als redelijkheid, als tolerantie, als liefde — maar haar einddoel is altijd hetzelfde: de vernietiging van het getuigenis van Jezus Christus.
En te midden van deze tijd is het oordeel onderweg. Babylon zal vallen, niet langzaam, maar plotseling. De kooplieden, de koningen, de kapiteins der schepen — allen zullen wenen als ze haar ondergang zien.
“En in één uur is zo grote rijkdom verwoest geworden.” — Openbaring 18:17
Het wereldsysteem waar zovelen hun vertrouwen in hebben gesteld — geld, invloed, status, religie — zal instorten. Babylon is als een schitterende façade, een theaterdecor. Maar achter het doek is het leeg. Het is corrupt. En het staat op instorten.
Sion mag niet langer verdoofd blijven. Het is tijd om de stem van God te horen boven het geluid van Babylon uit. Tijd om te onderscheiden. Tijd om terug te keren tot de waarheid. Niet de populaire waarheid, niet de veilige theologieën, maar de rauwe, onvermengde waarheid van het Woord van God.
“Wie oren heeft om te horen, die hore wat de Geest tot de gemeenten zegt.” — Openbaring 2:7
Sion moet opnieuw gaan horen. Niet via traditie, niet via moderne evangelie-industrie, maar via de Geest en het Woord. Alleen wie luistert, zal overwinnen. En alleen wie overwint, zal ontkomen aan de oordelen die komen over Babylon.
Sion, ontwaak uit haar midden
Babylon valt. Haar oordeel komt. Haar stem wordt zwakker. Maar voordat zij volledig instort, moet Sion ontwaken. Niet wachten op tekenen, niet wachten op de wereld, maar nu — in gehoorzaamheid. God roept niet om discussie, Hij roept om daad.
“Kom uit haar, Mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt aan haar zonden en opdat gij van haar plagen niet ontvangt.” — Openbaring 18:4
Dit is de smalle weg. De weg van scheiding. De weg van heiligheid. Niet fysiek uit de wereld, maar geestelijk afgescheiden van haar systeem, haar geest, haar verleiding. Het is geen roeping tot isolatie, maar tot zuiverheid. Sion moet weer weten wie ze is — een heilig volk, Gode ten eigendom.
De meeste mensen zullen Babylon blijven dienen, zelfs wanneer ze instort. Ze zullen huilen om haar verlies, om haar rijkdom, om haar pracht. Ze zullen haar dood betreuren, niet haar verdorvenheid. Want hun hart is met haar verbonden — via gemak, via status, via valse zekerheid.
“En de kooplieden der aarde weenden en treurden over haar… want niemand koopt hun waren meer.” — Openbaring 18:11
Sion moet loskomen van dat verlangen. Van die gehechtheid aan de wereld. Ze is niet geroepen om te rouwen met de kooplieden, maar om te juichen met de hemel.
“Verheug u over haar, gij hemel, en gij heilige apostelen en profeten, want God heeft uw rechtszaak aan haar geoordeeld.” — Openbaring 18:20
Want wanneer Babylon valt, wordt de weg vrijgemaakt. De weg voor het ware Koninkrijk. De val van het systeem betekent de opkomst van de heiligen. Niet triomfantelijk in de ogen van de wereld, maar getrouw in de ogen van God.
Sion moet gereinigd worden van Babylonische invloeden — van religieuze show, van valse leer, van geestelijke ontrouw. Ze moet zich wassen in het Woord, zich vullen met de Geest, zich afzonderen voor de Bruidegom. Want alleen wie zichzelf heeft afgezonderd van de hoer, zal worden verenigd met de Man.
“En de vrouw heeft zich gereedgemaakt… en het is haar gegeven bekleed te zijn met smetteloos fijn linnen.” — Openbaring 19:7–8
Dat fijne linnen zijn de gerechtigheden van de heiligen. Geen menselijke inspanning, maar gehoorzaamheid. Geen Babylonische pracht, maar hemelse schoonheid. En wie zich gereedmaakt, zal delen in de overwinning van het Lam.
Want het Lam overwint. Niet door politiek, niet door economie, maar door waarheid en gerechtigheid. En zij die met Hem zijn, zijn geroepen, uitverkoren en getrouw.
“Deze zullen oorlog voeren tegen het Lam, en het Lam zal hen overwinnen, want Hij is Heere der heren en Koning der koningen; en zij die met Hem zijn, zijn geroepenen en uitverkorenen en getrouwen.” — Openbaring 17:14
