De toorn van God over de volken
De plagen die Johannes beschrijft in Openbaring 16 zijn geen willekeurige natuurrampen. Ze zijn tekenen van Gods toorn over een wereld die zich heeft onderworpen aan het systeem van het beest. Elk van de uitgegoten schalen draagt een oordeel met zich mee — niet symbolisch in de zin van leeg of betekenisloos, maar symbolisch in de zin van profetische vervulling binnen de geschiedenis van de mensheid.
“En de eerste ging heen en goot zijn schaal uit op de aarde; en er kwam een kwaadaardig en pijnlijk gezwel aan de mensen die het merkteken van het beest hadden en die zijn beeld aanbaden.” — Openbaring 16:2
De oordelen zijn gericht op hen die het systeem liefhebben dat in opstand is tegen God. De zee, de rivieren, de zon — alles raakt besmet of verandert in instrumenten van oordeel. Maar wat veel christenen vandaag niet beseffen, is dat deze plagen al gedeeltelijk vervuld zijn in de geschiedenis. De grote rampen, oorlogen, bloedbaden en verwoestingen van de afgelopen tweeduizend jaar passen moeiteloos binnen de beschrijvingen van deze plagen.
“Want zij hebben het bloed van heiligen en profeten vergoten, en Gij hebt hun bloed te drinken gegeven; want zij zijn het waardig.” — Openbaring 16:6
Van de vernietiging van Jeruzalem door de Romeinen tot de slachtingen van ware gelovigen door religieuze systemen in de middeleeuwen; van de kruistochten tot de invasies van Genghis Khan; van de zwarte dood tot de wereldoorlogen — deze wereld heeft herhaaldelijk het bloed van onschuldigen vergoten. Toch weigert ze te erkennen dat dit oordeel is.
De prediking van vandaag doet alsof alles nog in de toekomst ligt. De meeste voorgangers negeren tweeduizend jaar bloedige geschiedenis en zeggen: “Al deze oordelen zullen nog plaatsvinden, in de laatste zeven jaar, tijdens de grote verdrukking, waar wij als christenen gelukkig niet meer bij zullen zijn.”
Maar de Bijbel leert anders.
“Hoe kunnen zij het bloed van heiligen en profeten vergieten als de gelovigen er niet meer zijn?” — Openbaring 17:6 (vrij parafrase)
Mysterie Babylon wordt geoordeeld omdat ze het bloed van de heiligen heeft vergoten. Dat betekent dat de heiligen er nog waren, dat ze aanwezig waren tijdens deze oordelen, dat ze leden onder de druk van Babylon. De suggestie dat de kerk weggerukt wordt voordat de strijd begint, is een gevaarlijke leugen die het volk van God slapend houdt terwijl Babylon groeit.
Er zijn twee grote interpretaties over deze profetieën. De futuristische stroming beweert dat alles nog in de toekomst ligt. Maar de historicistische visie, waar ook deze boodschap uit voortkomt, laat zien dat een groot deel van Openbaring al in vervulling is gegaan tussen de eerste komst van Christus en Zijn terugkeer.
We leven dus niet in afwachting van de start van de eindtijd — we leven er middenin. De plagen zijn begonnen. Babylon is actief. De machten zijn in beweging. En de vraag is niet wanneer het begint, maar of jij wakker bent terwijl het al plaatsvindt.
“De vijfde engel goot zijn schaal uit over de troon van het beest, en zijn koninkrijk werd verduisterd; en zij beten op hun tongen van de pijn.” — Openbaring 16:10
Veel van deze rampen zijn niet letterlijk vuur of bloed. Ze zijn tekenen van geestelijke, morele en maatschappelijke instorting. De troon van het beest — het centrum van zijn macht — wordt verduisterd. De mensen lijden, maar ze keren zich niet tot God.
“En zij lasterden de God van de hemel vanwege hun pijnen en hun zweren, en zij bekeerden zich niet van hun werken.” — Openbaring 16:11
Zelfs in de oordelen is er nog ruimte voor berouw. Maar Babylon leert haar burgers om God de schuld te geven. In plaats van zich te bekeren, verzetten ze zich nog dieper. En dat is het bewijs dat Babylon niet slechts een politiek of economisch systeem is, maar een geestelijke macht die de harten en gedachten van de mensen beïnvloedt.
De wegen van het Oosten: aanval op het Westen
Het zesde oordeel brengt ons naar een cruciaal moment in de profetieën. Niet een veldslag met tanks en raketten, maar een geestelijke en ideologische aanval die plaatsvindt op het wereldtoneel. En alles begint bij de rivier de Eufraat.
“En de zesde engel goot zijn schaal uit op de grote rivier, de Eufraat, en haar water droogde op, zodat de weg bereid werd voor de koningen uit het oosten.” — Openbaring 16:12
De Eufraat is niet zomaar een rivier. In bijbelse geschiedenis is zij de bakermat van beschaving. Het was de regio van Eden, van Babel, van Abraham. De beschaving van het Westen vindt haar oorsprong daar. De drooglegging van de Eufraat symboliseert dan ook niet simpelweg het opdrogen van water, maar het aftakelen van de macht en invloed van het Westen — haar morele kracht, haar culturele waarden, haar geloof.
Zodra die rivier droogvalt, ontstaat er ruimte. Geen ruimte voor tanks, maar voor denkwijzen. Het Oosten — niet in puur geografische zin, maar in religieus-filosofisch opzicht — krijgt toegang tot de wereld. De wegen van het Oosten stromen binnen: hindoeïsme, boeddhisme, islam, animisme, astrologie, new age, occultisme. En ze infiltreren zelfs het hart van de christelijke wereld.
“En ik zag drie onreine geesten, als kikvorsen, uit de mond van de draak, uit de mond van het beest en uit de mond van de valse profeet.” — Openbaring 16:13
Deze kikvorsgeesten zijn geen fabeldieren. Ze zijn symbolen van leugens die zich verspreiden via religie, ideologie en politiek. Drie bronnen: de draak (duivelse systemen), het beest (politieke macht) en de valse profeet (valse religieuze leringen). Ze verspreiden filosofieën, wereldbeelden, en doctrines die de mensheid losweken van God.
“Want het zijn geesten van demonen die tekenen doen en uitgaan naar de koningen van de aarde en van de hele wereld, om hen te verzamelen voor de oorlog van de grote dag van de almachtige God.” — Openbaring 16:14
Dit is geen fysieke oorlog. Het is een oorlog van ideeën, woorden, en geestelijke strijd. Babylon werkt via propaganda, via entertainment, via religieuze misleiding. Ze roept mensen samen onder haar vlag van tolerantie, eenheid en globalisme — maar het is een voorbereidend werk voor haar eigen val.
En deze “koningen van het oosten” komen niet per se uit China of India. Hun “weg” is geen snelweg door Azië, maar een spiritueel pad van oosterse invloed. Overal op aarde — ook in het Westen — volgen mensen de manier van denken van het Oosten: karma, chakra’s, energievelden, reïncarnatie. Zelfs in kerken worden deze dingen met open armen ontvangen.
“Kijk, Ik kom als een dief. Zalig is hij die waakt en zijn klederen bewaart, opdat hij niet naakt loopt en men zijn schaamte ziet.” — Openbaring 16:15
In deze context klinkt de oproep van Jezus indringend. Wees waakzaam. Bewaar je geestelijke kleding. Laat je niet verleiden om je kleren (je heiligheid, je identiteit, je trouw) af te leggen. Babylon wil dat je naakt loopt, kwetsbaar en beschaamd, verslaafd aan oosterse wijsheden en zonder kracht.
“En hij verzamelde hen op de plaats die in het Hebreeuws Armageddon heet.” — Openbaring 16:16
Armageddon is niet zomaar een locatie — het is een confrontatiepunt tussen waarheid en leugen. Tussen Sion en Babylon. Tussen het Lam en de valse profeet. En die strijd vindt niet plaats in de toekomst alleen, maar nu. In je denken. In je keuzes. In de koers van je leven.
De zevende schaal: het einde van Babylon is begonnen
Na de zes plagen, die als voorafschaduwingen fungeren, volgt het slotakkoord van Gods toorn: de zevende schaal. Geen vaag beeld, geen overdreven symboliek, maar het directe oordeel van God over het systeem dat eeuwenlang Zijn volk heeft misleid en vervolgd.
“En de zevende engel goot zijn schaal uit in de lucht; en er kwam een grote stem uit de tempel van de hemel, van de troon, zeggende: Het is geschied.” — Openbaring 16:17
Deze woorden klinken als het tegenovergestelde van de kruiswoorden: “Het is volbracht.” Toen sprak Christus verlossing uit. Nu spreekt God oordeel. Twee afsluitingen. Twee absolute statements. Het eerste bevrijdt de heiligen. Het tweede verwoest Babylon.
“En er kwamen stemmen, donderslagen, bliksemstralen; en er kwam een grote aardbeving, zoals er niet is geweest sinds er mensen op de aarde waren, zo’n aardbeving, zo groot.” — Openbaring 16:18
De wereld wordt door elkaar geschud — letterlijk en geestelijk. Structuren die eeuwenlang onaantastbaar leken, vallen uiteen. Regeringen wankelen. Economieën storten in. Religieuze instituten breken. En Babylon, dat tot dan toe onaantastbaar leek, wordt getroffen tot in haar fundamenten.
“En de grote stad werd in drie delen gescheurd, en de steden van de heidenen vielen; en het grote Babylon kwam in gedachtenis voor God, opdat Hij haar de beker van de wijn van de grimmigheid van Zijn toorn zou geven.” — Openbaring 16:19
Babylon wordt niet vergeten. Ze komt niet weg met haar verleden. Haar oordeel is niet uitgesteld tot een verre toekomst. Ze komt in gedachtenis voor God. Alles wat ze heeft opgebouwd, alles wat ze heeft verkocht, onderwezen, beleden — wordt nu gewogen.
“En alle eilanden vluchtten weg, en bergen werden niet meer gevonden.” — Openbaring 16:20
Er is geen plaats meer om te schuilen. Geen veilige zone, geen neutrale grond. Het hele systeem beeft. Niet door mensenhanden, maar door het oordeel van de Almachtige.
“En grote hagelstenen, elk als een talent zwaar, vielen uit de hemel op de mensen; en de mensen lasterden God vanwege de plaag van de hagel, want de plaag daarvan was zeer groot.” — Openbaring 16:21
Zelfs nu, bij dit ultieme oordeel, weigert de wereld zich te bekeren. De harten zijn verhard. Het systeem is volledig anti-Christus geworden. En dat is waarom het vernietigd moet worden — niet omdat God wreed is, maar omdat Zijn rechtvaardigheid niet langer uitstel duldt.
Sion moet weten: deze oordelen zijn niet slechts toekomstmuziek. We leven in deze tijd. De zeven schalen zijn niet veraf. We bevinden ons ergens tussen de zesde en de zevende — of zelfs middenin de zevende. Het oordeel is begonnen. Het zuivert, scheidt, openbaart.
En nu is het moment waarop Sion volledig moet loskomen van Babylon. Niet later. Nu. Want alles wat Babylon is — commercie, religie, entertainment, controle, misleiding — staat onder vuur. En alleen wie zich nu afscheidt, zal staande blijven wanneer de grote stad valt.
“Valt, valt Babylon, de grote stad!” — Openbaring 18:2
De geest van Babylon in de regering: de onthulling
Mysterie Babylon wordt niet alleen zichtbaar in religieuze en culturele structuren, maar ook in de hoogste politieke regionen. Het gaat niet om oppervlakkige corruptie of schandalen — het is geestelijke besmetting. Pastor Emry wijst op een spraakmakend voorbeeld uit de jaren ’70: het drugsgebruik binnen de staf van president Jimmy Carter.
De onthulling begon toen een apothekersmedewerker een illegaal recept ontdekte, uitgeschreven door Carters eigen assistent, Dr. Peter Bourne. Toen dit uitlekte, kwam er meer aan het licht: een wijdverspreid gebruik van marihuana, cocaïne en zelfs heroïne onder de medewerkers van het Witte Huis.
“Want door uw toverij zijn alle volken verleid.” — Openbaring 18:23
Het Griekse woord voor “toverij” is pharmakeia — waar wij het woord farmacie of drugs van hebben. De bijbel zegt dus: door uw drugs werden de volken verleid. Babylon gebruikt niet alleen ideologie en religie als controlemiddel, maar ook verslaving.
De media — die dit allemaal wisten — zwegen. Waarom? Omdat ook verslaggevers zelf betrokken waren bij het drugsgebruik. In vliegtuigen op presidentiële reizen, op feestjes op het grasveld van het Witte Huis — de geur van joints hing overal in de lucht. Zowel stafleden als journalisten deden eraan mee.
Een journalist van de Chicago Sun-Times, Patrick Auster, zei openlijk:
“De reden dat de pers zwijgt, is dat zij bang zijn dat hun eigen drugsmisbruik onthuld zal worden als ze over dat van anderen schrijven.”
Dit was niet slechts een beschamende situatie — het was bewijs van de geest van Babylon in het hart van het machtscentrum van Amerika. En het laat zien dat deze macht niet van deze wereld is. Ze werkt via bedwelming, verslaving, invloed.
“En de grote stad werd in drie delen gescheurd.” — Openbaring 16:19
Babylon valt niet in één klap. De afbraak komt stukje bij beetje. Maar dat gebeurt pas wanneer haar misdaden worden blootgelegd. Daarom is het zo belangrijk dat deze dingen aan het licht komen. God is bezig de sluier van deze valse macht op te lichten. Hij laat Zijn volk zien wie Babylon werkelijk is.
Drugsgebruik onder machthebbers is geen bijzaak. Pastor Emry somt op wat er met een mens gebeurt die zich overgeeft aan deze middelen:
Alle verantwoordelijkheid wordt ondergeschikt aan het verlangen naar drugs. Zelfs wetten, veiligheid en trouw aan land of familie tellen niet meer.
Druggebruikers willen anderen verslaafd maken. Soms om geld te verdienen, maar vaak om hun eigen gedrag te rechtvaardigen.
Ze verliezen morele grenzen. Liegen, stelen, moorden — het wordt normaal. Geen schuldgevoel. Geen berouw.
Ze worden vatbaar voor geestelijke of mentale controle. Door sterke persoonlijkheden of door degenen die hen drugs leveren.
De macht van Babylon is niet slechts in woorden of wetten. Ze werkt door geestelijke afbraak. Ze verandert mensen in poppen zonder moreel kompas. En daarom staat er:
“Door uw drugs zijn alle volken verleid.” — Openbaring 18:23
Dit is geen voorspelling van de toekomst. Dit gebeurt nu. Openbaring 17 en 18 zijn geen sciencefictionhoofdstukken. Ze beschrijven wat zich in onze wereld afspeelt. Het Witte Huis is slechts één voorbeeld. Het systeem zit overal. En God laat het ons zien — als wij willen zien.
De blijvende macht van het beest en de val van de valse hoop
Ter afsluiting van deze aflevering gaat Pastor Emry terug naar de kern van zijn profetische serie: de identificatie van Mysterie Babylon — en de geestelijke machten die haar dragen. Want Babylon is niet alleen de vrouw die rijdt op het beest in Openbaring 17. Ze is ook verbonden aan de wereldrijken die Daniël beschreef.
“Gij zag tot dat een steen, losgemaakt zonder handen, het beeld trof aan zijn voeten, die van ijzer en leem waren, en die vermaalde.” — Daniël 2:34
Dit beeld – het hoofd van goud, de borst van zilver, de lendenen van koper, de benen van ijzer, en de voeten van ijzer gemengd met klei – bleef in zijn geheel staan totdat de steen hem op de voeten raakte. En dán pas viel het gehele beeld tegelijk.
“Toen werden het ijzer, het leem, het koper, het zilver en het goud tegelijk verbrijzeld… en er werd geen plaats meer voor gevonden.” — Daniël 2:35
Wat betekent dat? Het betekent dat de wereldrijken die elkaar opvolgden — Babylon, Medo-Perzië, Griekenland, Rome — weliswaar politiek verdwenen, maar hun geestelijke structuur bleef bestaan. Ze vormen één systeem. Eén lijn. Eén voortgaande wereldmacht in verschillende vormen. En Babylon — de vrouw op het beest — rijdt op die hele structuur.
Dat beest is niet gestorven. Het leeft voort. Het heeft alleen een ander masker gekregen. En dat betekent ook dat haar val, haar verwoesting, pas komt wanneer dat hele systeem wordt geraakt door de steen zonder handen — het Koninkrijk van God.
“En in de dagen van die koningen zal de God des hemels een koninkrijk oprichten, dat in eeuwigheid niet zal vergaan.” — Daniël 2:44
Het Koninkrijk van God komt niet als een aanvullend systeem naast Babylon. Het komt in plaats van Babylon. Het vermaalt het hele beeld. Het vernietigt elk restant van de beestmacht. En dat betekent dat wij nu leven aan de voeten van het beeld. De tijd waarin de klap moet komen. De steen is onderweg.
Pastor Emry eindigt met een krachtige waarschuwing tegen een populaire leer: de “geheime opname”. Volgens deze leer worden christenen weggehaald voordat de verdrukking begint. Maar die leer, zegt hij, is een dodelijke misleiding.
“En zo maakt de leer van de geheime opname het Woord van God krachteloos.” — naar Mattheüs 15:6
Velen geloven dat ze niet zullen lijden. Dat ze ontsnappen aan verdrukking. Maar ondertussen worden miljoenen christenen wereldwijd vervolgd, gemarteld en vermoord. En de kerk in Amerika kijkt weg, omdat ze gelooft dat de verdrukking iets voor later is. Maar Babylon is nu actief. De antichrist is nu aan het werk. En de ware Sion moet nu wakker zijn.
De valse hoop van een ontsnapping heeft de kerk lamgelegd. Maar de Schrift leert geen ontsnapping, maar overwinning door lijden. Geen afwezigheid van strijd, maar kracht middenin de strijd.
“Wie volhardt tot het einde, die zal zalig worden.” — Mattheüs 24:13
Sion wordt niet weggerukt uit Babylon. Sion wordt geroepen om eruit te komen, te midden van oordeel, strijd en zuivering. Niet door een geheim vertrek, maar door zichtbare overwinning. Door trouw, door waarheid, door lijden — en uiteindelijk door heerlijkheid.
