Door Pastor Pete Peters

De heropbouw van Babel is begonnen

Wat we vandaag zien gebeuren in de wereld, is geen toeval. En het is ook niet nieuw. Integendeel — het is een echo uit het verleden. De mensen die zich inspannen voor één wereldtaal, één wereldregering, één wereldreligie, geloven dat ze de mensheid dichterbij vrede brengen. Maar wat ze werkelijk bouwen, is een nieuwe toren van Babel.
En ik zeg het zonder omwegen: die toren is opnieuw een belediging aan God, net als toen.

Mensen denken dat als we maar één ras, één munt, één wet en één gedachtegoed hebben, de problemen vanzelf verdwijnen. Dat we oorlog kunnen uitwissen door grenzen op te heffen. Maar in werkelijkheid bouwen ze een systeem dat Gods orde vervangt door mensenmacht.

Er is niets nieuws onder de zon. Zelfs deze dwaling niet.

Prediker 1:9 “Wat geweest is, dat zal er zijn, en wat gedaan is, dat zal gedaan worden; er is niets nieuws onder de zon.”

Wie dat niet ziet, heeft nooit begrepen wat er gebeurde in Genesis 11. Toen bouwden de mensen voor het eerst een “universeel” rijk — en God zelf verbrak het.

Genesis 11:1-4 “De hele aarde had één taal en eendere woorden. En het gebeurde, toen zij naar het oosten trokken, dat zij een vlakte in het land Sinear vonden en zich daar vestigden. En zij zeiden tegen elkaar: Laten wij stenen maken en die goed bakken! En zij gebruikten baksteen als steen, en asfalt als leem. En zij zeiden: Laten wij voor onszelf een stad bouwen, en een toren waarvan de top tot in de hemel reikt, en laten wij voor onszelf een naam maken, anders worden wij over de hele aarde verspreid.”

Ze wilden een naam voor zichzelf maken. Ze wilden de hemel bereiken, maar dan op hun voorwaarden — zonder God. En God keek toe. Maar Hij bleef niet stil.

Genesis 11:5-7 “Toen daalde de HEERE neer om de stad en de toren te zien, die de mensenkinderen bouwden. En de HEERE zei: Zie, zij zijn één volk en hebben allen één taal, en dit is het begin van wat zij gaan doen. Nu zal niets van wat zij denken te doen voor hen onmogelijk zijn. Kom, laten Wij neerdalen en daar hun taal verwarren, zodat zij elkaars taal niet verstaan.”

God verwarde hun taal. Hij verstrooide hen. Waarom? Omdat die eenheid niet geworteld was in gehoorzaamheid aan Hem, maar in hoogmoed en opstand. Die toren was geen symbool van verbondenheid, maar van rebellie.

Genesis 11:8-9 “Zo verspreidde de HEERE hen vandaar over de hele aarde, en zij hielden op met het bouwen van de stad. Daarom gaf men haar de naam Babel, want daar verwarde de HEERE de taal van de hele aarde.”

Laat dat goed tot ons doordringen: God zag de wereldwijde eenwording als een bedreiging — niet voor Zichzelf, maar voor de mens. Want wanneer mensen zichzelf als god beginnen te zien, komt er geen grens meer aan hun eigen dwaasheid. En dat is precies wat er vandaag gebeurt.

Mensen willen opnieuw Babel bouwen. Alleen noemen ze het nu “vooruitgang”, “duurzaamheid”, “gelijkheid”, of “diversiteit”. Maar de wortel blijft hetzelfde: de mens wil zijn eigen naam verheffen en God uitsluiten.

En niemand zegt er iets van. De kansels blijven stil. De kerken zwijgen. De dominees preken vrede en welvaart terwijl de wereld zich voorbereidt op de ultieme rebellie tegen God. En ik zeg: dat zwijgen maakt hen medeplichtig.

Wie vandaag stil is, wie toegeeft aan politiek-correcte lafheid, wie de scherpe randjes uit de Bijbel schuurt, die helpt — willens en wetens of uit gemak — mee aan de heropbouw van Babel.
En laten we daar niet omheen draaien: God heeft Babel niet gezegend. Hij heeft het vernietigd.

De stille predikers van vandaag: helpers van Babel

Ik blijf me erover verbazen hoe oorverdovend stil het is geworden in de kerken. Hoe het ene na het andere schandaal, de ene na de andere leugen, over ons wordt uitgestort — en niemand zegt iets. Geen woede, geen waarschuwing, geen confrontatie met de waarheid. Alleen stilzwijgen. En dat zwijgen heeft een naam: medeplichtigheid.

Er wordt geen woord gezegd over de leugens van onze leiders. Geen enkele stem die durft te zeggen wat iedereen allang weet: dat politici liegen, dat ze bedriegen, en dat ze God uit het publieke leven hebben gesloopt. Niemand roept: “Leugenaar, leugenaar, broek in brand!” In plaats daarvan blijft het stil in de kerken. De preken zijn vol van moraal, maar leeg van waarheid.

En dat is geen toeval. Het is geen zwakte, het is geen onwetendheid. Het is een keuze. Het zijn stille predikers die de fundamenten van Babel opnieuw helpen metselen. Want door te zwijgen over onrecht, versterk je het. Door te doen alsof het niet gebeurt, geef je het ruimte.

En laat me dit zeggen: het maakt me niet uit of je vóór of tegen wapenbezit bent, vóór of tegen bepaalde beleidsmaatregelen. Waar het om gaat, is dat mensen liegen — en niemand zegt het. En daarmee zijn deze predikers niet de profeten van God, maar de priesters van Baäl.

1 Koningen 18:19 “Nu dan, stuur bode en laat heel Israël bij mij op de berg Karmel bijeenkomen, met de vierhonderd vijftig profeten van de Baäl en de vierhonderd profeten van de Asjera, die aan de tafel van Izebel eten.”

Baäl-profeten waren talrijk, populair, goed gevoed, en… nutteloos. Ze verkochten hun boodschap aan de hoogste bieder. En dat gebeurt vandaag opnieuw. Predikers die zwijgen over zonde, die hun preken afstemmen op de belastingdienst, de media, of de portemonnee van hun leden.
Predikers die niets durven zeggen over een corrupte overheid, omdat hun belastingvrije status anders in gevaar komt. Predikers die hun rug rechten voor geld, niet voor God.

2 Petrus 2:15 “Zij zijn de rechte weg verlaten, zijn verdwaald en hebben het pad van Bileam, de zoon van Beor, gevolgd, die het loon van ongerechtigheid liefhad.”

Bileam was de prototype Baäl-profeet: iemand die profeteerde voor betaling. Zijn zonde was niet dat hij woorden sprak, maar dat hij dat deed voor wie betaalde. Hij was een religieuze huurling. En het is geen toeval dat juist deze geest vandaag de kerk heeft besmet.

Numeri 22:16-17 “En zij kwamen bij Bileam en zeiden tegen hem: Zo zegt Balak, de zoon van Zippor: Laat u toch niet tegenhouden om naar mij toe te komen, want ik zal u rijkelijk belonen en alles doen wat u tegen mij zegt. Kom toch en vervloek dit volk voor mij.”

En daar staan we dan. Vandaag is het niet Balak die belt, maar de overheid, de mediakanalen, de sponsors, de rijke leden van de gemeente. En de dominee — de voorganger, de leider van het volk — buigt.

Zolang je niets zegt over de echte strijd — zolang je geen namen noemt, geen systeem ontmaskert, geen verbanden legt tussen politiek, media en geloofsafval — mag je alles zeggen. Maar zodra je de waarheid benoemt, ben je te radicaal, te politiek, te ongepast.

Nou, laat mij dan maar ongepast zijn.

En kijk wat er gebeurt als je vandaag gewoon nog spreekt over een huwelijk tussen man en vrouw, of als je Jezus noemt in een trouwceremonie. Dan komen de protesten, de klachten, de labels. Maar als een predikant zich aanpast aan ieders wensen, met een huwelijksceremonie “op maat”, dan is er geen probleem. Alles is toegestaan, zolang Jezus buiten de deur blijft.

Ik zag ooit een advertentie van een huwelijksambtenaar die letterlijk zei:

“Huwelijken voltrokken volgens uw eigen overtuiging.”

En ik dacht: Dit is precies wat een Baäl-prediker zou zeggen. Geen standaarden. Geen principes. Alleen maar wat u wilt, zolang u maar betaalt.

De ware profeet van God zegt niet: “Wat wilt u horen?” Hij zegt: “Zo zegt de HEERE.”

2 Timoteüs 4:2 “Predik het Woord, volhard daarin, gelegen of ongelegen, weerleg, bestraf, vermaan, en dat met alle geduld en onderricht.”

Weerleg. Bestraf. Vermaan. Niet: bevestig. Niet: entertain. Maar: spreek waarheid, zelfs als het ongelegen komt. Juist dan.

Maar de realiteit is dat de meeste predikers vandaag functioneren als religieuze bliksemafleiders. Ze leiden de aandacht af van de ware problemen, ze glossen de waarheid over met verzoenende woorden, en ze zeggen “vrede, vrede” waar geen vrede is.

En dat maakt hen mede-aannemers van de toren van Babel. Door te zwijgen, bouwen ze mee. Door niet te veroordelen, zegenen ze wat God vervloekt.

Vandaag zijn er predikers die zeggen:

“Spreek niet over politiek, spreek alleen over Jezus.”

Maar ze vergeten dat Jezus een Koning is. Dat het evangelie gaat over een Koninkrijk. En dat een koning recht spreekt, wetten uitvaardigt, en strijdt tegen vijanden.

Jesaja 9:6 “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op Zijn schouder.”

Psalm 2:2-3 “De koningen van de aarde stellen zich op, en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde: ‘Laten wij hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen!’”

Ze willen geen Koning. Geen wet. Geen oordeel. Geen kruis. Alleen gezelligheid en goede bedoelingen. Maar Babel is nooit gebouwd op goede bedoelingen. Babel is gebouwd op hoogmoed, verzet en collectieve rebellie tegen God.

En juist daarom moet deze generatie opnieuw worden gewaarschuwd. Niet met excuses. Niet met nuance. Maar met vuur.

Edom bouwt opnieuw op de ruïnes van Babel

De wereld is druk bezig met bouwen. Niet aan gerechtigheid, niet aan waarheid, maar aan controle. Aan een wereldorde waarin God buitenspel staat. Wat in Genesis begon met een toren, is vandaag een netwerk geworden van instituties, systemen en ideologieën die alles willen zijn, behalve onderworpen aan God.

En dan komt Maleachi. Geen populair boek. Niet Instagram-vriendelijk. Niet woke. Maar messcherp. En pijnlijk relevant.

Maleachi 1:1-3 “De last, het woord van de HEERE aan Israël, door de dienst van Maleachi. Ik heb u lief, zegt de HEERE. Maar u zegt: ‘Waarin hebt U ons liefgehad?’ Was Ezau niet de broer van Jakob?, spreekt de HEERE. Toch heb Ik Jakob liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat. Ik heb zijn bergen tot een verwoesting gemaakt en zijn erfelijk bezit aan de jakhalzen van de woestijn gegeven.”

Laat die woorden op je inwerken. God zegt niet dat Hij Esau “iets minder leuk” vond. Hij zegt: “Esau heb Ik gehaat.”

En dat botst frontaal met de godsdienstige beeldvorming van vandaag. De God die alles en iedereen zogenaamd even liefheeft, komt hier met een waarheid die onze tijd haat: God maakt onderscheid.

De moderne theologie wil dat niet. Die wil een God zonder woede, zonder oordeel, zonder voorkeur. Maar dit is wat de Schrift zegt: God koos Jakob. En Hij verwierp Esau.

En dat is nog maar het begin.

Maleachi 1:4 “Hoewel Edom zegt: ‘Wij zijn verwoest, maar wij zullen de puinhopen weer opbouwen,’ zegt de HEERE van de legermachten: ‘Zij mogen bouwen, maar Ík zal afbreken. Men zal hen noemen: Het gebied van goddeloosheid, het volk waarop de HEERE voor eeuwig verbolgen is.’”

Hier lezen we de essentie: Edom — het volk dat voortkomt uit Esau — wil opnieuw bouwen. Op de puinhopen. Op wat God zelf verwoest heeft. En God zegt: Laat ze maar. Ze mogen bouwen, maar Ik zal afbreken.

Ze bouwen op eigen kracht. Zonder God. Tegen God in. En dan staat er dat de HEERE voor eeuwig verbolgen is op dit volk. Niet voor even. Niet tot er genoeg excuses zijn. Maar voor eeuwig.

Wie is Edom? Wie zijn deze bouwers? En waarom noemt God hen “het gebied van goddeloosheid”?

Daar komen we op als we begrijpen dat de geest(denkwijze) van Esau nog steeds leeft. Esau — die zijn eerstgeboorterecht verkocht voor een kom soep. Esau — die het tijdelijke boven het eeuwige verkoos. Die zijn zegen verspeelde omdat hij niets gaf om het verbond van God.

Genesis 25:29-34 “En Jakob had een pot gerecht gekookt, en Esau kwam moe uit het veld. En Esau zei tegen Jakob: ‘Laat mij toch wat van dat rode gerecht slurpen, want ik ben moe.’ Daarom gaf men hem de naam Edom. Toen zei Jakob: ‘Verkoop mij dan eerst uw eerstgeboorterecht.’ En Esau zei: ‘Zie, ik ga toch sterven. Wat moet ik dan met het eerstgeboorterecht?’ Toen zei Jakob: ‘Zweer mij dan vandaag.’ En hij zwoer hem, en verkocht zijn eerstgeboorterecht aan Jakob. Toen gaf Jakob Esau brood en het gerecht van de linzen. Hij at en dronk, stond op en ging weg. Zo verachtte Esau het eerstgeboorterecht.”

Esau is de voorvader van een lijn die het verbond verwierp. En Maleachi maakt duidelijk: die lijn bouwt vandaag opnieuw. Niet met stenen, maar met systemen. Niet met torens, maar met internationale instituten, culturele revoluties en religieuze manipulatie. En als je goed kijkt, zie je dat het dezelfde geest is als Babel.

En ik geloof dat Maleachi 1:4 ons exact beschrijft wat we nu zien: Edom die terugkomt om te bouwen op de ruïnes van Babel.

En weet je wat het pijnlijkste is? De meeste mensen herkennen het niet. Ze horen deze woorden, ze lezen deze profetieën, maar ze verbinden ze niet met wat er vandaag gebeurt. Of erger nog: ze willen het niet horen.

Ze willen Babel met Jezus combineren. Ze willen zeggen: we kunnen wel meedoen aan de wereldorde, zolang we maar “liefde” prediken. Maar dat is een leugen. God heeft Babel niet getolereerd. Hij heeft het verstoord. Hij heeft het afgebroken. En Hij zal het opnieuw doen.

Psalm 2:4-6 “Die in de hemel woont, lacht; de Heere spot met hen. Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn brandende toorn hun schrik aanjagen: Ik heb Mijn Koning toch gezalfd over Sion, Mijn heilige berg!”

Edom kan bouwen. Globalisten kunnen plannen maken. Politici kunnen coalities smeden. Maar God heeft Zijn Koning al aangesteld. En dat is geen koning van compromissen. Geen koning van belastingvrijstelling en politiek correct taalgebruik. Het is Jezus Christus, de Koning van waarheid, en Hij komt niet terug als baby in een kribbe, maar als Heerser met een ijzeren staf.

Openbaring 19:15 “En uit Zijn mond komt een scherp zwaard, opdat Hij daarmee de heidenvolken zou slaan. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren staf.”

Dus ja — Edom bouwt. Ze leggen fundamenten van politieke macht, religieuze verdraaiing en culturele verwarring. Maar God zegt: “Ik zal het afbreken.” En als wij zwijgen, als wij niet aanwijzen wat daar gebeurt, dan zijn wij geen predikers, maar medebouwers van Babel.

De onttroning van Christus: hoe Babel de preekstoel binnendrong

We leven in een tijd waarin men zegt dat geloof moet wijken voor neutraliteit. Dat publieke instellingen “onpartijdig” moeten zijn. Dat moraal niet langer op religie mag rusten. Maar dit is geen leegte die ontstaat — dit is een vervanging. En wat vervangen wordt, is niet zomaar “kerkelijke invloed”, maar het hart van het christendom: de heerschappij van Jezus Christus.

Men haalt de kruisbeelden van de muren, de gebeden uit de klaslokalen, de Schrift uit de rechtszalen. En in plaats daarvan plaatst men een vage, menselijke moraal — gebaseerd op “inclusiviteit”, “diversiteit”, “tolerantie”. Maar wat voor systeem is het, dat alles tolereert behalve de naam van Jezus?

We moeten de moed hebben het te zeggen: het christendom wordt niet geneutraliseerd — het wordt vervangen. Niet door atheïsme, maar door een nieuw geloofssysteem, verankerd in Talmudische traditie, mensgericht denken en antichristelijke politiek. De samenleving maakt zich los van het Woord van God, en bindt zich aan een nieuw evangelie: dat van de mens als norm, de staat als verlosser en de religie als cultuurproduct.

2 Korinthe 6:14 “Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid? En welke gemeenschap is er tussen licht en duisternis?”

En toch is dat wat nu gebeurt. De natie die ooit onder het Woord stond, sluit verdragen met systemen die God verwerpen. Men noemt dat vooruitgang, samenwerking, globale harmonie. Maar hoe kan er harmonie zijn tussen Christus en Belial? Hoe kan een volk dat ooit bad “Uw wil geschiede”, nu zwijgend toezien hoe Zijn Naam wordt uitgewist?

We moeten begrijpen: dit is geen spontane culturele verschuiving. Het is een bewuste strategie. In het onderwijs wordt Jezus stilgezwegen, maar Joodse feestdagen worden als culturele rijkdom gepresenteerd. Christelijke symbolen worden verboden op overheidsgrond, maar menora’s krijgen toestemming als “seculiere traditie”.

Maleachi 1:4 “Hoewel Edom zegt: Wij zijn verwoest, maar wij zullen de puinhopen weer opbouwen, zegt de HEERE van de legermachten: Zij mogen bouwen, maar Ík zal afbreken. Men zal hen noemen: Het gebied van goddeloosheid, het volk waarop de HEERE voor eeuwig verbolgen is.”

Zie je wat hier gebeurt? Edom — het volk dat voortkomt uit Esau, dat het eerstgeboorterecht verachtte — zegt: “Wij zullen heropbouwen.” God sloeg het neer, maar zij bouwen opnieuw. Niet aan een toren van baksteen, maar aan een systeem van controle, van herschrijving, van goddeloze macht. En dit keer gebruiken ze religieuze legitimiteit als gereedschap.

Want let op: ze komen niet als heidenen. Ze komen als erfgenamen. Ze roepen: “Wij zijn het volk van God!” Maar ondertussen graven ze de fundamenten van Babel opnieuw uit, bekleden het met wetten, vegen het kruis van de kaart en hangen in de plaats daarvan de banier van “universele waarden”.

Genesis 25:34 “Toen gaf Jakob Esau brood en het gerecht van de linzen. Hij at en dronk, stond op en ging weg. Zo verachtte Esau het eerstgeboorterecht.”

Esau gaf niets om het verbond. Hij had geen honger naar waarheid — alleen naar onmiddellijke bevrediging. En dat is precies wat we vandaag zien: een cultuur die geen erfenis wil, alleen genot. Geen zegen, alleen gemak. Geen waar geloof, alleen aanpasbare spiritualiteit.

En de kerken? Die zwijgen. Of erger nog: ze werken mee.

In plaats van zich te verzetten, passen ze zich aan. Ze vervangen waarheid door nuance, confrontatie door counseling, zonde door zelfzorg. Het kruis wordt symbolisch. De opstanding figuurlijk. De Bijbel cultureel gebonden. En Jezus — Hij wordt gepresenteerd als een suggestie, geen Koning.

Ezechiël 3:18 “Als Ik tot een goddeloze zeg: U zult zeker sterven, en u waarschuwt hem niet en spreekt niet om de goddeloze te waarschuwen voor zijn goddeloze weg om hem in het leven te behouden, dan zal die goddeloze in zijn ongerechtigheid sterven, maar van uw hand zal Ik zijn bloed eisen.”

Zwijgen is niet neutraal. Zwijgen is verraad. Het is medeplichtigheid aan de heropbouw van Babel. De prediker die het systeem niet benoemt, die de machten niet ontmaskert, die de gruwel niet aanwijst, is geen prediker van God, maar een ambtenaar van Edom.

We zijn op een kruispunt. De fundamenten van de natie worden herschreven. Het christendom wordt systematisch gewist, vervangen, vervormd. En als wij niet spreken, dan zijn wij geen wakers op de muur, maar bouwlieden van Babel, met onze handen vol cement, onze monden dichtgesnoerd en ons hart lauw.

Laat dan deze woorden branden in onze botten:

Jeremia 20:9 “Maar zegt ik: Ik wil niet meer aan Hem denken en niet meer in Zijn Naam spreken, dan brandt er in mijn hart een vuur, opgesloten in mijn gebeente. Ik doe moeite om het in te houden, maar ik kan het niet.”

Mag God in ons een vuur ontsteken dat niet dooft, totdat Babel opnieuw in duigen ligt — niet door ons geweld, maar door Zijn oordeel, door Zijn waarheid, en door de kracht van het Woord dat nooit zwijgt.

Edom is nog onder ons: de geest achter het wereldsysteem

In Maleachi las ik dat Edom zegt: “Wij zijn verwoest, maar wij zullen de puinhopen weer opbouwen.” En ik geloof dat we vandaag de vervulling van die uitspraak zien.

Er wordt niet gebouwd op nieuwe grond. Er wordt gebouwd op oude ruïnes. Op fundamenten die God Zelf heeft neergehaald. En toch zijn er machten in de wereld die zeggen: “Wij bouwen het opnieuw op. Wij zullen het rijk herstellen.” Maar het is niet het Koninkrijk van Christus dat zij bedoelen. Nee, het is de troon van de mens, bekleed met religieuze taal, verhuld in oudtestamentische symboliek, maar volledig vijandig aan het evangelie.

We moeten het durven benoemen: Edom is niet verdwenen. Edom leeft voort in het moderne judaïsme.

Maleachi 1:4 “Zij mogen bouwen, maar Ík zal afbreken. Men zal hen noemen: Het gebied van goddeloosheid, het volk waarop de HEERE voor eeuwig verbolgen is.”

Dit is niet slechts poëtische taal. Het is een profetische beschrijving van een volk — een geest — die niet alleen leeft in historische tijden, maar ook in onze tijd haar werk voortzet. En die geest is te herkennen. Aan haar vijandschap tegen Christus. Aan haar vervanging van het kruis door wet, van genade door nationalisme, van waarheid door traditie.

De vraag is: wie is Edom vandaag?

Volgens de Joodse Encyclopedie uit 1925, volume 5, bladzijde 41, staat er letterlijk:

“Edom is in het moderne jodendom opgegaan.” Dat is niet mijn woorden. Dat is hun eigen verklaring.

En als dat waar is — en alle historische gegevens wijzen erop dat het zo is — dan heeft Maleachi’s profetie een zeer actuele lading. Want dan lezen we niet alleen over een oud volk, maar over een levend systeem dat vandaag de dag de architect is van een nieuw Babel, religieus gelegitimeerd, politiek beschermd, en geestelijk vijandig aan Christus.

Denk aan de woorden van de rabbi Stephen Wise:

“Sommigen noemen het communisme, ik noem het jodendom.”

Of neem dit citaat uit The Jewish World, Londen, februari 1933:

“Het grote ideaal van het jodendom is dat de hele wereld doordrenkt zal worden met joodse leerstellingen. En dat in een universele broederschap van naties, gecreëerd door het jodendom, alle aparte rassen en religies zullen verdwijnen.”

Daar heb je het. De één-wereldgedachte in religieuze termen. De droom van Babel, opnieuw uitgesproken — maar dit keer niet door Nimrod, maar door de erfgenamen van Edom. Ze zeggen het zelf: de wereld moet worden doordrenkt met onze waarden. En dat betekent: de waarden van Christus eruit, en die van de Talmud erin.

En dan zwijgt de kerk.

Of erger: de kerk noemt deze geest een “oudere broer”. De kerk buigt en zegt: “Wij komen voort uit hetzelfde geloof.” Maar dat is een leugen. De Bijbel maakt het onderscheid glashelder:

Romeinen 9:13 “Jakob heb Ik liefgehad, maar Ezau heb Ik gehaat.”

Johannes 8:44 (woorden van Jezus tegen religieuze leiders) “U hebt de duivel tot vader, en wilt de begeerten van uw vader doen. Die was een mensenmoordenaar van het begin af aan.”

Jezus sprak niet met fluwelen woorden tegen valse religie. Hij ontmaskerde haar. Hij benoemde haar vader. En Hij weigerde haar theologische spelletjes te spelen.

En dan denk ik aan de rabbijnen van nu — die het evangelie haten, die Jezus lasteren, die de Messias tot een politieke functie reduceren. En ik denk aan de predikanten van nu — die deze geest “de wortel van het geloof” noemen, die zich laten meeslepen in interreligieuze bijeenkomsten, in gezamenlijke gebeden, in valse eenheid. En ik zeg dit: wie zich niet afscheidt, wordt medeverantwoordelijk.

2 Korinthe 6:17 “Gaat daarom uit hun midden weg en scheidt u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan; en Ik zal u aannemen.”

Maar de meeste kerken hebben die grens al lang opgegeven. Ze preken over inclusiviteit, over samenwerking tussen geloofsgemeenschappen. En ondertussen wordt het kruis afgeschaft. Wordt de naam van Jezus zachtjes verwijderd uit de liturgie. Wordt Zijn exclusieve waarheid vervangen door algemene spiritualiteit.

En dat alles, om Babel opnieuw op te richten — een toren die niet naar de hemel reikt, maar naar wereldwijde controle. Onder één regering. Onder één moreel systeem. Onder één religieuze schijnvorm.

Laten we het nog scherper stellen:

De Bijbel spreekt over een eindtijd waarin een systeem zal heersen dat zich opwerpt tegen alles wat God genoemd wordt. En dat systeem zal niet atheïstisch zijn — het zal religieus zijn. En het zal zichzelf presenteren als goed, wijs, vreedzaam. Maar het zal de heiligen vervolgen en het evangelie vervalsen.

2 Thessalonicenzen 2:3-4 “Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid geopenbaard is, de zoon van het verderf. Die zich verzet en zich verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt. Zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten, en zichzelf als God voordoet.”

De tempel is er niet in steen. De tempel is er in geest. En hij is al bezet. Door mensen die zich voordoen als erfgenamen van de belofte, maar die Jezus verwerpen. Die wetten invoeren zonder genade. Die rituelen herinvoeren zonder kruis. Die Babel noemen: “de toekomst.”

Wie nu zwijgt, verraadt de waarheid. Wie nu omwille van vrede zijn mond houdt, is een vriend van Babel. Wie nu weigert te spreken over Edom en zijn heropbouw, staat metselend langs de muur die God zal breken.

God zal het werk van Edom niet tolereren. Hij heeft het beloofd. En wie Zijn Woord gelooft, die weet: al bouwen ze, God zal het afbreken.

Wie zwijgt, draagt schuld

Er komt een punt waarop zwijgen geen optie meer is. Niet voor wie gelooft in waarheid. Niet voor wie de naam van Jezus op zijn tong draagt. Niet voor wie beweert op te staan voor gerechtigheid.
Want wanneer het kwaad zich organiseert, en de structuren van deze wereld zich richten tegen God, dan is het niet genoeg om te fluisteren dat je “ergens wel twijfels hebt”. Dan moet je spreken. Helder. Hard. Zonder omwegen.

Maar wat zien we vandaag? Predikers die weten wat er gaande is — die zien hoe de samenleving richting een godloos wereldsysteem beweegt — en toch kiezen ze ervoor te zwijgen. Omdat het veiliger is. Omdat het winst oplevert. Omdat hun zendmacht, belastingstatus, of kerkbank belangrijker is dan de opdracht van God.

En dan denk ik aan wat God zei tegen Ezechiël.

Ezechiël 33:6 “Maar als de wachter het zwaard ziet komen en niet op de bazuin blaast, en het volk wordt niet gewaarschuwd, en het zwaard komt en neemt iemand van hen weg – dan is die weggevaagd in zijn ongerechtigheid, maar zijn bloed zal Ik van de hand van de wachter eisen.”

Het bloed. Niet alleen het verlies van de goddeloze, maar ook de schuld van de prediker die zweeg.
En dit is precies de situatie waarin wij vandaag zitten. De wereld is in oorlog met God. De toren van Babel staat opnieuw in de steigers. De fundamenten zijn gelegd, niet met steen, maar met wetten. Met normen. Met taal. Met ideologie. Alles wordt voorbereid om het koningschap van Christus uit te wissen — en de kerk helpt mee door stil te blijven.

Ze zeggen dat het evangelie “niet politiek” moet zijn. Maar wat is dat voor onzin? Jezus is geen privécoach, geen wellness-guru. Hij is Koning. En koningen regeren. Hun woorden hebben gevolgen. En wanneer Hij zegt: “Volg Mij,” dan bedoelt Hij: gehoorzaam Mij. Niet in de kerkbank alleen, maar in elke hoek van je leven.

En ja — ook in je stem, als de waarheid op het spel staat.

Mattheüs 12:30 “Wie niet met Mij is, is tegen Mij, en wie niet met Mij bijeenbrengt, die drijft uiteen.”

Geen middenweg. Geen neutrale zone. Geen comfortabele stilte. Je staat óf aan de kant van Christus, óf je werkt mee met Babel. En als je de naam van Jezus niet op je lippen draagt terwijl de wereld Hem probeert te begraven, dan ben je geen discipel — dan ben je een verraadpleger.

De moderne kerk, met haar gepolijste woorden en gladde theologie, heeft haar roeping verlaten. Waar is het vuur gebleven? Waar is het gezag? Waar is het woord “zonde”? Waar is de oproep tot bekering? Alles is vervangen door coachende preken, gematigde boodschapjes en vrijblijvende Jezusbeelden die met alles instemmen zolang het maar “liefdevol” lijkt.

2 Timoteüs 4:3-4 “Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij, omdat zij hun gehoor willen strelen, voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. Ze zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels.”

En in die verzinsels bevinden we ons nu. Leraars die preken over Jezus zonder het kruis. Over liefde zonder waarheid. Over redding zonder oordeel. En al die tijd brandt Babel verder. Toren voor toren. Tempel voor tempel. Terwijl de gemeente stilzwijgend applaudisseert.

Openbaring 18:4 “Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deel hebt aan haar zonden, en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen.”

Dit is geen oproep tot gesprek. Dit is een bevel. God zegt: kom eruit. Scheid je af. Zwijg niet mee. Laat je niet vangen in het net van deze wereldorde die doet alsof het vrede brengt, maar in werkelijkheid oorlog voert tegen de Zoon van God.

En als je denkt dat je met je stilte buiten schot blijft, dan vergis je je. Er komt een dag dat alles openbaar wordt. Niet alleen wat gezegd is, maar ook wat verzwegen werd. En Jezus heeft Zelf gezegd:

Markus 8:38 “Want wie zich voor Mij en Mijn woorden geschaamd zal hebben in dit overspelige en zondige geslacht, voor hem zal ook de Zoon des mensen Zich schamen wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid van Zijn Vader, met de heilige engelen.”

Schaamte voor Zijn woorden. Niet alleen ontkenning, ook stilte. Ook terughoudendheid. Ook dat wegkijken als het gesprek richting waarheid gaat.
En ja, dat betekent ook: wanneer je zwijgt terwijl je weet wat er speelt — dan schaam je je voor Hem.

Er komt een vuur. Niet figuurlijk. Geen poëtisch beeld. Een werkelijk oordeel. Niet alleen over hen die actief tegen Hem vochten, maar ook over hen die niets deden. En ik wil op die dag niet zwijgend bevonden worden.

Ik wil bekend staan als iemand die weigerde Babel toe te juichen, die geen baksteen in handen had, maar een zwaard in de mond. Die koos voor het Woord, ook als dat kostte. Die zijn roeping niet opgaf voor acceptatie, comfort of rust.

Openbaring 19:15 “En uit Zijn mond kwam een scherp zwaard om daarmee de heidenvolken te slaan. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren staf.”

Dat is mijn Koning. Dat is mijn Geloof. En als het moet, zal ik liever branden voor de waarheid, dan afkoelen in een kerk die Babel helpt voltooien.

De toren zal vallen, het Koninkrijk blijft staan

Ik heb geen vertrouwen in het systeem van deze wereld. Niet in haar beloften. Niet in haar structuren. Niet in haar maskers van vrede. Want ik zie de contouren van Babel duidelijk opdoemen aan de horizon — niet als mythisch verleden, maar als een opbouwend bouwwerk in het volle zicht van de slapende massa.

Ze bouwen met wetten. Ze bouwen met taal. Ze bouwen met technologie. Ze bouwen met religieuze samensmelting. En alles ziet er aantrekkelijk uit — eenheid, gelijkheid, vooruitgang — maar de fundering is rot. Want het fundament is vijandschap tegen God. En elk systeem dat gebouwd wordt zonder Hem, wordt gebouwd tegen Hem.

Psalm 2:1-3 “Waarom woeden de heidenvolken en zinnen de volken op wat vruchteloos is? De koningen van de aarde stellen zich op, en de machthebbers spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde: Laten wij hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen!”

Ze willen los van God. Vrij van Zijn wetten. Vrij van Zijn Woord. Vrij van het kruis. Ze willen zelf bepalen wat goed is. En dat noemen ze vrijheid. Maar het is slavernij. Het is de herhaling van Eden, de echo van Babel, de geest van Edom, allemaal in één.

Toch ben ik niet bang. Want ik weet hoe dit eindigt.

Psalm 2:4-6 “Die in de hemel woont, lacht; de Heere spot met hen. Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn brandende toorn hun schrik aanjagen: Ik heb Mijn Koning toch gezalfd over Sion, Mijn heilige berg!”

Hij lacht. God lacht. Niet omdat het grappig is, maar omdat Hij weet dat de macht van mensen niets is tegenover Zijn besluit. Hij heeft Zijn Koning al gezalfd. Hij heeft Zijn troon al gevestigd. Jezus regeert, ook nu. En geen wereldorde, geen religieuze coalitie, geen Babel 2.0 kan daar iets aan veranderen.

En die Koning zal terugkomen. Niet als lam, maar als leeuw. Niet als offer, maar als rechter.

Openbaring 19:11-15 “En ik zag de hemel geopend, en zie, een wit paard, en Hij Die daarop zat, werd getrouw en waarachtig genoemd, en Hij oordeelt en voert oorlog in gerechtigheid. Zijn ogen waren als een vuurvlam, en op Zijn hoofd waren vele diademen. Hij had een Naam die opgeschreven was, die niemand kent dan Hijzelf. En Hij was bekleed met een in bloed gedoopt bovenkleed, en Zijn Naam luidt: het Woord van God. En de legers in de hemel volgden Hem op witte paarden, gekleed in fijn linnen, wit en smetteloos. En uit Zijn mond kwam een scherp zwaard om daarmee de heidenvolken te slaan.”

Daar ligt mijn hoop. Niet in politieke omwentelingen. Niet in een herleving van de natie. Niet in mensen die opstaan. Mijn hoop ligt in de wederkomst van de Koning, Die alles recht zal zetten, Die zal scheiden tussen licht en duisternis, tussen waarheid en leugen, tussen het Koninkrijk en Babel.

Tot die dag wil ik spreken. Niet als een criticus, maar als een wachter. Niet als een cynicus, maar als een geroepene. Niet om mijn gelijk te halen, maar om Zijn naam te eren.

Handelingen 5:29 “Men moet God meer gehoorzaam zijn dan mensen.”

Laat de wereld haar systemen bouwen. Laat de kerken zich verkopen voor stilzwijgen en subsidie. Laat de leiders hun handtekeningen zetten onder verdragen met de duivel. Maar ik zal niet zwijgen. Niet zolang mijn hart klopt. Niet zolang Zijn Woord leeft. Niet zolang Babel nog rechtop staat.

Want ik weet: de toren zal vallen. De wereldorde zal instorten. De goddelozen zullen geoordeeld worden. En het Koninkrijk van Christus zal blijven staan.

En als die dag komt — wanneer het vuur van Zijn komst alles wat gemaakt is door mensenhanden verbrandt — dan wil ik niet gevonden worden met cement aan mijn handen, maar met het Woord op mijn lippen.

Hebreeën 12:28-29 “Laten wij daarom, omdat wij een onwankelbaar Koninkrijk ontvangen, de genade vasthouden, en daardoor God dienen op een Hem welgevallige wijze, met ontzag en eerbied. Want onze God is een verterend vuur.”

Betaalde predikers bouwen Babel mee

Als je vandaag een prediker hoort, kun je bijna aan zijn stem al horen of hij betaald wordt. Niet of hij een salaris krijgt — dat is het punt niet — maar of hij betaald wordt om te zwijgen. Want daar draait het om. Zwijg over zonde. Zwijg over politiek. Zwijg over Israël. Zwijg over valse religie. En zolang je zwijgt, krijg je je zendtijd, je belastingstatus, je podium. Maar zodra je spreekt, zodra je roept wat er werkelijk gaande is, dan valt de deur dicht.

De prediking is verkocht. Niet aan het volk, maar aan het systeem. Predikers die op zondag de Schriften openen, maar op maandag hun mond houden als de waarheid het land uit wordt gedrukt. Ze bouwen Babel — niet met stenen, maar met stilte.

Ezechiël 33:6 “Als de wachter het zwaard ziet komen en niet op de bazuin blaast, en het volk niet wordt gewaarschuwd, en het zwaard komt en neemt iemand van hen weg – dan is hij weggenomen in zijn ongerechtigheid, maar zijn bloed zal Ik van de hand van de wachter eisen.”

En wat is dat zwaard vandaag? Het is het grote bedrog dat over de wereld is gekomen. De goddeloze eenheid. De samensmelting van religies. De afbraak van waarheid. De vernietiging van nationaliteit. De opbouw van een menselijk systeem — zonder Christus, zonder Woord, zonder kruis. En de wachter blaast niet. De bazuin blijft stil. Omdat het geld kost om waar te zijn.

Ze zeggen: “Als je dat zegt, dan verlies je je non-profitstatus.” Nou en? Wat stelt dat voor tegenover het bloed van hen die vergaan omdat jij zweeg?

Ze zeggen: “Als je die dingen noemt, dan ben je antisemitisch.” Maar ik spreek niet over rassen. Ik spreek over machten. Over de geest van Babel die zich opnieuw hult in respectabele taal. Die zich verstopt achter interreligieuze bijeenkomsten, vredesconferenties en democratische slogans. Maar het blijft Babel. En de kerk helpt bouwen.

2 Timoteüs 4:3-4 “Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij, omdat zij hun gehoor willen strelen, voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. En zij zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels.”

Die tijd is nu. Ze willen leraren die hun oren strelen. En ze krijgen ze — in overvloed. Predikers die niets zeggen over de zonde van het volk. Die geen oordeel durven noemen. Die liever bidden voor meer sponsors dan voor meer moed.

En dan zie je het ook in hoe het huwelijk is afgebrokkeld. Zelfs dat is te koop geworden. “Huwelijken op maat”, zeggen ze. Voor elke religie. Voor elk geloof. Als je Jezus eruit wilt laten, geen probleem. Alles is bespreekbaar, zolang het geld binnenkomt. Maar het huwelijk is niet van mensen. Het is van God. En zonder Christus is het geen verbond, maar een ceremonie.

Hebreeën 13:4 “Laat het huwelijk bij allen in ere zijn, en het huwelijksbed onbevlekt; want ontuchtplegers en overspelers zal God oordelen.”

En wat doet de kerk? Ze kijkt toe. Ze zegent wat God vervloekt. Ze houdt haar mond in naam van liefde — maar het is geen liefde, het is lafheid.

Als een president zijn beloftes breekt, zegt niemand iets. “Dat mag je niet zeggen in de kerk.” Als christelijke symbolen uit het publieke leven worden verbannen, zwijgt men. Maar als een menorah op de trappen van het gemeentehuis wordt gezet, dan applaudisseert men. Want dan heet het ‘cultureel erfgoed’. Wat een huichelarij. Wat een verraad.

Maleachi 1:4 “Hoewel Edom zegt: Wij zijn verpletterd, maar wij zullen de puinhopen weer opbouwen – zo zegt de HEERE van de legermachten: Laat hen bouwen, maar Ik zal afbreken. Men zal hen noemen: ‘Goddeloos gebied’, het volk waarop de HEERE voor eeuwig verbolgen is.”

Ze bouwen weer. De puinhopen van Babel worden hersteld. Niet door openlijke tirannie, maar door religieuze samenwerking. Door kerken die zich aansluiten bij het wereldsysteem. Die zeggen: “We willen niemand uitsluiten.” En zo sluiten ze Jezus uit.

2 Korinthërs 6:14 “Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid? En welke gemeenschap is er tussen licht en duisternis?”

Ze zeggen dat we allemaal één zijn. Eén mensheid. Eén god. Eén toekomst. Maar dat is de taal van Babel. God heeft nooit bevolen dat de naties zich verenigen. Hij verstrooide hen. Hij verwarde hun taal. En Hij zal het opnieuw doen.

Genesis 11:7-8 “Kom, laten Wij neerdalen en daar hun taal verwarren, zodat zij elkaars taal niet verstaan. Zo verspreidde de HEERE hen vandaar over de hele aarde.”

En toch zeggen de predikers: “We moeten samenwerken.” Met wie? Met wie wil je één zijn? Met machten die Christus haten? Met systemen die Zijn wet bespotten? Met regeringen die Hem uit het onderwijs, uit de rechtspraak, uit de grondwet willen bannen?

Er is geen middenweg. Er is geen neutrale grond. Of je staat met Jezus, of je bouwt aan Babel. Of je spreekt, of je zwijgt. En als je zwijgt, dan ben je geen wachter, maar een metselaar.

Als je nu nog zwijgt, ben je verloren

Als je nu nog zwijgt, dan hoor je bij hen. Niet bij Christus. Niet bij het Koninkrijk. Niet bij de waarheid. Dan hoor je bij hen die Babel metselen met gladde woorden en zwijgzame lippen. Zwijgen is geen neutraliteit — het is een keuze. In deze tijd, waarin de machten van de duisternis openlijk bouwen aan een wereld zonder God, is zwijgen verraad. Het Woord van God vraagt geen fluistering, geen diplomatie, geen gesprek in de marge. Het vraagt een stem als een bazuin. Een stem die snijdt. Een stem die breekt. Een stem die niet rekent met reacties, maar die alleen gehoorzaam is aan de Hemelse Opdrachtgever.

Jesaja 58:1 “Roep luidkeels, houd niet in; verhef uw stem als een bazuin, en maak aan Mijn volk hun overtreding bekend en aan het huis van Jakob hun zonden.”

Maar de stem van de kerk is zacht geworden. In plaats van bazuin, hoor je nog nauwelijks een echo. In plaats van vuur, is er lauwte. En dat in een tijd waarin alles schreeuwt om waarheid. Alles schreeuwt om licht. De kinderen worden onderwezen in leugens. De gezinnen worden ontwricht. De zonden worden verheven tot recht. En waar is de kerk? Waar is de prediker? Waar is de stem van het Woord?

Ze zijn stil. Ze zijn ingepakt in belastingregels, zendmacht, diplomatie, politiek, en angst. Ze zijn verkopers geworden van religieuze waar. En wie het meest betaalt, bepaalt wat er gezegd mag worden. Ze willen Jezus preken zonder kruis, zonder bloed, zonder exclusiviteit, zonder oordeel. Ze willen een God die past in de samenleving, niet een samenleving die zich buigt voor God. En zo verloochenen ze Hem — niet met woorden, maar met stilzwijgen.

Markus 8:38 “Want wie zich voor Mij en voor Mijn woorden zal schamen in dit overspelige en zondige geslacht, voor hem zal ook de Zoon des mensen Zich schamen wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid van Zijn Vader, met de heilige engelen.”

Wie zich schaamt voor Zijn woorden, heeft geen plaats in Zijn Koninkrijk. Schaamte is zwijgen. Schaamte is aanpassen. Schaamte is verpakken. En op de dag dat Christus komt in heerlijkheid, zal Hij Zich schamen voor hen die nu hun stem hebben verkocht aan de goedkeuring van mensen. Zij zullen roepen: “Heer, Heer!”, maar Hij zal zeggen: “Ik heb u nooit gekend.”

God heeft nooit gevraagd om populariteit. Hij heeft niet gezegd: “Wees aardig.” Hij heeft gezegd: “Wees heilig. Wees waarachtig. Spreek.” En dat spreken kost iets. Het kost positie. Het kost rust. Het kost vriendschap. Het kan je het leven kosten. Maar dat is het waard. Want wat is er overgebleven van een kerk die niets meer zegt? Wat is er nog christelijk aan een stem die nooit meer durft te botsen met de wereld?

Handelingen 5:29 “Men moet God meer gehoorzaam zijn dan mensen.”

Het is een keuze. Geen strategie. Geen balans tussen twee werelden. Of je gehoorzaamt God — of je gehoorzaamt mensen. Of je spreekt Zijn waarheid — of je bent verkocht. Of je brandt vanbinnen met het vuur van Zijn Woord, of je zult branden onder het vuur van Zijn oordeel.

Openbaring 3:15-16 “Ik ken uw werken, en weet dat u niet koud en niet heet bent. Was u maar koud of heet! Maar omdat u lauw bent, en niet koud en ook niet heet, zal Ik u uit Mijn mond spuwen.”

Er is niets zo weerzinwekkend voor God als een lauwe kerk. Een kerk die nog wel zingt, maar niet meer spreekt. Een kerk die bidt, maar niet meer confronteert. Een kerk die het Woord kent, maar het niet meer durft te leven, te preken, te verdedigen. En als je je daarin bevindt — als jij zo’n prediker bent, of zo’n gemeentelid, of zo’n leider — dan is nu het moment. Niet morgen. Niet volgend seizoen. Nu.

Spreek, of zwijg voor eeuwig.

Want de tijd is op. De toren staat bijna. De structuren zijn klaar. En Hij komt terug. Niet als Redder alleen, maar als Rechter.

Openbaring 22:12 “En zie, Ik kom spoedig en Mijn loon is bij Mij om aan ieder te vergelden zoals zijn werk zal zijn.”

Je daden spreken. Je stilte spreekt. En op de dag dat alles wordt onthuld, zal het zichtbaar zijn wie de waarheid liefhad — en wie Babel hielp metselen.

Ik wil niet dat mijn stem gewogen wordt en te licht bevonden. Ik wil dat mijn woorden branden. Ik wil dat mijn leven spreekt. En als dat betekent dat ik alles verlies, dan zij het zo. Want wie zijn leven behoudt, zal het verliezen. Maar wie het verliest omwille van Christus en het evangelie, die zal het behouden.