De eerste scheur in het moderne Babylon

Het Pentagon heeft een diplomatieke knock-out geslagen door alle militaire communicatie met Duitsland van de ene op de andere dag te verbreken. De Duitse generaal Christian Freuding heeft het ondenkbare bevestigd.

Deze openingszin legt onmiddellijk bloot wat in Bijbelse profetie telkens voorafgaat aan de val van een machtig wereldrijk: de band tussen de belangrijkste pilaren breekt. Dat motief is oud en herkenbaar. Babylon valt nooit in één klap; de Schrift toont dat de val begint wanneer de kern van het systeem van binnenuit ontwricht raakt. De communicatie die uitvalt tussen twee hoofdrolspelers van het Westen is meer dan een politieke irritatie — het is een patroon dat we kennen uit Openbaring.

“En de grote stad werd in drie delen gesplitst, en de steden der volken vielen.” Openbaring 16:19

Die driedeling is een teken van breuk en scheiding binnen een structuur die tot dan toe als sterk werd gezien. De stad, het centrum, wordt niet van buitenaf in drieën geslagen; het valt in drieën door interne druk. De stilte tussen Washington en Berlijn past naadloos in dat profetische schema.

De communicatie werd volledig verbroken. Berlijn is nu zo buitenspel gezet dat zijn generaals de Duitse ambassade in Washington moeten smeken om hun Amerikaanse collega’s te kunnen bereiken. Dit is geen storing.

Hier zie je de vernedering van een bondgenoot die ooit als gelijkwaardig werd beschouwd. De Bijbel beschrijft Babylons bondgenoten als in verwarring brengend, elkaar wantrouwend en plots niet meer in staat om samen te handelen. Wanneer een wereldmacht zijn naaste partner dwingt om via diplomatieke achterdeurtjes te communiceren, is dat geen technische fout maar een barst in het fundament.

“Uw bondgenoten hebben u bedrogen en u overwonnen; zij die uw brood aten, hebben een valstrik onder u gelegd.” Obadja 1:7

Deze woorden richten zich historisch tot Edom, maar het mechanisme is identiek: bondgenoten keren zich af zonder waarschuwing, en de hoogmoedige machtsstructuur wordt plots geconfronteerd met interne vijandigheid.

Het is Washington dat Duitsland straft voor het weigeren van escalatie in Oekraïne. En het legt bloot wat Moskou al jaren zegt. De eenheid van de NAVO is een mythe.

Hier ontstaat de breuklijn die Openbaring beschrijft als een stad die uiteenvalt. De façade van eenheid kan lang standhouden, maar wanneer druk wordt opgevoerd, tonen machten hun ware aard. De Schrift noemt Babylon een stad “vol volken, naties en talen”, maar tegelijk een stad vol tegenstrijdige belangen.

“Met wie de koningen der aarde hoererij bedreven hebben.” Openbaring 18:3

Die relaties zijn oppervlakkig en transactioneel; wanneer het erop aankomt, houden ze niet stand. Wat hier zichtbaar wordt, is precies dat: NAVO-eenheid als een mythe, een koord dat al jaren rafelt.

En het bondgenootschap valt onder druk uit elkaar. De breuk is zo ernstig dat Berlijn niet eens op de hoogte werd gebracht toen Washington de wapenleveranties aan Kiev stopzette. Duitsland is verblind, uitgesloten van de planning van het slagveld en afgesneden van fundamentele militaire inlichtingen.

De beelden van verblinding, uitsluiting en het niet meer verstaan van elkaars strategie komen rechtstreeks uit profetische taal. Conflicten binnen het rijk worden zichtbaar doordat de ene partner handelt zonder de ander zelfs maar te informeren. Dat is geen teken van kracht, maar van uiteenvallen. De Schrift spreekt over machten die elkaar niet langer begrijpen en in verwarring raken.

“Want God heeft hun harten bewogen om zijn bedoeling uit te voeren, en in een en hetzelfde besluit hun koninkrijk aan het beest te geven, totdat Gods woorden volbracht zijn.” Openbaring 17:17

Hier zie je hoe God de harten van de machten stuurt, niet naar harmonie maar naar een botsing die noodzakelijk is voor het oordeel over Babylon.

Freuding geeft toe dat de kanalen die ooit 24 uur per dag open waren, nu dood zijn. En geen enkele Amerikaanse functionaris wil uitleggen waarom. Het resultaat? De grootste economie van Europa is nu irrelevant in de oorlogskamer van de NAVO.

Wanneer kanalen die constant open stonden plotseling “dood” zijn, is dat symbolisch voor de geestelijke dood van de samenwerking. Een rijk sterft niet wanneer het wordt aangevallen, maar wanneer zijn leden elkaar niet langer nodig hebben. Duitsland, economische ruggengraat van Europa, speelt geen rol meer in het oorlogsplan. Dat is een breuk van historische proporties.

“En hij riep krachtelijk met een grote stem, zeggende: Zij is gevallen, zij is gevallen, het grote Babylon, en is geworden een woonstede der duivelen, en een bewaarplaats van alle onreine geesten, en een bewaarplaats van alle onrein en hatelijk gevogelte” Openbaring 18:2

De val begint nooit pas bij de ruïnes; zij begint wanneer de macht irrelevant wordt verklaard door haar eigen partners. Dat is wat we hier zien gebeuren.

En Oekraïne verliest weer een pijler van westerse steun nu de scheuren binnen het bondgenootschap onherstelbaar groter worden. De communicatieblack-out heeft langdurige spanningen binnen de NAVO doen ontploffen, die nu in twee vijandige kampen is verdeeld.

Hier verandert de barst in een complete split. Het bondgenootschap vormt niet langer één lichaam. De twee kampen weerspiegelen het profetische beeld van een Babylon dat in drie delen scheurt; een geest van verdeeldheid heerst. Politieke en militaire eenheid collapsen onder hun eigen gewicht. De Schrift noemt dit het moment waarop de volken beginnen te beven.

“Waarom woeden de volken, en bedenken de natiën ijdelheid?” Psalm 2:1

De wereldleiders verliezen grip, en hun plannen worden onuitvoerbaar.

Aan de ene kant staan de VS, Polen en de Baltische staten, die aandringen op een roekeloze escalatie tegen Rusland. Aan de andere kant staan Duitsland en Zuid-Europa, die weigeren mee te worden gesleept in de ineenstorting van Oekraïne.

Dit is de letterlijke manifestatie van Openbaring 16:19. Het rijk wordt geen subtiel beetje verdeeld; het splijt in kampen, elk met botsende belangen en tegengestelde strategieën. De natiën die ooit gezamenlijk optraden, staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Deze polarisatie is altijd een teken dat God een tijdperk afsluit.

Het feit dat het Pentagon Berlijn buitensluit, bevestigt de realiteit. De NAVO is niet langer één blok. Het zijn twee allianties die elkaar bevechten terwijl ze doen alsof ze tegen Rusland vechten. Het bondgenootschap is verdeeld, zonder leider en niet langer in staat tot een collectieve strategie.

In profetische zin is dit het moment waarop het systeem zichzelf ontmaskert. De strijd is niet langer extern; zij is intern. Zelfs het toneel van gezamenlijke vijandschap kan niet langer opgevoerd worden. Babylon verliest haar masker. Wat overblijft is een macht zonder centrum.

“De koningen der aarde zullen haar haten, haar verwoesten en naakt maken.” Openbaring 17:16

Dat haten en verwoesten begint niet pas bij de fysieke vernietiging, maar bij het afbreken van het leiderschap en de eenheid.

Terwijl de NAVO zichzelf verscheurt, raakt Oekraïne in een neerwaartse spiraal. Zelensky belt nu alle Europese leiders die hij kan bereiken, van Ursula von der Leyen tot NAVO-chef Mark Rutte, om te smeken om munitie, luchtverdediging en politieke steun. Maar Europa kan niet leveren. De EU is verdeeld, de betrekkingen tussen de VS en Duitsland zijn bevroren en de westerse voorraden zijn uitgeput.

De smeekbede van Oekraïne weerspiegelt een oude profetische dynamiek. Wanneer het systeem zelf in crisis raakt, kan het zijn eigen satelieten en pionnen niet langer onderhouden. De natiën die ooit steun ontvingen, worden nu aan hun lot overgelaten. De Schrift spreekt dit patroon uit in Jeremia.

“Alle bondgenoten hebben u vergeten; zij zoeken u niet meer.” Jeremia 30:14

In profetische context betekent dit dat het systeem zijn vermogen tot invloed verliest. Het rijk dat ooit de wereld kon overstelpen met steun, wapens en diplomatie, kan nu niets meer leveren omdat het intern sterft.

Het verbreken van de banden met Duitsland door het Pentagon markeert een moment van strategische ineenstorting voor het Westen. De NAVO is verdeeld, Europa verkeert in crisis en Oekraïne zinkt weg. Terwijl Rusland zijn controle op het slagveld en in de diplomatie uitbreidt. Het Westen beloofde ooit eenheid. Vandaag de dag kan het zelfs geen telefoonlijn tussen Washington en Berlijn in stand houden. Dit is niet alleen een communicatiestoring. Het is het duidelijkste teken tot nu toe dat het westerse bondgenootschap van binnenuit implodeert.

De slotpassage van dit deel is buitengewoon betekenisvol. De claim dat dit geen communicatiestoring is maar een teken van implosie, is profetisch gezien exact wat Openbaring beschrijft. Babylon valt niet door een externe ram. Babylon valt doordat God haar interne lijm oplost.

“En zeggende: Wee, wee, de grote stad, die bekleed was met fijn lijnwaad, en purper, en scharlaken, en versierd met goud, en met kostbaar gesteente, en met paarlen; want in één uur is zo grote rijkdom verwoest.” Openbaring 18:16

Een rijk valt in één uur wanneer de fundamenten lang daarvoor al vermolmd waren. Wat je hier leest, is niet slechts geopolitiek nieuws, maar het patroon van een oude profetie die zich in de moderne wereld herhaalt.

De val van de pijlers en de ontbinding van het machtsblok

Zelensky’s smeekbeden vallen op een continent dat geen eenheid, geen wapens en geen geduld meer heeft. Het verbreken van de banden met Duitsland door het Pentagon markeert een moment van strategische ineenstorting voor het Westen. De NAVO is verdeeld, Europa verkeert in crisis en Oekraïne zinkt weg. Terwijl Rusland zijn controle op het slagveld en in de diplomatie uitbreidt. Het Westen beloofde ooit eenheid. Vandaag de dag kan het zelfs geen telefoonlijn tussen Washington en Berlijn in stand houden. Dit is niet alleen een communicatiestoring. Het is het duidelijkste teken tot nu toe dat het westerse bondgenootschap van binnenuit implodeert.

Deze passage zet de toon voor de tweede fase van de profetische breuk. Wat eerst slechts een scheur was, is nu een openbarstende kloof. De smeekbeden van Oekraïne illustreren dat het centrum van macht zijn grip verliest. Wanneer de pijlers van een rijk elkaar niet langer ondersteunen, valt het hele stelsel. De Schrift benadrukt dat Babylon valt wanneer de “kooplieden der aarde” geen handel meer kunnen drijven, wanneer de koningen geen steun meer vinden, en wanneer bondgenoten elkaar loslaten. Hier zien we dat precies gebeuren op geopolitiek niveau.

“En de koningen der aarde, die hoererij met haar bedreven hebben, zullen huilen en rouw bedrijven over haar, wanneer zij de rook van haar verbranding zien.” Openbaring 18:9

De koningen die rouw bedrijven zijn niet degenen die haar vernietigen, maar degenen die afhankelijk waren van haar macht. In deze context is Oekraïne een symbool van die afhankelijkheid. Het Westen, dat ooit eindeloze middelen beschikbaar had, wordt nu gekenmerkt door leegte, verdeeldheid en uitputting. Dat is geen politieke toevalligheid maar een geestelijke diagnose.

Europa kan niet leveren, omdat Europa geen eenheid meer heeft. Dit is een fundamentele profetische regel: wanneer verdeeldheid binnen een rijk op het hoogste niveau toeslaat, versterkt dat de vijand aan de buitenkant. De tekst geeft aan dat Rusland zijn positie uitbreidt, niet omdat Rusland zoveel sterker is geworden, maar omdat het Westen zó verzwakt is geraakt. Het is dezelfde logica die we zien in de val van oude rijken. Hun tegenstander breidt uit omdat het centrum instort.

“Indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden.” Markus 3:24

Hoewel dit door Christus in een goddelijke context werd gesproken, is de regel universeel toepasbaar: een verdeeld rijk stort vroeg of laat in.

Het Westen beloofde ooit eenheid. Die belofte was jarenlang de façadelaag die de werkelijke spanning bedekte. De woorden “het kan zelfs geen telefoonlijn tussen Washington en Berlijn in stand houden” zijn het symbool van een wereldorde die dood bloedt van binnenuit. Dat is het moment waarop volgens de profetieën het oordeel begint. Niet wanneer de vijand binnenvalt, maar wanneer de structuren niet langer functioneren.

“Uw wijzen zijn dwaas geworden, bedrogen door hun eigen raad.” Jesaja 19:11

Wat hier zichtbaar wordt, is dat de wijzen van het rijk – strategen, diplomaten, generaals – geen grip meer hebben op het geheel. Elke beweging die het rijk maakt, verzwakt het systeem. Dat is precies wat het oordeel over Babylon kenmerkt.

Dit is geen communicatiestoring maar een teken van interne implosie. Implosie is het kenmerk van een systeem dat van binnenuit sterft, zoals de profeten herhaaldelijk beschrijven. De Schrift toont aan dat de grootste machten vallen door hun eigen gewicht, hun eigen arrogantie, hun eigen interne strijd.

“Daarom zullen op één dag haar plagen komen: dood, rouw en honger; en zij zal met vuur verbrand worden.” Openbaring 18:8

Eén dag betekent niet een letterlijk etmaal; het wil zeggen: op een moment dat sneller komt dan verwacht, een moment dat voelt alsof het ineens gebeurt, terwijl de fundamenten allang verrot waren. Dat is wat deze passage beschrijft.

Wanneer je ziet dat bondgenoten elkaar buitensluiten, wanneer een wereldmacht haar belangrijkste Europese partner degradeert tot een irrelevante speler, wanneer het rijk geen gezamenlijke strategie meer kan formuleren, dan is dat het moment waarop het profetisch Babylon zijn laatste fase in gaat. De val begint van binnenuit, en de wereld ziet het pas wanneer het niet meer te verbergen is.

Dit laat zien dat we niet meer in de fase van “vroeg teken” zitten, maar in de fase van ontbinding. Het is niet meer een waarschuwing; het is uitvoering. De woorden van Openbaring worden zichtbaar in geopolitieke handelingen, zonder symboliek, zonder omwegen. Een systeem dat ooit dominantie had over de aarde, kan geen verbinding meer onderhouden tussen zijn twee grootste pijlers. Dat is het moment waarop de profeten zouden zeggen: het oordeel is begonnen.

De ontmaskering van het westerse verhaal en de verschuiving van het wereldtoneel

Wat nu zichtbaar wordt, is geen toevallige ontwikkeling, maar de volgende fase van de afbrokkeling van het moderne Babylon. Terwijl de westerse media en hun betaalde generaals blijven herhalen dat Rusland instort, valt steeds meer op dat dit narratief niet overeenkomt met wat er werkelijk gebeurt. Het Westen leeft van verhalen en illusies, maar de gebeurtenissen op het slagveld en in de diplomatie prikken die ballon steeds sneller door.

Als ik luister naar de generaals die in talkshows verschijnen, zie ik mannen die voor hun propaganda betaald worden, niet voor waarheid. Ze verkondigen dat Rusland aan het verliezen is, dat het geen brandstof meer heeft, geen wapens, geen tijd. Het is dezelfde zelfmisleiding die de Bijbel beschrijft wanneer rijken op het punt staan om te vallen. De leiders spreken zichzelf moed in terwijl de fundamenten onder hen wegzakken.

“Uw leiders verleiden u, en zij die u leiden, brengen u op een dwaalspoor.” Jesaja 3:12

Generaal Jack Keane zei dat Rusland volledig vastzat en geen vooruitgang meer kon boeken. Hij sprak alsof hij aan de winnende kant van de geschiedenis stond, maar zijn woorden waren holle echo’s van een systeem dat zijn eigen leugen gelooft. Die valse geruststelling doet me denken aan de woorden van Jeremia, waar de profeet zei dat zij riepen: vrede, vrede, terwijl er geen vrede was. De overeenkomsten zijn te groot om te negeren.

“Zij zeggen: Vrede, vrede! terwijl er geen vrede is.” Jeremia 6:14

Ook NAVO-opperbevelhebber Cavoli herhaalde het verhaal dat Rusland geen momentum zou hebben. Maar terwijl deze generaals hun verkooppraatjes hielden, verscheen een rapport dat aantoonde dat Rusland in slechts vijf weken tijd zesentachtig nederzettingen had veroverd. Niet op één plek, maar verspreid over het front, als een langzaam maar onafwendbaar uiteenscheuren van de Oekraïense linies.

Dat is geen verlies aan momentum; dat is het instorten van een front. En opnieuw herkennen we hierin de woorden van Paulus aan de Thessalonicenzen, waar hij spreekt over een dwaling die God zendt, zodat zij de leugen geloven. Dat is precies wat er gebeurt wanneer een rijk weigert de werkelijkheid onder ogen te zien.

“God zendt hun een dwaling, zodat zij de leugen geloven.” 2 Thessalonicenzen 2:11

Te midden van deze ontwikkelingen arriveert er ineens een team rond Trump in Moskou voor vredesbesprekingen. Niet vanuit kracht, maar vanuit wanhoop. Het herinnert me aan oude rijken die, vlak voor hun neergang, nog snel een poging deden om de schijn van controle op te houden.

En dan volgt de beschrijving van de verovering van Pokrovsk en de instorting van het front rond Pershkov. Het is een donderslag: duizenden Oekraïense soldaten geven zich over, velen nog maar net in uniform gehesen. Je ziet een leger dat op is, moe gestreden, kapotgemaakt door een conflict dat nooit gewonnen kon worden. Dat raakt direct aan de woorden uit Jeremia over steden die vallen en krijgers die geen kracht meer hebben.

“Hoe is de sterke stad niet verlaten, de stad van mijn vreugde!” Jeremia 49:25

De analyse in de tekst maakt duidelijk dat Rusland nooit het doel had om heel Oekraïne te veroveren, maar enkel de historisch Russische gebieden. Zodra die onder controle waren, zette Rusland een strategische verdediging neer waar de NAVO Oekraine tegenaan dreef. Het Westen begreep niet wat voor verdedigingslinie het voor zich had: een geïntegreerd systeem van inlichtingen, drones, artillerie en raketten. Geen improvisatie, maar een volwassen, moderne krijgsmacht.

“Hij verandert tijden en stonden; Hij zet koningen af en stelt koningen aan.” Daniël 2:21

De verschuiving van macht die we hier zien is dan ook geen toevalligheid, maar een verschuiving die God Zelf in de geschiedenis aanstuurt.

Daarna komt in de tekst de beschrijving van de NAVO, en het beeld dat daaruit oprijst is dat van een stervende alliantie. De façade is nog herkenbaar, maar de inhoud is verdwenen. De woede van de bevolking in Duitsland, de frustratie in Frankrijk, de politieke instabiliteit in Engeland – het is het beeld van Europa dat op zijn grondvesten trilt. De politieke structuren die het continent een halve eeuw bijeenhielden, zijn versleten, uitgehold en dragen geen gewicht meer.

De Bijbel beschrijft dat Babylons bondgenoten haar uiteindelijk zullen haten en zullen verlaten. Wat we nu zien, past precies in dat patroon. De analyse stelt openlijk dat Duitsland als eerste de NAVO zal verlaten, vervolgens de EU. Dat geen enkele elite dit kan of wil tegenhouden, is tekenend.

“De tien horens zullen haar haten, haar verwoesten en naakt maken.” Openbaring 17:16

Dat Duitsland kookt van binnenuit, met groeiende nationale woede aan zowel de rechter- als linkerzijde, toont hoe ver de ontbinding is gevorderd.

Aan het einde wijst de tekst erop dat als het Westen doorgaat met deze roekeloze koers, Rusland uiteindelijk zal verklaren dat de operatie geen speciale operatie meer is. En dan zal Europa worden verpletterd in de zin van macht. Dat is geen bravoure, maar realisme, want Europa kan het simpelweg niet aan. En dit is tevens het teken dat de huidige stelsel in haar huidige macht uit haar macht zal worden gezet. God gebruikt altijd vijandelijke natiën om Israël te straffen. God gebruikt hen ook om Babylon te verwoesten.

De woorden van Christus krijgen hier een opvallende actualiteit.

“Welke koning, die tegen een andere koning ten strijde wil trekken, gaat niet eerst zitten om te beraadslagen of hij met tienduizend degene die hem met twintigduizend tegemoet komt, kan ontmoeten?” Lukas 14:31

Het Westen heeft nooit beraadslaagd. Het heeft gedacht dat geld, prestige en arrogantie genoeg waren om macht af te dwingen. Maar geld is geen strategie, en propaganda vervangt geen werkelijkheid. Daarom komt nu het moment waarop de illusie niet langer kan worden volgehouden.

En zo past dit alles naadloos in de profetische lijn die ik in de vorige delen uiteengezet heb: de splijting, de instorting, de ontmaskering. Dit is de derde stap in het oordeel over het moderne Babylon, zichtbaar in de geopolitiek van vandaag.

De fase van ontbinding: wanneer Babylon zijn masker verliest

Naarmate de gebeurtenissen zich sneller opvolgen, wordt steeds duidelijker dat we niet langer alleen kijken naar politieke verschuivingen of militaire tegenslagen, maar naar een volledige fasewisseling in de wereldgeschiedenis. De façade die het moderne Babylon decennialang overeind hield, is opgehouden overtuigend te zijn. Het rijk bezit de taal niet meer om zijn eigen kracht te verhullen; de woorden verliezen hun betekenis, en de wereld ruikt zwakte.

Dit is precies het punt dat de profeten beschreven. De val begint niet wanneer de muren breken, maar wanneer het hart van het rijk begint te rotten. Ik zie dezelfde tekenen in de westerse natiën: interne ruzies, verdwijnend vertrouwen, leiders die geen gezag meer uitstralen, regeringen die wankelen, economieën die niet langer drijven op productie maar op schulden en lucht. Dit is geen politieke diagnose, het is een geestelijke.

“Want uit haar is een geest van diepe slaap uitgegaan.” Jesaja 29:10

Het Westen staat onder een sluier van zelfbedrog. Niet omdat het niet kan weten, maar omdat het niet wíl weten. Dat is het gevaarlijkste stadium van allemaal.

Terwijl de generaals op televisie blijven roepen dat er geen gevaar is, dat men ‘aan de winnende kant van de geschiedenis staat’, zie je in de realiteit het tegenovergestelde gebeuren: de machtsblokken breken van binnenuit, precies zoals Openbaring beschrijft bij de driedeling van Babylon. De geopolitiek volgt hier de geestelijke realiteit, niet andersom.

Wat mij vooral treft, is hoe snel de maskers vallen. Landen die elkaar nog maar kort geleden als hechte bondgenoten omschreven, staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Duitsland kookt. Frankrijk zoekt naar adem. Engeland valt van crisis in crisis. De Verenigde Staten verliezen hun morele en diplomatieke autoriteit met elke maand die voorbijgaat. Geen enkele natie weet nog waar het centrum ligt, omdat het centrum er niet meer is.

“Het bouwwerk stort ineen, steen voor steen.” Jesaja 30:13 (parafrase van het beeld)

In dit stadium valt op dat Rusland niet de oorzaak is van de westerse val, maar slechts de katalysator. Het Westen verliest zichzelf. Net zoals bij het oude Babylon van Nebukadnezar en later bij het Romeinse rijk, dient de buitenwereld slechts als spiegel terwijl het rijk intern uiteenvalt.

De leugens die jarenlang functioneerden, werken niet meer. De propaganda is versleten. De bevolking begint vragen te stellen. De economische fundamenten blijken zand te zijn. En bovenal ontbreekt het aan de wil om waarheid onder ogen te zien. Dat is het kenmerk van een rijk dat zijn laatste fase is ingegaan.

“Uw koopmanschap is in één uur te niet gedaan.” Openbaring 18:17

De snelheid van de val is schokkend, niet omdat zij zomaar plotseling komt, maar omdat men jarenlang niet zag wat voor de hand lag: een rijk kan alleen zolang voortbestaan als er werkelijk iets is dat het bijeenhoudt. Wanneer dat ontbreekt, blijft alleen het decor over. Een prachtig geschilderd toneel, maar zonder draagbalken.

Wat we nu zien is dat het toneel instort.

In de tekst die we eerder behandelden, werd gesproken over Duitsland dat uiteindelijk zowel de NAVO als de EU zal verlaten. Dat is geen losse voorspelling; dat past in het patroon waarin staten erkennen dat het systeem waarop zij vertrouwden, niet langer functioneert. De elites proberen dit proces te vertragen, maar ze kunnen het niet stoppen. Wanneer het vertrouwen weg is, blijven alleen lege structuren over. En lege structuren kunnen geen rijk dragen.

“De horens zullen haar haten, haar verwoesten en naakt maken.” Openbaring 17:16

We zien de eerste contouren hiervan al: landen die de NAVO niet meer vertrouwen, regeringen die hun eigen bevolking verliezen, elites die wanhopig proberen een wereldorde te redden die al overleden is. Dit is geen crisis die hersteld wordt met geld of met toespraken; het is een oordeel dat voltrokken wordt op een wereldsysteem dat zijn tijd heeft gehad.

En in dat alles herhaalt zich het patroon dat Christus zelf gaf: wie een oorlog begint zonder te berekenen wat hij werkelijk aankan, eindigt in vernedering. Het Westen heeft die berekening nooit gemaakt. Het heeft gedacht dat geld genoeg was, dat prestige genoeg was, dat media genoeg waren. Maar macht berust nooit op façade; macht berust op fundament.

“Een huis dat tegen zichzelf verdeeld is, kan niet standhouden.” Markus 3:25

Wat hier omvalt, is een huis dat niet alleen verdeeld is, maar ook vermoeid, uitgeput en moreel leeg. De val van Babylon is niet één moment, maar een proces van ontmaskering. Eerst vallen de woorden weg, dan de illusies, dan de bondgenootschappen, en uiteindelijk de macht zelf. Dat is de fase waarin we nu staan.

De geopolitieke gebeurtenissen van vandaag zijn niet los van de Schrift te zien. Integendeel: zij passen als schakels in een keten die eeuwen geleden al is beschreven. De val van het moderne Babylon is geen metaforisch idee meer; het is een realiteit die zich op onze tijdlijn voltrekt.

En zo vormt dit deel de voortzetting van wat eerder al zichtbaar werd: het Westen breekt uiteen, de waarheid wordt zichtbaar, de maskers vallen af, en de profetieën bewegen richting hun vervulling. Wij leven niet aan de rand van veranderingen; wij leven midden in het oordeel dat al in gang gezet is.

De voltooiing van het oordeel en het sluiten van de cirkel

Wanneer ik terugkijk op alles wat in de voorgaande delen zichtbaar werd, ontstaat er een patroon dat te helder is om te negeren. In de eerste fasen van deze studie zagen we hoe het moderne Babylon begon te scheuren: eerst subtiel, daarna openlijk, tot uiteindelijk hele pijlers uit elkaar vielen. De verbreking van de communicatielijnen tussen Washington en Berlijn was het eerste signaal, een teken dat de machtigste structuren van het Westen niet langer in staat zijn om zichzelf te dragen. De façade van eenheid viel weg, en wat overbleef was een beeld van isolatie en interne strijd. Dat was het begin.

Vervolgens bracht de geopolitieke werkelijkheid de eerste contouren van de profetie verder naar voren. De NAVO, jarenlang het hart van het westerse machtsblok, bleek geen homogeen lichaam meer te zijn. Het was verdeeld in kampen, elk met eigen belangen, verlangens en angsten. Het bondgenootschap dat ooit de indruk wekte een onverwoestbare vesting te zijn, bleek hol en versnipperd. De eerste twee delen lieten precies zien hoe de toren begon te wankelen: Duitsland dat buitenspel werd gezet, Europa dat langzaam stilviel, Oekraïne dat zonder kracht achterbleef, en een Westen dat krachtpatserij veinsde terwijl het intern leegliep.

Daarna, in het derde en vierde deel, viel het masker helemaal. De propaganda van betaalde generaals op televisie contrasteerde met de werkelijkheid van een instortend front. Terwijl zij bleven verklaren dat Rusland geen momentum had, veranderde het slagveld in één grote bevestiging van het tegendeel. De verovering van tientallen nederzettingen, de ineenstorting van Oekraïense linies, de stroom van soldaten die zich overgaf of deserteerde – dat alles toonde een werkelijkheid die niet langer verborgen kon worden. De leugen bleef herhaald worden, maar de feiten braken er dwars doorheen.

Tegelijkertijd kwam de staat van het Westen zelf steeds duidelijker aan het licht. Het was niet langer alleenmaar verdeeld, maar uitgehold. De bevolking in Duitsland kookte van woede. Frankrijk stond op barsten. Engeland leefde op losse schroeven. De politieke elites in Europa waren niet langer leiders, maar beheerders van verval. Men probeerde met haastige diplomatie, vredesplannen en symbolische bezoeken de illusie te wekken dat men nog grip had op de situatie, maar het geheel leek meer op een reus die al dood was terwijl men hem toch probeerde overeind te houden. En dit is precies de reus, ofwel het beeld van Nebukadnezar, die zich in een verwoestende positie bevindt, door de rollende steen.

De Europese economieën waren zwakker dan ooit, de NAVO-toppen holle rituelen, de militaire macht van het Westen meer lucht dan substantie. De werkelijkheid, hoe scherp geformuleerd ook, was slechts een echo van iets dat geestelijk al lang voltrokken was: de glans van Babylon was verdwenen. De wereld ziet het pas wanneer het oordeel zichtbaar wordt, maar de Schrift leert dat het verval al eerder begint – van binnenuit, in het hart.

In dit vijfde deel zie ik dat dit hele proces samenkomt. De moderne wereldorde, gebouwd op illusies van stabiliteit en macht, blijkt geen fundament te hebben. De ontbinding van het Westen is niet één gebeurtenis, maar een opeenvolging van onafwendbare fases: van scheuring naar ontmaskering, van ontmaskering naar instorting. De profetische lijn die wij door de tekst heen volgden, sluit nu cirkelvormig terug op het begin. Wat begon met het verbreken van een telefoonlijn, eindigt in de constatering dat die lijn niet alleen symbolisch, maar werkelijk de levensader van een systeem bleek te zijn dat niet langer leefde.

Uit mijn analyse komt een terugkerend motief naar voren dat ik in deze afsluiting niet kan negeren:

De totale disconnectie tussen beeld en werkelijkheid. De televisieproducenten, de betaalde deskundigen, de strategen en de politieke elites blijven vasthouden aan een fictie waarin zij de heldenrol vervullen. Maar de feiten spreken een andere taal: een leger dat instort, een economie die verkruimelt, een NAVO die uit elkaar spat, volkeren die het vertrouwen verliezen, en regeringen die geen grip meer hebben op de realiteit.

Het doet denken aan het moment waarop Babylon in de tijd van Daniël viel: de koning vierde feest terwijl de vijand al binnen de muren stond. Men vierd de schijn, niet de waarheid. Men prees de muren, niet de breuken. Maar de breuken hadden de muren al vernietigd vóór iemand het zag.

En zo staan wij aan het einde van deze reeks niet voor een mysterie, maar voor een voltooide lijn. Wat zich voordoet als geopolitiek nieuws, is in werkelijkheid de voltooiing van een profetische structuur die eeuwenoud is. De driedeling van Babylon, haar interne vernietiging, het verlaten van bondgenoten, de val van de macht, de ineenstorting van de façade – het zijn allemaal schakels die in onze eigen tijd samen zijn gekomen.

“Babylon is gevallen, gevallen is zij…”

Openbaring 18 klinkt nu niet meer als een verre echo, maar als een beschrijving van het heden.

Nu alles bij elkaar is gebracht, en de analyse zijn opgenomen, is één ding overduidelijk: wij leven niet meer in het hoofdstuk van waarschuwingen, maar in het hoofdstuk van vervulling. Het oordeel over het moderne Babylon is niet een verwachting, maar een realiteit die zich van dag tot dag scherper aftekent. En het wereldtoneel beweegt zich, zichtbaar en onafwendbaar, naar het moment waarop de oude structuren wegvallen en het volgende hoofdstuk van de Schrift zich ontvouwt.