Israël in Egypte
Het verhaal van Jozef is bij ons goed bekend. Als gevolg van een grote hongersnood, is Jakob met zijn familie naar Egypte vertrokken, waar Jozef de zorg voor hen op zich nam. Hier is Israël vierhonderd jaar gebleven, totdat de Heer onder het leiderschap van Mozes, Israël daar heeft uitgeleid. Het is vanwege de grote onkunde aangaande de identiteit van Israël, dat wij genoodzaakt zijn, om in herhaling te treden over wat wij in het vorige hoofdstuk al hebben geschreven namelijk: er waren geen joden in Egypte. Abraham was geen jood, maar een Hebreeër. Hij is de vader van vele volken geworden, volgens de belofte van God. Ismaël, zijn zoon, die hij had bij Hagar, is de vader van de Arabieren geworden. Zijn zes zonen, die hij bij Ketura na de dood van Sara gekregen heeft, zijn ontwikkeld in verschillende niet Israël natiën, waarvan de bekendste de Midianieten zijn.
Genesis 25:1-4:
“En Abraham nam wederom een vrouw, Ketura geheten. En zij baarde hem Zimran, Joksan, Medan, Midjan, Jisbak en Suach. En Joksan verwekte Seba en Dedan. En de zonen van Dedan waren de Assurieten de Letusieten en de Leumieten. En de zonen van Midjan waren Efa, Efer, Chanok, Abida en Eldaa. Deze allen waren de zonen van Ketura”.
Mozes is naar het land van Midian gevlucht, nadat hij een Egyptenaar doodgeslagen had. Daar heeft hij zijn vrouw ontmoet.
Negens spreekt de Bijbel van joden in Egypte, voor de Exodus of uittocht uit Egypte, om de eenvoudige reden, dat er in die tijd nog geen joden waren. Er waren geen joden tot ongeveer zeshonderd jaar na de dood van Mozes. Dit is erg belangrijk om te weten, want wat er met Israël is gebeurd, is van zo’n ontzagwekkende betekenis voor de geschiedenis van het ganse mensdom. En als wij die geschiedenis na gaan en deze op de joden van toepassing brengen, beginnen wij met een fatale dwaling, een trein die op een verkeerd spoor rijdt, komt nooit aan op het juiste perron, in de goede stad of in het dorp. Dit is onmogelijk.
De Exodus
De twaalf zonen van Jakob, hebben zich ontwikkeld tot de Twaalf Stammen van Israël. En zij waren geen joden, maar wel Israëlieten, omdat zij de zonen van Israël (Jakob) waren. In Egypte zijn zij uitgegroeid tot een menigte, geschat op drie miljoen, ten tijde van de uittocht onder Mozes. Zij zijn uitgegroeid tot een grote menigte, zodat de Egyptenaren voor hen begonnen te vrezen. De Farao begon met harde arbeid, hen te onderdrukken, om op deze wijze te proberen hun aantal te verminderen. Maar Israël is juist talrijker geworden. Daarom heeft Farao bevel gegeven, dat al de jongetjes in de Nijl geworpen moesten worden. Op deze wijze is Mozes de zoon van Farao’s dochter te worden. Dit verhaal is wel bekend. De Heer heeft hem daar laten opgroeien. In de veertig jaar aan Farao’s hof, heeft hij veel wijsheid en geleerdheid van Egypte opgedaan. Daarna heeft de Here hem voor veertig jaar schaapherder laten zijn, in de woestijn van Midjan. Dit was de school waar de Here, Mozes heeft onderwezen en met hem heeft gewandeld. Op tachtig jarige leeftijd, heeft de Heer Mozes naar Egypte gestuurd om Israël uit te leiden.
Wij lezen in Exodus 2:24:
“En God hoorde hun klacht en God gedacht aan zijn verbond met Abraham, Isaak en Jakob”.
Dit was een eeuwig, onvoorwaardelijk en onherroepelijk Verbond en dus vandaag nog steeds van kracht. Als wij God op zijn Woord geloven, Zijn Verbond nauwkeurig nagaan en zien hoe deze vandaag nog vervuld wordt, zullen wij steeds meer licht krijgen op de gehele zaak.
In de brandende dorenstruik, heeft God Zichzelf bekendgemaakt als de grote “Ik ben” (Exodus 3:14, vergelijk Johannes 8:58; 18:6), de God van Abraham, Isaäk en Jakob. Hij heeft tegen Mozes gezegd dat Hij, de Here, Israël zal redden uit Egypte. Het boek Exodus is ook een type een beeld of een voorafschaduwing van de finale Verlossing van Gods Volk van vandaag. Deze wereld met zijn Babylonische stelsel van Mammon, heeft ook Gods Volk in de ijzeren greep. Wij zuchten onder wrede verdrukkingen en God staat gereed om neer te dalen, om ons opnieuw als Volk uit te geleiden met een machtige hand, naar het Beloofde Land Kanaän, wanneer Jezus zijn duizendjarig Vrederijk komt oprichten, met Jeruzalem als hoofdstad van de Nieuwe Aarde.
De tien plagen van Egypte, waarmee de Heer uiteindelijk Farao tot overgave dwingt, is ook een voorbeeld van de plagen, waarmee ons wereldstelsel ons vandaag gevangen houdt. De Here Jezus heeft gezegd:
Johannes 16:33:
“Dit heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen”.
Ook in onze dagen, zullen de tien plagen weer een belangrijke rol gaan spelen in de verlossing van Israël en ons zal leiden tot de ware Exodus, die aan de eindtijd vooraf zal gaan. Zo heerlijk en tezelfdertijd groots en schrikwekkend zal dit zijn, wanneer wij in Jeremia 23:5-8 het volgende lezen:
Jeremia 23:5-8:
“Zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat Ik aan David een rechtvaardige Spruit zal verwekken; die zal als koning regeren en verstandig handelen, die zal recht en gerechtigheid doen in het land. In zijn dagen zal Juda behouden worden en Israel veilig wonen; en dit is zijn naam, waarmede men hem zal noemen: de Here onze gerechtigheid. Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat men niet meer zal zeggen: Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten uit het land Egypte heeft doen optrekken, maar veeleer: huis Israëls heeft doen optrekken en die het heeft doen komen uit het Noorderland en uit al de landen waarheen Hij hen verdreven had; en zij zullen op hun eigen grond wonen”.
Lees ook de rest van Jeremia 23 en Jeremia 3:1-5.
*In brochure “De nieuwe hemel en nieuwe aarde” tonen wij aan, welke kosmische verandering er gaan plaatsvinden, gedurende die tijd. Geen wonder, dat daarvan gesproken is, dwarsdoor de eeuwen heen, maar niet in de eeuwen die gaan komen! Want wij leven in die tijd, op dit ogenblik, zal dit gaan plaatsvinden. Alles lijkt zo vervelend en ééntonig op dit ogenblik, zelfs de grootste sensatie, is dan niet meer sensationeel. Waak en bidt: de Bijbel wijst ons aan, dat onbeschrijfelijke en machtige dingen, snel zullen gaan plaatsvinden, terwijl het mensdom en zelfs de kerk diep in slaap zijn.
“En wanneer Ik het bloed zie, dan ga Ik u voorbij….” Exodus 12:13
Er kan geen verlossing zonder bloedvergieten zijn. Exodus 12, die het Paasfeest aan ons beschrijft, is één van de sleutel hoofdstukken van de Bijbel. Zoals het bloed van het Paaslam, de eerstgeborenen onder Israël, op die nacht van de Uittocht bewaard zijn, zo bewaart dit Bloed van onze Here Jezus Christus, ons tegen de wraak van God over onze zonden.
Maar let goed op: dit is alleen aan Israël gegeven en niet aan de Egyptenaren. Zij moesten het verkondigen en demonstreren. En vandaag zijn het de Westerse natiën, die de boodschap van het Lam van God, die de zonde van der wereld wegneemt (Johannes 1:29) uitdragen en niet de joden of enige andere natie, doet dit als volk. Dit is weereens een bewijs, dat wij het Israël van God zijn, het Volk dat de vruchten van dit Koninkrijk voorbrengen (vergelijk Mattheüs 21:43; Jesaja 34:21). De joden dragen geen vruchten, de vijgenboom is verdord:
Mattheüs 21:43:
“En daar Hij een vijgenboom aan de weg zag staan, ging Hij erheen, doch Hij vond niets daaraan, dan alleen bladeren. En Hij zeide tot hem: Nooit groeie aan u enige vrucht meer, in eeuwigheid! En terstond verdorde de vijgenboom. En toen de discipelen dat zagen, verwonderden zij zich en zeiden: Hoe is de vijgenboom zo terstond verdord?”.
De vijgenboom stelt het “Huis van Juda” voor. De vijgenboom die nu in Palestina dor is, is een vijgenboom met bladeren, zonder vrucht. Juda zal nooit meer als natie een vrucht dragen, voor de Wederkomst. Het eindoordeel, die zal uitlopen op de zichtbare Wederkomst van Onze Here Jezus, zal eerste de vreemde elementen, die Juda zijn binnengedrongen en hen overheerst, zuiveren.
De Rode zee, Exodus 13:17; 14:31
Negens zullen wij in het Bijbelverhaal een duidelijkere typerende rol aantreffen, dan in de doortocht door de Rode zee. Dit verhaal is welbekend. Farao had spijt gekregen, dat hij Israël had laten weggaan en besloot om hen achterna te gaan, om hen te dwingen terug te keren naar Egypte. Met een goed uitgerust leger, ging de Farao op pad. Hij heeft Israël bij de Rode zee ingehaald. De Here heeft voor Israël, de Rode zee opengespleten, om hen op droge grond doorgang te verlenen. De wolkkolom stond tussen de Egyptenaren en Israël. Aan Israëls zijde was het licht en aan de kant van Egypte heerste duisternis. Nadat Israël erdoor getrokken was, zijn de Egyptenaren hen achterna gegaan. Maart toen zij in het midden van het pad waren, sloot de Here de wateren en alle Egyptenaren verdronken.
Dit is een voorbeeld van de laatste uittocht van modern Israël (de Westerse natiën) uit het slavenhuis van het hedendaagse wereldstelsel, op weg naar het land Kanaän, van het Duizend jarige Vrederijk. De Rode zee, is het rode gevaar van het communisme: maar het Westen zal nooit daardoor verzwolgen worden, maar zullen een pad vinden, gebaand door de Here ter ontkoming. De grote legers van het communisme, zullen uiteindelijk elkaar verzwelgen, zoals de wateren van de Rode zee, de legers van Farao hebben uitgedelgd. *Lees ons artikel: “Rusland in de Profetie”. Wij kunnen onmogelijk in een reeks, zoals deze op al de betenissen van voorbeelden van het boek Exodus ingaan, maar wij hopen, dat de wenken die tot dusver zijn gegeven, een stimulans aan uzelf geven, om na te gaan wat de betekenissen inhouden, van al de gebeurtenissen die met Exodus in verband staan en die in de nabije toekomst nog gaan gebeuren. Er is een wolk gedurende de dag en een vuurkolom in de nacht, het manna uit de hemel en de kwartels, het water uit de rots, die gevloeid heeft als een rivier, heeft veel meer inhoudt.
De ontmoeting met Amelek, Exodus 17:8-16
Dit gedeelte begint met de betekenis volle woorden: “Toen kwam Amalek en streed tegen Israel te Refidim”. Amelek was de kleinzoon van Ezau, Genesis 36:12. Dit alleen, houdt voor ons een wereld van betekenis in en behoort onze volle aandacht te krijgen. Waarom nu juist Amelek? En waarom op dit stadium? Amelek was het eerste volk, dat Israël aanviel, na haar uittocht uit Egypte. Israël was nog ongetraind in de krijgskunde. Zij was op weg naar het Beloofde Land Kanaän, moe en niet voorbereid voor een oorlog. Toen viel Amelek, Israël achterbaks van achteren aan, de zwakste plaats. Daarom heeft de Here, door Mozes aan Israël laten zeggen:
Deuteronomium 25:17-19:
“Gedenk wat Amalek u gedaan heeft op uw tocht, toen gij uit Egypte getrokken waart; Hoe hij u onderweg tegenkwam en al de zwakken in uw achterhoede afsneed, terwijl gij vermoeid en uitgeput waart, en hoe hij God niet vreesde. Als dan de Here, uw God, u rust gegeven heeft van al de vijanden rondom u in het land, dat de Here, uw God, u ten erfdeel geven zal om het te bezitten, dan zult gij de herinnering aan Amalek onder de hemel uitwissen; vergeet het niet”.
Jaren later, in de tijd van koning Saul, heeft de Here deze opdracht aan Saul gegeven, door de mond van de profeet Samuel:
1 Samuel 15:2-3:
“Zo zegt de Here der heerscharen: Ik doe bezoeking over wat Amalek Israel heeft aangedaan, hoe hij zich hem in de weg heeft gesteld, toen het uit Egypte trok. Ga nu heen, versla Amalek, slaat al wat hij bezit met de ban en spaar hem niet. Dood man en vrouw, kind en zuigeling, rund en schaap, kameel en ezel”.
Saul heeft dit gedaan, maar heeft het beste van het vee en Agag, hun koning gespaard. De Here was zeer ontevreden hierover, Hij zei tegen Samuel, dat Hij het koningschap van Saul zal wegnemen, omdat deze het woord van de Here geminacht heeft (vergelijk 1 Samuel 28:18). Waarom is de Here zo drastisch in zijn optreden? Omdat in Amelek, door Ezau, het zaad van de slang was doorgedrongen en voortdurend op de loer lag, om Israël aan te vallen en als dat mogelijk was.
Om op die wijze het zaad van de vrouw in handen te krijgen en dit te vernietigen.
Amelek (Ezau/satan) heeft dan ook geen gelegenheid voorbij laten gaan, om zijn hand aan de gezalfde van God te slaan. Zo was dit dan juist een Amalekiet, die Saul vermoord heeft:
2 Samuel 1:8-9:
“Daarop vroeg hij mij: Wie zijt gij? Ik antwoordde hem: Ik ben een Amalekiet. Toen zeide hij tot mij: Treed op mij toe en dood mij, want een duizeling heeft mij bevangen, maar mijn leven is nog geheel in mij”. Maar lees voor uzelf 1-16.
Haman was de grote tegenstander van de joden in de tijd van Ester en Mordegai was een Agagiet, vanuit de stam der Amalekieten, Ester 3:1,10; 8:3. Onder aanvoering van Jozua, heeft Israël op die dag, zoals voor ons beschreven is in Exodus 17:8-16, gestreden tegen Amalek. Mozes en Aäron en Hur, zijn de berg op gegaan om voor Israël in te treden bij God. Zolang Mozes zijn handen omhoog kon houden naar de hemel, was Israël de sterkste, maar zodra hij zijn handen liet zakken, was Amalek de sterkste. Aäron en Hur hebben hem op een steen laten plaatsnemen, hebben met hun beiden handen, zijn armen ondersteund en omhooggehouden tot aan het einde van de strijd en Jozua heeft Amalek en zijn volk met de scherpte van het zwaard verslagen.
Exodus 17:14-16:
“En de Here zeide tot Mozes: Schrijf dit ter gedachtenis in een boek, en prent het Jozua in, dat Ik de herinnering aan Amalek onder de hemel volledig zal uitwissen. Toen bouwde Mozes een altaar en noemde het: de Here is mijn banier. En hij zeide: De hand op de troon des Heren! De Here heeft een strijd tegen Amalek, van geslacht tot geslacht”.
Let goed op: een oorlog “van geslacht tot geslacht”. De Bijbel leert ons zeer duidelijk, dat deze oorlog alleen zal ophouden, na “Armageddon”, de laatste slag, nadat Jezus gekomen is, om Zijn Duizendjarig Vrederijk op aarde te stichten. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen, geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen en zij zullen de oorlog niet meer leren.
Jesaja 2:1-5:
“Het woord, dat Jesaja, de zoon van Amoz, aanschouwd heeft over Juda en Jeruzalem. En het zal geschieden in het laatste der dagen: dan zal de berg van het huis des Heren vaststaan als de hoogste der bergen, en hij zal verheven zijn boven de heuvelen. En alle volkeren zullen derwaarts heenstromen En vele natiën zullen optrekken en zeggen: Komt, laten wij opgaan naar de berg des Heren, naar het huis van de God Jakobs, opdat Hij ons lere aangaande zijn wegen en opdat wij zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan en des Heren woord uit Jeruzalem. En Hij zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige natiën. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen; geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren. Huis van Jakob, komt, laten wij wandelen in het licht des Heren”.
Psalm 46:9-11:
“Komt, aanschouwt de werken des Heren, die verwoesting op aarde aanricht, Die oorlogen doet ophouden tot het einde der aarde, de boog verbreekt, de lans stukslaat, de strijdwagens met vuur verbrandt. Laat af en weet, dat Ik God ben; Ik ben verheven onder de volken, verheven op aarde”.
De oorlog tussen de Here en Amalek zal aanhouden van geslacht tot geslacht (Exodus 17:16) en zal ophouden met de Wederkomst van Christus, dus moet Amalek vandaag nog onder de natiën zijn en zich gereed maken, om tegen het christendom te strijden, om deze uit te wissen. Wij hoeven niet ver te zoeken, om Amalek vandaag te vinden.
Ontegenzeggelijk staat Rusland aan het hoofd van de anti christelijke combinatie, die zichzelf gereedmaakt, om het Westen te overrompelen en de christenen uit te wissen. Voor een ieder, die een beetje moeite wil ondernemen, om op deze zaak in te gaan, zal het duidelijk worden, dat de joden erg prominent in het communisme vertegenwoordigd zijn, zoals wij in de vorige hoofdstukken hebben aangetoond. Het mag voor u misschien als fantasie in de oren klinken, maar het is echt niet moeilijk om de jood met Amalek, dus met Ezau, te vergelijken. De jood is tegen Christus, de communisten zijn tegen Christus en het Russische leiderschap is tegen Christus.
Volgens Exodus 17:16, zou Amalek strijden tegen God en het zal gaan van geslacht tot geslacht, dus ook vandaag. Waar zou Ezau een beter plan kunnen vinden, om weer het eerst geboorterecht van Jakob terug te krijgen en om te verhoeden dat Jakob, de uiteindelijke vruchten daarvan zal plukken, om aan het einde van die dagen Jakob te ontmaskeren? Vooral in de tijd, dat Gods ware Volk zo gebrekkig is aan kennis (Hosea 4:6). Zo weinig verstand heeft, om na te gaan en te onderzoeken naar de bron van alle hedendaagse conflicten of om te onderzoeken en inzicht te hebben, in het Boek der boeken, namelijk: de Bijbel, om te kijken waar de conflicten vandaan komen, zoals deze onder de natiën vermeld worden.
Zo spreekt de Here bijvoorbeeld over de berg SEIR, (dit is Edom of Ezau en een berg is een koninkrijk in de Bijbelse profetische taal) als volgt aan:
Ezechiël 35:4-5:
“Tot een puinhoop zal Ik uw steden maken, een woestenij zult gij worden, en gij zult weten, dat Ik de Here ben. Omdat gij een eeuwige vijandschap hebt gekoesterd en gij de Israëlieten hebt overgeleverd aan het geweld van het zwaard ten tijde van hun rampspoed, ten tijde van de eindafrekening”.
De Here spreekt tegen Gog, dat duidelijk Rusland is, *lees onze brochure “Rusland in de Profetie” in:
Ezechiël 38:17:
“Zo zegt de Here: Zijt gij het, van wie Ik in vroegere dagen gesproken heb door de dienst van mijn knechten, de profeten van Israel, welke in die dagen jarenlang geprofeteerd hebben, dat Ik u tegen hen zou doen optrekken?”
Vergelijk Exodus 17:16. Dus is Rusland de leider van die anti christelijke combinatie van vandaag, dit moet erg duidelijk met Amalek vergeleken worden. En het leiderschap in het communisme, is erg nauw aan de joden gekoppeld. De huurling zegt tegen de profeet Bileam aangaande Amalek het volgende:
Numeri 24:20:
“Toen hij Amalek zag, hief hij zijn spreuk aan en zeide: Eerste der volken (heidenen) is Amalek, maar zijn einde zal ondergang zijn”.
Psalm 83, beschrijft voor ons erg duidelijk, hoe de heidense natiën samen raad houden tegen God en Zijn Volk, om hen te vernietigen en daarmee de woningen van God voor zichzelf in bezit te nemen. Edom en Amalek worden prominent hier genoemd. Wij weten wanneer Jezus komt, dat Hij op de berg Sion zal staan, om de natiën te richten. Dit is de woning van God en Zijn Volk, wanneer Jezus komt, om Zijn Koninkrijk op aarde te vestigen. Heeft de Israël staat niet op onschrifttuurlijk wijze, daar hun intrek genomen? En is Rusland’s mikpunt niet gericht op het Midden-Oosten? U moet zich niet laten misleiden, door de sporadische vervolging van joden in Rusland. Deels is dit overbelichting en deels zijn het joden die zuiver van Israël afstammen, die zo vervolgt worden.
De ontheiliging van de joodse natie door het zaad van Ezau
Zoals herhaaldelijk in deze reeks is aangetoond, zijn die mensen die joden genoemd worden, reeds voor Christus een ongelijksoortig mengsel op rassengebied en kan absoluut niet als een zuivere natie beschouwd worden. Het kortstondige bestaan van de joodse natie, die in het jaar zeventig na Christus, met het beleg van Titus tot een eind gekomen was, is niet beëindigd door de Judahieten, maar door Edomieten, onder wie de Herodianen, de voornaamste waren. Zij wilden het zuivere Hebreeuwse geloof vernietigen, dus ook de Messias en natuurlijk het zuivere Israël van God. Deze strijd duurt onvermoeibaar voort, tot aan vandaag de dag. Er zijn voldoende bewijzen, dat het overgrote gedeelte van het hedendaagse jodendom, met het zaad van Ezau geïdentificeerd kan worden. Zoals reeds is aangetoond, loopt dit thema, van de oude strijd tussen Jakob en Ezau, dwarsdoor door de Bijbel heen. Die strijd zal alleen aan het einde der tijden beslist worden, wanneer God zelf met Ezau zal afrekenen, zoals wij reeds gezien hebben en zoals Obadja het aantoont in:
Obadja 1:18:
“Het huis van Jakob zal het vuur zijn, het huis van Jozef de vlam, en het huis van Ezau de stoppels: zij zullen hen in brand steken en verteren, en van het huis van Ezau zal niemand ontkomen; want de Here heeft het gesproken”.
Edom (Ezau, Genesis 25:30), heeft actief deelgenomen aan de oorlogen tegen Juda en de inname van Jeruzalem door Nebukadnezar. Zij hebben de stad geplunderd, de inwoners vermoord en aangedrongen op een algehele verwoesting van de stad. Vergelijk Psalm 137:7; Obadja 11-14. De onophoudelijk wreedheden van Edom, worden door de profeet Jesaja (34:5-8) en Jeremia (49:7-12) vervloekt.
Josephus, de joodse geschiedkundige, geeft ons een aanzienlijke hoeveelheid inlichtingen, aangaande de aanhoudende haat, die de nakomelingen van Ezau tegenover de afstammelingen van Jakob gekoesterd hebben en hoe dat zij uiteindelijk de gehele joodse natie hebben doen samensmelten. Dit is satans eeuwen oude methode van infiltratie, met het doel van uiteindelijke vernietiging. Was Ezau niet samen met Jakob in de baarmoeder van Rebekka? Deze geschiedenis is van groot belang, in verband met het optreden van de hedendaagse joden. Als wij dit niet weten en ons vasthouden aan de onkundige opvatting, dat de jood zuiver is van ras en al de Twaalf Stammen in zich vertegenwoordigen, zullen wij als blinden rond blijven mistasten, wat de uiteindelijk profetieën betreft. Ook zullen wij al de gebeurtenissen, omtrent de economische, kerkelijke en politieke ontwikkelingen, niet juist begrijpen. Wij zullen totaal onkundig blijven en niet begrijpen, dat de joden het grootste gedeelte van de wereld en zijn kapitaal beheren en zo’n grote rol spelen in het communisme, dat zij zo’n grote rol spelen met de geestelijke en zedelijke aftakeling van de Westerse wereld. Zij beheren de film industrie, enz.
Nadat een overblijfsel uit Juda teruggekeerd was in Jeruzalem om de tempel te herbouwen, is er een goddeloos element ingeslopen, die toestemde tot de afschuwelijke praktijken van Antiochus Epifanes, nadat hij de Tempel in het jaar 170 voor Christus beroofde en omtrent 40.000 mensen omgebracht heeft met het zwaard. (Aldus Josephus in zijn Ant.XII V, 4). Daar is een periode van bloedige strijd tussen meedingende groepen van joden ingeluid. Judas Maccabeus is er in geslaagd, om de Tempeldiensten te herstellen en om tijdelijk veel van zijn vijanden onder de joden te onderdrukken, waarbij de Idumeërs (afstammelingen van Ezau) zijn ingesloten (Josephus Ant.XII, VII, 1, 6).
In de tijd van Johannes Hyrcanus, 125 voor Christus, zijn de Idumeërs tegen de joden in opstand gekomen. Hij heeft grootste stad verpletterd en het zaad van Ezau bij de joodse staat ingelijfd, zodat sedert die tijd, de Idumeërs voortaan ook als joden bekend staan.
Josephus; Ant. XII, IX, 1:
“Hyrcanus heeft ook Dora en Marissa ingenomen, steden van de Idumeërs en al de Idumeërs onderworpen. En heeft toegestaan om in het land te blijven, op voorwaarde dat zij zich laten besnijden en de wetten van de Joden aanvaarden. Zij waren zo begerig om in het land van hun voorvaderen te blijven wonen, dat zij zich aan de besnijdenis onderwierpen en ook aan de Joodse gebruiken. Dit is dus met hen gebeurd en zij zijn van toen af joden waren geworden”.
Ongeveer in het jaar 105 voor Christus, heeft Aristobulus, de Itureërs gedwongen, om het Judaïsme te aanvaarden, hij heeft hun land bezet, dat in de omstreken van de berg Libanon gelegen was (Ibid. Ant. XII, XI, 5).
De grote rampen treffen de natiën
Een kenmerk van de laatste jaren, in de geschiedenis van de joodse natie is de nekslag, die het zaad van Edom hen heeft toegediend. De eerste slag heeft het priesterlijke geslacht van de Asmonieten vernietigd, door het moorddadige optreden van de wrede Herodus, een Idumeeër. Hij heeft zichzelf als de koning der joden aangesteld en ook zichzelf met de hoge priesterlijke stand proberen te verbinden door Marianne, de dochter van de Hogepriester te huwen. Kort daarna heeft hij haar vermoord. In zijn opmars door het Heilige Land, om koning van de joden te worden, werd hij door Antigonus, de laatste van de Priesterlijke Orde, wederstaan. Hij dreef de spot met hem, om zijn Idumeeëse afkomst en heeft hem gezegd, dat het koninkrijk alleen aan iemand van de koninklijke familie behoort:
Josephus: Ant. XIV, XV,2:
“…maar Antigonus, in zijn weerstand tegen de proclamaties van Herodus voor de Romeinen en ook voor Silo heeft gezegd dat zij niet het oprecht handelden als zij het koninkrijk aan Herodus geven. Hij was niet meer dan een gewone burger en bovendien een Idumeërs.
Dit wil zeggen een halve Jood; na het recht behoorde dit aan een van de koninklijk familie toe, zoals dit gebruikelijk was”.
Nadat Herodus het koningschap bekomen heeft, heeft hij het priesterlijke geslacht van Hyrcanus vernietigd (Ant.XV, VII, 10). Alles wat joods was, begon snel te verbrokkelen. Herodus heeft zomaar een persoon van een lagere klasse priester gemaakt en ook weer na willekeur afgedankt en anderen hebben zijn plaats ingenomen. Archelaus en de Romeinen, hebben zijn voorbeeld gevolgd, toen zij de regering overgenomen hadden. Zodoende waren er wel acht hogepriesters, vanaf de tijd van Herodus, tot en met de vernietiging van de Tempel door Titus, in het jaar 70 na Christus, dit is over een periode van 107 jaar (Wm.Smiths Dictionary of the Bible, 1863 ed., art.”High Priest”). Nu kunnen wij begrijpen, van welke klasse Annas en Kajafas waren, die het volk opstookten om Jezus te kruisigen. Dit addergeslacht heeft zichzelf in goede sleutelposities ingegravenen, de juiste gelegenheid afgewacht, dit is vandaag precies zo en dit is juist het grote gevaar voor blanke christelijk beschaving op dit ogenblik.
De tweede en meest afschuwelijke misdaad, die door het zaad van Ezau gepleegd is, was toen Herodes er zeker van wilde zijn, dat er geen wettig zaad uit Israël zou opstaan, om het koningschap van hem te komen opeisen. Nadat hij gehoord had dat er een nieuwe Koning in Israël geboren was, heeft hij bevel gegeven om als de jongetjes van twee jaar en die jonger waren, te vermoorden.
Mattheüs 2:16:
“Toen Herodes zag, dat hij door de wijzen misleid was, ontstak hij in hevige toorn en zond bevel om in Betlehem en het gehele gebied daarvan al de jongens van twee jaar oud en daar beneden om te brengen, in overeenstemming met de tijd, die hij bij de wijzen had uitgevorst”.
De derde slag die de Idumeërs het zaad van Israël hebben toegediend, was bij de gelegenheid van het volk van Jeruzalem, welke volgens Josephus in het jaar 66 na Christus begonnen is. Toen de Romeinse legers de stad omsingeld hadden, hebben de heethoofden binnen de stad, zonder toestemming, de roekeloze Idumeërs uitgenodigd om hen te komen helpen met de verdediging van de stad.
Onder aanvoering van een zekere Johannes van Gischala en zonder mede weten van de priesters, hebben die heethoofden in het geheim met de Idumeërs onderhandeld en hen om hulp gevraagd, zodoende hebben 20.000 van hen, de stellingen kunnen innemen voor Jeruzalem. (Josephus: Wars IV, IV, 1, 2).
De priesters hebben de eis van de Idumeërs, om de stad binnen te gaan op grond van bloed verwantschap met Ezau weerstaan. Zij hebben gezegd, dat zij net zoveel rechten hadden op de stad als de joden, om deze samen met hen te kunnen verdedigen (Wars IV, IV, 4). Zonder dat de betrouwbare leiders van het volk het wisten, hebben de heethoofden in het geheim, één van de poorten van de stad opengemaakt, om de Idumeërs binnen te laten. Een verschrikkelijke slachting heeft er toen plaats gevonden, waarin de Idumeërs al hun haat op de joden hebben losgelaten, dat zij moe en zat werden van het bloed, dat rijkelijk vloeide. De straten van Jeruzalem hebben letterlijk gevloeid van bloed (Wars IV, V, 1-5). Josephus schat dat ongeveer een half miljoen joden in de val van Jeruzalem zijn omgekomen en hierin hebben de Idumeërs in grote maten een aandeel gehad.
Deze vreemde elementen, hebben in die tijd de joodse natie totaal ingenomen en overheerst tot op heden en niet één van hun sluwe eigenschappen hebben zij verloren. Het is nog steeds het instinkt van een adder, die voor ogen heeft, om het Zaad van de vrouw te vernietigen. Laat onze bedrieglijke wetenschap maar zeggen wat zij willen, de overwinningskracht is nog altijd sterker dan de omgevinginvloed. De wet staat vast voor alle tijden: elk zaad zal voortbrengen volgens zijn soort.
Jeremia 13:23:
“Kan een Ethiopiër zijn huid veranderen, of een panter zijn vlekken? Dan zoudt gij ook in staat zijn goed te doen, gij, die gewend zijt kwaad te doen”.
De moderne Israël staat is in 1948 tot stand gekomen, na een vlaag van geweld en bedrog, zoals in de dagen van Jeruzalem. In die tijd is ook Graaf Bernadotte vermoord.
De joodse natie door het zaad van geweld verzwolgen
In hun pogingen om Israël uit wissen en te vernietigen (zoals Exodus 17:8-16), kan het volgende wel gezegd worden: Ezau heeft een grote rol gespeeld, in het vernietigen van de joodse natie, die door de Romeinen, onder Titus in het jaar 70 na Christus voltooid is. Zo absoluut was hun infiltratie van het zaad van Ezau in de joodse natie, dat deze totaal is afgebroken en over de gehele aarde is verstrooid en dit heeft ook tot gevolg gehad, dat de Edomieten ook over de gehele aarde zijn verstrooid. Het was ook geen wonder dat de Here Jezus, de zoon van de wrede Herodes verwezen heeft, als de gevaarlijk Jakhals.
Lucas 13:32:
“En Hij zeide tot hen: Gaat heen en zegt die vos: Zie, Ik drijf boze geesten uit en volbreng genezingen, heden en morgen, en op de derde dag ben ik gereed”.
En Hij heeft tot die mensen gezegd, dat zij de grootste misdaden hebben gepleegd, maar zij zich toch beroemen op het zaad van Abraham.
Johannes 8:33:
“Zij antwoordden Hem: Wij zijn Abrahams nageslacht en zijn nooit iemands slaven geweest; hoe zegt Gij dan: gij zult vrij worden?”
Johannes 8:37:
“Ik weet, dat gij Abrahams nageslacht zijt; maar gij tracht Mij te doden, omdat mijn woord bij u geen plaats vindt”.
Johannes 8:44:
“Gij hebt de duivel tot vader en wilt de begeerten van uw vader doen. Die was een mensenmoorder van den beginne en staat niet in de waarheid, want er is in hem geen waarheid. Wanneer hij de leugen spreekt, spreekt hij naar zijn aard, want hij is een leugenaar en de vader der leugen”.
Dit is een stelling in volkenkundige betekenis. Dit is niet van toepassing op het zaad van Abraham door Jakob, maar door Ezau en zijn Hetitische afstammelingen, die heel goed mogelijk een voortzetting van dit geslacht van Kaïn kan zijn, die de moordenaar van de beginne was.
1 Johannes 3:12:
“Niet gelijk Kaïn: hij was uit de boze en vermoordde zijn broeder. En waarom vermoordde hij hem? Omdat zijn werken boos waren en die van zijn broeder rechtvaardig”.
De apostel Johannes schrijft in Openbaring 3:9 het volgende:
“Zie, Ik geef sommigen uit de synagoge des satans, van hen, die zeggen, dat zij Joden zijn en het niet zijn, maar liegen; zie, Ik zal maken, dat zij zullen komen en zich nederwerpen voor uw voeten, en erkennen, dat Ik u heb liefgehad”.
Dit is waarschijnlijk een verwijzing naar het verraderlijke zaad van Ezau, die als joden vermomd zijn (masquerading as Jews). De Idumeeëse oorsprong van deze valse joden, wordt erg duidelijk door hun aanspraken, dat zij niet alleen het zaad van Abraham waren, maar dat zij ook geen slavendienst hebben verricht (Johannes 8:33) maar geen Israëliet kon dit zeggen, want zij waren slaven in Egypte.
In zijn eindverwijzing, na deze periode in de geschiedenis, zegt de Jewish Encyclopaedia (1925) in zijn artikel: “Edom”als volgt: “Vanaf deze tijd hebben de Idumeeërs opgehouden om als een afzonderlijk volk te bestaan”.
Dit brengt ons dus tot een eigenschap, die van de allergrootste betekenis is, want de bewijzen zijn erg duidelijk, dat het Ezau/Hetitische zaad geen gering deel van de hedendaagse joden uitmaken en dat wij de voortzetting van Ezau/Edom binnen de joden moeten zoeken.
Het wordt meer als waarschijnlijk gerekend, dat de extremistische (het doordrijven tot het uiterste) neigingen in het hedendaagse jodendom, in hun samenstelling gezocht moet worden, het gedeelte dat geduldig wacht op de komst de Messias en uit wie er al velen tot geloof in Jezus Christus zijn gekomen, zijn van het ware van Israël en dat deel die de voorvaderlijke godsdienst hebben verworpen en zich hebben toegelegd op geweld en godloochenarij, deze maken deel uit van het zaad van Ezau. En laatstgenoemden zijn ver in de meerderheid in het jodendom en uit hun gelederen, komen de leiders van het communisme voort. Waar zal Ezau beter slagen, om zijn doel te bereiken, als zich juist voor te doen als Jakob?
Heeft Jakob dit niet met hem gedaan? Nog een belangrijke instroom van vreemde elementen binnen het joodse volk zijn de Khazaren van Turkse afkomst, dus van uit het bloed van Ezau. De Turken komen van Edom en Edom is Ezau. Benjamin H. Freedman, een jood zegt in zijn artikel “Palestina”in het tijdschrift Destiny van januari 1948: “Politieke Sionisme is uitsluitend een beweging door de joden van Europa. Maar deze Oost Europese joden hebben geen rassen of geschiedkundige verbintenis met Palestina. Hun voorvaderen waren geen inwoners van het Beloofde Land. Zij zijn directe afstammelingen van het Khazaarse=koninkrijk die tot in de 12e eeuw bestaan heeft. De Khazaren waren een non Semitities, Turko Finn Mongools ras, die gedurende de eerste eeuwen na Christus vanaf het Midden Azië na Oost Europa geëmigreerd zijn. Daar hebben zij een van de grootste koninkrijken van alle tijden gesticht. Op het toppunt van hun macht besloeg hun oppervlakten 80.00 vierkante mijl. Ongeveer zevenhonderd na Christus heeft de koning van die Khazaren het Judaïsme als staats geloof aanvaardt en de overgrote meerderheid van zijn onderdanen heeft hem in dat nieuwe geloof gevolgd. Voor die tijd was er niemand zoals een Khazar die joods was. Voor die tijd was er geen van hun voorvaderen in het Beloofde Land geweest. Terwijl de Semitische mensen die het Judaïsme in Palestina gevestigd hebben velen eeuwen voor dat de Khazaren tot het Hebreeuwse (Judaïsme) bekeerde, feitelijk allemaal uit Palestina geëmigreerd. Niet een van hen is naar het Khazaarse koninkrijk in het verre noorden gegaan. In dit licht van deze feiten kunnen wij ons afvragen waar komt de kreet van repatriatie naar het thuisland vandaan? Deze Oost Europese Jiddisch=sprekende joden hebben geen geschiedkundige of rassen verbintenis met Palestina, of inderdaad, met enige van de andere joden die in andere landen geleefd hebben duizenden jaren voor de Khazaarse bekering”.
De huidige joodse problemen en zijn uitdaging
Het ligt met deze achtergrond van de gehele geschiedenis, van de hedendaagse joden voor de hand, dat het enigszins mogelijk is, om een denkbeeld te vormen van het huidige joodse probleem en zijn uitdaging.
De geschiedenis bewijst, dat de joden niet de Tien Stammen van Israël vertegenwoordigen. Laatstgenoemde sluit de Stam van Jozef (Efraïm en Manasse) in, aan wie het eerstgeboorterecht ten behoeve van het gehele Israël toevertrouwd is.
De joden hebben dus niet de kaart voor het transport naar Palestina. Wat ook erg belangrijk is, dat veel joden in de tijd van onze Here Jezus en de apostelen, het christelijke geloof hebben aanvaard, toen door de joden werden verworpen en buiten het jodendom zijn gestoten en zijn opgegaan in de kerk en hebben zich aangepast hebben in de Westerse natiën, die de gerechtigheid van het christelijke geloof aangenomen hebben. Deze Westerse blanke natiën, zijn afstammelingen van de Tien Stammen, zoals wij bezig zijn om te bewijzen. Zij zijn beiden door hun geloof en door hun afstamming kinderen van Abraham en dus volle erfgenamen van het Beloofde Land.
Sedert de aftakeling van hun natie, zijn de joden voortgegaan om bekeerlingen van uit alle natiën te absorberen, zoals ook in het geval van de Khazaren (Zie Matteüs 23:15), zodat er vandaag geen zuivere joodse natie bestaat. Alleen een kleine minderheid is nog zuiver gebleven. De afbeeldingen van de oude Hethieten op hun monumenten, bevestigen de Ezau/Hetitische bloedlijn in de joden.
De geschiedenis leert ons, dat niet letterlijk en nog minder geestelijk, de joden het recht hebben om aanspraak te maken, dat zij erfgenamen van Abraham zijn. Dus hebben zij ook geen recht op Palestina. Wij zullen in het volgende hoofdstuk verder hierop ingaan, omdat zoveel leraren zondermeer verklaren, dat de joden het gehele volk Israël vertegenwoordigen en dus ook de Tien Stammen in sluiten. Ik ben voor dit hoofdstuk veel dank verschuldigd aan C.F. Parker met zijn studie: “A Short study of Esau/Edom in Jewry”, uitgegeven door: The Covenant Publishing Co. Ltd.6 Buckingham Gate, London. S.W.I, England.