De Wetgeving behoort aan Israël, wat impliceert dit?

(a) Slechts Israël alleen heeft de Wet ontvangen.
Deuteronomium 4:8; 33:3-4; Psalm 147:19-20; Romeinen 3:19; Galaten 4:4; Hebreeën 7:11.

Dus behoort de Wetgeving slechts aan Israël en haar nageslacht. Die Wet was slechts een schaduw van de toekomstige weldaden die God aan Zijn Volk zou bewijzen:

Hebreeën 10:1.
“Want daar de wet slechts een schaduw heeft der toekomstige goederen, niet de gestalte dier dingen zelf, is zij nimmer in staat ieder jaar met dezelfde offeranden, die onafgebroken gebracht.”

(b) Deze Wet heeft God zelf op stenen tafelen geschreven om Israël te onderrichten:

Exodus 24:12.
“De Here zeide tot Mozes: Klim op tot Mij, de berg op, en blijf daar, dan zal Ik u de stenen tafelen geven, de wet en het gebod, die Ik opgeschreven heb, om hen te onderwijzen.”

Jakobus 4:12.
“Een is wetgever en rechter, Hij, die de macht heeft om te behouden en te verderven. Maar wie zijt gij, dat gij uw naaste oordeelt?”

Israël moest zeer nauwkeurig volgens die wet wandelen:

Leviticus 25:18; Deuteronomium 4:5-6; 17:11, 18-20; Jozua 22:5; 2 Koningen 21:8; 2 Kronieken 14:4; Ezra 7:10; Nehemia 10:29; Maleachi 4:4.

En wie deze Wet onderhield was 1e. Zeer gelukkig (Psalm 94:12; Spreuken 29:18; Jakobus 1:25. 2e. en zeer verstandig. Psalm 119:66, 92, 93; Spreuken 28:7.

(c) Israël heeft echter Gods Wetten overtreden en deze verworpen:

Psalm 78:10; Jesaja 5:24; 24:5; 30:9; Jeremia 6:19; 16:11; Ezechiël 7:26; 22:26; Daniël 9:11; Hosea 4:6; 8:1; Amos 2:4; Zefanja 3:4; Zacharia 7:12 en staan dus onder de vloek van die wet. Leviticus 26:14-41; Deuteronomium 28:15-68.

De Here Jezus, de Gezalfde Koning van Israël, is op aarde gekomen voor maal één groot doel: Israël van die vloek loskopen/verlossen. Jezus is tot een vloek voor Israël geworden.

Galaten 4:4-5.
“Maar toen de volheid destijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen.”

Galaten 3:13.
“Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek der wet door voor ons een vloek te worden; want er staat geschreven: Vervloekt is een ieder, die aan het hout hangt.”

Maar door de “besnijdenis van Christus” (het hart). Kolossenzen 2:11, de wedergeboorte/van bovenaf verwerkt zijn, wordt de Wet van God op onze harten geschreven. Deuteronomium 30:6; Jeremia 31:33; Hebreeën 8:10; 10:6.

(d) De Here Jezus Christus is niet gekomen om de Wet te ontbinden/te laten verdwijnen.

Mattheüs 12:5; 22:36, 40 Lucas 2:22-23, 27, 39; 10:26; 16:17; 24:44; Johannes 1:46; 7:19; 12:34;15:25. Maar is gekomen om de Wet te vervullen/bekrachtigen.

(e) Israël werd onder het Oude Verbond door de Wet in bewaring gehouden.

Galaten 3:23, totdat het geloof in de Gezalfde Koning van Israël gekomen is. Want toen was het voor Israël mogelijk om langs een andere weg dan door de Wet (Romeinen 3:21) nl: door geloof in de Messias Jezus Romeinen 3:24; 8:3-4; 10:4). De Wet wordt echter niet/nooit vernietigd door de bedeling van het geloof. Want Paulus heeft niets anders gedaan dan te leren wat er in de Wet en de profeten staat Handelingen 26:22. Maar leerde tevens, dat men niet wettisch moest worden (wet zonder liefde) want dan staat men weer onder het juk (Galaten 5:4).

(f) Het Tien Stammenrijk (Huis van Israël) heeft tijdens haar langdurige ballingschap de Wet verloren.

Hosea 3:4-5.
“Want vele dagen zullen de Israëlieten blijven zitten zonder koning en zonder vorst, zonder offer en zonder gewijde steen, zonder efod of terafim. Daarna zullen de Israëlieten zich bekeren, en de Here, hun God, zoeken, en David, hun koning, en bevende komen tot de Here en tot zijn heil, in de dagen der toekomst.”

Zij zijn vreemdelingen geworden ten aanzien van de Verbonden:

Efeziërs 2:12.
“Dat gij te dien tijde zonder Christus waart, uitgesloten van het burgerrecht Israels en vreemd aan de verbonden der belofte, zonder hoop en zonder God in de wereld.”

Dus ook aan het Sinaïtisch Verbond (Wet). Maar nu kan Israël terugkeren naar hun Vader door de Here Jezus (Efeziërs 2:11-22) kan zij nu met recht aanspraak maken op haar verbondsrechten:
Romeinen 9:4-5.

“Immers, zij zijn Israëlieten, hunner is de aanneming tot zonen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften, hunner zijn de vaderen en uit hen is, wat het vlees betreft, de Christus, die is boven alles, God, te prijzen tot in eeuwigheid! Amen.”

Lees nu Romeinen 4:16-17 nu eens goed door en kijk naar wat de profeten hebben geschreven: “Daarom is het alles uit geloof, opdat het zou zijn naar genade, en dus de belofte zou gelden voor al het nageslacht, niet alleen voor wie uit de wet, (Juda) maar ook voor wie uit het geloof van Abraham zijn, (dit is het Huis Israëls) die de vader van ons allen is, gelijk geschreven staat: Tot een vader van vele (Israël) volken heb Ik u gesteld – voor het aangezicht van die God, in wie hij geloofde, die de doden levend maakt en het niet zijnde tot aanzijn roept.”

Nu is Abraham de vader van alle twee de huizen (Israël en Juda) geworden en zo zijn zij weer de Twaalf Stammen op wiens harten de Here het Nieuwe Verbond zal schrijven door de Heilige Geest.

(g) Paulus heeft in zijn bedinging altijd een duidelijk onderscheid gemaakt tussen die onder de Wet waren en wie zonder de Wet waren. Romeinen 2; 1 Korintiërs 9:20-21). M.a.w. tussen de besnedenen (Judeërs onder de wet) en de onbesnedenen (het verheidenste Israël die niet meer de ceremoniële en rituelen wetten onderhouden hebben, vgl Efeziërs 2:11.

Lees ook 1 Korintiërs 7:18; Galaten 2:8-16; 5:2-3.