Door Ted R. Weiland

Sinds 1973 hebben alleen Rwanda en Rusland meer mensen in gevangenissen of gevangenissen dan Amerika. Wilmot Robertson, auteur van The Dispossessed Majority, gaf commentaar op deze Amerikaanse schijnvertoning:

“De VS heeft een hoger percentage van de bevolking in de gevangenis dan enig ander land [met uitzondering van Rwanda en Rusland] – 178 per 100.000, tegenover 89 per 100.000 in Japan en 65 in Groot-Brittannië.” 1

In 1993 was het nationale gemiddelde (inclusief lokale gevangenissen) gestegen tot 531 gevangenen per 100.000 Amerikanen, en in 1997 was dit aantal opgelopen tot 645. Getuigen deze statistieken van het feit dat Amerika te veel wetten, te veel criminelen of te veel gevangenissen heeft? Het antwoord is: alle drie!

In 1990 verklaarde Donald Lay, hoofdrechter van het 8e Circuit Court of Appeals, in een toespraak voor de National Association of Pretrial Service Agencies dat het strafrechtsysteem van de Verenigde Staten “een schande is … en een complete mislukking”. Het aantal gevangenen heeft nooit geleid tot een daling van de criminaliteit. Een gezagsgetrouwe burger heeft tegenwoordig meer kans om het slachtoffer te worden van een gewelddadige crimineel dan om gewond te raken bij een verkeersongeval. Met een kans van 95% dat ze nooit in de gevangenis terechtkomen, hebben criminelen weinig te verliezen. Een ernstig misdrijf in Amerika kost de dader gemiddeld 8,5 dagen gevangenisstraf. En vier op de vijf gevangenen in federale en staatsgevangenissen zijn recidivisten. Met deze feiten in het achterhoofd kan men zich afvragen of ons huidige gevangeniswezen wel terecht een strafrechtelijk systeem kan worden genoemd.

Laat u niet misleiden; het huidige gevangeniswezen kan terecht als een strafrechtelijk systeem worden aangemerkt. Het straft criminelen misschien nauwelijks, maar het is een systeem waarbij de slachtoffers van misdrijven worden gestraft. Het Amerikaanse gevangeniswezen straft in eerste instantie de slachtoffers door geen bevredigende gerechtigheid of schadevergoeding te bieden voor de gepleegde misdrijven. Het schiet ook tekort in het bieden van voldoende bescherming tegen recidivisten. Bovendien worden slachtoffers van misdrijven nog eens extra gestraft doordat zij moeten betalen voor de huisvesting, voeding, kleding en ontspanning van degenen die hen of hun familieleden hebben vermoord, verkracht of beroofd.

Onder het huidige “rechtssysteem” moet de belastingbetaler “de rekening betalen” voor de misdaden van criminelen. Zo zaten er in december 1996 in de gevangenissen van Nebraska (staats- en federale gevangenissen samen) 3.287 gevangenen. Het kost 16.659 dollar om één gevangene een jaar lang in een gevangenis in Nebraska te huisvesten. Dat is in totaal 54 miljoen, 758 duizend, 133 dollar per jaar om de gevangenen in Nebraska te huisvesten, te voeden en te kleden.

De belastingbetalende burgers van Nebraska (en alle andere staten) betalen dubbel voor criminelen. We betalen wanneer we het slachtoffer worden van hun misdaden, en we betalen jaarlijks meer dan 54.000.000 dollar om hen in de gevangenis te houden terwijl ze televisie kijken, kaarten of elkaar molesteren. Zelfs wanneer een crimineel een boete krijgt opgelegd, gaat die naar de overheid en niet naar het slachtoffer of de nabestaanden van het slachtoffer. Een dergelijk systeem kan beter worden omschreven als afpersing.

Er zijn nog andere problemen verbonden aan het Amerikaanse gevangeniswezen. Zo worden niet-gewelddadige criminelen vaak samen met geharde gewelddadige criminelen opgesloten. Het resultaat van een dergelijk beleid is een bevestiging van het principe dat door de apostel Paulus wordt aangehaald:

Laat u niet misleiden: “Slecht gezelschap bederft goede zeden.” (1 Korintiërs 15:33 NASV2)
Als je een niet-gewelddadige crimineel opsluit met een gewelddadige crimineel, zal de gewelddadige crimineel niet worden bekeerd tot de levensstijl van de niet-gewelddadige crimineel. In plaats daarvan is de kans veel groter dat de niet-gewelddadige crimineel verhard en gewelddadig wordt. De Amerikaanse gevangenissen zijn gewoon een vruchtbare voedingsbodem voor crimineel gedrag. Vaker wel dan niet worden de niet-gewelddadige criminelen het slachtoffer van fysiek en seksueel geweld door de geharde levenslang veroordeelden.

Zelfs met de wildste fantasie zijn de Amerikaanse gevangenissen geen instellingen voor rehabilitatiete noemen. De uiterst zeldzame uitzonderingen maken het huidige strafrechtelijke systeem van Amerika niet tot een haalbare keuze voor misdaadbestrijding in een beschaafde samenleving. Wilmot Robertson vatte twee van de belangrijkste problemen van het Amerikaanse gevangeniswezen als volgt samen:

“Lange gevangenisstraffen veroorzaken onmetelijke psychologische schade aan gevangenen door hun leven te verspillen aan nutteloze en winstloze bezigheden, terwijl de torenhoge kosten van het gevangeniswezen een zware financiële straf opleggen aan degenen die zich aan de wet houden.” 3
Bovendien zijn veel Amerikaanse gevangenissen niets meer dan slavenarbeidskampen. In veel gevangenissen worden de gevangenen tewerkgesteld tegen slavenlonen, variërend van 22 cent tot 1,10 dollar per uur. Gevangenen worden “tewerkgesteld” voor het maken van dozen, stickers, kentekenplaten, matrassen, ingeblikte goederen, textiel, verkeersborden, enzovoort, die allemaal op de vrije markt worden verkocht. Hun werkgever, de federale overheid, handelend onder de naam UNICOR (handelsnaam voor Federal Prison Industries, Incorporated), betaalt geen sociale zekerheid, werkloosheidsuitkering, arbeidsongevallenverzekering, ziektekostenverzekering, pensioen of vakantie- of feestdagentoeslag. Ze hoeven ook geen inkomstenbelasting te betalen over hun winst.

Iemand zal waarschijnlijk reageren: “Nou en! Waarom zouden zulke criminelen niet op zijn minst op deze manier worden ingezet? Waarom zouden ze een fatsoenlijk loon verdienen gezien hun misdaden?” Dat is precies hoe de federale overheid wil dat u erover denkt. De regeling tussen UNICOR en de gevangenissen is slechts een ander middel waarmee het particuliere bedrijfsleven in Amerika wordt vernietigd. De gemiddelde particuliere ondernemer kan op de vrije markt niet eerlijk concurreren met een dergelijke constructie.

Het strafrechtelijk systeem van God

Deze voorbeelden en nog veel meer illustreren de vele problemen die inherent zijn aan het huidige “strafrechtelijk” systeem in Amerika. De vraag is: wat moeten we doen met de criminelen van vandaag? De conservatieven die “hard optreden tegen misdaad” voorstaan, pleiten voor wetgeving die erop neerkomt dat “de sleutel achter het slot en de grendel moet”, terwijl de ‘barmhartige’ liberalen vasthouden aan de mentaliteit dat “de criminelen geen schuld hebben”. Als middel om de criminaliteit te bestrijden pleiten de conservatieven ervoor om gevangenen op te sluiten totdat hun straf is uitgezeten. De liberalen daarentegen zijn van mening dat mensen misdaden plegen omdat ze geen goede opleiding hebben genoten, arm zijn of gediscrimineerd worden. Volgens de liberalen zouden dergelijke kansarme mensen dan ook helemaal niet opgesloten mogen worden of een kortere straf moeten krijgen. Een redacteur van de Scottsbluff, Nebraska Star Herald suggereerde dat de inwoners van Nebraska maar een beperkt aantal opties hebben om hun gevangenisproblemen op te lossen:

“De inwoners van Nebraska hebben maar drie opties: meer gevangenissen bouwen, minder mensen naar de gevangenis sturen of gevangenen sneller vrijlaten.” 4

Maar zijn dit haalbare opties voor iemand die oprecht geïnteresseerd is in het oplossen van de criminaliteitsproblemen in Nebraska of Amerika? Het zal u misschien verbazen, maar christenen zouden moeten kiezen voor optie twee: minder mensen naar de gevangenis sturen. In plaats van criminelen naar de gevangenis te sturen, zou het plan van God voor misdaadbestrijding in ere moeten worden hersteld. Uit een studie van het Oude Testament blijkt dat God geen voorzieningen heeft getroffen voor gevangenissen of huizen van bewaring, behalve voor het kortstondig vasthouden van criminelen in afwachting van een snel proces en een vonnis:

…de zoon van de Israëlitische vrouw lasterde de naam van God en vloekte. En zij brachten hem tot Mozes: …En zij zetten hem in de bewaring [gevangenis], opdat de wil van God hun zou worden bekendgemaakt. (Leviticus 24:11-12)

… terwijl de kinderen van Israël in de woestijn waren, vonden zij een man die op de sabbatdag hout sprokkelde. … En zij [Mozes en Aäron] sloten hem op [in de gevangenis], omdat niet was verklaard wat met hem moest gebeuren. (Numeri 15:32-34)

Zodra een misdadiger was veroordeeld, werd het vonnis onmiddellijk voltrokken. Onder een dergelijk systeem zijn gevangenissen overbodig; ofwel wordt de misdadiger ter dood gebracht in gevallen waarin de doodstraf van toepassing is, ofwel wordt hij in andere gevallen gedwongen tot schadevergoeding. Maar wat als een misdadiger weigert schadevergoeding te betalen, wat moet er dan met hem gebeuren? God heeft de perfecte oplossing voor iemand die weigert de bevelen van de rechtbank op te volgen. Weigering tot schadevergoeding wordt beschouwd als minachting van de rechtbank, en minachting van de rechtbank is een misdrijf waarop de doodstraf staat:

Als er een zaak voor je komt die te moeilijk is om te beoordelen, tussen bloed en dood, tussen pleidooi en verdediging, en tussen slag en steek, zaken die binnen je poorten omstreden zijn, dan moet je opstaan en naar de plaats gaan die God, zal kiezen; en je moet naar de priesters, de Levieten, en naar de rechter die in die dagen zal zijn, gaan en navraag doen; en zij zullen u het oordeel geven; en gij zult doen naar het oordeel … en gij zult doen naar alles wat zij u zeggen; naar het oordeel van de wet, dat zij u leren, en naar het oordeel, dat zij u zeggen, zult gij doen; gij zult niet afwijken van het oordeel, dat zij u geven, naar rechts noch naar links. En de man die eigenmachtig handelt en niet luistert naar de priester die daar voor het aangezicht van God staat, of naar de rechter, die man zal sterven; en gij zult het kwaad uit Israël verwijderen. En al het volk zal het horen en vrezen, en niet meer eigenmachtig handelen. (Deuteronomium 17:8-13)

Onder een dergelijke wet zou ieder rationeel persoon ervoor kiezen om schadevergoeding te betalen. Het strafrecht van God is onberispelijk, en dus betaalt alleen de misdadiger voor zijn misdaden. In gevallen waarin de doodstraf van toepassing was, waaronder moord, verkrachting, overspel, homoseksualiteit, bestialiteit, ontvoering, hekserij, afgoderij en godslastering, moest de dader ter dood worden gebracht. Met andere woorden, de enige gevangeniscel waarop zulke misdadigers recht hebben, is een doodskist. In niet-doodstrafzaken, zoals diefstal, moet de dader schadevergoeding betalen, variërend van twee tot vijf keer de geschatte waarde van het gestolen goed – Exodus 22:1-4. Als een veroordeelde dief financieel niet in staat is om schadevergoeding te betalen, moet hij als slaaf worden verkocht totdat zijn schuld is afgelost – Exodus 22:3. Met andere woorden, in zowel gevallen met als zonder doodstraf wordt de crimineel niet gevangengezet, wordt het slachtoffer niet verder geschaad en wordt de belastingbetaler niet extra belast. In plaats daarvan leert de crimineel dat misdaad inderdaad niet loont!

Het strafrechtelijk systeem van Babylon

Wilmot Robertson sprak over het ontstaan van ons huidige gevangeniswezen:

“Humanitarisme, dat is de uitbreiding van familiale liefde tot de hele mensheid, was de belangrijkste architect van het huidige gevangeniswezen. … Het samenbrengen van grote aantallen mensen in enorme gevangeniscomplexen is een relatief nieuwe ontwikkeling in de criminologie.” 6
Gevangenissen zijn een vervanging voor het strafrecht van God, gepromoot door degenen die denken dat het humaner is om een misdadiger op te sluiten dan hem ter dood te brengen. Maar iedereen die weet wat er werkelijk achter de tralies gebeurt, zou opsluiting nooit als een daad van humanitarisme omschrijven. Koning Salomo beschreef de gevolgen van dit misplaatste medeleven treffend:

…het medeleven van de goddelozen is wreed. (Spreuken 12:10)

Humanitarisme, dat vaak niets meer is dan een verlengstuk van humanisme, dat wil zeggen het creëren van eigen wetten en moraal, was inderdaad de architect van het huidige gevangeniswezen in Amerika. Ditzelfde systeem is echter terug te voeren op een oude cultuur die nog steeds een grote invloed heeft op de moderne Amerikaanse cultuur. Gevangenschap, zoals die vandaag de dag in Amerika bestaat, is niet afkomstig van God, maar van Babylon:

“Dit is de kopie van de brief die koning Artaxerxes aan Ezra, de priester en schrijver, heeft gegeven… Artaxerxes, koning der koningen, aan Ezra, de priester, een schrijver van de wet van de God des hemels… Ik vaardig een decreet uit dat … gij, Ezra, naar de wijsheid van uw God … magistraten en rechters aanstelt, die alle mensen aan de overkant van de rivier mogen oordelen, allen die de wetten van uw God kennen; en onderricht hen die ze niet kennen. En wie de wet van uw God en de wet van [Artaxerxes], de koning, niet doet, laat snel recht aan hem geschieden, hetzij met de dood, hetzij met verbanning, hetzij met inbeslagneming van goederen, hetzij met gevangenisstraf.” (Ezra 7:11-26)

Dit is de enige keer in de Schrift waar gevangenisstraf wordt aanbevolen als een vorm van straf. De tekst vermeldt echter dat dit edict niet door God is uitgevaardigd, maar door Artaxerxes, koning van Babylon. Het decreet van Artaxerxes vermengde Gods systeem met het systeem van de mens. De methodologie van de mens is over het algemeen het gevolg van humanisme, zoals ook het decreet van Artaxerxes was. De profeet Habakuk beschreef de gevolgen van de invloed van humanisme als volgt:

… de wet wordt genegeerd en gerechtigheid wordt nooit gehandhaafd. Want de goddelozen omringen de rechtvaardigen; daarom komt gerechtigheid verdraaid tot uiting. (Habakuk 1:4)

Wanneer wij als volk God en Zijn geboden, inzettingen en oordelen verwerpen, waarschuwt God ons dat Hij anderen (humanisten) die “gerechtigheid en gezag uit zichzelf putten” over ons zal laten heersen – Habakuk 1:5-7.

Het is tijd dat Amerikanen terugkeren naar God en Zijn wet, inclusief Gods strafrechtelijk systeem. Gods programma voor misdaadbestrijding is perfect. Waarom zou men dit vervangen door het feilbare beleid van de mens, dat criminelen weg laat komen met “moord” en gezagsgetrouwe burgers laat lijden en de regering laat bloeien?

De liberalen van vandaag beweren dat onderwijs het antwoord is. Ik ben het daarmee eens, onderwijs in de wet van God! De conservatieven zeggen dat we te veel misdaad hebben en te weinig straffen! Inderdaad, te weinig van de oordelen van God! De liberalen zeggen dat er minder criminelen naar de gevangenis moeten. Ik ben het daarmee eens, laten we er geen sturen! Conservatieven beweren dat gevaarlijke criminelen voor een bepaalde tijd van de straat moeten worden gehouden. Amen, laten we ze voor altijd van de straat houden! Het antwoord van de mens op onze gevangenisproblemen is: “Bouw meer gevangenissen!” Het antwoord van God is: “Sluit ze allemaal!” 7