Op 16 december vieren de Afrikaner Boeren in Zuid-Afrika elk jaar een historische veldslag, een veldslag die de geschiedenis van het hele Afrikaanse continent heeft veranderd. Deze historische veldslag heeft niet alleen ons als volk gevormd, maar ook de meeste volkeren die vandaag de dag in Zuid-Afrika leven en hun bestaan te danken hebben aan de dappere mannen die op die historische dag tegen het machtige Zoeloe-leger vochten en het versloegen. Morgenochtend(6 December 2025) zullen honderdduizenden Afrikaners op meer dan 200 verschillende locaties in Zuid-Afrika samenkomen om een verbondsdag van openbare dankzegging aan God voor de nationale bevrijding te vieren.
Voor ons als christelijke natie is dit een dag van gebed, aanbidding en dankbaarheid voor de genade van God die ons als volk in staat heeft gesteld om hier in Zuid-Afrika te blijven voortbestaan. Op deze dag herdenken we een historische veldslag die bekend staat als de Slag bij Bladriver, waarin ons volk tegen alle verwachtingen in op het slagveld zegevierde en daarmee heel Zuid-Afrika bevrijdde van het meest genocidale regime dat erop uit was om iedereen en alles wat dit land ooit had gekend te vernietigen. Blijf kijken, want in de video van vandaag vertel ik het verhaal van een veldslag die bijna 200 jaar geleden plaatsvond en die de loop van de geschiedenis voor iedereen die in dit land woont, heeft veranderd.
Bijna twee eeuwen na hun aankomst in de Kaapkolonie woonden Europese volkeren in en rond het gebied dat vandaag de dag nog steeds bekend staat als de West-Kaap. Het zou inderdaad meer dan een eeuw na hun aankomst duren voordat de Europeanen aan de Kaap voor het eerst een zwarte Afrikaanse nederzetting tegenkwamen, nabij de Fish River in wat tegenwoordig bekend staat als de Oost-Kaap, dicht bij East London. De Kaapkolonie werd de eerste 143 jaar van haar bestaan historisch gezien bestuurd door een particuliere onderneming, de Nederlandse Oost-Indische Compagnie.
In 1795 kwam het in handen van de Britten, die vreesden dat de Kaap in Franse handen zou vallen nadat Napoleon Nederland was binnengevallen en veroverd. Nadat ze het in 1803 aan Nederland hadden teruggegeven, veroverden ze de Kaapkolonie opnieuw als onderdeel van de Napoleontische oorlogen na de Slag bij Blaauwberg in 1806. De Freiburgers in de Kaapkolonie, als voorouders van de Afrikaners en Boeren, stonden er destijds om bekend dat ze niet tevreden waren met het Britse bewind, dat volgens hen niet in staat en niet bereid was om de toestroom van Khorsas vanuit het oosten naar de Kaapkolonie in goede banen te leiden.
Bovendien maakten hogere belastingen, de verandering van de officiële taal van de Kaapkolonie naar het Engels en de ondergeschiktheid van zelfs de kerk aan een liberale buitenlandse regering de situatie ondraaglijk voor deze Freiburgers. Dit leidde uiteindelijk tot de grote migratie weg uit de Kaap naar het binnenland, die bekend werd als de Grote Trek van de jaren 1830. Ongeveer 12.000 Freiburgers, ongeveer 20% van de blanke bevolking van de Kaapkolonie in die tijd, namen deel aan deze Grote Trek, die plaatsvond vanuit de Kaapkolonie naar het binnenland, naar wat later bekend zou worden als Natal, de Oranje Vrijstaat en de Transvaal Republieken.
Een van de belangrijkste redenen waarom de Voortrekkers naar het noorden konden trekken en uitgestrekte gebieden konden bezetten die op dat moment volledig onbewoond waren, waren de uitroeiingscampagnes van de Zoeloes die tegelijkertijd plaatsvonden. Bij deze massale genocide onder de Zoeloe-koningen Shaka en Dungan, die tegenwoordig bekend staat als de Defekane, werden naar schatting ongeveer 2 miljoen zwarte mensen van andere stammen afgeslacht en uitgeroeid. Maar de Boeren moesten nu ook met dezezelfde Zoeloe-leider, Dungan, onderhandelen om de betrekkingen en grenzen te regelen.
Er werd een memorandum van overeenstemming opgesteld tussen de leider van de Voortrekkers, Peter Retief, en de Zoeloe-leider, Dungan, om deze overeenkomst te bezegelen. Dungan nodigde Retief echter uit voor een feest in wat in feite de hoofdstad van het Zoeloe-koninkrijk was, maar eiste dat Retief en zijn mannen ongewapend zouden komen als teken van goede wil. Retief ging hiermee akkoord, en tijdens de festiviteiten die door de Zoeloes waren georganiseerd, werden Retief en zijn mannen op bevel van Dungan op gewelddadige wijze afgeslacht.
Retief werd samen met 71 anderen vermoord op die dag in 1838. Dit was slechts één voorbeeld van hoe de Zoeloes probeerden het Boerenvolk van de aardbodem te vegen. Slechts enkele weken later werden nog eens 200 voortrekkers afgeslacht in de buurt van wat later de stad Vienen zou worden, toen ze in een hinderlaag van de Zoeloes terechtkwamen.
De Zoeloes hadden tijdens de Defekane al verschillende zwarte stammen in het gebied volledig uitgeroeid, waaronder de Ngwane, de Ndwandwe en de Puting. Nu wilden ze ook de blanken in dit gebied uitroeien. Maar door de genade van God werden ze op 16 december 1838 eindelijk tegengehouden in een veldslag die de loop van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis voor altijd zou veranderen.
Op deze dag versloeg een kleine troepenmacht van 438 Voortrekker-Buren de aanval van een Zoeloe-leger van bijna 20.000 man in een veldslag aan de oevers van de Nkome-rivier, die later bekend zou worden als Blood River. Geen enkele Voortrekker sneuvelde in deze veldslag, terwijl meer dan 3.000 Zoeloe-krijgers werden gedood. Voorafgaand aan de slag hadden de Boeren een gelofte aan God afgelegd, waarin onze voorouders zich als volk aan God verbonden en beloofden dat we deze dag en datum elk jaar zouden vieren als een dag van dankzegging, en dat we onze kinderen zouden vertellen dat zij hierin met ons moesten delen, ter nagedachtenis voor toekomstige generaties, want Zijn naam zou verheerlijkt worden door Hem de roem en eer van onze overwinning te geven.
Sinds die overwinning viert ons volk altijd, en nog steeds, deze dag op 16 december als een dag van dankzegging ter nagedachtenis aan de genade die de Drie-enige God die wij aanbidden ons volk op die historische dag heeft betoond. Als de Zoeloes op 16 december 1838 niet bij Blood River waren tegengehouden, zou hun genocidecampagne zich over heel zuidelijk Afrika hebben uitgebreid, wat zou hebben geleid tot totale verwoesting en nog eens miljoenen doden. Afgezien van de Zoeloes, hebben alle zwarte stammen in Zuid-Afrika vandaag de dag hun bestaan te danken aan deze paar Boerenstrijders, die de Zoeloes stopten toen niemand anders dat kon.
Het leidde ook tot de kerstening van met name het Zoeloe-volk, aangezien de Boeren nu het evangelie van Jezus Christus deelden met de mensen die voorheen alleen de heerschappij van bloeddorstige tirannen hadden gekend. De Boeren introduceerden hen nu een nieuwe koning, de koning die in Bethlehem was geboren, die op Golgotha was gekruisigd, maar vooral, die op de derde dag uit de dood was opgestaan en voor altijd de dood en de wereld had overwonnen, waardoor hij koning van onze aarde werd. De relaties tussen de verschillende volkeren en stammen in zuidelijk Afrika stabiliseerden zich geleidelijk, en de relatie tussen de Zoeloes en de Afrikaner Boeren was in de jaren die volgden een van de meest wederzijdse respect en bewondering.
De Boeren-generaal Louis Boata was later ook een zeer goede vriend van koning Dinu Zulu Kao Sechwayo, en beiden waren praktiserende christenen. Blood River redde niet alleen de volkeren van zuidelijk Afrika van uitroeiing en introduceerde het christendom in de regio op een schaal die nog nooit eerder was vertoond, maar dankzij de overwinning bij Blood River op 16 december werd ook de beschaving naar dit deel van de wereld gebracht, wat leidde tot een enorme stijging van de levensstandaard voor alle volkeren die hier woonden. Blood River heeft dus niet alleen een golf van massale vernietiging en genocide een halt toegeroepen, maar ook het spirituele, politieke en beschavingspad van Zuid-Afrika voor altijd veranderd.
De stabiliteit die hierop volgde, legde de basis voor de ontwikkeling van moderne instellingen, infrastructuur en een stijgende levensstandaard, waarvan alle volkeren in dit deel van de wereld in de loop van de tijd hebben geprofiteerd. Toen het ANC in 1994 aan de macht kwam, voorspelden de grote kranten in dit land echter openlijk dat de Afrikaner-viering van de Dag van de Bron tot het verleden zou behoren. Maar de afgelopen jaren, met de enorme opkomst van het Afrikaner-nationalisme, wonen meer mensen dan ooit tevoren in onze geschiedenis deze vieringen bij.
Tot ziens, God zegene u.
