HOE ZIJN DEZE TEGENSTRIJDIGHEDEN ONTSTAAN?
Er wordt niet gesuggereerd dat de opstellers van de geloofsbelijdenissen niet oprecht zijn, maar oprechtheid is hier niet aan de orde. Als we de redenen voor de tegenstrijdigheden onderzoeken, kunnen we zien dat er pogingen zijn gedaan om traditionele doctrines en interpretaties in het totaalbeeld te passen, en uit de korte opmerkingen hierboven kunnen we opmaken dat alle geloofsbelijdenissen, behalve de eerste, niet alleen tegenstrijdig zijn, maar ook nogal simplistisch. Het is de verkeerde interpretatie van een paar belangrijke verzen die de schijn wekt geldige redenen te hebben voor het opnemen van universalistische opvattingen.
De fundamentele bron van de fouten zijn de Engelse vertalingen. In het geval van de vertaling van de AV werd het grootste probleem veroorzaakt door het expliciet verklaarde plan dat de vertaling zoveel mogelijk woorden uit de Engelse taal zou gebruiken, zodat niemand hen kon beschuldigen van het discrimineren van een woord of woordgroep. De volgende belangrijke bron van fouten is dat alle belangrijke Engelse vertalingen en de meeste minder bekende werden gefinancierd door religieuze organisaties. Welke religieuze organisatie gaat zichzelf uit de wereld helpen door op te schrijven wat er eigenlijk in de Griekse tekst staat? Maar daar houdt het niet op. De grootste moeilijkheid van allemaal was dat de Angelsaksische vertalers, als afstammelingen van Israël, de inherente ruk van de waarheid konden voelen in wat ze vertaalden. Maar omdat Israël nationaal blind was voor zijn eigen identiteit, konden ze niet begrijpen hoe ze deel konden uitmaken van dit prachtige boek dat eerder gericht leek te zijn aan Israëlieten dan aan Engelsen. Dus namen ze hun toevlucht tot vaagheden en onzekerheden en generalisaties, omdat het hen hielp om te denken dat ze op de een of andere manier zelf mee konden doen. Een tragisch geval van omgekeerde discriminatie, veroorzaakt door hun eigen onwetendheid en die van de natie. En het eindresultaat zijn de ernstig gebrekkige geloofsbelijdenissen die we zagen in (2)-(12), hierboven, en in de literatuur die ze voortbrachten.
Bijvoorbeeld, een artikel in het Nieuw-Zeelandse The Covenant Report Vol 9, No.4, presenteert het idee dat Jezus en zijn discipelen verschillende opdrachten hadden. Met het oog op Matteüs 15:24, waar Jezus zei: “Ik ben niet gezonden dan tot de verloren schapen van het huis Israëls”, wordt (terecht) beweerd dat Jezus’ opdracht alleen aan Israël was gericht. “Het huis van Israël” kan moeilijk worden geïnterpreteerd als “alle rassen”. Maar omdat Marcus 16:15 zegt: “Gaat heen in de hele wereld en verkondigt het evangelie aan alle schepselen”, wordt ten onrechte beweerd dat dit betekent dat de opdracht van Israël “aan de hele wereld” was. Dat wil zeggen, dat Jezus een andere missie had dan de discipelen. Toch zegt het artikel verder dat Jezus’ offer “voor de zonde van de wereld” was. De geloofsbelijdenis van Brits-Israël stelt: “In het centrum van dat Plan staat de Goddelijke Persoon van onze Heer Jezus Christus, en als het contactpunt tussen God en de mensheid hebben wij een Goddelijk Uitverkoren Volk”.
Het is jammer voor deze twee-opdrachten-theorie dat Jezus in Matteüs 10:6 tegen Zijn discipelen zegt: “Maar ga liever naar de verloren schapen van het huis Israëls”. Dit geeft aan dat er helemaal geen verschil was tussen de twee opdrachten. Bovendien zei Jezus tegen Zijn discipelen: “Zoals mijn Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u”.
De reden voor de veronderstelling dat er twee verschillende opdrachten waren, is de aanname dat “de hele wereld” betekent “alle mensen van alle rassen”, in plaats van “de hele kosmos (systeem of orde) van Israël”.
In de bijlagen van dit artikel worden een aantal van dergelijke veel voorkomende fouten onderzocht die door de vertalers van de Engelse versies zijn gemaakt. Dit betekent niet dat we Griekse geleerden moeten worden om erachter te komen wat God heeft gezegd, maar het betekent wel dat we veel kritischer moeten zijn over wat we lezen, zodat we anderen (mensen en boeken) kunnen onderzoeken om erachter te komen wat er is gezegd.
WAAR VINDEN WE ‘ISRAËL’ VANDAAG DE DAG?
Deze opmerking is toegevoegd voor degenen die geen achtergrond hebben over de “identiteit” van Israël in de moderne wereld. Drie citaten uit Joodse bronnen kunnen diegenen helpen die hebben moeten geloven dat het woord “Joden” altijd betrekking heeft op Israëlieten, en die zich misschien afvragen waar de Joden thuishoren in het algemene schema.
- Uit het boek “What Price Israel” van Alfred M. Lilienthal: “Hier is een paradox: een antropologisch feit, veel christenen hebben meer Hebreeuws-Israëlitisch bloed in hun aderen dan hun Joodse buren”.
- De Joodse auteur Yair Davidy vertelt in zijn boek “The Tribes-Israelite Origins of Western peoples” [Voorwoord van Rabbi A. Field] in veel detail dat de Saksische mensen Israël zijn.
- De Joodse schrijver Harry Golden schreef in 1967: “Jesaja, de profeet, schreef dat het overblijfsel van het volk van God op de eilanden van de zee zou worden gevonden”.
Deze eilanden kunnen worden weergegeven als zijnde ten noorden en westen van Palestina, d.w.z. het Verenigd Koninkrijk. De Britse eilanden zijn voornamelijk bewoond door de Angelsaksische, Keltische en Noorse mensen, in tegenstelling tot de blanke Jafethische, Ismaëlitische en Edomitische volkeren [Genesis 9:27 en 16:12], en de voor de hand liggende vreemdelingen, die in de loop der jaren Groot-Brittannië zijn binnengetrokken. In wezen zijn zij wat wij tegenwoordig “Kaukasisch” noemen, dat wil zeggen dat zij afkomstig zijn uit Kaukasië waar het Huis Israël in gevangenschap ging. Van daaruit kan hun voorspelde migratie naar het Westen historisch getraceerd worden door Europa, naar Brittannië.
Als Israël het “uitverkoren” ras is, dan zijn alle anderen “niet uitverkoren” voor Gods doel. Er wordt vaak verwezen naar “Gods uitverkoren volk of ras”, waarbij ten onrechte wordt gesuggereerd dat “de Joden” gelijk staan aan heel Israël. Ondanks de populaire suggestie geeft de Schrift niet aan dat “de Joden” (de Judeeërs) Israël zijn. Het Jodendom is een multiraciale religie sinds de dagen na de Babylonische gevangenschap! “De Joden” zijn geen uniek ras en dat geven ze zelf ook graag toe! De Encyclopaedia Judaica verklaart dat “Modern Jodendom Edom is”, dus de Joden bevestigen dat de afstammelingen van Esau voornamelijk het moderne Jodendom vertegenwoordigen. En Jezus heeft “De Joden” altijd veroordeeld voor wat ze waren [Zie Johannes hoofdstuk acht]. De Joden” [meervoud en als populaire term] kan Israël niet zijn! Jezus zei dat deze mensen (de Judeese leiders) het Woord van God niet konden horen en dat het hun niet gegeven was om de verborgenheden van het Koninkrijk der Hemelen te kennen-[Matt.13:11]! De termen ‘Jood’ en ‘Joden’ verwijzen naar het door Edomieten gedomineerde volk van de Judeese natie dat bestond vanaf de tijd na de Babylonische gevangenschap tot 135 na Christus. Deze termen zijn nooit van toepassing op het Huis van Juda. De termen “Grieken” en “Grieks” verwijzen naar de 12 verspreide stammen van het Huis Israël in Klein-Azië in de periode na de Assyrische en Babylonische gevangenschap tot ongeveer 100 na Christus. Paulus’ zinsnede “En zo zal geheel Israël behouden worden” verwijst naar de twee voormalige koninkrijken, het Huis Israël (het Noordelijke Koninkrijk) en het Huis Juda (het Zuidelijke Koninkrijk). Beide huizen zijn, ondanks hun verschillende gevangenschap, gered door het offer van Jezus. Op het moment dat Paulus sprak, was het van toepassing op de Israëlieten in de Judeeër natie (afstammelingen van de 60.000 die terugkeerden om de Tempel te herbouwen) en op de Israëlieten van de Dispersie in Klein-Azië.
Rom 11.26 En alzo zal gans Israël zalig worden; gelijk geschreven staat: Uit Sion zal de Bevrijder komen, en hij zal goddeloosheid van Jakob afwenden: Want dit is Mijn verbond met hen, wanneer Ik hun zonden zal wegnemen.
Er is nergens in de Schrift een suggestie over het afkeren van goddeloosheid van, of het maken van zo’n verbond, met andere volken dan Israël.
LAATSTE OPMERKING
Sommige fragmenten en de bijlagen in dit artikel zijn overgenomen uit “De exclusiviteit van Israël”, dat aanzienlijke details over deze onderwerpen bevat. Exemplaren zijn beschikbaar via e-mail op aekennedy@xtra.co.nz.
Dit artikel gaat niet in op Gods doel om een speciaal volk voor Zichzelf te kiezen, of hoe de andere rassen zich verhouden tot dit doel. Zie voor informatie over dit onderwerp “Is Israël een uitverkoren ras om de wereld te redden”, dat ook beschikbaar is via e-mail op aekennedy@xtra.co.nz.
De onderstaande verklaring is een eenvoudige, duidelijke verklaring die de meeste verklaringen in de bestaande Brits-Israëlische geloofsverklaringen zou kunnen vervangen.
“Wij geloven dat de Bijbel een boek is dat geschreven is AAN, VOOR en OVER ISRAËL, en ALLEEN ISRAËL. Andere rassen/volkeren worden alleen genoemd als zij in contact komen met, of op een of andere manier invloed hebben op, Israël. Kortom, de Bijbel is het woord van de God van Israël aan Zijn volk Israël, en alleen aan Israël”.
De Bijbel beschrijft ook de strijd tussen God en elke tegenstander, persoon, groep of situatie die dat ene ras zou willen verontreinigen of vernietigen.
BIJLAGEN
ZIJN “ALLE”, “ELKE”, “WIE DAN OOK”, ENZ. BEPERKTE UITDRUKKINGEN?
Met andere woorden, betekenen woorden als “alle” meestal “alles” of “alleen dat deel waarover gesproken wordt?”. Betekent “de hele wereld” de hele planeet of alleen dat deel van de planeet waarover gesproken wordt? Een blik in Young’s Analytical Concordance zal laten zien hoe deze woorden worden gebruikt. Dit geeft een indicatie zonder in het Grieks te hoeven duiken. Zekerheid over dit onderwerp is de tijd waard die gemoeid is met het onderzoeken van lexicons om de echte betekenissen van de gebruikte woorden te specificeren. De woorden voor “alle”, “elke” etc. zijn vaak enkelvoud, NIET meervoud. Ze verwijzen dus naar: “alle” de ene [groep], of “het geheel” van de klas, of “het volledige” van de klas.
Om het gebruik van “allen” in het Grieks en Hebreeuws te begrijpen, zie Deut 28:10: “En alle volken der aarde zullen zien, dat gij met de naam van God geroepen zijt, en zij zullen voor u bevreesd zijn”. Hier omvat “alle volken op aarde” Israël NIET in het “alle”. Op dezelfde manier is “gaat heen in de hele wereld” NIET inclusief elk ras. Als je dit niet begrijpt, is dat de bron van de dwaling in de populaire leer van de meeste kerkgenootschappen.
Jezus zegt dat het niet aan iedereen gegeven is om Hem te horen of te begrijpen. Sprekend tot Zijn discipelen over het Edomitische leiderschap van de Judeese natie, zei Hij: “Want het is u gegeven de verborgenheden van het Koninkrijk der hemelen te begrijpen, maar hun is het niet gegeven”-[Matt.13:11]. Als we maar één uitzondering als deze hebben, dan kan “elke” en “alle” die uitzondering niet omvatten, of de andere uitzonderingen. Als er een uitzondering wordt gemaakt over de Edomieten die geen berouw kunnen vinden, of over het onkruid waarover Jezus zei: “Laat ze met rust”, dan kunnen deze geen deel uitmaken van het “allen” dat wordt aangesproken. Sprekend over de blinde leiders van de blinden, gaf Jezus Zijn discipelen ook een imperatief “Laat hen met rust”. Jezus had zojuist een duidelijke uitspraak gedaan: “Elke plant, die mijn hemelse Vader niet geplant heeft, zal met wortel en al uitgeroeid worden”. We hebben dus uitsluitingen van het “alle”, dat wil zeggen dat “alle” niet allesomvattend is. Jezus predikte niet aan bepaalde volken, zoals we hebben gezien. Jezus zei dat Hij naar Israël was gezonden om “Zijn volk” te redden van hun zonden. Moeten wij wijzer zijn dan Jezus?
Als we kijken naar de hoeveelheid Schriftteksten waarin de exclusiviteit van Israël gedetailleerd wordt beschreven, zouden we, als we geen denkrichting of voorafgaande conditionering hadden, moeten instemmen met het volgende:
- Het zijn allemaal consistente verklaringen van feiten [geen gevolgtrekkingen].
- Ze hebben allemaal betrekking op Israël alleen, als een ras, geen ander ras inbegrepen.
- Israël alleen is Gods erfenis.
- Er is geen conflict over verlossing die alleen op Israël van toepassing is.
- Dat bepaalde verbonden en beloften waarnaar verwezen wordt alleen met Israël gemaakt zijn.
- Dat Israël een heilig, d.w.z. apart gezet, ras is -[Wat gewoonlijk Het Uitverkoren Ras wordt genoemd].
- Dat de inzettingen [choq] en de oordelen [mishpat] alleen aan Israël werden gegeven als een dienende natie.
- Dat het woord “Joden” in geen van deze Geschriften wordt genoemd.
- Dat er verschillende “zaden” zijn, en dat Abrahams zaad een afstamming is.
- Dat geen van deze Geschriften ‘vergeestelijkt’ kan worden.
Als we tot deze conclusie komen over een uniek Israël in raciale zin, dan ontstaat er onmiddellijk een dilemma tussen:
[a] Wat de Schrift leert in directe uitspraken waaruit de exclusiviteit van Israël door beide Testamenten heen blijkt.
[b] Wat wordt afgeleid uit indirecte verzen zoals gebruikt door universalisten. Universalisten mogen dan wel directe uitspraken gebruiken, maar aan bepaalde woorden zijn nieuwe betekenissen en tijden gegeven. Soms zijn er totaal verkeerde en misleidende betekenissen aan woorden gegeven en sommige hiervan zijn geaccepteerde moderne leerstellingen geworden. Aan deze gefabriceerde woordbetekenissen worden “typen” toegevoegd om bij de interpretatie te passen. Dit is de gebruikelijke manier van onderwijzen, maar dit is geen onderricht dat gebaseerd is op de Hoeksteen of het gegeven fundament van de Wet, de Psalmen en de Profeten.
[c] Wat we denken zien we manifest worden in termen van christelijke ervaring in andere rassen. Zowel psychologie en bevrijding van vijandelijke activiteit, als bescherming terwijl onder Israël hebben hier toepassing. Maar verlossing kan alleen van toepassing zijn op Israël.
Kijk nog eens naar deze twee verzen:
Johannes 3:16 Zo lief heeft God de wereld gehad …
Markus 16:15 Gaat heen in heel de wereld …
Zulke verzen zijn de basis van de gedachte dat het gaan en prediken van het evangelie aan alle schepselen van Marcus 16:15 verwijst naar het gaan naar elke persoon van elk ras op aarde. Laten we eens kijken naar enkele woorden in deze verzen.
[a] Prediken of kerusso betekent verkondigen, of goed nieuws aankondigen zoals een stadsomroeper. Het betekent niet “discipelen maken” of “evangeliseren”, zoals velen leren.
[Maar waar moesten ze hun verkondigingen doen? Was het aan iedereen van elk ras? Laten we eens kijken naar elk schepsel. Het Griekse woord ktisis wordt door Strong G2936-7 gegeven als oorspronkelijke vorming, gebouw, schepsel en verordening.
Vine’s Dictionary of New Testament Words: ktizo wordt bij de Grieken gebruikt om de stichting van een plaats, een stad of een kolonie te betekenen … Het is een veelbetekenende bevestiging van Rom 1:20,21 dat in alle niet-christelijke Griekse literatuur deze woorden (ktizo en zijn afgeleiden) nooit door de Grieken worden gebruikt om het idee van een Schepper of van een scheppingsdaad door een van hun goden over te brengen. Ze beperken de woorden tot de handelingen van menselijke wezens.
Dit is het schepsel [of liever, de schepping] van Marcus 16:15. Het woord ktisis in het Grieks wordt gebruikt om het product van menselijke bouw of vorming aan te duiden. In deze context verwijst het naar een dorp, of plaats waar mensen wonen. Een ktisis wordt door mensen gebouwd, niet door God. De discipelen moesten specifiek naar de plaatsen of dorpen of plaatsen gaan waar de Israëlieten woonden.
Matt 10:23 Gij zult niet over de steden Israëls gegaan zijn, totdat de Zoon des mensen gekomen is.
We kunnen de steden van Israël niet de steden van elk ras laten betekenen. Merk op dat Jezus hier spreekt over de tijd van het einde.
Wat is het gebied van de verkondiging? Is het niet de hele wereld van Israël?
Wat verkondigden zij? Was het niet het Evangelie van het Koninkrijk?
Het Koninkrijk is wat Jezus en Johannes de Doper kwamen verkondigen: bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij. Wie verkondigt dat vandaag? Het is onmogelijk om tegelijkertijd het moderne universele evangelie voor alle rassen en het exclusieve Koninkrijk der Hemelen te geloven en te onderwijzen. Jezus beperkt de hele wereld tot de steden van Israël! Met andere woorden, het moet verkondigd worden in de woningen of plaatsen waar de Israëlieten wonen tot aan het einde van het tijdperk.
