Welnu, Abraham voldoet aan elk principe van de Christelijke geloof dat Noach ook had. Hij vond genade in Gods ogen; hij wandelde niet alleen in gehoorzaamheid aan God; hij wandelde ook fysiek met God, bij één of meerdere gelegenheden, afhankelijk van of je gelooft dat één van de boodschappers naar Sodom God was of niet. Abrahams gezin werd gered en gezegend; ja, zowel Isaak als Ismaël ontvingen zegeningen en verbonden met God.
Rechtvaardigheid werd Abraham toegerekend, net zoals aan christenen. “…En hij geloofde in de Here, en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.” (Genesis 15:6) . In Romeinen 4 stelt Paulus tweemaal dat van Abraham als een voorbeeld voor Christenen. Zou God de schrijvers van het Nieuwe Testament een niet-christen voor christenen laten houden en hen vertellen dat ze zijn voorbeeld moeten volgen? Onzin!
Abraham was ook gehoorzaam. God spreekt in Genesis 22 over Abrahams gehoorzaamheid. Hij herhaalt Zijn belofte dat Abrahams zaad zich zou vermenigvuldigen als de sterren aan de hemel en als het zand aan de kust, en eindigt die belofte in vers 18: “…omdat gij mijn stem gehoorzaamd hebt.”
In Genesis 18:19 zegt God over Abraham: “…Want Ik ken hem, dat hij zijn kinderen en zijn huisgezin na hem zal bevelen, en zij zullen de weg des Heren bewaren.” De weg van de HEER moet het ware geloof zijn. Tegenwoordig noemen we dat de christelijke godsdienst. Het was toen dezelfde godsdienst of hetzelfde geloof, hoewel het niet met dezelfde naam werd aangeduid.
In Mattheüs 3:3 lezen we over Johannes de Doper, die de voorloper van Jezus Christus was: “…Want deze is het van wie gesproken is door de profeet Ezaias, zeggende: De stem des roependen in de woestijn: Bereidt u de weg des Heren.” Die zin wordt aan het begin van elk van de vier evangeliën herhaald. Na Jezus’ dood werd het geloof of het geloof van het christendom in het Nieuwe Testament enkele jaren “De Weg” genoemd, voordat het uiteindelijk werd veranderd in “Christelijk”. Je kunt dat lezen in Handelingen 9:2.
In Handelingen 18:24-28 wordt verteld over een man die “op de weg van de Heer” predikte. Aquila en Priscilla vertellen hem over Jezus, die in Handelingen 18:26 “…de weg van God volmaakter” wordt genoemd, waarna de man Jezus predikt en het nog steeds “…de weg van de Heer” noemt.
In Handelingen 19:9 wordt het “…die weg” genoemd. In Handelingen 22:4 wordt het “…deze weg” genoemd. In Handelingen 24, waar Paulus zijn prediking van Jezus Christus verdedigde, zei hij in vers 14:”…naar de weg die zij (dat wil zeggen de Joodse Farizeeën) ketterij noemen, zo aanbid ik, de God van mijn vaderen.” Vers 24 stelt specifiek dat “…die Weg” “…het geloof in Christus” was. In alle gevallen komt het woord ‘weg’ van het Griekse woord ‘hodos’, wat een snelweg of een reis betekent; een manier om van de ene plaats naar de andere te komen. In de brieven wordt het geloof in Jezus Christus “de weg van heiligheid”, “de weg van waarheid”, “de juiste weg”, “de weg van gerechtigheid”, “de nieuwe en levende weg” genoemd.
Alle volgelingen van Christus beschouwden zichzelf als aanhangers van het geloof van hun Israëlitische voorvaderen; van Abraham, Isaak en Jakob. Het profeteerde immers van een Messias, een Verlosser die zou komen. Die Verlosser was nu gekomen. Het veranderde het geloof niet, het voegde er alleen een vervulde profetie aan toe. Het was hetzelfde geloof waarover in het Oude Testament werd gesproken. Pas in de afgelopen eeuwen, met name in de laatste honderd jaar, hebben valse profeten geprobeerd de christenen ervan te overtuigen dat onze godsdienst op de een of andere manier anders is dan de godsdienst van Noach en van Abraham, Isaak en Jakob. Nee! Dat is het niet! Het is dezelfde religie met een nieuwe naam, de naam van de Messias die zou komen en die nu gekomen is.
Zoals onze studie over het “Israël van het Nieuwe Testament” zal laten zien, waren het de Israëlieten die de christenen zouden worden en dat ook werden, dus we kunnen nu vanuit het Oude Testament en het christendom laten zien dat het dezelfde Israëlitische godsdienst was die het christendom werd. Dezelfde mensen – hetzelfde geloof!
Zou je nu zeggen dat Abraham een christen was? Als je daar nog steeds niet zeker van bent, kijk dan naar Hebreeën 11:8-19, en daar zul je Abraham terugvinden, als een andere man van geloof. Abraham, en bij implicatie de anderen die met hem werden genoemd, zoals Noach, “…verlangen naar een beter land, dat een hemels land is, waar God zich niet schaamt om hun God genoemd te worden, want Hij heeft voor hen een stad bereid.”
Waar verlangden ze naar en waar keken ze naar uit? De stad van God, het Nieuwe Jeruzalem. Het Koninkrijk van God op aarde! Dat is toch hetzelfde wat het christelijk geloof ons leert om naar uit te kijken? Geen enkele andere religie beweert in zo’n Koninkrijk van God op aarde te geloven; alleen de Christelijke godsdienst waar Abraham deel van uitmaakte. We zien zelfs dat Abraham geloofde dat God Isaak uit de dood kon opwekken. Hij geloofde in Gods macht om de doden te doen herrijzen. Geen enkele andere godsdienst dan die van het Christendom gelooft in een dergelijke opstanding uit de dood.
Oh, ik weet dat veel religies reïncarnatie onderwijzen, maar dat is geen herrijzenis uit de dood. Ze leren eigenlijk dat mensen nooit sterven, ze gaan gewoon verder met leven in een andere vorm. Alleen de Christelijke godsdienst leert dat het loon van de zonde de dood is, of de beëindiging van het leven, en dat onze enige hoop dan in de opstanding is. De Christelijke godsdienst onderwijst “…het is een mens eenmaal gegeven te sterven, maar daarna volgt het oordeel.” En “…zoals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden.”
Elke godsdienst behalve de Christelijke houdt de mens in leven, althans in hun doctrine, en ontkennen daarmee een van de fundamentele leerstellingen van het Christelijk Geloof; dat mensen sterven en afhankelijk zijn van God voor opstanding tot het eeuwige leven. Bij elke maatstaf die jij wilt hanteren, kan de Abrahamitische godsdienst alleen die van de Christelijke godsdienst zijn.
Trouwens, en dit kan voor veel christenen als een verrassing komen, de religie van het Jodendom onderwijst reïncarnatie. Dit werd tot in detail uitgelegd in een Joodse krant die mij werd toegestuurd, The Jewish Press door Rabbi Scheinberg, in de uitgave van 2 augustus 1974. Je zult waarschijnlijk in staat zijn om de leer van reïncarnatie te verifiëren via enkele van je Joodse vrienden, of door het aan een Joodse rabbijn te vragen. Het is geen geheim, maar het is misschien niet zo bekend, alleen omdat de Joden niet evangeliseren en geen moeite doen om zich tot hun godsdienst te bekeren, zoals wij christenen doen.
De God waarin Abraham geloofde en de God van de Bijbel van de Christenen onderwijst niet zoiets als reïncarnatie. Abraham kon dus geen volgeling van de religie van het Jodendom zijn, maar in plaats daarvan een volgeling van het ware geloof, van de Christelijke Bijbel. Abraham was een Christen.
Abrahams zoon Isaak trad in Abrahams voetsporen wat betreft zijn geloof en godsdienst. Hij werd gezegend door en geloofde in dezelfde God en in dezelfde beloften. En trouwens, hij wordt ook genoemd in het Nieuwe Testament in Hebreeën 11:20, als een man met hetzelfde geloof. Jakob, de zoon van Izaäk, ontving toen van zijn vader en van God de beloften die God aan Abraham en aan Abrahams zaad had gedaan.
Je had waarschijnlijk niet gedacht dat deze voorouders van het Israëlitische ras christenen waren, maar in de context van moderne religies is het waar dat hun geloof en dogma’s perfect overeenkomen met die van het ware christendom.
Probeer dit onderwerp eens met je predikant te bespreken aan de hand van de volgende twee vragen: Gelooft u dat alleen christenen in de hemel zullen zijn? Gelooft u dat Abraham in de hemel zal zijn? Als hij op beide vragen ja antwoordt, stel hem dan nog één vraag: Gelooft u dat Abraham een christen was? De kans is groot dat je een lange en ingewikkelde uitleg krijgt over hoe of waarom Abraham geen christen was, maar maak je daar geen zorgen over. Je hebt je punt al bewezen.
Als je wilt, kun je een vierde vraag toevoegen, maar citeer dan eerst de woorden van Jezus in Johannes 8:56: “Uw vader Abraham verheugde zich, toen hij mijn dag zag; en hij zag die en was verblijd.” Stel dan de vraag: Als Abraham uitkeek naar Jezus en geloofde dat Jezus zou komen, zou dat Abraham dan geen christen maken? Desondanks zullen velen Abraham een Jood noemen, en zij noemen Izaäk en Jakob Joden, en zij noemen Mozes een Jood.
Ik geef je bewijs uit de Bijbel dat deze heiligen uit het Oude Testament voldoen aan de moderne definitie van christenen, en als we hen gaan bestempelen met de naam van welke religie dan ook, dan past alleen het etiket christen bij hen. Je zou Hebreeën 11 helemaal moeten lezen en dan zul je zien waarom de enige religieuze naam van vandaag die bij deze mensen past, Christen is.
In Genesis 21 deed Jakob de gelofte: “…dan zal de HEER mijn God zijn.” In Genesis 32 veranderde God Jakobs naam in Israël; de naam betekent “heersen met God”, wat natuurlijk de belofte aan christenen is, zoals we lezen in Openbaring 5:10 dat Jezus “…ons voor onze God tot koningen en priesters heeft gemaakt; en wij zullen heersen op aarde.”
In Genesis 27 gaf Jakobs vader Izaäk aan Jakob door wat de Abrahamitische verbonden worden genoemd. Izaäk zei tegen Jakob: “…Daarom geeft God u van de dauw des hemels, en het vet der aarde, en overvloed van koren en wijn: Laat mensen u dienen en volken zich voor u neerbuigen; wees heer over uw broeders en laat de zonen van uw moeder zich voor u neerbuigen; vervloekt zij een ieder die u vervloekt en gezegend hij die u zegent” (Genesis 27:28-29).
Dat laatste deel is een herhaling van de Abrahamitische belofte uit Genesis 12:3, waar God tegen Abraham zei: “…Ik zal zegenen wie u zegenen, en vervloeken wie u vervloekt.”
Hierover bestaat vandaag de dag veel verwarring, omdat veel predikanten onderwijzen dat deze belofte aan Abraham betrekking heeft op Joden. Maar als het waar is wat we lezen in Galaten 3:29, dat “…indien gij van Christus zijt, zo zijt gij Abrahams zaad en erfgenamen naar de belofte”, dan gaat die belofte over ons als volk van Christus, of christenen. God zal hen zegenen die christenen zegenen en zal hen vervloeken die christenen vervloeken. Het anders interpreteren is het ontkennen van de waarheid van het Nieuwe Testament.
Als we begrijpen dat de godsdienst van Abraham en Jakob en hun God dezelfde godsdienst en dezelfde God is als die van de christenen, dan is de waarheid van die belofte die met christenen te maken heeft perfect Bijbels te verklaren.
