We hebben eerder verschillende passages gelezen, waaronder de lange profetie in Lucas 1 (die werd gedaan door de priester Zacharia, de vader van Johannes de Doper), waarin hij zei dat Jezus was gekomen “…opdat wij gered zouden worden van onze vijanden, en uit de hand van allen die ons haten; om de barmhartigheid te vervullen {beloofd} aan onze vaderen, en om Zijn heilig verbond te gedenken; de eed die Hij gezworen heeft aan onze vader Abraham.” (Lucas 1:68-73). Welnu, als wij als Christenen erfgenamen zijn van deze Abrahamitische beloften, en één van die beloften is dat we gered zouden worden van onze vijanden en uit de hand van allen die ons haten; als God dan beloften nakomt, dan zou dat betekenen dat de Christelijke volken van hun vijanden verlost zouden worden. Denk eens na over de implicaties die dit heeft met betrekking tot de huidige wereldsituatie. Het christendom is nu in het defensief.
Je zou ook een exemplaar moeten krijgen van het boekje “Onderzoek naar de betekenis van ‘niet-Jood’ zoals gebruikt in de Bijbel”. Dit is een basisstudie om het Nieuwe Testament te begrijpen. Miljoenen christenen zijn in de war over veel passages in het Nieuwe Testament, omdat hen geleerd is dat het woord ‘niet-Jood’ niet-Israëliet betekent. Dat is niet het geval. Het is geen Engels woord; het is een Latijns woord, dat om de een of andere reden door de vertalers van King James werd gebruikt voor het Griekse woord ‘ethnos’ en ook voor het Griekse woord ‘hellen’. Ethnos’ betekent letterlijk ‘volkeren’, en in de meeste gevallen is het veel logischer als je gewoon ‘volkeren’ leest in plaats van ‘heidenen’. Het is echter iets ingewikkelder dan dat, en je zou echt het studieboekje moeten aanschaffen.
Een voorbeeld van de verwarring staat in Johannes 7, waar Jezus in vers 34 tegen de Farizeeën zegt: “…gij zult Mij zoeken en niet vinden; en waar Ik ben, daar kunt gij niet komen.” Hij verwees eigenlijk naar Zijn hemelvaart, maar dat begrepen ze niet, en we lezen in het volgende vers, 35: “Toen zeiden de Joden onder elkaar: Waarheen zal Hij gaan, dat wij Hem niet zullen vinden? Zal Hij gaan naar de verstrooiden onder de heidenen, en de heidenen onderwijzen?” Het woord hier is ‘hellen’, de oude naam voor Griekenland. Het is jammer dat het vertaald is met ‘heiden’, want wat ze volgens de oorspronkelijke tekst zeiden is: “Zal hij naar de verstrooiden onder de Grieken gaan en de Grieken onderwijzen?”.
We hebben religieuze groepen in Amerika die beweren dat Jezus naar de Amerikaanse Indianen kwam toen Hij hier op aarde was, en zij citeren deze passage als onderdeel van hun bewijs dat Jezus “naar de heidenen” ging. Nee! Het woord is ‘hellen’, de oude naam voor het land dat we tegenwoordig Griekenland noemen.
We hebben een paar passages uit de evangeliën van Marcus en Lucas gelezen die bewijzen dat Jezus Christus naar Israël kwam. Laten we nu eens kijken naar het evangelie van Johannes. Hoofdstuk 1 begint met het schrijven over Jezus en Johannes de Doper, en in Johannes 1:29-31 wordt de eerste ontmoeting tussen Jezus en Johannes de Doper vastgelegd. “Johannes ziet Jezus tot zich komen en zegt: Zie, het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Deze is het, van wien ik zeide: Na mij komt een man, die vóór mij verkoren is; want Hij was vóór mij. En ik kende Hem niet; maar opdat Hij aan Israël zou geopenbaard worden, daarom kom ik dopen met water.” Jezus moest worden geopenbaard of bekend gemaakt aan ISRAEL. Niet bekend gemaakt aan de hele wereld, of aan niet-Israëlieten. Johannes wist dat Jezus bekend moest worden “…aan Israël”. Zij die zeggen dat de Joden Israël zijn, vertellen ons dat dit nooit is gebeurd; dat de Joden Jezus gewoon niet hebben geaccepteerd. Maar vreemd genoeg belijdt een ander ras van mensen uit Europa, als ze al een religie hebben, het christendom, of het geloof in Jezus Christus. Daarom is Jezus openbaar gemaakt, of bekend gemaakt, aan dit Europese ras. Dit is dus een andere profetie over Israël die in deze Europeanen is vervuld.
In Johannes 1:45 lezen we over een Israëliet met de naam Filippus die tegen een andere Israëliet, Nathanaël, zegt: “…wij hebben Hem gevonden van wie Mozes in de wet en de profeten heeft geschreven.” In vers 49 zegt Nathanaël, nadat hij Jezus heeft ontmoet, tegen Hem: “…Gij zijt de koning van Israël.” De titel “Koning van Israël” wordt in het Oude Testament gebruikt voor God, dus Natanaël stelt Jezus Christus gelijk aan God.
In Johannes 3 wordt Johannes de Doper ondervraagd over Jezus Christus en hij zegt onder andere in vers 35: “…de Vader heeft de Zoon lief en heeft alles in zijn hand gegeven.” Dit zou Jezus’ uitspraak aan Zijn discipelen in Matteüs 28:18 bevestigen: “…en Jezus kwam en sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.” Als we dan deze doctrine, dat Jezus alle macht heeft en dat Hij de Koning van Israël is, koppelen aan de doctrine dat Jezus kwam om de beloften te bevestigen die God aan Abraham en Israël had gedaan, dan zouden we natuurlijk aannemen dat het houden van God’s beloften aan Israël door Jezus de Christus moet gebeuren. Het zou dus niet te ver gezocht zijn om naar de mensen die in Jezus geloven te kijken om te zien of de Abrahamitische beloften in hen door Christus worden vervuld. Later, als we de Abrahamitische beloften lezen, zullen we zien dat dit is wat er is gebeurd.
In Johannes 5 zegt Jezus zelf dat de Oude Schriften over Hem geschreven zijn, maar Hij zegt in feite ook dat je de Nieuwe Schriften niet kunt begrijpen en geloven als je de Oude niet gelooft! In vers 39 zegt Hij tegen de Joodse Farizeeën: “…doorzoek de Schriften, want daarin meent gij eeuwig leven te hebben; en zij zijn het die van Mij getuigen.” Dan vertelt Hij de Joden waarom ze niet in Hem geloven, in vers 46- 47: “…want als gij Mozes geloofd hadt, zoudt gij Mij geloofd hebben; want hij heeft van Mij geschreven.
Maar indien gij zijn geschriften niet gelooft, hoe zult gij dan mijn woorden geloven?”
Hier stelt Jezus het vitale belang van de Oude Schrift en weerlegt wat veel moderne evangelisten vandaag de dag prediken. Zij zeggen dat ze mensen in Jezus Christus kunnen laten geloven door alleen het Nieuwe Testament te gebruiken. Jezus zegt NEE! Als gij de geschriften van Mozes niet gelooft, zult gij de woorden van Jezus niet geloven. Jezus verifieert en benadrukt ditzelfde punt in Zijn gelijkenis van de rijke man en Lazarus in Lucas 16. Laten we daar even bij stilstaan. Je kent het verhaal: de rijke man is in de hel, en hij spreekt tot vader Abraham, om Abraham te vragen Lazarus naar zijn vijf broeders te sturen, en Abraham weigert en zegt, in Lucas 16:29 “…zij hebben Mozes en de profeten; laat hen naar hen luisteren.” De rijke man zegt: “…Neen, vader Abraham; maar indien iemand tot hen ging uit de doden, zo zullen zij zich bekeren.” (Lucas 16:30).
In feite zegt de rijke man: “Nee, doe geen moeite met de Oude Schrift, stuur gewoon iemand die uit de dood is opgewekt naar hen toe en dan zullen ze zich bekeren.” Abraham antwoordt, en onthoud dat dit Jezus is die het verhaal vertelt, dus Jezus legt deze woorden in Abrahams mond: “…en Hij zeide tot hem: Indien zij Mozes en de profeten niet horen, zo zullen zij ook niet overtuigd worden, al ware er een opgestaan uit de doden.” (Lucas 16:31)
Daarom onderwijst Jezus ons twee keer. Eén keer in Johannes 5 en één keer in Lucas 16, dat mensen Jezus alleen zullen geloven als ze eerst Mozes en de profeten geloven. Dit weerlegt niet alleen wat de evangelisten beweren, namelijk dat zij het geloof in Christus kunnen onderwijzen door alleen het Nieuwe Testament te gebruiken, maar het weerlegt ook de bewering van de Joden dat zij het Oude Testament kunnen geloven zonder Jezus Christus te geloven! Jezus zei tegen hen in Johannes 5:46, “…want als gij Mozes geloofd hadt, zoudt gij Mij geloofd hebben, want hij heeft van Mij geschreven.” Hij zegt ronduit: “De reden waarom jullie Joden mij niet geloven, is dat jullie Mozes niet geloven.”
Nu staan we voor een dilemma. Als we de woorden van Jezus in Johannes 5 en Lucas 16 geloven, dan moeten we twijfelen aan de waarachtigheid van degenen die zeggen dat ze in Christus geloven, maar de Oude Schrift negeren. En als we de woorden van Jezus in Johannes 5 en Lucas 16 geloven, dan kunnen we de bewering van sommigen dat ze Christus kunnen ontkennen, maar wel het Oude Testament geloven, niet accepteren. Jezus zei dat het geloof in het ene hand in hand gaat met het geloof in het andere. Dit bevestigt mijn eerdere uitspraak dat het Oude Testament en Jezus Christus onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als we dat toevoegen aan wat ik nu aan het bewijzen ben, namelijk dat het Nieuwe Testament aan en over Israël is geschreven, dan zien we dat we het christendom niet van Israël kunnen scheiden. Uiteindelijk moet Israël in het christendom worden gevonden.
In Johannes 4:34 zegt Jezus: “…Mijn spijs is te doen wat Hij wil, die Mij gezonden heeft, en Zijn werk voleindigen.” Johannes 6:38: “…want Ik ben uit de hemel nedergedaald, niet om mijn wil te doen, maar de wil van Hem die Mij gezonden heeft.” In Johannes 7:14 onderwijst Jezus, en dan lezen we in vers 15: “…en de Joden verwonderden zich, zeggende: Hoe kent deze man brieven, daar hij nooit geleerd heeft?” Ze dachten dat een man jarenlang naar hun seminarie of universiteit moest gaan voordat hij kon onderwijzen. Maar hier was Jezus, die voor zover zij wisten nooit naar een van hun religieuze scholen was geweest, de mensen aan het onderwijzen. Jezus antwoordde door te zeggen: “…Mijn leer is niet van mij, maar van Hem die mij gezonden heeft.” In Johannes 8:28 herhaalt Jezus dit: “…Ik doe niets uit mijzelf, maar zoals mijn Vader mij geleerd heeft, zo spreek ik deze dingen. En Hij die mij gezonden heeft, is met mij; de Vader heeft mij niet alleen gelaten, want ik doe altijd wat Hem behaagt.”
Laten we eens samenvatten wat we tot nu toe over Jezus hebben gelezen:
- Jezus kwam vanwege het heilige verbond, de eed die God aan vader Abraham had gezworen.
- Jezus moest bekend worden gemaakt in Israël.
- Jezus was de koning van Israël.
- Alle macht werd aan Jezus gegeven in de hemel en op aarde.
- Geloof in de Oude Schrift en geloof in Jezus Christus kunnen niet gescheiden worden.
- Alles wat Jezus onderwees, Zijn leer, was de leer van de Vader.
- Jezus kwam om de wil van de Vader te doen.
- Jezus kwam om het werk van de Vader te voltooien.
Er kan dus zonder vrees voor tegenspraak worden gesteld dat wat God ook beloofde, onderwees of van plan was te doen in en aan Israël, volgens de Oude Geschriften, precies zou moeten zijn wat Jezus de Christus van plan was uit te voeren, te onderwijzen of te voltooien in Israël met de totale macht die Hem in de hemel en op aarde was gegeven.
Nu past dat niet zo goed bij wat we in de moderne kerk leren. De kerk leert in feite: “Jezus kwam wel naar Israël, maar Hij slaagde er niet in hen te overtuigen wie Hij was en Hij kon het plan en het doel van God niet uitvoeren in die Israëlieten. Uiteindelijk gaven Hij en Zijn discipelen het op en gingen ze op zoek naar andere mensen die in Jezus zouden kunnen geloven, en gelukkig vonden ze een aantal heidenen die rond de Middellandse Zee en in Europa woonden, en ze waren in staat om sommigen van hen te overtuigen.”
God nam er blijkbaar genoegen mee dat Zijn Bijbel door deze ‘heidenen’ werd onderwezen en door hen werd aanbeden, in plaats van door Israël. Hij heeft gewoon Zijn profetische tijdklok stilgezet, is gestopt met het laten uitkomen van profetieën en heeft de afgelopen tweeduizend jaar Zijn tijd afgewacht, wachtend tot deze ‘heidenen’ het verknoeiden en dan zal Hij ingrijpen, de dingen rechtzetten en teruggaan naar Zijn onvoltooide werk onder de Israëlieten.
Ondertussen gaat Zijn uitverkoren volk, de Israëlieten, natuurlijk al tweeduizend jaar door met het tarten van Hem. Dus als elke generatie Israëlieten sterft, sleurt God hen mee naar de hel, waar al deze Israëlieten eeuwenlang zullen doorbrengen, schreeuwend en huilend van de pijn en marteling. Het is zo triest. God had een verbond met Abraham dat deze Israëlitische nakomelingen van Abraham zou redden. Maar Hij is gewoon niet in staat geweest om hen te overtuigen, hoewel Hij het ergens in de toekomst opnieuw zal proberen en misschien een handjevol van hen zal redden voor het Koninkrijk.
Ik neem aan dat Jezus het niet echt meende toen Hij zei dat Hij alle macht had in de hemel en op aarde. Wat Hij waarschijnlijk bedoelde was dat Hij enige macht had in de hemel, maar niet veel op aarde. En dat is in een notendop (misschien ben ik een beetje grappig) het Bijbelverhaal zoals het tegenwoordig door het grootste deel van het christendom wordt onderwezen. Niet erg vleiend voor Jezus Christus, of wel? En niet erg bevorderlijk om onze jonge mensen ervan te overtuigen dat Jezus Christus in de toekomst voor hen zal doen wat wij zeggen dat Hij zal doen, omdat Hij in het verleden een totale mislukking lijkt te zijn geweest onder de mensen die Hij kwam redden. Wanneer we Galaten 3:29 aan onze kinderen voorlezen, “…indien gij van Christus zijt, zo zijt gij Abrahams zaad en erfgenamen naar de belofte”, hoe kunnen we hen dan vragen om te geloven dat zij een zekere erfenis zullen hebben, wanneer deze God waarop wij hen vragen te vertrouwen zo totaal niet in staat is geweest om Zijn eerdere beloften na te komen?
