VOORWOORD

In de loop van ons leven krijgen we mogelijkheden die een brandend braambos zijn, aanduidingen of gebaren posten, die ons leiden naar de wegen van God. De maatregelen die we nemen als die kansen zich voordoen, zijn van fundamenteel belang voor onze rol en onze positie in de eeuwigheid. Het materiaal dat in dit boek wordt gepresenteerd, is een van die mogelijkheden, het is in feite meer dan één kans, het zijn er meerdere.

Om te beginnen is dit boek het hoogtepunt van de frustratie van één man met de grenzen van de orthodoxe religie. Vrijwel iedereen die naar de waarheid van de Bijbel komt doet dit via de kerken. Zondag, school, Schriftuur, Unie, jeugdkampen en broederschap zijn allemaal onderdeel van een proces dat precies hetzelfde is als kleuterscholen in termen van het onderwijzen van onze geest. Maar als we verder gaan ontwikkelen, moeten we de lagere school betreden. Hier zullen we beginnen om verder te gaan dan de eenvoudige concepten van “zachte Jezus, zachtmoedig en lief” en we zullen beginnen met het vormen van een beeld van de Bijbel als een uniform geheel. Zoals het beeld in ons verstand vormt, worden de beperkingen van de orthodoxe religie een belemmering voor het bevorderen van onze opleiding. Op dit punt breken we, ofwel op de onbekende weg, of we besluiten dat het te moeilijk en te ingewikkeld is, en we vestigen op een status quo in de kerk. Dit boek is goed geschikt voor diegenen die dit punt van besluit hebben bereikt. Het biedt een gestructureerde manier waarmee u kunt controleren of er goede gronden zijn voor het overwegen van de kerken, dat die een beperkt en verblind zicht op de Bijbel hebben.

Als u de tijd neemt om alles wat in dit boek staat, na te gaan, maakt u gebruik van een andere gelegenheid. We onderwijzen onze geest om met het Woord van God samen te werken. Op dezelfde manier dat we niet kunnen leren rekenen door alleen te lezen wat iemand in een tekstboek heeft geschreven, kunnen we onze geest niet onderwijzen door te lezen wat iemand anders heeft geschreven. Uiteindelijk moeten we zelf wat werk doen om te oefenen en vakkundig te worden met de nieuwe kennis. Het nagaan van de verwijzingen in dit boek [en de context waarin ze verschijnen] is het precies hetzelfde van het leren van vermenigvuldigingstabellen en het werken door de oefeningen in elk hoofdstuk van een wiskunde boek. Het zal een nuttige basis vormen voor verder onderwijs.

Middelbare school is de plek waar we leren kritisch te zijn en te onderzoekende doen praktisch werk in laboratoria en dergelijke. Het praktische werk is natuurlijk elementair, maar essentieel en geschikt voor het onderwijsniveau. Middelbare school voor onze geest bestaat uit het nemen van de eerste stappen in het vinden van welke woorden God gebruikt in zijn Griekse en Hebreeuwse tekst en het controleren van hun betekenis met behulp van een verklarende woordenboek, concordantie. Dit boek is een eerste poging om de betekenis van enkele belangrijke woorden te verifiëren. Op dit punt is het belangrijk om te beseffen dat het materiaal in dit boek fundamenteel correct isobaar de concordantie van Strong is soms gebruikt om de betekenis van sommige woorden te bepalen. Dit is een veelgemaakte vergissing; het probleem is dat een concordantie niet een lexicon is en dat het je vaker zal misleiden dan het je zal helpen. Als je dus een dergelijke betekenis aan meer deskundige mensen geeft, zullen ze je bewijzen dat je verkeerd bent, wat je zelfvertrouwen en vooruitgang ondermijnt. Echter, als je je herinnert dat het materiaal in dit boek fundamenteel juist is, is de kans gelegen in het onderzoeken van de onderwerpen, het vinden van de gebreken en het opzoeken van de details. Je zult onmeetbaar beter af zijn als gevolg.

Tertiair onderwijs voor onze geesten bestaat uit het aanpakken van de grammatica van het Hebreeuws en het Grieks en het beginnen met onze eigen vertaling op basis van de grammatica alleen. Ons afgestudeerd werk bestaat uit het analyseren van de argumenten en leerstellingen van de kerk en het zoeken naar antwoorden op de vragen die door anderen worden gesteld. Dit boek heeft zich op al deze gebieden gewaagd en het resultaat is in verhouding met het expertiseniveau van de auteur. De langetermijnkans is om uw kennis uit te breiden tot het punt waar u deze gebieden zelf kan wijzigen en invullen.

Kortom, dit is een nuttig boek voor degenen die serieus zijn over het opleiden van hun geest. Het is een goed uitgangspunt en als het goed wordt gebruikt, zal het een aanleiding zijn om verder te studeren.

R. N. Phillips, Sydney, Australië 1997

VOORWOORD SCHRIJVER’S VOORBERICHT

Om het doel van dit boek aan te geven, zullen we de twee gedeeltes van de Schriften hieronder bekijken; een deel lijkt in het algemeen te zijn, omdat het iedereen op de aarde omvat, terwijl het andere deel exclusief is voor Israël als Gods volk.

GEDEELTE EEN

Johannes 3:15 opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.*

Johannes 3:16,17 Want alzo lief heeft God de wereld gehad . . opdat de wereld door hem zou behouden worden….

Markus 16:15 En Hij zei tegen hen: Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen.

Romeinen 10:13 Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden.

• Het is ook mogelijk om het begin van dit vers als volgt te vertalen: Want God heeft de wereld op deze wijze liefgehad …. Dit zou mogelijk meer recht doen aan de betekenis van het Griekse woord houtbos. De HSV heeft echter de interpretatie van de SV gevolgd, en de meeste andere Nederlandse vertalingen doen dat ook.

In de SV vinden we het werkwoord verderven in plaats van verloren gaan. Dit woord is enigszins verouderd. We komen het hooguit nog tegen in de vorm van het voltooide deelwoord verdorven. De herzieners geven de voorkeur aan verloren gaan, temeer omdat de Statenvertalers het Griekse grondwoord op andere plaatsen ook zo vertaald hebben (zie bijvoorbeeld 1 Koor. 1:18 en 2 Petrus 3:9). Mogelijk heeft hier de afhankelijkheid van de Statenvertaling van de Deux Als Vertaling (1562) hier een grotere rol gespeeld dan het streven naar concordantie.

GEDEELTE TWEE

Matt 1:21 want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden.

Lukas 1:77 en om Zijn volk kennis van de zaligheid te geven …….

Lukas 1:68 Geprezen zij de Heere, de God van Israël, want Hij heeft naar Zijn volk omgezien en er verlossing voor tot stand gebracht.

Matt 15:24 Ik ben alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het huis van Israël.

Johannes 1:31 maar opdat Hij aan Israël geopenbaard zou worden, ……

Rom 11:26 En zo zal heel Israël zalig worden, …… goddeloosheden afwenden van Jakob.

Dit boek is een presentatie van het bevestigende antwoord op de vraag: ?Is Israël nog steeds een exclusief volk?? Het laat zien dat beide delen van de Schrift teksten van toepassing zijn op het ene volk.

Aanvaarding van dit bevestigende antwoord zal enig conflict veroorzaken met sensationele en/of vrijgestelde leringen, een aantal populaire evangelische leerstellingen en de status quo van sommige algemene kerk leringen. De religieuze stichtingen zijn misschien ontevreden, maar er zijn dingen waar de stichtingen geen antwoord op hebben. Het zal duidelijk zijn dat er duidelijke uitspraken in het Nieuwe Testament zijn die gewoonlijk worden verdoezeld en eenvoudigweg niet worden geloofd. Aanvaarding van het bevestigende antwoord zal enkele, huidige conflicten in de leer verwijderen en dit is absoluut wenselijk.

Zodra een onderwerp als dit ter sprake komt, zijn er direct vragen over de huidige identiteit van Israël. Maar voordat we dit duidelijk kunnen maken, is het absoluut noodzakelijk om de juiste leer vast te stellen voordat we met identiteit kunnen omgaan. Is het goed dat God exclusieve verbonden sloot met Israël als ras, of is het niet goed? Het antwoord op deze ene vraag bepaalt wat we moeten geloven over de nieuwtestamentische leer, de huidige wereldgebeurtenissen en de leer over het einde van de tijd.

GEEN MINDERHEID VAN NIET-ISRAELIETISCHE RASSEN

Laat het vanaf het begin duidelijk zijn dat door te zeggen dat Israël nog steeds exclusief is als een ras, in verbondsteken, en er geen dergelijke minachting is voor alle andere rassen. Ras is een feit van het leven en het is ook een hardnekkig Bijbels feit dat niet in beide testamenten kan worden ontkend. Maar de Bijbel is in de eerste plaats een boek over de mensen van het boek, Israël. Van Israël wordt verklaard dat het een dienend ras is, niet een beter ras dan andere. Israël wordt in de Schrift voorgesteld als een ?hardnekkig?, opstandig volk dat de verantwoordelijkheid heeft gekregen om aan de andere rassen de voordelen te tonen van het naleven van de Wetten van God. =Een groot verschil tussen Israël en de andere rassen is dat God een verbond sloot tussen Zichzelf en Israël dat Hij niet met andere rassen sloot=. Dit maakte Israël verantwoordelijk voor het houden van de verbondsrelatie. Het verbreken van het verbond bracht oordeel over Israël. Met hetzelfde volk dat Hij het oude verbond had, sloot God het nieuwe verbond [Heb 8:8]. Als God Zijn bedoelingen voor alle andere rassen niet op dezelfde manier heeft vastgelegd in de Bijbel als Hij voor Israël heeft gedaan, dan heeft niemand het recht om iets te veronderstellen over de rassen. Israël is Gods? uitverkoren volk door een verbondsrelatie. Israël heeft een zware verantwoordelijkheid en last, die niet op andere volkeren wordt gelegd.

In het Oude Testament is er een duidelijk, doorlopend patroon van onbetwistbare Schrift teksten die de exclusieve positie van Israël ten opzichte van de andere rassen bepalen. Weinigen zullen dit ontkennen als een feit van het Oude Testament. Gods omgang met Israël, als volk, verschilt duidelijk van Zijn omgang met andere volkeren vanuit een verbodsstandpunt. Dit blijkt in het hele Nieuwe Testament te blijven bestaan. Iedereen zou kunnen worden verontschuldigd door te denken dat er pogingen zijn gedaan om deze informatie te verbergen of dat het huidige feit van Israël wordt genegeerd of dat het Bijbelse Israël wordt overgedragen aan de Israëlische staat. De Twaalf Stammen van Israël worden nog steeds in het Nieuwe Testament aangetroffen, evenals verwijzingen naar de vaders, dat wil zeggen Abraham, Izak en Jakob. De brieven in het Nieuwe Testament zijn geschreven aan mensen die deze vaders hadden. In de volgende hoofdstukken zal dit feit worden onderzocht. Aangezien dit zo is, moet de betekenis die traditioneel wordt toegekend aan bepaalde Bijbelse woorden, zoals heiden, kerk en een aantal andere woorden, verkeerd zijn! In het Oude Testament verwijst “Israël” naar een geslachtslijn en ondanks de algemene leerstelling dat Israël in het Nieuwe Testament niet langer een geslachts-lijn is, is er een overvloed aan Schrift teksten die samenhangend zijn in het presenteren van deze geslachten.

Het is noodzakelijk om te beslissen of men gelooft volgens de Eenheid van de Schrift of volgens leerstellingen die gebaseerd zijn op misbruik van woorden. Dit laatste komt het meest voor! Het zou dus goed zijn om een basis te leggen, door de veel grotere inhoud van de Schrift in overweging te nemen, die duidelijk de exclusieve aard van Nationaal Israël onder de andere rassen laat zien. In het Nieuwe Testament bestaan de Twaalf Stammen van Israël nog steeds en dit kan eerlijk gezegd niet worden vermeden, hoewel in sommige vertalingen, beslist een poging wordt gedaan om dat te doen door schaamteloze verkeerde vertaling, door parafrasering of door ongepaste en onnauwkeurige Bijbelse aantekeningen.

De King James Version (KJV), ook wel bekend als de Autoreed Verspon (AV)[vertaald], wordt in dit boek gebruikt omdat het de meest bekende is en omdat Strongs Concordantie eraan is gekoppeld.

DE BASIS DIE IN DIT BOEK WORDT GEBRUIKT

Het is zeer noodzakelijk om een zekere basis te leggen voordat u een argument uit de Schrift gaat gebruiken. Jezus Zelf en de apostelen hebben ons een manier gegeven om een schriftuurlijke basis te leggen. Buiten dit is er de waarschijnlijkheid van fout en/of een gebrek aan zekerheid. Het is zeker dat niets deze basis kan tegenspreken. Laten we dus naar de basis kijken en de nieuwtestamentische verwijzing naar de wet en de profeten opmerken.

Lukas 24:44 dat alles vervuld moest worden wat over Mij geschreven staat in de Wet van Mozes en in de Profeten en in de Psalmen

Lukas 16:31 Als zij niet naar Mozes en de profeten luisteren,…….

Handelingen 15:15 En hiermee stemmen de woorden van de profeten beschreven, zoals geschreven staat:

Handelingen 17:2,3 En Paulus ging naar zijn gewoonte bij hen naar binnen en ….. ging hij met hen in gesprek vanuit de Schriften. Hij opende die en zette voor hen uiteen dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden,….

Handelingen 24:14 Maar dit erken ik voor u: dat ik volgens die Weg die zij sekte noemen, op die manier de God van de vaderen dien, en dat ik alles geloof wat er in de Wet en in de Profeten geschreven staat.

Handelingen 26:22 …..en zeg ik niets anders dan wat de Profeten en Mozes gezegd hebben dat er gebeuren zou,

Jesaja 8:20 Terug naar de wet en het getuigenis! Als zij niet overeenkomstig dit woord spreken, zal er voor hen geen dageraad zijn.

Als de Heer zegt dat er geen licht is in degenen die niet vanuit dit fundament spreken, moet dit zeer serieus worden genomen. De contekst van de bovenstaande verzen gaat over Jezus zelf en zijn zending. Dit was allemaal geprofeteerd.

Romeinen 16:25,26 Hem nu Die in staat is u vast te doen staan, overeenkomstig mijn Evangelie en de prediking van Jezus Christus, overeenkomstig de openbaring van het geheimenis dat door de tijden der eeuwen heen verzwegen was, maar dat nu geopenbaard is en door de profetische Schriften onder alle heidenen bekendgemaakt is, overeenkomstig het bevel van de eeuwige God, om hen (Israel) tot geloofsgehoorzaamheid te brengen,

Het mysterie kan niet duidelijk worden zonder de Schrift van de profeten. Degenen die de profeten afkeuren, vernietigen hun eigen vermogen om begrip te hebben.

In het Nieuwe Testament wordt het Griekse woord Grafe gebruikt voor wat er in het Oude Testament staat geschreven, en het wordt ongeveer vijftig keer gebruikt. Dit komt vaak voor, dus er is geen excuus om van iemand anders te schrijven of te spreken.

Om anders te spreken dan de Wet, de Profeten en de Psalmen, is om te misleiden. Als de bedrieglijkheid wordt gedaan in onwetendheid, dan kan het opzij worden gezet door bekering en een verandering van richting. Wij moeten ons dus bewust zijn van een onderwerp dat van allerhoogst belang is. Voor de apostel Paulus om te zeggen dat hij zijn leringen heeft beperkt tot die dingen die op Mozes en de profeten waren gebaseerd, laat de populaire leringen niet toe dat Paulus extra onthullingen had over ?de kerk? die niet in Oudtestamentische profetieën waren vervat.

Men kan zich afvragen of de gemeenschappelijke basis die vandaag gebruikt wordt, verschilt van de basis die Jezus en de apostelen gebruikten. Wat er zal worden getoond, is dat er in de vele christelijke denominaties populaire leerstellingen van het nieuwe Testament worden onderwezen, die deze juiste basis niet hebben. In dit boek houden we ons in dit geval, niet ten eerste bezig met leerstellingen over het elementaire, praktische Christelijke leven, maar veeleer met die, welke betrekking hebben op profetie, geschiedenis en de laatste dagen gebeurtenissen.

OP DE JUISTE BASIS, IS ISRAËL EXCLUSIEF

In het Oude Testament is er een groot deel Schriftuur dat vasthoudelijk is in het uitleggen van de Exclusivitiet van Israël in woorden die eenvoudig en direct zijn. Uit deze oude Testamentische basis blijkt dat de Exclusiviteit van Israël doorgaat in het nieuwe Testament. Zonder deze basis van het Oude Testament zou de verbinding gemist kunnen worden, met als gevolg dat de nationale boodschap van de Bijbel en het Koninkrijk van de hemel niet meer kunnen worden verkondigd.

Het nieuwe Testament voldoet aan de beloften die zijn gedaan over Jezus en zijn zending naar Israël.

Lukas 24:44 …….dat alles vervuld moest worden wat over Mij geschreven staat in de Wet van Mozes en in de Profeten en in de Psalmen.

Als we afstand nemen van de basis van het Oude Testament in de leer van het Nieuwe Testament die geen oude Oudtestamentische basis heeft, dan moeten we “het verkeerd hebben”.

Er zijn belangrijke gebieden van de hedendaagse leer over het Nieuwe Testament die niet over de oude Oudtestamentische funderingen beschikken. Deze hebben de verschijning van het woord van God en ze worden gevolgd door misschien 90% van de sektes vandaag. Er is echter een afwijkende overeenkomst door beide testamenten die veel zullen verrassen en er zijn aspecten die misschien niet eerder in gedachten zijn gekomen. Dit komt doordat ze nooit in de meeste kerken worden gepresenteerd. Het is de eenvoud van de antwoorden die zullen worden geregistreerd, maar dit zal op zijn beurt andere vragen creëren die zich zullen voordoen, omdat ze in strijd zijn met traditionele overtuigingen. Ja, er zullen reacties zijn, en een aantal veelvoorkomende reacties worden vermeld, met opmerkingen, in een later hoofdstuk. Deze reacties zullen gemeenschappelijk zijn voor de meeste lezers, omdat de meeste lezers hetzelfde onderwijs zullen hebben gehad – dat “de Joden” Israël zijn. De woorden Jood en Heiden zijn belangrijke kwesties in dit boek.

WE MOETEN MOZES GELOVEN OM JEZUS TE KUNNEN GELOVEN

Jezus stelt een vraag die elke Christen vandaag moet kunnen beantwoorden. De meeste kerken zullen deze vraag niet leren, vragen of beantwoorden:

Johannes 5:46,47 Want als u Mozes geloofde, zou u Mij geloven; want hij heeft over Mij geschreven. Maar als u zijn Schriften niet gelooft, hoe zult u Mijn woorden geloven?

Dan hebben we:

Johannes 3:12 Als Ik aardse dingen tegen u zei en u niet gelooft, hoe zult u geloven als Ik hemelse dingen tegen u zeg?

Lukas 16:31 Als zij niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen zij zich ook niet laten overtuigen, als iemand uit de doden zou opstaan.

Het is eenvoudig om een aantal van de profetische dingen die Mozes schreef te testen en te zien of deze vaak door de meeste kerken worden geaccepteerd. Als ze niet worden geaccepteerd, dan zijn het deze kerken die een groot probleem moeten hebben in hun begrip van de woorden van Jezus.

Dit zegt dat als we niet geloven wat Mozes schreef, we niet in staat zullen zijn om Jezus te geloven. Mozes negeren betekent dat we niet kunnen helpen om de woorden van Jezus verkeerd te begrijpen. We zullen kijken naar enkele van de geschriften van Mozes om te zien of het veilig is om te zeggen dat de grotere meerderheid van de belijdende christenen de geschriften van Mozes niet gelooft. Als deze woorden van Mozes niet worden geloofd, kunnen de woorden van Jezus niet goed worden begrepen. Wat dit betekent, is dat de grote meerderheid van de belijdende christenen, van noodzaak, wordt onderwezen in dingen die niet de hele waarheid zijn over Jezus’ woorden.

Men zou kunnen beweren dat de Heilige Geest ons leert en ons in alle waarheid leidt en dat hij over Jezus spreekt, maar de zelfde Heilige Geest der waarheid zou ons niet aanmoedigen om de geschriften van Mozes te negeren. Hij wil dat wij ons laten leiden door de geschriften van Mozes te geloven, opdat wij de woorden van Jezus zouden kunnen geloven.

De kwestie waar we naar zullen kijken, is niet van belang voor de wet en wat er zou kunnen zijn, of niet zijn wegens vervulling met betrekking tot offers en rituelen. In de evangeliën wordt ons verteld over bepaalde Schrift teksten die al in Jezus vervuld zijn. Jezus spreekt over bepaalde dingen die nog zullen worden vervuld in het Koninkrijk van God [bijvoorbeeld, Lukas 22:16]. Het Koninkrijk van God wordt gepresenteerd als een erfenis die nog moet worden bezeten. In het boek Openbaring wordt ons verteld, wanneer de woorden van God vervuld zullen zijn.

Mozes wordt een profeet genoemd en niemand kan doen alsof de profetie en belofte van het Oude Testament al vervuld is. Wat we in dit boek zullen bekijken, is in wie de Bijbel verklaart dat bepaalde dingen vervuld zijn, of nog zullen worden vervuld. We zullen zien dat er geen ruimte is voor het algemeene. Voor ons om Mozes te geloven, zijn er enkele dingen die hij ons vertelt die niet algemeen worden aanvaard. Wat we over deze dingen geloven, omstandigheden waar we in het nieuwe Testament over geloven. Met andere woorden, het voorbereit ons wat we geloven over Jezus ‘ woorden. Wat zijn enkele van deze dingen die niet algemeen worden geloofd in de geschriften van Mozes?

MOZES schreef en maakte uitspraken over de Here God van Israël en over Israël als Gods volk. Mozes schreef over Gods bijzondere relatie met Israël als een apart volk van alle andere rassen. Zodra dit wordt aanvaard, zal worden gezien dat deze scheiding ook door het nieuwe Testament loopt.

MOZES schreef over verbonden en beloften aan Israël. Het nieuwe Testament zegt dat de beloften die werden gedaan aan de vaders [dat is, van Israël], God in ONS HUN KINDEREN heeft vervuld [Handelingen 13:32,33]. Er is nooit sprake van vervulling in anderen. We zullen zien dat de huidige populaire concepten over “Israel” en de kinderen [sperma] van Abraham ontoereikend zijn. Er is een grote hoeveelheid voorlichting van de populaire leringen te overwinnen, te ontleren en dit is nooit gemakkelijk voor iemand. Mozes schreef over de verkiezing op dezelfde manier als de apostel Paulus deed en beiden waren bezorgd over dezelfde mensen.

MOZES schreef over het woord van God en de wet van Mozes, als zijnde slechts aan Israël gegeven onder alle andere rassen. Als dit zo is, dan had Israël alleen, verlossing nodig van deze wet, die Israël brak. Daarom wordt genoteerd dat Jezus kwam, om zijn volk [dat is, Israël] te redden van hun zonden [Matt 1:21, Lukas 1:77 enz.]. Gedurende beide testamenten zijn de betrokkenen altijd Gods volk voordat ze verlost worden. Terug te kopen betekent dat ze al eerder in Gods gunst moeten zijn geweest. Ze kunnen alleen Israël zijn.

MOZES schreef over de verschillende lotsbestemming van elke afzonderlijke stam van Israël in de laatste dagen. Het is nooit een gemeenschappelijk lot als “de Joden” op de manier die momenteel wordt onderwezen. Hij schreef over de geboorte-rechten plaatsen van de zonen van Jozef, Efraïm en Manasseh, in de laatste dagen. De profetie van Jakob [gen 48:19] en van Mozes [Deut 33] voor de laatste dagen aangaande de zonen van Jakob worden vaak genegeerd. In de leringen van vandaag geven ze niet eens een vermelding, ook al is dit een belangrijk profetisch onderwerp dat van invloed is op de laatste dagen gebeurtenissen.

MOZES schreef over Jezus. In Deut 18:15-19, zoals bevestigd in handelingen 3:22,23, lezen we dat Mozes waarlijk tot de vaderen zei: een profeet zal de heer, uw God, u van uw broeders verwekken, zoals ik; Hij zal gij in alle dingen horen wat hij tot u zal zeggen. En, het zal geschieden, dat elke ziel, die de profeet niet zal horen, zal worden vernietigd uit het volk. Jezus moest op dezelfde manier en door dezelfde mensen worden verhoogd tot Israël [gij, de mensen van Israël].

Om dit niet te horen, en dit uit te breiden tot alle mensen van elk ras is om te worden vernietigd van onder de mensen. Zoals Jezus zegt, als ze geen Mozes en de profeten horen, zullen ze ook niet overtuigd worden, hoewel een was opgestegen van de dooden [Lukas 16:31].

Dit is niet, en was niet, het geloof van onze populaire vertalers, en het tegenovergestelde standpunt is dus in de vertalingen geschreven. Terwijl velen bereid zijn om te geloven dat Jezus uit de dood opstond, zijn ze niet bereid om te geloven wat Jezus zei.

Jezus sprak in Johannes 6:32-70 over wat als je ziet dat de zoon des mensen opstijgt waar hij voor was (v62), waardoor het heel duidelijk was dat:

Niemand kan tot mij komen, behalve dat het hem van mijn vader werd gegeven (V65).

Geen mens kan tot mij komen, behalve de vader die mij heeft gezonden hem trekke (v44).

Alles wat de vader mij geeft, zal naar mij komen (dat wil zeggen, Zijn volk-het huis van Israël, dat Jezus verlost) en hem die naar mij komt (de mensen in Israël die accepteren/geloven wat Jezus heeft gedaan). Zal ik in geen enkele wijze uitwerpen (v37 en 39).

De beperkingen die in deze verzen worden uiteengezet, beledigen nog steeds mensen (v61) en zijn nog steeds een moeilijk gezegde; Wie kan het horen (V60)? Alle religieuze tradities, vertalingen, emotie of sentiment kunnen deze beperkingen niet veranderen.

MOZES schreef over wat Bileam profeteerde over de tenten van Jakob en de tabernakels van Israël [Numeri 24], en van wat Gods volk tegen Moab, Sheth en Edom in de laatste dagen zou doen. Elk van deze identiteiten wordt vandaag genegeerd, zelfs als Jakob 24 keer in het nieuwe Testament wordt genoemd en Israël 75 keer in het nieuwe Testament voorkomt. Men hoort nooit van het lot van Edom. Israël, samen met Jakob, komt 3.929 keer bij naam voor in de Bijbel. Dit is een reden waarom van de Bijbel kan worden gezegd, het gaat over Israël.

MOZES schreef een lied waarvan we in Openbaring 15:3 te horen krijgen en zingen het lied van Mozes, de dienaar van God. In deze eindtijd is er geen verandering in de inhoud van het lied van Mozes. In dit lied wordt ons verteld, want het deel van de heer is zijn volk, en Jakob is het lot van zijn erfenis. Aan het einde van dit lied wordt ons verteld, en zal barmhartig zijn tot zijn land en zijn volk [Deut 32:9,43]. Deze woorden werden alleen tot Israël gesproken!

De Psalmen en alle profeten, samen met het nieuwe Testament, bevestigen consequent wat Mozes schreef. Zij zijn niet en kunnen zich niet tegen elkaar verzetten. We zijn het eens of verwerpen dit, maar Jezus zegt dat we Mozes moeten geloven als we zeggen dat we Jezus geloven. Als we echt het antwoord willen weten op de vraag die werd gevraagd (in Johannes 5:46,47, aan het begin van deze onderafdeling) en vandaar voor onze bijeenkomsten om de werken van God te bewerken, dit is het antwoord dat Jezus gaf:

Johannes 6:29 Jezus antwoordde en zei tegen hen: Dit is het werk van God: dat u gelooft in Hem Die Hij gezonden heeft.

NIET GELOVEN WAT GOD ZEGT BRENGT OORDEEL

Steeds opnieuw door de Schrift, vinden we dat Gods volk gewoon niet zou geloven wat God zei. Deze voortdurende weigering bracht het uiteindelijke oordeel van God op dit ongeloof en dit is een zeer serieuze overweging voor ons allen. Er wordt genoteerd hoe Abraham God geloofde en er was een goed gevolg voor. Vanwege de traditionele leringen en Bijbel onderwijs, is het voor christenen vandaag bijzonder moeilijk om te geloven wat God zegt, vooral als het gaat om het geloven van de geschriften van Mozes. We kunnen veel over geloof leren, maar als we niet leren over het geloof dat ooit aan de heiligen werd afgeleverd [Judas 3], vinden we een blok in de praktische uitoefening van geloof. Maar Mozes sprak over Jezus en voor wie [in het bijzonder] Jezus zou worden opgewekt om van hun zonden te redden. Als we geloven dat de implicatie van de zinnen in de hele wereld gaat en dat God de wereld zo lief had zoals ze vaak worden gepresenteerd, dan kunnen we Mozes niet tegelijkertijd geloven. Deze twee teksten worden in dit boek opnieuw gewardeerd. Bedenk nogmaals, Jezus zegt dat we hem moeten geloven en wat hij zegt over Mozes, om te geloven wat hij bedoelt.

Het is noodzakelijk om opnieuw te onderzoeken de betekenis van eenvoudige woorden zoals “de Jood”, “heidenen”, “de kerk “, “Abraham’s zaad” en “Israël”. Antwoordt u alstublieft niet op een kwestie voordat deze is gehoord, want dat is verkeerd. Laten we eerst onze basis opbouwen in het Oude Testament en deze zaak vervolgens beoordelen.
In dit beginsel vinden we uitspraken over “de wet” [statuten en oordelen] die God alleen aan zijn volk Israël gaf. Dit betekent op geen enkele wijze dat niet-Israëlieten niet onderworpen zijn aan een rechtsbeginsel, maar er is een verschil.

Als we specifiek tegen Israël spreken, lezen we:

Deut 4:6-8 Neem ze in acht en doe ze; want dat zal uw wijsheid en uw inzicht zijn voor de ogen van de volken, die al deze verordeningen horen zullen en zullen zeggen: Werkelijk, dit grote volk is een wijs en verstandig volk; Want welk groot volk is er waar de goden zo dichtbij zijn als de HEERE, onze God, bij ons is, altijd als wij tot Hem roepen? En welk groot volk is er dat zulke rechtvaardige verordeningen en bepalingen heeft als heel deze wet, die ik u heden voorhoud?

v 13 Hij maakte u Zijn verbond bekend, dat Hij u beval te doen, de Tien Woorden, en Hij schreef ze op twee stenen tafelen.

Deze tekst is naar Israël als een ras van mensen, en het toont de relatie tussen Israël en de rest van de rassen. Dit is waar dit boek over gaat.