DE ZONEN VAN JOZEF
In het laatste hoofdstuk werd getoond hoe de naam “Israël” werd genoemd op de twee zonen van Jozef, Efraïm en Manasse en hoe zij het eerstgeboorterecht kregen als zonen, naast de andere zonen van Jakob. Hoewel ze eigenlijk kleinkinderen waren, wordt er in de Schrift vaak over hen gesproken als zonen, stammen of halve stammen van Israël. De dubbele-geboorterecht-zegen werd aan Jozef gegeven om door te geven aan zijn zonen (Ex 48:22, 1 Kron 5:2), waarbij Efraïm de leidende positie bekleedde. In profetie kan de naam Efraïm vanwege dit leiderschap ook worden gevonden in verband met de tien stammen van het huis van Israël. Noch Juda, noch het Huis van Juda hebben recht op deze ereplaats omdat Rubens geboorterecht werd gegeven aan de zonen van Jozef [1Kron 5:1].
Nogmaals, is het noodzakelijk om te begrijpen en op te merken dat onze soevereine Heer niet alle mensen hetzelfde behandelt. Hij maakt zelfs verschillen tussen elke stam van de kinderen van Israël en vervolgens tussen het huis van Israël en het huis van Juda. Tegenwoordig maken de kerken van verkiezing een kwestie van persoonlijke keuze, geheel in hun streven naar universalisme. De apostel Paulus maakt de verschillen duidelijk wanneer hij schrijft:
Rom 9:6-11 . . . want niet allen die uit Israël voortgekomen zijn, zijn Israël. Ook niet omdat zij Abrahams nageslacht zijn, zijn zij allen kinderen. Maar: Alleen dat van Izak zal uw nageslacht genoemd worden. Dat is: niet de kinderen van het vlees zijn kinderen van God, maar de kinderen van de belofte worden als nageslacht gerekend. . . . Want toen de kinderen nog niet geboren waren, en niets goeds of kwaads gedaan hadden – opdat het voornemen van God, dat overeenkomstig de verkiezing is, stand zou houden, niet uit de werken, maar uit Hem Die roept –
Hoewel de samenhang van dit vers Jakob en Ezau is, wordt het geciteerd om vast te stellen dat God kiest [of verkiest] om Zijn doeleinden vast te stellen. Christenen worden niet op deze manier over de uitverkiezing geleerd. Zoals eerder is opgemerkt, kunnen we niet tegelijkertijd universalisme en verkiezing voor alle rassen hebben. Waarom zouden we nog meer tegen God antwoorden [Rom9:20].
Wanneer we naar de 24e en 25e verzen van Romeinen 9 komen lezen we:
Rom 9:24,25 Hen heeft Hij ook geroepen, namelijk ons, niet alleen uit de Joden [Judeeërs] maar ook uit de heidenen [Grieken] Zoals Hij ook in Hosea zegt: Niet-Mijn-volk noemen: Mijn volk, en de Niet-geliefde: Geliefde.
Dit is misschien een “krakend”-vers in populaire leringen. De vraag is: Wie zijn de heidenen in dit vers? Hosea schreef over Efraïm, hij noemt de naam “Efraïm” 37 keer! Dit moet diep in de geest worden vastgelegd.
[Sommigen vinden een probleem met Hosea 5:5, waar in dit ene vers Israël, Efraïm en Juda worden genoemd. In vers 3 verontreinigt Efraïms hoererij de rest van het huis van Israël en dit is de samenhang van vers 5].
Petrus citeert uit Hosea; aan wie richtte Petrus zijn brieven? [zie het hoofdstuk: Pelgrims, Vreemden en Israël ]. Petrus schreef aan het verstrooide [verspreidde] Israël. In Romeinen 9:24,25 verwijst Paulus naar het huis van Israël en hun verbinding met Juda. Paulus zegt dat God zowel het huis van Israël als het huis van Juda heeft geroepen. Dus Hosea zegt nog met geen woord, iets over niet-Israëlietische rassen die deel uitmaken van Israël en de andere profeten doen dat ook niet. De tien stammen lijken misschien niet-Israël, maar wat God zegt is: Ik zal het huis van Israël ziften onder alle naties , zoals graan in een zeef wordt gezeefd, maar toch zal niet het minste graan op de aarde vallen [Amos9:9]. Onder deze gezeefde mensen bevinden zich ergens de zonen van Jozef.
Romeinen 9 moet gelezen worden met uitverkiezing in gedachten. Een deel van Israël, namelijk het huis van Juda, volgde naar de wet van gerechtigheid maar het huis van Israël volgde niet naar de wet van gerechtigheid . Dan gaat Paulus verder met te zeggen, broeders, mijn hartewens en mijn gebed tot God VOOR ISRAËL, [dat wil zeggen, heel Israël] is dat zij gered mogen worden . Hij bedoeld nooit dat andere rassen worden gered. Hij zegt, heeft God zijn volk verworpen, God verhoede. God heeft zijn volk niet weggeworpen dat hij tevoren kende / [geheel Israël, dat Hij ‘kende’ in het Oude Testament] en dan vertelt Paulus over Elisa die voorbede bij God deed VOOR ISRAËL. Vervolgens laat Paulus zien dat niet heel Israël zelf redding verkrijgt, maar alleen de verkiezing van genade. Dit is het overblijfsel van ISRAËL, degenen die God voor zichzelf heeft gereserveerd .
GODDELOOSHEID AFWIJZEN VAN JAKOB
Rom 11:26 En zo zal heel Israël zalig worden, zoals geschreven staat: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.
Er kan geen misverstand over bestaan wat de betekenis van Jakob is, want hij wordt 358 keer met die naam in de Bijbel genoemd, waarvan 24 keer in het Nieuwe Testament. Desondanks krijgt Jakob tegenwoordig zelden een vermelding.
In al deze dingen kunnen we zien waarom “verkiezing” een onpopulaire gedachte en leerstelling is. Het is gemakkelijk te zien waarom dit door kerken wordt veranderd om verkiezing tot een zaak te maken van iedereen van welk ras dan ook voor het ontvangen van Jezus . Het wordt dan de keuze van de mens . Maar het zijn degenen onder ISRAËL die de Verlosser uit Sion aanvaarden die de goddeloosheid VAN JAKOB afwenden [Rom 11:26]. De woorden Jakob en Zion hebben niets te maken met niet-Israëlietische rassen.
Jakob heeft een erfgenaam; zijn eerstgeboorterecht werd aan Jozef gegeven, toen hij de zonen van Jozef, Efraïm en Manasse, zegende. Dit onderwerp wordt tegenwoordig genegeerd door de meeste kerken die weigeren de Bijbel te geloven omdat ze niet willen geloven wat Mozes schreef. Elke suggestie dat God goddeloosheid alleen van Jakob zou afwenden, wordt fel bestreden. Het hele onderwerp is vergeestelijkt, met als resultaat dat onze kerken gevuld zijn met een gemengde menigte . Het deel van degenen die kunnen ‘horen’ wordt ontmoedigd om dergelijke verzen in de Bijbel te geloven.
Heeft Jakob een erfgenaam of niet? Wie is deze erfgenaam in de laatste dagen waarover Mozes profeteerde? Moeten we deze profeet Mozes geloven of niet? Waarom zegt Jezus dat we Mozes moeten geloven voordat we kunnen geloven wat Jezus zei? We moeten kiezen, zelfs als populaire leringen deze keuze niet willen toestaan. De reden waarom de kerken de leer van Mozes ontkennen is voornamelijk vanwege hun valse en tegenstrijdige leer over God had de wereld zo lief en ga de hele wereld in .
WIE ZIJN EFRAÏM EN MANASSE VANDAAG?
Laten we teruggaan naar Jakobs profetie in Genesis over Efraïm en Manasse:
Gen 48:19-22 . . . hij [Manasse] zal tot een volk worden, ook hij zal aanzien krijgen; maar toch zal zijn jongste broer meer aanzien krijgen dan hij, en zijn nageslacht zal tot een volheid van volken . . . Zo zegende hij hen op die dag; hij zei: Israël zal met jullie naam zegenen door te zeggen: Moge God u maken als Efraïm en als Manasse. Zo plaatste hij Efraïm vóór Manasse. Toen zei Israël tegen Jozef: . . En ík geef jou één deel meer dan je broers, . . .
Voor degenen die zijn opgevoed om te denken dat “de joden” Israël zijn of dat Israël één enkel geheel is zonder verschillen tussen de stammen of huizen, of dat Israël nu “de kerk” is, kunnen deze geschriften als een schok aankomen. God is hier nog steeds soeverein, ook al zijn we ertoe gebracht anders te geloven en anders te denken.
In de laatste dagen zou Efraïm een menigte van naties worden en Manasse zou een “volk” worden. Sommigen zouden deze vergelijken als een Gemenebest van Naties met de andere als een Republiek. Het is zeker dat de stammen of kinderen VAN ISRAËL in de laatste dagen niet een of ander duistere, religieuze “kerk” zouden worden die uit alle rassen bestond.
We kunnen zien dat de twee partijen die Paulus bespreekt, de verstrooiing en de Judeeërs zijn; de twee testamenten zijn niet langer in strijd met elkaar. Het besluit van Paulus bij het bespreken van de twee groepen is: en dus zal HEEL ISRAËL gered worden . Weinigen zullen het eens zijn met het besluit van de apostel Paulus.
Hoewel het Huis van Israël vreemden en buitenstaanders [Efeziërs 2:12] van het gemenebest ISRAËL was geworden, waren het nooit niet-Israëlietische “vreemden” [zie het hoofdstuk getiteld Pelgims, Vreemden en Israël . Ze leefden buiten Gods volheid, maar nu in Christus Jezus … zijn nabij gemaakt door het bloed van Christus . Dan gaat Paulus verder met het beschrijven van de vijandschap die tussen Juda en Israël was geweest, zeggende dat Hij [God] beide met God in één lichaam zou verzoenen door het kruis, door de vijandschap daardoor te verslaan [Ef 2:16]. Zowel Juda als Israël konden nu samen bouwen aan een woning van God door de Geest .
HOE IS HET MET EFRAÏM EN MANASSE VANDAAG?
Bij het stellen van deze vraag zal al snel worden gezien dat er niet veel keuzes beschikbaar zijn. Het wordt net zoals wat wel of niet wordt geloofd, over evolutie. Mensen zullen niet in schepping geloven omdat dat geloof verantwoordelijkheid en toerekenbaarheid met zich meebrengt, dus geloven ze liever in evolutie. Evenzo is er een soortgelijke situatie als we de identiteit van Efraïm en Manasse beschouwen. De religieuze ‘kerken’ geloven liever in algemeenheid omdat ze niet willen geloven dat God soeverein rassen kiest en gebruikt. Onze leraars willen niet geloven dat God het ene ras of stam anders behandelt dan het andere. Dit feit is beslist aanschouwelijk in het Oude Testament. Ze zijn heel blij om dit allemaal uit de Bijbel en uit hun leringen te schrappen en ze zijn net zo bereid de profeten niet te geloven als degenen die Stefanus hebben gestenigd! Laten we dus eens kijken naar aanwijzingen, die ons zullen leiden om Efraïm en Manasse te herkennen.
DE VORSTEN OVER HET HUIS VAN ISRAËL
De leidende stam over het huis van Israël is Efraïm. Een van de kenmerken van herkenning is een vorst [of vorsten] van het Huis van David die op de troon(en) van Israël regeert. Hoewel de kwestie in eerdere hoofdstukken is onderzocht, laten we deze kwestie nogmaals bevestigen. Dit is een verbond tussen God en koning David.
2 Sam 7:12-16 Wanneer uw dagen voorbij zijn en u met uw vaderen ontslapen bent, zal Ik uw nakomeling na u, die uit uw lichaam voortkomt, doen opstaan en Ik zal zijn koningschap bevestigen. Die zal voor Mijn Naam een huis bouwen, en Ik zal de troon van zijn koningschap voor eeuwig bevestigen. . . Maar Mijn goedertierenheid zal van hem niet wijken, . . . .Uw huis en uw koningkrijk zullen voor uw ogen voor eeuwig vaststaan, uw troon zal voor eeuwig zeker zijn.
Het zaad is uit je ingewanden het is niet een of ander geestelijk zaad. Het is één Koninkrijk. Elke opeenvolgende vorst is een afstammeling van koning David. Vergeet nooit dat deze troon, de troon van het Koninkrijk des Heren, OVER ISRAËL [1 Kron28:5] wordt genoemd. Dit is geen klein bijbels thema.
Jer 33:17 Want zo zegt de HEERE: Aan David zal het niet aan een man ontbreken die op de troon van het huis van Israël zit.
DE NIEUWE PLAATS BENOEMD VOOR ISRAËL
Dit is een profetisch onderwerp dat meestal wordt vermeden omdat het geen plaats kan hebben in de de hele wereld leringen van de moderne kerken. Teruggaand naar 2 Sam 7, vinden we een situatie waarin koning David in zijn paleis zit, in de stad van David [Jeruzalem] en de profeet Nathan brengt een boodschap naar David, zeggende:
2 Sam 7:10 Ik heb aan Mijn volk, aan Israël, een plaats toegewezen en het daar geplant, zodat het in zijn eigen gebied woont en niet meer heen en weer gedreven wordt. En onrechtvaardige mensen zullen het niet meer verdrukken zoals vroeger,
Wat er wordt gezegd is dat er een nieuwe “plaats” zou worden aangewezen voor Gods volk Israël, dat ver weg was van het Jeruzalem in Palestina waar David toen zat. Er zou een nieuwe woonplaats komen voor De Troon van David. Niettemin moest er altijd een bloedige afstammeling van koning David op de troon komen. Maar met deze belofte werd gewaarschuwd voor straf en zelfs het verlies van de kennis van identiteit. De kinderen van Israël moesten vele dagen verblijven zonder een koning , [Hos3:4] – dat wil zeggen, buiten het gebied van de koning.
Hosea 5:1 . . . . huis van Israël! . . . . . huis van de koning! . . ..
De vorst bestaat vandaag, volgens Gods belofte. Vine [onder Kingdom/Koninkrijk] zegt:
Het grondbeginsel van het Koninkrijk wordt verklaard in de woorden van de Heer gesproken in het midden van een groep Farizeeën, het Koninkrijk van God is in u midden [Lukas 17:21], dat wil zeggen, waar de Koning is, daar is het Koninkrijk .
Jeruzalem is de stad van de grote Koning [Psalm48:2]; in het Koninkrijk der Hemelen, waar de Koning is, daar is het Koninkrijk. Als er een nieuwe plaats werd aangewezen voor mijn volk , dan zou er een nieuwe plaats zijn voor de koning. Dit helpt om te verklaren waarom de profeet ZACHARIA kan zeggen: en de Heer zal Jeruzalem opnieuw kiezen [Zach2:12] en Jeruzalem zal weer opnieuw op haar eigen plaats worden bewoond [Zach12:6]. Dit “opnieuw” heeft betrekking op de tijd van de hervergadering VAN ISRAËL wanneer Jeruzalem zijn vroegere rol hervat. Tot die tijd moet de Troon van David ergens anders staan dan in Palestina.
Wanneer dit vers, 2 Samuël 7:10 spreekt over de benoeming van een “plaats”, wordt het woord maqowm meer dan driehonderd keer gebruikt om een specifieke locatie aan te duiden. Het is een plaats, en geen toestand, zoals sommigen zouden willen zeggen. Israël zal daar op die plek worden geplant . Als we in dit vers voor de tweede keer aan het woord “plaats” komen, wordt het woord tachath gebruikt, wat iets heel anders betekent. Deze laatste “plaats” wordt ongeveer hetzelfde aantal keren gebruikt, maar het geeft aan dat hij “onder” enige bescherming staat. De rest van het vers bevestigt dit. Wat dit betekent is dat het verplaatste Israël onder enige, goddelijke bescherming staat. De troon van Israël kan worden bedreigd en Israël kan worden gestraft, maar de troon zal altijd veilig blijven. De woonplaats is misschien wel de veiligste plek op aarde!
De zoals vroeger wordt aangegeven en dit wordt op andere plaatsen in de Schrift bevestigd. In Jesuja 29:1-6 staat de eerste profetie van het hoofdstuk dat wee uitspreekt over Ariel [Jeruzalem] waar David woonde. Dit woonde wordt vertaald als verleden tijd en als dat zo is, dan moet David [of een van Davids opvolgers] nu ergens anders wonen, anders dan in het Oude Jeruzalem.
WAAR IS DEZE NIEUWE PLAATS?
Dit wordt gepresenteerd als in ‘eilanden’ of ‘kustlanden’ in het noorden en westen van Palestina.
Jesuja 24:15 Eer daarom de HEERE in de landen van het licht, op de eilanden in de zee de Naam van de HEERE, de God van Israël.
Ezech 39:6,7 Ik zal vuur zenden in Magog en onder hen die onbezorgd de kustlanden bewonen. Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben. Ik zal Mijn heilige Naam te midden van Mijn volk Israël bekendmaken en Mijn heilige Naam niet langer laten ontheiligen. Dan zullen de heidenvolken weten dat Ik de HEERE ben, de Heilige in Israël .
Nogmaals, Israël is het enige volk in wiens midden God woont. De uitdrukking, mijn volk Israël , laat zien dat Israël in de laatste dagen nog steeds gescheiden is van de andere rassen. Hoewel heel Israël verspreid is over alle plekken van de wereld, zijn ze teruggestroomd vanuit het noorden en westen.
Hosea 11:10 Zij zullen achter de HEERE aan gaan, Hij zal brullen als een leeuw. Ja, Híj zal brullen, en de kinderen zullen bevende komen van de [west ] kant van de zee.
Jesaja 49:12 Zie, sommigen zullen van ver komen: zie, anderen uit het noorden en uit het westen , en weer anderen uit het land Sinim (Australië).
Jer 3:18 In die dagen zal het huis van Judea naar het huis van Israël gaan. Tezamen zullen zij komen uit het land in het noorden naar het land dat Ik uw vaderen in erfelijk bezit heb gegeven.
Jer 23:8 maar: Zo waar de HEERE leeft, Die het nageslacht van het huis van Israël geleid heeft en Die het gebracht heeft uit het land in het noorden en uit al de landen waarheen Ik hen verdreven had: zij zullen wonen in hun eigen land.
Jer 31:8 Zie, Ik doe hen komen uit het land van het noorden , . . .
Hoewel een deel van Israël ook wordt weergegeven als verzameld uit het noorden, zuiden, oosten en westen, ligt deze bijzondere nadruk op het noorden en het westen. “De Eilanden” of “kustlanden” moeten ergens ten noorden en ten westen van Palestina liggen. Er is geen andere keus dan de Britse eilanden. Het tijdstip van de bijeenkomst van deze eilanden is wanneer Ik de boog en het zwaard zal breken en uit de aarde zal strijden [Hos2:18]. (Wel vreemd dat de scepter nu in Efraïm huist en niet in Juda, CIM)
Er kan veel worden geschreven over de identificatiekenmerken die in de Schrift worden gegeven, maar dat is een aparte studie en daarom moeten de opmerkingen hier kort zijn. Het doel van dit boek is om te presenteren wat de Bijbel zegt zonder sterk te zijn op identiteit. Er moeten ergens op aarde twee broedervolkeren zijn die een algemeen gebaseerde taal spreken. Tussen hen moet er maar één Vorst zijn van een voortdurende Vorstenhuis, die terug te voeren is op het Koninklijk Huis van koning David. De scheiding van heerschappij en heiligdom die God over Israël heeft ingesteld, moet in de wet voorkomen. Het Koninklijk Huis moet verbonden zijn met een Gemenebest van volkeren.
WAAR ZOU EFRAÏM NU ZIJN?
We hebben de eilanden en kustlanden in het noorden en westen van Palestina genoemd en beschouwen nu de kwestie van de voortdurende troon. Er is maar één Troon op de aarde die alle vereisten benadert en dit is de Troon van Engeland. Er zijn kaarten beschikbaar, waardoor sommige trachten vast te stellen dat koningin Elizabeth II de 144ste afstammeling van koning David is. Het is zeker dat de Engelse kroningsdienst gebaseerd is op die in de Schrift staan voor de koningen van Israël. Zelfs vandaag verbindt de Soeverein zich, krachtens zijn/haar positie, in de kroningseed, tot het uiterste van zijn macht om de Wetten van God en de ware belijdenis van het Evangelie te handhaven … Deze relatie met het Evangelie in Groot-Brittannië gaat terug tot de eerste eeuw.
Tertullianus: AD 155-232: De uiteinden van Spanje, de verschillende delen van Gallië, de regio’s van Groot-Brittannië … hebben de religie van Christus ontvangen. [Tertullianus def. Fidel, P179].
Eusebius: AD 260-340: De apostelen gingen voorbij de oceaan naar de eilanden, de Britse eilanden. [De Demonstratie Evangelli Lib].
Gildas [Albanicus], De Wijze: AD 425-512: Christus, de ware Zon, schonk Zijn licht, de kennis van Zijn voorschriften aan ons eiland, in het laatste jaar, zoals we weten, van Tiberias Caesar [De Excidio Bratanniae, Sect 8, pagina 25].
Theodoret, De Gezegende, Bisschop van Cyrus: 435 n.Chr. Paulus, bevrijd uit zijn gevangenschap in Rome, predikte het evangelie aan de Britten
en anderen in het Westen … en ook de Cymry [Welsh] [De Brit. enz. Primord, kap. v111].
Aan een dergelijke bevestiging is geen gebrek. Terwijl deze Troon onderweg was van Ierland naar Schotland naar Engeland, is er een grote overvloed aan geschreven verklaringen van die Vorsten op die Troon die over hun Koninkrijk spraken als dat van Israël. In de Britse heraldiek is de harp van David nooit ver weg, noch is de leeuw van de stam van Judea, waaruit dit Koninkrijk voortkomt. (En de Nederlandse Leeuw? – het Wilhelmus is ook het meest Bijbels-georienteerd volkslied ter wereld! CIM)
WAAR ZOU MANASSE NU ZIJN?
Bij het zoeken naar de identiteit van Manasse in deze laatste dagen, zijn er verschillende overtuigingen:
- De Verenigde Staten – Dit is de keus en de voorkeur van de Britse-Israëlieten, wier geloof is voornamelijk gebaseerd op de “13e stam”.
- Een volk in Groot-Brittannië en nu niet gescheiden van Efraïm – dit laat niet toe voor de Schriftuurlijke scheiding van Efraïm en Manasse als identiteiten.
- Schotland – Manasse zou een volk worden, onderscheidend van Efraïm, maar niet gescheiden. In de verdeling van Israël, de helft van de Manasse stam bleef bij Efraïm en de andere helft bleef ten oosten van de Jordaan, bij Ruben en Gad. Het erfdeel van Manasse zou aan de noordgrens van Efraïm liggen. Bijbels gezegd, vochten Efraïm en Manasse meestal zij aan zij, waarbij beide dezelfde koning erkennen. In de zegen van Mozes op Jozef [Deut33:13-17], worden Efraïm en Manasse vergeleken met twee horens, die de mensen samen duwde tot aan de uiteinden van de aarde . Dit toont hun saamhorigheid. De verhouding van tienduizend van Efraïm tot duizend van Manasse zoals gegeven, benadert het deel dat elk in de laatste wereldoorlog door Engeland en Schotland als strijdkrachten werd geleverd.
CONCLUSIE
Eén ding dat we ons nooit kunnen veroorloven om te ontkennen, zijn de profetieën, te beginnen met Mozes, over de kinderen van Israël, in de laatste dagen . Jezus maakt duidelijk dat we deze dingen in het Boek van het Begin moeten begrijpen, om te begrijpen wat er in de laatste dagen zal zijn. U moet het bewijs uit de Schrift zelf afwegen en uw eigen besluiten trekken over wie Israël vandaag is en of het Israël van het Oude Testament hetzelfde is als Israël in het Nieuwe Testament. Dit boek helpt je bij het onderzoeken van dingen die op het punt staan te worden onthuld. Efraïm zal zich bekeren, zoals geschreven staat, maar eerst moeten ze hun identiteit en plaats in hun lot kennen. Dan zullen ze Gods strijdbijl zijn om vrede op aarde te brengen. Het bedrog dat zegt: de Joden zijn Israël is in dit boek beschreven als het meesterlijke bedrog van leugenaars die de hele wereld bedriegen.
Vanuit dit standpunt, kunnen we verschillende leringen heroverwegen, hoewel er in dit boek slechts twee leringen worden besproken. We kunnen nu ontdekken wat de apostel Petrus bedoelt met één zeker woord van profetie in een zogenaamde, christelijke wereld die veel verschillende “zekere” profetische woorden heeft.
Wanneer Hij terugkeert, zal Jezus op aarde en over Israël, nog op de Troon van David zitten om Zijn Koninkrijk in te nemen.
“EN ZO ZAL HEEL ISRAËL ZALIG WORDEN”.
