Wie zijn dan de Joden?
Dus op dit punt moeten we zien wie de Joden werkelijk zijn.
De Joden zijn niet Gods Israël-volk en zijn leugenaars vanaf het “begin van hun wortels”, omdat zij geen “heilige geest” (een gezindheid van God) in zich hebben. Zij hebben, net als alle niet-Adamieten, slechts een geest die beheerst wordt door het vlees, dierlijk denken, vleselijke kennis. En ja, door hun voortplanting zijn zij, niet-Adamieten geworden, zoals ik straks zal aantonen.
De Joden zijn toch van Adam?
Ja, dat zijn ze, dat wil zeggen… van Asjkenaz. Hij is hun stamvader, vandaar de Asjkenazim Joden. Asjkenaz is de zoon van Gomer, de zoon van Jafeth.
Maar dan zijn er de Sefardische Joden.
We horen dan vaak de vraag, zijn de Sefardische dan de echte Joden?
Dat moet wel een van de domste vragen uit de geschiedenis zijn.
Tenslotte betekent Jood niet Israëliet, sterker nog, tweemaal in Openbaring wordt ons verteld dat het woord Jood wordt gebruikt door een bepaalde sekte van interlopers/bedriegers als een middel van “Identiteitsdiefstal” om te beweren Israëlieten te zijn, door ons te laten veronderstellen dat het woord Jood een verband heeft met het woord “Juda” of zelfs “Judea”. Maar tweemaal vertelt de Bijbel ons dat zij die dit woordverband gebruiken een bende leugenaars zijn en helemaal geen Israëlieten. De term, “de synagoge van satan”, is een oud gezegde dat betekent, “gangsters” of “een bende leugenaars”. Welnu, dat is logisch, want Jezus zei dat zij geen waarheid in zich hebben, want zij zijn gangsters. Inderdaad, identiteitsdiefstal is iets wat de Joden de hele tijd doen.
Hun filmsterren veranderen allemaal van naam en leven onder deze valse namen alsof hun vroegere namen nooit zijn geweest (kijk maar naar hun namen), en ze veranderen altijd hun namen in alle landen waar ze wonen om te klinken als plaatselijke namen, dus in Polen gaven ze zichzelf Poolse namen; in Duitsland Duits klinkende namen zoals Goldberg, en in Engeland veranderde dat in Goldsbury enzovoort… en onlangs hebben we gehoord van de paspoorten-diefstal door de Mossad voor Joodse moordenaars. Identiteitsdiefstal is hun eerste natuur. Dus als de Sefardische de ‘echte Joden’ zijn, betekent dit dan dat zij de echte gangsters zijn?
Laten we eens kijken naar de wortels van hen die zichzelf Joden noemen, maar geen Israëlieten, maar in plaats daarvan een bende leugenaars zijn.
We beginnen met de Sefardische
Zij komen uit de Sefardische steden, Sepharvaim. Vandaar dat zij de Sefardiërs zijn uit de boeken der Koningen en na verloop van tijd werd de naam Sefardisch, nadat zij van het land Judea naar Noord-Afrika en Spanje waren getrokken. Het stamwoord is ‘Sefar’, vanwaar het woord ‘Cijfer’ komt, zoals in getallen, om in de context ‘boekhouden’ te betekenen. Het waren schriftgeleerden die de Assyriërs naar het oude land Israël brachten nadat zij het hadden veroverd. De tweelingsteden Sapharvaim waren de hoofdsteden van een Ashkenazim stammengebied in Assyrië, ten westen van Bagdad. Dus de Sefardiërs waren Asjkenazim bewoners van de hoofdstad van een Asjkenazische stammenzone.
De Sefardaïm werden door een koning van Assyrië uit Sefarvaïm gehaald, waarschijnlijk door Sargon II (2 Koningen 17:24; 18:34; 19:13; Jes. 37:13) uit het land dat in Assyrische handen was. Assyrië was een multi-etnisch rijk (imperium). Sefarvaim was een dubbelstad, d.w.z. “de twee Sippara’s,” of “de twee boeksteden”. De Sippara op de oostelijke oever van de Eufraat heet nu Abu-Habba; die op de andere oever was Accad, de oude hoofdstad van Sargon I, waar hij een grote bibliotheek vestigde.
Asjkenaz betekent: “als een uitslaand vuur”, zoals Blight. Het betekent; Vuur Verspreid. Zijn ouders zouden deze zoon zijn naam hebben gegeven in de hoop dat hij een man zou zijn die Gods brandende wet zou verspreiden, zij het vanuit hun perspectief. De betekenis van dit ‘Verspreiden van Vuur’ is in de zin van het verspreiden van Gods woord, of tenminste, het verspreiden van de wet van de mens onder het mom van Gods wet te zijn voor hun doeleinden.
Daarom, gezien het feit dat de “lijn der erfgenamen van Gods koninkrijk” zou lopen via de lijn van Sem, wijst de naam, Asjkenaz op usurpatie. Die usurpatie heeft tot doel om het geboorterecht van de nakomelingen van Sem, de ware lijn van wetgevers, in te pikken door de lijn van Jafeth via Asjkenaz. De naam Asjkenaz zelf wordt dus gebruikt om de mensen voor de gek te houden. Het was het begin van Identiteitsdiefstal.
De grootvader van Asjkenaz was Jafeth en die naam betekent: lokken, misleiden, liberaal, ruim zijn, ruim denken, een ruime weg kiezen. Het woord/de naam ‘Jafeth’ is gebaseerd op het stamwoord ‘pata’ (waarschijnlijk de stam van ons woord ‘kleinzielig’) en wordt gebruikt in de zin van kleinzielig in waarheid of ‘kleine wijsheid’. Uit ‘kleine wijsheid’ komt liberalisme voort. Met dit in gedachten kan men met recht geloven dat de naam die aan zijn kleinzoon, Asjkenaz, werd gegeven, een geplande daad van Identiteitsdiefstal was.
Naarmate de tijd verstreek, kwam de Semitische tak van Ezau via Kanaän in de lijn van de Asjkenaziem. Esau betekent rood. Maar meer nog, ‘rode doener’ of ‘dus, kwaaddoener, als in beestachtige doener. Vandaar zijn bijnaam, harig, als in harig beest, die naam is, Edom.
Kanaän is de 4e zoon van Ham. Kana betekent; Laag, nederig (maar nederig in een kruiperige zin). En dus wordt dit uitgerekt om te betekenen; verkoper, handelaar. Hoe dat zo? Nou handel in goederen is een vorm, of we het nu willen horen of niet, van kruipen… want om goed handel te drijven, zet men zich lager dan de klant omwille van het maken van een verkoop. Het is een verkoopstrategie. Zo…. vernedert men zich om anderen aan het kopen te krijgen, zelfs misleiding om dingen te kunnen verkopen, zoals men zo vaak ziet in de reclame. Bij reclame voor goederen gaat het niet om de waarheid, maar om het lokken om de goederen te kopen.
Ham is, zoals de meeste namen, een woord, en als de vorm van Cham is het de wortel van het woord, “warm”. Het wordt hem gegeven in de betekenis van ‘warme gevoelens’, of verontwaardiging. Het betekent niet zwartheid, zoals de kerken ons hebben proberen wijs te maken om hun evolutie te rechtvaardigen, namelijk dat hij de eerste zwarte mens was, een dergelijke opvatting is volslagen onzin.
Dit zijn alle relevante Adamitische voorouders van de Joden. Dus ze zijn Adamiet… maar tot op zekere hoogte… en, zeer zeker, zijn ze niet Semitisch, en niet Israëlitisch.
Omdat de Joden niet van Izaäk en Jakob zijn, zijn zij daarom niet de uitverkoren lijn en hebben zij niet de geheiligde gezindheid in zich… een term die geheiligde gezindheid omschrijft, is ‘van boven geboren’.
Omdat zij geen geheiligde geest hebben, was rassenvermenging geen innerlijke kwestie bij hen.
De ‘Ham/hete kop – Asjkenaz/bliksem – Kanaän/handelaar – Jafeth/liberale bedrieger – en Sefar/schrijver’ is een onstuimige mengeling van alles wat anti-christelijk en weerzinwekkend is, vandaar het op het Grieks gebaseerde woord, ‘duivels’ om hen te beschrijven.
Alsof dat nog niet genoeg was, werd hun bloed in de loop der tijden vermengd met niet-Adamitische rassen, waardoor de Joden van vandaag, een hybride stam zijn geworden. Zodra niet-Adamitisch bloed in een Adamiet zit, worden zij niet langer beschouwd als Adamieten en worden zij gerangschikt als één van de “beesten van het veld”, wiens bloed zij voortaan voor altijd meedragen. Daarom zeg ik, zij zijn niet Adamitisch. In de 2e wet van Mozes leren wij dat een mengeling, zelfs niet tot zijn 10e generatie, in het rijk van Gods koninkrijk kan komen.
Toch is het dit gebroed, waarvan de wortels die van de heethoofdige, liberale bedrieger zijn, waar zoveel van onze Sakson verwanten zich toe wenden voor de waarheid, en tot geschriften die zij zelf hebben gemaakt, en Schriftadviezen, en zelfs tot een taal die zij zelf hebben gemaakt om inzicht te krijgen in God, en Gods plan.
De echte kwestie voor ware Israëlieten (Kelto-Saksons) en dus ware Christenen (Kelto-Saksons met geheiligde geest, gezindheid) is… welke Bijbel gebruikten Jezus en de Apostelen en waarom?
Ik hoop dat iedereen die dit leest zich ervan bewust is dat Jezus en de Apostelen de Septuagint LXX gebruiken en geen Hebreeuwse tekst, de vraag is dan, waarom gebruikten zij geen Hebreeuwse tekst, was er een Hebreeuwse tekst en was er een Septuagint met de tetragrammatie, of de ‘Vier-letters’?
Laten we eerst eens kijken naar de claim van een originele Hebreeuwse tekst.
Het argument in de meeste gevallen voor de “vier letters” en de basis om te zeggen, dat er een naam bestaat, en dat het Gods naam is, scharniert op het hele idee dat er een oorspronkelijke tekst is, en dat deze in het Hebreeuws is. En als kan worden aangetoond dat dit argument onjuist is, dan duikt er nog een hoofdargument op, namelijk dat er ook een Septuagint is met de ‘Vier-letters’.
Welnu, het basisfeit is dit: dat wat iedereen de Oorspronkelijke Hebreeuwse tekst noemt, is de Masoretische Tekst (MT). Deze MT is waar mensen naar verwijzen als ze zeggen, de “originele tekst”.
Natuurlijk wordt het Saksons niet gemakkelijk gemaakt wanneer men geleerden als James Strong een Bijbelse ‘hulp’ (concordantie) laat maken voor de MT tekst en dat hij dan in zijn voorwoord de volgende bewering doet: “Woordenboeken van de Hebreeuwse en Griekse Woorden van het origineel…” Dat is nogal een bewering en van meet af aan van zo’n geleerde, die vervolgens de gedachten van de lezers vormt dat hij een originele Hebreeuwse tekst gebruikt, terwijl hij in werkelijkheid helemaal geen originele tekst gebruikt. Het voorwoord van zijn helpster vertelt ons dat hij “…de Heilige Schrift gebruikt zoals die bestaat in de drie belangrijkste vormen die Britse en Amerikaanse lezers en geleerden kennen, namelijk de deels Hebreeuwse en deels Griekse grondtekst, en de “Authorized” en “Revised” Engelse Versies.”
Nou dat is het dan, origineel Hebreeuws als James Strong het zegt, toch? Aldus zegt Strongs.
We weten ook dat de “oorspronkelijke Hebreeuwse” tekst van de Authorized en de Revised de MT of de Masoretische Tekst was, en omdat Strongs zegt dat het origineel is, zegt iedereen dat ook. Strong’s werk is uitstekend, maar toch worden niet al zijn woorden verklaard, noch wordt er diep genoeg ingegaan op de wortels van veel woorden, waardoor een serieuze onderzoeker nog steeds met vragen blijft zitten, en echt, dat is niet goed genoeg.
Over het algemeen gebruikten de Christelijke Bijbels tot aan de Protestantse reformatie de Septuagint, maar de Protestanten zoals alle bewegingen werden door Jezus gewaarschuwd om op te passen voor de leer van de Joden, maar toch kozen zij ervoor om de Joodse Canon te gebruiken, de Tenach via de tekst gemaakt door een Joodse sekte genaamd de Masoretes.
De protestanten waren terecht ontevreden over hoe zij door de katholieken werden behandeld, maar dit verblindde hen voor het feit dat niet alles wat de katholieken hadden slecht was. Ik zeg niet dat zij beter hadden moeten weten, hun reacties zouden passend zijn geweest bij wat zij meemaakten, maar het zette wel een nieuwe traditie in gang die geworteld was in het Jodendom, dat op zijn beurt de Joden de basis gaf voor hun machtsgreep een paar honderd jaar na de Reformatie. Die traditie was het idee dat een Joodse sekte genaamd de Masorieten de bewaarders waren van het toenmalige (oorspronkelijke) Hebreeuwse Oude Testament. Dit was geen moeilijke vergissing, aangezien de katholieke kerk al lang de traditie had dat de Joden Hebreeërs waren, en dat deze “Joden” vermoedelijk Hebreeuws spraken. De katholieke kerk was de voornaamste drijfveer achter de valse leer van de “vervangingstheologie”, waarbij zij ten onrechte leerden dat God de zegeningen van de Joden wegnam en deze aan de “Kerk” gaf. Op hun beurt hebben de Protestanten (ondanks het verkrijgen van de titel Protestant) nooit de “Vervangingstheologie” aangevochten of “geprotesteerd”.
