Dus wie waren de Masoreten?
De Masoretes waren een Karaite groep van Joodse Schriftgeleerden. Jezus zei: wee u, Schriftgeleerden en Farizeeën… Toch zouden op den duur ook de katholieken de MT gebruiken, …maar de orthodoxe oosterse kerken doen dat nog steeds niet. De Protestanten zagen de Joden helaas meer als Gods uitverkorenen dan de Katholieken en keerden zich meer en meer tot het Jodendom, zij lieten zelfs in de loop der tijd veel boeken vallen die door de Orthodoxe Oosterse kerken als Canon werden en nog steeds worden beschouwd en die de Protestanten apocrief noemen.
De MT werd gekopieerd, bewerkt en verspreid door de Joodse Masoretes tussen het zevende en het tiende jaar NA CHRISTUS!
Het is deze tekst die door iedereen, om betoverde redenen, het “Oorspronkelijke Hebreeuws” wordt genoemd. Toch is het bewerkt door Joden, van de usurpator-lijn-van-Ashkenaz, keer op keer. Hoe kan iemand dit in hemelsnaam origineel noemen?
Jezus noch de apostelen hebben het ooit gebruikt, en zelfs als het er in hun tijd was geweest, zouden ze het nooit hebben gebruikt, omdat het geschreven is door leugenaars, bedriegers, Identiteitsdieven, en degenen van wie Jezus zei dat ze het woord van God vervalsen (vernietigen) met hun tradities, hun manieren, hun redeneringen… hun bewerkingen. Bewerken’ betekent iets herschrijven om het degene die het verandert goed uit te laten komen. Dus hoe betrouwbaar is dat als het komt van het bewerken van Antichristen?!?! Het MT is dus een vod. (Ik zal aan het eind van de uiteenzetting wat goede studiemateriaal over deze kwestie toevoegen.)
Kortom, de tekst die mensen de Oorspronkelijke Hebreeuwse tekst of Hebreeuwse Bijbel noemen is de MT, en deze is 1000 jaar NA Jezus door een Joodse sekte voltooid en dus nooit door Jezus, de Apostelen of de vroege Christenen gebruikt, en is zeer zeker niet origineel.
Wat betreft wat Hebreeuws wordt genoemd…
In zekere zin is het een dwaze zaak om over Hebreeuws te spreken als een aparte taal. Het woord zelf wordt gebruikt om te suggereren dat het de taal van Eber is… alsof Eber op een morgen wakker werd en zei: “Raad eens, ik ga een nieuwe taal maken en die noemen we Hebreeuws.” Zo is het nooit gegaan en hij sprak gewoon de taal van de mensen om hem heen. In feite sprak Eber geen Hebreeuws. Noch sprak zijn vader Hebreeuws, noch sprak Noach Hebreeuws, noch Adam sprak Hebreeuws, maar God sprak tot Adam en Adam met hem. Dat betekent dat er geen Hebreeuwse “heilige naam” is voor Adam om te gebruiken. Abraham sprak Chaldeeuws, Isaac ook.
Wat de Joden spreken is een Jiddische versie van een Rabbijnse taal, de laatste zelf gebaseerd op een taal die niet langer in gebruik is of begrepen wordt.
Wat het moderne Hebreeuws betreft, dit is een Jiddische, Slavische hybride met Rabbijnse wortels en het is geen “Hebreeuws”.
De taal die het dichtst in de buurt komt van een taal die op de een of andere manier echt Hebreeuws genoemd kan worden, is het bekladde, “Klassiek Hebreeuws”, dat in werkelijkheid een Kanaänitische taal is. Daarom was het zogenaamde oorspronkelijke Hebreeuws Kanaänitisch. Ja, er was sprake van ‘de taal van de Hebreeërs’, maar dat betekent niet dat zij een andere taal spraken, het is een verwijzing naar een accent dat in de loop der tijd is gegroeid, op dezelfde manier waarop de Hollanders in de loop der tijd een accent hebben ontwikkeld waardoor het anders klinkt dan de rest van de Nederlandssprekende Hollanders, die op hun beurt weer anders klinken dan de rest van de Engelssprekenden in andere delen van de wereld. Dit is een kwestie van accent, niet van taal. Zo hebben we de Taal (die tong betekent) van de Texanen, of die van de Yorkshire-mannen, of die van de Cockneys, enzovoort. Het Kanaänitisch werd door verschillende groepen met accenten gesproken, de Hebreeërs deden dat ook.
Het “Kanaänitisch” dat door de Hebreeërs werd gebruikt in de vorm die Hebreeuws wordt genoemd, begon rond 1000 v. Chr. toen de Israëlieten het Fenicische alfabet overnamen om mee te schrijven, maar daarvoor schreven zij in feite in Egyptische hiërogliefen die zij leerden toen zij in Egypte waren. Dat Kanaänitisch, met Israëlisch accent, stierf uit en was zo goed als dood, minstens 200 jaar voor de tijd van Christus, en alleen de Rabbijnen probeerden het in stand te houden. Het was een dode taal in de tijd van Christus; op dezelfde manier waarop het “late” Latijn een dode taal is in Italië, maar voortleeft als een dood verwarmde taal door de establishment nit-wits in universiteiten, in medische namen, in katholieke rituelen, en andere establishment “poncy” hoge plaatsen.
Deze taalkundige necrofilie door de Rabbijnen groeide uit tot het “Misjnaïsch Hebreeuws” vanaf 70 AD, volledig afgescheiden (gescheiden) van de ware Israëlitische (Izaäkische zonen in tegenstelling tot de Judaïstische Edomieten) invloed, en dus volledig afgescheiden van het Christendom.
Het is tijd om het beestje bij de naam te noemen. De Rabbijnen waren heidenen. Hun religie was niet de religie van De Weg… God’s weg, het was hun eigen weg, een weg waar Jezus veel slechte dingen over te zeggen had. Dit betekent dat de Rabbijnen heidenen waren, puur en simpel, en van een bloedlijn die als aartsvaders een broedsel Identiteitsdieven had, teruggaand tot Ashkenaz. Alstublieft, mijn Sakson verwanten… Zorg dat je het goed begrijpt, Joden zijn Heidenen en ook nog Hybriden. Dus hun tong was een heidense tong, ze ontwikkelden het in hun eigen vleselijke geest, geesten zonder gewijde geest. Het was een tong die ontwikkeld was door een niet-Israëlitisch volk. Dus hoe kan een Christen enig gewicht hechten aan het nut ervan? De Rabbijnen geloofden niet in onze God, Jezus maakte dat zeer duidelijk toen hij verklaarde dat zij die de Zoon niet hebben, de Vader niet hebben. Aangezien de Vader van Jezus zijn God is/was en dus onze God, is diezelfde God dus niet de God van de Rabbijnen. Dus welke naam de Rabbijnen hun God ook noemen, die naam is NIET de naam van onze God. En als we kijken naar de DSS documenten waar de zogenaamde heilige naam staat, meer dan 2000 keer, dan zijn de vier letters elke keer in een ander alfabet ingevoegd dan de rest van de tekst. De Rabbijnen hebben het toegevoegd. De vraag moet zijn waarom? Omdat de Rabbijnen heidenen zijn, moest het de praktijken van het heidendom dienen, en Jezus zei inderdaad van hen dat zij het woord van God vervalsen (vernietigen) met hun tradities.
Tegen de tijd dat de OT werd gemaakt, was het Misjnaïsche Hebreeuws zo ver verwijderd van het zogenaamde oorspronkelijke Hebreeuws, dat geen Hebreeuws maar Kanaänitisch was, dat het dwaas zou zijn om op de tong te vertrouwen voor enig richtsnoer voor christenen als voorbeelden om te leren en te gebruiken in christelijk gebruik, bovendien is het ons VERBODEN om te leren van de heidenen. Zelfs vóór 70 n. Chr. werd ons gezegd op onze hoede te zijn voor de leer van deze heidenen die Joden werden genoemd en wier mond moest worden gestopt.
Het “Misjnaïsch Hebreeuws” groeide zonder enige invloed van Isaäk-zonen en buiten het rijk van het Christendom binnen de sfeer van Antichristelijke Rabbijnen van het 1e tot het 4e jaar ( eeuwen) na Christus, en werd ook wel, “Vroeg Rabbijns Hebreeuws” genoemd. Vergeet alstublieft niet dat, het dialect heet, Vroege…. wat? RABBINISCH Hebreeuws. Met andere woorden, een dialect dat niet is gecreëerd door Israëlieten of Hebreeërs, zo u wilt, maar door Rabbijnen… door gespuis dat door de Assyriërs werd binnengebracht en waarvan de wortels teruggaan tot het overnemen van Asjkenaz. Het eerste deel van de smerige, Christus- en Christen-hatende Talmoed is in dit dialect geschreven. Daarna raakte die taal zelf, rond 300 na Christus, in onbruik en leefde alleen nog voort als literaire taal van bepaalde Joodse sekteleiders tegen de tijd dat de OT werd geschreven. Het is dus dwaas en dom om de OT, de oorspronkelijke Hebreeuwse Bijbel te noemen.
Wat betreft de alfabetische letters van deze zogenaamde oorspronkelijke taal, dit zogenaamde Hebreeuws, dat nooit het Hebreeuws van de Israëlieten is geweest… dat alfabet gebruikt het typische vierkante schrift dat we zo vaak zien, is een alfabet dat nooit door de Israëlieten is gebruikt. En raad eens hoe dat vierkante schrift officieel heet? Het Ashuri-alfabet, wat betekent, het Assyrische alfabet!
Wat betreft de OT Israëlieten, degenen waarvan de Bijbel zegt dat ze na Izaäk bekend zullen worden (namelijk de Zonen van Izaäk) spraken niet alleen een Kanaänitisch dialect, hun alfabet was 100% Fenicisch. Degenen van Adam die vóór Abraham waren, spraken zelfs dat niet… dat zijn de Kanaänieten. Adam sprak geen Kanaänitisch, laat staan Hebreeuws. Dus alle Hebreeuwse namen voor God waren onbekend voor hem.
Er is zelfs een theorie dat een van de takken van talen die gesproken werden na de val van de toren van Babel er een was die een directe link had met Adams tong, die in leven werd gehouden om uit te groeien tot het Gotisch, wat leidde tot het Duits en het Nederlands, vandaar het vers in Zefanja wanneer er gesproken wordt over Zuid-Afrika, waar een Israëlitische stam zal spreken met een zuivere tong. Dit kan zuiver van hart betekenen, maar heeft de zweem van een tong die teruggrijpt op zijn Nederlandse wortels… en als de theorie klopt, is een tong die verbonden is met Adam. De theorie gebruikt ook aanwijzingen zoals Adam de eerste mens die de aarde heeft bewerkt. Dit heeft verschillende betekenissen, maar één betekenis is ‘bour’ (oud Engels voor Boerderij). Slechts één volk op Aarde wordt vandaag de dag Tillers of the Earth genoemd, de Boeren, want dat is wat Boer betekent. Boer is verbonden met het Oud-Engelse ‘Bour’ dat nog steeds voorkomt in het woord “buurman” en in de Verenigde Staten in het woord Bowery (wat “boerderij” betekent). Maar daarover later meer…
Het is daarom de moeite waard in gedachten te houden, dat het Hebreeuws als taal geen speciale status heeft, behalve dan dat het een historische heeft, omdat veel van onze voorouders het spraken, maar veel meer, voor en na het gebruik van de taal, spraken ze het nooit.
Inderdaad, er zijn enkele zeer oude zogenaamde Hebreeuwse teksten, maar er is er niet één overgebleven uit de tijd van Mozes of enige binnen de OT geschiedenis die voortleeft. Om daarom te beweren dat “dit of dat” wordt gezegd “volgens de originele Hebreeuwse tekst” is gewoon een verklaring van volslagen bedrog… er is helemaal geen originele Hebreeuwse tekst… NERGENS.
Wat er het dichtst bij in de buurt komt is wat er gevonden is in de zogenaamde Dode Zee Rollen (DSS) of Qumran Documenten. Deze documenten dateren van slechts 100 jaar v.Chr., sommige zelfs van 200 v.Chr., en werden geschreven en herschreven door een Joodse sekte, de Essenen, en dus, nogmaals, zouden deze documenten het “papier waarop zij geschreven zijn” niet waard zijn als bewijs van wat wij moeten geloven. Zij hebben alleen historische waarde, die, als er al iets is, bewezen heeft dat de LXX meer waarde heeft. Van de DSS documenten, geschreven door de Essenen, die gekker waren dan de rest van de sekten, leefden in zelfgekozen armoede, vaak zonder vrouwen (maar niet allemaal) , en een gemeenschappelijk leven met collectief eigendom, het collectieve leven leidend… (vroeg Joods communisme, een antichristelijke manier), vele documenteerden hun zieke levensstijl. Veel van hun literatuur was ziekelijk en vals (pervers) en werd gevonden onder de DSS. Echter, sommige van de OT documenten van Qumran waren vrij van Essenen knoeiwerk (althans dat beweert de gevestigde orde)… en deze komen veel meer overeen met de Septuagint dan met de OT, de zogenaamde oorspronkelijke Hebreeuwse tekst.
Ik zal verderop meer vertellen over de Dode Zee Rollen, maar het is de moeite waard om het volgende toe te voegen, gebaseerd op een citaat dat mij werd toegestuurd: “De Septuagint (LXX), volgens Josephus, Philo, Aristobulus de Hogepriester en vele anderen, was van ongeveer 260 v. Chr., EN van een geheel ander Hebreeuws Manuscript (OT)! Dat Hebreeuwse manuscript bestaat vandaag de dag niet meer. Alles wat we hebben is de Septuagint (LXX), die werd vertaald uit veel eerdere Hebreeuwse Manuscripten. De vroege Kerk gebruikte de Septuagint, omdat er geen Hebreeuwse tekst werd gebruikt gedurende de eerste honderd jaar (eeuw)”.
Het citaat zegt ook:
“De Griekse LXX werd ook in fragmentarische vorm gevonden te Qumran onder de Dode Zeerollen, waaruit het gebruik ervan door het Joodse volk blijkt (dat wil zeggen, volgelingen van de religies die ‘officieel’ waren, zoals het Farizeïsme in het land Judea). De Assemblies gebruikten de LXX nog vele eeuwen, zelfs nadat de Joodse autoriteiten de originele LXX hadden verboden rond de tijd van de Bar Kochba opstand.” …einde citaat.
Wat daarom opgemerkt moet worden is dit, dat hoewel de meeste mensen die zeggen, “nou de Hebreeuwse teksten zeggen dit of dat,” zij niet de Dode Zee Rollen citeren, zij wijzen naar alles wat er voor hen over is om te citeren, en dat is de MT… en dat ‘document’ mensen… is een fraude. Weinigen of niemand citeren ooit de Qumran Documenten. (Een volledig overzicht van wat de Dode Zee Rollen zijn wordt hieronder gegeven, en ook dit zal aantonen, deze behoren toe aan Rabbijnen, maar niet aan Israëlieten).
De OT wordt de originele Hebreeuwse Bijbel genoemd, maar is noch Christelijk, Israëlitisch, origineel, Hebreeuws, of gebruikt door de Zoon van God, noch geschreven door Mozes of geciteerd door de Apostelen. Het is een bedrog, een Joodse fabel.
Het is 1000 jaar na Jezus geschreven, het is geschreven door Christus hatende en Christen hatende heidenen, het is geschreven in een Assyrische taal met een Assyrisch alfabet, door Rabbijnen van gemengd bloed… dezelfde sekte van gangsters die Jezus verafschuwde en van wie Titus zei dat hun mond gestopt moest worden omdat zij hele naties ondermijnen… “Wiens mond gestopt moet worden, die hele huishoudens te gronde richten, door dingen te leren die zij niet zouden moeten doen, om oneerlijk gewin…Geef geen gehoor aan Joodse fabels en geboden van mensen, die zich van de waarheid afwenden.” Titus 1.
Waarom blijven de mensen van Sakson dan een Joodse versie gebruiken om hun augmentaties te verdedigen en te ondersteunen? De hele Hebreeuwse versie is een Joods fabeltje.
Noch de Hebreeuwse tekst noch het zogenaamde Hebreeuws zijn origineel of heilig. Inderdaad, Abraham sprak Chaldeeuws en Chaldeeuws was een Akkadisch dialect (een Assyrisch dialect), de “Werktaal” (Lingua Franca) in het Nabije Oosten, die rond 800 v. Chr. uitstierf, maar in gebruik bleef als priestertaal tot 100 n. Chr. Is dat dan de Heilige Taal? Of hebben we het hier over een geval van taalkundige necrofilie? Dus toen God tot Abraham sprak, sprak hij tot hem in het Akkadisch…dat was tenslotte de taal die Abraham sprak. Dan moet het Akkadisch toch wel heilig zijn?
Inderdaad, zoals eerder gezegd, Adam sprak met God en God met hem en geen van beiden sprak Hebreeuws. Was het Hebreeuws van Adam een proto-Gotisch? Het was zeer zeker geen Kanaänitisch-Chaldeeuws-Hebreeuws.
Maar hoe zit het dan met de Pinksterdag in 33 n. Chr. toen de mensen veeltalig begonnen te worden? Het woord ‘taal’, voor wie het nog niet weet, is gebaseerd op het Latijn en betekent ‘tong’.
Tongue’ is het Engelse woord voor ‘taal’, en in het Nederlands wordt het woord ‘Taal’ gebruikt, en in het Engels is het woord ‘taal’ ‘tale’, namelijk; iets dat verteld wordt.
Het wonder met Pinksteren was dus niet het brabbelen, maar het spreken in talen. Dit was opdat al de verstrooide Israëlieten, die uit andere delen van de Adamitische “wereld” naar de feestdagen kwamen, Gods wegen gemakkelijker zouden leren kennen. Het was de ongedaanmaking van de val van de Toren van Babel. De leraren van het Woord in die tijd, waren voortaan in staat om te spreken in elke taal van elke verstrooide Israëliet. Het wonder van Pinksteren was het tegengebeuren van de verstrooiing van de tongen vóór de val van de toren van Babel, waar niemand elkaar meer kon verstaan.
Op die Pinksterdag in 33 n.Chr. konden Israëlieten, die Grieks spraken, Israëlieten verstaan die Latijn spraken, en ook Israëlieten die Aramees spraken, en die Israëlieten die Gotisch spraken, enzovoort. Het betekende dat alle woorden en namen (“namen” is een op het Latijn gebaseerd woord dat betekent, een benoemde reeks woorden die aan iemand gegeven worden) vertaald werden. Het betekent dat als iemand Hebreeuws sprak, wat zeer onwaarschijnlijk was omdat de Judeeërs in die tijd Grieks spraken, maar zelfs als sommigen dat deden, wat zij zeiden als Gotisch klonk en niet als Hebreeuws in de oren van de sprekers van het Gotisch, en als Latijn in de oren van de sprekers van het Latijn, enzovoort.
God achtte daarom ALLE talen die daar en toen gesproken werden geheiligd, Heilig. Dus zelfs het Gotisch werd als Heilig beschouwd.
Vandaar ook dat er “noch Grieks, noch Judees, noch Scthyisch, noch Barbaars” is. De Grieken waren de Grieks sprekende Israëlieten, de Judeeërs waren diegenen uit Judea die Grieks en Latijn en wat Aramees spraken, de Scythyiërs waren Israëlieten die variaties van Parthisch, Perzisch en Gotisch spraken, en de Barbaren waren diegenen die Gotisch of Gaelisch spraken. De talen die zij spraken en degenen die ze spraken werden allemaal als gelijk beschouwd.
Dat was Gods zegen, maar ook waar Jezus over sprak toen de apostelen hem vroegen: “wanneer zal het koninkrijk aan de Israëlieten worden teruggegeven?” (Namelijk ontnomen worden aan een volk dat het had genomen door omverwerping, de Edomieten, die zich voordeden als Judeeërs onder de naam Joden, en gegeven worden aan een volk dat de vrucht daarvan toont, dat volk is Israëliet die het allemaal verloren had aan Identiteitsdieven…zij die zich Joden noemen maar het niet zijn. Ook vandaag wordt de naam Jood om dezelfde redenen gebruikt en zo wordt het koninkrijk weer afgenomen door dezelfde Identiteitsdieven om ons erfdeel op te eisen).
Jezus antwoordde degenen die hem die vraag stelden: “over enkele dagen”, en zo werd het op Pinksteren teruggegeven aan de ware Israëlieten en afgenomen van de Identiteitsdieven. Als een teken hiervan; elke Israëlitische gebruikte tong, werd erkend en gegeven om door allen begrepen te worden, zonder enige voorkeur voor het Hebreeuws, dat in die tijd zelfs door niemand gesproken of begrepen werd, anders dan een Rabbijnse versie die door Rabbijnen begrepen werd.
Als het zogenaamde Hebreeuws een heilige tong was, dan had de gave met Pinksteren niet moeten zijn dat de apostelen elke andere tong spraken, maar in plaats daarvan dat alle anderen die andere tongen spraken de gave hadden moeten krijgen om slechts één tong te spreken… het zogenaamde Hebreeuws… maar dat gebeurde niet.
In plaats daarvan bleef het zogenaamde Hebreeuws net zo dood als de geesten van de Rabbijnen die probeerden het in stand te houden. De enige tongen die op de Pinksterdag gesproken werden, waren de LEVENDE tongen van die dag, niet de dode tongen die niemand sprak.
Als enige tong geheiligd is, dan zouden het al die gesproken, levende tongen op die dag van Pinksteren zijn geweest, maar zelfs toen werd geen van hen heilig genoemd, hoewel een geheiligde gebeurtenis ze allemaal begrijpelijk maakte door een groot wonder. Het punt is dus, geen tong is heilig. Echter, de Bijbel zegt dit in Sophonias (Zefanja) 3:9 in een toekomstige tijd op het moment van schrijven “…Want dan zal Ik de volken (van ware Israëlitische afkomst) een tong geven voor haar geslacht, opdat allen de naam van de Here aanroepen, om Hem te dienen onder één juk…” Nu, sommigen zullen zeggen, kijk, naam van de Heer…. Wel, daarover later meer, maar laten we ons hier beperken tot de kwestie van de tong. Deze voorspelling is verbonden met de verstrooide Israëlieten die ten zuiden van de zwarten in Afrika wonen, en dat zij zijn wet zullen doen en zoeken. Dit zijn de Boerenvolkeren, degenen die Zuid Afrika doenbaar maakten NA de grote Slag bij Bloed Rivier. Het Boeren Gemenebest werd een feit na die Slag, na de ‘Boeren Exodus’ uit de door de Britten overwonnen, voormalige, Nederlandse Kaap-Kolonie.
Dus als de tongkwestie gelinkt is aan de Boeren, en de Boeren tot 1928 Nederlands spraken voordat het Afrikaans het overnam, en Nederlands een echt Frankisch dialect is, en Frank Freeman betekent… dan is Nederlands misschien wel een HEILIGE TONG. (Oh wel, terug naar de tekentafel mensen en laten we allemaal Nederlands leren spreken…)
Nederlands komt van Diets en Diets is heel oud en zijn wortels gaan terug tot de tijd van de vroege Israëlieten die weg dwaalden uit Assyrische gevangenschap. Hun dialecten veranderden en werden de tongen van hen van wie de Romeinen en Grieken beweerden dat ze met “stamelende lippen” spraken. In het Romeinse dialect van die tijd, zeiden zij dat de manier waarop deze Goten en Scythen spraken, in hun oren klonk als, Barba…barba…barba.
Dus noemden zij de Goten, zelfs de Kelten, de “Zij-Die-Barba-den”…zo ontstond het woord, Barbaren. Vandaag de dag denken wij dat het woord betekent, zij die onbeschaafd waren, maar het woord Barbaar heeft nooit die betekenis gehad, het betekende; zij die spraken met stotterende lippen.
Ga nu terug naar Gods woord en we zullen zien dat God wist en plande dat Zijn volk niet langer oud-Hebreeuws zou spreken, noch zou Hij tot hen spreken in oud-Hebreeuws, noch wil God dat wij Hem aanspreken in die dode taal… “Want met stamelende lippen en een andere tong zal Ik spreken tot dit volk, tot hetwelk Hij zeide: ‘Dit is de Rust, Gij moogt de vermoeiden tot Rust brengen.’ En: ‘Dit is de verkwikking’, maar toch wilden zij het niet horen.” Jesaja 28:11,12
Tot slot van deze zaak: wat Hebreeuws wordt genoemd is geen Hebreeuws en de Israëlieten spraken vele talen, waar zij zich ook bevonden en in welke tijd zij ook leefden, en bovendien spraken God en zijn Zoon tot hen in welke taal zij op dat moment ook spraken. En God had officieel verklaard dat Hij Zich bekend zou maken in de tong der stamelende lippen… dat wil zeggen, in het Germaans en zijn dialecten. Het is de moeite waard om op te merken dat de Israëlitische leer, namelijk; de Saksons zijn de ware Israëlieten, niet gevonden wordt in de Latijn sprekende naties. Het wordt niet gevonden in Frankrijk, Italië, Spanje, Portugal, Roemenië, of Zuid-Amerika. Maar het wordt gevonden onder de Germaans sprekenden, degenen die spreken met een “stamelende tong”…namelijk, de Nederlanders, Duitsers, Afrikaners en de Engels sprekende wereld.
Tenslotte over dit onderwerp, Adam sprak geen Hebreeuws, noch Abraham.
Zelfs als Hebreeuws Hebreeuws was en het de eerste gesproken taal was (wat natuurlijk niet het geval is), dan nog gaat het er niet om welke taal het eerst werd gesproken, maar wat uiteindelijk de gesproken taal zal zijn, en dit is wat duidelijk wordt gesteld in Zefanja en in Jesaja.
