ZELFHEILIGING, AFGODEN OFFEREN, VARKENS EN MUIZEN ETEN, ZIJN SLECHTS SYMBOLEN VAN VEEL GROTERE ZONDEN
Terug naar de profetie van Jesaja 66:17: “Zij die zichzelf heiligen en reinigen…” Naar wie kijken ze om geestelijk geheiligd en gezuiverd te worden? Naar God? Nee, naar “zichzelf.” Ze zijn “zichzelf aan het heiligen” en “zichzelf aan het reinigen”, wat hen dan “ZELF-rechtvaardig” maakt. En wat sprak God ook door Jesaja over de eigen rechtvaardigheid van de mensen? “Maar wij zijn allen als een onrein ding, en al onze gerechtigheden zijn als vuile vodden…” (Jes. 64:6).
Nu is het waar dat God de priesters vertelde hoe ze zichzelf fysiek moesten heiligen, maar alleen God kan iemand heiligen of reinigen: “En de God des vredes HEILIGT u geheel….” (I Thess. 5:23). (I Thess. 5:23). We zullen later op dit vers, dat een mysterie oplost, terugkomen. Het is GOD Die ons heiligt; we kunnen onszelf niet heiligen, maar toch profeteerde Jesaja dat deze laatste generaties zouden proberen zichzelf te zuiveren.
En merk op dat het zelfs niet door God is dat ze zichzelf proberen te heiligen, maar eerder door een afgodische en heidense praktijk van het offeren aan een domme rots “afgod in het midden.” En wat zegt Jesaja nog meer dat ze doen? “…varkensvlees eten, en de gruwel, en de muis…” (Jesaja 66:17).
Opnieuw moeten we consequent zijn en erkennen dat deze leerstellingen geestelijk zijn. God gebruikt fysieke symbolen om onderricht te geven in de waarheid. Als de fysieke leringen; als de letterlijke leringen; als de parabolische leringen; de manier zijn waarop we deze dingen moeten begrijpen, waarom o waarom zou Jezus dan zo vaak hebben gezegd: “wie een oor heeft om te horen, laat hem horen?”
Jezus verkondigde krachtig aan Zijn discipelen:
“Door te horen zult gij horen, en niet begrijpen; en zien zult gij zien, en niet bemerken: Want het hart van dit volk is verhard, en hun oren zijn stom van gehoor, en hun ogen hebben zij gesloten; opdat zij niet te eniger tijd zouden zien met hun ogen en horen met hun oren, en begrijpen met hun hart, en zich bekeren, en Ik hen zou genezen [redden]” (Matt. 13:14-15 geciteerd uit Jes. 6:9-10).
Het varkensvlees, de gruwel en de muis” worden allemaal door Mozes genoemd als onrein voor lichamelijk voedsel. Geestelijk staan ze voor het feit dat onze leiders zich geestelijk tegoed doen aan die dingen die God onrein en een “gruwel” vindt. Wat zijn de geestelijke filosofieën en religies van de leiders van ons land? Waarom zijn veel van de meest prominente leiders lid van “Skull & Bones”? Welke levensprincipes en geestelijke waarheden vervult de vrijmetselarij die God en Zijn Woord niet vervullen? Waarom zouden de meeste van onze recente presidenten en vele honderdduizenden staatshoofden, militairen, industriëlen, enz. offeren aan een reusachtige afgod in het bos waarvan ze zeker weten dat deze volledig in strijd is met het Woord van God?
Ze houden meer van de smaak van onreine religie en wereldsheid dan van het Woord van God. En als ze ooit “…hebben geproefd [‘Neemt, eet, dit is Mijn lichaam’ Matt. 26:26] dat de Heer genadig is” (I Petr. 2:3),
“…het is onmogelijk voor hen die eens verlicht waren, en geproefd hebben van de hemelse gave, en deelgenoten gemaakt zijn van de Heilige Geest, en het goede Woord van God en de kracht van de toekomende wereld geproefd hebben, als zij afvallen, hen te vernieuwen tot bekering; aangezien zij de Zoon van God voor zichzelf kruisigen en Hem openlijk te schande maken” (Heb 6:4-6).
Skull & Bones, de vrijmetselarij, de Bohemian Club en vele andere geheime en elitaire organisaties, zoals de Federal Reserve Bank, de Wereldbank, de Federal Trade Commission, The Illuminatie en ga zo maar door, zijn pogingen van de mens om een utopia voor zichzelf tot stand te brengen door middel van de wijsheid van de mens. God zal het op een dag allemaal ten val brengen.
Dat gezegd hebbende, de Bohemian Club IS een plek in het bos achter een boom waar een altaar staat waarop ze hun zorgen van deze wereld verbranden en zich zuiveren voor het nieuwe jaar tot een heidense stenen afgod… een echt hedendaags Tophet zoals in de Vallei van Hinnom [GeHenna] (Jes. 66:17).
Hoe kijken de rabbijnen en orthodoxe Joden aan tegen GeHinnom/Gehenna? Zijn hun tradities anders dan die van christenen, omdat zij geen echte autoriteit plaatsen op de Schriftteksten van het Nieuwe Testament? Hun visie is een beetje mistig, maar laten we er eens naar kijken.
RABBIJNSE DOGMA’S, TRADITIE EN FABELS OVER GEHENNA
“Het behoeft geen betoog dat de vuilnisbelten in de tijd van Christus heel anders waren dan de sanitaire stortplaatsen van tegenwoordig. Gehenna was een open put, vergeven van de ratten en stinkend van rottend voedsel en menselijke uitwerpselen. De lichamen van geëxecuteerde misdadigers en andere ongewensten werden er ook gedumpt. Toen de pest die zich voedde met de vuilnisbelt uit de hand begon te lopen, werd de hele boel in brand gestoken. Maar zelfs de vuren van Gehenna zuiverden niet – ze zonden golven van stinkende rook over de hele stad en verspreidden ziekte en dood.” (Kaufman Koehler). (Kaufman Koehler).
“Gehinom (Gehenna) is volgens de rabbijnse literatuur een plaats of staat waar de goddelozen na hun dood tijdelijk gestraft worden. De godvruchtigen wachten ondertussen op de Dag des Oordeels in de schoot van Abraham.” Gehenna” wordt soms vertaald als “hel”, maar de Christelijke kijk op de hel verschilt van de Joodse kijk op Gehenna. Van de meeste zondaars wordt gezegd dat ze niet langer dan twaalf maanden in Gehenna lijden, maar degenen die bepaalde zonden begaan worden voor eeuwig gestraft.”
“De Rabbijnen zagen Gehenna als een plaats van straf voor iemand die geen rechtvaardig leven leidde, zoals gedefinieerd door G-d en Tora voor Joden, of de zeven wetten van Noach voor niet-Joden. Het meerderheidsstandpunt van de Rabbijnen is dat de straf in Gehenna van beperkte duur is. Men geloofde dat de maximale straf 12 maanden was. De Talmoed zegt in tractaat “Sjabbat” pagina 33b dat ‘De duur van de straf in Gehenna twaalf maanden is.’ Dit staat ook in zowel vroege als late rabbijnse literatuur (d.w.z. teksten van de Rabbijnen van de Talmoed). Deze limiet van 12 maanden geldt voor zowel Joodse als niet-Joodse zondaars (“Rosh HaShanah” 17a). Dit geldt zelfs voor de generatie van de zondvloed, van wie gezegd werd dat ze zeer slecht waren (Misjneh, Eduyyot 2:10; Genesis Rabbah 28:8). Hoewel sommige individuele Rabbijnen (een minderheid) de opvatting verkondigden dat bepaalde zondaars voor altijd in Gehenna verbleven, was dit niet de opvatting die door de meerderheid werd aanvaard.”
“Tijdens de periode van twaalf maanden in Gehenna doorloopt de ziel een proces van zuivering en boetedoening, en, zoals beschreven in Midrasj Pesikta Rabbati, ‘Nadat hij is afgedaald naar Gehenna en de straf heeft ontvangen die hem toekomt, wordt de zondaar vergeven van al zijn ongerechtigheden, als een pijl uit de boog wordt hij uit Gehenna weggeslingerd’ (Pesikta Rabbati 53:2). Na deze ervaring is de ziel voldoende gezuiverd en in staat om het bovennatuurlijke postmortale rijk van Gan Eden, de Tuin van Eden, binnen te gaan (Exodus Rabbah 7:4)” (Raphael, Jewish Views of the Afterlife, p145).
“Er is een minderheidsstandpunt (in de Talmoed) dat stelt dat sommige mensen voor altijd naar Gehenna (het vagevuur is het christelijke equivalent, niet de hel) gaan. De meerderheid van de rabbijnen in de Talmoed verwerpt deze opvatting. Dus, hoewel er een niet-bindende aggada (verhaal) kan zijn om een bepaald punt te illustreren (de slechtheid van Balak, bijvoorbeeld), is het slechts een verhaal en weerspiegelt het niet het Joodse geloof in het hiernamaals of in de duur van de straf in Gehenna.”
“Dat hoef ik aan geen enkele orthodoxe Jood te vragen, want ik heb een boek over Joodse opvattingen over het hiernamaals. Je mag geloven dat Balak voor altijd in de “hel” is, maar dat maakt het nog geen Joods geloof. [Je mag geloven dat Orthodoxe Joden geloven dat sommige mensen voor altijd naar de “Hel” gaan, maar dat maakt het nog niet zo. Ik heb in 3 Orthodoxe commentaren op Balak gekeken en geen van hen noemt “Hel” of zelfs maar eeuwige Gehenna voor Balak. Zoals ik al zei in een van mijn andere 2 e-mails, er KAN een legende zijn over Balak die voor altijd in Gehenna is, maar zoals alle Aggada (verhalen) of Midrasj, moet het niet als de letterlijke waarheid worden aangenomen. Dat is niet alleen mijn mening, het is het officiële standpunt van het Jodendom van de orthodoxe variant over aggada en middrasj.”
“Ik herinner je eraan, dat een Midrasj niet bindend is en meestal geschreven is om een les te leren, of om bepaald gedrag aan te moedigen (zoals de wenselijkheid om geen overspel te plegen, meineed te plegen, of een naaste in het openbaar te beschuldigen). Het is op geen enkele manier bedoeld als de letterlijke waarheid. Zoals je kunt zien, geloofde de meerderheid van de Middeleeuwse Joodse Rabbijnen NIET dat “de hel” voor altijd was. Die opvatting was een minderheidsstandpunt.” (Uit: The Jewish View of Gehenna gebaseerd op Joodse Visies op het Hiernamaals door Simcha Paul Raphael).
Het is dus duidelijk dat de meerderheid van de orthodoxe Joden en Rabbijnen niet geloofde dat er een eeuwige hel was volgens de Hebreeuwse Geschriften. Maar na de tijd van Maleachi begonnen de Joden het heidense geloof van de heidenen over te nemen, tegen de geboden en waarschuwingen van God in. We zullen nu de Griekse Schriftteksten onderzoeken en zien of het vuur van de Gehenna letterlijk en eeuwig is in het hiernamaals, of een symbool is voor het oordelen over de discipelen van Christus in dit leven.
ENKELE VAN DE VREEMDSTE GESCHRIFTEN IN DE BIJBEL
We zullen het gebruik van Gehenna onderzoeken vanaf de allereerste keer dat Jezus dit woord gebruikte. Gehenna wordt voor het eerst gevonden in het bekende gedeelte van de Schrift dat bekend staat als “De Bergrede”. Het begint vrij eenvoudig en onschuldig: “Zalig zijn de armen van geest… Zalig zijn zij die treuren… Zalig de zachtmoedigen… Gij zijt het zout der aarde… Gij zijt het licht der wereld… Laat uw licht zo schijnen…” Enz. (Matt. 5:1-16). Maar dan neemt Jezus plotseling een scherpe bocht naar wat wel één van de meest mysterieuze gedeelten van de Schrift in de hele Bijbel moet zijn, en het is in deze context dat het vuur van de Gehenna voor het eerst wordt genoemd.
Vanaf vers 17 lezen we:
“Denk niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten te vernietigen: Ik ben niet gekomen om te vernietigen, maar om te vervullen.”
Waarom zou Jezus ooit suggereren dat Zijn discipelen zouden denken dat Hij kwam om de wet of de profeten te vernietigen? Nou, ten eerste omdat Hij in de volgende verzen lijkt tegen te spreken wat de wet en de profeten te zeggen hadden. De primaire wet van het verbond dat God met Israël sloot, bestond uit de Tien Geboden:
“En Hij verklaarde u Zijn verbond, dat Hij u gebood uit te voeren, namelijk tien geboden en Hij schreef ze op twee stenen tafelen” (Deut. 4:13).
Er stonden echter ongeveer 613 wetten in de wet en de profeten en Jezus verwijst naar verschillende wetten die niet in de Tien Geboden staan.
In feite maakte Jezus er een groot punt van om juist die wetten te onderwijzen die Hij niet kwam vernietigen, plus een nieuwe en hogere toepassing van die wetten:
“…maar wie ze [de allerminste wet] doet en onderwijst, die zal groot genoemd worden in het Koninkrijk der hemelen. Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid de gerechtigheid van de Schriftgeleerden en Farizeeën overtreft, zult gij in geen geval het Koninkrijk der hemelen binnengaan” (Matt. 5:19-20).
Vervolgens haalt Jezus de wet tegen moord tevoorschijn en legt uit wat het gevolg is van moorden onder de Wet van Mozes: “Gij hebt gehoord, dat door hen vanouds gezegd is: Gij zult niet doden [Gk: ‘moorden’-onwettig doden]; en wie zal doden [moorden] zal in gevaar zijn voor [Num. 35:17] het oordeel” (Vers 21). Wat was dit “oordeel” waarover Jezus sprak?
OORDEEL IN HET OUDE ISRAËL ONDER DE WET VAN MOZES
DE HEER IS RECHTER:
Toen God voor het eerst met Mozes en Israël in Egypte begon om te gaan, was Hij de enige Rechter,
“Want deze nacht zal Ik door het land Egypte trekken, en Ik zal alle eerstgeborenen in het land Egypte slaan, zowel mensen als dieren; en tegen alle goden van Egypte zal Ik het oordeel voltrekken: Ik ben de HEERE” (Ex. 12:12).
Voert God vandaag het oordeel uit in de wereld? JA! Maar waar en aan wie?
MOZES EN ZIJN KAPITEINEN VAN 50, 100 & 1000 OORDELEN:
“Zo nam ik [Mozes] de hoofden van uw stammen, wijzen en bekenden, en maakte hen hoofden over u, aanvoerders over duizenden, en aanvoerders over honderden, en aanvoerders over vijftigers, en aanvoerders over tientallen, en officieren onder uw stammen. En ik belastte uw rechters in die tijd, zeggende: Hoort de zaak tussen uw broeders, en oordeelt rechtvaardig tussen een iegelijk en zijn broeder, en de vreemdeling die bij hem is… want het oordeel is van God; en de zaak, die te zwaar voor u is, brengt haar tot Mij, en Ik zal haar horen” (Deut. 1:15-17).
Mozes met de tafelen, 1659, door Rembrandt
“Rechters en officieren zult gij u maken in al uw poorten, die de HEERE, uw God, u geeft, in al uw stammen; en zij zullen het volk richten met een rechtvaardig oordeel” (Deut. 16:18).
DE HOGEPRIESTER MET DE URIM EN THUMMIM RECHTER
Telkens wanneer men een reproductie ziet van het gewaad van de hogepriester van Israël, ziet men een borstplaat met gekleurde stenen erin gezet. Dit zijn de mysterieuze “urim en thummim”. Urim en thummim worden meestal vertaald als “lichten en volmaaktheden” of “openbaring en waarheid”. Het staat op het schild van Yale University en wordt vertaald als “licht en waarheid”. De woorden urim en thummim zijn beide meervoud, wat volgens sommige geleerden suggereert dat urim en thummim niet het eigenlijke apparaat waren, maar eerder het proces of de procedure waarmee de waarheid door God aan de priester werd overgebracht. Anderen geloven dat dit de manier was waarop loten werden geworpen om een gunstig antwoord te bepalen. Hoe dan ook, dit was de eerste manier waarop God Israël (via Mozes en Aäron) hielp bij het rechtvaardig oordeel.
“En gij zult in den borstlap des gerichts de Urim en de Thummim leggen, en zij zullen op het hart van Aäron zijn, als hij voor het aangezicht des Heren ingaat; en Aäron zal het oordeel der kinderen Israëls voortdurend op zijn hart dragen voor het aangezicht des Heren” (Exodus 28:30).
JOZUA GAAT DOOR MET HET GEBRUIKEN VAN DE OUDSTEN EN RECHTERS IN KANAÄN:
Jozua werd door God uitverkoren om Israël het land Kanaän binnen te leiden, en God beloofde om net als Mozes bij hem te zijn:
“Zoals Ik met Mozes was, zo zal Ik met u zijn: Ik zal u niet in de steek laten, noch u verlaten” (Jozua 1:5).
Jozua ging verder met het systeem van rechters en oudsten dat door Mozes was ingesteld:
“En geheel Israël, en hun oudsten, en officieren, en hun rechters, stonden aan deze zijde van de ark en aan gene zijde voor de priesters en Levieten, die de ark des verbonds des HEEREN droegen, zowel de vreemdeling als die in hun midden geboren was; de helft van hen tegenover de berg Gerizim, en de helft tegenover de berg Ebal; zoals Mozes, de knecht des HEEREN, tevoren geboden had, dat zij het volk Israël zouden zegenen” (Jozua 8:33).
“En Israël diende de Here al de dagen van Jozua, en al de dagen van de oudsten, die Jozua overleefden, en die al de werken des Heren gekend hadden, die Hij voor Israël gedaan had” (Joz. 24:31).
DE RECHTERS GAAN DOOR MET HET OORDELEN OVER ISRAËL ZONDER EEN WARE LEIDER:
Na de dood van Jozua en de oudsten onder hem lezen we dit over de toekomst van Israël:
“En de kinderen Israëls deden kwaad in de ogen des Heren, en dienden Baalim. En zij verloochenden de Here, de God hunner vaderen, die hen uit Egypteland gevoerd had, en volgden andere goden, en de goden der volken, die rondom hen waren, en bogen zich voor hen, en provoceerden de Here tot toorn” (Richteren 2:11-12).
“En de kinderen Israëls woonden te midden van de Kanaänieten, Hettieten, Amorieten, Perizzieten, Hivieten en Jebusieten [bedenk dat Hinnom een Jebusitische naam is]. En zij namen hun dochters tot hun vrouwen en gaven hun dochters aan hun zonen en dienden hun goden [waaronder Molech, aan wie zij hun kinderen offerden]” (Rechters 3:5-6).
Af en toe kwam er voor een korte periode een goede rechter langs, zoals Debora, maar voor het grootste gedeelte van de anderhalve eeuw dat Israël zich onder de heidenen en hun goden onder dit rechtersysteem mengde, was het eenrichtingsverkeer naar misdaad en corruptie: “In die dagen was er geen koning in Israël; ieder deed wat goed was in zijn eigen ogen” (Joz 21:25). Tussen Rechters en I Samuël staat het boek Ruth. Hier hebben we een voorbeeld van Ruth, een Moabiet die in de lijn van Juda trouwde via Boaz, de overgrootvader van Koning David. Ja, Jezus kwam uit Juda, maar Hij had ook niet-Joods bloed in Zijn aderen.
Rechter Samuël:
Samuël was een goede rechter, priester en profeet in Israël. Israël accepteerde Samuël, maar ze verwierpen zijn zonen om rechter over hen te zijn: “En zijn zonen wandelden niet in zijn wegen, maar keerden zich af naar winstbejag, en namen steekpenningen aan, en verdraaiden het oordeel” (I Sam. 8:3). Ben je niet blij dat we in Amerika niet zulke rechters hebben? Stel je voor: steekpenningen aannemen en het oordeel omkeren! Zeker weten.
Ze vroegen Samuël om een koning om over hen te oordelen en te regeren. God verzekert Samuël dat zij Hem niet hebben afgewezen: “…maar zij hebben Mij afgewezen, dat Ik niet over hen zou heersen. Naar al de werken, die zij gedaan hebben sedert de dag, waarop Ik hen uit Egypte heb doen opstaan, tot op deze dag, waarmede zij Mij verlaten hebben en andere goden gediend hebben….” (I Sam. 8:7-8). “…Tot op deze dag…” was een periode die 450 jaar teruggaat! (De zinsnede “ongeveer vierhonderdvijftig jaar” in Handelingen 13:20 moet aan het eind van vers 19 komen, niet in het midden van vers 20.) Vanaf de verdeling van het land tot Samuël was slechts ongeveer 150 jaar. Het was vanaf de tijd dat Israël begon te bloeien in Israël tot Samuël dat ongeveer de ruimte van 450 jaar bedroeg).
KONING SAUL OORDEELT:
Saul was een slecht excuus voor een koning en zondigde tegen God. We kunnen hem echter niet haten, omdat hij zijn fouten toegeeft, ook al heeft hij niet echt berouw: “Toen zei Saul: Ik heb gezondigd, keer terug, mijn zoon David, want ik zal u geen kwaad meer doen, omdat mijn ziel heden kostbaar was in uw ogen; zie, ik heb de dwaas gespeeld en mij zeer vergist” (I Sam. 26:21).
Later, wanneer God niet meer tot Saul spreekt, noch door dromen, noch door profeten, noch door urim en thummim, informeert hij bij de leugengeest van een heks naar zijn toekomst. Hoe interessant is het dat het Saul zelf was die wetgeving uitvaardigde die heksen in Israël verbood, en toch is hij het die voor zijn eigen plezier een heks opzoekt (I Sam. 28:7-9). Zoals Saul het Woord van God veracht en een heks raadpleegt, zo voorspelt God Sauls eigen ondergang door middel van die heks (“Met de reinen zult U zich rein tonen en met de voorwaartsen zult U zich voorwaarts tonen”, Psalm 18:26).
KONING DAVID OORDEELT:
“En David regeerde over geheel Israël; en David deed recht en gerechtigheid aan zijn ganse volk” (II Sam. 8:15). David had zijn ups en downs, maar was voor het grootste gedeelte een rechtvaardige rechter over Israël.
KONING SALOMO OORDEELT:
“En God zeide tot hem: Omdat gij dit gevraagd hebt, en voor uzelf geen lang leven hebt gevraagd, noch rijkdom voor uzelf, noch het leven van uw vijanden, maar voor uzelf inzicht hebt gevraagd om het oordeel te onderscheiden…. Toen maakte hij een voorportaal voor de troon, waar hij recht kon spreken, het voorportaal van het oordeel…” (I Koningen 3:11 & 7:7).
Hoewel Salomo zeer wijs was, liet hij zich door zijn passie voor vele vreemde, niet Israëlitische vrouwen meeslepen in zonde en afgoderij.
Dit was in het kort hoe God het oordeel in Israël uitvoerde onder verschillende regeringen, van God die Mozes instrueerde tot de regering van Salomo. Vanaf dat moment vinden we een aantal goede koningen en een aantal slechte koningen die over Israël en Juda regeerden, maar nergens wordt melding gemaakt van een dreiging van straf in een soort hel bij de dood van een zondaar. Op het flagrant overtreden van één van de Tien Geboden stond de straf van dood door steniging. Er waren talloze andere misdaden en zonden die ook met steniging bestraft konden worden. Enkele hiervan zijn: een heks of tovenaar zijn; je kinderen aan Molech offeren; en hoererij(rassenvermenging).
Het is voor sommigen misschien een grote verrassing om te beseffen dat in de hele Wet, dat wil zeggen de eerste vijf boeken van de Bijbel, de eerste tweehonderd pagina’s van jouw Bijbel (Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium), er maar één geval is waarin iemand daadwerkelijk gestenigd werd. Dit is het geval van de man die aanmatigend de Sabbat rustdag brak door stokken te verzamelen voor brandhout (Num. 15:30-36).
Maar er was geen groter oordeel of straf voor elke mogelijke zonde, hoe kwaadaardig ook, dan de doodstraf. En de dood was relatief snel – meestal seconden, geen minuten. Er was zeker niet zo’n straf als het voortdurend branden in letterlijk vuur voor triljoenen en triljoenen eeuwen zoals wordt onderwezen in sommige heidense religies en meer specifiek in het christendom. Wanneer veranderde het loon van de zonde van “dood” (Rom. 6:23) in een eeuwig leven van marteling in vuur, zoals in het Christendom wordt onderwezen? We zullen het zien.
Een grote les uit de hele geschiedenis van Israël onder de wet van Mozes is dat deze uiteindelijk nooit een positief effect op hen heeft gehad om hen een grotere of moreel sterkere natie te maken dan de heidense naties waarmee ze in contact kwamen. Daarom dreef God hen in gevangenschap en vernietigde hen uiteindelijk volledig als natie en koninkrijk. Onder Ezra en Nehemia begon God een deel van de Judeëers (Juda), een deel van Levi en een deel van Benjamin terug te brengen naar Jeruzalem, maar nooit meer een geduchte macht te zijn.
Vanaf de profetie van Maleachi tot de komst van de Messias ontbreken er bijna 400 jaar in de Hebreeuwse en Griekse Schriftverslagen. Er is seculiere geschiedenis om een groot deel van deze periode op te vullen, maar er is niets vastgelegd in de Schrift.
Er gebeurde veel in die 400 jaar. De religie en doctrines van de Schriftgeleerden en Farizeeën waren duidelijk anders en on-Schriftuurlijk tegen de tijd dat Jezus hen confronteerde. Veel van hun doctrines over het hiernamaals waren nu stevig verankerd in puur heidendom en de Talmoed.
En slechts veertig korte jaren na de kruisiging van de Messias hield alle gerechtelijke regering van de Joodse natie op. Het Sanhedrin kan voortgekomen zijn uit de raad van de edelen, stamhoofden en ouden van dagen en werd voortgezet tot het herstel van Juda met enkele van haar vroegere machten onder Nehemia en Ezra (Neh. 2:16; 7:5; Ezra 5:5, 9; 6:7, 14; 10:8). In ieder geval is de eerste onbetwiste vermelding van de gerousía van Jeruzalem, die het Sanhedrin kan voorstellen, verbonden met de regering van Antiochus de Grote (223-187 v. Chr.; Jozef. “Antiq.”, XII, iii, 3). Vanaf die tijd zijn we in staat om de geschiedenis van het Sanhedrin te volgen totdat het verdween bij de omverwerping van de Joodse staat in 70 n. Chr.
De joodse schriftgeleerden waren al eeuwen doordrenkt met het heidendom, dankzij hun talmoedisme. De talmoed werd altijd al boven de wetten van Mozes en de profeten gesteld bij de joden. Het heidendom in de Talmoed leert in feite alles wat tegen Gods Heilige Schrift in gaat.
De omverwerping van de joodse staat was de ondergang van joodse invloeden. Helaas bleef dat niet zo. Eeuwen later werden de leringen van het Talmoedisme gewoon weer toegepast. En heidense principes en bij-geloven werden weer toegepast. Zo is het bijgeloof, van heidense oorsprong, blijven hangen onder ons volk.
WAT DOEN DE KERKEN TEGENWOORDIG?
De kerken doen ook niets anders dan heidense leringen verkondigen. Het verkondigen van een heidense bij-geloof hel en hemel houdt de kerkganger in zijn greep. Kerken weten welke voordelen zij hieruit kunnen halen. Een volk wat ten onder gaat door onterechte angsten is een machtsmiddel voor de kerken.
Wij hebben eerder in dit boek gelezen dat vele kerken door de eeuwen heen vrolijk misbruik hebben gemaakt van deze hel en hemel bijgeloof. Afgelopen jaren heb ik op de TV vele mensen voorbij zien komen die last hadden van een angststoornis. Veel van deze mensen kwamen uit kerken. Ik kan me nog een jonge meid herinneren die naar de kerk ging omdat zij bang was voor de hel. Zij had moeite om in slaap te vallen omdat zij bang was dat ze zou sterven en vervolgens in de hel terecht zou komen. Deze onterechte angsten heeft ervoor gezorgd dat vele mensen uit angst maar naar de kerk gaan.
TOT SLOT
Daarom heb ik besloten deze studie maar te gaan vertalen. Het moet een keer klaar zijn met al die heidense bijgeloof. Helaas is de oorspronkelijke schrijver van dit boek niet bewust van zijn Israëlidentiteit en gelooft hij nog steeds in satan/duivel superspook. Moet ik hem dit kwalijk nemen? Nee! Ik geloofde er vroeger ook in omdat het iets is waarmee je grootgebracht werd. Maar eigenlijk had hij het kunnen weten dat de satan/duivel doctrine ook vals is. Hij heeft meerdere malen punten aangehaald waarvan ik denk “Kerel, je had ook wel kunnen weten dat satan en duivel begrippen zijn”. Maar goed, daarom heb ik hier en daar wat aanpassingen gedaan.
Ik zal meerdere boeken aanbevelen wat mooi aansluit op deze studie:
Gij zult zeker sterven – Sheldon Emry
Geef de duivel zijn verdiende loon – Sheldon Emry
De doden slapen – Sheldon Emry
De oude slang, genaamd de duivel en satan – Sheldon Emry
De doctrine van redding – Ben Williams
