BETER OM STIL OF VERMINKT HET LEVEN IN TE GAAN
Jezus zei dat het:
“…beter voor u om stilstaand of verminkt het leven binnen te gaan, dan met twee handen of twee voeten in het eeuwige [eoniaanse] vuur geworpen te worden”(Matt. 18:8).
We hebben gezien dat de instructies van onze Heer om een beledigende hand of voet af te hakken, of een beledigend oog uit te rukken niet letterlijk is, maar figuurlijk, geestelijk, symbolisch. Het zijn echt de beledigingen van het hart die moeten worden afgeworpen, niet onze fysieke ledematen. Welnu, kan het waar zijn dat iemand daadwerkelijk “verlamd” het leven ingaat als het verlammen zelf niet letterlijk is? Natuurlijk niet. Stel je voor dat je een eeuwigheid met God zou leven, verminkt en kreupel als een geamputeerde in oorlogstijd? Wat voor hemel zou dat zijn? Het is moeilijk te geloven dat christenen (en zelfs professionele theologen) weinig of geen aandacht besteden aan de vele woorden die hun ketterse doctrines tegenspreken. Maar in hun waanzinnige verslaving voor hun “letterlijke, letterlijke, letterlijke” interpretatie worden ze scholastieke dwazen.
Oké dan, aangezien het “afhakken van handen en voeten” niet letterlijk is, en het “kreupel en verminkt het leven binnengaan” niet letterlijk is, volgens welke wet van de logica of taal zou het “eeuwige vuur” dan wel als letterlijk beschouwd moeten worden?
Er is niets in de context van deze twee verzen dat er op enige manier op wijst dat een deel van de verzen figuurlijk, symbolisch taalgebruik is en een deel letterlijk. Dat betekent echter niet dat wat Jezus zei niet waar is. Natuurlijk is wat Hij zei waar, maar het is niet letterlijk waar; het is figuurlijk, symbolisch en spiritueel waar.
Als dit “vuur” waarover Jezus spreekt letterlijk is, dan is de enige letterlijke manier om uit dit letterlijke vuur te blijven volgens deze twee Schriftteksten het letterlijk afhakken van je letterlijke handen en voeten en het uitrukken van je letterlijke ogen wanneer ze je beledigen. En aangezien geen enkele Christen in tweeduizend jaar dit heeft gedaan, leg ik je voor dat deze leer niet letterlijk is, maar figuurlijk en symbolisch en geestelijk. Het kan niet op beide manieren.
Volgens welke wetten van de grammatica of taal moeten we figuurlijk onze handen en voeten afhakken en onze ogen uittrekken om uit het letterlijke vuur van de hel te blijven?
Merk op hoe Jezus in gelijkenissen onderwees:
“En waarom ziet u de splinter [figuurlijk-niet letterlijk] in het [figuurlijk-niet letterlijk] oog van uw broeder, maar overweegt u niet de balk [enorme plank] die in uw eigen [figuurlijk-niet letterlijk] ogen is?” (Matt. 7:3). (Matt. 7:3).
Of ben je zo naïef om te geloven dat een plank hout letterlijk in een menselijk oog past? Het is duidelijk dat een geestelijke beginneling onmiddellijk kan onderscheiden dat Jezus het niet heeft over een letterlijke plank of balk, splinter of zelfs een letterlijk oog. Hij heeft het over grote en kleine karakterfouten in het hart.
Neem me niet kwalijk, maar is dit niet dezelfde Jezus Die: “Jezus Christus, gisteren, heden en tot in eeuwigheid dezelfde” (Hebr. 13:8)? Hoe kan het dan dat Jezus consequent spreekt over een “plank, splinter en oog” die figuurlijk zijn, en de “hand, voet en oog” die figuurlijk zijn, maar dan halverwege het vers verandert naar het “eeuwige vuur” dat letterlijk is? De waarheid is dat Jezus de manier waarop Hij onderwijst niet midden in een vers verandert. Dit is allemaal onschriftuurlijke, menselijke speculatie en giswerk.
Zoals het “afhakken van handen en voeten” figuurlijke taal is, zo is ook het uit dit “vuur” blijven figuurlijke taal.
WAARUIT IS “HEL” VERTAALD?
Ik denk dat de meeste van mijn lezers zich realiseren dat Jezus geen archaïsch King James Engels sprak. En de meesten realiseren zich ook dat de King James Bijbel niet de Bijbel is die de Apostelen gebruikten. Er waren geen “bijbels” tijdens de bediening van Christus; er waren alleen de Hebreeuwse Schriftteksten en een populaire Griekse vertaling van die Hebreeuwse Schriftteksten die de Septuagint werd genoemd. Wat wij het Nieuwe Testament noemen werd zelfs pas tegen het einde van de eerste eeuw geschreven, en werd pas veel later in boekvorm gezet en pas vele eeuwen later gedrukt.
Het woord “hel” is een Oud-Engels woord dat werd gebruikt om verschillende woorden te vertalen die in de Hebreeuwse en Griekse manuscripten werden gevonden. Welke woorden? En waarom kozen ze ervoor om het Oudengelse woord “hel” als vertaling te gebruiken? We zullen zien dat het absoluut niets met wetenschap te maken had, maar alles met het opdringen van heidense religie in de leerstellingen van Jezus Christus. Je hoeft me niet op mijn woord te geloven; je zult het zelf kunnen beoordelen terwijl we het doornemen.
Hier zijn de woorden waarvoor “hel” werd ingevoegd als een “vertaling” naar het Engels:
Het Hebreeuwse woord sheol (31 keer)
Het Griekse woord gehenna (12 keer)
Het Griekse woord hades (10 keer)
Het Griekse woord tartarus (1 keer)
Dat is het.
Elke keer dat het woord “hel” voorkomt in de King James Bijbel is het vertaald vanuit één van deze vier woorden. We vinden het woord “hel” 31 keer in de KJV Oude Testament en 23 keer in de KJV Nieuwe Testament voor een totaal van 54 keer. Later zullen we kijken naar alle 54 verzen die het woord “hel” bevatten, plus de 31 keer dat sheol is vertaald als “graf”.
EEN VAN DE BELANGRIJKSTE PUNTEN VAN DEZE HELE SERIE
Luister heel goed naar wat ik nu ga zeggen: Als het woord “hel” het meest nauwkeurige en correcte Engelse woord is dat beschikbaar is om te vertalen, het Hebreeuwse woord sheol, en de Griekse woorden gehenna, hades, en tartartus, dan moeten deze vier woorden allemaal dezelfde betekenis hebben. Maar in werkelijkheid hebben slechts twee van deze vier woorden dezelfde betekenis.
Het Hebreeuwse woord sheol en het Griekse woord hades zijn synoniem in betekenis.
En hier is het bewijs uit de Schrift en de inspiratie van de Heilige Geest dat het Hebreeuwse sheol en het Griekse hades identiek zijn in betekenis:
Handelingen 2:27: “Want Gij zult mijn ziel niet in de hel [Gk: hades] laten, en Gij zult niet toelaten dat uw Heilige verderf ziet” wordt geciteerd uit:
Psalm 16:10: “Want Gij zult Mijn ziel niet in de hel [Heb: sheol] laten, noch zult Gij Uw Heilige verderf laten zien.”
En zo bewijst de inspiratie van de Geest van God dat het Griekse woord hades de juiste vertaling is van het Hebreeuwse woord sheol.
Wat “hades” ook betekent, “sheol” betekent hetzelfde, en wat “sheol” ook betekent, “hades” betekent ook hetzelfde.
We weten zeker dat het Hebreeuwse woord sheol 31 keer vertaald is als “hel” in de KJV van de Bijbel. Maar… MAAR, we weten ook dat hetzelfde Hebreeuwse woord sheol 31 keer vertaald is als “graf” in de KJV Bijbel.
Waarom is dit? Waarom zou dit zo moeten zijn? Waarom is er een 50/50 verdeling over de vertaling van dit woord? Vraag een theoloog of voorganger of de woorden “graf” en “hel” hetzelfde betekenen in de Bijbel en kijk wat ze zullen zeggen. Ze zullen je zeggen, NEE, dat ze NIET hetzelfde zijn, dat ze heel erg verschillen. Dan heb ik een kinderachtige vraag voor hen allemaal: “Waarom, o, waarom zijn dan zowel “hel” als “graf” vertalingen van hetzelfde Hebreeuwse woord, “sheol”? Wat zou het moeten zijn?
En laat me eerlijk zeggen dat hun “context, context, context”-theorie dit dilemma niet voor hen zal oplossen. Er zal op grote schaal gelogen en bedrogen moeten worden om hen uit deze theologische doos – of misschien moet ik zeggen, “wormenbak” – te bevrijden. Niet alleen is er absoluut geen gerechtvaardigde reden om sheol 31 keer als “hel” te vertalen, maar er is ook geen gerechtvaardigde reden om dit woord als hel te vertalen, zelfs niet één keer!
Als we de 31 Schriftplaatsen doornemen waarin de KJV het woord “graf” gebruikt, zal het overduidelijk worden dat “graf” de juiste vertaling is. Maar als we bij de 31 keer komen dat de KJV het woord “hel” gebruikt om ditzelfde Hebreeuwse woord te vertalen, wordt het ook overduidelijk dat het woord ” GRAF” ook in al die 31 verzen gebruikt had moeten worden. Ja, de “context” zal laten zien dat “graf” of zijn letterlijke betekenis van “het ONGEZIEN” consequent gebruikt kan worden in alle 62 verzen zonder de context in gevaar te brengen of te schenden.
Hoewel het waar is dat in een aantal verzen sheol – het onzichtbare, het graf – in een poëtische of figuurlijke betekenis wordt gebruikt, wordt sheol absoluut nergens gebruikt om een plaats van leven, bewustzijn, vuur of marteling voor te stellen – nergens, absoluut nergens.
Ongeveer één keer per jaar vind ik iets nuttigs in een bijbelwoordenboek. Dit is er één van. Na het bespreken van talloze problemen met het vertalen van sheol als zowel “graf” als “hel”, zegt mijn Wycliffe Bijbel Woordenboek op pagina 1573:
“Sheol wordt veel gebruikt in poëzie en is vaak parallellen met ‘dood’ of het ‘graf’. Een uniforme vertaling ‘graf’ zou verschillende interpretatieproblemen oplossen.”
Deze “verschillende problemen” moeten echter niet als klein worden beschouwd. Het zijn in werkelijkheid de grootste problemen in de hele theologie.
Onlangs wees ik een van mijn tegenstanders op talloze tegenstrijdigheden tussen wat hij zei en wat de Schrift zegt. Hij antwoordde: “Ze spreken elkaar niet tegen, ze VULLEN elkaar aan.” Sheol 31 keer vertalen als “graf” en 31 keer als “hel” is voor theologen geen tegenspraak; het is een aanvulling. Hoe kun je met zulke mensen praten? Hoe? Dat doe je niet! Toegeven aan deze tegenstrijdigheid zou hun verdoemelijke doctrine van eeuwige marteling vernietigen en ik geloof niet dat de machthebbers in de huidige kerk dat ooit zullen toestaan.
