Wat was dan het gesprek tussen de jood en de genezen persoon? Voor alle duidelijkheid, vers 12 identificeert de ziekten als precies hetzelfde als de boze geesten en zegt over beide hetzelfde: “vertrok van hen”, “ging uit van hen”. Er is niet veel intelligentie voor nodig om te beseffen dat de persoon die werd onderworpen aan de joodse exorcisten, om het zo maar eens te zeggen, zoiets zei als: “De genezingen van Jezus en Paulus zijn algemeen bekend, maar jij bent een volslagen idioot!”. Is dat niet het resultaat dat we graag zouden zien met idioten zoals de pseudo-christelijke televangelist Bob Larson die een houten rekwisiet (van het vampiergenre) omhoog houdt en naar bibberende toeschouwers schreeuwt, in de hoop genezen te worden van wat hen ook maar mankeert; of misschien zijn het gewoon joodse acteurs die de rol spelen van een bezetene door Hollywooddemonen.
Op dezelfde manier wordt het toneel neergezet in Marcus 5:7, waar de krankzinnige(n) zich zorgen maken dat ze ‘voor de tijd’ worden gekweld. We moeten ons afvragen: voor welke tijd? Was het verzoek van de krankzinnigen niet een duidelijke aanwijzing dat er echte demonen in deze mannen woonden en dat zij bang waren dat hun uiteindelijke vernietiging hen door Jezus zou worden opgedrongen? Het lijkt misschien zo, maar als je deze ontmoeting naast de oude gewoonte om door gekken vermaakt te worden legt, dan begrijp je dat misschien niet. De gewoonte van velen was om samen te eten en dan zouden de mannen die bijeen waren gekomen om te dineren na het eten op zoek gaan naar vermaak. Als we dit typisch Aramese vermaak na het eten bekijken, kunnen we tot een betere conclusie komen. De gewoonte was om na het avondeten met vrienden naar het kerkhof te gaan en de gekken die daar woonden te “kwellen”.
Jezus hield zich niet aan een goddelijke tijdlijn die gehoor gaf aan hun smeekbeden om hen niet voor de tijd te kwellen en dus de demonen te sparen tot de Dag des Oordeels kwam. Jezus werd door de krankzinnigen gewoon gezien als een man met volgelingen en vrienden die door de graven liepen. Hij leek een groot leider te zijn voor de krankzinnigen van de begraafplaats en deze arme gekken hadden in het verleden waarschijnlijk kwellingen ondergaan door de handen van joodse duiveluitdrijvers. Volgens George Lamsa zouden de mannen zeer bekend zijn geweest met de gewoonte in de oude Aramees-Hebreeuwse cultuur om hoogdravende mannen de gekken op de begraafplaats te laten kwellen voor hun vermaak.
De tijd voor het kwellen van gekken op het kerkhof voor vermaak was na het avondeten. Deze krankzinnigen zouden bekend zijn geweest met de gewoonte van groepen mannen die ‘s avonds samen hadden gegeten en dan, als het tijd was, naar het kerkhof kwamen om de krankzinnigen te kwellen. Veel van de beroemde mannen in de tijd van Jezus waren rondreizende exorcisten die naar de begraafplaatsen gingen en martelende uitdrijvingen uitvoerden op de krankzinnige mannen en vrouwen die daar verbleven. Het lijkt in ieder geval zeker dat voor intellectuele en elitaire mannen die de krankzinnigen op het kerkhof tegenkwamen, het kwellen van hen een hele circusvoorstelling voor hen zou zijn. Deze gekken mochten geen deel uitmaken van de dagelijkse cultuur en de maatschappij zag hen als paria’s. Een verwerpelijke behandeling van deze gekken was normaal en werd door de maatschappij geaccepteerd.
Toen Jezus overdag met zijn volgelingen die kant op kwam, herkenden de gekken Hem. Hem, ofwel door een eerdere blootstelling aan Hem of door een vorm van herkenning die niet wordt onthuld in het verslag dat we krijgen. Het eenvoudigste antwoord op de vraag hoe de gekken Jezus herkenden is dat Hij met een groep mannen reisde, op dezelfde manier als een reizende exorcist of een man uit de hogere kringen die als gastheer optrad voor zijn gasten. We krijgen het verhaal vanuit het perspectief van de Evangelie-schrijvers en niet vanuit het perspectief van de gek op de begraafplaats. Het is mogelijk dat iemand uit de groep met Jezus vooruit was gegaan en had geprobeerd om de weg vrij te maken voor deze gekken door aan te kondigen dat ze op het punt stonden om met hun Meester voorbij te komen. De gekken verwachtten dan dat de naderende groep mannen de gek op het kerkhof zou kwellen, net zoals andere groepen mannen in het verleden hadden gedaan. Daarom vroeg de “demonische” man of hij “voor de tijd” gekweld zou worden. De tijd voor het kwellen van de gekken was meestal ‘s avonds en Jezus was overdag op het kerkhof. Let op de smeekbede van de gek met betrekking tot de timing van de naderende kwelling. Voor welke tijd? Voor het avondvermaak.
Jezus praat verder met hem, de maniak (niet de demon), beveelt de onreine geest om naar buiten te komen en vraagt naar zijn naam. Waarom zou Jezus een ziekte vragen wat zijn naam is als het geen echte demon is uit een ander rijk van de werkelijkheid? Hier kunnen we beter begrijpen waarom Jezus zich in Marcus 5:8 niet tot deze vermeende geesten richt, maar tot de man zelf. “Want Hij zei tegen hem.” Jezus zegt niet tegen de onreine geest: “Kom uit de man.” Jezus spreekt tegen de man. De demonen/onreine geesten zeggen eigenlijk nooit iets in het verhaal; het is altijd de man zelf die spreekt.
Josephus schrijft dat wanneer de rabbijnen uit de 1e eeuw zogenaamd demonen uitdreven (misschien tijdens avondmaaltijden), ze eerst naar de naam van de demon moesten vragen. Onze Heer en Heiland doet dit niet; Hij vraagt de man naar zijn persoonlijke naam. Op dezelfde manier gaat Hij in op het geloof van de man dat de maatschappij in zijn psyche had gehamerd, dat hij demonen in zich had. De onreine geest verwijst echter naar een ongewenst vijandig lichamelijk aspect in iemands lichaam of geest. Jezus noemde de man een onrein persoon.
Het Griekse woord voor ‘geest’ verwijst vaak naar de rationele geest en gedachten. Jezus stelde de man een vraag en het is de man die de vraag beantwoordt. De veronderstelling dat Jezus tot demonen sprak, leidt ertoe dat velen rechtstreeks spreken tot wat zij denken dat demonen zijn wanneer zij zich bezighouden met exorcisme, wat in wezen spiritisme is, wat de Bijbel duidelijk veroordeelt. O ja, deze exorcisten denken misschien dat ze dingen zien of horen, maar God komt hun valse overtuigingen alleen maar tegemoet met “sterke begoocheling” (II Thess. 2:11). Jezus confronteerde slechts de geestesziekte en de daarmee gepaard gaande verwrongen overtuigingen en gedragingen van deze gekken. Jezus bracht de woorden van leven en waarheid in de situatie en boorde een bereidheid aan om genezing te ontvangen bij de mannen die Hem aanbaden toen Hij voor hen kwam. De smeekbede van de gekken aan Jezus om hen (de gekken) geen pijn te doen duidt niet op angst die afkomstig is van een demon die bang was dat God hen (de demonen) zou vernietigen, maar het vertegenwoordigt het irrationele denken van mensen die lijden aan een geestelijke ziekte.
We leren dat zijn naam Legioen is, want er zijn vele geesten (vers 9). Hier begint het verhaal pas echt interessant te worden en kunnen we ons vragen stellen als: van alle namen die er rondzwerven, waarom Legioen? Waarom niet Tom, Dick of Harry? De evangelieschrijver geeft ons een belangrijke aanwijzing over hoe we dit verhaal 2000 jaar later moeten interpreteren. De naam van de man, Legioen, suggereert dat hij in Rome’s handen was. Het wonder vond plaats onder Romeinse bezetting van dit gebied, wat betekent dat het huis van Juda in een door Rome gedomineerde wereld leefde; één van Daniëls profetische dierenrijken. De opmerking van Legioen dat ‘wij velen zijn’ is identiek aan de woorden van Ezechiël 33:24 over Israël, “Mensenkind, zij die de woestenijen van het land Israël bewonen, spreken, zeggende: Abraham was één, en hij erfde het land; maar wij zijn velen; het land is ons tot erfdeel gegeven. Daarom zeg tot hen: Zo zegt de Here God: Gij eet met het bloed, en verheft uw ogen naar uw afgoden [synoniem voor demonen] en vergiet bloed; en zult gij het land bezitten?”
“Wat is uw naam?” is dezelfde vraag die aan Jakob werd gesteld (Gen. 32:27). Vandaag de dag worstelen wij (blanken) met onze goddelijke identiteit; wat is onze naam? De Romeinen werden in de 1e eeuw door de Judeeërs zwijnen genoemd omdat ze een onderdrukkend regime waren dat de Judeeërs onder Romeinse controle wilde houden. Met een opkomende politiestaat in het Amerikaanse rijk wordt het woord “varken” in de omgangstaal vaak gebruikt om wetshandhavers aan te duiden. Een uniform suggereert meestal autoriteit, vooral als diegenen in uniform zijn uitgerust met wapens. Wetten tegen haatzaaien zijn niets nieuws. Als George Orwell ‘1984’ niet had geschreven in het genre van een futuristische sciencefictionroman, zou zijn onthulling van de totalitaire politiek van het joodse communisme nooit zijn gepubliceerd.
We weten dat duizenden Christenen in de 1e eeuw onder Romeinse heerschappij werden vervolgd en vermoord. Onze voorouders, de evangelieschrijvers, schreven in parabels of bij wijze van spreken om hetzelfde principe dat Jezus in parabels sprak. Het is omdat de boodschap niet bedoeld was voor iedereen in de wereld, maar eerder voor een doelgroep die de eigenaardigheden van het Woord zou kennen. Als Matteüs, Marcus en Lucas een letterlijk verslag hadden geschreven van wat er gebeurde tussen de gekken en het Romeinse garnizoen, dan zou er vergelding zijn geweest en ongetwijfeld een prijs op hun hoofd. De moderne analogie zou zijn dat ik een verhaal schreef over een gemene bende wasberen en dat de strafrechter ontdekte dat ik eigenlijk schreef over gewelddadige bendeleden en niet over wasberen. Het werpen van demonen in zwijnen was gewoon een overwinning op de politiek correcte filters van die tijd.
Ironisch genoeg zegt Romeinen 13:3: “Want heersers zijn geen schrik voor goede werken, maar voor slechte.” Ironisch, omdat de Romeinse soldaten zeer zeker niets deden toen de joodse exorcisten langskwamen om de krankzinnigen te terroriseren, en goed konden lachen ten koste van de geesteszieken. Reageerden de gekken door “Legioen” te zeggen, omdat er duizenden demonen waren of kon het zijn dat ze onderdrukt werden door duizenden Romeinse troepen? Ik schrok toen ik een andere mogelijkheid ontdekte om dit verhaal te begrijpen door de bijzonderheden van de geschiedenis te interpreteren. Het 10e Romeinse Legioen (Legio X Fretensis), onder het toenmalige bewind van Titus, was voornamelijk gelegerd in het gebied bij Galilea, Gadera en de Gergesen. Het 10e legioen marcheerde onder het vaandel van het zwijn en de heraldiek moet bedoeld zijn geweest om de Judeese bevolking te vernederen, die zwijnen als onrein beschouwde.
Het woord ‘naam’ kan autoriteit betekenen (zie Strong’s Gr. #3686, onoma). Toen Jezus de gek vroeg wat zijn ‘onoma’ was, zei hij: ‘mijn autoriteit in deze streken zijn deze Romeinse varkens’. We kunnen hier mogelijk een parallellisme herkennen met letterlijke en figuurlijke varkens, omdat het Romeinse garnizoen met de lokale gemeenschap een contract sloot om varkens te fokken voor de voedselvoorziening van hun leger. Er moet ook worden opgemerkt dat varkens vaak werden gebruikt in heidense tempeloffers in de Griekse en Romeinse rijken. Het is gemakkelijk voor de meeste Christelijke Identiteitsvolgelingen van Gods dieetwetten om minachting voor varkens te hebben, omdat we geen onrein vlees mogen eten. Maar die minachting voor varkens kan tot op zekere hoogte misplaatst zijn als we het varken zelf demoniseren (sorry, ik kon de woordspeling niet laten). Onthoud dat elke dag van de schepping, inclusief de dag waarop het varken werd geschapen, door God werd bekeken en “goed” werd verklaard. Onreine dieren zijn een gruwel wat betreft het eten ervan. Het is absurd om te denken dat varkens het enige waren dat onrein genoeg was om de bewaarplaats van demonen te zijn, als ze eerst in Israëlieten werden opgenomen. Zijn geesteszieken nu een soort nieuw onrein dier, een gruwel voor christelijke kannibalen? Nee, de onreine geest was een ziekte die Jezus kwam genezen.
Merk op dat de zieke man wordt vergeleken met de demonen. “Hij smeekte Hem ernstig om hen niet het land uit te sturen” (Mc. 5:10) parallelleert “hij”, de man, met “zij”, de demonen. En het parallelle verslag spreekt alsof het de demonen waren die smeekten: “Zij smeekten hem hen niet te bevelen de afgrond in te gaan” (Lucas 8:31). Dit is veelzeggend omdat het verslag niet suggereert dat demonen de man manipuleerden om te spreken en gek te worden; ze worden eerder parallel gemaakt met de man zelf. Dit geeft op zijn minst taalkundig aan dat de taal van de demonen wordt gebruikt als synoniem voor de geesteszieke man. Een ander voorbeeld hiervan staat in Marcus 3:11: “Toen de onreine geesten Hem zagen, vielen ze voor Hem neer en riepen: U bent de Zoon van God!”. Wie vielen er op hun knieën en wie schreeuwden er? De geestelijk gestoorde mensen. Maar zij worden “onreine geesten” genoemd. Jakobus 2:19 zegt ook: “De demonen geloven en beven”. Dit is zeker een zinspeling op het beven van de mensen die Jezus genas, en ‘geloven’ is toepasselijk op personen die niet verondersteld worden eeuwig verdoemde dienaren van “Satan” te zijn. Het is duidelijk dat wanneer we in deze passage lezen over demonen en geesten, we niet lezen over het werkelijke bestaan van ‘demonen’ zoals ze klassiek worden begrepen, maar eenvoudigweg over de geesteszieke zelf. Waarom zouden opstandige anti-God demonen geloven?
Daar bij de bergen is een grote kudde zwijnen aan het eten, dus alle demonen smeken Hem: “Stuur ons naar de zwijnen, zodat we bij hen naar binnen kunnen.” De Heer staat hen onmiddellijk toe en de demonen gaan de zwijnen binnen. De kudde rent via een steile helling de zee in en verdrinkt (Marcus 5:11-13). Wat is er mis met dit woordbeeld? Ten eerste is Scofield er helemaal weg van, als we het in één grote oppervlakkige hap moeten verteren. Er zijn verschillende manieren om deze verzen te interpreteren, bijvoorbeeld een verslag van Jezus die een goddelijk wonder verricht voor de genezing van geesteszieken of Jezus die een duiveluitdrijving doet waar eerdere joodse entertainers niet in slaagden. Ik ben genoodzaakt om te vragen: sinds wanneer neemt Jezus bevelen aan van demonen (kwaadwillende onzichtbare geesten)? Waarom zou de Messias zelfs maar het verzoek van een demon inwilligen? Lijkt het niet vreemd dat Christus een verzoek zou inwilligen om niet zonder gastheer te blijven om in te wonen, maar hen toch zou toestaan om de zwijnen binnen te gaan en vervolgens de zwijnen te laten vergaan, dat de demonen dan toch vrij-agenten zouden worden (aangezien sommige demongelovigen denken dat het onmogelijk is om deze entiteiten te vernietigen, ze kunnen alleen gemanipuleerd worden). Zou de ‘Alfa en Omega’ niet hebben voorzien wat de uitkomst zou zijn — een daad van zinloosheid. Tenzij men zo ver gaat om te zeggen dat de demonen samen met de zwijnen in de zee omkwamen, is het binnen de typische demonologische filosofie dat de demonen die in de zwijnen gingen niet stierven en werden bevrijd om een andere gastheer te zoeken; misschien een school vissen en dan gevangen en opgegeten aan de eettafel en we zijn weer terug bij af. Wat dan ook.
We kunnen alleen maar onze verbeelding gebruiken om te oordelen over het lot van deze astrale demonen.
Is het niet vreemd dat Jezus verantwoordelijk zou zijn voor de dood van 2000 varkens en dat er toch nog demonen rondlopen? Dit wordt nogal macaber in het licht van een recent nieuwsverhaal uit Zuid-Korea. Het lijkt erop dat deze Aziatische vreemdelingen, waar de Amerikaanse regering onheilige allianties mee heeft gesloten, een andere mentaliteit hebben ten opzichte van het leven van dieren dan wij blanke beschaafde mensen in het Westen. Om een ‘mond- en klauwzeer’-probleem bij varkens op te lossen, was hun oplossing niet om ze af te schieten, te vergassen of te vaccineren, maar om meer dan een miljoen dieren levend te begraven in een enorme open kuil en te vullen met aarde. Deze spleetogen bekleedden de enorme kuilen met plastic, dreven de varkens erin, stapelden ze op elkaar en bulldozerden vuil bovenop de hele levende massa. Maar het worstelen en kwellen van de varkens was zo afschuwelijk dat degenen die diep onderin zaten zo hard trapten om eruit te komen dat ze de plastic bekleding scheurden. Er sijpelde zoveel bloed in de grond van hun strijd om aan de kwelling te ontsnappen dat de plaatselijke menselijke watervoorziening bloed oppompte in de huizen van de bevolking met een gigantisch geval van bedorven waterverontreiniging! De oosterse mentaliteit zou niet aarzelen om de Amerikaanse kapitalistische varkens, dat zijn wij allemaal blanke christenen, op dezelfde manier te begraven. Zo werken hun geesten. Welke demonische gelovige gaat Jezus nu beschuldigen van eenzelfde soort mentaliteit? Het leven is goedkoop voor de raciale vreemdeling.
Waarom wees Jezus hun verzoek niet gewoon af en vernietigde de demonen in de gekken zonder enige fanfare? Of moeten we geloven dat een uitdrijving de demonen geestelijk in de boeien slaat en ze naar een geestelijke gevangenis stuurt? Nog een technische kwestie: als de demonen de gekken bezeten zonder toestemming van Jezus, waarom zouden ze dan toestemming nodig hebben om een kudde varkens binnen te gaan? De waarheid is dat Jezus ontmoetingen had met veel mensen die aan verschillende lichamelijke en geestelijke ziekten leden en dat elk van hen uniek was. De geesteszieken geloofden in het bijgeloof van hun tijd om hun lijden te verklaren. Maar de Heer corrigeerde hen niet op dit punt voordat Hij hen genas. De realiteit is dat je niet kunt redetwisten met iemand die waanvoorstellingen heeft. Maar eenmaal genezen zou de waarheid vanzelfsprekend worden.
Jezus koos zijn handelwijze wijselijk voor de vruchten die later zouden komen. Het was zeker de bedoeling dat de gek zou nadenken over deze subtielere resultaten en zou inzien dat alles waarin hij ooit had geloofd onbelangrijk en irrelevant was vergeleken met de kracht van Gods Geest(denken/denkwijze). Jezus ging in op zijn verzoek (niet van demonen), dat diep geworteld was in het misverstand dat mensen in die tijd hadden. Dit was in overeenstemming met het soort genezingsstijlen dat mensen in die tijd gewend waren en zo hebben de evangelieschrijvers het ook vastgelegd.
Maar zelfs na 2000 jaar is de vermeende verklaring van dit verhaal dat demonen die tegen God zijn op de een of andere manier het recht hebben om een onschuldig wezen zoals een varken binnen te dringen. Ik begrijp dat een varken een onrein dier is en ongeschikt om te eten, maar dat maakt het varken niet van binnenuit geestelijk onrein. Toen God dieren schiep, zelfs de onreine, noemde Hij het goed (Gen. 1:25). Varkens zijn alleen afschuwelijk in de zin dat de mens ze fysiek eet of gebruikt in heidense offers (zoals elk dier). Varkens kozen er niet vrijwillig voor om onrein te zijn; God schiep ze om afvaleters te zijn; ze staken hun stompe armen niet omhoog om vrijwillig mee te doen aan heidense ceremonies en zich zo te kwalificeren als de beste kandidaat om door demonen bezeten te worden.
Stel, hypothetisch, dat demonische krachten bestaan en het vermogen hebben om naar behoefte de geest van mens en dier binnen te dringen. Er bestaat dan een kracht of macht die op God lijkt. Ik ken maar één bovennatuurlijke entiteit die in staat is om leven of goddelijke geest in Zijn mensen te blazen en dat is de Almachtige God. Als er een “Satan” superspook bestaat met zijn volgelingen van demonen die Gods schepping kunnen bewonen, dan zou het logisch zijn dat Jezus, wanneer hij deze andere Godachtige wezens ontmoet, hen volledig vernietigt, zoals God andere dingen in de Schrift zo volledig heeft vernietigd. Dit roept de interessante vraag op of Sodom en Gomorra vol demonen zaten of gewoon een stel verdomde sodomieten. Als dat het eerste was, hoe kunnen de homo’s dan schuldiger zijn dan de gekken? Hier hebben we een hint van de zondebok voor de zonde. Wat zegt dat we geen boze geesten of demonen kunnen vernietigen, als dat iets anders betekent dan wat het occulte of Scofield suggereert? Als een boze geest nauwer verbonden is met onze eigen vleselijke natuur en zonde, herinner je dan niet dat we het vlees moeten kruisigen — we moeten het vernietigen. Waarom zou iemand een christen hiervan willen weerhouden? Misschien om ons in de slavernij van de zonde te houden?
Een ware God toont geen genade aan een ander die zich voordoet als een god wanneer Hij de mogelijkheid heeft om hen te vernietigen. Alleen van de goden uit de oude mythologie werd gezegd dat ze zulke genade toonden aan mindere goden die in opstand kwamen tegen de allerhoogste God. Het concept dat de Allerhoogste God toestaat dat de opstandige mindere goden blijven bestaan en de dienaren van de allerhoogste God kwaad blijven doen, is geen bijbels concept, maar een concept dat is ontstaan in het verwarde denken van de heidense mythologie. Dit verwarde denken heeft zich een weg gebaand naar de populairste religies van vandaag. De Islam, het Christendom en het Jodendom accepteren allemaal het idee dat de Ene God, die soeverein is over alles, toestaat dat mindere goden, demonen en zogenaamde kwade geesten ongehoord hun gang kunnen gaan. Het hindoeïsme is een religie van tolerantie voor andere goden. Het christendom is intolerant voor goden, afgoden(idolen) en alles wat de soevereiniteit van God verdringt.
Als we dit demonenverhaal willen geloven, moeten we ook Gods Wet in overweging nemen en niet negeren. Is het volgens de Wet acceptabel om zonder aanleiding andermans eigendom te vernietigen? Als je de veronderstelling accepteert dat Jezus een kudde varkens vernietigde, wat het eigendom van iemand anders was, en een watermassa vernietigde van de karkassen van 2000 varkens, dan moet je geloven dat Hij genadeloos dieren verdronk die zich gedroegen zoals ze geschapen waren om zich te gedragen, waardoor Hij de eigenaren van de varkens hun levensonderhoud ontnam en de ecologie vervuilde. Hij zou niet alleen de Romeinse wet hebben overtreden, maar ook de Wet van God, de Wet die Hij kwam vervullen, door verplicht te zijn om de eigenaar van het vernietigde eigendom terug te betalen. Je kunt moeilijk geloven dat Jezus zijn naaste liefhad als zichzelf als Hij in feite het milieu en het vee vernietigde dat aan iemand anders toebehoorde. Als Jezus de macht gebruikte om 2000 varkens te doden omdat Hij een diepgaande verklaring wilde afleggen over de geestenwereld van demonen, dan kun je je afvragen welk ander radicaal machtsmisbruik deze nieuwe beroemde exorcist zou proberen te doen.
Jezus was na 40 dagen vasten al met macht verleid en wees elke verleiding nederig af. Onze gebruikelijke letterlijke weergave van dit verhaal schetst dus een grotesk beeld van Jezus met een grenzeloze macht die contraproductief zou zijn voor Zijn zaak en missie. Hij zou nauwelijks gezien worden als een godvruchtige, zondeloze en liefhebbende zoon van God als dit verhaal waar zou zijn volgens Scofield en de vele demonische gelovigen. Zelfs in het bijbelse offersysteem werd het slachten van dieren altijd op de meest humane manier gedaan. Een wrede en martelende dood door verdrinking is meer verwant aan het sadistische joodse “koosjer” doden van dieren.
Velen zeggen dat dit soort “bezetenheid” het resultaat is van een zonde in iemands leven die zijn geest openstelt om bewoond te worden door demonische krachten. Als dit het geval is, dat zonde de inwoning van demonen voor een gastheer moet bespoedigen, welke zonde begingen de varkens dan om zichzelf open te stellen voor de krachten van demonische bezetenheid? Het is een feit dat zonde in iemands leven de mentale stabiliteit niet bevordert, maar vaak het omgekeerde effect veroorzaakt en de mentale stabiliteit vermindert. Jakobus 1:8 vertelt ons: “Een mens met een dubbele geest is onstandvastig in al zijn wegen”. De gekken van Gadera leunden op hun eigen begrip van waarom ze gek waren en zoals zoveel mensen in een wereld die gek zijn geworden, faalden ze om de Heer met heel hun hart te vertrouwen (Spreuken 3:5) voor alles wat onder de categorie bovennatuurlijk valt. Het is opmerkelijk om te begrijpen dat alle andere joodse uitdrijvingen en magische genezers hadden geprobeerd om de gekken te temmen, maar het wonderbaarlijke werd niet gemanifesteerd totdat Jezus kwam met genade en barmhartigheid.
Pas na een ontmoeting met Jezus Christus zou de vrijheid van het lijden aan geestelijke ziekten werkelijkheid worden. In die ontmoeting bracht Jezus de woorden van het leven, terwijl anderen alleen het bedrog van niet-bestaande demonen konden brengen. Christus was in staat om Zijn goddelijkheid en goddelijke doel te openbaren door de vrucht van Zijn Geest. Zie je, genezing is niet gebaseerd op het bevrijden van het lichaam van bovennatuurlijke entiteiten die onafhankelijk zijn van God. Ons lichaam is de tempel van God en Hij woont in Zijn mensen.
“En welke overeenkomst heeft de tempel van God met afgoden? — Daarom, gaat uit hun midden weg, en weest afgezonderd, zegt de Heer, en raakt het onreine niet aan, en Ik zal u ontvangen” II Kor. 6:16-17. “Niemand heeft ooit een onzichtbaar onrein ding aangeraakt, maar wij worden aangeraakt door de immoraliteit van de wereld. “En wordt niet gelijkvormig aan de wereld, maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt beproeven wat de goede, welbehagelijke en volmaakte wil van God is” Romeinen 12:2. De wil van God is dat de waarheid zal worden verkondigd, en de waarheid zal worden aangenomen. De wil van God is dat de waarheid ons vrijmaakt van de afgoden van ons hart. Als we de demonologie van de Griekse filosofen en Scofield in ons hart hebben, dan hebben we God niet ons individuele vertrouwen gegeven. Zeggen de demonengelovigen ons immers niet: “Vertrouw me, Satan en demonen bestaan echt!”?
Het probleem is dat ons hart op het kruispunt van realiteit en verbeelding een rechtvaardige of onrechtvaardige wending kan nemen. Jezus confronteert de man met zijn ziekte, die in de wereld een duivel wordt genoemd, en Hij spreekt een onweerlegbare waarheid tot de man, die hem inspireert om zich te keren en de Weg van God te volgen. Dit is hoe genezing plaatsvindt: door de vernieuwing van de denkgeest, zelfs een denkgeest die vervuild is met de gelijkvormigheden van de wereld, door zich aan de Meester te onderwerpen, ontvangt de zieke de langverwachte genezing. Het is misschien niet ogenblikkelijk, zoals meestal wordt gedacht, maar het is het begin van een proces waarbij de mens zich onderwerpt aan de waarheid, waardoor zijn leven verandert en zijn lichaam, geest en ziel heel worden en de woonplaats van onze Heer worden.
Voor sommigen is het makkelijker en eenvoudiger om deze episode te zien als een macht over demonische geesten die in de mens wonen en die in een stel varkens worden uitgedreven. Maar door dit verhaal zorgvuldig te bestuderen en de populaire opvattingen van culturele mystiek te elimineren en nieuwe Bijbelse waarheden te ontdekken, kunnen we veel dichter bij Gods wil komen voor ons eigen mentale en emotionele welzijn. In Psalm 31:10 zou David net zo goed kunnen klagen over het blanke Christelijke Amerika van vandaag, terwijl onze natie zich wentelt in een wereldse toestand: “Want mijn leven is uitgeput met verdriet en mijn jaren met zuchten; mijn kracht faalt door mijn ongerechtigheid en mijn beenderen worden verteerd.” Zal een geloof in demonen ons redden? Ik denk het niet. Gebaseerd op de vooronderstelling dat dit verhaal niet is wat het lijkt te zijn, presenteer ik enkele alternatieven om het op een andere manier te zien.
Marcus 5:11-13 heeft veel tijd gekost om te onderzoeken, alleen omdat het zo cruciaal is voor de vraag of de versie van het verhaal over demonen al dan niet standhoudt. Laten we nu de overgebleven verzen bekijken en tot enkele conclusies komen die de Schrift geen kwaad doen, maar wel een slag kunnen toebrengen tegen de troefkaart van de boze geesten(denkwijzen). De varkenshoeders vluchten en vertellen wat er in de stad en op het platteland is gebeurd. De mensen daar komen naar buiten om te zien wat er gebeurd is. Ze zien Jezus en de voorheen bezeten man gekleed en bij zijn volle verstand. Dan leggen degenen die het gezien hebben uit wat er gebeurd is. Nadat ze dit hebben gehoord, smeken ze Jezus om uit hun gebied te vertrekken. Misschien waren ze paranoïde over vergelding van de Romeinen of het verliezen van hun varkenshouderij. Als de Heer in de boot stapt, smeekt de voormalige gek hem om mee te mogen, maar Jezus weigert en zegt tegen hem: “Ga naar huis naar je vrienden en vertel ze wat voor geweldige dingen de Heer voor je heeft gedaan en medelijden met je heeft gehad.” En dat deed hij en de mannen die het verhaal hoorden, verbaasden zich.
Er waren duidelijk ooggetuigen, maar wat “zagen” zij precies? Het zal ons nu helpen om de geografie te begrijpen van de twee locaties die in de evangelieverhalen worden genoemd: de Gaderenes en de Gergesenes. Beide kunnen correct zijn omdat ze verwijzen naar een nabijgelegen regio, maar het interessante is dat de dichtstbijzijnde watermassa of “zee” 30 mijl was voor de eerstgenoemde en 6 mijl voor de laatstgenoemde. Hoe dan ook, het is hoogst onwaarschijnlijk dat 2000 varkens die afstand (minimaal 6 mijl) konden afleggen aan de voet van een steile helling die ooggetuigen konden “zien”. Er is geen aanwijzing dat Jezus een gunstige invloed had op de mensen in de stad voor de omvang van wat Hij deed. Sterker nog, ze benaderden Jezus en vroegen Hem om het gebied te verlaten met de vrees dat er meer bekeringen zouden kunnen komen en de mogelijkheid van opstand, d.w.z. het verstoren van de appelkar van de status quo.
