Niet van Deze Wereld
Hij hoorde er niet bij. Jezus stond tegenover Pilatus, niet om zich te verdedigen, niet om zich vrij te pleiten, maar om één waarheid te bevestigen: “Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld.” Hij beleed geen daden, geen misdaden, geen oproer. Zijn enige misdaad was dat Hij niet tot hun wereld behoorde. En dat was genoeg om Hem te haten.
In Zijn gebed in Johannes 17 herhaalt Hij dit principe – niet alleen voor Zichzelf, maar voor al Zijn volgelingen:
Johannes 17:14-17 “Ik heb hun Uw woord gegeven; en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet van de wereld zijn, zoals Ik niet van de wereld ben. Ik bid niet dat U hen uit de wereld wegneemt, maar dat U hen bewaart voor de boze. Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. Heilig hen door Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.”
De wereld haat hen die het Woord ontvangen hebben. Niet vanwege uiterlijk, niet vanwege afkomst, maar omdat zij een ander Koninkrijk vertegenwoordigen. Een Koninkrijk dat niet past bij wat zij kennen. Een Koninkrijk dat onverenigbaar is met de geest van deze wereld.
Het is geen neutrale wereld. Buiten het gezin, buiten de gemeente, ligt een vijandige werkelijkheid – een anti-Christelijke wereld die zich verzet tegen alles wat waar en heilig is.
Die andere wereld verleidt door emotie. Ze wil de mens doen handelen naar gevoel, niet naar waarheid. Ze wekt verlangen op, speelt in op schuld, honger, trots. Maar Gods Koninkrijk werkt anders. Het bouwt op waarheid, niet op gevoel. Op nuchterheid, niet op hysterie.
God heeft ons een gezond verstand gegeven, én Zijn Woord – dat samen, zegt de Schrift, zal ons bewaren van het kwaad. Wie alleen zijn gevoel volgt, valt voor de misleiding van het andere rijk. Maar wie zich voedt met waarheid, blijft staan.
Een treffend voorbeeld is de film The Lottery, jarenlang vertoond op Amerikaanse scholen. De film begint onschuldig: families verzamelen zich in het park voor een picknick. Ze eten, lachen, spelen spelletjes. Maar dan volgt de “loterij”. Eén moeder wordt eruit gepikt… en zonder uitleg grijpen de andere picnickers – inclusief haar kinderen – naar stenen. Ze stenigen haar tot de dood. De film eindigt met haar dood. Geen uitleg. Geen moraal. Alleen geweld.
Wat lijkt op onschuld, eindigt in barbaarsheid. En dit wordt kinderen getoond op school. Niet pas sinds kort – maar al sinds de jaren ’60. De dochter van de spreker zag het al in de lagere school. Anderen bevestigen datzelfde verhaal. En ze zwegen, uit angst om uit de groep gehaald te worden. Ze wilden geen verhuizing, geen verandering, geen verstoring van hun sociale kring. Dus hielden ze het verborgen.
En zo beseffen we: kinderen vertellen hun ouders niet wat er werkelijk gebeurt. Niet omdat ze het niet doorhebben – maar omdat ze bang zijn alles kwijt te raken wat hun wereld vormt. Hun vriendschappen, hun status, hun plek. Dus zwijgen ze. Zelfs als ze zien dat wat hen wordt geleerd, verdorven is.
De oproep is duidelijk: ouders, wacht niet op signalen van je kinderen. Ga er niet vanuit dat ze zullen klagen. De invloed van het schoolsysteem is diep, systematisch, en stil. De enige werkelijke oplossing is: haal je kinderen eruit.
In Efeze 2 schildert Paulus dezelfde twee werelden die in botsing staan:
Efeze 2:1-2 “Ook u heeft Hij met Hem levend gemaakt, u die dood was door de overtredingen en de zonden, waarin u voorheen gewandeld hebt, overeenkomstig de loop van deze wereld, overeenkomstig de aanvoerder van de macht in de lucht, van de geest die nu werkt in de kinderen van de ongehoorzaamheid.”
De loop van deze wereld is duidelijk: ongehoorzaamheid, begeerte, rebellie. Maar in Christus is een andere weg: levendmaking, genade, heiliging.
Efeze 2:4-6 “Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft, door Zijn grote liefde waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook ons, die dood waren door de overtredingen, met Christus levend gemaakt – uit genade bent u zalig geworden – en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus…”
Wij zijn nu al gezet in hemelse gewesten. Niet pas straks. Niet alleen na dit leven. Nu. In geest, in gezindheid, in identiteit. Wij hebben deel aan het Koninkrijk van Christus – een realiteit die niet gezien wordt met het oog, maar die werkelijker is dan alles wat de wereld biedt.
In diezelfde passage laat Paulus zien waarom zoveel mensen worden verleid door valse religie, door hindoeïsme, door mensgericht denken. Het is omdat zij het evangelie van het Koninkrijk niet kennen. Ze weten niet dat Jezus komt om een werkelijke regering te vestigen – een wereld van rechtvaardigheid, vrede en waarheid. En nog minder weten ze dat Zijn Koninkrijk gegarandeerd is, bewezen in het verleden door de trouw van God aan Zijn beloften.
Wie niet weet dat God Zijn woord gehouden heeft, kan ook niet geloven dat Hij Zijn toekomstige beloften zal houden.
Mensen vertrouwen alleen wie zijn woord houdt. Als ze geen bewijs hebben dat je betrouwbaar bent, zullen ze je beloftes ook niet geloven. En precies dit is het probleem met veel moderne prediking: men roept op tot geloof, zonder bewijs. Zonder te laten zien hoe God altijd Zijn woord gehouden heeft.
Daarom is het begrijpen van Israëls identiteit van belang. Wie niet weet dat God Zijn woord gehouden heeft aan Israël in het verleden, mist het fundament om te geloven dat Hij dat in de toekomst ook zal doen.
Efeze 2:8-10 “Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen. Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.”
Goede werken zijn niet optioneel. Ze zijn het doel van onze herschepping in Christus. En misschien is er geen beter werk te bedenken dan het weghalen van je kinderen uit de wereldse invloedssfeer en ze opvoeden in waarheid.
De Gevaarlijke School van de Wereld
De realiteit van het andere rijk wordt nergens zo tastbaar als in het onderwijs. In de klaslokalen van Amerika vindt geen neutrale overdracht van kennis plaats – daar wordt een strijd gevoerd. Een strijd tussen twee werelden. Een strijd om de ziel van het kind.
In maart 1984 getuigde Ada Thomas voor de Amerikaanse overheid over het onderwijsbeleid in de staat Arizona. Ze legde uit hoe controversiële onderwerpen systematisch in het curriculum werden verweven, zonder dat ouders het doorhadden. De kernvakken – lezen, schrijven, rekenen – werden vermengd met zaken als seksuele opvoeding, doodseducatie, waardenvervaging, alcohol en drugs, en zelfs occultisme.
Het sleutelwoord was: burgerschap.
Onder het mom van “de drie R’en” – Rights, Respect, Responsibility – werden morele en geestelijke thema’s besproken, zogenaamd neutraal, zogenaamd objectief. In werkelijkheid werden kinderen onderwezen in de waarden van het andere rijk – een rijk zonder God, zonder waarheid, zonder verlossing.
In het beleidsdocument van de scholen van Scottsdale stond het prachtig verwoord. Kinderen moesten leren in vrijheid. Ze moesten vrij toegang hebben tot alle informatie, vrij zijn om hun eigen mening te vormen, vrij om te discussiëren over elk onderwerp – zolang het maar paste in de lijn van de school.
En zo werd de illusie gecreëerd van openheid, terwijl in werkelijkheid een subtiele indoctrinatie plaatsvond. Onder het mom van kritisch denken werden kinderen stap voor stap verwijderd van hun fundament. Christelijke waarden werden ondermijnd, vervangen door menselijke redeneringen en morele relativiteit.
Voorbeeld: programma’s als “Enjoy in Moderation” en “Let’s Get Acquainted with Alcohol” werden gebruikt op basisscholen. Tweede- en derdeklassers kregen les over alcoholproductie, wijn, en het “verantwoord genieten” van drank. Hen werd geleerd dat alcohol op zich niet slecht was – alleen overmatig gebruik.
Ze leerden dat 70% van de volwassenen drinkt, en dat 30% dat niet doet. Maar de 30% kinderen van niet-drinkende ouders kregen dus les dat “verantwoord drinken” mogelijk is – en mochten bij verwarring niet naar hun ouders, maar moesten naar de schoolverpleegkundige, counselor of hulplijn. De bron van dit lesmateriaal? De Arizona Wholesale Beer and Liquor Association.
De drankindustrie leverde het onderwijsmateriaal aan de scholen.
Het doel was niet neutraliteit, maar gewenning. Kinderen die nooit aan alcohol dachten, werden ermee vertrouwd gemaakt. En de geest van de wereld vond ingang – op jonge leeftijd, via vertrouwen, via herhaling.
Ook psychologische manipulatie werd structureel toegepast. Een vrouw, Kay Fredeneck, getuigde over haar scholing in Detroit. Door waardenvervaging, groepsdruk en seksuele permissiviteit op school raakte ze aan de drugs, werd ze twee keer zwanger, en onderging ze twee abortussen. Haar leraren prezen haar openheid. Ze werd uitgenodigd om haar ervaringen te delen met klasgenoten. Ze werd letterlijk een evangeliste van het andere rijk.
Ze getuigde:
“Pas toen ik bijna mijn leven had vernietigd, begon ik te heroverwegen wat mij op school was geleerd. Door de genade van mijn Heer Jezus Christus begon ik positieve veranderingen aan te brengen.”
Ze riep de overheid op om duidelijke wetten in te voeren tegen technieken zoals waardenverheldering, situationele ethiek, rollenspel, psychodrama en andere manipulatieve methodes die het geweten van het kind losweken van Bijbelse waarheid.
Maar het ging verder.
In het tijdschrift The Humanist, januari-februari 1983, verscheen een artikel met de titel A Religion for a New Age. Hierin werd de oorlog openlijk verklaard. De klaslokalen, zo stond er, zouden het slagveld zijn:
“De strijd om de toekomst van de mensheid moet gewonnen worden in de klaslokalen, door leraren die hun taak zien als missionarissen van een nieuw geloof – een religie van de mensheid. Zij zullen preken vanuit de lessen, in plaats van de kansel. Het oude, rottende karkas van het christendom moet verdwijnen, en het humanisme zal overwinnen.”
Efeze 2:10 “Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.”
Een goede daad: je kinderen weghalen van het front, uit de klauwen van een systeem dat hen wil losweken van de waarheid. Wat voor grotere verantwoordelijkheid kan een christen hebben dan zijn eigen kinderen opvoeden in de vreze des Heren?
Efeze 2:12 “Dat u in die tijd zonder Christus was, vervreemd van het burgerschap van Israël, en vreemdelingen wat betreft de verbonden van de belofte, zonder hoop en zonder God in de wereld.”
Zonder Christus, zonder belofte, zonder hoop. Dat is de wereld waar kinderen in worden ondergedompeld. Een wereld die niet neutraal is, maar vijandig.
Maar nu, zegt de Schrift:
Efeze 2:13 “Maar nu, in Christus Jezus, bent u, die voorheen veraf was, dichtbij gekomen door het bloed van Christus.”
Dichtbij gekomen. Teruggebracht. Niet alleen tot God, maar tot het ware burgerschap – het Koninkrijk van Christus. En dat is een wereld die tegenover de school van de wereld staat.
De God van Deze Eeuw
Er is een geest aan het werk. Niet vaag. Niet symbolisch. Een werkelijke, actieve macht – die werkt in de kinderen van de ongehoorzaamheid. Zijn doel is om te verblinden, te verleiden, te verwarren. Hij is de god van deze eeuw.
2 Korinthe 4:3-4 “Maar als ons evangelie al bedekt is, dan is het bedekt bij hen die verloren gaan, bij de ongelovigen van wie de gedachten door de god van deze eeuw verblind zijn, opdat hen niet zou bestralen het licht van het evangelie van de heerlijkheid van Christus, Die het beeld van God is.”
Verblinding is zijn wapen. Niet altijd met duisternis, soms juist met schijnlicht. Valse verlichting. Filosofie, wetenschap, mystiek, religie – alles wat glanst, maar geen waarheid bevat. Alles wat de mens centraal zet en de waarheid van Christus uitwist.
De god van deze eeuw verblindt via educatie, via cultuur, via media. Hij bouwt een alternatief koninkrijk – met eigen waarden, eigen wetten, eigen erediensten. En wie zich daaraan conformeert, buigt voor hem, zelfs zonder het te beseffen.
In het schoolsysteem wordt deze geest onbeschaamd geëerd. In 1983 bracht de staat Utah een lesplan uit voor “Humanistische Educatie.” Daarin leerden kinderen dat zij hun eigen lot bepalen. De leerling stond centraal – hij kon zijn eigen wereld vormen, zijn eigen waarden kiezen, zijn eigen god worden.
Kinderen werden aangespoord om in hun eigen kracht te geloven. Om regels af te wijzen die niet voortkwamen uit hun eigen gevoel of ervaring. Alles draaide om autonomie, zelfbeschikking, zelfverheerlijking.
Genesis 3:5 weerklonk in moderne termen: “U zult als God zijn.”
Het was de eerste leugen. En het is nog steeds de meest succesvolle.
Romeinen 1:21-23 “Want hoewel zij God kenden, hebben zij Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar hun gedachten zijn op niets uitgelopen en hun onverstandig hart is verduisterd. Terwijl zij zich uitgaven voor wijzen, zijn zij dwaas geworden, en hebben zij de heerlijkheid van de onvergankelijke God vervangen door een beeld…”
De wereld die zichzelf als verlicht beschouwt, is in werkelijkheid verduisterd. Wat zij als wijsheid prijst, is dwaasheid voor God. En wat zij als vooruitgang beschouwt, is rebellie.
En zo ontstaat een generatie die geen waarheid meer kent. Ze kennen alleen opties, meningen, gevoelens. Ze zijn blind geboren, en worden daarna geblinddoekt opgevoed. En de god van deze eeuw lacht – want zij zijn van hem.
En toch is er hoop. Want de waarheid is niet verdwenen. Het evangelie is niet gestopt. De roep klinkt nog steeds: “Kom uit haar, Mijn volk.”
Niet slechts uit het zichtbare systeem, maar uit het denken, uit het waardesysteem, uit de gehoorzaamheid aan de geest van deze wereld. Alleen het Woord – levend, krachtig, scherp – kan die ketenen breken.
Romeinen 12:2 “En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid, opdat u mag onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.”
De gezindheid moet vernieuwd worden. Niet aangepast. Niet herzien. Niet vermengd. Vernieuwd.
Dat is de radicale oproep van het Koninkrijk van Christus: breek met het oude denken. Verlaat de wereld, niet alleen fysiek, maar innerlijk – in je hart, in je geest, in je overtuigingen.
Alleen dan is er onderscheid. Alleen dan is er kracht. Alleen dan wordt het licht van het evangelie zichtbaar in een duistere wereld.
De Vervalste Doelstellingen van Onderwijs
In de jaren ’80 werd het “World Core Curriculum” geïntroduceerd. Op papier was het een educatief raamwerk, bedoeld voor internationale scholen. Maar wie de inhoud las, zag het direct: dit was geen curriculum – het was een manifest voor wereldreligie, wereldbestuur en wereldburgerschap.
De architect ervan? Robert Muller, adjunct-secretaris-generaal van de Verenigde Naties. In zijn woorden lag geen schroom, geen vermomming. Hij zei openlijk dat het curriculum gebaseerd was op het werk van Alice Bailey – de occultiste en stichter van de “Lucifer Publishing Company”, later hernoemd tot “Lucis Trust”.
Dat was het fundament. Niet christelijk. Niet neutraal. Maar esoterisch, demonisch. En dat vormde de blauwdruk voor het wereldwijde onderwijssysteem.
Robert Muller zei:
“Het doel van onderwijs is om het kind voor te bereiden op wereldburgerschap – op het behoren tot een universele gemeenschap, geleid door universeel bestuur, en gevormd door universele spiritualiteit.”
Geen nationalisme. Geen vaderland. Geen God van de Bijbel. Maar een menselijke eenheid waarin religie, identiteit en waarheid worden opgelost in één collectieve wil. De geest van Babel herrezen.
Openbaring 17:5 “En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: Geheimenis, het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen van de aarde.”
De geest van Babylon manifesteert zich niet alleen in afgoden of immoraliteit, maar ook in onderwijs, bestuur, ideologie. En die geest werd en wordt systematisch ingevoerd in scholen, lespakketten, en educatieve programma’s – vaak zonder dat ouders het zien.
In zijn geschriften erkende Muller dat hij niet geloofde in bekering door Christus. Hij geloofde in “bewustzijnsverruiming” – dat mensen via onderwijs verlicht konden worden tot een hoger spiritueel wezen. Zijn visie was een samensmelting van oosterse mystiek, esoterie, psychologie en politiek.
Een van zijn idealen: “een wereldwetboek”, gebaseerd op universele principes. Geen Tien Geboden. Geen Schrift. Maar menselijke consensus.
Psalm 2:1-3 “Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is? De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde: ‘Laten wij hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen!’”
Dat is het fundament van wereldonderwijs: het afwerpen van de banden van God. Het losmaken van kinderen van hun ouders, hun geloof, hun identiteit, hun wortels. En het opnieuw vormen van hun denken in overeenstemming met de wereldorde die zich verzet tegen Christus.
Een ander essentieel aspect van dit systeem is waarderelativisme. Geen absoluut goed of kwaad. Alleen context. Kinderen leren dat regels flexibel zijn. Dat waarden persoonlijk zijn. Dat waarheid subjectief is.
Voorbeeld: in een rollenspel kregen kinderen de opdracht om zich voor te stellen dat zij de president waren en dat een nucleaire aanval dreigde. Ze moesten kiezen: hun familie redden of hun land. In plaats van morele waarheid leerden ze strategisch denken, afwegingen maken, en bovenal: dat waarheid rekbaar is.
Maar het Woord zegt:
Jesaja 5:20 “Wee hun die het kwade goed noemen en het goede kwaad; die duisternis voorstellen als licht en licht als duisternis; die bitter voorstellen als zoet en zoet als bitter.”
Waardeverwarring is geen onschuldige fout. Het is rebellie. En het maakt jonge geesten rijp voor de antichristelijke geest.
Kinderen worden aangeleerd om keuzes te maken los van de absolute waarheid van God. Ze worden gevormd om te twijfelen aan hun overtuiging, om alles te bevragen behalve het systeem zelf. Wie tegen dat systeem in durft te spreken, wordt gemarginaliseerd.
Maar wie de stem van de Goede Herder kent, zal het verschil merken. Hij zal weten: dit is niet de stem van mijn Vader. En dan is er maar één opdracht: kom eruit.
Openbaring 18:4 “Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deel hebt aan haar zonden en opdat u niet van haar plagen ontvangt.”
Het onderwijs van de wereld is besmet. De wortel is bedorven. En de vrucht is verderf. Alleen wie zich afscheidt, zal staande blijven in de dag van vuur.
De Aarde Wordt Voorbereid op het Stelsel van het Beest
De wereld beweegt niet willekeurig. Ze wordt voorbereid. Niet op vrede, niet op vooruitgang, maar op de komst van een systeem – het Beest. De antichrist. Niet slechts een mens, maar een geheel van machten dat zich verzet tegen alles wat waar en heilig is.
Al in de jaren ’80 was die voorbereiding hoorbaar en zichtbaar. Vandaag nog veel sterker. Op elk terrein – politiek, religieus, cultureel, onderwijskundig – wordt gebouwd aan een wereld waarin waarheid ondergeschikt is aan een allesomvattend stelsel van macht.
Openbaring 13:7-8 “En het werd hem gegeven om oorlog te voeren tegen de heiligen en hen te overwinnen. En hem werd macht gegeven over elke stam, taal en volk. En allen die op de aarde wonen, zullen het aanbidden, van wie de namen niet zijn geschreven in het boek des levens van het Lam…”
Deze macht zal wereldwijd zijn. Geestelijk én politiek. Het is de climax van de geest van deze wereld – de ultieme manifestatie van Babylon.
Wat we nu al zien in het onderwijs, in de media, in politiek correct denken, zijn slechts de steigers rond een bouwwerk dat nog verrijst. En dat bouwwerk is geen tempel voor God, maar een tempel voor de mens.
De mens als god. De mens als norm. De mens als bron van waarheid. Dat vormt het fundament van het komende rijk van het Beest. Elk onderwijssysteem dat het kind leert om zichzelf als hoogste gezag te zien, is voorbereiding op die komst.
2 Thessalonicenzen 2:3-4 “Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid geopenbaard is, de zoon van het verderf, die zich verzet en zich verheft boven al wat God genoemd of als god vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf vertoont dat hij God is.”
De afval komt eerst. En die afval is niet slechts atheïsme. Het is valse religie. Het is een humanistisch evangelie waarin Jezus wordt gereduceerd tot voorbeeld, de mens wordt verheven tot maatstaf, en het Woord wordt vervangen door ervaring en emotie.
Het onderwijs van deze wereld speelt daarin een centrale rol. Het vormt miljoenen kinderen om deze verschuiving te omarmen – zonder weerstand, zonder vragen, met overtuiging.
Een citaat uit het World Core Curriculum Manual:
“Het kind moet begrijpen dat het geen individueel wezen is met een unieke ziel, maar een onderdeel van het universele bewustzijn. Zijn identiteit ligt in het collectief.”
Dat is antichristelijk. Het ontkent de waarde van de individuele ziel. Het maakt de mens tot onderdeel van een massa – stuurbaar, vervangbaar, beheersbaar. Precies zoals het beestachtige stelsel de mens wil hebben.
Maar de Bijbel spreekt over individuen. Over unieke zielen. Over namen geschreven in het boek van het Lam. Niet over massa’s. Niet over anonieme systemen. Maar over mensen – gekend, geroepen, verlost.
Openbaring 20:15 “En als iemand niet bleek ingeschreven te zijn in het boek des levens, werd hij in de poel van vuur geworpen.”
Dat is de werkelijkheid. Niet wereldburgerschap. Niet collectieve verlichting. Maar oordeel. Persoonlijk, werkelijk, rechtvaardig. En alleen wie in Christus is, zal standhouden.
Daarom is het van levensbelang dat gelovigen zich nu afscheiden. Niet wachten tot alles volledig zichtbaar wordt. Niet wachten tot het systeem dwingt. Maar nú – op basis van waarheid, gehoorzaamheid en heiliging.
2 Korinthe 6:17 “Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan; en Ik zal u aannemen.”
Gods Oordeel over het Valse Systeem
De wereld bouwt haar systeem op eigen kracht, eigen wijsheid, eigen doel. Maar het einde daarvan is niet glorie, maar oordeel. Het is geen duurzame structuur, maar een toren van Babel – bestemd om te vallen.
Jesaja 24:5-6 “De aarde is ook ontwijd onder haar bewoners, want zij hebben de wetten overtreden, de verordeningen veranderd, het eeuwige verbond verbroken. Daarom verteert de vloek de aarde, en worden de bewoners schuldig bevonden; daarom worden de bewoners van de aarde verbrand…”
De wetten zijn overtreden. Niet alleen de wetten van mensen, maar die van God. De ordening van schepping en waarheid is verworpen. En het resultaat is oordeel. Niet symbolisch, maar werkelijk.
De aarde lijdt onder haar eigen rebellie. Onderwijs, cultuur, politiek, religie – elk systeem dat gebouwd is op ongehoorzaamheid, wordt meegesleurd in de vloek.
In Openbaring 18 wordt het oordeel over het wereldsysteem glashelder aangekondigd:
Openbaring 18:2-3 “Zij is gevallen, zij is gevallen, het grote Babylon, en is een woonplaats van demonen geworden, een schuilplaats voor alle onreine geesten… want van de wijn van de toorn van haar hoererij hebben alle volken gedronken…”
Babylon is niet alleen religieus, het is allesomvattend. Politiek, economisch, cultureel. En haar invloeden zijn overal. De naties zijn dronken van haar geest. Ze denken dat ze leven, maar ze liggen geestelijk onder invloed – bedwelmd, verdoofd, verleid.
En de oproep tot Gods volk klinkt daar middenin:
Openbaring 18:4 “Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deel hebt aan haar zonden en opdat u niet van haar plagen ontvangt.”
De scheiding is een bevel. Niet optioneel. Niet uit voorzichtigheid, maar uit gehoorzaamheid. Wie blijft, deelt in haar zonden. Wie deelt in haar zonden, zal ook delen in haar plagen.
En toch… velen blijven. Ze horen de roep, maar stellen uit. Ze zien de tekenen, maar zwijgen. Ze zijn bang voor verlies, status, rust, controle. En dus blijven ze zitten in het systeem – terwijl het al brandt.
Maar:
Lukas 17:32 “Denk aan de vrouw van Lot.”
Zij keek om. Haar hart bleef hangen. En ze werd een zoutpilaar. Een waarschuwing aan allen die hun huis, hun comfort, hun verleden belangrijker achten dan gehoorzaamheid aan Gods stem.
Het systeem is niet te redden. Het zal vallen. De enige hoop is: eruit komen. En anderen roepen om hetzelfde te doen.
Dat vraagt geloof. Dat vraagt moed. Dat vraagt breken met alles wat vertrouwd lijkt – en vertrouwen op het onzichtbare Koninkrijk van Christus. Maar wie dat doet, zal leven.
Kom Uit Haar Weg, Mijn Volk
De wereld onderwijst, stuurt, vormt. Niet in de richting van Christus, maar juist ertegenin. De kinderen van deze generatie brengen het grootste deel van hun vormende jaren door in instellingen die hen afsnijden van waarheid en wortels. En ondertussen vraagt God:
“Waar zijn de ouders?”
“Waar is het volk dat Mij toebehoort?”
Efeze 2:10 “Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus tot goede werken, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.”
Wat is een grotere goede werk dan je eigen kinderen beschermen tegen de klauwen van het systeem? Wat is heiliger dan je huisgezin opvoeden in de vreze van God, in de waarheid van Zijn Woord, in het licht van Zijn Koninkrijk?
En toch… miljoenen christelijke ouders geven hun kinderen af aan de wereld – voor zes uur per dag, vijf dagen per week, negen maanden per jaar, twaalf jaar lang.
De apostel Paulus schreef:
Efeze 2:12-13 “Dat u in die tijd zonder Christus was, vervreemd van het burgerschap van Israël en vreemdelingen wat betreft de verbonden van de belofte, zonder hoop en zonder God in de wereld. Maar nu, in Christus Jezus, bent u, die voorheen veraf was, dichtbij gekomen door het bloed van Christus.”
Zonder Christus, zonder hoop, zonder God – dat is de toestand van de wereld. Dat is wat kinderen dag na dag wordt ingeademd. En het bloed van Christus is de enige weg terug. Niet de schoolpsycholoog. Niet het systeem. Niet “kritisch denken”. Alleen het Lam van God.
Het onderwijs is een slagveld geworden. Een arena waar kinderen worden geherprogrammeerd. Zelfs de Humanist Magazine gaf het toe in 1983:
“Wij zijn ervan overtuigd dat de strijd om de toekomst van de mensheid zal worden uitgevochten – en gewonnen – in het klaslokaal. Leraren zijn de missionarissen van het nieuwe geloof. Hun lessen zijn de preken. En het geloof is het humanisme.”
Geen schijn van neutraliteit. Geen twijfel over de agenda. De oorlog is verklaard – en de kinderen zijn het doelwit.
Openbaring 18:4 “En ik hoorde een andere stem uit de hemel, die zei: Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deel hebt aan haar zonden en opdat u niet van haar plagen ontvangt.”
De oproep van God is geen suggestie. Het is een bevel. Kom eruit.
Niet “denk erover na”. Niet “maak een plan”. Kom eruit.
Niet pas wanneer je kind in de problemen zit. Niet pas als de schade zichtbaar is. Nu.
De wereld is slim. De vijand is strategisch. Hij gebruikt emoties, sociale druk, angst voor verandering. Kinderen durven niet te spreken, uit angst om vrienden te verliezen. Ouders zwijgen, uit angst om anders te zijn. Maar de waarheid maakt geen compromis.
Efeze 2:19-20 “Zo bent u dan geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus Zelf de hoeksteen is.”
Dat is ons burgerschap. Niet de wereld. Niet Babylon. Wij zijn huisgenoten van God – gebouwd op waarheid, op Woord, op Jezus Christus zelf.
En daarom luidt het slot van deze boodschap:
“Laat ons leven in Christus’ wereld.”
Niet alleen geloven. Niet alleen spreken. Leven – in denken, in gezin, in opvoeding, in keuzes.
Want we weten:
Het Koninkrijk komt.
En dat Koninkrijk wordt niet gebouwd op de fundamenten van deze wereld, maar op het bloed van het Lam en de gehoorzaamheid van Zijn volk.
Jesaja 40:8 “Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.”
Boeken zullen verdwijnen. Systeem zullen instorten. Maar het Woord van God blijft staan – van generatie op generatie, van eeuw tot eeuw.
