Door Arnold Kennedy
.
VOORWOORD
Sinds de vorige eeuw hebben mensen als Sigmund Freud ons doen geloven dat gedragspatronen bij mensen bijna volledig het resultaat waren van externe omstandigheden en de omgeving. Tegenwoordig wordt ons iets anders verteld, namelijk dat genetische oorzaken een grote rol spelen bij het bepalen van gedrag. Er wordt gezegd dat ten minste de helft van het menselijk gedrag kan worden verklaard door DNA. Er wordt nu gesproken over mensen die “hard-wired” zijn en over mensen die “overgeleverd zijn aan hun chromosomen”. Er is nu een duidelijke botsing tussen omgeving en biologie op het gebied van gedrag.
Omgeving, biologie en cultuur worden allemaal geacht oorzaken voor gedrag aan te wijzen die voornamelijk buiten de persoonlijke keuzes liggen. Als mensen zich dus op een bepaalde manier gedragen, is het gebruikelijk om de oorzaken toe te schrijven aan een van de volgende factoren:
- Omstandigheden en omgeving.
- Genetica (‘Het zit in hun genen’).
- DNA-verandering door harttransplantaties, bloedtransfusies, enz.
- Het onderbewuste.
- Verbeelding.
- Fysieke zintuigen (bijvoorbeeld geur kan een verlangen om te eten opwekken).
- Groepsdruk en wat bijna iedereen in de groep doet.
- De media.
- Verkeerde leerstellingen.
- Humanistische wetten.
- Dieet, voedsel, alcohol en drugs.
- Demonen (een religieus idee).
Sommige mensen beweren dat sommige van deze factoren hen zo sterk kunnen beïnvloeden dat ze geen controle meer hebben over hun keuzes en hun gedrag. Ze kunnen zeker allemaal druk uitoefenen bij het maken van keuzes, maar ze kunnen onze keuzes alleen beïnvloeden als we dat toestaan. Als ons hart niet standvastig is, zoals dat van Jozef ten opzichte van de vrouw van Potifar, zullen we verkeerde keuzes maken over hoe we ons gedragen.
Wat we in ons lichaam opnemen, neemt ons vermogen om te kiezen weg! Maar honger, dorst en angst kunnen het rationele denken beïnvloeden, en alcohol en drugs kunnen het nemen van keuzes helemaal verpesten. Waar we in Spreuken 20:1 lezen: “Sterke drank is woest”, heeft het woord “woest” in het Hebreeuws de betekenis ‘verwarring’ en “buiten controle zijn”. Dat wil zeggen dat het mentale vermogen om te kiezen wordt weggenomen. Wanneer we in 2 Timoteüs 1:7 lezen: “Want God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar van kracht, liefde en bezonnenheid”, kunnen we zien waarom alcohol en drugs kunnen worden gezien als iets dat in strijd is met die “gezond verstand” en dus tegen God werken. Iedereen die zijn geest laat beheersen door alcohol, drugs, verkeerde gedachten en verlangens, verkeerde doctrines, slechte omgevingen, fantasieën en dergelijke, zal zich slecht gedragen en werkt actief tegen God als een tegenstander (een satan).
VERBEELDINGSKRACHT EN GEDRAG
Verbeeldingskracht kan ook rationeel denken beïnvloeden en mensen zo tot slecht gedrag aanzetten. Sommige van onze valse leraren leren dat mensen zich dingen moeten voorstellen, positieve gedachten moeten hebben, en dan zal wat ze zich hebben voorgesteld zogenaamd uitkomen. Het woord “verbeeldingskracht” komt van het hebben van een beeld van iets, iets dat niet de huidige werkelijkheid is. ‘Verbeelding’ wordt gebruikt als symbool voor het hebben van slechte gedachten. In het Hebreeuws gaat het woord yester, dat vertaald wordt als ‘verbeelding’, over gesneden beelden, iets waarvoor we ons niet mogen buigen. Een ander Hebreeuws woord dat zo vertaald wordt, is machashabah, dat gaat over gedachten, of de geest. In het Grieks hebben we dialogismos, dat in Thayer’s Lexicon wordt omschreven als ‘het denken van een mens die met zichzelf overlegt’, en ook ‘een weloverwogen vraagstelling’. Een ander woord dat met ‘verbeelding’ wordt vertaald, is logismos, dat verwijst naar het hebben van redenerende gedachten die in strijd zijn met of vijandig staan tegenover het Woord van God. Dit vermogen tot kwaadaardige gedachten maakt deel uit van onze vrije wil, en het bewijs van de zondeval is vandaag de dag even duidelijk als in de tijd van Genesis 8:21, waar we lezen: “… de verbeelding van het hart van de mens is kwaadaardig vanaf zijn jeugd.” In de hele Bijbel zien we dat Israël handelt op de manier van Jeremia 16:12: “En gij hebt erger gedaan dan uw vaderen; want zie, gij wandelt ieder naar de verbeelding van zijn boos hart, opdat gij niet naar Mij luistert.” Zonder een “nieuw hart” (nieuwe geest) kunnen we dus niet overwinnen wat ons vanaf het begin is bijgebracht. Elke bijbeldocent die dit niet wil toegeven, is een van degenen waar Petrus naar verwijst in 2 Petrus 2:1: “Maar er waren ook valse profeten onder het volk, zoals er ook onder u valse leraren zullen zijn, die in het geheim verdoemelijke ketterijen zullen invoeren” . Een ketterij is een valse leer die de geest in zijn greep houdt. Let goed op dit punt van “de geest”, want het komt steeds weer naar voren als we het menselijk gedrag beschouwen.
Dus tenzij we door God worden wedergeboren, blijft onderhuids wat we als mensen zijn, dat wil zeggen wat ons is ingeprent. Elke andere religie en cultuur is daarom in strijd met het Woord van de God van Israël. Dit geldt dan ook noodzakelijkerwijs voor een groot deel van het zogenaamde christendom. Waar we hierboven lezen: “Want God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar van kracht, liefde en bezonnenheid”, betreft dit ‘ons’, dat wil zeggen het “ons” van het ene ras dat wordt aangesproken. De moderne humanistische geest wil elke suggestie van raciale gedragspatronen en mentale processen ontkennen, maar het blijft een feit. In een bepaalde samenleving is het duidelijk dat hoe meer rassen zich vermengen, hoe meer verwarring er ontstaat in gedragspatronen en hoe meer culturele problemen er ontstaan. Moderne genetici hebben zich verzet tegen de humanistische visie door te zeggen dat elk idee van rassen gelijkheid of uniformiteit een complete mythe is, dus in dit opzicht benaderen zij de bijbelse visie. Nu zullen we kort enkele standpunten bekijken die mensen hebben over verschillende factoren die gedrag beïnvloeden.
BIOLOGIE EN GEDRAG
Mensen beweren op emotionele basis dat er geen biologische basis is voor ras en raciale gedragsverschillen. Ze beweren dat de fysieke kenmerken van mensen het gevolg zijn van geografische locaties en dat deze zich hebben ontwikkeld vanuit een groep met een kleine genenpool in hun isolement; dit zou ervoor hebben gezorgd dat dominante genen zich hebben geconcentreerd. Dergelijke concentraties zouden fysieke kenmerken voortbrengen en daarmee genetische aanleg binnen hun definities van “ras”.
Er is al meer dan twintig jaar veel onderzoek gedaan naar de verschillen tussen de drie grote raciale groepen, die gewoonlijk worden aangeduid als oosterlingen (Oost-Aziaten/Mongoloïden), blanken (Europeanen/Kaukasoïden) en zwarten (Afrikanen/Negroïden). Wat is gebleken, is dat oosterse volkeren aan de ene kant van het spectrum staan wat betreft hersengrootte, intelligentie, temperament, seksueel gedrag, vruchtbaarheid, groeisnelheid, levensduur, criminaliteit en gezinsstabiliteit, zwarte volkeren aan de andere kant en blanke volkeren daar tussenin. Gemiddeld genomen zijn oosterse volkeren langzamer volwassen, minder vruchtbaar en minder seksueel actief, en hebben ze grotere hersenen en een hoger IQ. Zwarte volkeren bevinden zich op elk van deze gebieden aan de andere kant van het spectrum. Blanken bevinden zich in het midden, vaak dicht bij oosterlingen. Dat hetzelfde drievoudige raciale patroon zich herhaaldelijk voordoet bij zo’n 60 verschillende biologische en gedragsvariabelen is zeer interessant en toont aan dat ras meer is dan ‘alleen maar huidskleur’. (Bron: Wereldgezondheidsorganisatie).
In de Verenigde Staten worden oosterlingen gezien als een ‘modelminoriteit’. Ze hebben minder echtscheidingen, buitenechtelijke geboorten en meldingen van kindermishandeling dan blanken. Meer Aziaten studeren af aan de universiteit en minder gaan naar de gevangenis. Zwarten daarentegen maken 12 procent uit van de Amerikaanse bevolking, maar vormen 50 procent van de gevangenispopulatie. Sommigen geloven dat de Aziatische cijfers laag zijn omdat er minder worden gepakt. Het raciale patroon van criminaliteit in de Verenigde Staten is niet te wijten aan lokale omstandigheden zoals ‘blank racisme’. Hetzelfde patroon is wereldwijd te zien. Uit de jaarboeken van Interpol blijkt dat het percentage geweldsmisdrijven (moord, verkrachting en zware mishandeling) in Oost-Aziatische en Pacific Rim-landen drie keer lager is dan in Afrikaanse en Caribische landen. Blanken in Europese landen zitten daar tussenin. (Bron: Interpol).
Genen spelen een grote rol bij atletisch vermogen, hersengrootte, IQ en persoonlijkheid. Transraciale adoptieonderzoeken, waarbij baby’s van het ene ras worden geadopteerd en opgevoed door ouders van een ander ras, leveren een van de sterkste bewijzen. Oosterse kinderen, zelfs als ze ondervoed zijn voordat ze door blanke ouders worden geadopteerd, hebben uiteindelijk een IQ dat boven het gemiddelde van blanken ligt. Zwarte baby’s die worden geadopteerd door blanke gezinnen uit de middenklasse hebben uiteindelijk een IQ dat lager ligt dan het gemiddelde van blanken. Wat zijn de implicaties van dit onderzoek? Een daarvan is dat we moeten ophouden met het beschuldigen van blank racisme voor alle problemen in de samenleving. Als zwarten goed zijn in bepaalde sporten en oosterse kinderen goed presteren op school, kan dat niet komen doordat elke groep probeert “het vooroordeel van de blanke samenleving te overwinnen”, omdat elke groep hetzelfde patroon van sterke en zwakke punten vertoont in hun land van herkomst.
Soms beweren degenen die stellen dat ras slechts een sociaal construct is (omdat uit het menselijk genoomproject blijkt dat mensen ongeveer 99 procent van hun genen gemeen hebben) dat er geen rassen bestaan. Dat is onzin. Menselijke genen lijken voor 98 procent op die van chimpansees en voor 90 procent op die van muizen, en daarom zijn deze diersoorten goede proefdieren. Maar niemand beweert dat muizen, chimpansees en mensen bijna hetzelfde zijn! Dat zou belachelijk zijn. Op dezelfde manier is het, hoewel mannen en vrouwen genetisch voor 99 procent hetzelfde zijn, dwaas om te geloven dat geslacht slechts een ‘sociaal construct’ is.
GENETISCHE MAATSTAVEN
Er ontstaat veel verwarring omdat er verschillende genetische maatstaven zijn. Een veel realistischer beeld krijg je als je kijkt naar de 3,1 miljard basenparen waaruit de 30.000 genen bestaan. Mensen verschillen in één op de 1000 van deze basenparen. Elke verandering in een basenpaar kan een gen veranderen. Technisch gezien worden verschillen in basenparen single nucleotide polymorphisms (SNP’s) genoemd. Het cijfer van 99 procent is gebaseerd op DNA-sequenties die niet verschillen tussen mensen of zelfs de meeste zoogdieren. Dit kan de indruk wekken dat menselijke groepen en chimpansees bijna identiek zijn, omdat deze genetische codes vergelijkbaar zijn voor inwendige organen, ogen, handen, enzovoort. Hoewel mensen en muizen er heel verschillend uitzien, kan elke student anatomie je vertellen dat zelfs hun inwendige botstructuren erg op elkaar lijken.
In het tijdschrift “Science” van 23 februari werd gemeld dat Celera Genomics al 2,8 miljoen single nucleotide polymorphisms (SNP’s) verkocht aan wetenschappers die de code van menselijk gedrag proberen te kraken. Let wel dat dit ook gedragsgenen omvat en niet alleen fysieke kenmerken. Verschillen in basenparen zijn belangrijk en single nucleotide polymorphisms (SNP’s) klonteren samen in rassen. Slechts één verandering in het basenpaar voor hemoglobine veroorzaakt bijvoorbeeld sikkelcelanemie, waaraan veel zwarten lijden. Andere verschillen in basenparen beïnvloeden het IQ, agressie en geestesziekten. Nogmaals, merk op dat dit gedrag scheidt van fysieke effecten, hoewel er achter de schermen een verband bestaat. De 3,1 miljard basenparen bieden voldoende ruimte voor grote raciale verschillen. Als rassen niet zouden bestaan, zouden we niet overal ter wereld en door de tijd heen dezelfde raciale patronen aantreffen. Het wetenschappelijk bewijs toont aan dat de politiek correcte mantra dat “ras slechts een kwestie van huidskleur is” een geval van diepe ontkenning is.
HARTTRANSPLANTATIES EN BLOEDTRANSFUSIES
Er komen steeds meer berichten binnen dat mensen die bijvoorbeeld een orgaantransplantatie of bloedtransfusie hebben ondergaan, een verandering in hun persoonlijkheid (en dus ook in hun gedrag) vertonen. Deze veranderingen zijn waarneembare feiten, maar de auteur is niet op de hoogte van DNA-tests die dit medisch zouden bevestigen.
DE WETENSCHAP VALT FREUD AAN
Wat we vandaag de dag zien, is een inbreuk op het freudiaanse gedachtegoed, ditmaal vanuit de wetenschap. Genetici vertellen ons dat mensen, net zoals ze aangeboren medische voorwaarden hebben, ook aangeboren gedragsvoorwaarden hebben. Homoseksuelen zouden bijvoorbeeld homoseksueel zijn omdat hun genen hun gedragspatronen vooraf bepalen. Er wordt opnieuw beweerd dat slecht gedrag niet iemands persoonlijke schuld is, omdat ze geen keuze hebben. Het wordt dus steeds populairder om genetische, biologische en organische excuses voor gedrag te accepteren. Aangezien homoseksuelen geen kinderen krijgen, zouden ze inmiddels allemaal zijn uitgestorven als hun homoseksualiteit erfelijk en volledig genetisch bepaald was.
Na een onderzoek van 20 miljoen dollar werd geconcludeerd dat agressief gedrag verband hield met genetische oorzaken. We bevinden ons nu dus in een situatie waarin het politiek correct wordt geacht homoseksueel gedrag toe te schrijven aan genetische aanleg, maar misdaad en racisme niet aan dezelfde aanleg. Om dit op te lossen, moeten we negeren wat als politiek correct wordt beschouwd. Als medische aanleg verband houdt met genetica, dan is het moeilijk te ontkennen dat criminaliteit en racistisch gedrag op de een of andere manier ook verband houden met genetica. Een aanleg om zich op een bepaalde manier te gedragen, betekent niet dat dit de enige factor is die bepaalt hoe iemand zich gedraagt. Andere factoren, zoals het gedrag van anderen, sociale acceptatie, lust en trots, kunnen als trigger fungeren. Maar de vraag is of mannen als gevolg van hun biologie gedwongen worden om misdaden te plegen, zoals agressie, geweld, moord, beroving of verkrachting. Wanneer mensen deze en andere dingen doen, toont dat aan dat ze niet onder het gezag van de wet van God staan. Weinig christelijke denominaties of groeperingen zullen zich onder het gezag van God plaatsen; in feite leren de meeste dat dit niet nodig is wanneer dit gezag verwijst naar de eeuwige en onveranderlijke wet van God. De Bijbel leert dat wanneer we verkeerd handelen, we “zonder excuus” zijn (Romeinen 1:20). De keuze blijft!
HET IN DISKREDIET GEBRACHT FREUDIAANSE STANDPUNT
Freud stelde dat de reden waarom we denken en ons gedragen zoals we doen, is omdat we als kinderen wat hij psychoseksuele groeifasen noemde, doormaken. Als gevolg daarvan zouden we onze vroege menselijke geschiedenis in ons onderbewustzijn opnemen. Freud leerde dat onze kindertijd bepaalt wat we doen en hoe we ons later in het leven zullen gedragen. Volgens Freud is de reden waarom we doen wat we doen en denken wat we denken, dat we psychisch gedetermineerd zijn om dat te doen. Volgens hem is dus niemand verantwoordelijk voor wat hij doet, dat wil zeggen dat onze opvoeding en omgeving ons allemaal tot slachtoffers maken. Freud suggereerde dus ten onrechte dat keuze nooit een rol speelt.
Als we het hebben over rationeel denken, hebben we het over de geest. De Bijbel heeft veel te zeggen over de geest en koppelt dit terug aan wat er in de Hof van Eden gebeurde.
2 Kor. 11:3 Maar ik vrees dat, net zoals de slang Eva door zijn sluwheid heeft misleid, uw geest verderft zal worden van de eenvoud die in Christus is. Hier zien we dat de leugen van Freud niets nieuws is. Verleiding dwingt ons niet om ons te misdragen. Eva werd verleid, dus zei ze: “Het was niet mijn schuld” . Freud hield vast aan het idee van schuld waarbij Adam Eva de schuld gaf en Eva de slang de schuld gaf. Geen van beiden accepteerde dat de schuld uitsluitend bij hun verkeerde keuze lag. De populaire psychologie van vandaag is dus gebaseerd op een verkeerde premisse, en dit is de taal die vandaag de dag in het onderwijs en de samenleving wordt gebruikt. Maar hoe werd de geest verdorven (passieve vorm)? Deze passage zegt dat dit door verkeerd onderwijs is gebeurd. In deze passage staat “geest” = noema, wat Thayer vertaalt als “mentale waarnemingen”. Mentale waarnemingen worden gecreëerd door wat ons wordt geleerd. Ze zijn niet het gevolg van externe “demonen”. Het woord “mentaal” brengt ons weer terug bij de ‘geest’. Keuzes zijn wat we maken met de “geest”. Het woord dat in het bovenstaande vers met ‘eenvoud’ is vertaald, is haplotes, dat Thayer vertaalt als ‘enkelvoudigheid, oprechtheid en mentale eerlijkheid, en ‘iemand die vrij is van schijn en huichelarij’. Verkeerde leerstellingen bederven onze geest! Misschien is het zelfs nog ernstiger dan dit, aangezien het woord ‘bederft’ = phtheiro de betekenis van vernietiging heeft.
DE BIJBELSE VISIE OP RASGEDRAG
Deze verschilt van de gangbare opvattingen of definities. In de Bijbel wordt elk ras beschreven als afstammend van zijn eigen ‘vader’, bijvoorbeeld
Gen 19:37 – hij is de vader van de Moabieten
Gen 19:38 – dezelfde is de vader van de kinderen van Ammon
In de geschiedenis van de bijbelse rassen zijn er verschillende kenmerken die afkomstig zijn van elke “vader” en die worden doorgegeven aan hun nakomelingen. De Bijbel vertelt ons niet specifiek hoe de nakomelingen van een vader bepaalde gedragskenmerken hebben gekregen, maar er zijn aanwijzingen dat het een kwestie van “geest” is . Waar we lezen: ‘Ik zal de ongerechtigheid van de vaderen bezoeken aan de kinderen tot in het derde en vierde geslacht’ – [Numeri 14:18] – lijkt het woord ‘bezoeken’ = paqad erop te wijzen dat de kinderen op de een of andere manier worden beïnvloed door wat die ‘vader’ heeft gedaan. We zullen zien hoe de kwestie van ‘geest’ heel goed in de genen kan worden gelokaliseerd. Dit zou dan de kwestie van gedragsgenen bevestigen.
Als het gaat om het bijbelse Israël (dat niets te maken heeft met de staat Israël of ‘de Joden’), zien we dat Jehovah in de Bijbel wordt beschreven als ‘ de Vader van Israël“ wordt beschreven, dus er zijn kenmerken van God ingebouwd in dit ras vanaf de conceptie. Alleen zij, als kinderen van God, hebben het ingebouwde vermogen van de geest om te ‘horen’ wat God te zeggen heeft of van hen verlangt. Jezus bevestigde dat er niet-Israëlitische leiders in de Joodse natie waren die Zijn woorden niet konden ”horen” – (zie Johannes 8). Volgens de humanistische visie is het ware Israël (bepaalde blanke rassen) het enige volk dat vandaag de dag wordt beschuldigd van racisme. Hierin zijn alle andere rassen uiteindelijk tegen dit ene volk, wat suggereert dat alle andere rassen een andere ‘geest’ hebben.
WAT KERKEN GEBRUIKEN OM DIT TE WEERSPREKEN
Er is een kleine groep bijbelverzen die voor velen in tegenspraak lijken te zijn met dit standpunt, dus een snelle blik hierop zal de zaak verduidelijken. Waar we lezen dat God de God van alle mensen is, betekent ‘alle mensen’ ‘alle mensen’ in de context; dus ‘alle mensen’ betekent in dit geval ‘alle mensen van Israël’. Dit is een kwestie van correct woordgebruik. De weinigen die wel stilstaan bij de Bijbel, komen tot het inzicht dat het gaat om het ene ‘uitverkoren’ volk van Israël, als rechtstreekse afstammelingen van Abraham, Isaak en Jakob/Israël, en dat andere volkeren alleen worden genoemd omdat ze een band hebben met Israël. Denkers zullen snel inzien dat de beloften en verbonden die God aan Israël heeft gedaan, onmogelijk in andere volkeren kunnen worden vervuld. Paulus bevestigt in Handelingen 13:32-33 in wie deze beloften zijn vervuld: “En wij verkondigen u het goede nieuws, dat God de belofte die aan de vaderen was gedaan, aan ons, hun kinderen, heeft vervuld”. Er is absoluut geen geldig bewijs voor een latere verandering van “hun kinderen” (genetisch) in wat gewoonlijk het Nieuwe Testament-tijdperk wordt genoemd. Er kan worden aangetoond dat “de kerk” is ‘geroepen’ uit Israëlieten die geloven. Paulus noemde de mensen tot wie hij zich richtte “mannen van Israël”, zelfs in dit tijdperk na Pinksteren. Het is tegenwoordig politiek incorrect om zelfs maar te suggereren dat het ene ras anders is dan het andere, maar tegelijkertijd is het politiek correct om “de Joden” als een speciaal ras te behandelen. De Bijbel geeft wel de reden voor deze uitzondering; een reden die te maken heeft met de nakomelingen van Esau die trachten terug te krijgen wat hun voorvader verkocht heeft, door zich ten onrechte voor te doen als Israël. Wanneer de Bijbel spreekt over een ‘uitverkoren ras’, volgt daaruit dat elk ander ras dienovereenkomstig ‘niet-uitverkoren’ moet zijn. Dit is geen verwarring van Gods kant. Is het niet het feit dat de mens (en kerken) het niet eens zijn met God dat hen zo in verwarring brengt? Een belangrijke oorzaak van verwarring is in dit geval het verkeerde idee dat ‘de Joden’ het ‘Israël’ van de Bijbel zijn.
Wanneer de Bijbel spreekt over Israël (niet ‘de Joden’, van wie de meesten volgens de Encyclopaedia Judaica Esau als hun ‘vader’ hebben) als het uitverkoren ras, werd dit ras opgedragen niet met een ander ras te trouwen. Dit was om ervoor te zorgen dat de kenmerken van hun ‘vader’ onverdund in hen zouden blijven. Hier speelt een genetische factor mee. Dit blijkt uit de reden waarom Noach werd gered: hij was ‘zuiver in zijn geslachten (genen)’. Waar er gemengde huwelijken waren geweest, was (en is) de scheiding van buitenlandse vrouwen (en kinderen) bijbels verplicht (zie Ezra hoofdstuk 9, Nehemia 13:23-30 en 2 Kor. 6:16, waar het Griekse woord dat met ‘aanraken’ is vertaald, betrekking heeft op fysiek/seksueel contact met bepaalde mensen). . De reden hiervoor was dat Israël genetisch verschilde van andere rassen en dat moest blijven (“zonder smet”, of buitenlandse genen).
Deut. 7:6 Want gij zijt een heilig volk voor de HEERE, uw God; de HEERE, uw God, heeft u uitgekozen om een bijzonder volk voor Zich te zijn, boven alle volken die op het aardoppervlak zijn.
Het Hebreeuwse woord voor ‘volk’ heeft hier de betekenis van één familiegroep, afkomstig van één ‘vader’. Als dit ene ras een ‘heilig’ = apart ras is, dan moeten zij anders zijn dan alle andere rassen. We moeten in gedachten houden dat deze kwestie van raskeuze iets is wat God heeft gedaan, een kwestie waar gemengde rassen het niet mee eens zijn. Natuurlijk zijn ze het daar niet mee eens! Anders zouden hun voorgangers geen werk hebben.
Genetische ‘profilering’ en genetische ‘vingerafdrukken’ worden tegenwoordig geaccepteerd als betrouwbaar en nauwkeurig. Raciale genen zijn identificeerbaar. De Bijbel ondersteunt moderne genetische ontdekkingen in die zin dat rassen belangrijke genetische verschillen hebben en dat deze verschillen het gedrag beïnvloeden. Als we kijken naar de kwestie van Adamieten en Pre-Adamieten, vertelt de Bijbel zelfs hoe God voortdurend trachtte de Adamitische lijn genetisch zuiver te houden door gemengde nakomelingen te verwijderen of te vernietigen.
Uiteindelijk zal Gods doel voor Israël als een apart volk zijn hoogtepunt bereiken in de Stad van God, waarbij alle andere rassen ‘buiten de stad’ zullen zijn. Dit is een volledige genetische scheiding, maar niet alleen op basis van genetica. Het geloof in God is de andere factor bij de ‘uitverkorenen’ (eklektos) uit de ‘geroepenen’ (kletos) om de Kerk te worden.
Hoewel alle rassen veel gemeen hebben in het menselijk genoom, zijn er verschillen die ertoe doen. Alles, zelfs het leven zelf, wordt vanuit biologisch oogpunt gereguleerd door de informatie in de genetische code. God koos ervoor om “een verschil te maken” tussen Israël en andere rassen (Exodus 11:12), en het woord dat met ‘verschil’ is vertaald, betekent “onderscheiden zijn, gemarkeerd zijn, gescheiden zijn, onderscheiden zijn”. Het is interessant dat de uitdrukking ‘gemarkeerd’ wordt gebruikt, omdat dit zo beschrijvend is voor wat ‘genetische markers’ worden genoemd, die worden gebruikt om de ene persoon/het ene ras op veel verschillende manieren van de andere te onderscheiden. Genetische markers worden aangetroffen in het genoom en worden gebruikt om informatie te geven over de genetische verwantschap van individuen binnen populaties. Wanneer we dit beginnen te beseffen, kunnen we verzen als de volgende gaan begrijpen:
1 Johannes 3:9 Wie uit God geboren is, doet geen zonde, want zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, omdat hij uit God geboren is. Deze zonde heeft te maken met “zaad” en verwijst naar Gods kinderen als ‘zaad’ dat “uit God geboren” is als hun “Vader”. (Dit staat in de voltooide tijd, dat wil zeggen dat het een handeling is die in het verleden is voltooid. Het staat in de passieve vorm, dat wil zeggen dat het iets is wat door God is gedaan, niet door de mens. Dit gaat niet over zondigen in de actieve vorm, wat een andere zaak is) De schrijver zag onlangs een interessant programma op Sky Discovery getiteld ‘Sin and Science’ (Zonde en wetenschap), dat ging over ‘zondige’ gedragspatronen (‘de zeven hoofdzonden’) die kunnen worden doorgegeven van vorige generaties binnen het DNA van een familie of een ras. Er werd beweerd dat gedragsgenen konden worden geïdentificeerd.
Vanuit wetenschappelijk oogpunt was het materiaal over ‘de zonden van de vaderen’, maar er werd aangetoond hoe geldig dit is en hoe volgende generaties binnen een familiegroep dezelfde gedragsproblemen kunnen hebben. Ongeacht andere mogelijke oorzaken, triggers en gedragsinvloeden, zijn er dan erfelijke aanleg die puur genetisch en raciaal zijn. Zowel christenen als atheïsten zijn geconditioneerd om te geloven dat rassen geen genetische aanleg hebben die verschillende raciale gedragingen bepaalt. Uit een onderzoek van joods-christelijke websites op internet blijkt zelfs dat er buitensporig veel moeite wordt gedaan om te benadrukken dat alle mensen afstammen van één Adam en dat ze allemaal precies hetzelfde zijn in de zin dat ze allemaal tot één ras behoren. Vanwege traditionele overtuigingen weigeren kerkgangers gewoonweg de moderne genetische ontdekkingen te accepteren van zaken die al bestaan sinds God het zo heeft bepaald, nadat de man uit Genesis 2 in de Hof van Eden “viel”. Populaire onzinnige argumenten van de kerk zijn veronderstellingen, zoals:
“Adam moet een middenbruine huidskleur hebben gehad om zowel blanke als bruine mensen als nakomelingen te hebben gehad”.
Een snelle blik op passages als Ezechiël 31 laat zien dat “Farao, koning van Egypte”, “de Assyriër”, drie vermeldingen van “de Hof van God” en “de Bomen van Eden” allemaal naast elkaar bestaan. Dit bevestigt dat de Hof van Eden ontstond toen de Assyriërs en de Egyptenaren al bestonden. Dit heeft geen betrekking op de oorspronkelijke schepping van Genesis hoofdstuk één. Zie bijlage A.
“Eva was de moeder van alle levende wezens” –Gen.3:20.
Dit betekent niet wat zij denken. Dit zijn degenen uit Genesis 2 die leven in de zin dat er “levensadem” (meervoud) in hen is geblazen. Degenen die in Genesis 1 zijn geschapen, hadden geen ‘levensadem’ en leefden dus niet met deze “adem”. Zie bijlage B.
“Alle mensen zijn gemaakt uit één bloed”.
Dit negeert het tweede deel van dit vers in Handelingen 17, dat bevestigt wat elders wordt gezegd over God die grenzen stelt aan de rassen. In de meeste bijbelmanuscripten komt het woord ‘bloed’ niet eens voor. Zie bijlage C.
“Alle mensen zijn het zelfde en wat geldt voor één geldt voor elk ras”.
Maar ‘alle’, ‘iedereen’, ‘wie dan ook’ en dergelijke woorden zijn beperkt tot de context van mensen, zoals te vinden is in zowel het Hebreeuwse als het Griekse taalgebruik en de grammatica. Zie bijlage D.
Wat we dus moeten overwegen, is of verschillende rassen verschillende genetische kenmerken hebben die het gedrag beïnvloeden. Wanneer het ene ras over het andere zegt: “Zij zijn anders dan wij”, gaat het om gedrag, maar de humanist zal volhouden dat dit een kwestie is van conditionering en omgeving. Waarom leven verschillende rassen binnen één omgeving dan vaak in getto’s? Is dat alleen een kwestie van conditionering (cultuur), of spelen ook genetica en bijbehorend groepsgedrag een rol? Het is een waarneembaar feit dat, ongeacht het continent, de donkere rassen economisch gezien vaak “onderaan de ladder” staan. We zien dat regeringen extravagante financiële steun geven om dit te veranderen; we moeten toegeven dat dit suggereert dat deze rassen op economisch gebied op de een of andere manier inferieur zijn. Wat de gevangenispopulatie betreft, neigen de donkere rassen naar “de top van de ladder”. De donkere rassen zijn superieur in sportieve activiteiten (en criminaliteit). Door op deze manier over raciale verschillen te spreken, wordt er geen suggestie gedaan van rassenhaat. Maar het is een simpele en voor de hand liggende waarheid dat we genen niet met geld kunnen veranderen. Tolstoj zei ooit: “Oppervlakkige ideeën kunnen worden geassimileerd. Ideeën die mensen dwingen hun wereldbeeld te herzien, roepen vijandigheid op. Ik weet dat de meeste mensen, zelfs degenen die geen moeite hebben met de meest complexe problemen, zelden zelfs de eenvoudigste en meest voor de hand liggende waarheid kunnen accepteren als die hen dwingt de onjuistheid toe te geven van conclusies die ze met veel plezier aan collega’s hebben uitgelegd, die ze trots aan anderen hebben onderwezen en die ze draad voor draad in het weefsel van hun leven hebben verweven.”
Vandaag de dag lijkt racisme voor de humanistische geest een van de ergste zonden te zijn. Maar is het niet racistisch om het ene ras financieel te bevoordelen ten opzichte van andere rassen? Als we hierover beginnen te praten, komen we in de buurt van de twee tegengestelde visies die bijna ieders opvattingen over zaken als onderwijs, politiek, filosofie, recht, racisme en religie kleuren. Deze twee standpunten zijn in wezen nationalisme en internationalisme. Het laatste standpunt omvat het idee van “broederschap onder de mensen”, dat ervan uitgaat dat alle mensen broeders zijn die in Gods (of de menselijke) ogen in alle opzichten gelijk zijn. Dit idee wordt aan kinderen op de zondagsschool bijgebracht met de woorden: “Rood en geel, zwart en wit, allen zijn kostbaar in Zijn ogen, Jezus houdt van de kleine kinderen van de wereld. ‘ De Bijbel leert dit niet op de manier waarop het wordt gepresenteerd!
Omdat het idee van ‘broederschap van de mensheid’ de standaardleer van kerken is, wordt het bijna universeel aanvaard. Dit is niet alleen de leer van de kerken, het is ook het dogma van de Wereldregering, het socialisme, de rooms-katholieke kerk en de New Age. (Hieronder vallen ook de media die door een van deze instanties worden gecontroleerd). Zo worden mensen voorgeprogrammeerd om één ding te denken vanuit ten minste zes belangrijke ideologieën, die elk in strijd zijn met de wet van God. Het is erg moeilijk voor een voorgeprogrammeerd persoon om anders te gaan denken dan zijn lang gekoesterde overtuigingen, vooral wanneer hij er van alle kanten mee wordt geconfronteerd. Zoals Tolstoj zei, is het “draad voor draad verweven in het weefsel van hun leven”. Merk nogmaals op dat dit in de “geest” is, want we zullen voortdurend moeten terugkomen op deze kwestie van de geest.
