SABBATVIERDERS OF SABBATBREKERS
Er zijn zoveel mensen die blindelings zweren dat zij de juiste sabbat houden. Natuurlijk als de ene groep gelijk moet hebben, dan is de andere fout. Er zijn twee kampen in de sabbat kwestie, de ene beweert gelijk te hebben, de andere ongelijk. Dus ofwel hebben ze allebei gelijk, ofwel hebben ze allebei ongelijk. De twee kampen zijn de Saturnus-dag houders tegen de Zon-dag houders.
Ik heb veel gehoord en gelezen van beide kampen. Ik heb geprobeerd om uit de vuurlinie te blijven. Jarenlang heb ik de kwestie ontweken omdat het te veel verdeeldheid veroorzaakt. Maar de kwestie ging nooit weg, iemand maakte er altijd een punt van en wilde dat ik mijn standpunt liet zien. Mijn standpunt was in feite dit, aan de kant van de traditionele te staan totdat ik het beter wist, omdat ik de Sabbat kwestie nooit belangrijk genoeg vond. Voor mij is het breken van het eerste gebod het meest kwetsend, ook al schijnen zoveel mensen daar anders over te denken. Als we geen andere goden (elohiyms, machtige mannen, magistrates, regeringen) voor God mogen hebben, dan kan het niet fout gaan en alle andere wetten zouden natuurlijk in overeenstemming zijn, maar domme ik, wie ben ik toch? Op een bepaalde manier ben ik dankbaar voor dit alles, want het is duidelijk dat God wilde dat ik deze kwestie zou onderzoeken. Tenslotte, wanneer de Babylonische idioten niet langer door Koning Jezus gebruikt zullen worden om onze stijfkoppige, egoïstische, betweterige, zelfingenomen, Saksische debiele verwanten (ja, mijn verwanten) te verootmoedigen, dan zullen mijn vroward (nee, ik zei niet voorwaarts – vroward is Engels voor pervers), zieke verwanten een kalender moeten volgen die God geschikt acht.
Met dat in gedachten vond ik dat het tijd was om een standpunt in te nemen en te kijken naar Gods kalender, hoe Hij wil dat die is. Ten eerste, allen die zichzelf sabbatvierders noemen moeten zich bewust zijn van de term sabbatvierders zelf. Het is een etiket dat een sterke hint geeft aan anderen die andere dagen houden, dat zij sabbatbrekers zijn, namelijk zondaars van de ergste soort. Toen een sabbatvierder eens tegen mij zei: Oh maar wij zijn sabbatvierders. Waarop ik antwoordde, Ik ben blij dat te horen, zo ben ik. Hij was niet geamuseerd, wetende dat ik naar een andere dag helde. De trieste waarheid van de zaak is dat zowel mijn kamp als het zijne slechts gedeeltelijk sabbatvierders zijn. Het Saturnaliaanse kamp kan terecht wijzen op onze nationale vervloekingen, maar zij schuiven die allemaal op het niet houden van hun aangewezen Sabbatten en negeren onze zegeningen. Het Sunnitische kamp zegt, maar zeer terecht, kijk naar al onze zegeningen, maar pin deze vast op het houden van de zondag. Dit is omdat we de redenen voor de vervloekingen zijn blijven negeren. Het is een feit dat de laatste 2000 jaar een mengelmoes zijn geweest van verbijsterende vloeken en zegeningen. En voor alle zondagsrust, ik kan de etnische zuivering van Saksische Israëlieten uit het hele Midden-Oosten en het Verre Oosten (zo vroeg als 1000 AD) uit Proto-Saksische landen zoals Tokharia (ten noorden van Tibet), Parthië, Bactrië (het gebied rond Afghanistan), India, Annatolië (Turkije), Byzantium, en zo, door toedoen van de Turken die uit Boven-Mongolië kwamen, moeilijk een zegen noemen! Of wat dat betreft de Moorse invasies die leidden tot de etnische zuivering van Proto-Saxons uit Egypte en de rest van Noord-Afrika rond die tijd. Of de eindeloze oorlogen in Europa, zelfs tot aan de Franse Revolutie en daarna, inclusief de Boerenoorlog, WO I en WO II. Dit zijn vloeken te groot om in woorden uit te drukken, vloeken die de Soennieten overkwamen. Toch zijn onze bloedverwanten, ondanks deze overweldigende klappen, gegroeid naar andere landen om de heidenen te doen zwichten en over hen te heersen. Aan het eind van de 19e eeuw hielden wij de hele wereld in onze macht, zij het onder parochiale benamingen als de Britten, de Nederlanders, de Fransen, de Duitsers, de Russen, de Amerikanen enzovoorts. Maar weinig van deze bereikte verwanten waren Saturnieten. Er zouden hele boekdelen geschreven kunnen worden over de ontelbare zegeningen en vervloekingen over ons volk. Ik raad u aan de Fal l and Rise of Abrahams Kin te lezen om hier een glimp van op te vangen.
Het lijkt erop dat de argumenten over welke dag gehouden had moeten worden, slechts gedeeltelijk steekhoudend zijn. De mengelmoes van vervloekingen en zegeningen is een barometer van het falen om veel dingen verkeerd te doen, en van het succes om andere dingen goed te doen. Openbaring is een geweldig hulpmiddel om dit alles te begrijpen wanneer het gekoppeld wordt aan een redelijk begrip van de Israëlitische Feestdagen. In wezen zijn de Feesten allegorische voorstellingen van niveaus of stadia van Gods groei of ondergang op aarde. De Feesten onderwijzen door middel van tradities en symbolen een geschiedenis vooraf, of wanneer de geschiedenis naar het verleden is teruggekeerd dan werken de Feesten als gedenktekens. De Feesten zijn daarom noch vreemd noch eigenaardig. Noch trouwens een middel om gerechtigheid te verwerven door het spel te spelen. In plaats daarvan zijn ze een middel om goed van kwaad te onderscheiden voor ons volk. Het zijn in wezen leermiddelen, belangrijk als uw Koning (Jezus), uw volk (Saksisch-Israël) en uw vaderland, ook maar iets voor u betekenen.
Deze Feesten zijn verbonden met Sabbatten en zoals we zullen zien. Ik zou willen vragen aan elke Sabbat houder, of hij nu een Saturnus-dag of een Zon-dag houder is, houdt u alle Sabbatten? Als u dat niet doet, dan is het logisch dat u een sabbatbreker bent. Het volgende is een oefening om te zien of wij echte sabbatvierders of sabbatbrekers zijn. Hoeveel van onze mensen houden een sabbat op de dag van de lente-equinox? (Lente in de noordelijke helft en dus de Herfst Equinox in de zuidelijke helft van de wereld) Hoeveel houden dan een dubbele Sabbat, dat wil zeggen twee dagen achter elkaar ergens rond het einde van mei? Hoeveel houden een jaarsabbat om de zeven jaar en dan een twee jaarsabbat om de 49 en 50 jaar? Geen? Jullie zijn allemaal sabbatschenders, inclusief ikzelf! Al deze Sabbatten werden bevolen om voor altijd gehouden te worden.
Ik vind het een slap argument om te zeggen, Wel, die zijn nu niet belangrijk, zolang we ons maar houden aan Saturnus-dag of Zondag, want alleen deze zijn nu relevant. Die manier van redeneren is niet veel meer dan het verdedigen van je kamp omwille van het kamp. Want de Bijbel beveelt ons alle sabbatten te houden; niet alleen die welke ons aanstaan. En we moeten ze altijd en iedere dag houden.
Ik moet benadrukken, nergens zegt de Bijbel ons dat Sabbat 24 uur betekent. De Heilige Schrift gebruikt hetzelfde woord om aan te geven:
(1) een 24 uurs rusttijd (Ex 20:8-11; Deut 5:12-15)
(2) een 48-urige rusttijd (Lev 23:15, 16, 21)
(3) een één jaar rusttijd (Lev 25:4, 8)
(4) een tweejarige rusttijd (Lev 25:8-12)
(5) een zeventigjarige rusttijd (II Kron 36:21)
Het laatste voorbeeld hier is een door God afgedwongen voorbeeld voor het niet houden van alle Sabbatten. Deze zeventigjarige landrust is beter te begrijpen in het licht van Lev 26:32-35, maar daarover later meer. Dus, iedereen die de Sabbatten 1, 2, 3 & 4 niet houdt, is een Sabbatbreker. Dit betekent dat beide kampen sabbatbrekers zijn en toch hebben beide kampen goed klinkende verhalen om hun standpunt te rechtvaardigen. Ik zal het ene kamp niet meer uitkiezen dan het andere. Op het gevaar af beide kampen tegen mij te krijgen maak ik deze opmerking Saturnus-dag sabbatten zijn gebaseerd op de Joodse traditie, zon-dag sabbatten zijn gebaseerd op de Joods-deo traditie. Houdt u nog van mij?
Ter verdediging van de Zevende-dags kerk zeg ik het volgende De Zevende-dags Adventisten leider, Uriah Smith is vaak volledig aan flarden gescheurd door zijn zondagse tegenstanders. Maar Mr. Smith stuitte op een fundamentele zwakte in de zondags-ite leer. De Katholieke, Romeinse Catechismus, gepubliceerd in opdracht van St Pius V, 1566 AD stelt dat de Apostelen besloten de eerste dag te heiligen, die de dag des Heren wordt genoemd. Smith beweert in zijn geschrift The Prophecies of Daniel & Rev. dat er geen bewijs uit de Schrift is dat de Apostelen de Sabbat hebben veranderd. Aangezien de kerken beweren dat de apostelen de sabbat veranderden, omdat als mensen de autoriteit kregen om goddelijke bevelen, wetten of decreten te veranderen, dan spreekt het vanzelf dat de mensen van de kerken hetzelfde konden doen, en zo de kerkelijke wetten rechtvaardigden.
Inderdaad, de kerken geloofden dat zij Gods wetten konden veranderen, inclusief die van de sabbat. Als zij (de Katholieke Kerk) niet veel macht had gehad, zou zij niet datgene hebben kunnen doen waarin alle moderne religieuzen het met haar eens zijn, – zij zou niet de zondag, de eerste dag van de week, in de plaats hebben kunnen stellen van de zaterdag, de zevende dag, een verandering waarvoor geen Schriftuurlijke autoriteit bestaat.
Wij nemen de zondag in plaats van de zaterdag in acht, omdat de Katholieke Kerk in het Concilie van Laodicea (AD 364) de plechtigheid van zaterdag op zondag heeft overgebracht. uit De Doctrinaire Catechismus en de Bekeerlingen Catechismus van de Katholieke Leer.
U ziet hieruit dat de Rooms Katholieken geen idee hadden van Gods Sabbat, zij dachten eenvoudig hun Sabbat te laten overeenstemmen met die van de vroege kerk, die op haar beurt Jezus reden om de Dag des Heren toe te staan verkeerd begrepen had. Daarom zei Jezus,
Mattheüs 15:9 Maar tevergeefs eren zij Mij, omdat zij leringen leren, die geboden van mensen zijn.
Dit is geen verwijzing naar niet-christenen, maar naar hen die beweren christenen te zijn, zij die beweren Jezus te aanbidden. Dit waren in feite, Judeo-Christenen.
Toch brachten de apostelen geen veranderingen aan. Zij volgden wat Jezus beval. Jezus bracht ook geen veranderingen aan. Hij vervulde slechts (vervuld betekent: doeltreffender maken) Gods Wil. Omdat de Israëlieten Gods wil niet uitvoerden, moest Jezus die wil effectief maken. Dit deed hij door het te vervullen, dit betekent het effectief te maken of het in te voeren, omdat het niet in gebruik was. Dit betekent ook dat Gods Sabbat-systeem niet in gebruik was. Jezus moest het vervullen, het effectief maken.
De apostelen deden het op Jezus’ manier. Dit betekent dat de apostelen de farizeïsche sabbatten (uit Babylon) hebben gedumpt om op één lijn te komen met Jezus’ schop naar Gods kalender sabbat systeem. Het is dit punt dat zowel Smiths Saturn-ites als de Kerken Sun day-ites missen.
Nergens in de Bijbel wordt zaterdag of zondag genoemd als de rustdag. Beide dagen hebben heidense namen, zoals alle dagen van de week. Zondag (dag van de zon) Maandag (dag van de maan) Dinsdag (dag van Tiws) Woensdag (dag van Wodens) Donderdag (dag van Thors) Vrijdag (dag van Frigas). Zaterdag ontleent zijn naam aan een vroege Romeinse god van de landbouw.
Dit leidde bij uitbreiding tot het idee van vruchtbaarheid, de geboorte daarvan wordt gesymboliseerd door het “nieuwe jaarsbegin”. Het Romeinse Begin viel op 17 december, wat het ongebonden en wellustige feest van Saturnalia voortbracht, een dag van gulzigheid en orgieën. Dus als de zaterdag zo’n schandelijke naam heeft, is het misschien de moeite waard de dag helemaal te mijden. Sommige verdedigers van de zaterdag hebben gewezen op de Italiaanse en Spaanse namen voor zaterdag, namelijk Sabato en Sabado. Om dit te begrijpen is het belangrijk de oorsprong van deze traditie te kennen, een traditie die van de mensen is. Enkele jaren-honderden (eeuwen) vóór Jezus’ geboorte lag Judea midden in het Griekse Rijk van het toenmalige Rome. Zozeer zelfs dat Hebreeërs en Edomieten/Canaanieten (Joden) allen Grieks en velen Romeins spraken. Judeese Israëlieten die in de Helleense Egyptische stad Alexandrië woonden, vertaalden het O.T. en de Apocriefen in het Grieks, de Septuagint (LXX) Bijbel genoemd.
De toenmalige kerken van het O.T. werden geleid door confessionele sekten, genaamd de Farizeeën, Sadduceeën, Herodianen, Zeloten en Essenen. Zij hadden allen hun eigen ideeën, maar al hun tradities waren geworteld in Babylon. De dag die zij de sabbatdag noemden (onze Saturnus-dag) werd getranslitereerd in het Griekse Sabbaton, dat op zijn beurt een gebruik werd dat door de Romeinse wereld werd begrepen. Dit bewijst niets anders dan dat de Romeinen op de hoogte waren van de Judeese provinciale sabbat van die dag. Maar zowel de Romeinen als de Grieken schonken weinig aandacht aan deze traditie. Want spoedig na Jezus’ dood gingen zij over op de regel van de vroege kerk.
