GEWENSTE WERKDAG of DAG VAN DE EERSTE VRUCHTEN
Leviticus 23:9-11 En de Here sprak tot Mozes, zeggende: Spreek tot de kinderen Israëls en zeg tot hen: Wanneer gij zult gekomen zijn in het land, dat Ik u geef, en gij zult de oogst daarvan binnenhalen, dan zult gij een schoof van de eerstelingen van uw oogst tot de priester brengen: En hij zal die schoof voor het aangezicht des Heren wuiven, om voor u aangenomen te worden; op den morgen na den Sabbat zal de priester die wuiven.
Leviticus 23:14-16 En gij zult geen brood eten, noch uitgedroogd koren, noch groene aren, tot op denzelfden dag, waarop gij een offerande tot uw God gebracht zult hebben; het zal een inzetting zijn voor altoos in al uw geslachten, in al uw woningen. En gij zult rekenen van den morgen na den Sabbat, van den dag af, dat gij de schoof des golfoffers gebracht hebt, tot zeven Sabbatten toe. Tot aan de morgen na de zevende sabbat zult gij vijftig dagen tellen, en gij zult de Here een nieuw spijsoffer offeren.”
Het gebod om met de oogst te beginnen viel altijd op de dag na de sabbat. De sabbat viel op de 15e Abib, oftewel op de 15e dag van de Barleymaand. De beste graanschoof elk jaar die geplukt werd in Abib de 16e, de dag dat de oogst begon, werd gebruikt voor het golfoffer. Abib 16 kon dus nooit de zevende dag zijn, of de Sabbat. Het was altijd een werkdag. De belangrijkste oogst is iets later wanneer het graan goudbruin kleurt, voor langdurige opslag. Het jaar begon dus op een seizoenswisseling, niet op een wisseling van de manen.
Het seizoen, in dit geval de lente, begon op de equinox of even-nacht. In onze huidige jaartelling (kalender) valt de Even-nacht op 20 of 21 maart. Gods jaarteller (kalender) was dus elk jaar zelfcorrigerend. Het zou nooit nodig zijn de jaarteller te veranderen zoals het geval was met de Juliaanse kalender. Alle jaartellers van de mensheid moeten worden gewijzigd of aangepast omdat de baan van de aarde geen keurige 365 dagen is, maar wel 365 en een kwart dag. Een schrikkeldag om de 4 jaar werkt niet, dus zijn er regels toegevoegd om een jaar in overeenstemming te brengen met de meetlat, de even nacht.
Dus als de even nacht de astronomen helpt om de jaartellers van de mens vast te stellen, waarom doen ze dan niet gewoon wat God heeft bevolen, namelijk elk jaar beginnen op de dag van de Even-nacht? Vreemd genoeg beweren de zondagsieten dat Jezus de Hebreeuwse kalender (jaartellers) heeft gedumpt zodat wij ons konden wenden tot door mensen gemaakte, volgepropte jaartellers. Niet bepaald een slimme zet. We zullen later op deze dwaasheid ingaan.
Voor nu laten we de Sabbatcyclus of het systeem van God verder bestuderen, want er vindt een merkwaardige eigenaardigheid plaats die een Eéndags verdubbelt. Dit betekent dat als de Eendag op onze zaterdag viel, de tweede Eendag op onze zondag zou vallen, waardoor de volgende sabbat van een zaterdagcyclus in een zondagcyclus zou veranderen. Deze dubbele eendag, of dubbele Sabbat, gebeurt één keer per jaar, het volgende jaar zal de cyclus veranderen van een zondag cyclus naar een maandag cyclus. Het volgende jaar zal de maandag cyclus overspringen naar een dinsdag cyclus en zo verder!
Dit betekent dat de Sabbat eens in de 7 jaar een heel jaar lang op een zaterdag zal vallen, en dan eens in de 7 jaar op zondag, dan op maandag, dan op dinsdag, dan op woensdag, enzovoort! Kan dit echt zijn? Wel het was wat God beval.
Natuurlijk werkt het allemaal rond een cyclus van zes werkdagen, zoals God bevolen heeft. Zes is ook het getal van de mens en in zekere zin staan de zes werkdagen voor een lange termijn van zes dagen (of eeuwen of millenia) zwoegen door de mens. Deze zes millenia zijn in feite de zes dagen dat de mens probeert het koninkrijk op zijn voorwaarden op te bouwen, denkend dat het God behaagt, per slot van rekening denkt de mens dat hij een vrije agent is. Hij vergeet echter dat hij niets over zijn leven te zeggen heeft, behalve dat hij alles doet zoals God het wil.
De twee bomen in de hof van Eden vertegenwoordigden twee keuzes om te volgen:
1) de weg van strijd, de brede weg, soms ook wel de school van de harde klappen genoemd, (dit is waar we proberen onze gemeenschap met God te verdienen, namelijk om naar gemeenschap toe te werken) en
2) de andere boom is de weg zonder strijd, de smalle weg, gemeenschap met God wordt ons gegeven als we goede werken doen. Beide wegen werden ons door God voorgehouden, dus beide wegen waren in Gods plan. Elk zal leiden tot Zijn wil.
De zevende dag of het zevende millennium is dan een reinigingsdag/tijdperk waarin de tempel (lichaam van Christus) en de bruid van Christus (de kerk) worden gereinigd. Op de 8e dag/tijdperk wordt het volk rein voorgesteld. Deze hele beproeving kan worden opgevat als een bruiloftsfeest, (zie het feest te Kana). Bruiloftsfeesten werden vroeger gehouden zeven dagen lang vóór de bruiloft, niet erna. Dit is een patroon dat steeds weer wordt gebruikt zoals bij de reiniging van melaatsen. Wij allen worden beschouwd als geestelijke (geestelijk gas als geestelijk) melaatsen, het duurt zeven dagen om een melaatse te reinigen; op de achtste dag is hij rein. Of zoals bij priesters, om geheiligd te worden, want op de achtste dag wordt de priester voorgesteld of zoals in de rite van de besnijdenis, (beter genoemd snijden) waarbij het vlees (de vleselijke natuur) op de achtste dag wordt weggesneden of zoals bij Noach, een prediker van rechtvaardig nieuws als de achtste persoon (2 Petrus 2:5). Te zeggen, zoals velen doen, dat de week de schepping weergeeft, is te simplistisch, zoals we zojuist hebben gelezen. Het heeft een veelvoudige betekenis die Gods scheppingsweek van dagen/leeftijden omvat. Want de duizendjarige cyclus van de mens is in het kort, een week die volgde op de scheppingsweek, die op zijn beurt wordt uitgespeeld in Gods jaarteller (kalender).
Dag betekent in deze uitwerking dus niet altijd 24 uur, maar eenvoudigweg een tijdspanne of leeftijd, maar meer nog duizend jaar. De heilige Schrift zegt ons dat voor God een dag is als duizend jaar en duizend jaar als een dag. (2 Petrus 3:8) Hoewel we geen bewijs hebben voor de lengte van de scheppingsweek is het dus vrijwel zeker niet 7 x 24 uur. Het woord week gebaseerd op 2 Petrus 3:8 kan betekenen 7 maal duizend jaar, of losser gezegd, een cyclus van zeven tijdspannen.
Genesis 1 leest daarom enigszins als Gods jaarteller. Gen. 1:1 en Gen. 1:2 zijn niet de eerste werkdag. De jaarteller laat zien dat God de tempel heiligt, schoonmaakt om hem gereed te maken voor (de volgende) zes dagen van werk. Eendag, de 1e van de Barleymaand is de eerste geheiligde dag van het jaar, en Tweedag is de eerste werkdag. In den beginne schiep God den hemel en de aarde, en de aarde was zonder vorm en ledig, en duisternis was op het aangezicht der diepte. Hieruit zien we dat de aarde al bestond voordat er over de eerste dag wordt gesproken. Ook het woord was , in dit vers is interessant en komt van een Hebreeuws woord dat vertaald had kunnen worden met werd.
Toen ik als kind in een plattelandsstadje in Queensland woonde, stuitte ik samen met een paar vrienden op fossiele resten in zacht grijs gesteente dat gemakkelijk zou splijten als een sneetje brood. De vindplaats lag op een hoog terrein van sedimentair gesteente. Het was gevormd door een oude overstroming en de daaropvolgende verschuiving van de landmassa. Maar het was niet de zondvloed van Noach, want zijn zondvloed was gekalibreerd: zie Charles Weismans boek, What Noahs flood was not. (van C.I.M. P.O. Box 146 Cardwell QLD) Ik zal deze claim van een plaatselijke Noachadische vloed niet onderbouwen, want dat is een studie op zich en Charles Weisman behandelt het onderwerp keurig. Er is hier geen tijd of ruimte om Weismans onderzoek te herhalen.
De fossielen waren van vroegere overstromingen en tonen ons soorten die we nu niet meer op aarde hebben. Noachs Ark was bedoeld om (voor de toekomst) de soorten te bewaren die in zijn tijd leefden. Als een van die soorten van de Ark sindsdien is uitgestorven, dan zou het zinloos zijn geweest om ze te redden. Het is duidelijk dat de soorten die sinds de zondvloed zijn uitgestorven, niet de soorten waren die in de Ark werden aangetroffen. Dit betekent dat alle soorten die vóór Noachs vloed zijn uitgestorven, zoals de grote hagedissen, en de soorten die na Noachs vloed zijn uitgestorven, tot en met de laatste Tasmaanse tijger, niet in de Ark werden aangetroffen. Er is echter een tijd geweest dat vele soorten, vooral de grote hagedissen, vrij snel zijn uitgestorven. Bovendien leefden zij op landmassa’s die sterk verschilden van de landmassa’s die wij kennen, omdat zij zijn omgekomen en verdronken. Het lijkt erop dat zij behoorden tot een vroegere tijd die eindigde in een wereld van duisternis zonder vorm, klaar voor de scheppingsorde zoals wij die kennen. Zou het kunnen dat Gen. 1:1-2 een wereld schetst in den beginne die God daarna ledig maakte; landen verdronk in de diepte zodat duisternis over de diepte kwam en daarna nieuwe landen opwekte?
Er is een zeer goede verwijzing naar dit in Jeremia 4:23. Ik zag naar de aarde, en zij was vormeloos en ledig. En naar de hemelen en zij hadden geen licht. Laten we eens kijken naar de woorden vormloos en ledig. Ten eerste duidt vormloos tegenwoordig op zonder vorm, maar ik denk dat het ook levenloos of zonder waarde kan betekenen. Het woord vorm is een Latijns woord en vormloos in het Hebreeuws is 8414-Tohow- en betekent afval, verlatenheid, woestijn, (vijg) waardeloos . Dit duidt voor mij op levenloos of zonder leven. Een passend Saksisch vervangwoord voor vormloos zou afval zijn. In oud Saksisch Engels, als een legende in een dorp was, doodde en vernietigde hij dan niet alle dingen? Betekent dit niet dat er iets was om te verspillen? Een paar van Websters betekenissen van afval zijn:Onbebouwd, onproductief of desolaat, ongecultiveerd, zoals een verwoest land, een woeste wildernis of verwoest, geruïneerd of waardeloos, dat wat verworpen is.Onbebouwd, onbebouwd, onproductief of desolaat, ongecultiveerd, zoals een verwoest land, een woeste wildernis of verwoest, geruïneerd of waardeloos, dat wat verworpen is. Waardeloos zijn is geen waarde hebben, wat een Saksisch woord is en betekent: waarde, de kwaliteit van een ding dat het nuttig maakt of dat een gelijkwaardig goed voortbrengt in een ander ding of waarde van geestelijke kwaliteiten, voortreffelijkheid, deugd, gebruiksvolheid, zoals een man of magistraat van grote waarde. Het woord woestijn betekent : Letterlijk verlaten, vandaar onbewoond, als een woestijneiland of leegte, leeg, onbewoond Het woord desolatie betekent: De daad van verwoesting, vernietiging of uitzetting van inwoners, verwoesting, ruïne, afval of Een plaats beroofd van inwoners of anderszins verspild, geteisterd en geruïneerd.
Nu geeft geen van deze mogelijke vertalingen van tohow de betekenis van niet bestaand of zonder vorm, zoals het gebruik van het woord vormloos in Genesis zou doen vermoeden. In feite impliceren zij het tegenovergestelde, namelijk een wereld in puin; een wereld verwoest door water. Terwijl dit tijdperk zal worden verwoest door vuur. Kijken we nu naar het woord leegte dat vertaald is van het Hebreeuwse woord, 922 bohuw en dit woord wordt slechts twee keer gebruikt in de hele Bijbel. (Gen.1:2 & Jer.4:23) en wordt vertaald als leeg zijn, een leegte, (oppervlakkig gezien) een niet te onderscheiden ruïne, leegte, ruïne.
Leeg betekent: niets bevattende, of niets dan lucht of geëvacueerd, niet gevuld of ongemeubileerd of leeg, verstoken of onaanzienlijk, onbevredigend of ongemeubileerd met verstand of kennis of onvruchtbaar, niets voortbrengend of berooid, verspilling, verlaten of zonder uitwerking. Leegte betekent: leegte of staat van oningevuld zijn of ongevulde of onbezette ruimte of leegte, leegte of onbenulligheid of vacuüm. Ruin betekent: vernietiging, val, omverwerping, nederlaag of onheil, verderf, datgene wat vernietigt of de vervallen of verzwakte overblijfselen van een natuurlijk voorwerp of de overblijfselen van een vervallen of gesloopte stad. Tot slot blijkt duidelijk dat er iets was om mee te beginnen als we kijken naar de betekenissen van de twee beschrijvende termen, namelijk vormloos en ledig. We beginnen het beeld te krijgen van een reeds bestaande aarde die werd verwoest en leeg werd gemaakt van elk leven dat betekenis heeft. Een ouder tijdperk sterft af terwijl een nieuw tijdperk begint met Genesis 1:3. Genesis 1:1-2 is een periode van inactiviteit (een rust of sabbat zo u wilt) voorafgaand aan Genesis 1:3.
Dus, Genesis 1:3 is waar de eerste werkdag begint, met, Laat er licht zijn, een nieuw tijdperk, een nieuwe week van tijdsbestekken begint. Als dit zo is, dan kunnen we, wanneer we dit vergelijken met Gods jaarverteller (kalender), zien hoe dit past in de cyclus die volgt op de reiniging van de tempel, in dit geval wordt de aarde gereinigd op Eéndag, dan is Tweedag de eerste dag van 6 dagen werk met de volgende rust of geheiligd werk op dag 8, de volgende Eendag. Want nergens in Genesis vinden we de uitspraak, zevende dag van de week, maar alleen, zevende dag.
Natuurlijk kan men mij verwijten dat ik veel giswerk heb gedaan, maar in het licht van Gods jaarverteller en andere typen zoals die van melaatsen, priesters en dergelijke, tezamen met het oog op de natuur (zoals het fossielenbestand) zoals God die heeft opgedragen; lijkt de zaak die ik u voorleg deugdelijk. Maar ik zou nog een ander getuigenis voor u willen afleggen, zoals ik in het verleden reeds heb gedaan met de fossielen, omdat deze deel uitmaken van Gods schepping. Paulus zegt dat,
Romeinen 1:20 De onzichtbare dingen (het plan, de wil en de gezindheid) van Hem (God) zijn vanaf de schepping van de wereld duidelijk te zien, hetgeen te begrijpen is aan de dingen die gemaakt zijn, namelijk Zijn eeuwige kracht en Godheid.
De schepping is Gods getuige op zichzelf, het is een getuige om Gods plan, wil en gezindheid te begrijpen. Als kunstenaar en bestudeerder van kunst, beeldhouwkunst en architectuur, kan ik getuigen dat wat men maakt, een getuigenis is van wat men gelooft. Kunst, beeldhouwkunst en architectuur weerspiegelen de geest van hun schepper en ook de tijd waarin hij leeft, want die beïnvloedt zijn zienswijze, dus zijn geest. Ik kan naar een schilderij of een gebouw kijken en veel leren over de ontwerper zonder zijn persoonlijke geschiedenis te bestuderen. En zo is het ook met God, zoals we zojuist hebben gelezen in Romeinen 1:20. Zijn schepping is een sterk getuigenis dat er een wereldorde van dingen bestond voordat de wereldorde van het leven bestond zoals wij die kennen.
Met dit in gedachten concludeer ik dan dat, toen God de jaartelling gaf aan de Israëlieten van de uittocht (Exodus), Hij niet de herdenking van de schepping veranderde (zoals zo velen beweren), maar veeleer de herdenking terugbracht, die evenals de rest van de wet in vergetelheid was geraakt. De herdenking van de schepping herinnert tegelijkertijd aan de uittocht en fungeert eveneens als een soort uitwerksel van de rassengeschiedenis (die altijd voortduurt) en schaduwt rassenuittredingen die nog moeten gebeuren.
Gods jaartelling was dus geen historische gril zoals zovelen beweren, maar een levende, ademende en cultureel relevante maatstaf voor het leven van Gods plan. Zijn Zoon, lichaam en bruid, zijn de hoofdrolspelers van dit plan. De jaarteller is een soort toneelstuk of programmabegeleider. Aangezien God, Zijn Zoon, Zijn lichaam en bruid eeuwig zullen leven, is ook hun verhaal eeuwig, en ook hun jaarverteller. Daarom wordt ons gezegd Gods jaarvertelling en zijn sabbatten eeuwig te houden, als een teken tussen Mij en u, zoals God zegt.
Exodus 31:16-18 Daarom zullen de kinderen Israëls de sabbat houden, om de sabbat in acht te nemen in hun geslachten, tot een eeuwig verbond. Het is een teken tussen Mij en de kinderen Israëls in eeuwigheid; want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag rustte Hij en werd Hij verkwikt.
En Hij gaf aan Mozes, toen Hij op de berg Sinaï een einde gemaakt had aan zijn gesprek met hem, twee tafelen van getuigenis, tafelen van steen, geschreven door de vinger Gods.
