Christelijke Geschiedenis – De Ontplooiing van Israël Profetie
De geschiedenis en de Schrift bevestigen dat de discipelen het Evangelie eerst in Jeruzalem predikten, daarna in Judea, daarna in Samaria, en daarna tot in de verste uithoeken van de aarde waarheen de Israëlieten waren gegaan. Britse, Romeinse en andere Europese historische documenten tonen aan dat sommige van de discipelen die Jezus in levende lijve hadden gekend, rechtstreeks naar de Britse eilanden gingen. Paulus predikte in Spanje, Frankrijk en Engeland.
Jozef van Arimathea stichtte een kerk in Engeland binnen 5 jaar na Jezus’ dood. Anderen die naar Engeland gingen waren Maria Magdalena, Maria (moeder van Jezus), Maximin, Trophimus, Lazarus, Simon Zelotes, Clements, Martial, Sidonius, Zacchaeus, en Maria (vrouw van Cleophas).
Timotheüs, die door Paulus was gewijd, doopte zijn eigen neef, de Britse koning Lucius, op 28 mei 137 n.Chr. Diezelfde koning verklaarde vervolgens heel Engeland christelijk in 156 A.D. op de Nationale Raad te Winchester! (Voor een meer volledige studie van dit fascinerende onderwerp zie mijn “Paulus en Jozef van Arimathea, Missionarissen voor de ‘heidenen'”).
Informatie zoals die in de bovenstaande para- graaf is volledig uit onze school-, kerk- en seminarieboeken gewist. Christenen kennen de christelijke geschiedenis van hun ras niet! Als ze dat wel wisten, zouden ze beseffen dat ze Israël zijn. Ons ras reageerde precies zoals Christus zei dat zijn Israëlische schapen zouden doen. Wij hoorden Zijn stem, en wij volgden Hem. Ons ras werd bekend als de “Christen-volkeren” en zijn nu de grote Christelijke naties van de wereld, inclusief onze eigen land, Nederland. Wij zijn het enige ras dat op deze manier op Christus heeft gereageerd.
Pas rond 1500 na Christus, nadat het gehele blanke ras de gelegenheid had gehad om het Evangelie van Jezus Christus te horen, is de profetie vervuld dat het evangelie in de wereld verkondigd zou worden, precies zoals Hij had gezegd dat zij dat zouden doen. Zij gehoorzaamden.
Christus zei dat de Joden niet van God zijn
Ministers die prediken dat de Joden Gods uitverkoren volk zijn, tarten de duidelijke leer van de Here Jezus Christus. Toen Christus tot de Joden sprak, zei Hij: “Wie uit God is, hoort de woorden Gods; daarom hoort gij niet, omdat gij uit God niet zijt.” (Johannes 8:47). En om er zeker van te zijn dat wij begrijpen dat de Joden niet Zijn schapen zijn, staat in Johannes 10:26 dat Hij tot de Joden zei: “maar gij gelooft niet, omdat gij niet tot mijn schapen behoort.”
Nadat Jezus de Joden had gezegd dat zij niet Zijn volk waren, beschreef Hij hoe Zijn ware Israëlitische schapen zouden reageren als zij Zijn Woord hoorden: “Mijn schapen horen naar mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij” Welk ras heeft Jezus gevolgd met uitsluiting van alle andere goden? Er is er maar één – Gods ware Israël, het Angelsaksische ras.
Nee, mijn vrienden, de discipelen gingen niet naar een heidens ras. Zij gehoorzaamden hun Meester en gingen naar de verloren schapen van het huis Israëls. Het Nieuwe Testament noemt ons “heidenen”, dat betekent stammen of naties. Wij waren de heidenen onder de heidenen, de verloren stammen van Israël na de verstrooiing.
Fouten in het onderwijs zijn zeer ernstig
Mijn christelijke vrienden, er is nog een andere ernstige kant aan deze onschriftuurlijke leer dat wij Israël niet zijn. Als uw predikant leert dat de Joden Israël zijn, het uitverkoren volk van God, en de Angelsaksische, Keltische, Germaanse en andere Europese Kaukasiërs niet, dan zegt uw predikant dat alle discipelen ongehoorzaam waren aan hun Heer Jezus Christus en dat het Evangelie bloeide in ongehoorzaamheid! Dat is niet Schriftuurlijk. In feite is het een zeer slechte manier om gehoorzaamheid aan Christus te demonstreren.
De Samaritaanse Vrouw
Om onze studie over Jeruzalem voort te zetten, gaan we naar Johannes 4 voor een zeer symbolische ontmoeting tussen Christus, de Verlosser van Israël, en een Samaritaanse vrouw. Zij ontmoetten elkaar bij een bron, in vers 6 aangeduid als “Jakobs bron”, en de vrouw identificeerde zichzelf als een afstammeling van Jakob in vers 12 door Jezus te vragen: “Zijt Gij soms meer dan onze vader Jakob, die ons de put gegeven en zelf eruit gedronken heeft met zijn zonen en zijn kudden?”
“Jezus antwoordde en zeide tot haar: Een ieder, die van dit water drinkt, zal weder dorst krijgen; maar wie gedronken heeft van het water, dat Ik hem zal geven, zal geen dorst krijgen in eeuwigheid, maar het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden tot een fontein van water, dat springt ten eeuwigen leven.” Zij antwoordde onmiddellijk: “De vrouw zeide tot Hem: Here, geef mij dit water, opdat ik geen dorst heb en niet hierheen behoef te gaan om te putten.” Dit is niet het antwoord van een Jood aan Christus; noch is het het antwoord van een heiden. Het is het antwoord van een Israëliet.
Voordat we verder gaan in Johannes 4, zal ik citeren wat de concordantie achter in mijn Bijbel zegt over de Samaritanen in de tijd van Christus: “De Samaritanen waren een gemengd ras, samengesteld uit geïmporteerde kolonisten en de Israëlieten die achterbleven toen het grootste deel van de tien stammen in gevangenschap werd afgevoerd. Zij hadden een tempel voor God op de berg Gerizim, hun heilige berg, zij aanvaardden Mozes als hun wetgever en de Pentateuch als hun wet, maar zij verwierpen de tradities en regels van de Farizeeën. Zij namen het ritueel van de besnijdenis in acht, de voorschriften van de sabbat, en weigerden Jeruzalem te aanvaarden als de enige plaats waar de tempel van God moest staan”.
Israëlieten woonden dus in Samaria, zij aanbaden God, de God van Israël, maar wisten genoeg van profetie om te weigeren het Joodse priesterschap met zijn tradities of het werk in Jeruzalem te aanvaarden (zouden predikanten vandaag de dag zoveel weten!). Deze vrouw was een Israëlitische, en in deze ontmoeting is zij symbolisch voor geheel Israël dat Christus ontmoet, hun Messias.
Israël de hoer
In vers 16 tot en met 18 zegt Jezus tot haar: “Hij zeide tot haar: Ga heen, roep uw man en kom hier. De vrouw antwoordde en zeide: Ik heb geen man. Jezus zeide tot haar: Terecht zegt gij: ik heb geen man; want gij hebt vijf mannen gehad en die gij nu hebt, is uw man niet; hierin hebt gij de waarheid gesproken.” Zij had geen man en zij had vele echtgenoten. Wie, in de Bijbel, had geen man, en had vele echtgenoten? Israël natuurlijk, dat haar eerste man, haar God, verliet, en zoals de Schrift zegt: “zij hebben een hoererij onder hun God bedreven” (Hosea 4), en “Doch gij hebt ontucht gepleegd met vele minnaars!” (Jeremia 3:1).
De aanbidding moet ophouden in Jeruzalem
Toen vroeg zij Hem iets uit te leggen. “Onze vaderen hebben op deze berg aangebeden en gijlieden zegt, dat te Jeruzalem de plaats is, waar men moet aanbidden.” Hij antwoordde: “Jezus zeide tot haar: Geloof Mij, vrouw, de ure komt, dat gij noch op deze berg, noch te Jeruzalem de Vader zult aanbidden.”. Dit is een getuigenis van Christus Zelf, dat de aanbidding van God zou ophouden in het oude Jeruzalem en het oude Palestina!
Daarna legde Jezus uit hoe de aanbidding vanaf die tijd zou zijn. “maar de ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders; God is geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid.”(vers 23-24)
Jezus zei tot haar dat dit oude Jeruzalem geen plaats van aanbidding mocht zijn. Als we deze Schriften lezen en naar het oude Jeruzalem kijken, kunnen we zien dat dit is uitgekomen. In de Joodse staat Israël kan iemand zelfs geen burger worden als hij een belijdend christen is! Het staat in hun wetten geschreven. Het werd een paar jaar geleden getest door een “raciale” Jood. Hij ging naar Israël en vroeg het staatsburgerschap aan. Hij bewees zijn raciale afstamming, maar verklaarde dat hij in Jezus Christus geloofde als de zoon van God. Zijn zaak kwam voor de rechter, en zijn verzoek om staatsburgerschap werd afgewezen. Alleen atheïsten of aanhangers van het jodendom wordt het Israëlische staatsburgerschap verleend. Onlangs zijn in Israël aanvullende wetten en verordeningen aangenomen die het meeste christelijke zendingswerk aldaar beperken of beëindigen. Jezus zei dat de aanbidding van God zou ophouden in het oude Jeruzalem en in Samaria, en dat is ook gebeurd.
Jeruzalem een bezwarende steen
Laten we eens kijken naar Zacharia 12:1 “Godsspraak, het woord des HEREN, over Israel. Aldus luidt het woord van de HERE, die de hemel uitspant en de aarde grondvest, en de geest des mensen in diens binnenste formeert. Zie, Ik maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond; ja ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem.” Dit is Jeruzalem in profetie, maar toekomstig, zoals we kunnen zien in het volgende vers. “Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natien moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen.” God noemt Jeruzalem een “steen” en geeft aan dat het zijn vijanden zal vernietigen.
In Mattheüs 21:43-44 spreekt Jezus Christus tot de Overpriesters en Farizeeën, en Hij zegt: “Daarom, Ik zeg u, dat het Koninkrijk Gods van u zal weggenomen worden en het zal gegeven worden aan een volk, dat de vruchten daarvan opbrengt. En wie op deze steen valt, zal verpletterd worden, en op wie hij valt, die zal hij vermorzelen.” Dezelfde terminologie – hetzelfde zal gebeuren met de mensen die zich verzamelen tegen het profetische Jeruzalem als zal gebeuren met hen die strijden tegen de natie waaraan Christus het Koninkrijk zal geven. En zowel de natie als Jeruzalem worden een steen genoemd, Gods Stenen Koninkrijk! Het profetische Jeruzalem is hetzelfde als het Koninkrijk.
Mensen verzamelen zich tegen het nieuwe Jeruzalem
In Zacharia lezen we dat “alle volken der aarde tegen haar verzameld zullen worden”. Waartegen worden de volken der aarde verzameld? Het profetische Jeruzalem, natuurlijk! Dat enorme Jeruzalem dat zo groot is dat er een engel nodig is om het te meten, dat een menigte van mensen en vee heeft (Zacharia 2), het Jeruzalem waar God woont, het Jeruzalem dat Hij “Sion” noemt. Dat is wat zij bijeenbrengen om te vernietigen.
En ze proberen niet allemaal het door Joden bezette Jeruzalem te vernietigen. In feite kwamen alle naties van de wereld (inclusief de communistische naties) in 1947 samen in de Verenigde Naties en creëerden de huidige natie die wij kennen als Israël. En het idee dat Rusland Joods Israël probeert te vernietigen, houdt bij nader inzien geen stand. Het waren de Russische communisten die de Egyptenaren in 1967 verleidden om al hun legers naar de Sinaïwoestijn te verplaatsen, waar zij volledig waren overgeleverd aan de genade van Israëlische vliegtuigen. En de Russen hebben nooit een hand uitgestoken om de Arabieren te redden.
De enige natie die de hele wereld bijeenbrengt om te vernietigen zijn de landen waar de Israël volkeren zitten. Zelfs onze zogenaamde bondgenoten zoals de regeringen van Zweden, Frankrijk en Engeland (en de Amerikaanse regering) helpen de anti-God vijanden. Toch kijken misleide Christelijke predikanten naar het oude Jeruzalem en noemen de Joodse bezetters ten onrechte “Israël”. Nee, mijn vrienden, “alle volkeren der aarde” zijn verzameld tegen het Nieuwe Jeruzalem, de ware Israël volkeren die Gods Koninkrijk vormen, ofwel het Nieuwe Jeruzalem, dit zijn de ware nakomelingen van de twaalf stammen van Israël.
