door Adam de Witt.
Het slachten van verwanten (genocide), zoals de naam van dit boek al aangeeft (suggereert), zal velen hard raken. Het is niet ontworpen om de eigenliefde (achting) van de lezers te vleien, noch is het geschreven om de lezers boos te maken. Als schrijver van dit boek hoop ik dat de lezer mij zijn/haar gedachten laat uitdagen en dat hij/zij de wereld bekijkt in een licht dat hij/zij misschien nooit eerder heeft gezien. Ik ben het zo zat om mijn verwanten vaak de meest gruwelijke dingen te zien doorstaan. Mijn volk lijdt onder een aaneenschakeling van ellende, van inbraken tot familiebreuken tot bloedige moorden en maar al te vaak etnische zuiveringen. Het hartverscheurende van dit alles is dat deze ellende zichzelf heeft veroorzaakt door blindheid. Een blindheid die in stand wordt gehouden door een groep ‘heren’ van de gevestigde orde, valse herders en een bonte verzameling zelfhaters.
Dit boek is dus ontworpen om de vertrapten, de gebroken harten en zelfs de hoogmoedigen onder mijn volk te helpen. Het zal soms gemeen zijn, maar je moet gemeen zijn om aardig te zijn. Met vleierij zijn onze vijanden een heel eind gekomen, maar het verwoest onze levens en bezittingen. Het is veel beter om een klap van een zorgzame vriend te krijgen dan een kus van een vijand. Het is te laat voor mooie praatjes, het uur is aangebroken. Mijn verwanten sluimeren nog. Dit boek is bedoeld als een alarmbel. Geloof me, ik heb dit geschreven uit liefde voor hen voor wie Jezus stierf, het zou op korte termijn makkelijker en goedkoper zijn geweest om niets te doen. Maar de prijs van verslapping kruipt altijd omhoog.
Ons volk is overspoeld met valse of op zijn minst dwaze leringen. Ze hebben allemaal gezien hoe verwanten verwanten afslachtten terwijl ze slijmden bij degenen die ons haten, waarbij de laatsten er met de buit vandoor gingen. Van alle rassen op Aarde heeft alleen ons ras zoveel prachtige dingen gebouwd, maar toch lijken we deze altijd naar de knoppen te laten gaan, of zoals het gezegde luidt: we ‘gooien onze parels voor de zwijnen’. We moeten verstandig worden als we willen dat onze kinderen een mooiere toekomst tegemoet gaan.
Tegen het einde van dit boek wordt Rhodesië/Zimbabwe onder de loep genomen, omdat daar een harde les wordt verteld waar al mijn verwanten van kunnen leren. Maar voordat je direct naar deze hoofdstukken gaat, begin bij het begin van het boek, want de laatste delen kun je niet begrijpen zonder dat te doen, want het toneel is al in het begintijdperk begonnen.
Ik zal een modernisme gebruiken om de strekking van dit boek te schetsen. Het is geschreven om de lezer te verbazen (uit te dagen) en uit zijn/haar ‘comfortzone’ te sleuren. Het lijkt misschien alsof ik je van streek maak, maar dat is niet omdat ik je haat. Als jij één van degenen bent voor wie Hij stierf, dan hou ik van je als een broer en zus. Het is Gods manier om degenen van wie Hij houdt te slaan. Ik ben er niet op uit om je oren te kietelen met sussende woorden… Het is beter om een klap van een vriend te krijgen dan een kus van de vijand. De Sefardische Joden vleien ons, zij zijn de meesters in. De grondtoon van het Sefardisch is ‘sephar’, wat ‘vleien’ betekent. Vleien is een vorm van spreken om je op te blazen, terwijl je beroofd wordt van je bezittingen, al zijn het maar kleine dingen of zelfs je geboorterecht. Mijn openhartigheid is hard voor sommigen, maar ik vraag jullie om vergeving en geduld, want ik geloof dat we onze raciale tekortkomingen onder ogen moeten zien, hoe lelijk ze ook mogen zijn. De waarheid doet pijn. Als mijn woorden niemand pijn doen, dan is de waarheid niet overgekomen. Ik wil ongemakkelijke schuldgevoelens opwekken voor de wandaden die we onze verwanten hebben aangedaan, want alleen dan kunnen we ‘berouw’ hebben, of de dag betreuren waarop we zo gezondigd hebben. God wil werken met een gebroken hart, niet met een trots hart. Ik huil om de dwaasheid die we hebben begaan … Ik wil dat jullie ook zo bewogen zijn … opdat we niet vergeten.
In dit boek zal ik kijken naar enkele verkeerde ideeën die Israëlieten hadden. Er waren veel dwaze leerstellingen. Velen zijn aangepakt, maar er zijn enkele fundamentele ideeën die velen als waar beschouwen, zelfs in Identiteitsringen (kringen), of deze ideeën steken over in Identiteitsringen en veroorzaken verwarring. Eén denkschool wordt ‘Brits Israël’ of ‘B.I.’ genoemd. Het is onder vuur komen te liggen van bijna alle kerken, maar toch is het nu nog maar een kleine bewaying (beweging). Voor al het goede dat B.I. heeft gedaan, en het heeft veel goed onderzoek gedaan dat een basis heeft gelegd voor de meer zoekende Identity bewaying (beweging), heeft het ook recht in de handen gespeeld van hen die ons haten.
Omdat B.I. zich voornamelijk bezighoudt met de mensen uit Schotland, Wales, Noord-Ierland en Engeland (hierna bekend als de ‘Britten’), kan dit boek de neiging hebben om de Britten hard aan te pakken en de ‘slachtoffers’ (bij gebrek aan een beter woord) milder. Ik vraag alle Engelstaligen om geduld met mij te hebben op het moment dat dit boek hard lijkt te zijn voor jullie vooronderstellingen en om in gedachten te houden dat ik een verwant ben van de Engelsen en daarom geen zelfhater. Ik heb zeven jaar in Engeland gewoond en heb me daar altijd op mijn gemak gevoeld. Toen ik Engeland verliet, had iedereen die ik kende bovendien het gevoel dat ik net zo Brits was als zij. Sterker nog, ik voel me Brits, maar ook Nederlands, Australisch, Afrikaans, Duits, Deens en Zwitsers. Ja, ik voel me thuis en één met mijn familie… want familie is familie.
Ik ben in heel Groot-Brittannië geweest en de ouders van mijn vrouw komen uit de Middelandse landen van Engeland. Ik ben in heel Duitsland geweest, heb in delen van Europa gewoond en heb het grootste deel ervan doorkruist. Mijn vaders kant is Nederlands/Duits/Noors en mijn moeders kant is Nederlands/Vlaams. Dus wat ik schrijf is niet uit haat, maar uit rechtschapen woede dat zo’n mooi volk zich zo heeft laten misleiden en gebruiken door bedriegers, venters, vleiers en bedriegers van het hart. Ik hoop jullie te vermanen (uit te dagen) om je eigen gerechtigheid te zien zoals Jezus dat doet, namelijk als vuile vodden. (Omdat de Vader dat doet – Jesaja 64:6) Later zal ik de Duitsers vermanen, want ook zij hebben antwoorden nodig op dingen die hen hebben verbijsterd, evenals de Nederlanders, maar deze afrekeningen worden gegeven als voorbeelden voor alle Israëlitische landen.
Ik hoop dat u, de lezer, door dit lange geschrift heen kunt zien dat ik dit doe in de liefde die Jeremia predikte. Hij vertelde Israël haar zonden… Ik laat het vleien over aan hen die u haten. Het is beter een klap te krijgen van een vriend dan een kus van een vijand.
Hoofdstuk 1
Vals Woordonderzoek (Etymologie)
Woordzoekerij of etymologie is het zoeken naar de vroegere betekenissen van woorden en hoe de woorden in de loop der tijd zijn veranderd. De overheersende gangsters (de gevestigde kliek) hebben hun huurlingen (dienaren) en over het algemeen ‘doen de huurlingen hun eigen ding’, en zijn ze vrij om dat te doen, … maar alleen als wat ze doen niet tegen hun betaalmeesters ingaat. Zo vinden we een zekere mate van waarheid in hun werken, maar altijd tot op zekere hoogte. Zij die woordboeken (woordenboeken) samenstellen zijn ook huurlingen. Hun rechtschapenheid is ook maar tot op zekere hoogte. Helaas vinden we zelfs in christelijke kringen mensen die gevallen zijn voor de gemene trucjes van de huurlingen. God vertelt ons dat christenen drie belangrijke delen van hun lichaam op een gepaste manier moeten behandelen (gebruiken). Deze onderdelen zijn: het hoofd – voor kennis; het hart – voor gevoelens; en de teugels (nieren), ja, de teugels – voor scherpzinnigheid. Deze organen worden in symbolische zin gebruikt, dat wil zeggen, de nieren en het hart hebben geen gedachten, maar de manier waarop ze werken wordt vergeleken met manieren van denken.
(03629. hylk kilyah kil-yaw’; vrouwelijk van 03627 (alleen in het meervoud); een nier (als essentieel orgaan); figuurlijk, de geest (als het innerlijke zelf):-nieren, teugels. /- Strong’s Hebrew Lexicon).
Natuurlijk worden de onderdelen op een symbolische manier gebruikt, maar het punt dat gemaakt wordt moet duidelijk zijn. Als we slechts naar één of twee van de drie bovenstaande dingen leven, wordt onze wandel met God en ons vermogen om de waarheid te herkennen in een wereld die een ‘moeras van onwaarheden’ is, enorm verzwakt. Dus als we verlichtende (informatie) voorgeschoteld krijgen, moeten we het altijd testen.
Laten we dan het woord ‘Saks’ testen. Nog niet zo lang geleden schreef een gelovige uit Nieuw-Zeeland aan een vriend van mij dat het verkeerd is om te zeggen dat ‘Saxon’ van Isaac-son komt, omdat de meeste kennisboeken zeggen dat het woord van ‘Saexe’ komt, wat een mes of een kort zwaard betekent. Diezelfde boeken staan echter vol fouten. Laten we het woord ‘Jood’ nemen. Het Woordboek (woordenboek) Chambers van de 20e eeuw zegt: “Jood; een Hebreeër of Israëliet.” In datzelfde woordenboek staat onder ‘Israëliet’ “een Jood”. Maar wij die onze wortels kennen, weten dat het woord ‘Jood’ noch ‘Hebreeër’ noch ‘Israëliet’ betekent, aangezien Israëlieten de blanke Europese stammen zijn. Terwijl de Joden een Assyrische en Turkse menigte zijn die het Babylonische farizeïsme volgen! Dus iedereen die de Israëlitische waarheid kent, moet de werken van de Babylonische huurlingen in twijfel trekken. Als we niet beter wisten, zouden we het hierbij laten … maar waarom gebruiken we niet hetzelfde boek en graven we ‘Ashkenazim’ op. Aangezien meer dan 90%, dat zijn bijna alle Joden, Asjkenaziem zijn, is het de moeite waard om te kijken wat het woordboek te zeggen heeft. Het woordboek zegt, “de Poolse en Duitse Joden … Ashkenaz de naam van een noordelijk volk in Genesis X gelegen in Arabië …”
Dus nu spreekt het boek zichzelf tegen. Aan de ene kant zegt het dat de Joden Israëlieten zijn, maar aan de andere kant zegt het dat ze dat niet zijn. Er staat eerder dat ze van Jafeth zijn via zijn kleinzoon Asjkenaz. Ze zijn dus niet Semitisch, laat staan Hebreeuws of Israëlitisch.
De huurlingen die met de link tussen ‘Sax’ en ‘Saexe’ op de proppen kwamen, leefden in de tijd dat de Joden in de meeste westerse landen burgerschapsrechten verwierven. Dit was ook rond de tijd van het ontstaan van het zionisme. Het laatste wat ze wilden was dat het joodse zionisme werd gedwarsboomd door een simpele waarheid, namelijk dat de joden niet Israël zijn, maar de Saksen. Het woord ‘Saks’ is bijna 2000 jaar ouder dan de hirling-theorie. Toch geven zelfs de Joden in hun eigen geschriften stiekem toe dat de Saksen Isaak-zonen zijn. In de wintereditie van 1978 van het ‘United Israel Bulletin’ (dit is geen Identity of B.I. geschrift – het is Joods voor Joden) staat op pagina vier,
“De term ‘Sacae’ heeft zijn oorsprong in I-saac, de zoon van Abraham. Naar het Noordelijke koninkrijk … werd vaak verwezen als het “Huis van Izaäk”. Sacae is daarom een patroniem dat letterlijk Isaac-ites betekent, of zonen van Isaac (I-saac-zoon). Het belang van Izaäk voor de toekomst van Israël kan worden afgeleid uit Gods zegen aan Abraham: “Izaäk zal uw zaad heten.
Terugkomend op datzelfde woordenboek vertelt ons dat een ‘Saexe’ (andere woordenboeken beweren dat het woord gespeld wordt als ‘sahe’, dus wat moet het zijn jongens?) een gebogen eenzijdig zwaard is dat gebruikt werd door DUITSE en KELTISCHE (Celtische) volkeren. Waarom noemden de Kelten zich dan niet naar de Saexe, aangezien dit eenvoudige kleine zwaard zoveel voor het ras betekende? In zowel Genesis als Romeinen wordt ons verteld dat de Israëlieten genoemd zullen worden in ‘Isaac’s naam’, NIET in de naam van een mes.
Strabo vertelt ons dat in zijn tijd een deel van Armenië Saka-sina heette. Dit komt weer van Sakai-suna, wat ‘Sakai’s zonen’ betekent, en dit werd afgekort tot Saksun. Ptolemaeus vertelt ons dat de naam ‘Saxones’ afkomstig is van ‘Sakai’. In het Duits is het woord voor Saksen ‘Sachsen’, weer net als Saksun. Dus door gebruik te maken van de kennis van ons hoofd, met een gevoel vanuit het hart en de scherpzinnigheid (onderscheidingsvermogen) van de teugels (nieren), samen met een Bijbelse dubbele getuigenis, kunnen we tot de waarheid van de zaak komen. Wat ga je geloven; het bovenstaande of de neo-hiraten van Babylon? Een andere waardige woordgravure (etymologische) studie zou zijn naar het woord ‘Kelt’ of ‘Celt’. Laat je niet misleiden door de bedriegers; het woord wordt niet uitgesproken als ‘Selt’. Hier laten ze je verstrikt raken in vals woordonderzoek (etymologie). Het wordt uitgesproken als ‘Kelt’. Dit is heel belangrijk omdat de verkeerde klank voor de eerste letter de opening is waar de bedriegers naar op zoek zijn.
De meeste woordenboeken geven ons niet eens de betekenis van het woord. Sommige moderne onderzoekers beweren dat vroege Keltische (Celtische) nederzettingen hun naam ontlenen aan een vroeg Keltisch woord voor zout. Dit is gebaseerd op de gedachte dat ‘Hall’, zoals in ‘Hallstatt’ dat een Keltische plaats is en een zoutmijn, een verband bewijst in dit woordspel. Ik ben het ermee eens dat ‘Hall’ een type is volgens de wetten van de letterverschuiving, van het woord ‘Gal’, ‘Gall’, ‘Gallisch’, ‘Kel’ en ‘Kelt’. Toch waren er veel andere Keltische plaatsen met het stamwoord of varianten daarvan, waar geen zoutmijnen te vinden zijn. Maar wat we wel weten is dit. Dat een grote golf Kelten vanuit het Midden-Oosten naar Europa kwam. Dit werd beleden door een documentaire uit de oudheid die simpelweg “De Kelten” heette.
Denk hier eens over na; de Chaldeeën leefden zowel in het Midden-Oosten als in de binnenlanden van Mesopotamië. Toch kwamen zij uit de omliggende hooglanden. Abraham was een Kald van Kald-ea (‘ea’ = land) of Kald-land. Abrahams nakomelingen werden ‘Saksen’. Saksen worden Ariërs genoemd, net als Kelten. Kelten en Saksen zijn dus hetzelfde ras! Saksen zijn dus ook Chaldeeën. Dus als Saksen Chaldeeën zijn, dan moeten de Kelten dat ook zijn, aangezien ze van hetzelfde ras zijn. En aangezien Saksen, Kelten en Chaldeeën van hetzelfde ras zijn en allemaal uit het Midden-Oosten komen, zou het juist zijn om te zeggen dat de Kelten etnisch gezien Kelten zijn. Het zou dus veel logischer zijn om het verband te zien tussen ‘Kelt’ en ‘Kald’, dan tussen ‘Kelt’ en ‘Zout’. Kelt betekent dus Kald, of hooglander. Het is opmerkelijk om te zien hoezeer Kelts worden gezien als een hooglandvolk, ook al wonen velen in lager gelegen gebieden.
Tot slot: de woorden ‘Saxon’ (Engels), ‘Saksen’ (Nederlands) en ‘Sachsen’ (Duits) zijn allemaal schakeringen van ‘Saksun’ of ‘Sakai-suna’ van ‘Sakai, wat ‘Izaäkische zonen’ betekent! Kelt’, ‘Celt’, ‘Gallië’, ‘Galicië’, ‘Galatië’, ‘Galicië’, ‘Halle’, ‘Hall-statt’, ‘Hel-vetia’, ‘Hel-land’ en ‘Hol-land’ zijn allemaal schakeringen van ‘Cald’ van ‘Caldea’, of ‘Chald’ van ‘Chaldea’. Zeggen dat Saksisch, Saksen of Sachsen afkomstig is van het woord ‘Saexe’ (een kort zwaard) is onjuiste woordgravure (etymologie), zo ook de leer dat Kelt afkomstig is van zout!
