Hoofdstuk 4
Zwarte deining in opkomst
Alle tekenen waren er. Het zwarte nationalisme was in opkomst, gemakkelijk te overvleugelen (uit te buiten) door mensen als de Kanaäniet Nicolaas Hoogstraten, de geldschieter van Mugabee, het huidige beest van het veld dat zogenaamd ‘Zimb…’ (yuk, de naam kan niet over mijn lippen komen) voormalig Rhodesië runt. Toch kun je het zwarten niet kwalijk nemen dat ze in een zwart land willen wonen waar alleen zwarten wonen. Als blanke wil ik in een land leven waar alleen blanken wonen en waar alleen een blanke cultuur heerst, geleid door de blanke wet van God, maar het gros van de blanken is een stelletje dommeriken en leeft liever in een smeltkroes, iets waar alle andere rassen tegenop zien. God gaf ons blanke ras het vernuft om alles te creëren, van een hamer tot een lasergeleide raket. Aanbidden we zo’n God? Nee! In plaats daarvan dumpen we hem en zijn wetten en stellen onze eigen goden op volgens heidense lijnen… mensen-koningen zoals premiers, presidenten, koningen en koninginnen, rechtssystemen en een groot aantal vooruitstrevende wetgevers aan wie ons ras zich overgeeft. Toch gehoorzamen zwarten, Arabieren en Aziaten hun goden…. Schande over ons ras.
Zwart nationalisme zou natuurlijk geen voet aan de grond hebben gekregen als er geen zwarten in Rhodesië waren geweest! Dat is een eenvoudige gedachte om te begrijpen, nietwaar? Hum… te moeilijk voor blanke kolonisten? Ik bedoel, noem me simpel, maar het lijkt me dat als je van zwarte wandaden af wilt komen, je van zwarten af moet komen. Als je niet wilt dat wolven je schapen opeten, dan roei je de wolven uit, toch? Of moeten we ons zorgen maken over een soort ecologische hemelse harmonie? Maar de zwarten werden nooit verdreven, dus het was slechts een kwestie van tijd en de blanken zouden een zwart probleem hebben dat Zwart Nationalisme heet. Blanken noemen zichzelf christenen maar ze hebben nooit acht geslagen op de wet van hun God die hen opdraagt op deze manier met de zwarten om te gaan: “….
En gij zult hen slaan en volkomen vernietigen, gij zult geen overeenkomst met hen sluiten, noch vriendelijkheid jegens hen betonen…”. Deut 7:2
Dus probeerden de Banda van Nyasaland en de Kauna van Noord-Rhodesië hard om deze twee staten af te splitsen van Zuid-Rhodesië en zo de Rhodesische Bondstaat (federatie) te breken. Het was vrij gemakkelijk om de eerste twee staten af te splitsen omdat ze in de greep waren van het Kanaänitische en zwartgekleurde parlement in Londen. Zuid-Rhodesië was echter meer onderworpen aan zijn eigen folkmote (regering) in Salisbury, nu Har… aah spit, ik kan het niet zeggen. Het is niet zo dat de folkmote in Salisbury christelijker was dan de touwtrekkers in Londen, de touwtrekkers in Salisbury waren goed voor “hun zwarten”. (Ja, om de een of andere goddeloze reden dachten ze dat deze wezens “hun zwarten” waren) Om goed te zijn voor hun zwarten, moesten ze natuurlijk God beroven. Hoe dat zo? Nou simpel, God geeft ons het land, Hij geeft ons dan de middelen om rijkdom te maken van het land, de tienden (belastingen) zijn Zijn aalmoes die gekanaliseerd moet worden naar Zijn koninkrijk (het land dat Hij ons geeft). Dit is het “brood der kinderen (van Israël, namelijk de Saksen en zij alleen) dat niet voor de honden is”. Matth 15:24-26. Door middelen in welke vorm dan ook aan niet-Saksen te geven, beroof je dus de “Kinderen van Israël” en het koninkrijk en God. In principe maakten de blanken in Rhodesië twee (tweede) rangs blanken in zwarte huiden, denkend dat ze goed deden, terwijl God zegt: “Zij zullen niet in uw land wonen, opdat zij u niet tegen Mij doen zondigen.” Ex23:28. De blanken konden niet zien dat Gods woede tegen hen broeide over hun niet-blanke liefdevolle gedrag. De blanke Rhodies geloofden dat ze ‘gelukkige kaffers’ in hun dwaze hemel hadden.
Het geluk was huiddiep, kleine halfhartige opstanden begonnen in 1939 en toen was er de spoorwegstaking van 1945 door zwarte beesten, alle tekenen ongehoord door wolkenkoekoek-land blanken. Weer een staking in 1948, maar deze stierf weer af. Ah… zie je, zo slecht zijn ze eigenlijk niet… zeker. Maar ondanks alle blindheid van de blanken zochten zwarten naar manieren om op te staan, het was slechts een kwestie van tijd. Omdat blanken denken dat niet-blanken op de een of andere manier ‘exotisch’ zijn, en veel dombo’s denken daar zelfs erotisch over, hadden de blanken daar twee soorten zwarten, degenen die ze graag om zich heen hadden als huurlingen en goedkope arbeiders, ‘hun zwarten’ en degenen van wie ze vonden dat ze hen te veel zouden overtreffen en dus richtten ze ‘wildparken’ (reservaten) op waar deze andere zwarten moesten verblijven in hun ‘schilderachtige natuurlijke staat’. Deze ‘wilde parken’ werden rekruteringsgebieden voor de nationalisten… en waarom ook niet, bloed is dikker dan water.
Nadat ze hadden geleerd van hun raciale verwanten in Nyasaland en Noord-Rhodesië, begrepen de Zuid-Rhodesische beesten van het veld dat ze militanter moesten zijn en zetten ze een angstcampagne (terreur) op met de hulp van het beest Joshua Nkomo, die op zijn beurt al in 1956 werd gesteund door Kanaänieten uit de USSR. Zo werd de militante “City Youth League” (natuurlijk alleen voor zwarte jongeren) opgericht in Salisbury. Deze werd later omgedoopt tot de “African National Youth League”. Met Nkomo als voorzitter sloten ze zich in 1957 aan bij het ANC.
Blanken hadden nog steeds niet door dat deze zwarte groepen niet op zoek waren naar een gelukkige smeltkroes, de enige rol die blanken in hun ‘droom’ zouden hebben was om er UIT te STAPPEN.
In september 1965 hield deze zwarte bewaying (beweging) een busboycot in Salisbury die op zijn beurt leidde tot een nacht van chaos en bloedige wandaden, nogmaals benadruk ik, geen zwarten, geen zwarte opstanden.
Blanken snappen het gewoon niet
Nog steeds begrepen de blanken het niet. Ze zouden de zwarten er nu toch wel uitgegooid hebben? Dat waren ze toch zeker verplicht aan hun mooie kinderen met roze wangen, van het ras waarvoor Jezus stierf? Helaas waren ze niet in staat om het juiste te doen, in plaats daarvan kibbelden hun leiders, wat begin 1958 leidde tot een kabinetsopstand tegen de Zuid-Rhodesische premier, Garfield Todd.
Todd was ooit een zendeling (missionaris, namelijk een Joods-kerkelijk bloedend hart voor niet-Saksen, maar hij gaf geen moer om Saksen) en dus lid van die eeuwenoude, pokkencultus van het Joods-christendom. De woorden van Koning Jezus uit 30 na Christus zijn zelfs vandaag nog waar: “Dit volk eert mij met de lippen, maar hun hart is ver van mij. Maar voor niets aanbidden zij mij, terwijl ze de wetten van mensen als leerstellingen onderwijzen.” Matth 15:7-9.
Todd begon dus slecht door de pijnen te “verbeteren” door de wetten van de Judeeërs. Vertroebeld door de tradities van mensen geloofde hij op de een of andere manier dat zwarten mensen waren, terwijl alleen Adamieten mensen zijn, die zeldzame soort die kan blozen. Hij probeerde in oktober 1957 te knutselen aan het gewone kiesregister om meer zwarten naar de stembus te lokken. De ‘clown’ wilde zwarten in de folkmote (het parlement)! Alsof zwarten zij aan zij wilden zitten met luie zelfhatende goddeloze blanken… Inderdaad, de zwarten negeerden hem. In plaats daarvan wilden de zwarten een totale vrijheid van de blanken, en terecht, zwarten willen geen stukje van Wally-World.
Maar om zijn oprechte liefde voor deze zaak te bewijzen, alsof hij wilde zeggen: wij blanken houden echt van jullie zwarten, ging Wally-World King Todd nog een stap dieper in de zonde door de “Immorality Act” af te schaffen, een wet die veel te maken had met de zondigheid (“apartheid”, segregatie) van de rassen. Dit alles ging snel en zijn kabinet gooide hem eruit. De wet van God schrijft de dood voor dergelijke verraders voor, maar omdat zijn bloedend hart verwanten God in deze zaak niet zochten, leefde Todd voort. Hij leefde door zodat veel blanken zouden sterven omdat zijn leven werd gespaard… hij sloot zich aan bij de zwarte nationalist Nkomo en zijn anti-blanke beweging ZAPU in hun strijd om de blanken te verdrijven.
Na Todd kwam “Sir” Edgar Whitehead, nog zo’n gevestigde hoer die werd gezien als een ‘hervormer’, wat in feite betekent dat hij zijn eigen soort verraadt. Hij was erop gebrand om de Rhodesische Bondstaat (federatie) op te breken en om Zuid-Rhodesië te onttrekken aan de heerschappij van de blanken. Hij streefde naar een ‘home-sway’ (zelfbestuur) in Salisbury, maar dan als een volwaardige multiraciale democratie.
Deze klootzak schafte veel apartheidswetten af en zwoer een hoogzwart kabinet. Hij werd in 1962 weggestemd, niet zozeer omdat de blanken tegen de veranderingen als zodanig waren, maar door de gebeurtenissen in Belgisch Congo, waar de zwarten net een etnische zuivering van de blanken hadden uitgevoerd. De timing van de blanken was een beetje verkeerd. Blanken zijn als gnoes, ze zijn allemaal in rep en roer als een leeuw ze te grazen neemt. Als een beest eenmaal geveld is, kalmeert de kudde en leeft in gelukzalige onwetendheid van het feit dat de leeuw opnieuw zal doden als hij honger heeft. Dus toen het stof in Congo was neergedaald, dat wil zeggen dat er geen blanken meer werden gedood (laat staan dat er geen blanken meer waren om te doden en op te eten), kalmeerden de Rhodische blanken, net als de gnoes, en hielden al snel weer van “hun zwarten”.
Dus het blanke hoofd was er weer bij en schoof er een CON-stitutionele formule doorheen die door iedereen werd aangenomen, inclusief Nkomo, maar niet door de blanke besturende (oppositie) partij, de Dominion Party. De strekking van het plan was om meer zwarte inspraak te krijgen in de folkmote (het parlement). Deze anti-christelijke formule werd aan een referendum onderworpen en aangenomen door de blanken in 1961. Blanken waren niet tegen het beroven van God en het veroveren van hun land, ze waren alleen bezorgd over de snelheid waarmee het gebeurde.
Blanken zoals Todd begrepen niet dat zwarten geen deel wilden uitmaken van een door blanken gebrouwen smeltkroes Wally-World. De zwarten waren pissig op zijn smeltkroesnachtmerrie, zoals elke echte roodbloedige christen zou moeten zijn. Hij kreeg inderdaad te maken met een fikse zwarte tegenreactie en in reactie daarop werd hij in 1959 gedwongen om het ANC te verbieden. Maar zijn zwarte bestrijders (tegenstanders) kwamen gewoon terug als de Nationale Democratische Partij (NDP)… opnieuw, geen zwarten… geen terugslag. Midden 1960 stookte de NDP geweld op in Salisbury en Bulawayo, antwoord? Hen verdrijven.
Het antwoord van het blanke hoofd was om zijn bestaan te rechtvaardigen, als hij de zwarten zou verdrijven, zouden de blanken geen behoefte hebben aan een ‘beschermende regering’ op dezelfde manier als gezonde mensen geen dokters nodig hebben. Als er frith (vrede) is, dan is er geen noodzaak om de vrede te bewaren en als er geen noodzaak is om het te bewaren, dan is een regering die de vrede bewaart overbodig. Dus in plaats van de zwarten te verdrijven, versterkt het blanke hoofd de vrede-bewakers van de regering, in dit geval de Britse Zuid-Afrikaanse politie (BSAP). Hij richtte ook een vrijwillige multiraciale politiereserve op, wat allemaal niet de juiste weg was. God wekte op zijn beurt de heidenen op en Nkomo sloeg terug door onmiddellijk een meerderheid, alleen zwart, te eisen.
Er werden meer bloedige wandaden begaan tegen onze raciale verwanten en de reactie van het blanke hoofd was typisch voor de gevestigde orde: hij verbood gewoon de NDP… die zich gewoon hergroepeerde… als de Zimbabwe African Peoples Union (ZAPU). Blanken begrepen het nog steeds niet… dat Afrikaanse Volkeren betekent… De smeltkroes van knuffelige warme en donzige samenwerking tussen zwarten die echt van blanken houden? Nee, het betekent zwarten en alleen zwarten. Ik weet dat dit als een schok kan komen voor sommige van mijn blanke verwanten… Zwarten houden niet echt van je!
Er kwam dus een vloed van zwarten over het huis (de natie) van blanken en die begon het weg te vagen. Kerkgangers lijken allemaal Jezus’ woorden te kennen over een man die zijn huis op een rots bouwt in plaats van op zand, maar ze hebben het nooit begrepen (Lucas 6:46-49). In Jezus’ gelijkenis (parabel) is het huis de natie(s) Israël (Saxondom), de rots is de wet van Jezus (die dezelfde wet van zijn vader is). Blanken moeten hun land bouwen op deze wet en niet op de verschuivende wetten van de mens (zand). Als de blanke naties geconfronteerd worden met een overstroming (van niet-blanken) en hun wetten zijn de verschuivende wetten van de mens, dan zal hun land weggespoeld worden. Laten we eerlijk zijn, als ons ras zoveel van zwarten houdt, waarom dan genoegen nemen met een paar? God kan er nog genoeg vinden waar ze vandaan komen en hij zal ze sturen en meer en meer… totdat we onze wetteloosheid inzien en betreuren en onze manieren veranderen, of sterven in onze wetteloosheid.
De Dominion Party kwam in 1962 in opstand tegen de blanke bevolking en bestond uit egoïstische (individuele) leden van de andere partijen, waaronder Ian Douglas Smith. Deze bende richtte op zijn beurt het Rhodesian Front op en versloeg het blanke hoofd dat jaar. De blanken kregen dus meer tijd van God om zich te herbezinnen en Gods afscherming van het land af te wenden… maar zou het Rhodesisch Front de blanken tot Gods wet brengen en het land redden en de zwarten en alle andere niet-blanken verdrijven? Zou het een eed (verbond) met God sluiten om Zijn wetten als de grondwet voor Rhodesië vast te leggen of zal het sleutelen aan het verschuivende zand van de grondwet van de mens, de CON-grondwet? Kun je het antwoord raden? Laat ik het zo zeggen… bestaat er vandaag de dag een plaats die Rhodesië heet en waar blanken in veiligheid en vrede leven? Dan denk ik dat Smithy niet echt aan Gods kant stond.
Het Rhodesisch Front was niets meer dan een “front”, het zogenaamde niet-Joodse front van kosjer-conservatieven, kosjere rechtse rakkers maar in geen geval christelijke voorstanders van Gods wet voor Rhodesië. Daarom steunde dit “front”, als een hond die terugkeert naar zijn eigen kots, ideeën zoals de Lands Apportionment Act van 1931. God wilde dit niet toestaan en zette de zwarten aan tot een bloedige omverwerping van de koppige blanken. De blanken werden in de weegschaal gewogen en kwamen tekort en er was niemand die het land wilde reinigen van de grote zonde van het liefhebben van de heidenen en het beroven van God. Toch gaven de blanken banen aan zwarten en beroofden God nog een beetje meer. Ze zien over het hoofd dat God een pact met blanken heeft gesloten en dit heeft ondertekend met het bloed van Jezus, zijn eniggeboren zoon. En wat doen de blanken? Ze pochen hierop en sluiten pacten met de heidenen van wie God ons heeft opgedragen ze allemaal aan het zwaard te rijgen en hun gebedshuizen af te breken zodat er geen herinnering aan hen zal zijn. Als blanken een deal sluiten met niet-blanken, verscheuren ze in feite het contract dat Jezus met hen aan het kruis sloot. Het is een serieuze zaak om aan de verkeerde kant van de Heer te staan.
Het Rhodesische Front was niet de ‘Gideon’ die Rhodesië zo hard nodig had. Met God wordt niet gespot. De Rhodesiërs dreven de spot met God toen ze hypocriet geloofden dat alles in orde was om de zwarten in het land te houden, maar op de een of andere manier zichzelf niet onder de zwarten lieten lijden. Het is alles of niets, geen compromis met Gods wet. De zwarten zijn eruit… of de blanken zijn eruit.
Zwarten gingen natuurlijk ook niet akkoord met de versie van Wally-World van de ‘Fronten’ en er werd om een “Zimbabwe Revolutie” geroepen en alle zwarten werden opgeroepen om mee te doen. Er werden branden gesticht en sabotage was aan de orde van de dag. Het bos van de BSA-compagnie bij Melseter werd in brand gestoken. Politie-invallen leverden veel explosieven en machinegeweren op en er werden veel arrestaties verricht. Maar zonder het op Gods manier te doen, was er geen weg terug, de deur van de ark sloot zich voor de smeltkroes blanken.
