De eerste keer dat Jezus naar Jeruzalem ging, was toen Hij Zijn discipelen vertelde dat Hij daarheen moest gaan om door de Farizeeën gedood te worden.
Blijkbaar was de bediening van Jezus zo bekend geworden dat de Farizeeën uit Jeruzalem naar Galilea gingen om te proberen Hem in de val te lokken.
“Ook de Farizeeën met de Sadduceeën kwamen en verzochten Hem, dat Hij hun een teken uit de hemel zou laten zien. Hij antwoordde en zeide tot hen: Als het avond is, zegt gij: Het zal mooi weer worden, want de hemel is rood. En des morgens zegt gij: Het zal heden slecht weer zijn, want de lucht is rood en laag. O huichelaars, gij kunt het gezicht van de hemel onderscheiden, maar kunt gij de tekenen der tijden niet onderscheiden? Een goddeloos en overspelig geslacht zoekt een teken; en er zal haar geen teken gegeven worden, dan het teken van de profeet Jonas. En hij verliet hen en vertrok.” (Matteüs 16:1-4)
Dit was de tweede keer dat Jezus deze woorden tot de Joodse Farizeeën sprak, zoals in Mattheüs is vastgelegd. De eerste keer staat in het twaalfde hoofdstuk van Mattheüs:
“Toen antwoordden sommigen van de schriftgeleerden en van de Farizeeën, zeggende: Meester, wij willen een teken van U zien. Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Een boos en overspelig geslacht zoekt een teken; en er zal het geen teken gegeven worden, dan het teken van den profeet Jonas: Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten in de buik van de walvis was, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde zijn. De mannen van Ninevé zullen met dit geslacht ten oordeel opstaan en het veroordelen, omdat zij zich bekeerden op de prediking van Jonas; en zie, een grotere dan Jonas is hier.” (Matteüs 12:38-41)
Het woord “generatie” dat hier wordt gebruikt komt van het Griekse woord “genea” dat “oorsprong” betekent, het zou ook vertaald kunnen worden als “ras”. Wat Jezus dus zei was dat een boos en overspelig ras een teken zoekt; en er zal het geen teken worden gegeven, behalve het teken van de profeet Jonas. Door dit tegen hen te zeggen, zegt Christus dat zij een ander ras zijn dan Israël. Het waren geen Israëlieten tot wie Christus sprak. Velen van ons geloven zelfs dat die Farizeeërs Edomieten waren. Daarom waren zij niet het verbondsvolk, maar in plaats daarvan de vijanden van Israël, net zoals hun nakomelingen dat vandaag de dag zijn.
De Israëlieten in Galilea geloofden de leerstellingen en wonderen van Jezus. De Farizeeën wilden er niets van geloven. Daarom vertelde Jezus hen dat ze één teken zouden krijgen dat ze zouden moeten geloven. Dat teken zou Zijn dood en opstanding zijn.
Jezus bracht Zijn leven en bediening door met het getuigen van Israël in Galilea. Alleen Zijn dood en opstanding werden in Jeruzalem voltrokken, als een teken dat de Joden moesten geloven.
“En na zes dagen nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes, zijn broeder, en bracht hen op een hoge berg, en werd voor hun aangezicht getransfigureerd; en zijn aangezicht straalde als de zon en zijn klederen waren wit als het licht.” (Matteüs 17:1-2)
Toen, in vers 5, hoorden ze de stem van God die zei:
“…Deze is mijn geliefde Zoon, in wie Ik een welbehagen heb; hoort Hem”. En toen de discipelen het hoorden, vielen zij op hun aangezicht en waren zeer bevreesd.” (Matteüs 17:5-6)
Zoals we in het volgende vers kunnen zien, vond de transfiguratie plaats in Galilea.
“En terwijl zij in Galilea verbleven, zeide Jezus tot hen: De Zoon des mensen zal verraden worden in de handen der mensen: En zij zullen Hem doden, en ten derde dage zal Hij opgewekt worden. En zij waren zeer bedroefd.” (Matteüs 17:22-23)
Na de gedaanteverandering vond het onderwijs over deze gebeurtenis plaats in GaIilea.
“En als zij te Kafarnaüm Kafarnaüm gekomen waren, kwamen zij, die schattinggeld ontvingen, tot Petrus en zeiden: Betaalt uw meester geen schattinggeld? Hij zei: Ja. En toen hij in het huis gekomen was, belette Jezus hem, zeggende: Wat dunkt u, Simon? Van wie nemen de koningen der aarde de gewoonte of de schatting? Van hun eigen kinderen, of van vreemdelingen? Petrus zeide tot hem: Van vreemden. Jezus zeide tot hem: Dan zijn de kinderen vrij. Maar opdat wij hen niet beledigen, gaat gij naar de zee, werpt een haak uit en neemt de vis, die het eerst opkomt; en als gij zijn bek geopend hebt, zult gij een geldstuk vinden; dat neemt gij en geeft het hun voor Mij en u.” (Mattheüs 17:24-27). (Matteüs 17:24-27)
De tollenaars over wie in deze verzen wordt gesproken, kwamen naar Jezus in Kapernaüm, dat in Galilea ligt. Jezus was een inwoner van Galilea en daarom niet onderworpen aan de belasting van de vreemdeling. Dit is nog een bewijs dat Jezus een burger was. De tollenaar kende Jezus blijkbaar niet en nam aan dat hij een vreemdeling was.
Hier is een andere verklaring die hout snijdt: Jezus bracht op zijn minst een deel van zijn vroege jaren, mogelijk het grootste deel van de tijd, van zijn twaalfde tot zijn vroege twintiger jaren, door in Engeland.
Er bestaat een legende, onderbouwd met geschriften, dat Jezus naar Engeland ging met Jozef van Arimathea, die Zijn oom was (de broer van Maria). We weten uit historisch bewijs dat Jozef van Arimathea een ambtenaar in de Romeinse regering was, belast met mijnbouwwerkzaamheden. Ditzelfde bewijs vertelt ons dat Jozef tinmijnen had in Engeland en vaak heen en weer reisde tussen Engeland en Galilea.
Het zou daarom logisch zijn om aan te nemen dat Jozef zijn neefje Jezus met zich mee zou nemen; vooral omdat het erop lijkt dat de aardse vader van Jezus, Jozef, stierf toen Jezus nog een jonge jongen was. Dit is waarschijnlijk, omdat we na de evangeliën niets meer over de vader van Christus lezen.
Misschien is er nog een aanwijzing te vinden in het volgende gedicht van William Blake, 1757-1827
