Geschiedenis
De datering van de 3e eeuw v.Chr. wordt (voor de vertaling van de Torah Wet) ondersteund door een aantal factoren, waaronder het feit dat het Grieks representatief is voor het vroege Koine, citaten die al in de 2e eeuw v. Chr. beginnen en vroege manuscripten die in de 2e eeuw gedateerd kunnen worden.
Na de wetboeken werden in de volgende twee tot drie eeuwen andere boeken vertaald. Het is niet helemaal duidelijk welke boeken wanneer of waar zijn vertaald; sommige zijn misschien zelfs twee keer vertaald, in verschillende versies, en daarna herzien. De kwaliteit en stijl van de verschillende vertalers varieerde ook aanzienlijk van boek tot boek, van letterlijk tot parafraserend tot interpretatief.
Het vertaalproces van de Septuagint zelf en van de Septuagint naar andere versies kan worden onderverdeeld in verschillende fasen, waarin het sociale milieu van de vertalers verschoof van hellenistisch naar vroegchristelijk. De vertaling van de Septuagint zelf begon in de 3e eeuw v. Chr. en was in 132 v. Chr. voltooid, aanvankelijk in Alexandrië, maar na verloop van tijd ook elders. De Septuagint is de basis voor de Oud-Latijnse, Slavische, Syrische, Oud-Armeense, Oud-Georgische en Koptische versies van het Christelijke Oude Testament.
Het was de bijbel die Jezus en de apostelen kenden, gebruikten en citeerden. Als het is goedgekeurd door Jezus, dan is het goedgekeurd door mij.
Daarom zal ik de LXX gebruiken.
De eerste stap die ik zal nemen om het raadsel op te lossen is om te kijken naar enkele van de ‘lievelingsverzen’ die de kerken graag gebruiken om hun liefde voor multiculturalisme te rechtvaardigen, terwijl het hele thema van de bijbel een monocultuur is voor slechts één volk, de Israëlieten en entbare verwanten.
Ik zal dus beginnen met een woord dat het meest omstreden is, namelijk het woord dat de moderne vertalingen hebben vertaald als vreemdelingen.
προσήλυτος
Dit is het woord dat we vinden in de bijbel die Jezus gebruikte voordat de vertalers onze moderne bijbels van de laatste 500 jaar vertaalden. De Bijbel die Jezus gebruikte en dus goedkeurde was de Griekse Septuagint geschreven in Koine Grieks. Ik heb natuurlijk de Engelse vertaling van deze Bijbel… deze bevat de originele Koine Griekse tekst die Jezus en de apostelen gebruikten en citeerden, die naast elkaar staat, vers voor vers, hoofdstuk voor hoofdstuk, boek voor boek met de vertaling.
Dit woord; προσήλυτος is in alle moderne bijbels vertaald als het woord, ‘vreemdeling’.
Maar dat is gewoon verkeerd. Dat woord betekent helemaal geen vreemdeling! Het betekent Proseliet.
Proseliet: een persoon die zich van de ene mening, religie of partij tot een andere heeft bekeerd.
De Bijbelse term “proseliet” is een verengelsing van de Koine Griekse term προσήλυτος (proselytos), zoals gebruikt in de Septuagint (Grieks Oude Testament) Het betekent bekeerden die vervreemd waren van de Wet. Het betekent Vreemdelingen in de zin dat ze als vreemdelingen waren omdat ze buiten de bescherming van het Verbond vielen of de “wilde olijven” waren die geënt konden worden op de “gecultiveerde olijven”. Het ging om olijf met olijf; niet om het creëren van hybriden. Olijven waren het nationale symbool van het Israëlitische volk… Mijn volk.
Olijven het nationale symbool van slechts één volk… zoals we zien in Paulus’ toespraak tot Israëlieten die in het buitenland verstrooid waren…
Romeinen 11:16,17, 18
…16 Als het eerste deel van het deeg heilig is, is de hele partij heilig; als de wortel heilig is, zijn de takken dat ook. 17 Welnu, als sommige takken zijn afgebroken en jij, een wilde olijfscheut, tussen de anderen bent geënt om te delen in de voeding van de olijfwortel, 18 beroem je dan niet op die takken. Als je dat wel doet, bedenk dan dit: Jij ondersteunt de wortel niet, maar de wortel ondersteunt jou….
