Openbaring Hoofdstuk 1
Ik heb al laten zien dat het openingsvers van Openbaring de lezer vertelt dat alles in het boek geschreven staat in symboliek, dus in code. Ik zal vers voor vers behandelen waar nodig, als een vers duidelijk voor zichzelf spreekt, zal ik de voor de hand liggende punten die gemaakt zijn niet verwerpen. Ik zal veel verzen uit de Bijbel citeren, maar de vetgedrukte verzen zijn de verzen van Openbaring en worden in opeenvolgende volgorde met uitleg gepresenteerd.
1 De Openbaring van Jezus Christus, die God Hem gegeven heeft, om Zijn knechten te tonen wat weldra geschieden moet; en Hij zond en ondertekende die (geschreven in symbolen) door Zijn engel (boodschapper) aan Zijn knecht Johannes:
Als de symboliek eenmaal wordt begrepen, en de geschiedenis wordt begrepen, en de bijbelse geschiedenis in het algemeen, dan kan de hele Openbaring worden begrepen. Wat de engel betreft, het woord engel betekent zelf boodschapper, het betekent niet een of ander spook met vleugels, het kan alles zijn dat een boodschap overbrengt en niet aanbeden moet worden. Ik heb de neiging om de hele leer van engelen in de traditionele zin uit de weg te gaan. Vaak zijn het echte mensen die gebruikt worden, vaak zijn het middelen om iemand een boodschap te geven en je kunt ervan uitgaan dat ze een mechanisme zijn dat door God is geschapen om tot ons te spreken.
2 Die het woord van God en het getuigenis van Jezus Christus heeft opgetekend, en alles wat hij heeft gezien.
3 Zalig hij die leest, en zij die horen de woorden van deze profetie, en bewaren de dingen die daarin geschreven staan; want de tijd is nabij.
‘Zalig is hij die leest’ staat niet open voor alle schepselen, maar voor de mensen die hij in gedachten had, en die mensen zijn het tot wie de bijbel is gericht; Israëlieten en ‘entbare’ verwanten, zij die onder de ‘schoolmeester’ waren… verzen verderop laten zien dat het voor de ‘ons’ is en niet allesomvattend voor iedereen die de kerken in gedachten hebben. Het andere dat opgemerkt moet worden in dit vers is dat wat wordt voorspeld een beginpunt heeft, en dat beginpunt begint net nadat Johannes klaar is met het schrijven van het boek Openbaring.
4 Johannes aan de zeven gemeenten in Asia: Genade en vrede zij u van Hem die is en die was en die komen zal en van de zeven geesten die voor zijn troon zijn;
Er zijn mensen die geloven dat deze 7 gemeenten de 7 geesten zijn, en daarom zeggen zij dat de 7 gemeenten die later in Openbaring uitvoerig worden genoemd, gewoon die in Azië (Klein-Azië) zijn en daarom geen chronologische volgorde hebben, dat wil zeggen, geen opeenvolging van gemeenten zoals in het ene tijdperk na het andere. In dit vers is de groet aan de 7 gemeenschappen op dat moment. Hier zien we dat de 7 geesten of spoken (geheiligde eigenschappen) samen met Jezus (hij die is, en die was, en die komt) de oorspronkelijke kerken of beter gezegd gemeenschappen van gelovigen begroeten. De 7 geesten zijn 7 eigenschappen en fasen, die ik later zal behandelen.
Hij die komt’ verwijst naar het tweede werk van Jezus dat begon op de Pinksterdag 33 na Christus (Handelingen 2). Natuurlijk was dit slechts het begin van zijn tweede werk, dat de “geestesverwekking” is, bedoeld om de erfenis veilig te stellen tot de tijd van de verlossing (Ef.1,14). Het volledige verlossingswerk heeft te maken met het Loofhuttenfeest of het Koninkrijksfeest. Dat voorspelt de onthulling van Jezus, het is de tijd dat het onzienlijke zichtbaar wordt, wanneer de inwoning van Jezus duidelijk te zien is op een uiterlijke manier voor alle mensen.
De geesten… eigenschappen.
De 7 geesten voor zijn troon werden gesymboliseerd in de tabernakel van Mozes met de 7 lampen (geesten) op de kandelaar die voor de Ark van het Verbond stond waar de aanwezigheid van God rustte. Het verzoendeksel daarop stond voor de troon van God.
De 7 eigenschappen, 7 geesten, 7 geesten worden opgesomd in Jesaja 11:2
“en de geest (of geest-kenmerken) des HEREN zal op hem rusten, de geest der wijsheid en des verstands, de geest der raad en der kracht, de geest der kennis en der vreze des HEREN;
De GEEST van de Heer is de middelste kandelaar waaruit de andere 6 voortkomen.
5 En van Jezus de Christus, die de getrouwe getuige is, en de eerstgeborene uit de doden, en de vorst der koningen der aarde. Hem, die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden heeft afgewassen in zijn bloed.
Hier wordt ons verteld dat Jezus de eerstgeboren zoon van de doden is, wat erop wijst dat andere zonen zullen volgen omdat hij de eerste was. Zoals hij uit de doden is geboren, zo zullen ook de doden worden opgewekt en een nieuw lichaam krijgen als het zijne, en wat voor soort lichaam dat zal zijn, daarover staat een verhandeling in 1 Kor. 15:35+ maar samengevat is het; een lichaam dat materieel is en geen spook (in tegenstelling tot wat Plato en zijn geestverwanten geloofden). Bovendien zullen sommigen die leven tijdens de eerste gezamenlijke opstanding niet sterven, maar in plaats daarvan een verandering ondergaan, niet van lichaam naar spook, maar van een lichaam dat van nature sterft naar een lichaam dat vol leven is en niet sterft… van een lichaam dat bederfelijk is naar een lichaam dat niet bederfelijk is.
Vers 5 vertelt ons ook dat Jezus de vorst van de aarde ‘is’… op dat moment dat Johannes aan het schrijven was. Dus niet ergens ver weg in de tijd die nog moet komen. Dit vertelt ons dat hij vanaf dat moment heerst over alle heersers. Het vertelt ons dat hij niet wacht om zijn heerschappij te beginnen zoals iedereen lijkt te geloven. In Johannes 5:27 lezen we “en Hij heeft Hem (Jezus) macht gegeven om ook het oordeel uit te voeren, want Hij is de Mensenzoon”. Merk op dat Hij gezag heeft gegeven…dus niet ‘gezag zal geven’. Dat betekent dat Jezus de macht en het recht en de wil heeft, en Hij voert het oordeel uit.
Het echte Engelse woord voor oordeel is ‘doom’ en dat voegt een ander inzicht toe, want ‘doom’ lijkt vandaag de dag de negatieve kant van het oordeel te betekenen, tenminste voor degenen die het ontvangen. Jezus’ taak als Prins is er niet een waarbij hij alleen vrede uitdeelt, het gaat erom dat hij ervoor zorgt dat zijn volk vrede zoekt met de wet van zijn Vader, en zolang ze dat niet doen, zullen ze ‘onheil’ vinden, een rechtvaardig oordeel van zijn kant, maar niet rechtvaardig door hen die onrechtvaardig zijn.
6 En heeft ons gemaakt tot koningen en priesters voor God en zijn Vader; aan Hem zij heerlijkheid en heerschappij tot in eeuwigheid. Amen.
Hij heeft ons, die Hem liefhadden, tot koningen en priesters gemaakt. Nogmaals, had, verleden tijd… en het is voor hen die Hem liefhebben. Degenen die hem liefhebben zijn niet degenen die zeggen dat ze van hem houden, maar zijn degenen die zijn wil doen. Johannes (John) 14: 23 Jezus antwoordde en zei tegen hem: “Als iemand Mij liefheeft, zal hij Mijn woord bewaren; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen bij hem komen en Ons huis bij hem maken. Wie Mij niet liefheeft, houdt zich niet aan Mijn woorden; en het woord dat jullie horen is niet van Mij, maar van de Vader die Mij gezonden heeft.”
Het woord van Jezus is dat van zijn Vader, het woord van zijn Vader is de Wet van God. Zij die hem liefhebben proberen die wet na te leven, niet om rechtvaardig te worden, maar om rechtvaardigheid te leren… om bij Jezus te komen is wat zij die hem liefhebben moeten doen. Zij die dit niet doen en zeggen dat ze van Hem houden, houden eigenlijk niet van Hem. De geschiedenis die dan volgt op hen die hun eigen wetten volgen zal een lang proces zijn, het is er een waarbij zij die in opstand komen door hun eigen wetten te maken, beoordeeld zullen worden door die wetten, en dus zullen ze oogsten wat ze zaaien.
Hebreeën 10:28 “Wie de wet van Mozes verachtte, stierf zonder genade onder twee of drie getuigen: 29 Hoeveel zwaardere straf, veronderstelt gij, zal hij waardig geacht worden, die de Zoon van God onder de voet gelopen heeft, en het bloed des verbonds, waarmede Hij geheiligd was, tot een onheilige zaak gerekend heeft, en de Geest der genade onrecht aangedaan heeft? 30 Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mij behoort de wraak, Ik zal vergelden, spreekt de Here. En nogmaals: De Heer zal zijn volk oordelen. 31 Het is een vreselijke zaak om in de handen van de levende God te vallen.”
7 Zie, Hij komt met wolken; en alle oog zal Hem zien, en ook zij die Hem doorstoken hebben; en alle geslachten der aarde zullen om Hem jammeren. Amen.
De lezer moet de natuurlijke neiging bedwingen om de woorden letterlijk te gaan lezen omdat de tekst in code is geschreven. Daarom betekent Hij komt met wolken niet dat Hij in de wolken komt. KOMEN MET wolken is een ongebruikelijke vorm van spreken, en wel omdat het een gezegde is, ‘komen MET wolken’. Om dit te begrijpen moeten we weten wat de wolken zijn. In hoofdstuk 11 van Hebreeën geeft Paulus een lange lijst van mensen die stand hielden in het geloof. Deze geeft Paulus als historische voorbeelden voor de mensen tot wie hij spreekt, en dat hun voorouders het levende bewijs waren dat hun geloof werkte. Dan zegt hij in hoofdstuk 12:1: “Laten wij, nu wij met zo’n grote wolk van getuigen omringd zijn, elk gewicht en de zonde die ons zo gemakkelijk belaagt, afleggen en met geduld de wedloop lopen die voor ons ligt.” Met andere woorden, Jezus komt met een getuigenis van historische getuigen als voorbeelden van geloof voor ons om naar te leven. Zelfs degenen die hem doorstoken hebben, hebben gezien dat zijn getuigenis waar is, en alle verwanten in het land zagen dit ook. Dit laatste betekent dus niet alle rassen op aarde. ‘Verwanten’ in vers 7 betekent degenen die verwanten zijn, niet degenen die geen verwanten zijn. En de aarde betekent in de Bijbel nooit de planeet, maar altijd het land of de grond. Dus Jezus komt met hen die stand hielden.
8 Ik ben Alfa en Omega, het begin en het einde, zegt de Heer, die is en die was en die komen zal, de Almachtige.
Hier identificeert Jezus zich met zijn Vader, een zoon in wie een vader een welbehagen heeft om de nalatenschap van de vader te erven. Het betekent dus dat hij zal regeren zoals zijn Vader heeft gedaan. Het betekent dat hoewel de meeste verwanten ontucht hadden gepleegd met andere goden (wetgevers), Jezus hen daarvan op de een of andere manier zal bevrijden, om twee gezelschappen te worden, het ene als zijn bruidegomgezelschap (het lichaam van het overblijfsel) en het andere als bruidsgezelschap (het bredere bevolking; de kerkgangers en ongelovigen van Adamieten).
Net als zijn Vader geeft Jezus hen de keuze: kiest gij heden het leven of de dood. Dit gaat niet over niet biologisch leven, dat kan men niet kiezen, dat heeft men al en evenzo zou men niet kiezen voor de biologische dood… het gaat over de dood aan het vleselijk willen. Het vleselijke willen is verwekt van beneden, om zijn eigen wetgever te zijn of het willen buigen voor andere verwekte van beneden mensen als wetgevers. In het buigen voor andere wetgevers, variërend van zichzelf, tot mannen en mensen collectief zoals in parlementen, kiest men voor de dood. Van beneden verwekt denken is dood voor de levende God. Men doet dit omdat het een afwijzing van Jezus is, op dezelfde manier waarop het volk de Vader afwees toen het zei: “Geef ons een koning zoals de andere volken”. “En de HEERE zeide tot Samuël: Hoort naar de stem des volks in alles wat zij tot u zeggen; want zij hebben u niet verworpen, maar zij hebben Mij verworpen, opdat Ik over hen niet zou heersen.” 1 Sam. 8:7 Om deel uit te maken van het lichaam van Jezus en dus een gezegende te zijn in het koninkrijk, moet men kiezen voor het leven, van boven verwekt. Dat betekent dat men erkent dat Jezus koning is over allen en regeert met Gods Wet…dat hij zal afrekenen met de rebellen met zijn macht en alle autoriteit om te regeren.
9 Ik Johannes, die ook uw broeder ben, en metgezel in de verdrukking, en in het koninkrijk en de lankmoedigheid van Jezus de Christus, was op het eiland dat Patmos genoemd wordt, om het woord van God, en om het getuigenis van Jezus de Christus.
Johannes (John) schreef Openbaring niet later dan 96 na Christus toen hij als oude man door de Romeinse keizer Domitianus (81-96 na Christus) naar het eiland Patmos was verbannen. Eusebius, bisschop van Caesarea in het Vierde Jaar-Honderd (Eeuw) schreef in zijn Kerkelijke Geschiedenis, I, iii, 20: “Na vijftien jaar heerschappij van Domitianus volgde Nerva de troon op. Bij stemming van de Romeinse senaat werden Domitianus’ eerbewijzen ingetrokken en degenen die ten onrechte waren verbannen, keerden terug naar hun huizen. Dit wordt opgemerkt door de kroniekschrijvers uit die tijd. In die tijd ging ook de apostel Johannes, na zijn ballingschap op het eiland, weer in Efeze wonen, zoals de vroegchristelijke traditie vermeldt.”
Het andere dat opgemerkt moet worden in vers 9 is dat Johannes zegt dat hij (Johannes) in het Koninkrijk is, met andere woorden, het Koninkrijk was niet een plaats die honderden jaren later nog moest komen of een zachte plek op een wolk ergens, hij was er al in. Dit gaat in tegen het beeld dat de meeste mensen van het koninkrijk hebben, in feite was hij in beproeving in het koninkrijk. In het gezicht was hij in het koninkrijk dat al 53 jaar aan de gang was.
10 Ik was in de Geest op de dag des Heren en hoorde achter mij een grote stem, als van een bazuin,
Er zijn mensen die een hele reeks theorieën proberen op te stellen over wat de dag des Heren is, maar dat heeft geen enkele invloed op het onderwerp van deze zin. Het is echter de dag van het offer van de golfschoof om de opstanding van Jezus te symboliseren toen het voor zijn opstanding werd gehouden, en daarna werd de dag als herdenkingsdag gehouden. Velen zullen zeggen dat het de zondag betekende. Maar het is een feit dat er in dat land op dat moment geen zondag bestond binnen de Israëlitische kalender. De dagen van de week zoals wij die noemen, waren toen simpelweg nog niet bekend in een cyclus van 7 dagen. De dagen met Romeinse namen waren wel bekend, maar in die tijd gebruikten de Romeinen een achtdaagse werkweek, terwijl de Israëlieten een zevendaagse werkweek gebruikten. De kalenders waren verschillend en sloten niet op elkaar aan, en om dit alles nog eens extra te benadrukken, toen de Romeinse kalender een 7 daagse kalender werd, werd deze later veranderd door een zekere paus (we zullen daar later naar kijken) en veel later werd er weer een ‘correctie’ gemaakt. Om zelfs maar te denken dat het Oogstoffer elk jaar op een zondag of een zaterdag viel, is gewoon onwetendheid over historische weekcycli tussen twee verschillende kalendersystemen en verschillende namen.
Bovendien liep de Hebreeuwse kalender op een heel ander cyclusbeginpunt dan de kalenders die we vandaag de dag hebben. Ten tijde van het Wafelschoofoffer in 33 na Christus bestond de Romeinse week uit 8 dagen cycli, dus om de Romeinse naam voor zondag of zaterdag te gebruiken in een week van 8 dagen en aan te nemen dat het klopt met een 7-daagse cyclus is dwaas, dus nogmaals, de hele cyclus klopt gewoon niet met onze 7-daagse kalender. “Tussen de 1e en 3e eeuw verving het Romeinse Rijk geleidelijk de achtdaagse Romeinse nundale cyclus door de zevendaagse week. Ons vroegste bewijs voor dit nieuwe systeem is een Pompeïaanse graffito die verwijst naar 6 februari (viii idus Februarius) van het jaar 60 na Christus als dies solis (“zondag”). Een andere vroege getuige is een verwijzing naar een verloren gegane verhandeling van Plutarch, geschreven rond 100 na Christus, waarin de vraag werd gesteld: “Waarom worden de dagen die naar de planeten zijn genoemd in een andere volgorde gerekend dan de werkelijke volgorde?
De dagen werden genoemd naar de planeten van de hellenistische astrologie, in de volgorde Zon, Maan, Mars (Ares), Mercurius (Hermes), Jupiter (Zeus), Venus (Aphrodite) en Saturnus (Cronos).
De zevendaagse week verspreidde zich door het Romeinse Rijk in de late oudheid. Tegen de 4e eeuw was het in het hele Rijk in gebruik en had het ook India en China bereikt.” Wikipedia.
Het is dus op zijn best simplistisch om die dag van het Wave Sheaf offer een zaterdag of een zondag te noemen en op zijn slechtst onwetend. Trouwens, als het een van die dagen was in dit geval Dies Solis, waarom zei Johannes dan niet gewoon “op zondag (of zaterdag, Dies Saturnus) zoals de gewoonte was”…? De reden waarom hij dat niet deed was omdat er in die dagen geen zondag of zaterdag was in de Israëlitische kalenderweek. Aangezien de Israëlitische weekcyclus op de Equinox begon, zou de sabbat dan op 21 of 22 maart vallen en in onze moderne Romeinse kalenders zou dat een zondag kunnen zijn, maar dan zou het het volgende jaar een maandag zijn, het volgende een dinsdag enzovoort.
11 Zeggende: Ik ben de Alfa en de Omega, de eerste en de laatste; en: Wat gij ziet, schrijf het in een boek en zend het aan de zeven gemeenten, die in Asia zijn; aan Efeze, en aan Smyrna, en aan Pergamos, en aan Thyatira, en aan Sardis, en aan Filadelfia, en aan Laodicea.
Het woord ‘kerken’ is een slechte vertaling van het Griekse woord ‘Ecclesia’, dat geen religieuze structuur betekent, maar eerder een samenkomst of verenigde groep van de geroepenen van het volk van Israëlitische afkomst, verwanten van de bloedverwant verlosser, verwantschapsgemeenschappen.
12 En ik keerde mij om, om de stem te zien, die met mij sprak. En toen ik mij omkeerde, zag ik zeven gouden kandelaren;
Sommigen zeggen dat dit simpelweg verwijst naar de 7 geroepen gemeenten in Klein-Azië in die tijd, maar dat kan niet, ten eerste omdat Openbaring geschreven is in symboliek, dus de 7 ecclesia’s staan symbool voor iets groters. Ten tweede, waarom zou Openbaring zoveel aandacht besteden aan 7 ecclesia’s die binnen tientallen jaren uit de geschiedenis zouden verdwijnen en geen invloed zouden hebben op de toekomst, terwijl Openbaring helemaal gaat over de toekomst die vanaf 33 na Christus begint als een doorlopende geschiedenis ten tijde van het schrijven van Johannes? Ten derde, waarom wordt er zoveel nadruk gelegd op de kenmerken van elke kerk als deze geen invloed hebben op de doorlopende geschiedenis? Ten vierde, om R.K. Phillips en R.N. Phillips (B.Sc.) te citeren: “Openbaring presenteert het proces van herstel in vijf verschillende divisies, de zeven waarschuwingsbrieven aan de vergaderingen, de zeven zegels, de zeven bazuinen, de zeven donderslagen en de zeven Schalen 1. Deze divisies hebben elk hun eigen begin.”. Wat RKP en RNP zeggen is dat elk van de divisies progressief van aard is, dat betekent dat de zeven gemeenten dat ook zijn aangezien het één van de 5 verschillende divisies of gelaagde verklaringen is van de geschiedenis van het koninkrijk.
Verder zijn de kandelaars 7 vrijstaande kandelaars en geen 7-tands eenheid, wat erop wijst dat de ene na de andere wordt aangestoken. Het gedeelte van de 7 ecclesia’s is de eerste van de gelaagde documentaties in Openbaring om de manier waarop Jezus zijn koninkrijk leidt te onthullen, het gaat daarom niet over 7 uitgestorven gemeenschappen maar eerder over 7 historische bewegingen of fasen in de geschiedenis van Jezus’ koninkrijk op Pinkster- of Korenniveau, die uitdrukking geven aan de religieuze kant van die geschiedenis.
Zeven kandelaars betekent een licht voor elke dag. Zeven dagen van de week, het bewijs van zeven tijdperken. Dit is waar Pinksteren naar verwijst, omdat het het Wekenfeest wordt genoemd…7 weken na Pesach.
Dus zeven tijdperken na het Pesach koninkrijk tijdperk, en Jezus waarschuwde keer op keer, het volgende niveau is dat van Pinksteren, dat van Weken.
De 7 ecclesia’s staan daarom symbool voor 7 dagen of 7 kerkelijke dagen/leeftijden/tijdsspannen. Pinksteren wordt ook wel het Wekenfeest genoemd, het is dus een ‘week’ lang tijdperk van 7 ‘dagen’, en net als bij een echte week worden 7 dagen niet allemaal in één dag gepropt, maar volgen 7 dagen elkaar op om een week van 7 dagen te vormen, dus 7 tijdperken. In dit geval, 7 kerktijdperken, 7 kerklichten. En als we verder lezen over deze kerklichten, is de hint dat elk licht uitvalt, dus uitgaat, de een na de ander op dezelfde manier als dat elke dag in een week wordt gevolgd door de nacht (het licht dat uitgaat) om te worden gevolgd door de volgende dag of het volgende licht.
Johannes zag niet één maar 7 kandelaars. Daarentegen was er in de tabernakel van Mozes slechts één kandelaar met 7 lampen (Ex. 25;37). Honderden jaren later, toen Salomo de tempel in Jeruzalem bouwde, liet hij 10 kandelaars maken (elk met 7 tanden) om meer licht te geven in een groter gebied. Dit duidde op de groei van het Koninkrijk van een kleine tent naar een prachtige tempel. Dit duidde ook op de groei van een klein koninkrijk naar een koninkrijk dat op een dag de hele planeet zal overnemen. Salomo’s 10 lampenstandaards met elk 7 tanden gaven 70 lichten, wat zinspeelde op de 70 clanvaders van Genesis 10, waarbij het idee was dat alle naties van broedbare of entbare verwanten verlicht zullen worden via het uitverkoren geslacht van Israëlieten, die op hun beurt uit twee collectieve lichamen bestaan, het lichaam (bruidegom) en de bruid van Jezus.
13 En in het midden van de zeven kandelaren stond iemand als de Mensenzoon, bekleed met een gewaad tot aan de voeten, en om de borst met een gouden gordel.
Het gewaad is een priesterlijke outfit van wit linnen, omdat Jezus onze hogepriester is, maar hij is ook de koning en het hoofd van twee collectieve entiteiten; 1. Het lichaam van Jezus, dat ‘mannelijk’ is en de bruidegom is, en 2. Het lichaam van Jezus, dat ‘mannelijk’ is, is de bruidegom. Als de rest van de Israëlieten zich gewonnen geeft, worden zij de ‘Bruid van Jezus’, die ‘vrouwelijk’ is, maar niet alleen uit vrouwen bestaat, want het is een ‘mannelijke en vrouwelijke’ entiteit die bestaat uit mensen met tarwe- en druivennatuur. Beide zijn twee aspecten van zijn twee werken, een scepterwerk en een heerserswerk. Wanneer de laatste eindelijk vrucht geeft, trouwt ‘zij’ met de bruidegom en zij brengen dan de vrucht van het koninkrijk voort, waarbij de zoetste vrucht van de schoot een baby is en in dit geval, het man-kind… opnieuw is het symboliek, het man-kind is de vrucht van het koninkrijk.
14 Zijn hoofd en zijn haren waren wit als wol, zo wit als sneeuw, en zijn ogen waren als een vuurvlam;
Wit als wol staat voor het feit dat hij het lam van God is zonder vlek, en wit als sneeuw wijst op zijn taak om onze zonden te bedekken, en daarom is het een verwijzing naar alleen Israëlieten, omdat alleen zij onder de wet (van God) waren om die wet te overtreden, daarom in staat om te zondigen, iets waar geen ander ras aan onderworpen was, dus geen ander ras is zondaar. “Komt nu en laat ons samen redeneren, zegt de HEERE: al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als wol.” Jes. 1:18
De “vlammende ogen” spreekt van Gods vurige wet, hij ziet wat het koninkrijk nodig heeft namelijk de vurige wet om uit te gaan, Jezus heeft de autoriteit om te oordelen. “Ik zag, totdat de tronen neergeworpen waren, en de Oude der dagen zat, wiens kleed wit was als sneeuw, en het haar van zijn hoofd als reine wol; zijn troon was als een vurige vlam, en zijn raderen als brandend vuur. Een vurige stroom ging uit en kwam voort van voor Zijn aangezicht; duizend dienden Hem, en tienduizend maal tienduizend stonden voor Zijn aangezicht; het oordeel werd ingesteld, en de boeken werden geopend.” Daniël 7:9,10.
Daniël voorspelde de autoriteit die aan Jezus zou worden gegeven, terwijl Johannes op dat moment van zijn schrijven kon spreken over die voorspelling die werkelijkheid werd en al plaatsvond. Hoewel de kerken begonnen te zeggen dat Gods wet was afgeschaft, begon Jezus te regeren en te oordelen met Gods wet, ondanks wat zij leerden.
“Want zie de steen, die Ik voor Jozua gelegd heb; op één steen zullen zeven ogen zijn; zie, Ik zal de gravering daarvan graveren, zegt de HEERE der heerscharen, en Ik zal de ongerechtigheid van dat land wegnemen in één dag.” Zacharia 3:9-10
Dit hint naar Jezus, en de 7 tijdperken of dagen van de “week”, op het niveau van het Wekenfeest, dus het zogenaamde Kerkelijk Tijdperk.
“Want wie heeft de dag der kleinigheden veracht? Want zij zullen zich verblijden, en de pruim in de hand van Zerubbabel zien met die zeven; het zijn de ogen des HEEREN, die heen en weer gaan over de ganse aarde.” Zacharia 4:10
De ogen van de Heer zijn getuigen, het zijn degenen in elk tijdperk die ogen hebben om alle dingen te zien. De richtsnoer is een verzwaard touwtje om de tempel te meten, en de tempel is het volk Israëlieten, en als het recht hangt, is het symbolisch voor de waarheid. Jezus zal de systemen van de mens doen schudden, de rijken die niet Gods waarheid hebben, deze zullen vallen en afbrokkelen tijdens dat tijdperk van 7 getuigen, en alleen dat wat recht is, gemeten door het richtsnoer, zal overeind blijven. Dit betekent dat het koninkrijk op dat niveau hand in hand zal gaan met veel schudden of dorsen op de koninkrijken en rijken van de mens.
Zerubbabel betekent het zaad van Babel. Toen de hoeksteen (Jezus) in de aarde werd gelegd, was dat als een zaadje dat in een aards Babylonisch systeem werd geplant. Dit is hoe het koninkrijk wordt gebouwd; de hoeksteen wordt in de aarde geplant (niet op wolken) en dan wordt de tempel van levende steen (Sakson-Israëlieten) erop gebouwd met de apostelen en profeten als levende eerste stenen.
15 En zijn voeten als fijn koper, alsof zij brandden in een oven; en zijn stem als het geluid van vele wateren.
Brons in sommige vertalingen is het metaal dat symbool staat voor oordeel, vandaar het koperen altaar in de voorhof (Ex. 27:1,2) in de tempel van Mozes, dat het oordeel over de zonde uitbeeldt dat over de offers werd uitgesproken, die een type van Jezus waren. Ook is zijn stem als het geluid van vele wateren of watervallen. We vinden een soortgelijke verklaring in Openb. 14:12 waar gesproken wordt over de stemmen van de 144.000 die allemaal Israëlieten zijn. De term wordt ook gebruikt in Openb. 17:15 waar de hoer zit op de menigte van volken, talen en naties. Dus hier in Openb. 1:15 lezen we dat Jezus een stem heeft als vele wateren. Het idee hier is dat niet alleen het ‘hoofd’ spreekt, maar ook de overwinnaars die zijn lichaam vormen, de bruidegom (te onderscheiden van de bruid), die als één spreken, als een Amenvolk. De getuigen door de eeuwen heen.
16 En hij had zeven sterren in zijn rechterhand; en uit zijn mond ging een tweesnijdend scherp zwaard; en zijn aangezicht was als de zon die schijnt in zijn kracht.
Zeven sterren zijn natuurlijk 7 lichten voor de ‘wereld’ als een verwijzing naar de 7 geesten of heilige eigenschappen die werden geschonken aan de 7 gemeenschappen/ecclesia’s en op een lange termijn profetisch niveau, de ‘7 kerktijddagen’ en in Openbaring 2:1 zijn deze 7 sterren in ‘de rechterhand’, verwijzend naar macht en autoriteit. Ze zouden een uitvloeisel zijn van de macht van Jezus, in zijn koninkrijk op aarde. Het tweesnijdend zwaard wordt samengevat in Hebreeën 4:12 “Want het woord van God is snel en machtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, dat doordringt tot de scheiding van ziel en geest en van gewrichten en merg, en dat de gedachten en de bedoelingen van het hart kan onderscheiden.
Het gelaat dat schijnt verwijst naar het voorhangsel dat is opgelicht om zijn glorie of grootheid te tonen. Hier ziet Johannes Jezus volledig ontsluierd de heerlijkheid van zijn Vader tonen zoals de 3 discipelen hem zagen toen hij werd getransfigureerd op de Berg/Gebergte in Mattheüs 17:2 “En hij werd voor hun aangezicht getransfigureerd; en zijn aangezicht straalde als de zon en zijn klederen waren wit als het licht”. Toen Mozes 8 keer naar de berg ging, zoals we kunnen lezen in Exodus 34:30, straalde zijn gezicht toen hij naar beneden kwam met de nieuwe tafelen van de wet, maar het volk was bang voor wat ze zagen. Wat duidelijk is, is dat mensen bang zijn voor onthulling of de openbaring van God en zijn woord, maar de sluier of onthulling is waar Openbaring over gaat. Dit toont ons de voortgang van de geschiedenis tijdens en door het Pinkstertijdperk (van 33 na Christus tot 1994) en daarna tot de onthulling van Jezus aan de Overwinnaars in de eerste opstanding en daarna.
17 En toen ik hem zag, viel ik als dood aan zijn voeten. En hij legde zijn rechterhand op mij en zei tegen mij: Vrees niet, ik ben de eerste en de laatste. 18 Ik ben degene die leeft en die dood was, en zie, ik leef in eeuwigheid, amen, en ik heb de sleutels van de hel en de dood.
Johannes viel neer alsof hij dood was en Jezus zegt dat hij dood was maar leeft. Deze opmerkingen zijn een knipoog naar het feit dat iemand eerst moet sterven om de opstanding te krijgen. Er zullen echter mensen in leven zijn aan het einde van het tijdperk die ‘veranderd’ zullen zijn zonder te sterven (1 Kor. 15:51, 1 Thess. 4:17) Maar om de rang te halen moet men ‘aan zichzelf sterven’, dat wil zeggen dat men al zijn eigen ideeën over goed en kwaad, goed en slecht, moet verpletteren en moet toegeven aan de ‘schoolmeester’ om tot Jezus te komen, dat is de Wet van God. Het gaat erom dat je je eigen wil om te beslissen over de wet en wat goed is verbreekt en zegt: “Alles wat God zegt is goed” en op die manier kom je dichter bij de wil van Jezus. Daarom zeiden zowel Mozes als Jezus, Deut. 30:15+ “Zie, ik heb u heden voorgehouden leven en welbehagen, en dood en tegenspoed; omdat ik u heden opdraag de HEERE, uw God, lief te hebben, in Zijn wegen te wandelen en Zijn geboden en Zijn inzettingen en Zijn oordelen te onderhouden, opdat u leeft en u vermenigvuldigt, en opdat de HEERE, uw God, u zegent in het land waarheen u gaat om het in te nemen. Maar als uw hart zich afwendt en u niet gehoorzaamt, maar u laat meeslepen en andere goden (wetsystemen) aanbidt en dient, dan verklaar ik u vandaag dat u zeker zult sterven. U zult uw dagen niet verlengen in het land waar u de Jordaan oversteekt om het binnen te gaan en het te bezitten. Ik roep hemel en aarde vandaag tot getuigen tegen jullie op, dat Ik leven en dood, zegen en vloek voor jullie heb gesteld. Kies dus voor het leven, opdat jullie leven, jullie en jullie nakomelingen…”.
Nu moet het duidelijk zijn dat als iemand al leeft, men niet voor het leven kan kiezen en dat niemand voor de dood kiest, en dit is omdat het niet gaat om het kiezen van biologisch leven of biologische dood, maar het gaat om ofwel; kiezen om te leven volgens het vlees, dat leeft volgens het instinct van dieren: of kiezen om te leven volgens de geheiligde geest (heilig denken van God). Het vlees heeft een eigen wil en die wil is gecodeerd met het woord ‘diabolos’, vertaald als ‘de duivel’, en diabolos betekent ‘afschuwelijk’. Onze wegen zijn afschuwelijk voor de Heer, en die dierlijke overlevings’wil’ (van beneden verwekt) wordt vaak ‘de duivel’ genoemd, en leven volgens die ‘wil’ is destructief voor jezelf en voor het koninkrijk, want leven volgens het koninkrijk is leven volgens de wil van God. Om te leven zoals God het wil, moeten we de dierlijke wet of de vleselijke wet onderdrukken of dat wat vaak diabolos, de duivel, wordt genoemd (dus geen mythisch spook). Als we dat doen, dan hebben we gekozen voor ‘leven’ en dat kwalificeert ons voor de opstanding. Dat betekent niet dat we de wet gebruiken om onszelf te rechtvaardigen, die is ons gegeven, we leven zo goed mogelijk naar de wet omdat we geloven dat die rechtvaardig is.
Heb 2:14,15 “Want aangezien de kinderen (het volk Israëlieten) deel hebben aan vlees en bloed, heeft Hij (Jezus) zelf ook deel aan dat vlees en bloed gekregen, opdat Hij door de dood hem zou vermorzelen die de macht van de dood had, namelijk de ‘wet van het vlees’ (weergegeven als het woord, duivel); en hen zou verlossen die door angst voor de dood hun hele leven onderworpen waren aan slavernij (aan die wet van het dierlijke vlees, de overlevingswet).”
Dit vertelt ons dat het vlees ons gevangen houdt op een manier die naar de dood leidt, totdat Jezus kwam om zijn werk op aarde te doen. Hij overwon de dood met zijn opstanding omdat hij in vlees en bloed kwam en zo overwon hij namens alle Israëlieten en hun entbare verwanten.
Hoewel Johannes meer dan 3 jaar heel dicht bij de aardse lichamelijke Jezus had doorgebracht, was dit de eerste keer dat hij Jezus’ hemelse gedaante zag. Het is duidelijk dat hij hem herkende, “zoals” – herkenbaar was als Jezus.
19 Schrijf de dingen op die gij gezien hebt, en de dingen die zijn, en de dingen die hierna zullen zijn; 20 Het geheimenis van de zeven sterren die gij in mijn rechterhand zag, en de zeven gouden kandelaren. De zeven sterren zijn de engelen van de zeven gemeenten en de zeven kandelaren die gij zag, zijn de zeven gemeenten.
De zeven sterren zijn de engelen of boodschappers, en we zouden kunnen zeggen, de ‘boodschappen/het woord’ gegeven aan de zeven kerken, en dat elke boodschap als een heldere ster is, want waarheid is wat verlicht en duisternis verdrijft. De kandelaars vertegenwoordigen de zeven kerken of beter gezegd een tijdperk waarin de gemeenten werden gegeven om de vrucht voort te brengen van het licht dat Jezus aan ieder van hen gaf. De zeven kerken waren de eerste dienaren van die zeven letterlijke groepen gelovigen op het moment dat het boek Openbaring werd geschreven. Maar zoals eerder gezegd, hadden deze ‘kerken’ een veel grotere profetische betekenis; het overspannen van het Tijdperk-van-de-Weken of Pinkstertijdperk, met 7 dagen van de week, d.w.z. 7 tijdperken van het Wekenfeest. Vergeet niet dat elk feest letterlijk een feest was, maar elk feest was veel meer dan dat, het waren profetische en culturele leermiddelen, voorstellingen van de tijdperken van de koninkrijksniveaus waar ze voor stonden. Evenzo was elke gemeenschap in die tijd letterlijk, maar elk stond voor een tijdperk dat dezelfde problemen had als zij. Omdat het om een tweesnijdend zwaard gaat, had elk tijdperk zijn sterke punten en had elk tijdperk zijn tekortkomingen. Het resultaat was 7 kerkelijke ‘tijdgeestdagen’. De zeven sterren zijn daarom boodschappen die Jezus stuurde om een bepaald woord te bestoken en te onthullen aan de zeven tijdperken, via hun bedieningen.
Elk van hen had iets wat Jezus tegen hen had en uit elk van hen was er een kleine groep die werd verteld om uit elke ‘kerk’ te komen. Deze instructie om uit elke kerk te komen zou nogal dwaas zijn als de zeven kerken van openbaring slechts een verwijzing was naar de 7 letterlijke kerken in die tijd. Er zou niet veel christelijke groei hebben plaatsgevonden als dat het geval was in die tijd, maar we weten dat de groei enorm was.
Kortom, de 7 kerkgemeenschappen stonden symbool voor 7 tijdperken van groei, tijdperken die zich uitbreidden/aanzwollen met het zuurdesem van de Farizeeën. Het heeft geen zin om hen te waarschuwen voor de zuurdesem als de zuurdesem die de hele klomp zuur maakt alleen in die eerste decennia plaatsvond, omdat de zuurdesem moest worden uitgebrand, en we weten dat er in die tijd geen zuurdesem werd uitgebrand. Het heeft ook geen zin om dat alles meer dan 2000 jaar later in de toekomst te plaatsen. Dit komt omdat het Pinkstertijdperk was begonnen in 33 na Christus in de bovenzaal, zoals Jezus zei dat het zou beginnen, “niet vele dagen vanaf nu”. Dus het begon 33 na Christus, er is nog geen zuurdesem uitgebrand, en toch wordt ons verteld dat de zuurdesem de hele klomp zuur maakt. Het moet duidelijk zijn dat het zuurdesem na 33 na Christus begon en nog steeds zuurdesemt. En dat we nu wachten op de dag om die zuurdesem uit te branden. Dus de 7 kerken omspannen zo’n 2000 jaar en zouden 7 gemeenschappen kunnen zijn die al zo lang geleden in de geschiedenis zijn heengegaan. Het zou helemaal niet logisch zijn als het letterlijk was en deze gemeenschappen pas een honderdtal jaren later tot een einde kwamen. Om het zuurdesem van de Farizeeën uit te branden, moet het onkruid ook van de tarwe verwijderd worden, wat op het moment van dit schrijven nog niet gebeurd is. Daarom stonden de 7 kerken voor 7 tijdperken in de geschiedenis waarin elke fase faalde om het licht in de wereld te brengen dat Jezus hen gaf. Het waren alleen de overwinnaars die elke ster lieten schijnen, maar wat betreft de kerken op tarwe-niveau en hun tijdperken, de lichten schenen en gingen uit met elk van hen.
Hoofdstuk 2 van Openbaring Gedecodeerd behandelt hoofdstuk 2 van Openbaring; de Zeven Kerken.
