De 7 kerken in Openbaring 2
Voordat ik inga op de details van de 7 kerken in hoofdstuk 2 van Openbaring, is het de moeite waard om de structuur van Openbaring zoals geschetst in hoofdstuk 1 samen te vatten.
Ik benadrukte het belang van de feesten die God aan de Israëlieten gaf en die eigenlijk profetisch of voorspellend van aard zijn voor de geschiedenis van het Israëlitische volk op drie niveaus of drie stappen van koninkrijksgroei, de een na de ander. Ook, dat deze feesten niet de geschiedenis zijn van de planeet, of van de Zoeloes, of de Tibetanen, of enig ander ras dan het volk van de bijbel in kwestie, dat wil zeggen, alleen de Israëlieten en hun entbare verwanten. Deze feesten behoren niet toe aan religieuze groepen zoals de Joden die de kerken opzettelijk onderwezen. Deze feesten behoren toe aan de Israëlieten die werden omgedoopt tot de Saka > Sakasuni (door de Perzen) >Saksonen > Saksen en van wie sommigen bekend werden als christenen voor de ‘eerste keer in Antiochië’ in het eerste ‘jaar-honderd’ (eeuw) na Christus.
De feesten zijn ook kenmerkend voor de drie begripsniveaus van de Israëlieten en hoe zij getraind moeten worden door God en zijn zoon Jezus. Iedereen die niet houdt van dit idee van ‘Israëlitische exclusiviteit’ is of geen Israëliet, of een Israëliet die zwaar geconditioneerd is door de gevestigde orde propaganda om een ‘zelfverloochenaar’ te zijn. Per slot van rekening heb ik de Bijbel niet geschreven. Ik vertel het gewoon zoals het is.
Het is aan de lezer om eerlijk te zijn en te bewijzen dat ik ongelijk of gelijk heb, maar de lezer moet niet wegwuiven wat ik schrijf simpelweg omdat het niet past in wat politiek correct is in zijn/haar gedachten. Ik volg geen traditie van een kerk, sekte of cultus. Ik volg ook geen politiek ideaal of politieke trend. Wat ik schrijf zou wel eens gehaat kunnen worden door elke kerk en elk “isme” onder de zon. Dit boek gaat over het decoderen van Openbaring, zo puur als puur kan zijn. Het is een lange taak die noch financieel gewin, noch fans zal opleveren.
Openbaring Hoofdstuk 2 – de 7 kerken
Waarom dit 7 tijdperken zijn en niet gewoon 7 gemeenschappen 2000 jaar geleden…
Openbaring komt overeen met het vierde beest van Daniël 7. Dit komt op zijn beurt overeen met de 7 tijdperken van de kerken. Dit komt weer overeen met de 7 tijdperken van de kerken, nog een reden waarom de 7 kerken tijdperken zijn en niet de 7 kleine gemeenschappen in Klein-Azië.
De verslagen van de 7 kerken staan in de hoofdstukken 1, 2 en 3 van Openbaring. Het woord kerk in Openbaring betekent niet institutionele sekten in de moderne zin van het woord, maar eerder gemeenschap van verwanten onder Jezus, gemeenschap die na verloop van tijd echter werd beheerst door georganiseerde religie.
Elke ‘kerk’ wordt aangekondigd met een ‘engel’. In de Griekse tekst is het woord voor engel ‘semaino (-ed)’ en betekent dus symbolisch. Dit inluiden is een proces dat op zichzelf al typerend is voor het inluiden van een nieuw tijdperk of een nieuwe dag. Door de manier waarop de verzen zijn geschreven, gaat het dus niet over 7 gemeenschappen die allemaal op één moment in de tijd leven, maar vertelt het over 7 soorten opeenvolgende gebeurtenissen, dus van het ene kerktijdperk na het andere, op dezelfde manier waarop het woord tijdperk dag betekent, en 7 dagen van een week niet allemaal op één dag zijn, maar 7 dagen na elkaar. Nogmaals, de kerken zijn in de Tarat-tijd, of het Wekenfeest van het koninkrijk, getypeerd door een telling van 7 weken. Op de achtste dag wordt een zaak ‘rein’ verklaard. Dus 8 volgt op 7…dus op de laatste week wordt de 49e dag gevolgd door de 50e dag. De 49e dag zit in de laatste week, dus de 50e dag is de 8e dag van die 7-daagse week…vandaar dat het Wekenfeest ook Pinksteren wordt genoemd omdat Pinksteren van een Grieks woord komt dat op 50 duidt. En het feest is op zichzelf een 2 daagse sabbat. of beter gezegd 7 stadia van de kerkgeschiedenis. Al met al hebben we het over een koninkrijk op tarwe-niveau, wat impliceert dat de 7 Kerken een geschiedenis van eeuwen is die het Pinkstertijdperk compleet maakt, ook wel het Kerkentijdperk genoemd.
Elke kerk wordt dus aangekondigd met een bazuin, teken van een nieuw begin…opnieuw, 7 tijdperken
Een engel liet een bazuin klinken om een nieuwe gebeurtenis of fase of tijdperk aan te kondigen, zoals duidelijk wordt gemaakt in Openbaring, hoofdstukken 8, 9, 10 en 11. Hoewel deze hoofdstukken vooruitlopen op dit gedeelte, zijn deze hoofdstukken een parallelle uitwerking van hoofdstuk 1, 9 en 11. Hoewel deze hoofdstukken vóór dit gedeelte liggen, zijn deze hoofdstukken de parallelle uitwerking van de hoofdstukken 1, 2 en 3, maar als onderdeel van een ‘historisch verhaal’. Dus deze hoofdstukken tonen bij wijze van voorspelling (op het moment dat Openbaring werd geschreven) de Westerse beschaving op een fysiek niveau van de geschiedenis. Deze hoofdstukken kijken dus naar de 7 kerkelijke tijdperken van de geschiedenis, maar vanuit een andere invalshoek die parallel loopt met de geschiedenis zoals die wordt ervaren door de vleselijke mens, seculier zo je wilt.
Dit feit alleen al benadrukt het punt dat we niet te maken hebben met een eenvoudige beschrijving van 7 kerkgemeenschappen zo’n 2000 jaar geleden. De handelingen van de ‘aankondiging’ van elke kerk, betekent dat de ene kerk ‘semaino-ed’ (gesymboliseerd) is als het ene tijdperk gevolgd door het andere … omdat elke kerk werd aangekondigd met een ‘engel’.
Inluiden is ook een kenmerk van een nieuwe dag, een nieuw tijdperk.
Engelen die de aankondiging deden, kondigden een nieuwe dag of het aanbreken van een dag of periode aan. De kerk werd aangekondigd door zeven dagen, zeven dagen in een week, zeven dagen op een belangrijk bijbels feest, zeven dagen om een melaatse te reinigen, zeven dagen om een priester te heiligen.
Dus door de aard van de Goddelijke feesten te begrijpen, kunnen we ook zien dat dit het patroon volgt van uitstortingen, uitstortingen die zo veelzeggend zijn voor en leiden naar het feest van de Vasten/Tabernakels, die VOLGENS het Pinksterfeest plaatsvinden. Inderdaad, want het is in het 7e kerktijdperk dat God 7 schalen uitgiet in Openbaring. Dit duidt op een gebruik van het feest van Loofhutten. We zien 7 bazuingeschallen. Een bazuin werd geblazen om een nieuwe maand in te luiden in de ware Israëlitische ‘jaarteller’ (kalender), een bazuin voor elke nieuwe maand… NIET voor een nieuwe maan (zie het boek It’s About Time).
Eén bazuin voor de eerste maand, 2 bazuinen voor de tweede maand enzovoort met 7 bazuinen voor de 7 maanden. Dan op de 14e dag na de eerste dag van die 7e maand, is het 7-daagse feest van Loofhutten met 7 dagen wijnoffers. Openbaring volgt het patroon van 7 maanden (met 7 kerkelijke tijdperken) en binnen de 7e maand daarvan is het feest van Loofhutten met zijn wijnoffers. Dit betekent dat de openbaring vertelt over een periode van zeven dagen of tijdperken die te maken hebben met de kerkgeschiedenis, daarom zijn de 7 kerken tijdperken, geen kleine, lang vervlogen kerkgenootschappen.
Bovendien had het Loofhuttenfeest een wijnoffer voor elke dag van het feest. Het had geen 7 wijnoffers op één dag. Daarom betekende elke geest die aan elke ‘kerk’ met een aankondigende ‘engel’ werd gegeven de ene uitstorting na de andere als de ene dag in een week of feest volgt op de andere.
In een goddelijk kalenderjaar zijn er 12 maanden, maar er zijn 7 maanden voor de laatste oogst en dat wordt gemarkeerd met het wijnfeest van 7 dagen. In dat licht moeten we dan de zeven gemeenten zien, die elk een maand hebben en dan in de laatste maand is het feest van Loofhutten met 7 wijnoffers die in de aarde worden gegoten. Daarom zien we opnieuw dat het symbolische gebaar dat van een wijnoffer elke dag vertelt van een doorgaand proces. De zeven kerken waren dus niet allemaal actief in één tijdperk, want ze hadden elk een geest, geest…’leer’ of manier van onderwijzen of denken, elk met een uitroeping voor hun tijd. Dit wordt dan gevolgd door de wijnoffers op aarde, dit is het algemene patroon in Openbaring.
Wijn staat symbool voor de geest in wat vroeger druivensap was.
Wanneer de ‘wijn’-uitstortingen in de ‘aarde’ worden geworpen, betekent dit oordeel voor diegenen van de Israëlitische stammen en hun entbare verwanten en de instellingen die zij hebben gecreëerd en die een ‘aards’ patroon volgen in plaats van een ‘heilig’ levenspatroon. Het betekent oordeel over diegenen van de Saksons en verwanten die leven volgens de wetten die zij geschapen hebben in plaats van te leven volgens de wetten die God hen gaf om in acht te nemen. Dit betekent dus geen oordeel over andere rassen, tenzij deze op een of andere manier betrokken zijn bij het onderdrukken van de Sakson Israëlieten en verwanten.
Het patroon is: feestdagen, tijdperken, wetten en exclusiviteit van zegeningen en vervloekingen voor een bepaald volk. Zonder dit te begrijpen blijft Openbaring op een ander niveau een gesloten boek.
Het eerste van de 7 tijdperken begon op de dag van Pinksteren 33 na Christus.
Het eerste van de 7 tijdperken begon op de Pinksterdag of het Wekenfeest, wat duidt op de opeenvolgende volgorde van de weken in de tijdperken na het Pesach-tijdperk van Pesach in Egypte tot Pesach aan het Kruis 33 na Christus. Het begin van het Pinkster-tijdperk viel daarom op het Tarweoogstfeest van Weken/Pinksteren in 33 na Christus. Toen de apostelen te horen kregen dat het Koninkrijk teruggegeven zou worden aan de Israëlieten (ons volk).
Deze 7 ‘dag-tijdperken’ maken deel uit van één ‘week-tijdperk’ en zijn dus onder een tarwe- of Pinksterzalf met zijn beperking, en die beperking was dat het gezuurd was met het “Zuurdesem van de Farizeeën”.
Een beetje zuurdesem zuurt de hele klomp, dus alle Israëlieten met een pinksterzalving (nee, niet van een pinksterkerk, maar van de zalving die aan Israëlieten met een ‘tarwekarakter’ is gegeven) zullen alleen heerschappij krijgen met zuurdesem. Dit betekent dat het Koninkrijk van God onder zo’n zalving zal aanzwellen en groeien en inderdaad, het ene Israëlitische rijk verrees na het andere, leidend tot het grootste van allemaal, het Britse Rijk… maar het was toen al totaal gezuurd, zozeer zelfs dat het de erfgenamen van de Farizeeën diende om een zionistisch programma in te voeren dat weinigen in twijfel durven te trekken… en het hele christendom uiteindelijk diende (maar we zullen dit allemaal zien naarmate deze studie vordert). Dit is dus het Koninkrijk van God op Korenniveau, of Pinksterniveau.
Inluidende ‘engel
Elke ‘dag’ krijgt zijn eigen aankondigende start met een ‘engel’… maar elke dag wordt geleid door tarwemensen die geleidelijk aan gezuurd worden in elke dag. En elke ‘nieuwe dag’ erft de vooruitgang van de vorige dag, dus elke dag krijgt een extra potje farizeïsme. Het Koninkrijk-van-God vóór dat ‘Koren tijdperk van het Wekenfeest’ was op een Pesach niveau sinds de Pesach dag in Egypte. Toch werd het overgenomen door boze mensen zoals eerder uitgelegd. Daarna wordt het koninkrijk weggenomen van deze overweldigers van de ‘kerkelijke instelling-van-de-dag’, die van Judea, en wordt het teruggegeven aan het volk voor wie het bedoeld was, maar op tarwe-niveau. Natuurlijk zijn de mensen aan wie het werd teruggegeven de (Sakson/Isaakse zoon) Israëlieten die snel daarna bekend werden als Christenen, eerst in Antiochië. Toch duurde het niet lang voordat deze Israëlieten, die bekend werden als christenen, hun eigen wetten begonnen te maken. Er waren mensen die ongemerkt binnenslopen en leerden wat ‘het zuurdesem van de Farizeeën’ wordt genoemd.
Tarwe heeft dorsen nodig om tot de goedheid van het koren te komen, en door de geschiedenis heen kreeg ons volk op tarwelevel een ‘pak slaag’… of corrigerend oordeel. Een groot deel van Openbaring gaat over dat dorsen. Daarna zal het koninkrijk uiteindelijk naar het hoogste niveau worden getild, dat van de venten of tabernakels, waarover Openbaring handelt in de laatste hoofdstukken.
