Blogserie

Home / serie / Openbaring ontcijferd -Deel 24

< Terug naar blogoverzicht

Rubrieken

Algemeen

Duivel & Satan

Israël

Geschiedenis & Oorsprong

Nieuws

Joden & Edom

Kerkhoaxes

Wetten

Openbaring ontcijferd -Deel 24

De geschiedenis van Tyrus

Koning Nebukadnessar van Babylon veroverde de stad Tyrus in 572 voor Christus, kort nadat hij Jeruzalem had ingenomen. Dit was geen gemakkelijke taak, want Tyrus had een muur van 150 meter hoog. Babylon deed er dertien jaar over om de stad te veroveren. De Hebreeuwse naam voor Tyrus is Tsur, wat letterlijk rots betekent, ongetwijfeld verwijzend naar de grote kracht van de stad als bolwerk.

De stad Tyrus was een zeehaven die in twee delen was opgesplitst. Het grootste deel van de stad werd gebouwd langs de kust van de Middellandse Zee in wat nu Libanon is. Het tweede deel van de stad was gebouwd op een klein eiland vlak voor de kust. Toen Nebukadnesar het grootste deel van Tyrus overmeesterde, vluchtte het volk naar het eiland en bleef daar vrij, omdat de zee zelf een natuurlijke barrière vormde tegen het Babylonische leger, dat geen marine had om het eiland te belegeren.

Bijna driehonderd jaar later liep Alexander de Grote tegen hetzelfde probleem aan. Hij besloot echter om de ruïnes van de oude stad te gebruiken om het eiland met het vasteland te verbinden. Zijn mannen haalden de rotsen en zuilen van alle verwoeste gebouwen en gooiden ze in zee. Er was zoveel materiaal nodig dat ze letterlijk het stof van het fundament van de oude stad schraapten en in zee gooiden. Alleen zo konden ze de eilandstad Tyrus overmeesteren.

Met deze omverwerping vervulde Alexander de Grote de voorspelling van Ezechiël 26:4, 5.
4 En zij zullen de muren van Tyrus verwoesten en haar torens afbreken; Ik zal ook haar stof van haar afschrapen en haar maken als de top van een rots. 5 Het zal een plaats zijn voor het uitspreiden van netten in het midden van de zee; want Ik heb het gesproken, spreekt de Here God; en het zal een buit worden voor de volken.

Deze doorgang is honderden jaren lang gebruikt door vissers om hun netten te drogen of te repareren, zoals de profeet zei. Pas vanaf het 20e jaar honderd is de doorgang dichtgeslibd en omgeven door stortplaatsen en bebouwing.

Een van de vier generaals van Alexander, Seleucus, nam deel aan de omverwerping van Tyrus in 332 v. Chr. Nadat Alexander in 323 v. Chr. stierf, werd het rijk verdeeld onder de vier generaals. Seleucus kreeg de controle over Klein-Azië en Babylon. In 312 v. Chr. stelde hij de zogenaamde Seleucidische (Griekse) kalender in die later werd gebruikt bij het dateren van gebeurtenissen in de boeken van de Makkabeeën. Kort voor zijn dood in 280 v. Chr. stichtte hij de stad Thyatira -Nieuw Tyrus.

Zoals eerder vermeld is de naam Tyrus in het Hebreeuws het woord Tsur, wat “rots” betekent en verwijst naar de kracht van de stad als een vesting. Volgens de International Standard Bible Encyclopedia betekent de naam Thyatira “de burcht van Thya”. Met andere woorden, zij nemen aan dat tira “kasteel of vesting” betekent – ongetwijfeld gebaseerd op de letterlijke betekenis als rots of vesting. Dit wordt ondersteund door het feit dat het in latere tijden Ak-Hissar werd genoemd, wat in het Turks “wit kasteel” betekent. Als we dit alles samenvoegen, kunnen we zeggen dat er een spirituele link en mogelijk een fysieke link is tussen de stad Tyrus en de stad Thya-TIRA. Beide namen bevatten het concept van een rots, vesting, burcht of kasteel. Toch zijn er nog andere opvallende overeenkomsten. Beide steden aanbaden de zonnegod en een vrouwelijke tegenhanger. Beide steden stonden bekend om hun paarse kleurstof en hadden vakbonden of gilden om zich tegen concurrentie te beschermen.

Tyrus en Thyatira bekend om hun paarse kleurstof

Door Tyrus te vergelijken met de stad Thyatira, is het duidelijk dat Seleucus Thyatira bedoelde als een tweede Tyrus. Thyatira stond bekend om haar productie van purperen verfstof, net als Tyrus. We zien dit in Handelingen 16, waar Lydia, een van Paulus’ bekeerlingen in Filippi, in die stad was om purper te verkopen vanuit haar woonplaats Thyatira (Handelingen 16:14). Hun voornaamste bezigheden waren dus dezelfde.

Tijdens het tijdperk van de Kerk van Thyatira van 529 tot 1517 na Christus probeerden velen zeker God te aanbidden op de beste manier die ze kenden, maar hun religieuze begrip stond niet in direct contact met Jezus, het was eerder een relatie met tussenpersonen, de geestelijkheid, zoals bisschoppen. Bisschoppen waren echter bedoeld als opzieners, niet als tussenpersonen. De ware rol van een bisschop is die van een voorman; “verantwoordelijk zijn voor het organiseren van werk en projecten die een senior manager aan zijn team toevertrouwt. Hij zegt wie wat moet doen en binnen welke tijdslimieten. Naast het beheren van de tijd van zijn team, moet een opzichter ook de middelen beheren die het team gebruikt.” Zijn taak is dus NIET om de plicht van elke man om direct contact met God te hebben weg te nemen en NIET om de dagelijkse studie van elke man van Gods woord weg te nemen. Het woord bestuderen is niet de taak van bisschoppen en het is ook niet hun taak om de schapen voor te schotelen wat ze zouden moeten denken dat de kudde het recht heeft om te geloven… want dat maakt van hen priesters. Gods doel is dat ALLE mensen priesters en koningen zijn en niet geregeerd worden door een priesterorde. Maar in de loop der tijd zijn bisschoppen afgedwaald van hun rol om de trechters naar God te worden van de schapen om te pleiten, waardoor bisschoppen goddelijke machtsmakelaars werden en in feite tirannen over de schapen.

We kunnen ook de religie van Tyrus vergelijken met die van Thyatira. De stad Tyrus aanbad Baäl, de naam van hun zonnegod. De stad Thyatira had in de oudheid een tempel voor de oude Lydische zonnegod Tyrimnos. Het eerste deel van zijn naam lijkt hem te verbinden met de stad Tyrus en met het Griekse woord Tyrannos, “tiran, of soevereine heerser”.

Ashtoreth was de godin van de Zidoniërs (1 Koningen 11:33). Zij was de vrouwelijke gemalin van Baäl en stond voor de aarde, zoals Baäl de zonnegod was. Zo vinden we ook dat de stad Thyatira een godin bij hun zonnegod had. Volgens de International Standard Bible Encyclopedia,

“Een andere tempel in Thyatira was gewijd aan Sambethe, en bij dit heiligdom was een profetes, door sommigen verondersteld om de Jezebel van Openb. 2:20 voor te stellen, die de uitspraken uitsprak die deze godheid aan de aanbidders zou geven.”

In Openb. 2:20 wordt de kerk van Thyatira veroordeeld voor het toestaan van…

20… die vrouw Jezebel, die zich profetes noemt, om Mijn dienaren te verleiden tot ontucht en het eten van dingen die aan afgoden zijn geofferd.

We zien dus dat er in de stad Thyatira zowel een mannelijke figuur was, de zonnegod Tyr-imnos, als een godin met de naam Sambe-the. Het lijkt erop dat Sambethe de “Thya-” is, terwijl Tyrimnos de “Tyra” is. Door ze samen te voegen, alsof ze het huwelijk van de god en de godin manifesteren, vormen ze de naam Thyatira. We zien dit in de onzin die de katholieke kerk vaak zegt: Heilige moeder van God. In de Catholic Answers staat: “Omdat Maria de moeder van Jezus is, moet geconcludeerd worden dat zij ook de Moeder van God is: Als Maria de moeder van Jezus is, en als Jezus God is, dan is Maria de Moeder van God.” Deze kromme en dwaze logica is gebaseerd op heidendom en is witgewassen met kerkelijk gewauwel om het christelijk te laten klinken.

Dit is hoe het werkelijk is. God was eerst. God is een woord dat Wetgever/maker betekent. Alle dingen worden vastgehouden en gecontroleerd door de wet. Wetten bestonden, zoals de wetten van de fysica. God schiep alle dingen. In feite schiep God deze planeet onnoemelijk lang geleden. Daarna maakte hij alle soorten en één in het bijzonder, de Adamieten. Duizenden jaren later werd Maria geboren. Daarom is zij niet Gods moeder. Zij baarde God niet. In plaats daarvan baarde ze zijn zoon. Onder Gods wet van zoonschap wordt iemand EEN met de Vader door middel van overeenstemming in zoonschap. Dat betekent dat de zoon in volledige overeenstemming is met de vader. “Dit is mijn geliefde zoon in wie ik een welbehagen heb.” Dat betekent dat hij het 100% eens is met zijn vader. Het betekent niet dat hij de vader is die door de bevalling is veranderd. Op dezelfde manier wordt een vrouw EEN met haar man, als ze het met hem eens is, ze worden zelfs één vlees genoemd… maar dat is niet echt één vlees, het is één in de zin van eenheid in geest/spirit/denken. Dat is hoe het is, niet zoals in dat kromme denken van de kerk. En datzelfde kromme denken zien we terug in de naam Thyatira, eerst de vrouw ‘Thya’, later de man, ‘Tira’… Thyatira betekent letterlijk: de moeder baart de zoon die de vader wordt waarmee ze kan trouwen. Het idee is heel oud en gaat terug tot Nimrod die met zijn eigen moeder trouwde. Dat onnozele en zieke concept zit in het katholicisme ingebakken. Dit identificeert de katholieke kerk met het tijdperk van Tha + tira.

Thyatira, of “Nieuw Tyrus”, betekent letterlijk “tirannieke godin”. Theo is het Griekse woord voor “God”. Thya, of thea, is de vrouwelijke vorm van theos en betekent “godin”. Tira, het laatste deel van Thyatira, is een afkorting van tyrannos, een “tiran”. Profetisch gesproken, als we de zeven kerken van het Oude Testament relateren aan de zeven kerken van het boek Openbaring, zoals Johannes doet, zien we dat Thyatira de kerk van Jezebel is, dat wil zeggen, de kerk die getiranniseerd en vervolgd wordt door Jezebel. Dat was de Romeinse kerk die die tijd domineerde en een tirannie was voor velen en een vervolger van miljoenen.

De Kerk groeit in wereldlijke macht

Het tijdperk van de kerk van Thyatira loopt van 529 tot 1517 na Christus, toen de staat – net als koning Achab – onder het gezag kwam van degene die zichzelf de “plaatsvervanger van Christus” noemde. Terwijl de pausen lippendienst aan Christus bewezen, volgden zij in werkelijkheid de wegen van een andere god/wetsgever. Dit tijdperk begon met het Wetboek van Justinianus. Justinianus was de keizer van het Oost-Romeinse Rijk die regeerde vanuit Constantinopel. Hij was de andere wetgever in plaats van de God van Abraham, Isaak en Jakob. Will Durant vertelt ons in zijn boek The Age of Faith, p. 111,

“De hele Romeinse wet was een empirische opeenhoping geworden in plaats van een logische code.”

Na de val van Rome in 476 na Christus waren de tijden veranderd en was het Romeinse rechtssysteem aan herziening toe. Justinianus deed dit in 529 na Christus en noemde het de Codex Constitutionum. Alle Romeinse wetgeving en wetten tot dan toe werden nietig verklaard. Er zou alleen dit nieuwe rechtssysteem zijn. Norwich vertelt op pagina 63 van zijn boek, A Short History of Byzantium,

“In 530 begon een tweede commissie onder Tribonian aan een verzameling van de geschriften van alle oude Romeinse juristen. Bekend als de Digest, of Pandecten, was het de eerste poging ooit om deze ook in het kader van een methodisch systeem te brengen. Tenslotte verschenen in 533 de Instituten, een handboek met uittreksels uit de twee belangrijkste boeken, bedoeld voor gebruik in de keizerlijke rechtsscholen.”

Het rechtssysteem van Rome werd volledig herzien van 529-533 na Christus. Deze data zijn belangrijk omdat, zoals we later zullen laten zien, dit het begin markeerde van een periode van 1.260 jaar die leidde tot de Franse Revolutie van 1789-1793. De Franse Revolutie begon de macht van de Kerk te vernietigen nadat de Romeinse wet in overeenstemming was gebracht met de kerkelijke wet. Zoals Will Durant ons opnieuw informeert op pagina 112,

“Deze Code… verankerde het orthodoxe Christendom in de wet…. Alle kerkelijke wetten moesten, net als alle burgerlijke wetten, van de troon komen”.

Meer dan iets anders mengde dit de kerkelijke macht met de burgerlijke macht voor zover het de handhaving van wetten en decreten betrof. Aanvankelijk vielen de Romeinse pausen onder de keizer en moesten ze na hun verkiezing door de keizer worden beëdigd. Na verloop van tijd werd dit echter omgekeerd. Uiteindelijk moesten de koningen beëdigd worden door de paus, die de titel “koning der koningen” opeiste.

Er werd gezegd dat, ecclesia vivit lege romana – de kerk leeft volgens de Romeinse wet. Tot op de dag van vandaag vormt het de basisdocumenten van de westerse juridische traditie.

De datum 536 na Christus wordt door sommigen ook genoemd als de datum van het begin van de jaartelling van Thyatira. De Romeinse paus in die tijd was Agapetus (535-536 na Christus). Hij was een van de weinige redelijk rechtschapen pausen die zijn positie niet kocht door steekpenningen, noch zijn autoriteit ernstig misbruikte. Hij staat bekend om het oprichten van openbare scholen in Rome, omdat onderwijs grotendeels was afgelopen na de val van Rome in 476. Hij stond echter onder de keizer in Constantinopel. Toen hij in 536 voor Justinianus werd gedaagd in een doctrinair geschil met de patriarch van Constantinopel, eiste Justinianus dat hij zijn patriarch zou erkennen of verbanning tegemoet zou zien. Agapetus antwoordde (Cormenin, Geschiedenis van de Pausen, Vol. I, p. 109),

“Ik hoopte een christelijke keizer te vinden, en ik heb een nieuwe Diocletianus ontmoet. Welnu! Laat Diocletianus leren dat de bisschop van Rome zijn dreigementen niet vreest en weigert zich aan zijn bevelen te onderwerpen.”

De keizer krabbelde terug. Agapetus vroeg Justinianus om Anthimus, de patriarch, op te roepen zodat hij hem kon ondervragen over de doctrine van de twee naturen van Christus. Cormenin schrijft op pagina 109,

“Anthimus antwoordde op de argumenten van de paus en concludeerde door te verklaren dat Jezus Christus geen twee naturen bezat. Agapetus, in woede, wierp anathema’s tegen Anthimus, Severus, Petrus van Apama, Zora, en verscheidene andere priesters, wiens namen in de vergetelheid zouden zijn geraakt als de excommunicatie er niet was geweest. Daarna verkreeg hij van de vorst een bevel voor de afzetting van Anthimus en wijdde hij de nieuwe patriarch van Constantinopel in.”

In de machtsstrijd tussen pausen en vorsten die de kerkgeschiedenis honderden jaren kenmerkte, was dit het begin van de machtsverschuiving van koning naar paus. Deze gebeurtenis werd later door kerkelijke autoriteiten aangehaald als bewijs van het gezag van de kerk over koningen. Het was een belangrijke maatstaf, hoewel het nog vele jaren zou duren voordat dergelijke pauselijke ambities werkelijkheid zouden worden.

Het feit dat dit gebeurde in 536 na Christus is veelzeggend, omdat 1.260 jaar later Napoleon Bonaparte opkwam in de nasleep van de Franse Revolutie. De macht van de kerk begon ernstig in te perken. Binnen een paar jaar had Napoleon de paus gevangen genomen en in ballingschap gevoerd. Om deze reden vinden sommigen 536 na Christus een belangrijkere datum dan 529 of 533. Al deze data zijn echter belangrijk, omdat zoveel beginpunten in langetermijnprofetieën gemarkeerd worden door meer dan één datum, net als hun corresponderende eindpunten (1.260 als een aantal jaren is belangrijk omdat het een getal is dat we vaak zullen tegenkomen in Openbaring als het gaat om tijdsspannen van de geschiedenis die door Jezus zijn ingesteld en later in de wereld worden uitgespeeld).

Er zijn anderen die het begin van dit kerkelijke tijdperk dateren op 607 na Christus, toen keizer Phocas aan paus Bonifatius III het leiderschap over alle kerken van het christendom gaf. Dit was natuurlijk weer een belangrijke stap in de opkomst van de pauselijke macht.

De consolidatie van de wereldlijke macht in de handen van de Romeinse pausen verliep echter geleidelijk. Pas in 1073 na Christus vestigde paus Gregorius VII formeel een pauselijke valse theocratie. Hij was de eerste die claimde boven alle koningen in de wereld te staan. We zouden de tijd voor het begin van het tijdperk van Thyatira dus ergens kunnen plaatsen tussen 529 en 1073 na Christus. Maar we moeten eerder kijken naar de geboorte van deze ‘macht’ dan naar de mijlpaal. Die geboorte was in 529, omdat we het begin van de opkomst van de wereldlijke macht moeten zoeken, in plaats van het hoogtepunt.

Blijf op de hoogte van de nieuwste blogseries

Abonneer op onze nieuwsbrief via e-mail of via onze RSS Feed. Je kunt op elk gewenst moment weer afmelden.

Nieuwste blogseries

Voor het eerst hier?

Er is veel content op deze website. Dit kan alles een beetje verwarrend maken voor veel mensen. We hebben een soort van gids opgezet voor je.

800+

Geschreven blogs

300+

Nieuwsbrieven

100+

Boeken vertaald

5000+

Pagina's op de website

Een getuigenis schrijven

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.
Naam
Vink dit vakje aan als je jouw getuigenis aan ons wilt versturen, maar niet wilt dat deze op de lijst met getuigenissen op deze pagina wordt geplaatst.

Stuur een bericht naar ons

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.
Naam
=