Blogserie

Home / serie / Openbaring ontcijferd -Deel 25

< Terug naar blogoverzicht

Rubrieken

Algemeen

Duivel & Satan

Israël

Geschiedenis & Oorsprong

Nieuws

Joden & Edom

Kerkhoaxes

Wetten

Openbaring ontcijferd -Deel 25

De vervolging van “ketters” door Jezebel

Het woord “ketter” komt van een Grieks woord dat “een keuze maken” betekent. Als mensen hun eigen geloof kiezen in plaats van de Schrift te geloven, dan is dat echte ketterij. In de latere geschiedenis begrepen de pausen echter niet dat de besluiten van kerkelijke concilies niet onfeilbaar waren. Zo werd ketterij ‘iedereen die het niet eens was met de geloofsbelijdenissen van een erkend kerkelijk concilie’. Van degenen die het recht op “keuze” (gewetensvrijheid) durfden uit te oefenen, werd gezegd dat ze ketters waren en verdeeldheid zaaiden, of “schisma(scheuringen)”.

H. Grattan Guinness vertelt ons op pagina 31 van zijn boek, Romanism and the Reformation, dat in de zesde eeuw paus Pelagius zei,

“Schisma is een kwaad. Wie afgescheiden is van de apostolische, is ongetwijfeld in schisma. Doe dan wat wij vaak vermanen. Zorg ervoor dat zij die deze zonde begaan, in bewaring worden gebracht. …. Aarzel niet om dit soort mensen in bedwang te houden, en als hij dit veracht, laat hem dan verpletterd worden door de openbare macht.”

“Paus Damasus, wiens verkiezing tot het pontificaat werd veiliggesteld door honderdzevenendertig moorden, staat de vervolging toe van hen die zich uitspreken tegen een van de heilige canons, en voegt eraan toe: “Het is niet toegestaan anders te denken of te spreken dan de Roomse Kerk”…. Alles wat minder is dan een absolute, onvoorwaardelijke overgave van alle vrijheid van handelen of spreken, of zelfs van denken en geweten, is ketterij. Elke evangelische christen in de wereld is daarom, volgens de Roomse canons, een ketter en als zodanig onderworpen aan ‘straf’.” (pagina’s 31, 32)

Guinness vertelt ons niet of dit Pelagius I (557-560) of Pelagius II (577-590) was. Beiden waren verwikkeld in schismatische tijden.

De inquisitie van de Kerk van Jezebel

In de vierde eeuw, toen de kerk voor het eerst aan macht begon te winnen, verbrak men gewoonlijk de gemeenschap met ketters en verbande hen uit de kerk. In die tijd waren de herinneringen aan marteling en dood nog te vers van de holocaust van het keizerrijk voor de kerk om hetzelfde vervolgingsbeleid te voeren. Maar Cormenin vertelt ons in zijn Geschiedenis van de Pausen, Vol. 1, p. 105,

“Na de dood van [paus] Felix werden de intriges voor een opvolger hernieuwd. In deze periode was de ambitie van de priesters erg groot geworden; vrijheid begon te worden verbannen uit de verkiezingen, en alleen degenen die rijkdom of machtige vrienden hadden konden hopen het bisschopsambt te bemachtigen.”

Paus Felix stierf in 529, net toen het tijdperk van de kerk van Thyatira begon. Binnen een paar jaar zei paus Pelagius I [557-560],

“Luister niet,” zei hij, “naar de ijdele praatjes van schuchtere mensen, die de kerk verwijten wanneer ze een vervolging beveelt met als doel de dwaling te onderdrukken, om zielen te redden. Schisma’s zijn gewelddadige kwaden, die genezen moeten worden door sterke en verschrikkelijke remedies; en de Schrift en de canon staan ons toe om de hulp van rechters in te roepen om schismaten te dwingen weer terug te keren in de schoot van de kerk. Doe dan wat we vaak van u gevraagd hebben; breng diegenen die zich afgescheiden hebben van de Apostolische Zie naar de keizer, met de nodige bescherming. Vrees niet voor uw eeuwige veiligheid; de voorbeelden van de grote heiligen zullen u leren dat vorsten ketters moeten straffen, niet alleen door verbanning, maar ook door inbeslagname van bezittingen, door zware opsluiting en zelfs door marteling.” (Cormenin, Geschiedenis van de Pausen, Vol. I, pagina 118)

In de 12e eeuw werd de Kerk gealarmeerd door de opkomende ketterij onder de Albigenzen in Zuid-Frankrijk. Dit leidde uiteindelijk tot de oprichting van de inquisitie door paus Gregorius IX in 1231 na Christus. Het duurde niet lang voordat marteling de populairste methode van de inquisiteurs werd om ketterij uit te roeien.

De Albigenzen waren dualisten die geloofden dat alles een strijd tussen twee goden was: de ene goed, de andere kwaad. De goede God was Jezus Christus, de God van licht, goedheid en geest; terwijl de kwade God Satan was, de god van duisternis, kwaad en materie. Dit is een oud heidens geloofssysteem dat je de Albigenzen niet als zodanig kunt verwijten, omdat dit op de een of andere manier deel uitmaakt van alle doctrines van alle kerken. Zolang kerken geloven dat een of andere boze geest regeert in competitie met God of Jezus, dan moet het duidelijk zijn dat ze leven volgens ‘de tradities van mensen’ in plaats van bijbelse feiten. In zekere zin geloofde de katholieke kerk net als de Albigenzen! De Albigenzen hadden natuurlijk wel een extra kromme kijk, zoals het geloof dat Satan de god van het Oude Testament was, terwijl Jezus Christus de God van het Nieuwe Testament is.

Dit geloof had eeuwenlang gefloreerd langs de Middellandse Zee sinds de Manicheeërs het in de derde eeuw hadden gepredikt. Het heeft vandaag de dag nog steeds invloed in verschillende groepen, wat vooral blijkt uit de afkeer die mensen hebben van de Wet van God zelf. Hoewel de Albigenzen verkeerd waren in hun doctrines en opvattingen over God, waren marteling en moord, gesanctioneerd door de inquisitie, niet het antwoord op het probleem en zeker niet omdat degenen die hen achtervolgden in feite ook aanhangers waren van heidense tradities!

De inquisitie werd volledig uitgevoerd onder pauselijke leiding. De reikwijdte ervan ging veel verder dan het uitroeien van de dualistische opvattingen van de Albigenzen waar de kerk zelf onder leed. De pauselijke kerk probeerde alle ketterij te verpletteren – alle opvattingen die niet overeenkwamen met de gevestigde kerkleer of die de absolute autoriteit van de paus over de gedachten van de mensen bedreigden. In 1252 na Christus gaf paus Innocentius IV officieel toestemming voor het gebruik van marteling om bekentenissen af te dwingen en ketters te dwingen hun mening te herzien. De volgende 250 jaar was Europa doordrenkt met het bloed van degenen die schuldig waren aan het denken of spreken “anders dan de Roomse Kerk”. Het was zo erg dat zelfs de katholieke professor Rossetti schreef:

“Het doet het hart van een ware christen bloeden als hij denkt aan deze dodelijke fout van de Latijnse Kerk, die door anderen te vervolgen de basis legde voor haar eigen onherstelbare ondergang. Dat de meningen van deze zogenaamde ketters zeer schadelijk waren voor de Kerk van Rome kan niet ontkend worden, maar de middelen die gebruikt werden om ze te vernietigen waren van alle andere het meest geschikt om ze te versterken en ze dieper te verankeren. Daniël en Johannes voorspelden dat Satans afgevaardigde afschuwelijke wreedheden zou gebruiken en Babylon zou overspoelen met het bloed van de martelaren van Christus; en de paus, om te bewijzen dat hij die afgevaardigde niet was, gebruikte afschuwelijke wreedheden en liet Rome overstromen met het zuiverste christelijke bloed” (Guinness, p. 34).

Letterlijk miljoenen christenen werden gedood, direct of indirect door de kerk in de oorlog tegen andersdenkenden. Toen, tijdens het vijfde Lateraanse Kerkelijk Concilie (1512-1517), vertelde A. Pucci, een kardinaal van de Kerk, aan de paus,

“Het hele lichaam van het Christendom is nu onderworpen aan één hoofd, zelfs aan u; niemand verzet zich nu, niemand maakt nu bezwaar.” (Guinness, p. 37)

Misschien bedoelde hij hiermee dat ze er eindelijk in geslaagd waren om alle ‘ketters’ te doden. Dat Concilie eindigde in 1517 en later datzelfde jaar bracht Maarten Luther de Protestantse Reformatie op gang door op 31 oktober 1517 zijn beroemde “95 stellingen” op de kerkdeur in Wittenberg, Beieren, te spijkeren.

Net toen de Kerk dacht dat ze alle tegenstand had uitgeroeid en alles onder de voeten van de Roomse Kerk had gelegd, begon hun macht te wankelen. Ze moesten de les van het keizerlijke Rome her-leren, dat hoe meer men christenen vervolgt, hoe meer ze zich vermenigvuldigen, omdat anderen het ware karakter van beide kanten zien en zich afvragen: wat is meer christelijk?

De Protestantse Reformatie veroorzaakte de eerste scheuren in de Roomse Kerk die niet meer gerepareerd konden worden. Zo markeert 1517 het einde van de Kerk van Thyatira en het begin van het tijdperk van Sardis, de kostbare steen, de overgebleven Kerk die God begon te putten uit de Kerk van Jezebel. De overwinnaars waren verfijnd in het vuur van Jezebel, samen met de echte ketters, omdat ze anders dachten en God wilden gehoorzamen in plaats van mensen.

De Protestantse Reformatie kondigde de tijd aan waarin de pauselijke macht begon te vallen. Net toen A. Pucci verklaarde dat de hele wereld eindelijk voor Rome had gebogen, met geweld of door de dood, zei God: “Het is genoeg.” De macht van het pauselijke Rome had zijn hoogtepunt bereikt en het oordeel van God was begonnen.

Tijdens de tijdperken van de overblijvende kerken kromp de macht van het pauselijke Rome gestaag. In de Franse Revolutie van 1789-1793 verloor de Kerk in Frankrijk haar macht. De paus werd in 1798 gevangen genomen door Napoleon. De Kerk herstelde zich een tijdje toen Napoleon zelf werd verslagen, maar toen kwam Italië in de jaren 1860 zelf in opstand tegen de pauselijke greep. De paus verloor zijn “pauselijke staten” en in 1870 was het pauselijk grondgebied gereduceerd tot een paar hectare Vaticaanstad, toen koning Victor Emmanuel II van Italië Italië verenigde onder een seculiere regering.

Maar zelfs terwijl de kerk haar politieke macht verloor, nam haar aanspraak op geestelijke macht en “onfeilbaarheid” toe. Op 16 juli 1870 verklaarde de kerk haar doctrine van pauselijke onfeilbaarheid, die alle handelingen, doctrines en beslissingen van alle pausen vanaf het begin van de kerk rechtvaardigde. In feite verklaarde het dat de moord op miljoenen “ketters” volledig gerechtvaardigd was in de ogen van God en uitgevoerd werd door een onfeilbare beweging van de Heilige Geest. Door de pauselijke onfeilbaarheid te verklaren, sloot de Roomse Kerk zichzelf eenvoudigweg op in een positie waarin het niet langer mogelijk was om berouw te tonen over haar zonden zonder haar eigen fundamenten te vernietigen.

Blijf op de hoogte van de nieuwste blogseries

Abonneer op onze nieuwsbrief via e-mail of via onze RSS Feed. Je kunt op elk gewenst moment weer afmelden.

Nieuwste blogseries

Voor het eerst hier?

Er is veel content op deze website. Dit kan alles een beetje verwarrend maken voor veel mensen. We hebben een soort van gids opgezet voor je.

800+

Geschreven blogs

300+

Nieuwsbrieven

100+

Boeken vertaald

5000+

Pagina's op de website

Een getuigenis schrijven

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.
Naam
Vink dit vakje aan als je jouw getuigenis aan ons wilt versturen, maar niet wilt dat deze op de lijst met getuigenissen op deze pagina wordt geplaatst.

Stuur een bericht naar ons

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.
Naam
=