De Kerk van Laodicea
(1914-1994 n. Chr. Kerkelijk tijdperk 7)
De Kerk van de Laodiceanen is de Kerk van de Gevangenschap die een parallel vormt met het kerkelijke tijdperk van het Oude Testament, toen Israël naar Assyrië werd gebracht en Juda naar Babylon. Het begon in 1914, precies 2.520 jaar nadat Jeruzalem gevangen was genomen door het Babylonische leger in 604 v. Chr. Dit was een periode van zeven “tijden”, of 7 x 360 jaar. We zien dus een bijna herhaling van de Babylonische gevangenschap gedurende een groot deel van de twintigste eeuw. Het belangrijkste verschil is dat het niet langer Juda en Jeruzalem zijn die gevangen zijn genomen, maar dat het nu de ‘Christelijke Kerk van Laodicea’ is. Met andere woorden, de westerse naties vertegenwoordigd door de afstammelingen van het ware Juda en het ware Israël, die eerst in Antiochië bekend werden als christenen… en door de naamsverandering de lang verloren stammen van de ware Israëlieten en verwanten werden.
Die nieuwe gevangenschap is niet van de ene locatie naar de andere zoals in het OT, maar zoals alles in het Nieuwe Testament, is het een verschuiving naar een andere ‘staat-van-zijn’. Onze nieuwe gevangenschap is dus overgegaan van een op de kerk gebaseerd christendom met een vorm van theocratie geregeerd door onze eigen soort (als kerk en staat) naar een democratie geregeerd door vreemdelingen die Jezus in het boek Mattheüs “het onkruid” noemde. In die transformatie veranderden we van christenen in door tarra bestuurde ‘gevangen-geest-staat-wezens’ en werden we Joods-christenen, socialisten, communisten, feministen, globalisten, humanisten, evolutionisten, conservatieven en elke andere overtuiging die zij van Edom voor ons hebben gebrouwen om gevangen te worden.
Als we terugkijken op de geschiedenis van de eerste zes tijdperken van de kerken, zien we dat de focus van de geschiedenis eerst op de Rooms-Katholieke Kerk met haar Eros-liefde lag. Maar toen met de Kerk van Sardis (het overblijfsel van de Genade Kerk), begon de focus te verschuiven naar de protestanten die weigerden hun knie te buigen voor de pausen, net zoals de 7.000 in de tijd van Elia weigerden te buigen voor Baäl… maar met een fileo-liefde.
De Kerk van Philadelphia bracht toen de focus op Amerika, want zoals het Hooggerechtshof van Amerika in die vroege dagen vele malen oordeelde, werd Amerika gesticht als een christelijke natie in plaats van een natie die zich bekeerde tot het christendom, wat het geval was voor de Europese naties.
Om van de VS het volgende rijk te maken, moesten de banken Europa verzwakken, zo niet verbrijzelen, tot het punt waarop geen van haar naties ooit nog zou kunnen herrijzen. De VS zouden misschien nooit de ‘politieman van de wereld’ zijn geworden als Europa niet was vernietigd als een ‘continent van nationale machtshuizen’. In de twintigste eeuw verwoestten en desillusioneerden de eerste twee wereldoorlogen de christenen zodanig dat de meesten alleen nog met Kerstmis en Pasen naar de kerk gingen, als traditie. Enorme kathedralen stonden voor het eerst bijna altijd leeg.
Nu de focus op Amerika is komen te liggen, is het niet verwonderlijk dat het tijdperk van de Laodiceakerk zou worden ingeluid door de Federal Reserve Act in het Amerikaanse Congres, die de rest van het Christendom over de hele wereld zou beïnvloeden. Het Amerikaanse Federal Reserve System is sinds 1913 geen eigendom meer van de Amerikaanse regering, het is een private bankorganisatie die voornamelijk in handen is van buitenlandse of vreemde bankbelangen, en om duidelijker te zijn, van Esau en de elite van zijn nakomelingen. De focus verschuift naar de VS omdat alle wereldmachten tot die tijd in Europa gevestigd waren. Met de overname van de geldvoorraad van de VS begonnen de banken met wat we het Amerikaanse Rijk kunnen noemen, maar het is eigenlijk een bankiersimperium, of meer terzake, de opkomst van Esau’s Rijk of koninkrijk over Jakobs landen. Terwijl de macht van “de FED” toenam, liet het zijn Babylonische autoriteit over alle mensen gelden.
Het tijdperk van de Laodiceakerk wordt sterk beïnvloed door twee parallelle tijdperken, dat van Ezau’s verborgen rijk en dat van Jakob’s laatste maar kreupele en gevangen kerktijdperk, het laatste dat voornamelijk wordt vertegenwoordigd door de ‘Amerikaanse Kerk’ als het gaat om Joods-christelijke gevangenschapdoctrines. We kunnen bijvoorbeeld moeilijk volhouden dat de kerken in derdewereldlanden zichzelf als rijk zouden beschouwen, zoals Openb. 3:17 zegt, want dat is een toestand van de westerse kerken. En alleen Amerika zou geboorte geven aan de zogenaamde “welvaart”-doctrine die spiritualiteit gelijkstelt aan grote bankrekeningen. Bovendien zijn ze zo slecht van begrip dat ze zichzelf openlijk opnieuw hebben uitgevonden en zichzelf hebben genoemd naar degenen die hen beheersen, en zo worden ze vanaf de eerste wereldoorlog “Judeo-Christenen” genoemd.
De uitdrukking ‘joods-christelijk’ is in het hedendaagse lexicon terechtgekomen als de standaard liberale term voor het idee dat de westerse waarden berusten op een religieuze consensus die vanaf de jaren 1930 ook joden omvatte, ondanks het feit dat het jodendom niets te maken had met de westerse waarden.
De zonnige kant van dit alles is dat de gevangenschap in het verborgen rijk van Joods-Esau God toestaat om de tijd te verkorten. Dat wil zeggen, als het Laodiceaanse tijdperk vervolgens gevolgd zou worden door het Esau-tijdperk, dan zouden de overgebleven overwinnaars veel langer moeten wachten voordat zij onder Jezus zouden kunnen regeren als de regering van het koninkrijk van Jezus op standenniveau, het niveau dat volgt op het Pinksterniveau. Als we kijken naar hoe het Saksonvolk op dit moment een minderheidsras op aarde aan het worden is, met het laagste geboortecijfer van alle rassen op aarde, en wat er over is van deze ‘mijn volk’, dan zien we dat ze ook graag het heilige zaad vermengen met andere rassen, en er zo voor zorgen dat de volgende generatie niet langer ‘ons volk’ is… dan moet het duidelijk zijn dat we binnen twee generaties zo goed als uitgestorven zullen zijn. Als Ezau’s tijdperk zou volgen op het laatste kerktijdperk en er niet parallel aan zou lopen, dan zal geen vlees, dat wil zeggen, geen vlees van Gods heilige volk gespaard en in leven blijven. Het lichaam van Christus en de Bruid van Christus zouden uitsterven en Jezus zou tevergeefs aan het kruis zijn gestorven. De hele beschaving zou tot stilstand komen en het christendom zou voor altijd tot het verleden behoren.
Een andere aanwijzing voor het Loadicean tijdperk dat parallel loopt als het ene tijdperk met het andere wordt duidelijk gemaakt met de voorspelling door Jezus van de ‘laatste dagen van het Koninkrijk’…in een gelijkenis over tarwe of een tijdperk dat gesymboliseerd wordt door tarwe…en dat is een tijdperk op Pinksterniveau omdat Pinksteren een feest is dat te maken heeft met de tarweoogst. Die voorspelling is die van het onkruid en de tarwe. Het vertelt over een tijdperk waarin de tarwe vermengd met het onkruid zal groeien en wanneer de tarwe zwaar is, zal het onkruid boven de tarwe uitkomen. Dat is het tijdperk van Ezau-Teer dat boven het Christendom van het Pinkstertijdperk uitrijst.
Omdat het onkruid alleen geoogst kan worden als de tarwe zwaar is en het hoofd laag hangt, wordt het onkruid zichtbaar door boven de tarwe uit te stijgen. Het onkruid is naast het tarwe gegroeid sinds het begin van het tarwetijdperk, dat uit 7 kerkelijke tijdperken bestaat. Maar het is pas in het laatste van de 7 kerktijdperken dat zowel de tarwe zaadhoofden begint te groeien als de tarwe zijn zaadhoofden begint te groeien. Maar de tarwe is zwaar en belast en het onkruid is hoog en trots. Om het veld van de tarwe te ontdoen, moeten de zaadhoofden van de tarwe eerst laag hangen. Dus pas als het onkruid hoog boven de tarwe uitsteekt, kan het geoogst en verwijderd worden.
Het tarwetijdperk moet daarom eerst eindigen voordat de tarwe verwijderd kan worden, en dat tarwetijdperk eindigde in 1994 met het einde van 2.520 jaar dat het einde markeerde van de lange periode onder ‘wettige’ gevangenschap van de dierenrijken zoals voorspeld door Daniël. Alle gevangenschap van de ware Israëlieten wordt daarna onwettig. De tarwe heeft daarom ‘mijn volk’ niet bevrijd, in plaats daarvan houden ze ons niet alleen gevangen tot na de tijd van gevangenschap, maar zijn ze nu in de laatste stadia van volledige vernietiging. Wij, als volk, hebben nu absoluut geen bescherming van de kerken of regeringen, hun politiekorpsen pakken verkeersovertreders in plaats van indringers en verbergen de feiten van onnoemelijke verkrachtingen van onze vrouwen door buitenaardse mannen waartegen zij ons niet beschermen. Onze legers voeren oorlogen in het land van de buitenlanders om van het Midden-Oosten een veilige plaats te maken voor de Edomitische tarwe van de valse staat Israël (lees Ezechiël 35) in plaats van de rassenoorlog van Armageddon in ons land te voeren om ons volk te beschermen tegen de buitenlanders die de tarwe van Edom heeft binnengelaten.
Sinds 1994 hebben de tarwe ons niet bevrijd door te geloven dat God ons aan hen heeft gegeven om met ons te doen wat zij willen (zie Ezechiël 35). Met de val van Apartheid in Zuid Afrika, viel het laatste bolwerk om ‘ons volk’ in deze wereld met Apartheid te beschermen, dus daarmee eindigde het Pinkstertijdperk. Vanaf dat moment heersen de Tarwe van Esau, als de enige supermacht, en hun wens om de vendetta tegen ‘Jakob’ te beëindigen met het einde van zijn nageslacht, Mijn Volk, is in volle gang. Er is nu een niet te stuiten invasie van vreemdelingen in onze landen. Dit is het einde van de beschaving, het einde van ons volk wereldwijd… het is Armageddon, de oorlog van de vreemdelingeninvasie. Maar Gods Zoon Jezus beheerst dit alles en hij laat het onkruid opkomen.
Deze hele gevangenschap weerspiegelt de Egyptische gevangenschap toen Mozes tegen de Farao zei dat hij zijn volk moest laten gaan, maar God verhardde zijn hart om dat niet te doen. Op dezelfde manier heeft het hart van Esua ons na 1994 niet bevrijd, maar zich tegen ons verhard en zijn de dingen steeds erger geworden.
Het voordeel hiervan is tweeledig: 1, als we eenmaal vrij zijn, stelt het ons in staat om ‘de Egyptenaren te plunderen (Esua heeft de rol van de Egyptenaren op zich genomen)’ en 2, het stelt de boodschappers van het koninkrijk in staat om de tarwe te identificeren zodat zij vernietigd zullen worden in plaats van wij. (Meer over de wettigheid van de plundering en waarom later).
Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament sluit deze Kerk van de Gevangenschap het tijdperk af met een ogenschijnlijke mislukking. En toch brengt God uit die mislukking een overblijfsel van genade om alle dingen te vervullen.
