De geestelijke erfenis van Jonestown: waarschuwing voor Amerika
Dit is de tweede uitzending in wat bedoeld is als een gratis serie over hoe valse profeten de gedachten van mensen manipuleren om hun loyaliteit te winnen en hen te beroven van hun bezit. De tragische moord en zelfmoord van bijna 1.000 Amerikaanse burgers in Jonestown, Guyana, had miljoenen Amerikanen plotseling moeten doen beseffen dat het werkelijk waar is: mannen — goddeloze mannen — kunnen zich met succes voordoen als predikanten en de levens van vele mensen verwoesten.
Jones had meer dan zeven miljoen dollar ingezameld bij zijn volgelingen, die volgens krantenberichten moesten worden overgedragen aan de Communistische Partij van Rusland. Dit gebeurde terwijl zijn volgelingen leefden in ellende en armoede. De bijna 1.000 doden in Guyana waren niet de enige slachtoffers van deze ene man. Ze lieten duizenden rouwende vrienden en familieleden achter, en nog duizenden andere volgelingen die gedesillusioneerd achterbleven over de man die zij voor hun messias hielden: de eerwaarde Jim Jones.
En hoe tragisch dit incident ook is, het zou slechts het topje van de ijsberg kunnen zijn van de grotendeels verborgen valse profeten die zich in Amerika bevinden — niet één of twee, maar waarschijnlijk tientallen of honderden. Zij passen op een onwetend en argeloos volk dezelfde methoden van geestelijke manipulatie toe die dominee Jim Jones met zulke tragische gevolgen toepaste. Over het algemeen worden deze methoden niet begrepen, want als dat zo was, zouden mensen hen niet gehoorzamen, en zouden zij niet beroofd worden van hun geld, hun eigendommen en vaak van hun zelfrespect.
Vorige week begon ik met het lezen van Filippenzen 2 vers 5:
“Laat deze gezindheid in u zijn, die ook in Christus Jezus was.”
Sla met mij nu Romeinen 12 op, waar we ontdekken dat veel van het probleem van mensen die valse profeten volgen voortkomt uit het feit dat zij eerst geweigerd hebben God te volgen. Lees het met mij:
“Ik roep u dan op, broeders, door de ontfermingen van God, dat gij uw lichamen stelt tot een levende offerande, heilig en Gode welbehaaglijk, welke is uw redelijke godsdienst. En wordt deze wereld niet gelijkvormig, maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven welke de goede en welbehaaglijke en volmaakte wil van God zij.” (Romeinen 12:1–2)
Dit is zowel een waarschuwing als een belofte — een belofte dat onze geest vernieuwd kan worden, zodat we de volmaakte wil van God leren kennen. En het is een waarschuwing, want als u deze verzen negatief leest, ziet u: als u uw lichaam niet aan God aanbiedt, zult u geen vernieuwing van de geest ontvangen en zult u gelijkvormig worden aan deze wereld.
Het woord “wereld” betekent hier letterlijk het wereldsysteem. Denk hier goed over na, vrienden. Het wereldsysteem, de manier waarop mensen zich tot elkaar verhouden, is een weg van misdaad en dood. De weg van de wereld is niet die van broederlijke liefde en leven. Ondanks alle grote, gezwollen woorden van politici en zogenaamde humanitaire leiders, is het systeem waarin zij opereren, dat zij beschermen en ondersteunen, een groot systeem van roof en moord.
God alleen weet hoeveel mensen er elke dag op deze verdorven aarde worden beroofd van de vrucht van hun arbeid. God alleen weet hoeveel mensen er dagelijks een gewelddadige dood sterven — door de hand van individuele moordenaars of door de daden van zogenaamde regeringen. Dit was al zo in Paulus’ dagen, en het Nieuwe Testament bevat tientallen waarschuwingen dat christenen zich moeten laten vormen naar de leer van Jezus, en niet naar de goddeloze en onbetrouwbare wegen van mensen.
“Zo zegt de HEERE: Vervloekt is de man die op een mens vertrouwt, en vlees tot zijn arm stelt, en wiens hart van den HEERE afwijkt. Want hij zal zijn als een kale struik in de wildernis, en zal het niet zien wanneer het goede komt, maar zal wonen in dorre plaatsen in de woestijn, in een zoutland, dat niet bewoond wordt. Gezegend is de man die op den HEERE vertrouwt, en wiens vertrouwen de HEERE is.” (Jeremia 17:5–7)
“Wie op zijn hart vertrouwt, die is een dwaas.” (Spreuken 28:26)
Gods wetten, inzettingen en oordelen in de Bijbel van de christen zijn de enige ware morele wetten ter wereld. Elke andere religie, elke andere zogenaamde ethiek, elke andere cultuur is gebaseerd op hebzucht en begeerte en leidt tot roof en dood. En alleen maar beweren christen te zijn, maakt iemand nog geen christen. En alleen maar zeggen dat men van Jezus houdt, geeft iemand nog geen wijsheid om te ontsnappen aan de strikken van deze wereld. Alleen Gods Woord geeft wijsheid, niet onze emoties. Onze emoties zijn onbetrouwbaar.
Sterker nog, zoals we kunnen zien uit het leven van dominee Jim Jones: hij begon zijn weg naar de dood door te beweren een prediker van Jezus Christus te zijn. Hij beweerde zelfs mensen genezen te hebben in Jezus’ naam. Degenen die zich niet hadden gewapend met het Woord van God om de strikken van door de duivel geïnspireerde mensen te kunnen ontwijken, werden misleid. Ze werden onderdeel van een groep die niet nadacht — de groep van dominee Jones — en ze ontkwamen niet.
Het is nu te laat om iemand te redden van de gevolgen van het volgen van dominee Jones. Maar, zo de Heer wil, kunnen wij met de Bijbel en door te kijken naar de geschiedenis — verleden en heden — mensen onderrichten, zodat sommigen van hen tenminste niet zullen vallen in de strikken van andere valse profeten.
Valse leer verpakt als geloof: de marxistische strategie
Vorige week zei ik dat ik een aantal zaken zou uitleggen die dominee Jones onderwees of toepaste, waardoor hij in staat was de loyaliteit van mensen te winnen via hun emoties en hun denken te manipuleren.
Ten eerste legde ik uit dat dominee Jones de beginselen van het socialisme en communisme gebruikte om mensen ervan te overtuigen dat zij geen privébezit zouden moeten hebben. Hij verpakte zijn leerstellingen in religieuze taal. Uiteindelijk gaven velen hem en de groep hun onvoorwaardelijke loyaliteit — en alles wat zij bezaten.
Dat een man voorstander kan zijn van het communisme en zich tegelijk kan voordoen als een geestelijk leider, zou geen verrassing mogen zijn. Karl Marx schreef: “Religie is opium voor de massa” — ofwel “voor het volk”. Daarmee bedoelde hij dat religie gebruikt kan worden om het denken van mensen te verdoven en hen te beheersen.
Tientallen patriottische Amerikanen hebben ons al jarenlang gewaarschuwd dat de Communistische Partij in Amerika, na de Eerste Wereldoorlog, begon met een massale infiltratie van Amerikaanse seminaries en kerken. Communisten, die zogenaamd atheïstisch zijn, schreven zich in aan seminaries met als uitgesproken doel om predikanten te worden in Amerikaanse kerken, en de Amerikaanse gemeente in de richting te leiden die de communisten wilden.
Herbert Philbrick, die gedurende negen jaar undercover werkte binnen de Communistische Partij voor de FBI, vertelde over een grote kerk die hij kende, waarin de assistent-predikant en álle zondagsschoolleraren lid waren van de Communistische Partij. Hij gaf aan dat dit in Amerika geen zeldzaamheid was — en hij schreef dat al twintig jaar geleden. Het is nauwelijks voor te stellen hoe de situatie vandaag zou zijn, als we de waarheid werkelijk kenden.
Hoe religie en de manipulatie van het denken van mensen past binnen het socialistisch-communistische programma voor wereldheerschappij, wordt duidelijker wanneer we de geschriften onderzoeken van socialisten die vijftig jaar geleden of langer schreven. Meer dan vijftig jaar geleden waren toonaangevende sociologen al bezig binnen het onderwijs om gehoorzaamheid in het denken van alle studenten te ontwikkelen. Want, zoals Rose L. Finney van de Universiteit van Minnesota schreef in A Sociological Philosophy of Education:
“Als gebruiken of instellingen hervormd moeten worden, is het allereerst noodzakelijk om voor hen nieuwe kanalen van volksgeloof aan te leggen; zorg voor de overheersing van nieuwe overtuigingen, en nieuwe programma’s van collectief gedrag zullen het resultaat zijn. Anders kunnen maatschappelijke veranderingen slechts tot stand komen via pure dwang.”
Vervolgens schreef zij hoe het Amerikaanse onderwijssysteem gebruikt zou kunnen worden om het zogenaamde groepsbewustzijn te creëren. Wat religie betreft schreef Charles A. Ellwood van de Universiteit van Missouri — ervan uitgaande dat het bijbels christendom zou uitsterven en dat er een nieuwe religie nodig zou zijn — het volgende in zijn boek The Reconstruction of Religion:
“Ofwel een nieuwe vorm van christendom, ofwel puur atheïsme zal spoedig dominant worden in de meer ontwikkelde naties, met als derde mogelijkheid het agnostisch-wetenschappelijke positivisme. Een vierde mogelijkheid is natuurlijk dat onze hele beschaving terugvalt naar een lager niveau, en dat oudere en primitievere vormen van religie opnieuw verschijnen en algemeen worden.”
Denk nu even met mij mee. Wanneer hij spreekt over oudere en primitievere religies, bedoelt hij religie waarbij mensen hun loyaliteit geven aan mensen — en niet aan God.
De huidige brede variëteit aan sekten, en de denkverstorende psychologische technieken die op mensen worden toegepast of aan hen worden onderwezen om op zichzelf toe te passen, zijn niet zomaar uit de lucht komen vallen. Ellwood’s Reconstruction of Religion werd gepubliceerd in 1923, en daarin riep hij op tot de oprichting van een nieuwe religie,
“geschikt om het gevoel en de wil te socialiseren.”
Met andere woorden: een religie die meer gebaseerd is op emotie. Hij schreef:
“Het is duidelijk dat de functie van religie als een middel van sociale controle over het individu moet toenemen in plaats van afnemen naarmate de sociale evolutie vordert. Want het sociale leven wordt complexer bij iedere volgende stap in de ontwikkeling, en groepen hebben er meer behoefte aan om de onvoorwaardelijke toewijding van hun leden te verkrijgen, willen zij hun eenheid en doeltreffendheid als groep behouden. Meer en meer is religie in haar ontwikkeling dan ook gaan benadrukken dat het individu zichzelf moet opofferen ten dienste van de groep, in tijden van crisis. En naarmate het sociale leven complexer wordt, nemen ook de crises toe waarin de groep de onwankelbare toewijding van haar leden moet opeisen. Zo wordt religie in haar opgaande ontwikkeling steeds socialer, totdat zij uiteindelijk haar hoogste nadruk legt op het leven van dienstbaarheid en zelfopoffering, omwille van die dienstbaarheid. En naarmate de groep zich uitbreidt van stam tot mensheid, wordt religie minder tribaal en meer humanitair, totdat — en luister hier goed — totdat het hoogste voorwerp van de toewijding die religie oproept, zichtbaar de hele mensheid moet zijn.”
Met andere woorden: gebruik religie om de toewijding van de mens te verschuiven van God naar de mensheid. Laat de mens de mens aanbidden — maar houd hem wel in een religieus kader om dat te bereiken.
Begrijpt u nu waarom ik heb gezegd dat Karl Marx nooit van plan was om kerken te vernietigen of te sluiten in landen die door het communisme werden aangevallen? Nee, ze waren juist van plan religie te gebruiken. En ieder onderdeel van religie dat er op enige manier toe leidt dat mensen hun loyaliteit geven aan een mens, dient de doelen van het communisme.
Dat is misschien een harde uitspraak om te verteren op dit moment, maar luister verder terwijl we onderzoeken hoe mannen op de kansels van Amerika methoden en technieken gebruiken om uw loyaliteit te verkrijgen — niet voor God, maar voor henzelf.
Vorige week noemde ik drie dingen die Jones deed, en die overeenkomen met wat ook door anderen wordt gebruikt. Ik zal ze kort herhalen, en dan gaan we verder.
Ten eerste: Jones beweerde kennis of kracht te hebben die zijn luisteraars te boven ging. Hij — of zij die zoals hij zijn — beweren vaak visioenen, dromen, bijzondere openbaringen te ontvangen, of zelfs rechtstreeks gesproken woorden van God te horen. Dat plaatst hen in een bijzondere positie boven u.
Ten tweede: valse predikanten eisen vaak verheven titels, of ze die nu verdiend hebben of niet — zoals vader, meester, rabbi, doctor, eerwaarde, enzovoort. Dat versterkt natuurlijk hun status boven de gemeente.
Ten derde: Jones was, net als velen van hen, een meeslepend spreker. Ze zijn mensenbehagers — of, beter gezegd, menigtenmanipuleerders. Ze hebben vaker de kunst van taal en oratorie bestudeerd dan het Woord van God.
“En ik, broeders, toen ik tot u kwam, ben niet gekomen met uitnemendheid van woorden of van wijsheid, u verkondigende de getuigenis van God. Want ik had mij voorgenomen niet iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd. En ik was bij u in zwakheid, en in vrees, en in veel beven.” (1 Korinthe 2:1–3)
Denk daar eens over na. Paulus was blijkbaar geen goede spreker in het openbaar.
“En mijn rede en mijn prediking was niet in beweeglijke woorden der menselijke wijsheid, maar in betoning des Geestes en der kracht; opdat uw geloof niet zou zijn in wijsheid der mensen, maar in de kracht van God.” (1 Korinthe 2:4–5)
Paulus verhoogde Jezus Christus en het Woord. Veel Amerikanen vandaag kennen zo weinig van het Woord van God, dat als een man urenlang schreeuwt en roept, zij denken dat hij vervuld is met de Geest van God. Terwijl het misschien wel een heel andere geest is.
Hoe verering van mensen de plaats van God inneemt
U hebt inmiddels de krantenartikelen gelezen waarin vrij duidelijk werd gesuggereerd dat dominee Jones veelvuldig drugs gebruikte. A.A. Allen, inmiddels overleden, had jarenlang een zogenaamde pinkster- en genezingsbediening hier in Arizona. Hij was te horen op tientallen radiostations en reisde het hele land door met tentrevivals. In die samenkomsten sprak hij vaak urenlang en bracht zijn publiek aan het huilen en schreeuwen. Hij stierf enkele jaren geleden, rond de leeftijd van 55, aan levercirrose. Eén van zijn medevoorgangers gaf later toe dat Allen elke dag whisky dronk en meestal dronken het podium op ging.
De kranten van Phoenix publiceerden na zijn dood een artikel waarin het volk werd verteld over zijn drankgebruik en de oorzaak van zijn overlijden. Vreemd genoeg onthullen de media dit soort dingen nooit zolang deze mannen nog leven, mensen misleiden, en hen het geld uit de zak kloppen. Terwijl dominee Jones nog leefde en zijn wil oplegde aan zijn volgelingen, genoot hij de bewondering van zowel de kranten als politici, want hij kreeg veel lof toegezwaaid in Californië.
De reden achter de oratorie van Jones, en die van andere valse profeten — al hun uitspraken en hun retoriek — was één ding: het tot stand brengen van een opgewonden emotionele toestand in het brein van de toehoorder, zodat die onbewust of halfbewust de spreker zou gaan beschouwen als een bijzonder, begenadigd, verheven persoon.
We hebben die drie punten vorige week uitgebreider besproken. Laten we nu doorgaan met het vierde punt, dat nauw samenhangt met het derde.
Zodra de onderbewuste loyaliteit is gewonnen — door emotie, niet door verstand — dan ging Jones ertoe over om die loyaliteit om te vormen tot daadwerkelijke aanbidding van zichzelf. Dat deed hij door de mensen te overtuigen dat hij hen goede dingen kon geven. Deze methode wordt vandaag subtieler toegepast door mannen die beweren wonderen te verrichten of directe visioenen van God te ontvangen — zelfs tot het punt dat zij hun toehoorders vertellen dat God hen iets bijzonders over de toehoorder toont.
Mensen willen altijd graag iets over zichzelf horen, en verlangen ernaar dat God iets voor hen doet. Dus wanneer de predikant beweert dat hij, de predikant, iets van God ontvangt voor de luisteraar, dan begint die luisteraar zijn Bijbel te negeren en te luisteren naar het ‘speciale visioen’ of de boodschap van de spreker.
Geleidelijk aan neemt de predikant in het denken van de toehoorder de plaats in van God en de Bijbel. Die vorm van betoverende theosofie vormt de kern van de meeste zogenaamde genezingsbedieningen. Hoewel zij herhaaldelijk zeggen dat Jezus geneest, leidt de voortdurende herhaling van genezingsverhalen onder leiding van de wonderdoener ertoe dat de toehoorder gaat geloven dat de genezing alleen plaatsvond doordat die spreker aanwezig was.
Met andere woorden: God geneest u omdat die spreker een speciale plaats heeft in Gods gedachten. Zodra dat wordt geaccepteerd — dat het genezingsproces de aanwezigheid van de spreker vereist — schrijft de toehoorder onbewust de kracht toe aan de spreker, en begint hem met ontzag en eerbied te behandelen.
Naarmate het ontzag groeit, wordt de toehoorder onderdanig aan de spreker. Of hij zich er nu volledig van bewust is of niet, de toehoorder begint de spreker te vereren. Gelooft u dat niet? Sla het woord ‘aanbidden’ eens op in uw woordenboek.
Sla met mij Handelingen 14 op. Barnabas en Paulus dreigden bijna als objecten van aanbidding te worden gezien nadat Paulus voor een man had gebeden die vervolgens werd genezen — een man die van geboorte af verlamd was. Luister naar dit verhaal uit de Bijbel:
“En de scharen, ziende wat Paulus gedaan had, verhieven hun stem, zeggende in de Lacaonische taal: De goden zijn aan de mensen gelijk geworden, en tot ons nedergekomen. En zij noemden Barnabas Jupiter en Paulus Mercurius, dewijl hij het woord voerde. En de priester van Jupiter, die vóór hun stad was, bracht ossen en kransen aan de poorten, en wilde met de scharen offeren.” (Handelingen 14:11–13)
Ze stonden op het punt om Paulus en Barnabas te aanbidden, net zoals de volgelingen van Jones hem aanbaden, en zoals ook vele anderen vandaag in Amerika grote religieuze leiders aanbidden.
Wat deden Paulus en Barnabas?
“Maar als de apostelen, Barnabas en Paulus, dit hoorden, scheurden zij hun klederen, en sprongen onder de schare, roepende en zeggende: Mannen, wat doet gij? Wij zijn ook mensen, van gelijke bewegingen als gij, en verkondigen u dat gij u van deze ijdelheden zoudt bekeren tot de levende God, Die de hemel en de aarde en de zee gemaakt heeft, en al wat daarin is.” (Handelingen 14:14–15)
“Die in de tijden die voorbijgegaan zijn, al de heidenen heeft laten wandelen in hun wegen; hoewel Hij Zich nochtans niet onbetuigd gelaten heeft, goeddoende, van de hemel ons regen en vruchtbare tijden gevende, vervullende onze harten met spijs en vrolijkheid.” (Handelingen 14:16–17)
“En met deze woorden verhinderden zij nauwelijks de scharen, dat zij hun geen offeranden deden.” (Handelingen 14:18)
Deze ware apostelen van Jezus, toen het zondige volk zo onder de indruk was van een echt wonder dat zij hen wilden aanbidden, renden juist het volk in en riepen dat zij dat absoluut niet moesten doen. “Nee, aanbid ons niet. Wij zijn mensen, net als u.” Ze zeiden: “Wij zijn van gelijke bewegingen als gij.” Dat betekent: wij zijn net zo zwak, net zo vatbaar voor zonde als u. Wij zijn slechts mensen, die u verkondigen dat u zich van uw afgoden moet bekeren tot de levende God. Hém moet u aanbidden.
En toen beschreven zij God als Degene die regen geeft en vruchtbare oogsten. Door te verwijzen naar regen en oogst maakten zij duidelijk dat zij spraken over een kracht die ver boven enig mens uitstijgt. En op die manier brachten deze ware apostelen het publiek ertoe om hun gedachten te richten op God en Zijn macht, in plaats van op Paulus en Barnabas.
Jones en andere valse apostelen doen het heel anders. Zij gebruiken juist de emotie om mensen ertoe te brengen hen eer te bewijzen en te aanbidden.
