De Naam van onze Heiland en het Werkelijke Onderwerp
Voordat we ingaan op onze schriftuuranalyse over wat satan werkelijk is, wil ik eerst een korte toelichting geven over de naam van onze Heiland. In de komende gedeelten zul je mij soms naar Jezus Christus horen verwijzen met die naam, Jezus, en op andere momenten noem ik Zijn Hebreeuwse naam Jezus (Christus). In de afgelopen jaren is de naam Jezus (Christus) door sommigen gedegradeerd. Sommigen beweren dat deze naam niet door God geïnspireerd is, of erger nog, dat hij zelfs kwaad zou zijn. In feite lijkt het erop dat Gods gedenknaam van God, van waaruit wij Jezus (Christus) krijgen, onlangs ook aan de kant is geschoven op basis van overhaaste conclusies. Het anti-God en anti-Jezus (Christus) standpunt kan gemakkelijk worden weerlegd, en dat gaan we uitgebreid behandelen in een aparte, langere studie over dit onderwerp, maar niet hier.
Er is ook interessant bewijs te onderzoeken over varianten van Jezus (Christus), zoals Yeshua, waar we op een geschikter moment op terugkomen. Bovendien gebruiken sommige groepen een secundaire, indirecte betekenis van het woord ‘naam’, namelijk ‘gezag’, om Gods naam volledig te vermijden, te negeren en te verwerpen. Dat moet ook onderzocht worden, want naam betekent in de eerste plaats reputatie, bekendheid, waarvoor iemand bekendstaat en wat hij heeft gedaan. Het betekent slechts in mindere mate gezag. We zullen ook de juiste betekenis van ‘gezag’ behandelen in de studie op datzelfde onderwerp.
Maar, zodat de luisteraars die vandaag studeren over de termen satan en de duivel zich volledig kunnen richten op het onderwerp, zou het behulpzaam zijn om niet afgeleid te worden door de vraag of de naam Jezus juist is of dat de naam Jezus (Christus) juist is.
Kort samengevat: de namen Jezus en Jezus (Christus) zijn beide schriftuurlijk, want uiteindelijk komen zij beide voort uit het Hebreeuwse werkwoord hava, wat betekent ‘zijn’, ‘bestaan’, ‘ademen’, ‘levend zijn’. We zien die betekenis van hava in het Hebreeuws en Chaldeeuws Lexicon van Gesenius, bladzijden 219 en 337. Dit Hebreeuwse woord is de stam waaruit God aan Mozes zei dat Hij de grote ‘Ik ben’ is, en verklaarde dat Hij God is, van de Hebreeuwse letters Jod-Heh-Vav-Heh in Exodus 3:15, een naam die in verscheidene Schriftgedeelten wordt verkort tot ‘Jah’.
Ik ben niet de enige die zal opmerken dat ‘Jah’ leven betekent als het op God wordt toegepast. Kijk naar:
Psalm 68:4-5 “Zingt God, psalmzingt Zijn Naam; verhoogt Hem, die daarheen rijdt door de vlakke velden; want Zijn Naam is HEERE, en springt op van vreugde voor Zijn aangezicht. Vader der wezen en Rechter der weduwen is God in de woonstede Zijner heiligheid.”
In de Farrar-Fenton Bijbel vertaalt men ‘Jah’ als ‘Leven’. Degenen die Gods naam ‘Leven’ (Jah) en ‘de redding van Jah’, namelijk Jezus (Christus), willen onderdrukken, hebben veel uit te leggen over waarom de oudtestamentische profeten de eer hadden om Gods verkorte naam als deel van hun eigen naam te dragen. Ik denk aan Jesaja, Obadja, Zacharia, Hosea, Jeremia, Zefanja en andere mannen van God.
Bovendien is het verheerlijken van die naam ‘Jah’ ook een overwinningskreet van nieuwtestamentische christenen, zoals we zien in:
Openbaring 19:1 “En na dezen hoorde ik een grote stem van een grote schare in de hemel, zeggende: Halleluja! De zaligheid en de heerlijkheid en de eer en de kracht zij den Heere, onzen God.”
Openbaring 19:6 “En ik hoorde als een stem van een grote schare, en als een stem van vele wateren, en als een stem van zware donderslagen, zeggende: Halleluja! Want de Heere, de almachtige God, heeft als Koning geheerst.”
Daar betekent het: ‘Prijs God, prijs God, prijs God’. Dat is afkomstig van de apostel Johannes op het eiland Patmos, waar hij deze lofzang ‘Halleluja, prijs God’ rechtstreeks van Jezus Christus ontving.
We zien zelfs in:
Hebreeën 4:8 “Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zo sprak Hij daarna niet van een anderen dag.”
Hier is de naam Jezus uitwisselbaar met de naam Jozua, die in het Hebreeuws wordt uitgesproken als ‘Jah-shu-wah’. Net zoals we in het Engels ‘John’ zeggen, maar in Scandinavische landen ‘Yon’, zonder verwarring over wie we bedoelen.
Natuurlijk is iedereen vrij om ervoor te kiezen de eeuwige levende God en Zijn Christus niet te prijzen. Liefde komt vrijwillig, niet door discussie, beledigingen of religieuze dwang. De Schrift leert ons dat Jezus de Kinsman-Redeemer is van ons leven, dat God ons heeft gegeven door Zijn levensadem. En daarop zeg ik: Halleluja.
De Inleiding tot de Studie over Satan
Dit boeiende onderwerp over de naam van onze Heiland zullen we in een latere studie uitvoerig behandelen, met verifieerbare verwijzingen die de Bijbelstudent zelf kan controleren. Maar vandaag gaan we het hebben over satan. We nemen een korte pauze, waarna dit audiogedeelte direct overgaat in de lessen, die doorgaan op meerdere tracks van deze CD in mp3-formaat.
Moge God Jezus u zegenen in uw studies en in uw arbeid van liefde in het getuigen voor het Koninkrijk van God.
Hallo broeders en zusters van het getrouwe overblijfsel in Jezus Christus. Dit is Kenneth Lent van de Faith of the Covenant Fellowship in Virginia. De lessen op deze CD vormen een Bijbelstudie over de woorden satan, de duivel en onreine geesten. Vele jaren geleden werden deze lessen opgenomen op audiocassettes en door onze bediening in Florida verspreid over Amerika.
Om up-to-date te blijven en meer onderzoek te bieden in dit zeer controversiële onderwerp, werd deze nieuwere CD geproduceerd in mp3-formaat, voor uw christelijke familiebibliotheken en voor persoonlijk gebruik op uw computer thuis.
Als we terugkijken naar enkele decennia geleden, was het onderwerp satan vrij goed uitgewerkt en schriftuurlijk gedefinieerd door verschillende christelijke Israël Koninkrijksbedieningen, die ieder op hun eigen manier onderzoek deden naar dit intrigerende onderwerp. In de loop van die jaren was er geen enkel vers in de Schrift overgebleven waarin het woord satan ook maar enig verband had met een vermeende gevallen engel of kwade geest, noch dat satan een soort energieveld was dat ontspoord is, of welke andere fantasierijke betekenis dan ook.
Tegen de vroege en midden jaren 1990 beseften de meeste Israëlische christenen eindelijk wat God ons al die tijd heeft verteld: dat de grootste satan waarmee we te maken hebben onze eigen zonden zijn – de overtreding van Gods wetten volgens:
1 Johannes 3:4 “Een ieder, die de zonde doet, doet ook de ongerechtigheid; want de zonde is de ongerechtigheid.”
En dat de tweede grootste satan bestaat uit goddeloze mensen – sterfelijke mensen – die zich verzetten tegen de Koninkrijkswetten van de Almachtige God.
Maar sinds die tijd, zo’n 25 jaar geleden, zijn gebeurtenissen en de samenleving verder gegaan, en in dit geval verschijnen er opnieuw steeds meer bizarre ideeën die verwarring brengen over de woorden satan, de duivel en onreine geesten. We zijn nu beland in het tijdperk van sciencefiction en New Age mystiek, wat een nieuwe draai geeft aan oude bijgeloven.
In de middeleeuwen bestonden de duivel, satan en zijn trawanten uit vampiers en weerwolven die je zouden aanvallen als je ’s nachts door een kerkhof liep of over een donkere weg ging. Mensen zouden zweren dat dit daadwerkelijk gebeurde. Maar in onze tijd lijken de weerwolven met pensioen te zijn gegaan, vervangen door hightech-duivels en satans rechtstreeks uit de ‘Star Trek’-religie van Hollywood.
Vandaag de dag hebben we geen vleermuizen meer die in mensen veranderen en geen weerwolven die achter bomen vandaan springen. In plaats daarvan hebben we onzichtbare goden die uit de ruimte of uit de aarde zouden komen. De oude vleermuizen die van gedaante veranderden in mensen, hebben plaatsgemaakt voor hagedisachtige wezens die menselijke vormen aannemen. Wat dat idee betreft: alleen omdat de Bijbel sommige mensen ‘slangen’ noemt, betekent dat nog niet dat er letterlijk reptielachtige mensen onder ons rondlopen – net zomin als christenen, die in de Bijbel ‘schapen’ worden genoemd, letterlijk veranderen in echte schapen, rammen of lammeren.
Het idee is niet alleen belachelijk, het is een anti-bijbelse leugen, die de christelijke oudsten de plicht hebben te ontmaskeren. We worden ook lastiggevallen door occultisten die beweren dat er kosmische kwade gedachtenkrachten bestaan die spreuken over ons uitspreken, en dat we tijd moeten besteden aan het afweren daarvan door middel van religieuze rituelen of mentale methoden – alsof heksen, tovenaars of magiërs werkelijk goddelijke krachten hebben.
De waarheid is dat de Schrift ons vanaf het begin leert dat er geen enkel persoon bestaat met bovennatuurlijke geestelijke krachten, behalve de levende God van Israël, God Almachtig, onze Schepper en Kinsman-Redeemer.
Psalm 62:11 “God heeft eenmaal gesproken, ik heb dit tweemaal gehoord, dat de kracht Gode toebehoort.”
Prediker 8:8 “Er is geen mens, die macht heeft over de geest om de geest terug te houden, en er is geen macht over de dag des doods; en er is geen ontkoming in dien strijd, en de goddeloosheid zal haar bezitters niet redden.”
Het is niet nodig dat punt eindeloos te bediscussiëren; we hoeven alleen maar Gods Woord hierover te lezen en te vertrouwen op wat onze Hemelse Vader ons duidelijk heeft verteld.
De Goden van de Volken zijn Geen Goden
Bestaan er andere levende bovennatuurlijke goden, duivels als het ware, zogenaamde goden van lagere rang dan de ene ware levende God? De Heilige Schrift verzekert ons vol vertrouwen: absoluut niet. We zouden geen onnodige angsten moeten toevoegen aan ons leven – een leven dat al genoeg problemen kent door onbelijden zonden en door de zonden van Amerika, een natie die Gods rechtvaardige wetten heeft verworpen.
Zijn de goden van de heidense stammen in de wereld werkelijk levende geestelijke wezens van andere planeten, of misschien demonische wezens uit het binnenste van de aarde? Dit is wat de Schrift ons vertelt over de andere goden van het wereldsysteem van naties.
In:
Deuteronomium 13:6-14 “Wanneer u uw broer, de zoon van uw moeder, of uw zoon of uw dochter, of de vrouw in uw schoot, of uw vriend die u liefhebt als uw ziel, in het geheim zou aanzetten, zeggende: Laten wij heengaan en andere goden dienen, die u niet gekend hebt, gij noch uw vaderen; uit de goden van de volken, die rondom u zijn, dicht bij u of ver van u, van het ene einde van de aarde tot het andere einde der aarde; dan zult u hem niet toestemmen, noch naar hem luisteren, noch zal uw oog hem verschonen, noch zult u hem sparen of verbergen; maar gij zult hem zeker doden; uw hand zal het eerst tegen hem zijn om hem te doden, en daarna de hand van al het volk. En gij zult hem stenigen, dat hij sterft, omdat hij getracht heeft u af te brengen van de HEERE, uw God, die u uit het land Egypte heeft geleid, uit het diensthuis. Dan zal gans Israël het horen en vrezen, en niet meer zo’n boze zaak in uw midden doen.”
Maar droevig genoeg zegt God in:
Richteren 10:13 “Nochtans hebt gij Mij verlaten, en andere goden gediend; daarom zal Ik u niet meer verlossen.”
En David zegt over de Almachtige God in:
Psalm 97:9 “Want Gij, HEERE! zijt de Allerhoogste over de ganse aarde; Gij zijt zeer verhoogd boven alle goden.”
Ja, Gods Woord noemt in bepaalde context andere goden van de volken rondom onze christelijke landen. En we zullen zo dadelijk zien wat die context precies is. Sommige mensen geloven zelfs dat wanneer God in het eerste gebod zegt:
Exodus 20:3 “Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben,”
dit zou betekenen dat onze God de Allerhoogste is, maar dat er daarnaast andere levende geestelijke goden bestaan die slechts niet aan God Almachtig gelijk zijn. Maar dit is helemaal niet wat de Schrift leert. God Zelf zegt dat Hij niet wil dat wij andere goden erkennen, omdat het in werkelijkheid geen goden zijn. Het zijn óf het werk van menselijke handen óf slechts verzonnen goden.
Jesaja 45:5 “Ik ben de HEERE, en niemand meer, buiten Mij is er geen God; Ik heb u omgord, hoewel gij Mij niet kendet.”
Jeremia 5:7 “Hoe zou Ik u dit vergeven? Uw kinderen hebben Mij verlaten en gezworen bij hen die geen goden zijn; toen Ik hen verzadigd had, pleegden zij overspel en liepen in troepen naar de huizen van de hoeren.”
In Jeremia 16 waarschuwt God Zijn oude volk:
Jeremia 16:11-13 “Dan zult gij tot hen zeggen: Omdat uw vaderen Mij verlaten hebben, spreekt de HEERE, en andere goden nagewandeld en hen gediend en zich voor hen gebogen hebben, maar Mij hebben zij verlaten en Mijn wet niet gehouden; en gij hebt erger gedaan dan uw vaderen; want zie, gij wandelt een iegelijk naar het goeddunken van zijn boos hart, om naar Mij niet te horen. Daarom zal Ik u uit dit land wegwerpen in een land dat gij noch uw vaderen gekend hebben; en aldaar zult gij dag en nacht andere goden dienen, die u geen rust zullen geven.”
En in:
Jeremia 16:20 “Zou een mens zich goden maken, die toch geen goden zijn?”
God, de Almachtige, de levende God van het christelijke Israël, zegt ons steeds weer dat de zogenaamde andere goden in feite geen goden zijn – of ze nu voortkomen uit gehouwen steen of uit de moderne hightech-sensatiezucht van sciencefiction.
Wat zegt de profeet Jesaja over de goden van andere volken? Toen Jesaja tot de ene levende God bad, zei hij in verband met de militaire campagnes van Assyrië:
Jesaja 37:18-19 “Waarlijk, HEERE, de koningen van Assur hebben al de landen en hun land verwoest, en hun goden in het vuur geworpen; want zij waren geen goden, maar werk van mensenhanden, hout en steen; daarom hebben zij hen verdelgd.”
Jesaja, net als de andere profeten en apostelen, heeft nooit beweerd dat de goden van de heidense volken hemelse levende geestelijke wezens waren die lang geleden naar de aarde waren gekomen, noch dat het demonachtige wezens waren uit voodoo of rooms-katholiek bijgeloof. Gods profeten zeiden dat de goden die in de Bijbel worden genoemd in waarheid geen goden waren en nooit op enige manier hebben geleefd.
1 Kronieken 16:25 “Want de HEERE is groot en zeer te prijzen; en Hij is te vrezen boven alle goden.”
Maar het volgende vers verduidelijkt het direct:
1 Kronieken 16:26 “Want al de goden der volken zijn afgoden; maar de HEERE heeft de hemelen gemaakt.”
En als dat nog niet duidelijk genoeg is, zegt de psalmist:
Psalm 115:4-7 “Hun afgoden zijn zilver en goud, het werk van mensenhanden; zij hebben een mond, maar spreken niet; zij hebben ogen, maar zien niet; zij hebben oren, maar horen niet; zij hebben een neus, maar ruiken niet; zij hebben handen, maar tasten niet; voeten, maar gaan niet; zij geven geen geluid door hun keel.”
Deze heidense goden waren dus slechts zilveren en gouden beelden, niet bezeten door een of andere denkbeeldige geest, maar vervaardigde goden die niets konden.
Wie is de Vorst van Deze Wereld?
Sommigen zeggen: “Maar wacht eens even, mijn predikant laat me zien waar de Bijbel spreekt over een tweede machtige god, genoemd de vorst of heerser van deze wereld, die alomtegenwoordig is, een kwade kracht, en de duivel wordt genoemd.” Maar wie is deze vorst van de wereld werkelijk, en wat zegt Gods Woord over die titel?
Wanneer we de Bijbel zichzelf laten verklaren, zien we dat de titel ‘vorst die de wereld regeert’ een aanduiding is voor de dood en de zonde zelf, die ervoor zorgen dat de mens in die dodelijke staat komt. Opnieuw: de term ‘vorst van de wereld’ heeft niets te maken met een satanische engel-boeman of met vibrerende geestkrachten uit de valse religie van Hermes Trismegistus, de occulte meester van het oude Egypte.
Gods Woord laat duidelijk zien dat zonde en dood samen de satan-duivel-vorst vormen die Christus kwam overwinnen bij Zijn kruisiging en opstanding. In de paar verzen waarin de Bijbel de duivel personifieert, gebeurt dat als poëtische illustratie om een punt te maken – net zoals wij orkanen een persoonsnaam geven, zoals ‘Katrina’ of ‘Hugo’.
De Bijbel leert ons dat Jezus Christus niet kwam om een soort supergeest-persoon te vernietigen die ‘de duivel’ heet, maar dat onze Heiland de dodelijke zonde vernietigde die in ons vlees heerste.
Waar halen predikanten dan het idee vandaan over deze heersende vorst, deze duivel? Zij doen dit net zoals met andere leerstellingen: door één vers of klein stukje Schrift aan te halen en dit te interpreteren volgens langgekoesterde, angstige tradities.
We lezen over de ‘vorst van deze wereld’ in het evangelie van Johannes, in de woorden van Jezus Christus vóór Zijn kruisiging:
Johannes 12:27-31 “Nu is Mijn ziel ontroerd; en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit deze ure? Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen. Vader, verheerlijk Uw naam. Toen kwam er een stem uit de hemel, zeggende: Ik heb hem verheerlijkt en Ik zal hem wederom verheerlijken. De schare dan, die daar stond en dit hoorde, zeide, dat er een donderslag geschied was; anderen zeiden: Een engel heeft tot Hem gesproken. Jezus antwoordde en zeide: Niet om Mijnentwil is deze stem geschied, maar om uwentwil. Nu is het oordeel dezer wereld; nu zal de overste dezer wereld buitengeworpen worden.”
En in:
Johannes 14:30 “Ik zal niet veel meer met u spreken; want de overste dezer wereld komt en heeft aan Mij niets.”
Vanuit deze woorden van Christus wordt dan de theologische sprong gemaakt dat Hij sprak over een ‘Hollywood-duivel’, een zogenaamde tweede god, de aartsrivaal van God Almachtig. Maar wanneer we kort nagaan wat deze vorst werkelijk is, die Christus vernietigde aan het kruis, dan blijkt uit de Schrift:
Hebreeën 2:14 “Omdat dan de kinderen vlees en bloed deelachtig zijn, heeft Hij ook desgelijks dezelfde aangenomen, opdat Hij door de dood te niet zou doen degene die het geweld des doods had, dat is de duivel.”
Hier zien we dat de term ‘duivel’ wordt gebruikt voor datgene wat Christus vernietigde. Maar lezen we ergens in Gods Woord dat een kwade superwezen de oorzaak is en de macht over onze dood heeft? Nee, dat vinden we nergens in de Schrift. De Bijbel zegt dat het onze eigen zonde is die onze dood veroorzaakt, en dat het deze zonde was die Christus vernietigde aan het kruis – waarbij zonde in de Bijbel poëtisch wordt voorgesteld als een ‘duivel’.
Romeinen 6:6 “Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde tenietgedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.”
Paulus zegt hier dat gelovige christenen met Christus gekruisigd zijn, en dat het lichaam van de zonde werd vernietigd door die kruisiging – oftewel de zonde in het vlees, zoals Paulus noemt in:
Romeinen 7:25 “Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.”
In Hebreeën 2:14 lazen we dat Christus door de dood hem vernietigde die het geweld van de dood had – dat is de duivel. En deze woorden zijn van dezelfde apostel Paulus, die in Romeinen 6 verklaart dat dit letterlijk betekent: het lichaam van de zonde werd vernietigd.
Wat leert de Bijbel over de oorzaak van de dood die in de wereld kwam? Was het een gevallen engel-duivel die in de wereld kwam om ons ten verderve te brengen? Integendeel:
Romeinen 5:12 “Daarom, gelijk door één mens de zonde in de wereld ingekomen is, en door de zonde de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welken allen gezondigd hebben.”
Romeinen 6:23 “Want de bezoldiging der zonde is de dood; maar de genadegift Gods is het eeuwige leven door Jezus Christus, onzen Heere.”
Duidelijk zegt Gods Woord dat zonde – niet een onzichtbaar duivel-persoon – de oorzaak en macht van de dood is, die de wereld binnenkwam door Adams val in de hof. En daarom worden zonde en dood, die zo’n overheersende invloed hebben gehad om ons van het rechte pad af te brengen, voorgesteld als een heersende vorst die, zonder Christus, voor altijd over ons zou regeren in de straf van de dood.
De Duivel als Aanklager en Christus’ Overwinning
Het is belangrijk te begrijpen dat het woord ‘duivel’ in het Grieks diabolos betekent: aanklager. En het is de zonde die ons aanklaagt voor God, en ons onwaardig verklaart om het goddelijke leven te ontvangen. Zonde is de duivel, de diabolos, binnen in ons – de aanklager die God als het ware vertelt dat wij op onszelf geen recht hebben op zuiver, onsterfelijk leven.
Maar prijs God! Hij heeft de verzoening en het losgeld voor onze zonden gezonden in Jezus Christus, om die aanklager, de zonde – genoemd de duivel – te vernietigen, en ons te bevrijden van de eeuwige dood tot eeuwig leven.
Toen Jezus in Johannes 14 zei dat de vorst van de wereld kwam en niets in Hem had, bedoelde Hij dat Hij op het punt stond te sterven, maar dat de dood Hem niet zou kunnen vasthouden. Dit bevestigt ook de apostel Petrus in:
Handelingen 2:24 “Dewelken God heeft opgewekt, de smarten des doods ontbonden hebbende, alzo het niet mogelijk was, dat Hij van dezelve gehouden zou worden.”
Niet een satan, boze engel of kosmische kracht hield Hem vast, maar de dood – de vorst van deze wereld – kon Hem niet vasthouden.
Christelijke Bijbelstudenten, Gods heilig Woord leert dat Christus kwam om deze heersende vorst van de wereld uit te werpen. En deze vorst is hetzelfde als wat Paulus eerder beschreef: de duivel, namelijk de dodelijke zonde, die Christus vernietigde aan het kruis.
Romeinen 5:21 “Opdat, gelijk de zonde geheerst heeft tot den dood, alzo ook de genade zou heersen door gerechtigheid tot het eeuwige leven, door Jezus Christus, onzen Heere.”
Paulus zegt hier dat het de zonde was die heerste vóór de overwinning van het kruis van Christus.
Romeinen 6:16 “Weet gij niet, dat wien gij uzelven tot dienstknechten stelt tot gehoorzaamheid, gij dienstknechten zijt diens, dien gij gehoorzaamt, hetzij der zonde tot den dood, hetzij der gehoorzaamheid tot gerechtigheid?”
Dit is een duidelijk voorbeeld van hoe de Bijbel de zonde personifieert als een heerser over zijn dienaren. Paulus gebruikt hier zelfs het voornaamwoord ‘wien’ – alsof hij over een persoon spreekt – om zonde te beschrijven: ‘zijn dienaren zijt gij, dien gij gehoorzaamt’.
En het was deze heerser – zonde en dood – die Christus van de troon stootte en veroordeelde aan het kruis.
Romeinen 8:3 “Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid van het zondige vlees, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees.”
Daar heb je de veroordeelde vorst van de wereld. En het is geen gevallen engel of een kosmische kracht. Nergens lezen we dat Jezus Christus een gevallen engel veroordeelde. Hij veroordeelde, vernietigde en overwon de zonde in het vlees – dat was Zijn doel.
Hij kwam niet om een gevecht aan te gaan met een soort tweede-god die slecht was geworden. Hij kwam om onze zonden – die leiden tot eeuwige dood – op Zich te nemen, ze achter te laten aan het kruis, en de dood te overwinnen door Zijn opstanding tot het leven.
1 Johannes 3:5 “En gij weet, dat Hij geopenbaard is, opdat Hij onze zonden zou wegnemen; en zonde is in Hem niet.”
Dat was de vorst van de wereld waarover Johannes 12:31 spreekt – de dood, veroorzaakt door onze zonden, die geen greep had op Christus.
Het Gevaar van het Letterlijke Duivelgeloof
De vorst van de wereld – de dood, veroorzaakt door onze zonden – kon Christus niet in het graf houden. Christus nam onze zonden op Zich, liet ze achter aan het kruis, en overwon daarna de dood door Zijn opstanding tot het leven uit het graf.
Ja, geliefde christelijke broeders en zusters, het Bijbelverslag zegt dat Jezus Christus in het vlees geopenbaard werd met het doel Zijn verwanten het grootste heil te schenken: de vernietiging van de zonde en haar straf, ook wel ‘de duivel’ genoemd volgens de Schrift.
1 Johannes 1:7 “Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.”
1 Johannes 1:9 “Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.”
1 Johannes 2:2 “En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.”
Maar als wij niet volledig begrijpen wat het is dat Christus voor ons overwonnen heeft, hoe kunnen wij dan werkelijk Zijn verlossing in ons hart dragen?
Het omarmen van een emotioneel geloof dat Christus kwam om een duivelwezen of mystieke krachten te bevechten, is een regelrechte verdraaiing van het ware heil en doel van Christus’ werk aan Zijn bloedige kruis. En dát, mijn vrienden, is het echte gevaar van het geloven in de fantasie van een letterlijke duivel of het verspillen van kostbare tijd met het afweren van denkbeeldige duivelsspreuken van occulte religies, die ons volk misleiden met ongezonde leerstellingen.
Deze leringen verdraaien en bezoedelen het doel van Christus’ komst 2000 jaar geleden. Christus bleef trouw aan Zijn roeping tot in de dood aan het kruis, en Gods Woord roept ons op om de waarheid van dat heil te begrijpen. Christus heeft ons eeuwig bevrijd van de wet van zonde en dood – de duivel – de vorst die deze wereld beheerste.
Alle Bijbelse aartsvaders begrepen de waarheid over het doel van de Messias, onze Verlosser:
Psalm 40:10 “Uw gerechtigheid verberg ik niet in het midden mijns harten; Uw waarheid en Uw heil spreek ik; Uw weldadigheid en Uw waarheid verzwijg ik niet voor de grote gemeente.”
Evenzo zouden toegewijde christenen de waarheid van Christus’ heil niet moeten verhullen achter een façade van valse satans, duivels, demonen, verzonnen goden of zogenaamde kwade geestelijke energieën – dingen waar Christus nooit voor gekomen is om mee te strijden. Want, zoals God Almachtig eeuwen geleden al tegen ons Israëlische volk zei: dit zijn allemaal ‘geen-goden’.
Het zijn goden van het vleselijke voorstellingsvermogen, meestal overgenomen in onze cultuur door vermenging met de niet-Saksische en niet-Israëlitische heidense wereld. Deze denkbeeldige goden hebben geen enkele macht, behalve de macht die iemand hun geeft door verkeerd geloof en op hol geslagen emoties.
En zulke verkeerde overtuigingen kunnen uit vele bronnen voortkomen – maar allemaal zijn ze geworteld in leringen die niet in Gods geschreven Woord te vinden zijn.
Het Begin van de Schriftuurlijke Analyse over Satan, Duivel en Onreine Geesten
Laten we dan verdergaan met de volgende lessen op deze studie, waarin we precies gaan ontdekken wat de Heilige Schrift ons leert over de woorden satan, duivel en onreine geesten.
We zullen zien dat deze termen in de Bijbel niet verwijzen naar een tweede god of een gevallen engel met bovenmenselijke krachten, maar dat zij altijd in een concrete, door God gedefinieerde context staan. Soms zijn het poëtische personificaties, zoals wanneer de zonde wordt voorgesteld als een heerser of aanklager. Soms worden ze gebruikt als aanduiding voor vijandige mensen die Gods wetten tegenstaan. En in andere gevallen gaat het om symbolische termen die misbruikt zijn door religieuze tradities en bijgeloven om angst te zaaien.
De Schrift roept ons op om niet mee te gaan in deze vervalsingen, maar om vast te houden aan Gods Woord zoals het werkelijk is geschreven. Want de Waarheid maakt ons vrij, en die Waarheid is dat alleen God Almachtig kracht heeft over leven en dood. Er is geen andere macht buiten Hem die ons kan veroordelen of behouden.
Daarom is het van groot belang dat we onze overtuigingen niet laten sturen door Hollywoodbeelden, New Age-mythen of eeuwenoude bijgeloven, maar dat we in plaats daarvan onze kennis en ons geloof bouwen op wat de Schrift daadwerkelijk zegt.
In de komende studie zullen we vers voor vers nagaan hoe deze woorden in de oorspronkelijke talen zijn gebruikt, wat hun betekenis was in de tijd dat ze werden opgeschreven, en hoe zij in hun context ons leren dat de strijd die wij hebben niet tegen een mystiek bovennatuurlijk wezen is, maar tegen de zonde in onszelf en de wetteloosheid in deze wereld.
En dat, geliefde broeders en zusters, is de weg die leidt tot ware vrijheid in Christus.
