Sion in ketenen: een ongeziene waarheid
De profeet Jesaja sprak vaak over Sion en Jeruzalem. Zijn woorden over Sion zijn meestal vol hoop, glorie en belofte. Velen hebben deze passages aangehaald om liederen over Sion — zelfs over de hemel — te schrijven. Jesaja 52 is zo’n passage, rechtstreeks gericht aan deze entiteit Sion.
Diezelfde Jesaja 52 wordt vaak vergeleken met Openbaring 21, waar het gaat over het nieuwe Jeruzalem dat uit de hemel neerdaalt. En vers 27 van Openbaring 21 stelt:
“En in haar zal niet binnengaan iets dat ontreinigt, of gruwel doet en leugen spreekt, maar alleen zij die geschreven zijn in het boek des levens van het Lam.”
Deze schijnbaar absolute beperking van wie het nieuwe Jeruzalem mag binnengaan, heeft velen — zelfs geestelijken — ervan overtuigd dat het nieuwe Jeruzalem niets minder is dan de hemel zelf, en dat alleen gestorven gelovigen toegang hebben.
Jesaja 52 lijkt dat idee te bevestigen. Alleen wie besneden en rein is, mag binnenkomen. In de context van het Nieuwe Testament zou dat betekenen dat alleen wedergeboren christelijke gelovigen, of zij nu leven of dood zijn, toegang hebben. Zij moeten schriftuurlijk besneden en rein zijn.
Maar dan spreekt God verder tot Sion:
“Schud het stof van je af, sta op en zet je neer, o Jeruzalem! Ontdoe je van de banden om je hals, gij gevangene dochter van Sion.”— Jesaja 52:2
Wat een contrast! Eerst noemt Hij Sion een heilige stad, bekleed met prachtige gewaden, waar geen onreinen mogen binnengaan — en vervolgens blijkt Sion in slavernij te zijn, met banden om haar hals. Vers 3 maakt het nog sterker:
“Want zo zegt de HEERE: Gij zijt om niet verkocht, en zonder geld zult gij verlost worden.”
Sion, die eerder werd bezongen als hemels en onaantastbaar, blijkt een gevangene te zijn. Verkocht. Gebonden.
De meeste mensen hebben nooit gehoord dat Sion bevrijding nodig zou hebben. Nooit dat Sion — dit profetische beeld van een heilige stad — gevangen genomen zou worden. En toch, als je echt de Schrift leest, in plaats van alleen te luisteren naar predikers, komt er een heel ander beeld naar voren.
De Sion van de profetieën is niet het kerkelijke beeld van de hemel. Het is een geografische plaats op aarde, waar het Israëlische volk opnieuw bijeen zou worden gebracht. En geen enkele plek op aarde past zo naadloos in die beschrijving als de Verenigde Staten van Amerika — en Canada.
Amerika is de Sion van de profetieën. Onze Angelsaksische voorouders — het ware Israël — zijn hierheen gebracht vanuit verre landen. God verzamelde hen: één uit een stad, twee uit een familie. En Hij bracht hen naar Sion. Hier, in Amerika, heeft God precies gedaan wat Hij had beloofd te doen: Zijn volk opnieuw samenbrengen in hun land, hen groot maken boven alle volken.
Maar Hij waarschuwde ook: er zou een dag komen dat Israël, in Sion, Zijn Woord de rug toe zou keren. Dan zou zij in de macht komen van haar vijanden, en uit die macht zou zij opnieuw bevrijd moeten worden.
Amerika is onder dat juk gekomen. We zijn overgenomen door een vreemde macht, die ons volk berooft en vernietigt. Iedereen ziet de symptomen van gevangenschap — maar weinigen durven de realiteit te erkennen.
God zegt: Sta op. Bevrijd jezelf. Schud de ketenen af. Maar wie luistert?
Sion’s verlossing komt niet zonder strijd
De woorden van Jesaja zijn geen poëzie — ze zijn een direct bevel van God. Hij spreekt tot een Sion die slaapt, die het stof van onderwerping en verwarring van zich af moet schudden. Niet omdat ze op een dag naar de hemel gaat, maar omdat ze op aarde gevangen is. En daar, op deze aarde, in haar vernedering, moet de bevrijding beginnen.
Mensen voelen het. Er klopt iets niet. Ze zijn boos, onrustig, ontevreden. De wetten zijn corrupt. Het recht wordt verdraaid. Rechters beschermen criminelen. Politici beschermen zichzelf. De rijken worden rijker — niet door eerlijk werk, maar door manipulatie. Het systeem werkt niet voor het volk. Het is ontworpen tegen hen.
Maar niemand zegt wat het echt is: slavernij.
Sion is niet vrij. En het volk weet dat diep vanbinnen, maar is te bang, te verdoofd of te afhankelijk om het hardop te zeggen. Dus ze blijven hopen dat het beter wordt. Verkiezing na verkiezing. Politicus na politicus. Maar alles blijft hetzelfde. Of wordt erger.
En dan komt de profeet Micha met een schokkende boodschap:
“Weeën hebben u aangegrepen, zoals een barende vrouw. Wees in pijn, en arbeid om te baren, o dochter van Sion, gelijk een vrouw in barensnood; want nu zult gij uit de stad gaan, en op het veld wonen, en tot Babel komen.” — Micha 4:9–10
Let op de volgorde:
Eerst is er pijn, dan volgt de uittocht — en dan… Babel. Sion zal niet direct worden bevrijd. Eerst moet zij naar Babylon. En daar, in Babylon, zal de HEERE haar verlossen. Niet vóór de gevangenschap. Niet via een ontsnapping. Maar in het midden van het systeem dat haar gevangen houdt, zal Hij haar bevrijden.
“Dáár zult gij verlost worden, dáár zal u de HEERE verlossen uit de hand van uw vijanden.” — Micha 4:10
Dat is geen verleden tijd. Dit is geen profetie over het oude Babylon van 500 v.Chr.
Dit is een eindtijdprofetie — over een volk dat eerst wordt hersteld, dan het koninkrijk ontvangt, en dán opnieuw gevangen wordt. Dat is nooit gebeurd met het oude Jeruzalem, maar het past precies op wat er vandaag gebeurt met Amerika, de hedendaagse Sion.
De profetie zegt niet dat Sion bevrijd wordt voordat ze Babylon binnenkomt. Integendeel: Sion zal ín Babylon zitten. Gevangen. Verzwakt. Maar niet vergeten.
En dan staat er:
“Nu zijn vele volken tegen u verzameld, die zeggen: Laat haar ontheiligd worden, en laat onze oog zich verlustigen aan Sion.” — Micha 4:11
Zij willen Sion ontheiligen. Zij willen haar vernietigen. Haar wetten, haar identiteit, haar cultuur, haar kinderen, haar geloof — alles moet kapot. Maar waarom? Omdat Babylon weet wie Sion is. Omdat haar bestaan een bedreiging vormt voor het systeem van duisternis.
Maar ze vergissen zich.
“Maar zij kennen de gedachten van de HEERE niet, en zij begrijpen Zijn raad niet; want Hij zal hen verzamelen als schoven op de dorsvloer.” — Micha 4:12
De vijanden denken dat ze overwinnen, maar God gebruikt hen juist. Hij brengt hen bijeen, niet om Sion te verpletteren, maar om zelf geoordeeld te worden.
De dorsvloer komt. De oogst nadert. En Sion zal de dorser zijn, niet het dorre kaf.
Sion op de dorsvloer
De wereld denkt dat ze de macht heeft. Ze kijkt naar Sion als iets dat kwetsbaar is, verzwakt, oud, irrelevant. De naties verzamelen zich — met hun invloed, hun plannen, hun propaganda — en zij richten hun ogen op Sion, vol haat en minachting. Ze zeggen: “Laat haar ontheiligd worden.”
Maar zij begrijpen niets van wat er werkelijk gebeurt. Ze kennen de plannen van de HEERE niet. Ze zien niet dat zij zelf als schoven worden verzameld — niet om te oogsten voor eigen eer, maar om geoordeeld te worden. God brengt hen naar de dorsvloer. En op die vloer zal niet Babylon dorsen, maar Sion.
“Sta op en dors, gij dochter van Sion; want Ik zal uw hoorn maken tot ijzer, en uw hoeven tot koper; en gij zult vele volken verpletteren.” — Micha 4:13
Sion, nu nog gebukt onder ketenen, zal opstaan met kracht. IJzeren hoorns, koperen hoeven — beelden van onverwoestbare macht. Geen geestelijke stilte, geen religieuze stiltebank. Sion zal een kracht worden waarmee gerekend moet worden. Maar niet door politiek of menselijk geweld — haar macht komt van God.
De naties denken dat ze haar in het nauw hebben gedreven. Ze zien haar verdeeld, uitgeput, ondermijnd. Ze verwarren haar stilzwijgen met zwakte. Maar wat zij niet begrijpen, is dat Sion wordt voorbereid — gesmeed in de oven van vernedering, gelouterd in de diepte van de slavernij.
“En gij zult hun gewin aan de HEERE wijden, en hun vermogen aan de Heere van de ganse aarde.” — Micha 4:13
Het oordeel dat Sion zal brengen, is niet persoonlijk, niet uit wraak. Het is heilig. Haar overwinning zal niet eindigen in zelfverheerlijking, maar in toewijding aan de HEERE. Alles wat de naties geroofd hebben — de rijkdommen, de zielen, de macht — zal teruggebracht worden aan de voeten van de Enige Die het toekomt.
Sion’s roeping is niet om te smeken om goedkeuring van de wereld, maar om te staan in autoriteit. Niet om mee te draaien in het systeem, maar om het systeem te verbreken. Niet om aan tafel te zitten met Babylon, maar om haar te oordelen.
Maar daarvoor moet Sion ontwaken.
Zolang zij blijft slapen — geestelijk zwak, verward, verdeeld — heeft Babylon de overhand. Maar zodra Sion haar identiteit herkent, haar afkomst eert, haar God gehoorzaamt, zal er niets zijn dat haar kan stoppen. Dan is de tijd van verdrukking voorbij — en begint de dag van gerechtigheid.
De verborgen slavernij van Sion
Slavernij komt vandaag niet meer met ketenen van ijzer. Geen zweep, geen veiling, geen boeien. Maar de slavernij is er wel — subtiel, geslepen, onzichtbaar voor wie niet kijkt. Sion leeft erin, en velen merken het niet.
De profetieën spreken niet over een toekomstig oordeel over de heidenen, ver weg in verre landen. Ze spreken over een volk dat in het land van haar belofte terechtkomt, gezegend wordt boven alle volken — en vervolgens opnieuw gevangen raakt. Niet door een leger, maar door corruptie, hebzucht, immoraliteit, en leugen.
“Gij hebt uzelf voor niets verkocht, en gij zult zonder geld verlost worden.” — Jesaja 52:3
Sion verkocht zichzelf. Niet voor goud of zilver, maar voor gemak, voor comfort, voor vrede zonder waarheid. Ze gaf haar wetten op, haar waarden, haar God — in ruil voor het systeem van Babylon. En nu zit ze in de val. Haar hals gebonden, haar stem verstikt, haar kracht gebroken.
Maar wie durft dat te zeggen?
Iedereen praat over vrijheid, democratie, vooruitgang. Maar intussen wordt Sion geplunderd. De gezinnen vallen uit elkaar. De kinderen worden gehersenspoeld. Het rechtssysteem is verrot. De kerk is dood. En niemand zegt het. Want Babylon regeert — via media, onderwijs, religie, politiek. En Babylon duldt geen verzet.
Er is een elite, een klasse, een kracht — niet van vlees en bloed alleen, maar ook geestelijk — die Sion uitzuigt. En wat zegt het volk? “Het is gewoon hoe de wereld werkt.” Nee. Het is hoe slavernij eruitziet als je haar een glimlach geeft.
“En wat voor vrede u was, is nu de zucht naar goedkeuring van hen die u haten.”
De mensen wachten op de volgende verkiezing, het volgende beleid, het volgende economische wonder. Maar er komt niets. Geen verlossing uit Babylon door Babylon. De ketenen breken niet door stemmen, petities of protestmarsen. Ze breken alleen door de hand van de HEERE.
Maar daarvoor moet Sion eerst iets erkennen: Ze is slaaf geworden.
Zolang het volk denkt dat ze vrij is, zal ze nooit om bevrijding vragen. Zolang ze denkt dat dit ‘gewoon het leven’ is, zal ze blijven vastzitten. De slavernij van Babylon is psychologisch, cultureel, spiritueel. En dat maakt het nog gevaarlijker.
Maar het oordeel komt. De vijanden van Sion zullen geoordeeld worden — door God, via Sion zelf. En de eerste stap naar die bevrijding is waarheid. Eerlijkheid. Bekering.
Sion moet zeggen: Wij zijn gevallen. Wij zijn gebonden. Wij hebben Gods wegen verlaten.
Pas dan kan ze opstaan. Pas dan kan ze bevrijd worden.
De misleiding van religie in Babylon
Eén van de meest dodelijke wapens die Babylon tegen Sion gebruikt, is religie. Niet afgoderij met gouden beelden of offers op bergen — maar georganiseerde, nette, sociale religie. De vorm zonder de kracht. De preek zonder de waarheid. De gezangen zonder het vuur.
Deze religie zegt: “Kom zoals je bent, blijf zoals je bent.” Ze eist geen verandering, geen gehoorzaamheid, geen oprechtheid. Ze is een verdoving. Een kerkdienst vol licht en geluid, maar zonder licht en waarheid.
Het grootste deel van Sion zit gevangen in die religie. Kerken die zeggen dat ze Jezus volgen, maar ondertussen het systeem van Babylon dienen. Predikers die spreken over zegen en succes, maar zwijgen over oordeel, gerechtigheid en heiligheid. De waarheid wordt weggemoffeld onder de vlag van liefde.
Maar de liefde van God is geen goedkeuring voor rebellie.
“Deze mensen eren Mij met de lippen, maar hun hart is verre van Mij.” — Mattheüs 15:8
De mensen denken dat ze God dienen — maar ze dienen een beeld van God dat Babylon hen heeft gegeven. Een God die alles accepteert, niets oordeelt, alles goedvindt, zolang je maar blijft doneren en meezingen. Dat is geen God. Dat is afgoderij in moderne verpakking.
Sion is verward geraakt. De vijand heeft haar wijs gemaakt dat religie het antwoord is, terwijl religie juist het deksel is op haar geestelijke graf. En ondertussen groeit Babylon. Zij voedt zich met de kracht van Sion, en Sion merkt het niet.
De werkelijke vijand is niet atheïsme of secularisme. De werkelijke vijand is de valse religie die zich vermomt als waarheid, maar de stem van God heeft gesmoord. Dat is de kerk van Babylon.
“En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen: Ga uit van haar, Mijn volk.” — Openbaring 18:4
God roept niet de wereld op om de kerken binnen te gaan. Hij roept Zijn volk op om uit de valse religieuze systemen te komen. Sion moet losbreken van alles wat haar misleidt — ook als het een gebouw is met een kruis erop, een koor erin, en een preek op zondag. Als het Babylon is, moet ze eruit.
De mensen zeggen: “Maar ik voel me goed in mijn kerk.” Gevoel is geen waarheid. Waarheid is waarheid. En als jouw geloofsleven je niet leidt tot bekering, heiliging, gehoorzaamheid, waarheid en het Koninkrijk van God — dan zit je in een religieuze gevangenis. En Babylon heeft de sleutel.
Sion moet ontwaken. Ze moet religie loslaten en waarheid omarmen. Geen traditie, maar openbaring. Geen vorm, maar vuur. Geen woorden, maar gehoorzaamheid. Want alleen dan zal ze vrij worden van de greep van Babylon.
De wederopstanding van Sion
Sion ligt gebonden, maar niet verslagen. Babylon lacht, maar haar tijd is bijna op. Want de HEERE, Die haar gevormd heeft, zal haar niet laten liggen in het stof. Hij heeft haar verkozen — niet omdat ze groot was, maar omdat Hij groot is. Niet omdat ze trouw was, maar omdat Zijn verbond eeuwig is.
Sion’s roeping is niet vervallen. Haar identiteit is niet verloren. Haar toekomst is niet vernietigd. Alles wat Babylon heeft gestolen, zal terugkeren — in zevenvoud. Alles wat haar is afgenomen, wordt hersteld. Maar eerst moet zij wakker worden.
God spreekt geen zachte woorden tot een slapend volk. Hij schudt hen. Hij roept. Hij waarschuwt. En wie oren heeft om te horen, zal opstaan.
“Ontwaak, ontwaak, trek uw sterkte aan, o Sion; trek aan de klederen van uw heerlijkheid, o Jeruzalem, de heilige stad.” — Jesaja 52:1
Sion’s herstel begint niet in de hemel, maar hier. Niet na de dood, maar in het leven. Niet pas als Jezus terugkomt, maar in voorbereiding op Zijn komst. Want Hij komt — niet voor een bruid die weggedoken zit in angst, maar voor een volk dat gereinigd is, voorbereid, heilig, zonder vlek of rimpel.
En Babylon? Haar lot is bezegeld. Haar rijkdommen, haar verleiding, haar schijn van macht — alles zal verbranden. In één uur. De koningen van de aarde zullen jammeren. De kooplieden zullen huilen. Maar Sion zal zingen.
“Valt, valt Babylon de grote, en is geworden een woonstede der duivelen, en een bewaarplaats van alle onreine geest.” — Openbaring 18:2
Zij die nu worden bespot omdat ze Babylon doorzien, zullen straks rechtstaan. Zij die nu worden genegeerd omdat ze roepen in de woestijn, zullen straks gehoord worden. Want het is God Zelf die haar verlossing bewerkt. Niet door een revolutie van mensen, maar door het vuur van Zijn gerechtigheid.
En aan het einde? Sion zal schitteren. Niet door goud of macht, maar door zuiverheid. Door waarheid. Door de heerlijkheid van de HEERE. Want zij is het volk van het verbond. De stad van de Koning. De dochter van Sion, getooid in gerechtigheid.
En de naties? Zij zullen weten:
Sion was nooit dood. Ze was alleen gegijzeld. Maar nu is ze vrij.
De openbaring van de man der zonde
De grote machten van deze wereld zullen ten onder gaan. Hun glorie zal verbleken, hun troon omvergeworpen. Want de koninkrijken van deze wereld zullen worden tot de koninkrijken van onze Heer en van Zijn Gezalfde. Babylon in de Bijbel is geen oude stad die allang verwoest is. Nee, profetisch Babylon is een entiteit van de laatste dagen. Een systeem, een kracht die nu al bestaat. Geen toekomstvisioen, maar een huidige realiteit.
Toch geloven velen dat deze profetieën pas in vervulling zullen gaan ná de opname — nadat de gelovigen van de aarde zijn weggenomen. Maar dat is een misleiding. Babylon is er nu al. De tekenen liggen open en bloot voor wie ze wil zien.
Daarom keren we naar 2 Thessalonicenzen 2. Daar lezen we over de “mens der zonde”, de “zoon des verderfs”. Paulus smeekt zijn broeders: laat je niet misleiden. Laat je niet in de war brengen — niet door een geest, niet door een woord, niet door een brief zogenaamd van ons. Want de dag van Christus komt niet zomaar. Er moet eerst iets gebeuren.
“Laat niemand u verleiden op enigerlei wijze; want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens der zonde geopenbaard is, de zoon des verderfs.” — 2 Thessalonicenzen 2:3
De afval. De apostasia. De afvalligheid van de waarheid. En daarna: de openbaring van de mens der zonde.
Paulus maakt het simpel. De wederkomst van Jezus komt pas nádat deze mens der zonde geopenbaard is. Niet ervoor. Niet tijdens een geheime opname. Maar zichtbaar, openbaar. De mens der zonde komt voorafgaand aan Christus’ wederkomst.
En hier ontstaat de verwarring. Want vele predikers hebben geleerd dat deze mens pas zal verschijnen nadat de gelovigen zijn weggenomen. Maar dat zegt Paulus nergens. Integendeel. Hij zegt precies het tegenovergestelde.
Wie of wat is deze mens der zonde? Sommigen zeggen dat het een persoon is — een dictator, een wereldleider. Anderen zeggen: het is een systeem, een antichristelijke kracht. Weer anderen wijzen op het vleselijke, het zondige in de mens zelf. Wat het ook is, het is duidelijk: hij wordt geopenbaard vóór de terugkeer van Jezus. Dat is het criterium.
En let op: het gaat niet alleen om een algemene afvalligheid. Niet alleen om verwarring of geloofsmoeheid. Nee — de afval is verbonden aan het zichtbaar worden van een geestelijke macht: een entiteit die zich openbaart als tegenstander van Christus.
Dat betekent dat we nu — vandaag — moeten kijken: is er een systeem, een kracht, een geest die zich manifesteert als vijand van Christus, van de waarheid, van Gods volk?
Ja. Het is het systeem van Babylon. Religieus. Politiek. Economisch. Cultureel. Het is overal in verweven. En het doet zich niet alleen voor als neutraal — nee, het doet zich voor als rechtvaardig. Als goed. Als waarheid. En dát is de grootste misleiding.
De valse vrede van wereldmachten
Babylon is niet één land. Het is niet alleen Amerika, China of Rusland. Babylon is een wereldsysteem, verdeeld in drie delen — maar geleid door dezelfde geest. In de Bijbel wordt het genoemd: de grote stad die over de koningen der aarde regeert. En deze grote stad wordt vóór haar vernietiging verdeeld in drie delen.
Die driedeling is vandaag zichtbaar:
- Rusland en zijn invloedssfeer in Oost-Europa, Azië en delen van Afrika.
- China en zijn controle over India, Zuidoost-Azië en opnieuw delen van Afrika.
- Het Westen — Europa, de Verenigde Staten en haar bondgenoten.
Deze machten lijken op het wereldtoneel tegenover elkaar te staan. Ze bekritiseren elkaar, bedreigen elkaar, voeren oorlog via tussenpersonen. Maar de waarheid is anders: de heersers van deze machten zijn bondgenoten achter gesloten deuren. Het toneelspel dat ze opvoeren is voor het volk. De oorlogen zijn echt, de doden zijn echt — maar de machthebbers blijven ongeschonden.
Ze laten naties versmelten tot satellieten. Onafhankelijke landen verdwijnen — niet met geweld, maar via schulden, verdragen, handel en propaganda. De namen blijven op de kaart, maar hun zelfstandigheid is verdwenen.
“En de steden der volken vielen… en alle eilanden vluchtten weg, en bergen werden niet gevonden.” — Openbaring 16:19-20
In profetische taal staan steden voor regeringssystemen. Eilanden en bergen voor naties, groot en klein. Wat Johannes zag, is een wereld waarin onafhankelijke staten verzwolgen worden door een overkoepelend systeem — Babylon.
En Babylon is slim. Ze verbergt haar macht. Ze presenteert zich als vreedzaam, als democratisch, als moreel superieur. Maar achter dat masker ligt controle, slavernij en vernietiging.
De Verenigde Naties is het zichtbare gezicht van deze onzichtbare macht. Een overheidsstructuur die boven alle regeringen staat. En ja, zelfs boven de president van de Verenigde Staten.
Toen Truman in 1951 Amerikaanse troepen naar Korea stuurde, zei hij dat hij handelde in opdracht van de Verenigde Naties. Toen Johnson honderdduizenden jongens naar Vietnam stuurde, deed hij dat onder het bevel van het S.E.A.T.O.-verdrag — een verlengstuk van de VN.
“De president gehoorzaamde aan een hogere macht.”
Amerikaanse soldaten vochten en stierven, maar mochten niet winnen. Ze mochten niet doorstoten. Ze mochten geen haven blokkeren. Waarom? Omdat Babylon dat verbood.
Zelfs terwijl Russische en Britse schepen wapens leverden aan de vijand, mochten Amerikaanse oorlogsschepen geen vinger uitsteken. Alles gebeurde onder de vlag van de Verenigde Naties — en de leiders bogen hun hoofd.
Babylon regeert over de koningen van de aarde. Ze laat oorlogen plaatsvinden zonder dat de machthebbers ooit hun macht verliezen. Het is een moordmachine die werkt met toestemming van allen — zolang zij maar in het zadel blijven.
Wanneer oorlogen worden besteld
Oorlogen gebeuren niet spontaan. Ze zijn zelden het gevolg van plotselinge conflicten of misverstanden. Nee — oorlogen worden gepland. Geregisseerd. Afgesproken. Achter gesloten deuren, met handdrukken, met cijfers, met deals die nooit het journaal halen.
De Koreaanse Oorlog, Vietnam, Irak — telkens weer zie je hetzelfde patroon. De soldaten zijn echt, het bloed is echt, het verdriet is echt. Maar de redenen zijn leugens. Het volk wordt wijsgemaakt dat het gaat om vrijheid, veiligheid, terrorisme of mensenrechten — maar achter de schermen is het Babylon die haar invloed uitbreidt.
En wie regeert Babylon? Niet één koning, maar een systeem. Een religieuze, politieke en economische macht die samenwerkt als één lichaam. De Bijbel noemt haar “de grote hoer”, gekleed in purper en scharlaken, gezeten op een beest met zeven koppen.
“En de vrouw was bekleed met purper en scharlaken, en versierd met goud en edelgesteente en parels, hebbende een gouden beker in haar hand, vol van gruwelen en van de onreinheid van haar hoererij.” — Openbaring 17:4
Ze straalt rijkdom en macht uit. Ze ziet er indrukwekkend uit — maar haar beker is gevuld met gruwel. Haar macht is onrein. Haar invloed is vernietigend. En ze zit op het beest — ze controleert het politieke systeem.
Dat is waarom oorlogen plaatsvinden, niet om naties te beschermen, maar om machten te verschuiven. Niet om vrede te brengen, maar om chaos te beheren. Zolang de naties tegen elkaar vechten, blijven ze afhankelijk van het systeem dat hen leidt.
“Verdeel en heers” — dat is Babylon’s strategie.
Sion — het ware volk van God — wordt midden in dit alles wakker. Ze ziet het spel, de manipulatie, de misleiding. Ze voelt dat er iets niet klopt. En toch is het moeilijk om los te breken, want Babylon heeft ook haar geestelijke ketens om het volk geslagen.
Niet alleen via oorlog, maar ook via kerken. Via onderwijs. Via media. Via banken. Alles lijkt gescheiden, maar alles werkt samen. Dat is het beest. Dat is Babylon.
En zolang Sion zwijgt, zolang zij blijft doen alsof dit allemaal ‘gewoon de wereld’ is, zal Babylon blijven groeien.
Religie als dekmantel van controle
Het gevaarlijkste gezicht van Babylon is niet het politieke, maar het religieuze. Want Babylon regeert niet alleen met wetten en wapens, maar ook met woorden over God. Ze heeft priesters, kerken, erediensten — maar geen waarheid. Ze spreekt over liefde, genade en hoop — maar niet over gerechtigheid, bekering en gehoorzaamheid.
De vrouw op het beest, de grote hoer, is religieus van aard. Ze is de moeder van hoeren — van alle valse systemen die zich voordoen als geloof, maar de waarheid verraden. Ze heeft macht over koningen, invloed over naties, toegang tot de harten van mensen. Ze fluistert, troost, manipuleert. Ze maakt het volk dronken van haar wijn.
“Zij heeft de volken dronken gemaakt met de wijn van haar hoererij.” — Openbaring 18:3
Wat is die wijn? Vals onderricht. Vals evangelie. Een God zonder heiligheid. Een Jezus zonder kruis. Een redding zonder gehoorzaamheid. De wereld slikt het — en Sion ook, als zij niet waakzaam is.
Babylon’s religie preekt zegen zonder toewijding. Groeistrategieën zonder waarheid. Genezingsdiensten zonder bekering. En alles lijkt succesvol — de zalen vol, de lichten fel, de muziek meeslepend. Maar de kracht van God ontbreekt. De Geest zwijgt. Want Babylon zit op de troon.
De leiders van deze religieuze systemen zijn niet altijd kwaadwillend. Velen zijn zelf verblind. Ze preken wat hen is geleerd. Ze herhalen wat het systeem voorschrijft. En zo wordt het volk van God gevoed met leugens — van generatie op generatie.
Maar de Schrift spreekt niet over stilzwijgende deelname. Ze roept tot afscheiding.
“Ga uit van haar, Mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt aan haar zonden.” — Openbaring 18:4
Sion is geroepen om te onderscheiden. Om het verschil te zien tussen vorm en waarheid. Tussen religie en relatie. Tussen Babylon en het Koninkrijk. Want zolang Sion geboeid is door kerkcultuur, kerkpolitiek, kerkmarketing — blijft ze gebonden.
Het is niet genoeg om ‘in de kerk’ te zijn. De vraag is: is de kerk in Babylon, of in het Koninkrijk van God? En Babylon is overal — ook in de mega-kerken, de evangelische beweging, de pinksterkerken, de traditionele gemeentes. Geen vorm is automatisch vrij van besmetting.
Sion moet durven kiezen. Niet alles wat religieus klinkt, komt van God. Niet alles wat over Jezus gaat, spreekt de waarheid. En niet iedereen die ‘Here, Here’ zegt, zal het Koninkrijk binnengaan. Sion’s vijand is niet alleen buiten haar muren. Hij zit op de kansel.
De macht achter de troon
Er is een macht in deze wereld die zelden wordt benoemd. Geen president, geen parlement, geen paus. Maar toch sterker dan alle drie. Ze verschijnt in de schaduw, spreekt via anderen, en blijft zelf buiten beeld. Toch regeert ze.
Babylon is geen figuur — het is een entiteit die invloed heeft op elk werelds machtscentrum. Zij bepaalt welke naties bloeien en welke vallen. Welke oorlogen doorgaan en welke niet. Wie verkozen wordt, en wie afgezet.
De koningen der aarde buigen voor haar. Ze gaan naar haar bijeenkomsten, houden haar agenda aan, en voeren haar bevelen uit — vaak zonder dat ze zelf volledig begrijpen wie of wat ze dienen.
“De koningen der aarde hebben hoererij met haar bedreven.” — Openbaring 18:3
Hoererij is in de Bijbel meer dan seksuele ontrouw. Het is geestelijke ontrouw. Het betekent: meedoen met iets dat tegen God in gaat, onder het mom van samenwerking, eenheid, vrede of politiek gewin.
De leiders van deze wereld verkopen hun volkeren uit — voor olie, wapens, stemmen, deals, contracten. En Babylon beloont hen rijkelijk. Ze worden rijk van haar overvloed.
Maar de rijkdom komt met een prijs. Want zodra Babylon geen nut meer in hen ziet, laat ze hen vallen. Zoals Judas die zijn zilver kreeg — en daarna zichzelf ophing.
De economische macht van Babylon is gigantisch. Zij bestuurt valuta, rentepercentages, beurzen, inflatie. De banken van deze wereld — inclusief de centrale banken — zijn niet onafhankelijk. Ze zijn tandwielen in het Babylonische systeem.
En wie lijdt eronder? Het gewone volk.
Zij werken, zweten, proberen te overleven. Maar hun spaargeld verliest waarde. Hun schulden nemen toe. De huizenprijzen stijgen. De voedselprijzen stijgen. En Babylon zegt: “Dat is gewoon de economie.”
Maar het is niet ‘gewoon’. Het is ontworpen.
Een volk dat financieel gebonden is, is geestelijk zwak. En Sion is onder dat juk gekomen. Haar gezinnen worden verscheurd door schulden. Haar kinderen krijgen onderricht in leugens. Haar kerken zwijgen. En Babylon lacht.
Want zolang Sion niet opstaat, blijft Babylon regeren.
De roep tot ontwaking
Babylon is geen plek waar je jezelf toevallig bevindt. Het is een systeem waarin je blijft zolang je slaapt. Maar Gods volk is nooit geroepen om te slapen. Sion is geen slachtoffer, maar een geroepen volk. Niet geroepen tot overleven, maar tot overwinning.
“Ontwaak, ontwaak, trek uw sterkte aan, o Sion!” — Jesaja 52:1
De profeet schreeuwt het uit: sta op! Want zolang Sion zwijgt, zal Babylon spreken. Zolang Sion ligt, zal Babylon regeren. Maar de roep van God is helder: schud het stof af, trek uw klederen van heerlijkheid aan, bevrijd uzelf van de banden om uw hals.
Niet door politieke macht. Niet door militaire actie. Maar door waarheid. Door scheiding. Door bekering.
“Gij hebt uzelf voor niets verkocht, en gij zult zonder geld verlost worden.” — Jesaja 52:3
Sion is in deze slavernij gekomen door compromis. Door gemak. Door te kiezen voor vrede boven waarheid. Door te geloven dat het systeem vriendelijk is, in plaats van vijandig. Maar de verlossing komt niet via dat systeem. Het komt van boven.
En God laat Zijn volk niet in het donker. Hij heeft wachters aangesteld — stemmen die niet meedoen met het koor van Babylon. Geen populaire stemmen. Geen zachtsprekende diplomaten. Maar profetische stemmen. Mannen en vrouwen die weigeren te zwijgen.
“De wachters verheffen hun stem, zij zullen tezamen juichen; want zij zullen oog in oog zien wanneer de HEERE Sion wederbrengt.” — Jesaja 52:8
De terugkeer van Sion is geen geografische verhuizing. Het is een geestelijk ontwaken. Het is een breken met het systeem, een afleggen van valse leer, een omarmen van gerechtigheid. Geen religieuze show — maar werkelijke heiligheid.
En terwijl Babylon wankelt — want ja, haar tijd komt — zal Sion opstaan.
Ze zal zich niet meer verbergen. Ze zal niet meer zwijgen. Ze zal haar kracht aantrekken, haar heerlijkheid dragen, en haar roeping vervullen.
“De HEERE heeft Zijn heilige arm ontbloot voor de ogen van alle heidenen; en alle einden der aarde zullen het heil van onze God zien.” — Jesaja 52:10
Niet in de hemel, maar op aarde. Niet later, maar nu. Niet symbolisch, maar werkelijk.
Sion zal weer schitteren. En Babylon zal vallen.
