Hoe het religieuze industriële complex van de mystici verzen heeft gekaapt en verkeerd heeft toegepast om te onderwijzen dat Jezus een op zichzelf staande entiteit is als bruidegom.
Hoe ver het zuurdeeg van de mystici is doorgedrongen, zal duidelijk worden als we de verzen ontrafelen die altijd zijn gebruikt om te bewijzen dat Jezus een op zichzelf staande bruidegom is, die wacht om met een kerk te trouwen. Geen van deze verzen bewijst dit echter. Toch is het een traditionele leerstelling dat Jezus als persoon op zichzelf trouwt met het hele lichaam van christenen die zichzelf de kerk noemen. Dit kan alleen werken als het woord ‘kerk’ Ekklesia betekent, en dat de bruidegom geen lichaamsgemeenschap is.
Ik zal een hint geven over wie de meest prominente mysticus was die deze leer verkondigde: zijn naam was Ignatius. Hij was degene die de term ‘katholieke kerk’ bedacht, zoals we zullen zien wanneer we zijn leven en werk bestuderen. Hij gaf een manifest voor een religieus systeem dat Jezus veroordeelde als ‘Nicolaitisch’ (wat ook 100% bewezen zal worden). Natuurlijk ontstonden er, nadat het systeem dat Ignatius had gezaaid wortel had geschoten, na verloop van tijd veel ‘spirituele instellingen’, die elk onwankelbaar geloofden dat hun ‘kerk’ de juiste was. Deze veronderstelling alleen al zou reden tot bezorgdheid moeten zijn, aangezien ze niet allemaal gelijk kunnen hebben, maar toch wordt er nauwelijks bezorgdheid geuit.
Binnen zijn traditie zijn zoveel theologen gekomen en gegaan zonder zich ooit af te vragen of wat hij had ingesteld misschien een afvalligheid was die het zuurdeeg werd waar Jezus voor waarschuwde. Zelfs vandaag de dag wordt wat hij in gang heeft gezet nog steeds herkauwd door theologen uit het hele spectrum, zoals die van Bible Gateway, OpenBible info, Christian Today en vele anderen. Het zuurdeeg dat zij onderwijzen, wordt keer op keer verteld alsof het bijbels is en kan worden herkend als zuurdeeg door degenen die ogen hebben om te zien. Laten we eens kijken of het hier te herkennen is in wat zij online hebben geplaatst: “De Bijbel vertelt ons dat de man het hoofd is van de vrouw, dus Jezus is de bruidegom die met de kerk trouwt. Deze metafoor illustreert de relatie tussen Christus en de kerk”… Elke site zegt ongeveer hetzelfde en zij maken er geen geheim van wat zij geloven, dus lees dit nog eens, want wat zij zeggen is even feitelijk als…
“Vogels worden ook slangen genoemd en tegelijkertijd kippen, omdat ze alle drie eieren leggen en slangen en kippen dus verschillende namen zijn voor vogels.” Ze gebruiken deductief redeneren op een verkeerde manier. Net zoals slangen geen vogels of kippen zijn, is Jezus geen op zichzelf staande bruidegom of de echtgenoot van de kerk (die duizend jaar lang de kerk van Rome was). Het feit dat de echtgenoot het hoofd van zijn vrouw is, betekent niet dat Jezus het hoofd en de echtgenoot van de kerk is, welke kerk dat ook moge zijn.
Zoals we hebben gezien, kan het citaat van deze bedieningen niet waar zijn als de Bruidegom een lichaam-gemeenschap is en de Bruid een lichaam-gemeenschap, maar toch vertellen ze ons dat hun verhaal gebaseerd is op een aantal verzen, zoals…
“Want de man is het hoofd van de vrouw, zoals ook Christus het hoofd van de kerk is; en Hij is de Verlosser van het lichaam. Daarom, net zoals de kerk onderworpen is aan Christus, zo moeten ook de vrouwen in alles onderworpen zijn aan hun eigen mannen.” Efeziërs 5:23, 24. Paulus gebruikt deductief redeneren niet verkeerd, hij doet het heel goed, maar zoals we zullen zien, zijn te veel vertalers opgeleid in de christologie die door de traditie van Ignatius is vastgesteld. Dit groeide uit tot de christologie van de Kerk van Rome. Die christologie werd nooit betwist, zelfs niet door de reformatoren, omdat hun aandacht in die tijd meer uitging naar misbruik van het systeem. Tyndale echter maakte er een punt van om deze traditie van het verkeerd vertalen van Ekklesia als Kerk ongedaan te maken, waarvoor hij de toorn van de Kerk over zich afriep en duur betaalde met zijn leven. Kort na zijn dood werd zijn vertaling door andere reformatoren vervangen omdat ze te volks was. Zij maakten nieuwere vertalingen die de traditie volgden… en zo bleef het zuurdesem/de afvalligheid het hele deeg doen rijzen.
Het eigenlijke punt van deze verzen in Efeziërs is om te benadrukken hoe hecht het huwelijk moet zijn, net zo hecht als de band tussen Jezus (het hoofd) en zijn lichaam (zijn romp en ledematen die niets anders kunnen doen dan wat het hoofd hen opdraagt). Het is de vertaling van Hiëronymus vóór Tyndale en van zo velen na Tyndale die deze verzen lijkt te zeggen dat ze gaan over de band tussen Jezus en de ‘kerk’. Het zal duidelijk worden dat dit laatste niet het geval is wanneer we ongedaan maken wat Hiëronymus had vervalst. Hoewel slechts enkele reformatoren Hiëronymus’ bedrog hadden ontdekt en probeerden ongedaan te maken, werden ze al snel tegengehouden omdat het cruciaal was voor het voortbestaan van het religieuze industriële complex dat de kerk was geworden.
Als deze verzen echt over Jezus als het hoofd van de kerk gaan, dan hebben we een ECHT probleem. Kan iemand raden? Nou, raad niet langer…
Met deze verzen gebruikt Paulus wat we tegenwoordig ‘vergelijken en contrasteren’ noemen, een methode om overeenkomsten en verschillen tussen onderwerpen, ideeën of objecten te onderzoeken. Het blijkt, en dit zal worden bewezen aan de hand van de Schrift in plaats van aan de hand van goedgekeurde vertalingen, dat deze verzen geen verhaal zijn over hoe Jezus het hoofd van de ‘kerk’ is. Toch hebben theologen tot op de dag van vandaag gelovigen van dit idee overtuigd. Als deze geleerde theologen zo gelijk hebben, dan hebben christenen een probleem.
Sta eens stil bij het volgende: als de ‘Kerk’ ooit de katholieke kerk was en meer dan 1000 jaar lang ‘de enige kerk in de stad’ was, dan was Jezus het hoofd ervan. Als hij dat niet was, waar was hij dan meer dan 1000 lange jaren het hoofd van? Volgens algemeen aanvaarde vertalingen vertellen de verzen 23 en 24 ons dat de kerk onderworpen is aan haar hoofd. Deze verzen geven ons geen ‘als’ of ‘maar’ en geen uitzonderingsclausules. Als je voor een cent gaat, moet je voor een pond gaan. Dat klinkt voor mij absoluut. Dat zou betekenen dat de katholieke kerk zich onderwierp aan Jezus en dat Jezus zo veel van haar hield dat hij zijn leven voor haar gaf.
Als dat absoluut is, was de Reformatie dan nodig? Want zoals deze verzen aangeven, was en is de kerk onderworpen aan Jezus in eenheid met elkaar, lees dit nog eens: “Daarom, net zoals de kerk onderworpen is aan Christus”. Daar heb je het, de kerk is onderworpen aan Jezus. Als dit alles waar is, zoals deze verzen suggereren, dan waren de reformatoren inderdaad ketters, zoals de katholieke kerk zei dat ze waren. De arme kerk deed volledig wat haar hoofd deed, zo zegt Paulus in Efeziërs 5:23, 24. Lezen we immers in de Schrift: Daarom, net zoals de kerk onderworpen is aan Christus, tot aan de Reformatie die ons de Kerk van Genève, de Lutherse Kerk en de Anglicaanse Kerk heeft gegeven?
Nee, er staat dat de kerk onderworpen is aan Christus. Dat moet dus de katholieke kerk zijn… toch? Dat was precies de kerk waar Ignatius het zaad van had gezaaid en die werd gevoed door Polycarpus, Irenaeus, Origenes, Tertullianus, Eusebius, Hiëronymus en Augustinus en vele anderen tussen en daarna. Daarom was dit de Kerk, de enige Kerk in de stad, en Jezus was het hoofd van de Kerk, zo zegt Paulus… toch?
Maar als dat zo is, dan hebben we nog een ander probleem. Want als de reformatoren gelijk hadden, dan was Jezus een slechte beoordelaar van karakters, omdat hij viel voor de listen van de vaders van de katholieke kerk totdat de reformatoren daarachter kwamen. Als dat zo is, dan wordt het probleem nog erger. Duizend jaar lang zat Jezus opgezadeld met een slechte bruid en het duurde nog eens duizend jaar voordat de reformatoren ten tonele verschenen om te zien wat Jezus niet kon zien, namelijk dat Hij het hoofd was van de verkeerde bruid. Jezus kon tot dan toe niet zien dat Hij in eenheid was met de verkeerde verloofde. Waarom kon Jezus dit niet doorzien? Was het een geval van liefde maakt blind? Was Jezus blind verliefd? Rommelig…
Hoe rommelig? Misschien had Paulus het bij het verkeerde eind door te veel vertrouwen in Jezus te stellen en in zijn brief aan de Efeziërs simpelweg te stellen dat Jezus het hoofd van de kerk was, tenzij hij alleen de kerk van Efeze bedoelde. Dus toen die kerk verdween, was Jezus dan zonder verloofde? Triest. Of toen de door Ignatius geïnspireerde kerk opkwam, redde dat de dag voor Jezus, zodat hij een lange verlovingsperiode met de katholieke kerk kon hebben. Leuk, maar ook weer niet zo leuk, want het duurde nog duizend jaar om te bewijzen dat zij niet zo lief was als Paulus had geschreven.
Paulus had op zijn minst kunnen zeggen dat Jezus het hoofd van de kerk is totdat theologen besluiten Jezus een betere alternatieve verloofde aan te bieden. Omdat Paulus dit niet heeft vermeld, wordt het probleem alleen maar erger, omdat het Nieuwe Testament dan een dubieus evangelie is dat gelovigen verkeerd informeert over Jezus’ worsteling met meerdere verloofden. Bovendien kunnen niet alle kerken die zijn ontstaan nadat de eerste kerk het bij het verkeerde eind had, Jezus als hun hoofd hebben? Hoeveel nieuwe potentiële bruiden wil Jezus? Het vers zegt immers niet: “Christus is het hoofd van alle kerken”. Moet Jezus dan vlak voor de bruiloft een van hen kiezen als zijn bruid en de rest afwijzen? Of moet Jezus ze allemaal sorry zeggen en kiezen voor de modernere verloofde die wordt aangeboden, namelijk: ALLE gelovigen zijn de ware kerk, dus de ware verloofde … maar sluit dat dan nog steeds katholieken, oh en Jehova’s getuigen en mormonen uit?
Als Efeziërs 5:23, 24 betekent wat de theologen ons vertellen dat het betekent, dan zijn alle bovengenoemde nadelen van toepassing. Het betekent dat Paulus en Jezus het bij het verkeerde eind hadden. Het betekent dat theologen leren dat vogels ook slangen worden genoemd en tegelijkertijd kippen worden genoemd, omdat alle drie eieren leggen en slangen en kippen dus verschillende namen zijn voor vogels.
Waarom heeft niemand de onjuistheid van de bewering dat Jezus het hoofd van de kerk is, opgemerkt? Wel, velen hebben dat wel gedaan, maar ze hebben gewoon niet lang genoeg geleefd om de traditionele mythe te ontkrachten.
De relatie als religieus model waarin Jezus wordt onderwezen als het hoofd van het kerksysteem, is ontleend aan het manifest van Ignatius. Het bijbelse systeem van de bruidegom en de bruid als twee lichaamsgemeenschappen vormde echter een bedreiging hiervoor, omdat het het model van Ignatius als een bedrog ontmaskert. Hoe groot dat bedrog was, zullen we later zien aan de hand van de eigen geschriften van Ignatius. Voor Ignatius en zijn medemystici kon er maar één lichaamsgemeenschap zijn voor Jezus, hun prille, universele kerk. Ze hadden dit besloten en bedachten een christologie die dit zou bevestigen.
Laten we dus eens kijken naar deze gewichtige woorden in Efeziërs, die handelen over deze relatie en gelijkenis met het huwelijk.
De onderstaande versie is een vertaling geïnspireerd door het manifest van Ignatius. De regels van zijn manifest bepaalden dat Ekklesia ‘kerk’ betekende. Dit inspireerde Hiëronymus en zijn pauselijke vriend Damasus om de Vulgaatbijbel te maken, waarin dat woord ‘kerk’ hun kerk als spirituele instelling betekende. Op enkele uitzonderingen na namen de reformatoren het concept van spirituele instelling gewoon over en maakten het zich eigen. Die vuistregel komt tot uiting in een van hun bijbelherzieningen, zoals hier te zien is:
“Onderwerpt u aan elkaar in de vreze Gods. Vrouwen, onderwerpt u aan uw eigen mannen, zoals aan de Heer. Want de man is het hoofd van de vrouw, zoals ook Christus het hoofd van de kerk is: en Hij is de redder van het lichaam. Daarom, zoals de kerk zich onderwerpt aan Christus, zo moeten ook de vrouwen zich in alles aan hun eigen mannen onderwerpen. Mannen, hebt uw vrouwen lief, zoals ook Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgegeven, om haar te heiligen en te reinigen door het bad van het water met het woord, opdat hij haar voor zich zou stellen als een glorieuze kerk, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, maar heilig en onberispelijk. Zo moeten ook de mannen hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt en koestert het, net als de Heer de kerk. Want wij zijn leden van zijn lichaam, van zijn vlees en van zijn beenderen. Om deze reden zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en zij zullen één vlees zijn. Dit is een groot mysterie, maar ik spreek over Christus en de kerk. Efeziërs 5:21-32.
Spoiler alert: de Griekse tekst zegt niet dat Jezus de kerk liefhad, of dat de kerk aan hem onderworpen is, of dat er een glorieuze kerk is. Een van de eersten die dit voor het establishment verpestte, was Tyndale, die schreef:
“Mannen, heb uw vrouwen lief, zoals Christus de gemeente heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgegeven om haar te heiligen en te reinigen door het waterbad in het woord, om voor zichzelf een glorieuze gemeente te vormen, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, maar heilig en onberispelijk…” enzovoort.
Laten we dat in hedendaags Engels vertalen, maar een stap dichter bij de bedoeling van Paulus komen. Laten we het door Hiëronymus geïnspireerde woord ‘kerk’ niet vervangen door ‘gemeente’, maar door het door de heilige geest geïnspireerde woord van Paulus, ‘ekklesia’.
“Mannen, heb uw vrouwen lief, zoals ook Christus de Ekklesia heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgegeven; … opdat hij haar voor zich zou stellen als een stralende Ekklesia, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, maar heilig en onberispelijk. Zo (dus en daarom) moeten mannen hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief.” Efeziërs 5:25-28.
Stap nu even af van de traditionele, theologische vooringenomenheid en lees het nog eens met open ogen:
Dit zegt niet dat de Ekklesia de vrouw van Jezus is. Het zegt dat Jezus de Ekklesia liefhad en zijn leven ervoor gaf. Paulus zegt ook niet dat Jezus de kerk liefhad. Hij zegt X > Y. Hij zegt niet X = Y. Men moet geen andere gevoelens toevoegen die niet in de Schrift staan, want dat is in het beste geval het toevoegen van louter meningen aan feiten, en in het slechtste geval woorden in Gods mond leggen.
Wat betreft vergelijken en contrasteren: deze verzen zeggen dat de mate van liefde die een man voor zijn vrouw moet hebben, dezelfde moet zijn als die van Jezus voor zijn lichaam, de Ekklesia. Deze Ekklesia bestond uit lichaamsleden VOORDAT er ooit een kerk werd gesticht. Zoals we zullen zien, bestonden de vroegste leden al vóór Abraham. Dit zijn de uitverkorenen uit een wereldorde die wordt geregeerd door de wetten van de mens, die altijd vleselijke wetten zijn, altijd de wetten van de jungle waarin de alfa-wolf zich een weg naar de top van de roedel bijt. Het is een systeem waarin psychopaten leiders worden.
Hoe kan Jezus deel uitmaken van zo’n systeem? Daarom zei Hij dat Hij niet van deze wereld is. Dat betekent niet dat Hij uit een luchtige sprookjeswereld komt. De wereldorde van alfamannen als heersers is Gods voetbank: “… De HEERE zeide tot mijn Heer: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden tot Uw voetbank heb gemaakt.” Psalmen 110:1. Jezus citeert dit in Lucas 20:43. Daarna heeft God alle autoriteit aan Zijn Zoon overgedragen vanaf Pinksteren 33 n.Chr. en sindsdien zorgt Hij ervoor dat de psychopaten en hun volgelingen uit hun eigen domheid leren dat de wet van oorzaak en gevolg ABSOLUUT is. Deze zijn absoluut omdat alle wetten in het universum Gods wetten zijn. De wetten van oorzaak en gevolg zijn de basiswet van God voor degenen die deze vleselijke wetten niet in hun leven willen afschaffen. Zij verlengen hun eigen ontberingen door zich niet te onderwerpen aan Gods wetten. Daarom wordt ons gezegd: “Want wie zijn leven wil behouden (leven volgens zijn eigen normen), zal het verliezen; en wie zijn leven (zijn eigen gevoel voor goed en kwaad) omwille van Mij verliest, zal het vinden. Want wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint (zich boven anderen verheft zonder aan hen te denken), maar zijn eigen leven verliest? Of wat kan een mens in ruil voor zijn leven geven?” Mattheüs 16:25,26 Zolang zij Gods wetten negeren, zullen zij zelf onder hun eigen wetten ten onder gaan.
In Mattheüs 5:35 wordt ons verteld dat de aarde Jezus’ voetbank is, ποδων, van voeten. Het concept is om neergeworpen te worden aan zijn voeten. Het gaat om een houding van nederigheid. Wanneer het hart oprecht is, is het een houding van nederige aanbidding, zoals het geval was bij de melaatse (Lucas 17:16) en Maria aan Jezus’ voeten (Lucas 10:39) en de vrouw die zijn voeten waste (Lucas 7:38).
Jezus begon te regeren toen God hem de autoriteit daartoe gaf, zijn lichaam aanvaardde dit, de rest niet. De rest leeft volgens hun wereldsysteem en denkt dat als Jezus echt is, Hij ook zal accepteren wat zij doen door degenen die voor Jezus als koning en priester staan, te verslijten. De afgelopen tweeduizend jaar is er een uitputtingsslag geweest waarbij Jezus op zijn beurt degenen verslijt die Hem niet als heerser over de aarde willen accepteren. Hij verslijt degenen die hun wetten niet willen vervangen door de wetten van God, die zij in plaats daarvan hebben afgeschaft.
Daniel voorspelde dit, waarin zij hopen in plaats daarvan de lichaamsleden van Jezus te verslijten: “En hij (de menselijke groep van bisschoppen) zal grote woorden spreken tegen de Allerhoogste (zoals dat hun systeem de Ekklesia is) en zal het heilige volk (het Lichaam van Christus) van de Allerhoogste uitputten, en denken de tijden en wetten te veranderen (door het begin van de geschiedenis te resetten toen zij deze usurpeerden en hun wetten te onderwijzen, bewerend dat Gods wetten aan het kruis zijn vervallen)): en zij zullen worden overgeleverd aan zijn hand tot een tijd en tijden en de verdeling van de tijd (er is een tijdspanne voor deze uitputtingsoorlog).” Daniël 7:25.
Dit vertelt ons dat Jezus’ heerschappij erop gericht is de psychopaten te verslaan die op hun beurt de heilige mensen willen verslaan. Ze denken dat ze zullen winnen, maar dat komt omdat psychopaten een beschadigde geest hebben en geen rede kunnen zien, ze weten niet wanneer ze moeten stoppen. Het is hun psychopathie die hen blind maakt voor de waarheid, uiteindelijk zullen degenen die zij heersen zich keren naar degenen wier juk licht is.
“Neem Mijn (Jezus’) juk op u en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw leven…” Mattheüs 11:30. “Want dit is de liefde van God, dat wij Zijn geboden bewaren. En Zijn geboden zijn niet zwaar…” (1 Johannes 5:3), terwijl de wetten van de mens bedoeld zijn om degenen die door psychopaten worden vertrapt, tot slaaf te maken.
Dat systeem is de wereld (kosmos… heersende orde) waartoe Jezus niet behoort, omdat Hij er oorlog tegen voert, hier IN ZIJN koninkrijk, ja, hier op aarde, en die oorlog zal woeden totdat deze maniakken aan Zijn voeten worden geworpen.
Daarom verklaarde Jezus dat Hij niet van deze wereldorde is, die erop uit is Zijn volgelingen te verzwakken. Zijn wereldorde is juist erop gericht de handelaars in oorlog voor winst te verzwakken. Zijn manier van regeren is met de wet van gerechtigheid van Zijn Vader. Hij is het hoofd ‘niet van de wereldorde van de mens’ over degenen die ook ‘niet van de wereldorde van de mens’ zijn. Hij is het hoofdlam dat op de kleine lammetjes is gezet. Hij is de Zoon die op degenen is gezet die in het zoonschap zijn geplaatst en die ZIJN romp en ledematen zijn, en daarom houdt Hij van hen en gaf Hij Zijn leven voor hen.
In de metafoor van Efeziërs 5:21-32 is Jezus NIET een persoon als zodanig die de kerk liefheeft. Het is een metafoor waarbij Jezus, hoewel Hij in werkelijkheid een volwaardig persoon is, slechts een hoofd is dat boven een groep mensen staat die zelf ook een hoofd hebben. Nogmaals, het grote Lam met kleine lammetjes, de grote Zoon met degenen die als zonen zijn aangesteld. Samen vormen zij het volledige lichaam, en zoals we zullen zien, zegt de Bijbel ons dat bruidegoms hun eigen lichaam moeten liefhebben. Dat is wat we in deze metafoor lezen.
Misschien is een andere metafoor ook geschikt. Die van een schip. Er is de kapitein, degene die aan het hoofd van de anderen staat. De anderen waar hij boven staat, zijn geen hoofdloze lichamen, maar elk zijn lichaamsdelen van mannen, allemaal met hun eigen hoofd, maar hun hoofden buigen voor het hoofd van de kapitein. Hij houdt evenveel van zijn eigen leven als van dat van zijn bemanning. Een goede kapitein zal er zelfs voor zorgen dat alle bemanningsleden in een reddingsboot zitten als het schip zinkt, voordat hij zelf plaatsneemt in een reddingsboot. Hoe moeilijk kan het zijn om dat te begrijpen? Voor theologen lijkt het onmogelijk moeilijk als het gaat om Jezus en zijn lichaam-gezelschap ‘bemanning’.
De leden van het Lichaam van Christus zeggen ‘amen’ tegen Gods wetten, statuten en oordelen, net zoals een goede bemanning ‘Aye Aye’ zegt tegen de bevelen van hun kapitein. Aye Aye betekent: ‘Ik begrijp het bevel en zal het onmiddellijk uitvoeren’. Amen betekent hetzelfde. Daarom is Jezus het hoofd van dit lichaam en houdt Hij van dit gezelschap als van Zijn eigen lichaam, omdat zij dezelfde “inspiratie” (pneuma) hebben, waardoor zij Zijn bevelen begrijpen en deze onmiddellijk zullen uitvoeren.
De Griekse tekst bevestigt wat Tyndale begreep, namelijk dat Efeziërs 5:21-32 niets te maken heeft met de ‘kerk’/spirituele instellingen. Het gaat over een groep gelovigen die rechtstreeks onder Jezus staan, zonder tussenpersonen zoals bisschoppen en dergelijke als hoofden van spirituele instellingen. De bemanning van Jezus heeft opzichters om grotere bemanningen te leiden, maar zij zijn zelf ook leden van de bemanning. Net zoals de bemanning van een schip ‘Aye Aye’ zegt, zo moet ook de vrouw tegen haar man zeggen, en zoals de kapitein van een bemanning zijn leven zou geven voor zijn bemanning, zo moet ook de man dat doen voor zijn vrouw. Dat is de boodschap van Efeziërs 5:21-32 en niets anders.
Dat kleine woordje ‘de’
De lezer heeft misschien het onderstreepte woord ‘de’ in vers 25 opgemerkt. In de meeste vertalingen wordt het weggelaten, maar het staat wel in de Griekse tekst, en daar is een goede reden voor. Daarom heb ik het in de Engelse tekst opgenomen. Het woord ‘de’ hoeft niet altijd in het Engels te worden geplaatst waar het in het Grieks staat, maar in sommige gevallen moet dat wel, zoals in dit geval. Dus ja, de tekst moet benadrukken: ‘de’ Christus. ‘Christus’ is niet de naam van Jezus, maar zijn roeping. Iedereen die geroepen is om als zoon geplaatst te worden, is ‘gezalfd’, in het Grieks is dit Christos, of Christus. Dus elk klein lam van het lichaam van het Lam is een Christus. Maar er is maar één die DE Christus is. Ieder is dus een christen of iemand die ‘gezalfd’ is of een christus. Daarom waren er in de tijd van Johannes velen die zichzelf christussen noemden, maar de ware zalving was hun niet geschonken, waardoor zij valse christussen of antichristen waren.
Kortom: kleine lammetjes onder het grote Lam. Kleine christussen onder de grote Christus. In vers 25 is de christus in kwestie DE Christus, het Grote Lam, de Grote Zoon, Jezus. Wanneer het woord ‘de’ wordt geplaatst, ‘DE Christus’, dan komt dit overeen met HET Lam, en DE Zoon en DE Bruidegom. Elke term staat voor datgene wat één en hetzelfde is, maar op een andere manier wordt uitgedrukt om andere eigenschappen van de aard van dit lichaam-gezelschap te laten zien. Het is dit lichaam-gezelschap dat niet de kerk is, maar de bruid ZAL HEBBEN. Wat die bruid betreft, kunnen de meeste mensen die zich met een kerk identificeren, wel eens leden van het lichaam zijn die het bruidsgezelschap zullen vormen. Zij zullen ‘christussen’ zijn of gezalfd om tot DE Christus en Zijn lichaam-gezelschap te behoren.
Wanneer verzuurde doctrines worden verwijderd uit de manier waarop men Efeziërs 5:21-32 moet lezen, dan wordt het duidelijk dat deze verzen niets te maken hebben met een kerk als spirituele instelling. Het belangrijkste doel van deze verzen is om te leren dat de band tussen een man en zijn vrouw zo sterk moet zijn als die tussen een hoofd en zijn romp en ledematen. Dit wordt gedaan aan de hand van het voorbeeld van de Zoon als Hoofd met Zijn lichaam (lichaam-gezelschap) van degenen die als zonen zijn geplaatst, de Ekklesia genaamd. Dit is dan een gemeente van degenen die zijn uitgeroepen om tot Jezus’ systeem van koningen en priesters te behoren. Daarom betekent Ekklesia niet kerk, wat een heel ander systeem is.
Het goede nieuws van liefde in perspectief
De verzen gaan ervan uit dat de lezers begrijpen dat iemands hoofd zijn eigen lichaam liefheeft en het geen kwaad zou willen doen. In dat geval, gezien het feit dat een man zijn eigen lichaam liefheeft in de zin dat hij ervoor zorgt en geen stress heeft die tot zelfbeschadiging leidt, zal hij ook voor zijn vrouw zorgen en haar een goede gezondheid en geen kwaad toewensen. Hij zegt “Ja, ja” tegen Gods wet.
Wat betreft de vrouw in deze huwelijksles, zij moet de man gehoorzamen op dezelfde manier als het lichaam van de man, de romp en de ledematen, het hoofd gehoorzaamt, en dat is heel, heel strikt, waarbij zij “Ja, ja” zegt tegen Gods wet via het hoofd (het gezag) van haar man.
Dit geldt ook andersom. Mannen moeten hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam.
Door dit te doen, moet hij, net zoals hij de behoeften van zijn eigen lichaam liefheeft, ook de behoeften van een ander lichaam op dezelfde manier liefhebben. Dat andere lichaam bestaat ook uit een hoofd, armen, benen en romp… zijn vrouw. Daarom heeft de bruidegom de bruid. Dit is in de enkelvoudsvorm voor twee groepen mensen, de ene is het Lam en de groep mensen die het Lam volgen en die zijn vrouw moeten liefhebben, die een groep mensen is die de vrouw volgt.
Het draait allemaal om goed huwelijksadvies.
(Rede: Engels woord voor advies of raad.)
Efeziërs 5:21-32 gaat over het geven van goed advies: “Zo moeten mannen hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam”. Jezus is het hoofd dat zijn EIGEN lichaam liefheeft omdat God het aan hem heeft gegeven. God koos deze mensen voor Jezus omdat het hun hartstocht is om te doen wat Jezus doet. Het woord ‘liefde’ in de Griekse tekst is: agapaw: agape “liefde”, het is niet “Eros” liefde van lust en passie. Deze agape liefde is in de sociale en gezonde ‘gevende’ zin, het sluit aan bij sociale goodwill (genade).
Jezus gaf zichzelf voor DAT gezelschap van mensen dat de Ekklesia wordt genoemd. Die Ekklesia is zijn lichaam-gezelschap. In het verlengde daarvan gaf hij ook zijn leven voor het bruidsgezelschap, omdat hij de verloofde liefheeft als zichzelf, en vervolgens voor het vriendengezelschap, omdat er geen grotere liefde is dan je leven te geven voor een vriend (Johannes 15:13).
In het woordbeeld is Jezus als een hoofd dat op een gehoorzaam lichaam van romp en ledematen zit. De Ekklesia zijn die mensen die geroepen zijn om lichaamsdelen te zijn van Jezus, die als hun hoofd fungeert, en zij fungeren als Zijn lichaam. Dit is één lichaam, en als het om een bruiloft gaat, fungeert het als een bruidegom. Niet Jezus als bruidegom zonder hen, zoals de kerken hebben onderwezen.
Dit als een compleet lichaam trouwt met de andere christenen als een lichaam van mensen, van wie velen zullen worden geroepen uit die kerken die hebben onderwezen dat Gods Zoon de wetten van Zijn Vader heeft ongedaan gemaakt. Dat maakt hen tot de verloofde en de vrouw op de bruiloft. Dat betekent dat zij niet de Ekklesia zijn, maar degenen die verloofd zijn voor de Ekklesia. De Bruidegom is niet in eenheid met de geestelijke instellingen en de Bruidegom zal ook niet met hen trouwen. Een instelling die leert dat Gods wetten aan het kruis zijn vervallen, is een instelling die leert dat de mens wetten kan maken: dat is afgoderij, het leert wetteloosheid ten opzichte van Gods wet… dat wordt zonde genoemd. Zo’n lichaam heeft ook een hoofd, een hoofdman van de zonde met kleine volkjes van zonde.
Lichaamsgemeenschap nummer vier… de mens van de zonde
Een lichaam dat leert dat Gods wetten aan het kruis zijn vervallen, is een groep mensen die wetteloosheid, afvalligheid en de wetten van de zonde onderwijst, of beter gezegd, zij onderwijzen wetten die Gods wetten, die zonde definiëren, hebben vervangen door hun eigen rechtssysteem. Wanneer een dergelijk rechtssysteem wordt gevolgd, betekent dit dat het waardigheid krijgt, dat wil zeggen dat het wordt aanbeden. Als het niet Gods wetten, statuten en oordelen zijn waaraan waardigheid wordt gegeven , dan is het afgoderij. De Bruidegom zal nooit trouwen met een afgodendienstige lichaamsgemeenschap. Zijn liefde strekt zich niet uit tot afgoderij.
Een menselijke organisatie die dit leert, heeft een leider, hij is de grote Man van de Zonde en onder hem staan zijn kleine mannen van de zonde. De leider is de bisschop der bisschoppen, hij is de Grote Bisschop en onder hem staan de kleine bisschoppen die vervolgens de kudden leiden. De leider is de vader of papa van de kleine bisschoppen. De spirituele instellingen waarin deze ‘menselijke gemeenschap’ werkt of die zij opricht, vertellen ons dat ‘buiten hun instellingen geen redding is en dat hun bisschoppen moeten worden vereerd alsof Jezus nabij is, en bovendien, als een van hun bisschoppen niet aanwezig is, er geen Ekklesia kan zijn. Deze gedachtegang werd uiteengezet in een religieus manifest dat rond 108 n.Chr. werd geschreven en onder zoveel mogelijk gelovigen werd verspreid, met verwoestende gevolgen die leidden tot het allereerste christelijke schisma. Toch is het een schisma waarover niet wordt geschreven, omdat het Lichaam-bedrijf-van-Zonde het verhaal in handen heeft gekregen. Hoe verwoestend dit alles was, zal in deze studie duidelijk worden.
Wat de apostelen betreft, en in tegenstelling tot de bisschoppen van de scheuring, hebben de apostelen nooit gevraagd om vereerd te worden, noch verklaard dat er zonder hen geen Ekklesia kan zijn. Paulus wist dit zelfs zo goed dat hij ons vertelde dat de Ekklesia al lang vóór de bisschoppen, of zelfs vóór de apostelen, bestond (100% bewijs volgt).
Afleiding om de schapen te stelen.
Deze menselijke groep van wetteloosheid jegens Gods wet wil graag een dergelijke titel afleiden van zijn spirituele instelling en leert keer op keer dat deze mens van zonde de duivel is. Hij doet dit via zijn vertalingen en het bewijs hiervoor zal worden geleverd. Deze ‘mens’ gebruikt de eeuwenoude truc van ‘afleiding om de goede te zijn’. De Bijbel noemt dit een wolf in schaapskleren. De gemakkelijkste manier om zo’n lichaam van zonde te herkennen, is door er een te vinden die leert dat Gods wetten verdwenen zijn (behalve de tienden natuurlijk), waardoor genade in overvloed kan zijn. Zo’n lichaam is een ‘spirituele bende dieven’ die de aanstaande bruid van de Bruidegom steelt, zo’n lichaam is een indringer tussen het Lichaam van Christus en de Bruid van Christus.
De band die de Bruidegom met zijn aanstaande bruid aan het opbouwen was, is verstoord door de mystici en de instellingen die zij hebben opgericht. De mystici en afgescheiden bisschoppen ontwikkelden een religieus industrieel complex dat een lichaamsgemeenschap werd, namelijk de Mens der Zonde. Zij hebben zich bemoeid met twee ‘geliefden’, met deze twee lichaamsgemeenschappen van gelovigen, en zichzelf als tussenpersonen geplaatst. We zouden kunnen zeggen dat zij degenen zijn waarvoor in een huwelijksgelofte wordt gewaarschuwd: “en laat niemand tussen hen komen”. Maar sinds het manifest van 108 n.Chr. heeft het Lichaam-bedrijf-van-Zonde zich tussen hen gedrongen. We zullen de details later bestuderen, maar voorlopig moet worden begrepen dat zij van dit lichaam-bedrijf de verloofde hebben gelokt en haar in hun macht hebben gehouden. Als zij hun zin hadden gekregen, zouden zelfs degenen van het zoonschap, de ZEER uitverkorenen, het lichaam-bedrijf van Jezus, door hen worden beïnvloed.
“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zij zullen grote tekenen en wonderen verrichten, zodat zij, indien mogelijk, zelfs de uitverkorenen zouden misleiden.” Mattheüs 34:24.
