EVA EN ADAMS RIB
Eva (zo wordt ons verteld) werd gemaakt uit Adams rib. Het woord “rib” [tsela’] is op vele manieren vertaald. De meest voorkomende vertaling is “kamers” zoals in “de kamers van de tempel”, of we zouden kunnen zeggen “cellen”. Deze uitspraak is geladen met betekenis. Adam werd gemaakt uit het “stof van de grond”. Wat probeert de Bijbel ons hier te vertellen? Tot op de dag van vandaag was er geen begrip van genetica en celbiologie. Vertalers hadden geen idee hoe ze dit woord over het raamwerk dat alles ondersteunde moesten vertalen, en omdat het biologisch werd gebruikt, gebruikten ze het woord “rib” en gebruikten ze dit woord alleen op deze ene plaats. Hetzelfde geldt voor “stof”. Zonder enige kennis van elementen, moleculen, atomen of elektronen, was het kleinste wat ze wisten over waar de grond van gemaakt was “stof”.
Zou het kunnen dat dit een manier was om ons te vertellen dat Eva was ontworpen om qua genetische structuur identiek te zijn aan Adam – van dezelfde cellen of hetzelfde ras, zo je wilt? Het zou echter verder gaan dan dat. Als er maar één bron van genetisch materiaal was gebruikt, dan zouden zowel Adam als Eva dezelfde chromosomale structuur hebben, afgezien van de voor de hand liggende X- en Y-factoren, waarbij Eva natuurlijk vrouwelijk zou zijn. In moderne taal zouden we kunnen zeggen dat Eva een kloon van Adam was. Vandaar Adams uitroep toen hij haar zag: “Dit is been van mijn botten en vlees van mijn vlees”. Daarom zouden er, als een genetische replicatie van elkaar, geen 50/50 genetische verschillen in de DNA-structuur zijn om te recombineren tot een kind met de resulterende samengevoegde combinaties van beide ouderlijke kenmerken. De kinderen van Adam en Eva zouden identiek aan hen zijn, en de nakomelingen van de kinderen zouden identiek aan hun ouders blijven. Deze hebben een geest-dragend vermogen dat de para-Adamieten zelfs vandaag de dag niet hebben.
Hier vinden we bewijs dat aantoont dat Adam en Eva niet de ouders van de hele mensheid konden zijn. Als er helemaal niets was gebeurd om deze genetische situatie te verstoren, dan zouden er vandaag de dag vormen of “soorten” mensen onder ons leven die in belangrijke opzichten op elkaar lijken. Natuurlijk is er wel iets gebeurd dat deze genetische ordening heeft verstoord, maar dat is slechts een deel van het plaatje, want we hebben alleen gekeken naar de twee oorsprongen in het eerste boek van de Bijbel. Hierin hebben we gezien dat Genesis 1 en 2 in alle opzichten verschillen. Deze verschillen zijn onder andere:
Twee duidelijk benoemde Scheppers.
Twee verschillende volgordes van scheppingen.
Verschillende soorten geschapen.
Verschillende atmosferische omstandigheden.
Verschillende geografische omstandigheden.
Verschillende doelen geschetst voor de mens
Verschillende functies vereist van de mens
Aan het einde van de Genesis 2 formatie hebben we letterlijk een andere “hemel en aarde”. Dit is wat de Bijbel ons duidelijk vertelt. Genesis 1 en 2 zijn volkomen expliciet en op zichzelf overtuigend voor het feit dat er mensen op aarde bestonden vóór Adam en Eva. We zullen dadelijk weer terugkomen op de “hen” (meervoud) van Gen. 1:27.
HOE KWAM KAÏN AAN ZIJN VROUW?
Als er nog meer bewijs nodig is om de vooronderstelling over het bestaan van para-Adamitische volken vóór Genesis 2 te ondersteunen, dan zijn er bepaalde gebeurtenissen die in een later hoofdstuk van Genesis worden beschreven. De eerste gebeurtenis is die van de identiteit van Kaïns vrouw. De meeste mensen hebben wel eens gehoord van de bewering die naar voren wordt gebracht in een poging om de authenticiteit van de Bijbel met betrekking tot de vrouw van Kaïn te weerleggen. Het gaat als volgt: Adam en Eva hadden twee zonen, Kaïn en Abel. Kaïn doodde Abel en werd toen verbannen als zwerver. Hij nam een vrouw en bouwde een stad. Waar kwam de vrouw van Kaïn vandaan? Daar kunnen we nog een vraag aan toevoegen: Zelfs als Kaïn en zijn vrouw veel kinderen hadden, waarom zou het dan nodig zijn om een stad te bouwen om hen te huisvesten? Uit wat we tot nu toe in Genesis 1 en 2 hebben gelezen, liggen de antwoorden nu voor de hand.
Kaïn nam een vrouw uit de para-Adamitische volken, de jager-verzamelaars. Hij leefde toen buiten de Hof van Eden, net als alle Adamitische volken na hun verdrijving uit de Hof. Kaïn bouwde een stad om zijn kinderen, zijn vrouw en haar verwante volkeren, de para-Adamieten, te huisvesten.
HET TEKEN VAN KAÏN
Laten we ons de situatie na de moord op Abel proberen voor te stellen. Volgens het bestaande en verkeerde volksgeloof dat beweert dat Adam en Eva de vader van allen zijn, bestonden er slechts drie mensen op aarde. Dit zouden Adam, Eva en hun overgebleven zoon Kaïn zijn geweest. Toen de Heer ontdekte dat Kaïn een moordenaar was, sprak hij het oordeel over Kaïn uit en vertelde hem dat hij in de toekomst “een vluchteling en zwerver” zou zijn. Kaïn antwoordt met de uitspraak dat dit oordeel groter is dan hij kan verdragen, want, zoals hij zegt, “het zal geschieden dat een ieder die mij vindt, mij zal doden”-[Genesis 4:141].
Wie was er om Kaïn te vinden en te doden? Adam en Eva, zijn ouders, hoefden hem vermoedelijk niet te vinden en hoe radeloos ze ook waren na de dood van Abel, er is geen bewijs dat ze Kaïn zouden doden. Als Kaïn naar zijn ouders had verwezen, zou hij zeker niet de term “iedereen” hebben gebruikt. Dus wie was “iedereen” als er niemand anders bestond? Daarom, en als antwoord op Kaïns smeekbede, wordt ons verteld dat de Heer Kaïn markeerde – “en de Heer zette een merkteken op Kaïn opdat niemand die hem vond hem zou doden”-[Genesis 4:15]. Met verschillende gezichtskenmerken was Kaïn “duidelijk” anders!
VERSCHILLEN IN DIEET
Er is een significant verschil tussen het voedsel dat door God aan de para-Adamitische volken werd gegeven en het voedsel dat door de Here God aan Adam en zijn vrouw werd gegeven.
(a) Genesis 1 voedsel – (“Hen” – man en vrouw – meervoud – Gen. 1:27)
In de schepping van Genesis 1 gaf God “kruiden” en “vruchten” aan de para-Adamitische volken als voedsel, als volgt: “Zie, Ik heb u gegeven al het kruid….(en) de vrucht van de boom…. voor u zal het zijn tot spijze”- Gen. 1:29
(b) Genesis 2 Voedsel – voor een enkelvoudig mannetje – (Gen. 2:16).
In de Genesis 2 schepping at Adam niet “elk kruid” zoals de para-Adamitische volken. Adam werd door de Here God geboden wat zijn voedsel moest zijn, “en de Here God gebood de mens, zeggende: Van alle boom des hofs moogt gij vrij eten” -(Genesis 2:16), en “Elke boom dat aangenaam is voor het oog en goed tot spijze; de boom des levens die in het midden van de hof is….” ( Genesis 2:9)
Eva was niet opgenomen in deze verzen, omdat zij nog niet bestond. Dus aten de para-Adamieten “kruiden” en “vruchten”. Adam en later Eva aten “vruchten van bomen die aangenaam zijn om te zien” en geen kruiden. Ze aten ook van de “boom des levens”. Waarom mocht de Adamitische mens van de “boom des levens” eten? Omdat “Adam (de zoon) van God was” – (Lucas 3:38).
Een bevestigende factor die onthult dat Adam en Eva geen kruiden aten vóór hun verdrijving uit de hof van Eden is te vinden in Genesis 3:18. Na de zonde van Adam en Eva verordende de Here God bepaalde straffen voor Adam en Eva, waarvan er één was:”…en gij zult het kruid des velds eten”-(Gen.3:18).
Als, zoals “ANSWERS IN GENESIS” en de meerderheid beweren, de hoofdstukken 1 en 2 van Genesis inderdaad hetzelfde verhaal zijn en dat er geen para-Adamitische volkeren bestonden, wie at er dan de “kruiden”, zoals God die voorschreef als dagelijks dieet op de zesde dag (Genesis-1:29)? En als je besluit dat het antwoord op de vraag de Adam van Genesis 2 is, dan moet je je afvragen waarom hij als straf kruiden moest eten nadat hij de hof van Eden had verlaten, als hij ze al die tijd had gegeten. Het is duidelijk dat de “kruideneters” van Genesis 1 en die van Genesis 2 twee verschillende lijnen van mensen vertegenwoordigen.
Nadat hij door God uit de hof van Eden was “verdreven”, waar hij had gegeten van de boom des levens en van alle vruchten en bomen die aangenaam waren om te zien, zou Adams toekomstige eten van “kruiden” inderdaad een straf zijn. Voor het geval dat Adam en zijn nakomelingen er genoeg van zouden krijgen om hetzelfde kruidenspul te eten als iedereen buiten Eden, en zij zouden besluiten om weer naar binnen te gaan om te eten van de “alle aangename bomen en de boom des levens”.
Nadat God hen eruit had gedreven, plaatste Hij ten oosten van de hof van Eden cherubs en een vlammend zwaard dat zich naar alle kanten keerde om de weg van de boom des levens te bewaren[Genesis 3:24]. Let op het gebruik van het woord “bewaren” in deze context, wat “bewaken” betekent. Oorspronkelijk moest de Adam van Genesis twee de hof “bewaren”, maar nu hij erbuiten was, werd hij erbuiten gehouden. Vanaf dat moment moest hij de grond waaruit hij oorspronkelijk was genomen, bewerken.
