DE HEERSCHAPPIJ VAN ESAU

Jakob’s zegening van heerschappij

Toen Rebekka zwanger was en Ezau en Jakob in haar buik droeg, werd haar door God het lot van de twee kinderen meegedeeld, waarbij Hij haar zei: “De oudste zal de jongste dienen” (Gen. 25:23). In die tijd was het ongehoord dat het jongste kind boven het oudste kind zou staan en Rebekka hield deze openbaring ongetwijfeld voor zich. Esau was de eerstgeborene of oudste zoon en had dus het eerstgeboorterecht, dat hij later verkocht aan Jakob, de jongste zoon. Later had Jakob Izaäk zover gekregen dat hij hem officieel de zegeningen gaf die bij het eerstgeboorterecht horen, en er werd van Jakob gezegd:

Laat de volken u dienen, en de natiën zich voor u buigen; wees heer over uw broeders, en laat de zonen van uw moeder zich voor u buigen; vervloekt zij een ieder die u vervloekt, en gezegend zal hij zegenen, die u zegent.

Jacob zou dus heersen over andere mensen of rassen volk of ras, en een dominante positie innemen over andere naties – “uit Jakob zal hij voortkomen die heerschappij zal hebben” (Num. 24:19). Deze zegen behoorde toe aan de erfgenaam van de lijn Adam-Noach-Abraham, omdat Adam “heerschappij over de gehele aarde” zou hebben, en “heerschappij over al wat op de aarde leeft” (Gen. 1:26-28). Rebekka, die Jacob’s bestemming kende door God’s openbaring, verkoos Jakob boven Esau, en hielp Jakob bij het verkrijgen van zijn rechtmatige zegeningen van Izaäk.

Door de geschiedenis heen heeft het blanke Europese ras gemakkelijk over alle andere rassen geheerst en hen overtroffen in technologie en industrie, terwijl niemand in staat was hen te onderwerpen. Deze dominantie van het blanke ras over anderen is een voorbode van de zegeningen van het geboorterecht:

De HEERE zal uw vijanden, die tegen u opstaan, voor uw aangezicht doen slaan; zij zullen tegen u uitgaan op één weg, en vluchten voor uw aangezicht op zeven wegen. En de HEERE zal u tot het hoofd maken, en niet tot de staart; en gij zult alleen boven zijn, en gij zult niet beneden zijn; Indien gij luistert naar de geboden des HEEREN uw God, die Ik u heden geboden heb, om ze in acht te nemen en ze te doen.

Welk ras van mensen heerst gemakkelijk over alle andere mensen? Enkele eeuwen geleden, toen onze blanke voorouders in het licht van Gods woord kwamen en de Reformatie door Europa trok, begon ons Angelsaksische volk naar andere continenten te trekken. Er zijn vele gevallen in de geschiedenis waar een handvol blanke Europese mensen een grote menigte van de gekleurde rassen heeft veroverd of op de vlucht heeft gejaagd. Ooit had Groot-Brittannië heel India in handen met minder dan 30.000 soldaten. Toen Attila de Hun, bekend als de “gesel van God”, heel Azië had onderworpen, besloot hij zijn barbaarse heerschappij naar het westen uit te breiden tot in Gallië. De Visigoten onder koning Theodoric versloegen de Hunnen in de slag bij Chalons. Tijdens de kolonisatie van Zuid-Afrika door de Britten en de Nederlanders werd een groep van ongeveer 460 kolonisten omsingeld door 30.000 Zulu-krijgers. De Afrikaner kolonisten baden en sloten een verbond met God om Hem te vragen “onze vijand in onze hand te geven zodat we hem zouden overwinnen.” Op aan het einde van de historische “Slag bij Bloedrivier”, was geen enkele kolonist gewond, maar de Zoeloes verloren er 12.000.

Toen Santa Anna Texas binnen marcheerde met als doel “alle blanke gringos” in het land te doden, werd zijn goed getrainde en bevoorrade leger van 1300 man verslagen door 600 vrijwilligers onder Generaal Sam Houston in een veldslag die slechts 20 minuten duurde. Tijdens de Mexicaanse Oorlog (1847) stuurde Santa Anna 20.000 troepen om de Amerikaanse strijdkrachten onder generaal Zachary Taylor te vernietigen. “Maar Taylor, met een leger dat een vierde kleiner was dan dat van Santa Anna, dreef de Mexicanen terug in de felbevochten slag bij Buena Vista (23 februari 1847)”

Santa Anna trok zich terug naar het zuiden om Mexico Stad te verdedigen met een leger van 30.000 soldaten. Maar generaal Winfield Scott drong met een leger van ongeveer 10.000 man de Mexicaanse hoofdstad binnen, onderwierp de troepen en hees de vlag boven “het paleis van de Montezumas”. Het gekleurde ras (Mexico) werd gedwongen de helft van zijn grondgebied, waaronder Californië, Arizona, Texas en New Mexico, af te staan in handen van het blanke ras (Amerika). Zo werden de beloften aan Jakob-Israël vervuld:

En vijf van u zullen honderd achtervolgen, en honderd van u zullen tienduizend op de vlucht doen slaan; en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het zwaard vallen. (Lev. 26:8).

De geschiedenis is vol van vele gevallen waarin de gekleurde rassen geen stand konden houden tegen Gods Israël-volk. Waarom? Omdat God hen heerschappij over andere volkeren had gegeven. Van Adam tot Seth tot Noach tot Abraham tot Jakob, het geboorterecht omvatte het recht om te regeren of te heersen.

Hoewel de Israëlische (blanke) volken dit recht van heerschappij zouden krijgen, was dit afhankelijk van het feit of Israël zich aan Gods wet zou houden. Als dat ras te ver afwijkt van Gods wetten dan:

De HEERE zal u doen slaan voor het aangezicht uwer vijanden.

De vreemdeling, die onder u is, zal zeer hoog boven u opklimmen, en gij zult zeer laag afdalen.

Hij zal u lenen, en gij zult hem niet lenen; hij zal het hoofd zijn, en gij zult de staart zijn.

De heidense rassen, wetende dat dit de relatie is die God met Jakob-Israël heeft, hebben dikwijls getracht dit in hun voordeel te gebruiken en de heerschappij over Israël te verkrijgen door hen te verleiden en te misleiden tot het overtreden van Gods Wet. Daarom heeft God ons gezegd de heidenen niet in ons land toe te laten en geen verbond met hen te sluiten (Exod. 23:32-33, Deut. 7:1-5).

Esau’s status en heerschappij

Toen Esau vernam dat Jakob de zegeningen van het eerstgeboorterecht had verworven, treurde hij en smeekte Izaäk: “Heb je geen zegen voor mij bestemd?” (Gen. 27:36). Izaäk antwoordde Ezau en zei dat Jakob de zegen had gekregen waardoor hij “uw heer” of meester over Ezau werd. Maar Ezau hield vol en vroeg: “Hebt gij slechts één zegen voor mij?” In wat kan worden opgevat als een soort zegen en profetie, zei Izaäk tegen Ezau over zijn lot:

En door uw zwaard zult gij leven, en gij zult uw broeder [Jakob] dienen; en het zal geschieden, wanneer gij de heerschappij zult hebben, dat gij zijn juk van uw hals zult breken.

Het woord “heersen” dat hier gebruikt wordt, wordt in sommige versies vertaald met “onrustig worden”, maar dit verklaart slechts een deel van wat hier bedoeld wordt. Het Hebreeuwse woord dat hier wordt gebruikt is “ruwd” (Strong’s No. 7300) en betekent rondzwerven of zwerven, vrij zijn, troosteloos, -de heerschappij, heer zijn, rouwen, heersen.

Dit vers zegt dus dat er een tijd zal komen dat Ezau ongelukkig zal zijn met het juk van Jakob om hem heen en zal rondzwerven totdat hij de positie van heerschappij krijgt. Pas dan zal Ezau tevreden zijn. Dus, hoewel Ezau was aangesteld om een dienaar van Jakob te zijn, zou er een tijd komen dat Ezau de heerschappij over Jakob zou krijgen en “het juk” van Jakob van zijn nek zou breken – dat wil zeggen, de heerschappij van Jakob zou vernietigen. Dus, hebben de Edomieten ooit heerschappij gehad over de Israëlieten in de Bijbelse geschiedenis? Nee, dat is niet één keer gebeurd. Daarom moeten we naar recentere tijden kijken om de vervulling van deze profetie te vinden.

Deze heerschappij van Ezau, door zich los te worstelen van het juk of de heerschappij van Jakob, wordt vervuld door de controle en de wurggreep die de Joden hebben gekregen over het blanke ras. Met twee volken die zo tegengesteld van karakter zijn als Jakob (het blanke ras) en Ezau (de Joden), moet de ene wel overheersen over de andere. Zij kunnen nooit wederzijdse overeenstemming of gelijke status hebben. Als in het land de wetten, de godsdienst, de regering en de zeden worden gevolgd die kenmerkend zijn voor Jakob, dan worden die van Ezau verworpen. Ezau zal, door de aard van zijn karakter, onder de onderwerping van Jakob staan. En zo was het ook met de Joden in een groot deel van de Europese en Amerikaanse geschiedenis. De Joden, vanwege hun afwijkende gewoonten en religie stonden onder specifieke regels in blanke Christelijke naties. Zoals een geschiedenisboek illustreert:

Hun [Joden] godsdienst onderscheidde hen van de rest van de bevolking van het land …. Het hele gewone leven werd geleid op basis van de veronderstelling dat mensen lid waren van hetzelfde religieuze lichaam. De Joden pasten niet in dit kader en moesten dus een apart leven leiden. Zij mochten alleen wonen in bepaalde wijken van de grotere steden, die “jodenwijken” werden genoemd. Zij moesten ook een speciaal kleed dragen of een insigne van gele stof op de borst. Zij werden geacht op het platteland te wonen, niet met gemeen recht, maar met speciale toestemming van de koning en onder zijn bescherming. Zij waren dus niet onderworpen aan het gewoonterecht, maar aan speciale verordeningen die de koning of zijn officieren voor hen uitvaardigden.

Dit was het geval met de status van de Jood in een groot deel van Europa, waar zij onderworpen waren aan de heerschappij van het blanke ras. In het begin van Amerika mochten Joden niet stemmen, geen openbaar ambt bekleden, geen getuigenis afleggen in een rechtbank, en werden zij sociaal beschouwd als een ondergeschikte klasse van personen. Door hun tegengestelde eigenschappen zal, wanneer het blanke ras (Jakob) regeert, de Jood (Ezau) altijd in een ondergeschikte positie verkeren. De hele geschiedenis bewijst dit. In een blanke Christelijke natie, zal de Jood altijd de “staart” zijn.

De historische heerschappij van het blanke ras was het “juk” van Jakob op Esau’s nek, waarvan Ezau voorspeld was het te breken op een dag; en dit juk kon alleen worden verbroken doordat Ezau de heerschappij of de macht zou krijgen.

Opdat Ezau zou heersen of de heerschappij zou hebben in een natie over Jakob’s nakomelingen, moet hij zijn principes van wet en regering (socialisme), zijn religie (jodendom), en zijn morele code (Talmoedische ethiek) vaststellen. Hij moet zijn methode van economie (krediet, woeker) evenals zijn manier van leven (een Judaïsche samenleving), en zo de van de blanke heerschappij en samenleving vormen:

De dag dat de Jood voor het eerst werd toegelaten tot de burgerrechten, was de Christelijke staat in gevaar … . de intrede van de Jood in [blanke] samenleving betekende de vernietiging van de Staat, waarmee met staat de christelijke staat

Dus als de idealen, waarden, wetten en religie van Esau-Edom (Joden) de overhand krijgen in het land, dan zal de blanke christelijke samenleving sterven en haar volk zal onderworpen zijn aan de Jood en zijn manieren. In de afgelopen 200 jaar heeft Ezau geleidelijk het juk of de heerschappij van het blanke ras in zulke gebieden verbroken door er de overhand te krijgen. Onze liederlijke maatschappij is hiervan het bewijs, zoals Henry Ford verklaarde: Het is waar dat er in het zaken- en beroepsleven een uitgesproken “Joods idee” bestaat dat de traditionele erebeginselen waarop het Angelsaksische leven is gebouwd, heeft weggevreten.

Iedere Jood weet dat, iedere niet-Jood weet het …. Het is waar dat onder al het netwerk van bagatelliserende invloeden in literatuur, kunst, politiek, economie, mode en sport, Joodse invloed schuilgaat die wordt gecontroleerd door Joodse groeperingen. Hun oriëntalisme heeft gediend als een subtiel gif om het gezonde serum van de Angelsaksische moraal op te drogen waarop dit land gedijde in zijn beginjaren.

Economische controle

De geschiedenis van geld en monetaire controle is een geschiedenis van vrijheid en slavernij, dat wil zeggen, economische slavernij of economische vrijheid. De Joden zijn al lang bedreven in het belangrijkste middel om andere mensen economisch te binden via het bankwezen, het uitlenen van geld en woekerrente.

Het gebruik van en de controle over woeker, het lenen van geld tegen rente, is een krachtig middel om financiële heerschappij over anderen te verkrijgen. Niet alleen is “de lener knecht van de uitlener” (Spr. 22:7), vanwege de schuld die hij heeft, maar hij moet ook meer betalen dan wat hij heeft geleend. Door iemands vermogen om een schuld af te lossen te bemoeilijken, kan de geldschieter bezit nemen van eigendom dat als onderpand is gegeven.

De Joodse Talmoed staat het gebruik van woeker toe door verschillende manieren te erkennen om “verhoging” of rente te verkrijgen van geleend geld. De Bijbel verbiedt echter elke vorm van vermeerdering, rente of winst bij het uitlenen van “geld, voedsel of enige andere zaak” (Deut. 23:19; Lev. 25:37). De Joden volgen niet de Bijbel, maar de Talmoed als hun code om naar te leven. De Joodse schrijver Samuel Roth legt de economische rol van de Joden als volgt uit:

We zien de Jood dan in het zakenleven, als promotor, geldschieter, verkoper bij uitstek, de auteur en voornaamste aanstichter van een systeem van krediet waardoor een nationaal woeker als een Golem [een geschapen monster] met een miljoen handen op een miljoen kelen verrijst, om de eer en de bewegingsvrijheid van een hardwerkend volk te verstikken.

De Joden werden geldschieters in het grootste deel van Europa, en leenden aan naties, vorsten, kooplieden en boeren – aan iedereen die geld nodig had. Het woord Jood werd synoniem voor geldschieter en woekeraar.

De echte sleutel tot de economische heerschappij van de Joden over de naties, en het effectiever maken van woeker en krediet, is hun Internationale Bank Dynastie. Dit plan begon in Engeland toen de Joden, onder leiding van Rabbi Manasseh ben Israel, in 1657 naar dat land mochten terugkeren, door samen te zweren met Oliver Cromwell. Met hun voet tussen de deur benaderden de internationale Joden Willem van Oranje en beloofden hem te helpen hem op de troon van Engeland te zetten, in ruil voor hun hulp bij het verkrijgen van een handvest om een Bank of England op te richten. Een Jood genaamd Jacob Henriques speelde een grote rol in deze onderneming. Willem en Mary aanvaardden de kroon in 1689, maar om het bankhandvest te rechtvaardigen, werden nu oorlogen tussen Frankrijk en Engeland ontketend:

De voortdurende oorlogen die volgden op Willems toetreding dwongen de koning ertoe grote sommen te lenen van de Londense kooplieden [Joden]. Uit deze leningen ontstond eerst de Nationale Schuld, die uiteindelijk met sprongen zou toenemen, van minder dan een miljoen pond tot zoveel honderd miljoen, dat elke gedachte aan afbetaling nu werd opgegeven. Het tweede resultaat was de oprichting van een maatschappij voor het beheer van deze kolossale schuld – de Bank of England.

De Joodse kooplieden verkregen het bankhandvest in 1694. Vanaf dat moment had Esau-Edom financiële heerschappij over heel Engeland. Als directeuren van de Bank konden zij de goudstandaard reguleren, de nationale schuld consolideren en zelfs directe belastingen heffen op het volk als middel om leningen veilig te stellen. Met de controle over deze bank zouden de Joden oorlogen, paniek in de zakenwereld en politieke omwentelingen veroorzaken, die de hele wereld zouden beïnvloeden.

Het bestaan van het huidige banksysteem, dat wil zeggen het in bewaring nemen van geld en het uitlenen daarvan tegen rente, is in feite in de moderne tijd ontstaan door de inspanningen van de Joodse Rothschild familie.

De financiële carrière van de Rothschilds is de sleutel tot de geschiedenis van het joodse bankwezen in de negentiende eeuw. Het plan van de Rothschilds om filialen op te richten in de belangrijkste Europese hoofdsteden, waar hij zijn zonen aan het hoofd plaatste, werd gevolgd door andere joodse bankiershuizen. De invloed van de joden op het bankwezen was te danken aan het voordeel dat zij vooraf hadden door hun internationale positie.

Andere centrale banken werden opgericht in Europa, die ook hun activiteiten zouden vertakken.

“Warburg stichtte een bank in Hamburg in 1798. Joodse bankiers speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de naamloze banken. Ludwig Bamberger en Herman Markuse behoorden tot de oprichters van de Deutsche Bank (1870) … Een van de andere belangrijke Joodse banken was de Banque de Paris ( 1872) … Joodse bankiers speelden een hoofdrol bij de oprichting van de Banca Commerciale Italiana en de Credito Italiano. Vooraanstaande particuliere banken in Hongarije waren van joodse origine.”

Het Joodse doel was om alle geld, leningen, krediet en financiële transacties wereldwijd onder hun gecentraliseerde controle te brengen.

Ezau’s bekroning in het verkrijgen van financiële heerschappij over Jacob vond plaats met de instelling van de Federal Reserve Act, die op 23 december 1913 werd ondertekend door de zionistische stroman Woodrow Wilson. De hoofdarchitect van dit plan was de Edomitische Jood Paul Warburg van Kuhn-Loeb and Co. De wetgeving creëerde een bedrijf, de Federal Reserve Bank, waarvan de aandelen eigendom zijn van of gecontroleerd worden door Joodse bankfirma’s.

Met het Federal Reserve systeem hebben de Edomieten de mogelijkheid om hun eigen “geld” te scheppen (Federal Reserve Biljetten en bankboekingen), alleen maar door het uit te lenen in “omloop,” en kunnen zo leningen en rentetarieven manipuleren. De blanken van Amerika zijn nu onderworpen aan hun nieuwe Edomitische meesters, die hun “geld” creëerden, hen toestonden ermee te kopen en te verkopen, maar controleren hoeveel zij ontvangen (W2-formulieren, enz.) en hen belasten voor het voorrecht van dat gebruik. De IRS is slechts een incassobureau voor het Edomitische Federal Reserve Banking System.

Als een buitenaardse macht heimelijk een land wil overnemen, kan geen betere methode worden bedacht dan het geld van het land te vervangen door hun eigen geld. Zoals president James Garfield zei: “Wie de geldhoeveelheid in een land beheerst, is de absolute meester van alle industrie en handel. “Dit is de situatie met de Joodse Federal Reserve Bank. De nakomelingen van Esau hebben werkelijk het “Merkteken van het Beest” tot stand gebracht, zodat “niemand kan kopen of verkopen, dan wie het merkteken heeft” (Openb. 13:16-17). Niemand in de natie kan kopen of verkopen, tenzij hij het Joodse schrift gebruikt (Federal Reserve Notes, credit cards, bankcheques, etc.).

Nadat de Edomitische Joden hun particuliere banken in de afzonderlijke naties hadden gevestigd, was hun volgende stap hun financiële controle op internationaal niveau te verstevigen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren bepaalde Joden de initiatiefnemers van de Bretton Woods Conferentie in New Hampshire (1-22 juli 1944). Er werden artikelen voorgesteld voor de oprichting van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en een Wereldbank. Deze overeenkomst was gebaseerd op de plannen van de Joodse econoom Harry Dexter White:

WHITE, HARRY D. (1892-1948), Amerikaans econoom. Geboren in Boston, Mass …. In 1938 werd White benoemd tot directeur van monetair onderzoek. Zijn monetaire voorstellen werden aanvaard als basis voor de Bretton Woods Conferentie, bijgewoond door vertegenwoordigers van 44 naties.

Joden hebben altijd de operaties van het IMF en de Wereldbank gecontroleerd. Via hen worden rentetarieven, leningen, waarde van valuta en internationale handelspraktijken gereguleerd, waardoor de economische activiteiten van elk land via deze financiële constructies aan de Joden worden onderworpen. Hun doel van een “nieuwe internationale economische orde” is met deze internationale apparaten bereikt. Zo heeft Esau nu economische heerschappij over Jakob als nooit tevoren.

Regering en politieke controle

De tegengestelde trekken en eigenschappen van de twee karakters Esau en Jakob zouden erop wijzen dat hun samenleving, regeringsvorm en cultuur even verschillend en tegengesteld aan elkaar zouden zijn als de twee karakters zijn.

De principes van de Hebreeuwse wet, gerechtigheid en regering werden overgenomen door de blanke Europese volkeren en nooit door de Joden. Zo vinden we in blanke naties de individuele rechten van eigendom, een systeem van vrij ondernemerschap, plaatselijke controle van de regering, en bijbelse wetten en rechtspraak toegepast. Maar Joden hebben historisch gezien principes van democratie, socialisme en communisme bevorderd – allemaal in strijd met de gezonde bijbelse principes van zelfbestuur.

Een democratie is in feite socialisme, gehuld in een dekmantel van een vrije republikeinse regering. Aangezien democratieën zich gemakkelijk als een dergelijke regering vermommen, is het verraderlijke karakter ervan niet te bespeuren voor het grootste deel van de bevolking, die het gewillig steunt. Dit politieke concept is geen Amerikaanse instelling, maar eerder een Joodse list.

De egalitaire tendensen van de joodse godsdienst en het joodse leven hebben altijd democratische gevoelens gekoesterd … In de 19e eeuw wierpen de Joden van Europa … hun gewicht overal aan de kant van de democratie. Zij waren dus actief in bewegingen van deze periode, zowel “revolutionair” als constitutioneel, om de vestiging van democratisch bestuur in alle landen te verzekeren.

Amerika stond altijd bekend als een republiek, maar dat veranderde toen de Joodse pion Woodrow Wilson president werd.

De grondwet van de V.S. verwijst alleen naar “republikeinse regeringsvorm.” Pas tijdens de regering van Woodrow Wilson (1913-21) werden de V.S. een democratie genoemd.

Wilson was “een vurig voorstander van de democratie,” en “steunde bij talrijke gelegenheden Joodse doelen. De periode van zijn presidentschap, 1913 tot 1921, werd gekenmerkt door het oproepen van Joden op hoge posities.” Met de komst van Woodrow Wilson in 1913, nam de heerschappij van de Edomitische Joden over de Amerikaanse regering een grote stap voorwaarts.

Wilson’s politieke neiging naar een zuivere democratie was in strijd met wat vroegere staatslieden verklaarden. James Madison verklaarde dat democratieën een zeer slechte regeringsvorm waren en altijd “schouwspelen van turbulentie en twist waren geweest,” en “onverenigbaar waren met persoonlijke veiligheid of eigendomsrechten.”

Democratieën werken door “mobocratie” oftewel de heerschappij van de menigte. Dit is een typisch Joodse tactiek, waarbij zij de massa aanzetten tot eendrachtig optreden, net zoals een veedrijver een grote kudde vee in beweging brengt. Er is maar een beetje lawaai en commotie op hun rechterflank voor nodig om ze allemaal naar links te laten bewegen. De Joodse Anti-Defamation League stelt in haar recente promotiebrochure dat zij “toegewijd is aan de vervulling van Amerika’s belofte van democratie” en “de confrontatie aangaat met bedreigingen voor de veiligheid van de democratie”.

Democratie, socialisme en communisme onderdrukken de fundamentele rechten en vrijheden, zijn gevaarlijk voor de industrie en de handel, en zijn van nature instabiel. Als bewijs dat deze regeringsvormen worden gecreëerd en bevorderd door Joden, zouden de volgende citaten moeten volstaan:

• Het National Geographic Magazine, Vol. XVIII, Mei, 1907, zegt over de Russische Revolutie van 1905 dat ”… de revolutionaire leiders bijna allemaal tot het Joodse ras behoorden, en de meest effectieve revolutionaire instantie is de Joodse Bund” (blz. 314).
• Het Amerikaanse Hebreeuwse tijdschrift van 10 september 1920 stelde: “De bolsjewistische revolutie in Rusland was het werk van joodse hersens, van joodse ontevredenheid, van joodse planning, die tot doel heeft een nieuwe orde in de wereld te scheppen.”
• Martin A. Meyer stelt in zijn boek, Jew and Non-few (uitgegeven door de Union of American Hebrew Congregations) dat, “het socialisme door Joden is ontstaan; en vandaag de dag spelen Joden een leidende rol in de verspreiding en interpretatie ervan.”
• In de Jewish Encyclopedia van 1905, Vol. XI, staat dat: “Joden zijn vanaf het allereerste begin prominent geïdentificeerd met de moderne socialistische beweging” (blz. 418).
• De Jood Chaim Weizmann verklaarde: “De joden staan aan de kant van Groot-Brittannië en zullen vechten aan de kant van de democratieën. The Universal Jewish Encyclopedia, Vol. 2, p. 49.
• In de Universal/Joodse Encyclopedie, Vol. IX (1943) staat onder “Sovjet-Rusland”: De meerderheid van de Joodse radicalen hing het democratisch socialisme aan” (p. 668).
• De Jood Stuart Kahan schreef in “Wolf In The Kremlin” (1987): “Werd de revolutie tenslotte niet voorbereid en vormgegeven door Joden? De beide grootvaders van Karl Marx waren rabbi’s, en Lenins grootvader was ook joods. En was Jakov (Jacob) Sverdlov, de eerste staatshoofd, niet een Jood, net als Trotski zelf? (p. 81).
• Rabbijn Stephen S. Wise wordt geciteerd in The American Bulletin van 15 mei 1935 als hij zegt: “Sommigen noemen het marxisme, anderen noemen het jodendom.
• De Jewish Chronicle van 4 april 1919 drukte af: “Het feit dat zoveel Joden bolsjewiek zijn, heeft veel te maken met het feit dat de idealen van het bolsjewisme op veel punten overeenstemmen met de mooiste idealen van het Jodendom.
• George Marlen verklaarde in zijn boek, Stalin, Trotski, of Lenin (1937): Als het tij van de geschiedenis niet keert in de richting van communistisch internationalisme, dan is het Joodse ras ten dode opgeschreven” (blz. 414).
• Harry Waton schreef in A Program (of the Jews and an Answer to all Anti-Semites (1939): ”Het is geen toeval dat het jodendom het marxisme heeft voortgebracht, en het is geen toeval dat de joden het marxisme gemakkelijk hebben opgepakt. Dat alles is volkomen in overeenstemming met de vooruitgang van het jodendom en de joden” (blz. 148).

Het is de natuurlijke neiging van de Jood om alle Goddelijke of Bijbelse aspecten van regeren te verwerpen en atheïstische en humanistische regeringsvormen te bevorderen, zoals een democratie, socialisme of communistisch regime. Deze politieke concepten komen voort uit Talmoedische en Babylonische regeringsfilosofieën, waarvan het doel totale controle en heerschappij is.

De Edomieten, evenals de Judahieten die na de gevangenschap in Babylon bleven, werden blootgesteld aan de Babylonische manier van wetten en regeren. Deze beide groepen vormen een belangrijk deel van de hedendaagse Joden.

Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat bijna elke regering op aarde ofwel een democratie, een socialistische staat, of een communistisch regime is. Het maakt niet uit welke, want ze zijn allemaal door Joden ingesteld en gecontroleerd. Dit was geen toeval, maar een noodzakelijk plan voor Ezau om de heerschappij te krijgen.

Niet alleen zijn onze regeringen het product van Joodse manipulatie, maar ook onze politieke leiders zijn bezweken voor hun macht. Leiders over de hele wereld zijn Joodse marionetten en jaknikkers geworden, terwijl zij zich overgeven aan de macht van de beurs van de Joden. Anderen zijn de Joden iets schuldig, omdat zij hen in hun ambt hebben gekregen. Maar de Joden kiezen altijd de laffe en verraderlijke types voor politieke functies, of degenen die het Joodse type van subversieve en revolutionaire denkwijze hebben.

De controle die Joden over politieke leiders hebben, hebben hen aan het hoofd van elke natie geplaatst. In Amerika hebben Joden invloed gehad op iedere president en op vele congresleden sinds Woodrow Wilson, van wie sommigen rechtstreeks orders hebben opgevolgd van Joden in en buiten de regering. Enkele van deze Joden zijn: Paul Warburg, Henry Morgenthau, Bernard Baruch, Robert Straus, Herbert H. Lehman, Eugene F. Meyer, de rechters Brandeis en Cardoza, rabbi Stephen A. Wise, Felix Frankfurter, Henry Kissinger en vele anderen. Al in 1920 werd een grote Joodse invloed in de regering opgemerkt door Henry Ford:

“De Joden, een politieke minderheid voor zover het stemmen betreft, waren een politieke meerderheid voor zover het invloed betrof, gedurende de laatste vijf jaar. Zij regeerden. Ze beweerden dat ze regeerden. Het teken van hun heerschappij is overal.”

In veel blanke landen hebben de Joden politieke lobbygroepen gevormd, die ongeëvenaarde invloed en macht hebben. In Amerika heeft de Joodse Lobby 125 politieke actiecomités (PAC’s) waarvan de politieke invloed verborgen wordt gehouden voor het publiek. Deze PAC’s worden gecontroleerd door het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), dat een filiaal is van de Israëlische ambassade in Washington.

AIPAC is dus een lobby voor een buitenlandse regering! Deze Joodse PAC’s kunnen pro-Israëlische politici verkozen krijgen, pro-Amerikaanse en Christelijke politici laten verslaan, het buitenlands beleid manipuleren, immigratie controleren, wetgeving opstellen, en druk uitoefenen op Congresleden om te bepalen hoe zij moeten stemmen. Het Congres is dus in feite een Joods wetgevend orgaan.

George Washington zei ooit: “Regering is een kracht.” Ons probleem in een notendop is dat de Edomieten nu de controle en heerschappij over onze regeringen hebben, en zij gebruiken die kracht nu in hun voordeel en in ons nadeel, of in hun voordeel en in ons nadeel.”

Edom’s één wereld regering

Jakob, als erfgenaam van het geboorterecht, had het recht op “heerschappij over de aarde”, en hem was beloofd dat zijn nakomelingen zich over de aarde zouden verspreiden (Gen. 28:14) en een “menigte van natiën” zouden worden (Gen. 48:4, 19). Het plan van Edom om dit te overwinnen is door een wereldregering onder zijn controle te brengen. Als alle naties eenmaal democratieën, socialistische staten of communistische regimes zijn geworden, is het een makkelijke stap om ze onder een wereldregering te krijgen.

Om deze wereldregering te bereiken moet een middel worden gevonden waarmee zij kan worden bestuurd en gehandhaafd. Dat middel zijn de Verenigde Naties – zij zijn het voornaamste instrument in de wereldregering. De Verenigde Naties (net als de Volkenbond) was een Joods plan en concept, het werd bevorderd en gesteund door Joden, en het dient Joodse en Zionistische doelen. Een paar jaar na de oprichting van de Verenigde Naties, verklaarde de Jood David Ben-Gurion:

Ons [Joodse] beleid moet de eenheid van het menselijk ras zijn. De wereld is verdeeld in twee blokken. Wij zijn van mening dat het ideaal van de Verenigde Naties een Joods ideaal is.

Wanneer een natie lid wordt van de Verenigde Naties doet het afstand van zijn soevereiniteit en onafhankelijke status. Het wordt nu onderworpen aan de internationale wet van Edom, en is niet vrij om over zijn eigen lot te beslissen. Dit werd duidelijk door de gebeurtenissen in de Irakese oorlog (Desert Storm). De Verenigde Staten handelden niet volgens de wet van het Congres of volgens de grondwet, maar volgens een resolutie van de VN.

Amerika is geen soevereine natie, het is onderworpen aan de dictaten van de door Edomieten gecontroleerde Verenigde Naties. Het Wereld Wereldprogramma dat het volgt, is een Joods programma.

“Het politieke perspectief van het Jodendom is wereldheerschappij in materiële zin. Het Jodendom is een internationale natie. Het is dit, en niets anders, wat betekenis geeft aan zijn financiële, educatieve, propagandistische, revolutionaire en immigratie programma’s. “

In de voorhoede van dit één-wereld plan staat de oorlog tegen nationalisme, wat de grootste bedreiging en hindernis is die de Joden moeten trotseren in hun uiteindelijke plan. Dus, propaganda tegen nationale onafhankelijkheid en soevereiniteit. altijd bevorderd door Joden. Geen andere groep mensen zou gemotiveerd zijn tegen nationalisme, omdat elke groep altijd zijn eigen natie heeft gehad. Echter, de Jood is een wereldburger.” Eén-wereld heerschappij is al lang een plan van de Joden.

Dit is overheersend in hun Zionistische beweging, die deel uitmaakt van het joodse ideaal om de wereld te regeren. Dit plan werd expliciet gemaakt door de Jood en CFR lid James P. Warburg, in een getuigenis voor de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen… op 17 februari, 1950, waarin hij verklaarde:

We zullen een wereldregering krijgen, of u het nu leuk vindt of niet. De enige vraag is of wereldregering zal worden bereikt door verovering of door instemming.

De Jood Baruch Levy, had in het midden van de 19e eeuw, duidelijk de uiteindelijke doelen van de Joden duidelijk verwoord:

Het Joodse volk als geheel zal zijn eigen Messias zijn. Het zal de wereldheerschappij verwerven door de ontbinding van andere rassen, door de afschaffing van grenzen, door de vernietiging van de monarchie, en door de oprichting van een wereldrepubliek waarin de Joden overal het voorrecht van burgerschap zullen uitoefenen. In deze nieuwe wereldorde zullen de Joden alle leiders leveren zonder op tegenstand te stuiten. De regeringen van de verschillende volkeren die de wereldrepubliek vormen, zullen zonder moeite in handen van de Joden vallen. Het zal dan mogelijk zijn voor de Joodse heersers om privé-eigendom af te schaffen, en overal gebruik te maken van de middelen van de staat. Zo zal het doel van de Talmoed worden vervuld, waarin wordt gezegd dat wanneer de Messiaanse tijd is aangebroken, de Joden alle eigendommen van de hele wereld in handen zullen hebben.

De Joden wachten niet op een Messias en geloven ook niet dat er ooit een heeft bestaan; zij zijn veeleer hun eigen Messias en die Messias, zo geloven zij, zal eens over de wereld heersen.

De tijd van Jakob’s moeilijkheden

Jakobs verlies van de heerschappij en Ezau die de heerschappij over hem krijgt, markeert het begin van die periode die in de Bijbel is geprofeteerd als de tijd van Jakobs benauwdheid” (Jer. 30:7). Ezau’s heerschappij kan alleen bestaan ten koste van Israëls godsdienst en status. Dit dramatische tafereel heeft een systeem tot stand gebracht als het “Mysterie Babylon” dat in Openbaring 17:5 wordt beschreven. In tegenstelling tot de gevangennemingen en verdrukkingen uit het verleden, is deze gevangenschap niet fysiek of duidelijk, maar een “mysterie” als gevolg van heimelijke wijzen van controle. Het is wat sommigen de onzichtbare regering hebben genoemd.

Het zou eigenlijk meerdere delen vergen om de Joodse overheersing in de besproken gebieden volledig te bespreken. Er zouden nog vele andere gebieden kunnen worden besproken waarop Joodse invloed en heerschappij bestaat over de blanke christelijke naties (b.v. religie, media, cultuur, wetten en onderwijs). De manier waarop de Joden de heerschappij over deze gebieden hebben verkregen is een “mysterie” geweest voor de meesten, maar zoals de Jood Marcus Eli Ravage stelt, de heerschappij is een realiteit:

Jullie (Christenen) maken veel lawaai en woede over de ongepaste Joodse invloed in jullie theaters en filmpaleizen. Heel goed; jullie klacht is zeker gegrond. Maar wat is dat vergeleken met onze duizelingwekkende invloed in jullie kerken, jullie scholen, jullie wetten en jullie regeringen, en de gedachten die jullie elke dag denken? Wij namen u in de hand en haalden het mooie en grootmoedige bouwwerk neer dat u had opgebouwd, en veranderden de hele loop van uw geschiedenis. We veroverden jullie zoals geen rijk van jullie ooit Afrika of Azië onderwierp. En wij deden dit alles zonder legers, zonder kogels, zonder bloed of beroering, zonder geweld van welke aard dan ook. We deden het alleen door de onweerstaanbare kracht van onze geest, met ideeën, met propaganda.

Israëls heerschappij op aarde zou verzwakken wanneer het Gods wetten overtrad – “de vreemdeling zal het hoofd zijn, en gij zult de staart zijn” (Deut. 28:44). We moeten ons dus afvragen wie de controle en heerschappij heeft over wie, in deze wereld? Het is het blanke ras dat zijn macht en soevereiniteit aan het verliezen is aan de Edomitische Joden. Het is het blanke ras dat onder financiële slavernij is gesteld aan het Joodse monetaire systeem. Het is het blanke ras dat nu moet leven onder Joodse wetten en regeringen. Het zijn de blanke naties (Duitsland, Amerika, Engeland) die de Joden hebben misleid om hen geld, hulp en technologie te geven om hun antichristelijke en verbasterde staat in Palestina te ondersteunen. En het zijn onze politieke leiders die worden gecontroleerd door Joodse adviseurs en lobbygroepen. Dit is allemaal te danken aan de erfenis van de twee rassen.

Twee grote machten hebben “gestreden” om de heerschappij in de wereld. De Edomitische Joden hebben de heerschappij verworven en hebben het juk van het blanke ras van hun nek gebroken zoals zoals voorspeld was voor Ezau en Jacob.