Toen ik in 2020 in contact kwam met Hendrik Roelofs, leerde ik een man kennen die uitzonderlijk werk heeft verricht, een werk dat al begon in de voetsporen van zijn vader. Hendrik was de drijvende kracht achter ChristianIdentityMinistries.com, waar hij jarenlang onderwijs, studies en nieuwsbrieven verzorgde die wereldwijd velen hebben bereikt.

In diezelfde periode, toen ik via Adam de Witt met Hendrik in contact kwam, begon ik de boeken op zijn website te vertalen. Ook zijn nieuwsbrieven waren van bijzondere kwaliteit – zorgvuldig, helder en standvastig. Hij bleef trouw doorgaan, jaar na jaar. Ik kan met zekerheid zeggen dat hij de wedloop werkelijk heeft gelopen, volhardend tot het einde. Zijn gezondheid liet hem al enige tijd in de steek, maar dat mag ook wanneer men een gezegende leeftijd heeft bereikt.

Nog maar een week geleden heb ik hem mijn hele levensverhaal verteld – over mijn familie, over wat God in mijn leven heeft gedaan en hoe ik Zijn werk heb mogen zien groeien. In 2018 verloor ik al een goede vriend met wie ik nauw samenwerkte, en nu zie ik opnieuw hoe de oudere generatie langzaam verdwijnt. Toch rust er op ons de taak om het werk voort te zetten. Want wie vergaderd is bij de voorvaderen, rust niet in een hemel vol schimmen, maar in het graf — in afwachting van de beloofde wederopstanding. En ik weet zeker dat wij elkaar dan weer zullen zien.

Achter de dood staat geen punt, maar een komma. Wij geloven immers dat er een opstanding zal plaatsvinden. Daarom weet en geloof ik dat wij elkaar weer zullen ontmoeten. De studies op zijn website getuigen ervan dat de dood is overwonnen door het offer van Jezus. En hoewel wij als stervelingen eenmaal in het graf eindigen, is het de opstanding door Christus die onze hoop draagt.

Hoeveel ik ook nog met Hendrik had willen delen, ik vertrouw erop dat die dag zal komen waarop dat mogelijk zal zijn — maar dan in een volmaakt lichaam, vrij van pijn en gebreken.

Daniël 12:2 “En velen van degenen, die slapen in het stof der aarde, zullen ontwaken, dezen tot het eeuwige leven, en genen tot versmadingen en eeuwige afgrijzing.”

Johannes 11:25-26 “Jezus zeide tot haar: Ik ben de opstanding en het leven; die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven; en een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid. Gelooft gij dat?”

De genade van God laat zien hoe Zijn liefde leeft onder Zijn uitgeroepenen. Zij zijn waarlijk geroepen — en ik weet en geloof dat Hendrik daartoe behoorde. Hoewel we hem zullen missen, ligt onze hoop in de opstanding: pure, onverdiende genade.

Ik prijs God dat Hij deze man op mijn pad heeft gebracht; dat we mochten communiceren, kennis delen en elkaar vijf jaar lang mochten versterken in het geloof.

Johannes 15:16 “Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u gesteld, opdat gij zoudt heengaan en vrucht dragen, en uw vrucht blijve; opdat, zo wat gij den Vader zult bidden in Mijn Naam, Hij u dat geve.”

2 Timotheüs 1:9 “Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen.”

Nu is Hendrik heengegaan — maar hij heeft een gezegende leeftijd bereikt en mag gerekend worden onder de zeer sterken. Dat bewijst opnieuw hoe genadig onze God, onze Vader, is.

Laten wij daarom bidden voor zijn nabestaanden, opdat zij gesterkt mogen worden in de liefde en genade van God. Iemand verliezen is nooit gemakkelijk, maar laten we beseffen dat Hendrik tot het einde toe heeft gestreden om het werk van God te doen. Hij kende de hoop van de wederopstanding in Jezus — en eens zullen wij hem weer tegemoet zien, in een volmaakt lichaam, zonder vlek of gebrek.

Ook Adam de Witt liet een bericht achter, die wij hieronder zullen delen:

Beste familie en vrienden,

Met grote droefheid moet ik jullie mededelen dat een vriend en broeder in de Ekklesia van God is overleden.

Sommigen van jullie weten het misschien al, anderen misschien nog niet. Ik heb het over Hank (Henk) Roelofs, die zoveel heeft gedaan voor het koninkrijk van Jezus.

Het was een vriend van zijn vader die mij de Israëlitische waarheid vertelde, Arie van der Gaag, die ik nooit heb ontmoet. Arie was als het ware een mentor die mij de christelijke waarheid heeft leren liefhebben.

Het begon allemaal toen ik een brief schreef aan een Zuid-Afrikaanse krant, in de hoop dat deze zou worden gepubliceerd. Het enige wat ik wilde was iemand die mij zou helpen een boek te schrijven over Nederlandse koloniale architectuur.

Ik kreeg slechts twee antwoorden, waarvan één niet behulpzaam was, maar Arie was meer dan behulpzaam, hij liet me zien dat we Israëlieten waren.

Later schreef hij me dat hij een vriend in Queensland had die ook hetzelfde kennisniveau had.

Dat was de vader van Hank. Ik heb hem vanaf 1984 lange tijd geschreven. Zijn vader vertelde me dat er een paar gelovigen in mijn omgeving waren. Hij woonde namelijk ver in het noorden van Queensland, terwijl ik in het zuiden van Queensland woonde, zo’n 1600 kilometer verderop.

Op een dag besloten we met twee medegelovigen, die nog volop aan het leren waren en enthousiast waren, naar het noorden te rijden.

Ik ontmoette in ieder geval de vader van Henk, als belangrijkste gesprekspartner, omdat we voor deze ontmoeting pagina’s vol met handgeschreven brieven naar elkaar hadden gestuurd. Tegen die tijd was hij grotendeels bedlegerig.

Natuurlijk leerde ik toen ook Henk en zijn vrouw en kinderen kennen. Daarna kwam het contact meer met Henk zelf te liggen en niet lang daarna overleed zijn vader.

Een aantal jaren lang reden ik en mijn geloofsgenoten naar de bijbelkampen, een jaarlijkse bijeenkomst met gastsprekers.
Het waren spannende dagen van leren en groeien.

Henk had ook een bandjesdienst en om de paar weken kregen mensen zoals ik een doos met vier cassettebandjes, meestal van Sheldon Emry, maar ook van Col Jack Mohr (met wie ik veel correspondeerde voordat hij overleed), Stephen Jones, Pete Peters, Earl Jones en anderen.

Zijn nieuwsbrieven waren als ijzer om ijzer te scherpen, met artikelen van Charles Weisman en Richard Hoskins, Arnold Kennedy en Lawrence Blanchard.

Wat een geweldige man was Richard. Helaas is hij niet meer onder ons, maar het was geweldig om hem te hebben ontmoet op een bijbelkamp en om samen met hem het huwelijk van een van Hanks kinderen te voltrekken.

Op een kamp had ik de grote eer om Lawrence Blanchard en zijn lieve vrouw Sani te ontmoeten, en op een ander kamp Arnold Kennedy, die nu ook is overleden.

Zoveel herinneringen, te veel om op te noemen. Te moeilijk om nu over na te denken.

Ik dank God dat ik al deze geweldige mensen heb mogen ontmoeten en van hen heb mogen leren, en het was Hank Roelofs die zoveel mensen in mijn leven heeft gebracht.

Onze Vader heeft Hank opgewekt voor zoveel goeds.

Ik kijk ernaar uit om hem te ontmoeten bij de opstanding.